Landverraders: elite, kunst

Het eerste wat hij deed nadat hij gekozen werd, bewees het al: Trump is een verrader. Want wat Trump deed, was het stoppen van moslimimmigratie uit opzichtig terreurislamitische landen.

En wat Trump deed in Amerika, wil Wilders doen in Nederland: het stoppen van de gekleurde immigratie en de islamisering. En met rasse schreden naderen er op het moment van schrijven, 10 februari 2017, Tweede Kamerverkiezingen en al maandenlang staat de PVV bovenaan in de peilingen.

En iedere vorm van het tegengaan van gekleurde immigratie naar de westerse wereld is een halsmisdaad en het tegengaan van moslimimmigratie oftewel islamisering is dat in het kwadraat.

Tijd voor alle krachten voor vrije immigratie en islamisering om zich te bundelen en hun stem te laten horen. Bij het linksfascistische Joop.nl verschijnen er dagelijkse meerdere noodkreten. De Volkskrant van is van voorpagina tot achterblad gevuld met Trump-alarmisme.

Dus ook tijd voor de kunstzinnige elite om haar steentje bij te dragen, door middel van het bekende recept: een manifest. Te plaatsen in de landelijke dagbladen die dat natuurlijk met graagte doen (de Volkskrant, 10-02-2017):


Even een voorbeeld van de weerzinwekkende fatsoensrakkerij:
  ... de overgrote meerderheid van Nederland hecht aan fatsoen.

("De politiek-correcte visie is de definitie van fatsoen")

Een voorbeeld van de diepzinnige onzin:
  ... de overgrote meerderheid van Nederland ...
Weet dat ieder mens bescherming nodig heeft. 

("Ieder mens is een mens")

Een voorbeeld van de achterliggende ideologie:
  ... Dat we geluk vermenigvuldigen door het te delen.

("We moeten onbeperkt moslims en negers binnenlaten").

En een voorbeeld van wat het vinden van de Gouden Pot aan het Eind van de Multiculturele Regenboog in de weg staat:
  Nederland, maak je los uit de traditie van Brexit en Trump.

Vier gore leugens: Nederland heeft geen Brexit (1) en Nederland heeft geen Trump (2), dus Nederland heeft ook geen traditie van Brexit (3) en Nedeland heeft ook geen traditie van Trump (4).

Vier gore leugens nodig om de ware boodschap over te brengen zonder die boodschap te noemen. Die ware boodschap van dit manifest die te lezen valt tussen het woord "Trump" en de "punt" die er op volgt:
STEM NIET OP WILDERS OF BAUDET

En dit alles u aangeboden door de verzamelde kunstsector:
  Adelheid Roosen
Theatergezelschap Zina

Aldith Hunkar
Journalist en presentatrice

Anton Philips
Directeur stichting Emergo, auteur

Christopher Max
Artiest, The Voice of Holland

Cornald Maas
Televisiepresentator en schrijver

Howard Komproe
Stand-up comedian

Ilco van der Linde
Organisator Bevrijdingsfestival, Dance4Life & MasterPeace

Jan Kooijman
Acteur en presentator

Janine Dijkmeijer
Directeur Nederlands Danstheater

Jeroen van Merwijk
Cabaretier

Jon van Eerd
Acteur

Kenneth Herdigein
Acteur

Marc van Warmerdam
Theater- en filmproducent

Marjolein Albers
Directeur Respect Education Foundation

Nicolas Mansfield
Directeur Nederlandse Reisopera

Ola Mafaalani
Theaterregisseur, o.a. Borgen

Omar Munie
Mode-ontwerper, initiatiefnemer Omarm-band voor Diversiteit

Sandra den Hamer
Directeur EYE Filmmuseum Amsterdam

Bij elkaar geroepen door en gelardeerd met een aantal maatschappelijke agitatoren afkomstig uit of werkend in de politiek:
  Han Noten
Burgemeester

Hedy d'Ancona
Politica en feministe

Job Cohen
Oud-burgemeester Amsterdam

Lieke Kuiper
Voorzitter Jonge Socialisten

Lodewijk Asscher
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Lijsttrekker PvdA

En nog wat loslopende linksfascistische agitatoren en bestuurderen:
  Maarten van Rossem
Historicus

Wouter Booij
Mede-initiatiefnemer

Jet de Ranitz
Voorzitter College van Bestuur Hogeschool InHolland

En qua etnografie: op 29 man/vrouw: 7 gekleurden en 4 Joden.

"Wij zijn Nederland punt nl" bestaat al voor eenderde uit immigranten.

Dat ze maar snel de meerderheid mogen krijgen en de Brexit-, Trump- en Wilders-aanhangers een lesje mogen gaan leren !


Addendum

Ter illustratie nog wat particuliere en extremere uitingen:

Of in de vorm in krant:

En in woorden, om te voorkomen dat men dit gematigd uitlegt (de Volkskrant, 18-03-2017, door Michiel Kruijt):
  Wat? Gaat het Stedelijk op de politieke toer? Mengt het zich in de strijd tegen PVV, Front National en AfD? Door, aldus het persbericht, een reeks van tentoonstellingen te organiseren die als verbindend thema 'migratie' hebben?
    Met iets van een ondeugende blik laat Beatrix Ruf (1960) in haar werkkamer boven in de 'badkuip' weten dat van een verschrijving geen sprake is. Het museum behoort volgens haar een 'politieke ruimte' te zijn, waarin betrokkenheid wordt getoond met de huidige maatschappij en het experiment niet wordt geschuwd.    ...
    De eerste tentoonstelling in de reeks, die vanaf vandaag is te zien ...
    Vijf tentoonstellingen die verband houden met migratie zijn er nu ingepland ...
    ... We leven in een wereld die is gebaseerd op mobiliteit. ...

Een aperte leugen die dus ook in de krantenkop staat:

Een aperte leugen. Hier is de werkelijkheid, uit Termen, kort :
  Migratie
Het trekken van parasieten van de ene plek naar de ander, zoals sprinkhanen trekken van het ene veld dat ze kaalgevreten hebben naar het volgende. Velden worden groen door de inspanningen van degenen die ter plekke blijven en de velden verzorgen.

De spreuk kan wel waar worden gemáákt en wel met slechts één enkele verandering:
"Migratie is onderdeel
van de Joodse identiteit"

En van joodsisten zoals bijna alle kunstenaars.

En het wordt alweer een hele campagne (De Volkskrant, 31-03-2017, door Jan Raes, algemeen directeur van het Koninklijk Concertgebouworkest):
  Muziek bakent af, maar overschrijdt ook grenzen

Het klimaat van uitsluiting ...  heeft behoefte aan de meerstemmigheid van de muziek.

Brullen van de lach!!! De uitsluiting door de Turken en de moslim in het algemeen van al het Nederlandse (behalve het geld) ga je echt niet met een beetje muziek goed krijgen. En al helemaal niet met klassieke muziek, want dat is bijna archetypisch westers. Die grote orkesten wijzen op de vele grotere potentie tot samenwerking in de westerse wereld, en de benodigde hoeveelheid studie op de veel grotere intellectuele toewijding die voor het topniveau ervan nodig is. Moslims ... Die komen niet veel verder dan wat snaarinstumenten en een schalmei in een klein groepje. Zwarten ... Jazz met niet veel meer dan vier mensen want vijf is ruzie.
    Maar deze muziek-baas draait braaf alle politiek-correcte waanzin af:
  Het klimaat van uitsluiting en populisme...

In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen opperde CDA-leider Buma dat Nederlandse kinderen weer het Wilhelmus moeten leren. Volgens Buma leven we in een multiculturele samenleving waarin een aantal dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. 'Dus moeten we die blijkbaar expliciteren.'
    Die opmerking geeft de muziek van het Wilhelmus een begrenzende functie. Het volkslied bakent een gebied af waarin mensen iets met elkaar delen, iets wat mensen die daarbuiten leven niet delen. Muziek als begrenzer van de werkelijkheid, als bekrachtiger van identiteit.    ...
    Zelfs als we grenzen opheffen, zoals we dat in de Europese Schengenzone hebben gedaan, voelen we de behoefte om dat te expliciteren met een lied. Beethovens negende, de Ode an die Freude, is het officiële Europese volkslied. ...
    Muziek leert ons niet alleen dat schijnbare tegenstellingen verzoenbaar zijn, maar ook dat ze elkaar kunnen versterken. ...
    Kunst kan het perspectief veranderen op onze verdeeldheid: het klimaat van uitsluiting en populisme benadrukt de behoefte aan inclusiviteit en meerstemmigheid door empathie. ...

Of in losse termen:
  ... uitsluiting .. populisme ... multiculturele samenleving ... begrenzende functie ... delen ... identiteit ... grenzen ...  tegenstellingen ... tradities... identiteit ... ... verre horizonten ... grenzen ... de grensoverschrijdende droom ... wereldvrede ... gelijkheid ... solidariteit  ... begrenzing ... grenzeloosheid ... afbakening ... openheid ... tegenstellingen ... ... grenzen ... tradities... gastarbeiders ...  culturele ...  identiteit ... tradities... rondreizende ... roots ... onzuiverheden ... smeltkroes... identiteit... traditie ... tradities ... verdeeldheid ... uitsluiting ... populisme ... inclusiviteit ... meerstemmigheid ... empathie ... verbondenheid... uitdagingen ... bedreigingen. ... in onszelf gekeerd ... culturele ... intellectuele ... verschraling ... angst ... buitenwereld ... samen ...

Allemaal gericht aan de Nederlanders. En geen woord richting gekleurde immigranten die hierheen gekomen zijn om de profiteren zonder te integreren. Om te parasiteren, dus.

Oh ja .. Eén term viel nog speciaal op: 'empathie'. Zie de empathie van de gekleurde immigrant hier uitleg of detail en hier uitleg of detail .

Grappig. Voor het eerst durft iemand binnen de elite de pure rot ook aan te stippen (de Volkskrant, 13-10-2017, column door Elma Drayer):
  Stedelijk, bedien ook benepen kleinburgers als ik

Jarenlang was het Stedelijk Museum Amsterdam veruit mijn favoriet. De vaste collectie, de dikwijls opwindende exposities, de wonderschone bibliotheek, het tikje morose café-restaurant - genoeg redenen om er wekelijks binnen te wandelen. (Nou ja, bijna wekelijks.)
    Sinds de heropening in 2012 nam die aandrang gestaag af. ... Het was het museale aanbod zelf dat me zelden meer wist te verleiden.
    ... Vorige week kwam NRC Handelsblad met een brisant tweeluik over het Stedelijk. ...
    Eind september wijdde de Volkskrant daar al een analyse aan. Volgens Ruf, schreef kunstredacteur Rutger Pontzen, moet het museum een 'politieke ruimte' zijn. Met zo'n keuze, schreef hij erbij, heeft het Stedelijk afscheid genomen van zijn rol 'als artistiek centrum'. Het avondblad beaamde dat Rufs passie meer ligt 'bij avant-gardekunstenaars die zich bekommeren over maatschappelijke thema's dan bij blockbusters van kunstenaars die esthetiek en stijl vooropzetten'.
    Zacht uitgedrukt. Op vergaderingen, aldus een (anonieme) oud-medewerker in de krant, sprak Ruf 'vol dédain' over 'crowdpleasers'. Recentelijk organiseerde ze een forum te Zwitserland. Een van de conclusies luidde dat 'met het toenemend aantal museumbezoekers belangrijke waarden verloren gaan'.
    Hoog tijd, kortom, om het Stedelijk weer eens met eigen ogen te bekijken. ...
    Voorts bleken nogal wat exposities het thema identiteit en migratie te verkennen. ...

Pure identiteitspolitiek. Pure rottigheid. Bijvoorbeeld dit soort rottigheid:
  In de zalen met de (prachtige) foto's van 'visueel activiste' Zanele Muholi had ik het rijk vrijwel alleen.

Die mevrouw Muholi, pikzwart, was in het nieuws om een heel andere reden. Een vriendin van haar was op oud-creoolse wijze anderhalf uur te laat met het ontruimen van haar bed-en-breakfastkamer, en viel bij een ruzie met de eigenaar van de trap. Eigenaar blank, "slachtoffer" zwart, dus per definitie "RACISME!!!". Brulde mevrouw Muholi uitleg of detail , pikzwart, door de media.
    Kijk, dat is nu volkomen echte conceptuele kunst. Conceptuele kunst van de zwartste soort. dat is, met bijvoorbeeld dus heel veel "RACISME!!!". En feite dus "BLANKENHAAT!!!" ...
    Dat is hoogste belangrijke kunst, volgens lieden van mevrouw Ruf, baas van het Stedelijk.
    Dat de echte kunst uit dat soort identiteits- en migratie-kringen voornamelijk rotzooi is ...
  In de zalen met de (prachtige) foto's van 'visueel activiste' Zanele Muholi had ik het rijk vrijwel alleen. Idem bij de videoinstallatie van Carlos Motta, bij de werken van Jana Euler.
    Lichtpuntje: zo'n weldadige rust maak je tegenwoordig in Amsterdam nauwelijks meer mee. Desondanks beving mij een diepe treurigheid.

...is van totaal ondergeschikt belang.

Goed, dat was voor deze redactie aanleiding om eens in het archief te snuffelen. Een resultaatje - commentaar al in het stukje zelf (GeenStijl.nl, 19-01-2017, door Zentgraaff):
  Dhimmi Giovanni. Nationale Opera heeft islamhysterie

Tijd voor een topicje over de spanningen tussen leuke muziek en het intens verdrietige mohammedaanse treurgeloof. ... we gaan het dus hebben over opera. Niet zomaar opera, maar opera van de grand daddy van het genre: Wolfgang Amadeus Mozart. In Amsterdam wordt namelijk Die Entführung aus dem Serail uitgevoerd en de Stopera heeft in al haar wijsheid besloten om dit stuk te politiseren, omdat het over fictieve moslims gaat.
    U moet weten dat het in de tijd van Ome Wolf erg hip was om de blik naar het oosten te richten. ...
    Zo ook Mozart: hij schreef Die Entführung aus dem Serail over een harem en een meisje, een sultan en een verliefde edelman. ....
    Kortom, een redelijk luchtig stukkie, vol bewuste stereotypering en pastiche. Zou je denken, dus. Helaas is het 2017. De culturele hysterie heeft een hoogtepunt bereikt. Ja, je mag wel grappen, maar alleen over je eigen etnische groep. Andere mensen mag je alleen met respect en omzichtigheid behandelen: vooral Moslims. Iedereen in cultureel binnenderingië weet namelijk dat moslims van suiker zijn en niet als volwassen mensen behandeld moeten worden, maar als tere kwetsbloemetjes - anders wint Wilders en dat moeten we niet willen met z'n allen. ... Vandaar dat dus het bovenstaande inlegvelletje in het boekie van de voorstelling is gedaan, want ja, het operahuis moet natuurlijk wel duidelijk maken dat ze aan de Goede Kant van de Streep staan.
    Het gaat godverdomme om een humoristisch stuk voor en door de culturele elite uit de 18e eeuw! Als je denkt dat iets te maken heeft met de spanningen tussen de westerse maatschappijen en de radicaliserende islamitische onderklassen die ze herbergen, dan is dat best wel een beetje vreemd. Bovendien is het publiek van de Stopera zo wit een ijsbeertje in de mist, dus de kans dat er "biculturelen" zijn die zich er aan storen is vrij klein - tenzij je dus de munitie geeft om te klagen door Mozart al pre-emptief tot FOUT IN DE CULTUUROORLOG te verklaren. Ja, dan kunnen de SJW's, contactorganen, praatbaarden, discriminatieprofessionals en andere middelmatige types met net zoveel talent als de linkerkleineteennagel van WA inderdaad klagen over "cultural appropriation", "moslimstereotypering" en "polarisering". Oh, en het is heel raar dat je, omdat er een drieste moslimkampbeul (goed, het is de harembewaker) in het stuk voorkomt, je meteen moet zeggen dat niet alle moslims gewelddadig zijn. Ook niet helemaal consistent he, van die deugers, die normaal roepen islamitisch geweld niks met de islam te maken heeft. Dus waarom verontschuldigen in een aparte brief bij het programmaboekje? Dat kan alleen maar hysterie van kleine geesten met een deugcomplex zijn.    ...

Oh, voor wie behoefte heeft om in detail te lezen hoe als kunstenaar je verraad aan je eigen cultuur pleegt, download het stukje vanaf hier:

Und so geht's immer weiter ...
    Oftewel: er is een eindeloze stroom soortgelijk materiaal.

Een andere categorie (de Volkskrant, 04-01-2017, door Bart Jungmann):
  Nog een Le Pen is 'werkelijk schandalig'

De hoofdpersoon van de speelfilm Chez nous lijkt sprekend op Marine le Pen. Vinden ze niet leuk, bij het Front National.

Ruim twee maanden voor de première loopt het Front National te hoop tegen een speelfilm die wordt beschouwd als pure propaganda. Chez nous van de Belg Lucas Belvaux vertelt het verhaal van een extreem-rechtse partij. De leiding is in handen van een personage in wie Marine le Pen gemakkelijk te herkennen is. ...

Al dit soort rolprenten komen uit de linksfascistische hoek en zijn erop gericht om het tegengeluid tegen globalisering, kosmopolitisme, Europees Imperialisme en vrije (im)migratie tegen te gaan.

Waarna je moeiteloos kan overstappen op iets als televisie en de rest van de media, ook gevuld door types die zichzelf als zeer kunstzinnig beschouwen, en die nog veel corrupter zijn.

Oh ja: prijsjes uitreiken? De allochtonen moeten erbij vooraan staan (Volkskrant.nl, 19-02-2018, door Joris Henquet):
  Jury Leids Cabaret Festival verrast: juryprijs voor Iraanse Moghaddam, favoriet Van der Laan ontvangt publieksprijs

Tot veler verrassing kreeg Farbod Moghaddam zaterdag de juryprijs op de jubileumeditie van het Leids Cabaret Festival. Grote favoriet Kasper van der Laan ontving de publieksprijs.

Pas het onregelmatige werkwoord van Bertand Russell toe en je weet dat er sprake was van totale verbijstering. Verbijstering over het feit dat iemand een prijs kreeg die hij niet verdiende.
    En wat er totaal niet staat noch naar gehint wordt, blijkt toch nog enigszins uit dit (die allochtoon is een recente immigrant):
  Tussentitel:
Farbod heeft de jury bij elk optreden opnieuw ontroerd. Niemand anders dan hij kan ons dit verhaal vertellen - Jury

En vertaal dit naar de werkelijke wereld, en je krijgt: "We zijn collectief klaargekomen op het feit dan een sneue nieuwe allochtoon enigszins Nederlands kon brabbelen".
    Zelf oordelen? Kijk naar deze aflevering van het natuurlijk blije NOS Journaal uitleg of detail (18-02-2018, na 3.00 min.), waarin zijn beste grap wordt vertoond. Die valt zo dood als een dodo. Boodschap van de grap: "Gewone Nederlanders hebben een hekel aan mij omdat ik een allochtoon ben" ...
    Dit is een gebeurtenis uit een eindeloos lange reeks - een groot deel van bijvoorbeeld de verzameling Cultuurverraad, algemeen uitleg of detail bestaat eruit, en de ernst blijkt nog eens ten overvloede uit dat dat het ook geldt voor de juristerij uitleg of detail . Allemaal gebeurtenissen waarin de elite kiest voor de gekleurde immigrant en tegen de blanke Nederlanders. De hoeveelheid kwaad bloed die dat zet, kan nauwelijks overschat worden.
    Oh ja, kijk nog even naar de blik van dit recente slachtoffer:

Wat een pure gorigheid zit er bij dit soort elite-gajes ...

En ter bevestiging deze (volkskrant.nl, 05-03-2018, door Arjan Peters uitleg of detail ):
  Op shortlist Libris Prijs prijken drie jonge auteurs: Marjolijn van Heemstra, Murat Isik en Arjen van Veelen

Op de shortlist van de Libris Literatuurprijs prijken drie romans van betrekkelijk nieuwe namen: Marjolijn van Heemstra (1981) met En we noemen hem, Murat Isik (1977) met Wees onzichtbaar, en Arjen van Veelen (1980) met Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken. ...

En hoe diep zit de rot?
  Met de opvallende keuze voor nieuwe namen passeerde de Libris jury andere bekende auteurs die nog op de longlist stonden, onder wie Charlotte Mutsaers, Koen Peeters (die voor De mensengenezer al de AKO Literatuurprijs won), Pieter Waterdrinker en Maxim Februari. Februari's Klont, een geëngageerde en ironische roman over onze 'gedataficeerde' wereld, werd tevoren door menigeen grote kansen toegedicht.

Zo diep zit de rot.
    En hoe diep zit de rot?
 

Foto: Alfred Birney, de winnaar van de Libris Literatuur Prijs in 2017

Een allochtoon. Zo diep zit de rot.
    En hoe diep zit de rot?
  ... van obelisken. Dit werd maandagmiddag in de Nieuwe Kerk te Amsterdam bekendgemaakt door juryvoorzitter Abdelkader Benali, in 2003 zelf winnaar van de prijs voor de beste roman van het afgelopen jaar.

Zo diep zit de rot en ze trekt hoe langer hoe dieper.

En weer wat opera (GeenStijl.nl, 18-04-2018, door Ronaldo uitleg of detail ):
  Hallo witte mensen. Anousha Nzume schrijft nieuwe tekst Mozart-opera Die Zauberflöte

Als u dit weekend heel erg graag niet buiten wilt zitten met het lekkere weer, dan kunt u ook naar de opera Die Zauberflöte, herschreven door Anousha Nzumé gaan. Er zijn nog kaarten.
U raadt het nooit. Anousha Nzumé, die eigenlijk Anna Steijn heet, "draait het verhaal om en maakt er een heldenverhaal van waarin Monostatos, het zwarte personage, centraal staat". Wat een durf! Wat een experiment! Wat een inzicht verschaffende Umwertung aller Werte! ...




Vorige week, in het Grachtenreservaat:



Wat een gigantische naargeestigheid.

En, net als de politiek-correcte hoofdstroom, wordt het verschijnsel in de kunstsector erger en erger. Verang tijdens het lezen van het volgende het scheldwoord "wit" maar meteen even door "neger" of "nikker" of "haakneus" of "jood" (De Volkskrant, 24-04-2018, toneelrecensie, door Vincent Kouters):
  Toneelsatire over white male privilege is even pijnlijk als hilarisch

... Het is een gedurfde voorstelling. Wunderbaum pakt graag hete maatschappelijke hangijzers aan; hypocrisie in alle lagen van de bevolking blootleggen lijkt al jaren de missie van het collectief.

Brullen van de lach!!! Als dat over 'gedurfd' en 'hypocrisie blootleggen' juist was, zou die kop natuurlijk moeten luiden:
  Toneelsatire over zwart RACISME!!!-brullerij is even pijnlijk als hilarisch

Of:
  Toneelsatire over Joods ANTISEMITISME!!!-brullerij is even pijnlijk als hilarisch

Dat 'gedurfd' en 'hypocrisie blootleggen' over 'white male privilege' is je reinste ongedurfdheid en hypocrisie want het hebben over 'white privilege' en'white male privilege' is absolute bon ton bij media en elite. Gloria Wekker uitleg of detail , één van de initiatoren ervan in Nederland, mocht haar boodschap in ieder gedrukt en elektronisch medium kwijt en werd speciaal ervoor aangesteld bij de Universiteit van Amsterdam uitleg of detail . Dit alles met als absoluut hoogtepunt het nieuwe evangelie: "De witte die zijn racisme ontkent, is de ergste racist".
    Wat volkomen volgzaam aan de elitaire maatschappelijke hoofdstroom tot het hoofdthema van de voorstelling is gemaakt, zoals blijkt uit de aanhef van het artikel dat citeert uit de voorstelling:
  'Ik ben een blanke, westerse man. Die mag je beledigen. Zo veel je maar wil.' Het is Ton die dit zegt, personage in de onverbiddelijke toneelsatire Daar gaan we weer (White Male Privilege) van het acteurscollectief Wunderbaum. Overgevoeligheden, irritaties en het onvermogen van de hoogopgeleide, witte West-Europeanen om hun bevoorrechte positie in de maatschappij te erkennen ...

Precies wat de elitaire maatschappelijke hoofdstroom vindt, die er dan ook ...
  ... hun bevoorrechte positie in de maatschappij te erkennen, daarover gaat deze actuele, sterk gespeelde en zeker ook vermakelijke voorstelling. ...

... op klaarkomt. Gewoon het aloude applaus voor zichzelf. Stinkende culturele en elitaire inteelt.
    Die, net als de zwarte haatzaaiers als Essed uitleg of detail en Wekker uitleg of detail , hun olie op het zelfontstoken vuur dan ook uit Amerika hebben gehaald:
  Tussenstuk:
Op onderzoek in Trump-staat North Carolina

Zoals bij elke voorstelling die Wunderbaum maakt, ging er aan Daar gaan we weer (White Male Privilege) intensief onderzoek vooraf. De acteurs gingen onder meer op werkbezoek naar North Carolina in Amerika, een Trump-staat, waar ze theaterworkshops over structureel racisme gaven en mensen (van allerlei gezindte) spraken over de betekenis van huidskleur of etnische afkomst in hun levens. ...

Het gecultiveerde intense racisme van de identiteitspolitiek. Ingegeven door de zwarte maatschappelijke mislukking uitleg of detail .Want er is geen wit privilege ... Er is wel het zwarte mislukken. En daardoor lijkt het witte niet-mislukken een vorm van privilege. Het privilege van beter (samen)werken en rationeler zijn.

Een kwestie die overgeslagen was maar waarvan GeenStijl zo vriendelijk was er nog een keer aan te herinneren: net als bij de gewone academia (sociologie) is het aan de academia van de kunst nog erger dan in het vrije veld (GeenStijl.nl, 05-02-2018, door Spartacus uitleg of detail ):
  Doodziek. Rietveld Academie verbiedt lezing Kunstmeisje Kate, want "seksistisch en racistisch"



Och heere, de Gerrit Rietveld Academie. Ooit een vrijplaats voor vrijdenkers en het cultiveren van ideeën. Inmiddels zoals bijna elke onderwijsinstelling vervallen tot een parodie van zichzelf. En dan geen leuke parodie, maar zo eentje waarvan de volstrekt gratuite, geroutineerde en consequentieloze naoorlogse verzetsmentaliteit werkelijk elke vreugde uit je ziel zuigt. Studenten die het woord "triggerwarning" gewoon sans ironie gebruiken om de authentieke zielen van hun medestudenten van corruptie te behoeden. Het bestaat nog steeds, hier, in ONS LAND. ....

Wat wil? Ons aller Kate Sinha (bovenstaand) en haar vriend Stefan Ruitenbeek van van Keeping It Real Art Critics (KIRAC) zouden aanstaande donderdag een praatje geven over een nieuwe aflevering over Bert Kreuk. Superleuk, en toen ineens was daar student en kunstfascist met lekker gek groen haar Jonathan Aldenberg, die in de openbare Facebookgroep van de Rietveld Academie begon te deugjanken (mirror) omdat dit nu eenmaal is wat bij gebrek aan gewicht omhoog gevallen kunstfascisten als Jonathan Aldenberg doen.

Het duo zou "seksistisch" en "racistisch" zijn, en wel om de volgende zin van Kate: "Het toppunt was wel de tentoonstelling van Zanele Muholi, waarbij de bezoeker geacht werd geïnteresseerd te zijn in de luie spinsels van een verwende snol, alleen omdat ze uit Zuid Afrika komt, lesbisch en zwart is."       ...

Deze redactie, niet kunst-kennerig, vermoedde al zoiets. Ten eerste aan de hand van hoe er over die 'snol' gesproken werd in de politiek-correcte media, en ten tweede wat er van haar werk zichtbaar was bij de Volkskrant - type het beroemde kunstwerk bestaande uit het briefje "Een emmer groene industriële verf gegooid tegen een rode bakstenen muur". De rest overlatend aan "De hoogst individuele beleving van de hoogste individuele toeschouwer".
    Autonoom, man ...
    Overdreven, misschien, want het waren gewoon vakantiekiekjes van zwarten.
    Oh ja, de arrogante rotkop van die Muholi deed ook al het ergste vermoeden ...
    Maar ja ... Zwart én vrouw én lesbisch ... Dat moet gewoon een HEILIGE zijn ...
    Maar Kate had nog meer noten op haar zang:
  ... Ook was Kate's bovenstaande analyse van Weinstein natuurlijk gelijk aan het rangeren van de treinen naar het Oosten. Enfin, in Aldenbergs kielzog werden ineens een paar blikken aan generieke kunststudenten met een mening opengetrokken. En dan natuurlijk allemaal van het type dat denkt dat ze op de barricade staan terwijl zij juist de vreugdeloze status quo van de subsidiekunstwereld belichamen. Jullie pathetiek is werkelijk met geen pen te beschrijven en we weten dat jullie dit diep van binnen ook weten.

Maar toen kwam het allerergste. De Rietvelddocenten die hun studenten juist middels blootstelling aan een breed ideeënspectrum tegen hun eigen psychische ontoereikendheid moeten leren wapenen, besloten gewoon heerlijk met de 5 minutes of hate (zie alle screenshots alhier)) mee te doen en aan te sturen op het VERBIEDEN van de gehele lezing. Prijswinnend kunstenares en Rietvelds hoofd Vrije Kunstfascisme Yvonne Droge Wendel alsook Rietvelddocent Audiovisueel fascisme Tobias Karlsson plaatsten (onderstaand) berichten die er gewoon doodleuk toe opriepen het tweetal kalt te stellen. Gefeliciteerd met jezelf, tuig.

Vandaag leerden de pure zieltjes via het Grote Scherm dat Kate en Stefan preventief verboden zijn. "The Gerrit Rietveld Academie has decided to cancel the hosting of the première of KIRAC: 100% Integrity, Bert Kreuk. Numerous alumni, students and teachers have expressed their concerns regarding previous KIRAC statements that touch on diversity issues. Being an institute of education (in art and design), we give priority to our responsibility to guarantee a safe learning environment."

En dit alles wordt door studenten onthaald met de totaal Orwelliaanse tekst: "May this serve as an example of the power of affirmative action, collectivity, and communality. Thank you all, who contributed by opposing the event, and also to the Rietveld for listening."  ...

Nou, dat was al heel veel van GeenStijl, dus ook maar het commentaar:
  Dit land is doodziek.

Amen.

Bewijs (de Volkskrant, 16-05-2018, door Rutger Pontzen):
  Beeldende kunst

Het was een kwestie van tijd; de Nederlandse inzending als een blank bolwerk is voorbij

Drie kunstenaars van Surinaamse afkomst vertegenwoordigen Nederland op de Biënnale van Venetië.
.

Q.e.d.
    Maar zelfs de Volkskrant voelt nattigheid:
  De keuze is een duidelijke, maar voelt toch wat kunstmatig aan. ...
    Wat de keuze van de jury, onder leiding van Birgit Donker, directeur van het Mondriaan Fonds, ietwat kunstmatig maakt, is het feit dat niet eerder zo veel aandacht werd besteed aan kunstenaars met een niet-Nederlandse achtergrond. Het lijkt er sterk op dat deze veronachtzaming in één klap moet worden goedgemaakt en ook maar gelijk met drie kunstenaars, uit drie generaties.
    Hoewel de jury zegt dat de ‘kunst centraal staat’ in deze voorkeur, lijkt de nadruk toch op het ‘begrip nationale identiteit’ te gaan liggen. Er zijn namelijk op voorhand maar weinig kunstzinnige overeenkomsten tussen het drietal te ontdekken. ...

Het staat er gewoon: het gaat niet om kunst, maar om 'nationale identiteit'. Welk laatste natuurlijk ook toch weer meel-in-de-mond taal is voor: Het gaat om RAS!!!

Er bestaat geen "wit privilege' - behalve misschien het privilege om uitgescholden te mogen worden door de gekleurden. Maar er bestaat wel "privilege" in het algemeen - bijvoorbeeld het "bestuurlijke privilege". Zo is Sylvia Witteman getrouwd met de Volkskrant-hoofdredacteur, en mag ze dus veel "meer" schrijven dan een "gewone" bijdrager (zoals bewezen). Hier in het kader van de kunst (de Volkskrant, 26-05-2018, column door Sylvia Witteman):
  Witteman heeft iets gelezen

Een bronstige bizon


... Deze week had ik er twee, waaronder Baudets nieuwste roman Van elk waarheen bevrijd, ... Ik had hem in een wip en een scheet uit...
    Veel méér te lachen viel er helaas niet. ...
    De nieuwe roman van Mano Bouzamour ... Het boek, met de wat aanmatigende titel Bestsellerboy is het vervolg op De belofte van Pisa. ...
    Kon men Bouzamours eerste boek met heel veel goede wil nog als ‘verfrissend’ omschrijven, Bestsellerboy is weinig meer dan een bij Jan Cremer uit de kliko gevist, ranzig prakje platte clichés.
    Al zullen ze het niet graag horen, Baudet en Bouzamour delen een gemeenschappelijk lot: ze denken dat ze grote literatoren zijn, maar hun boeken worden uitsluitend uitgegeven om oneigenlijke redenen. Baudet omdat hij een controversieel politicus is, en Bouzamour omdat hij een migrantenkind is ‘tussen twee culturen’.

En dat laatste geldt voor de hele "anders culturele" leeslijst: van Abdolah via Benali tot aan Akyol en Izik. Gekleurde-immigrantenrotzooi verkocht als literatuur. Vanwege "gekleurde immigrant dus sneu".

Toneel. Alternatief (de Volkskrant, 15-06-2018, door Herien Wensink):
  George en Eran leggen het mijnenveld bloot van het racismedebat: elk zijpad loopt dood en iedereen voelt zich boos of gekwetst

...    Het racismedebat is een doolhof waar elke afslag leidt tot een blinde muur. Dat willen Tobal en Ben-Michaël invoelbaar maken in hun nieuwe voorstelling, George en Eran worden racisten. Niet racisme is het onderwerp, maar de manier waarop hier het debat erover wordt gevoerd: onverzoenlijk, militant, volkomen uitzichtloos. Tobal: ‘Er is geen enkele bereidheid er samen uit te komen. Ieder verschanst zich in zijn loopgraaf en vindt de ander fout. Je ongelijk toegeven of van mening veranderen staat gelijk aan capituleren.’

En wie blijkt de dader te zijn:
  De ‘blonde Viking’ Milan begrijpt niet wat hij nou verkeerd doet. Het is tijd dat er meer kleur te zien is op toneel, en hier staat hij toch maar, ‘met jullie’. Aha! roepen George Tobal en Eran Ben-Michaël, de een uit Syrië, de ander Joods, dus Milan maakt onderscheid. Zie je wel, hij vindt hen minderwaardig! En dan maakt Milan een pijnlijke uitglijder. Tegen George: ‘Nee, ik vind het juist prachtig, zo’n zandneger zo ver van huis!’ Pardón? Zandneger? Nu komt het niet meer goed, wat hij ook probeert. Bij elke nieuwe zin dreigt een beschamende fout. Hoe behoedzaam Milan ook manoeuvreert, de taal is een mijnenveld geworden.    ...

Een gore racistische anti-blanke leugen: geen enkele blanke Nederlander kent dat woord, behalve de lezers van GeenStijl - en die laten zich absoluut niet in met dit soort situaties, of zeggen op dat moment andere dingen.
    De Volkskrant vindt het natuurlijk prachtig:

Dusdanig prachtig dat het een paar dagen later nog eens dunnetjes over moet (de Volskrant, 18-06-2018):

Anti-blank racisme ... Het moooooooiste racisme dat er is ...

Brullen van de lach!!! (De Volkskrant, 18-06-2018, door Wilma de Rek):
  CPNB begrijpt ophef Boekenweek niet

Tussentitel: Vrouwelijke lezers en schrijvers verenigt u en boycot de Boekenweek van 2019! - Beitske Bouwman - schrijfster

De CPNB is verbijsterd over de opwinding die afgelopen weekend is ontstaan nadat donderdag het thema van de Boekenweek 2019 bekend was geworden: ‘De moeder de vrouw’, naar het gelijknamige gedicht uit 1934 van Martinus Nijhoff. ...

Onbegrijpelijk, die ophef! Want ze hebben toch ontzettend hun best gedaan ...  Zo ontzettend hun best:
  Auteur van het Boekenweekessay over dit thema is Murat Isik, winnaar van de Libris Literatuurprijs 2018.

Nogmaals brullen van de lach!!!

Dat was even een probleem: waar moeten musea heen? Kunst of historie? Toch maar gekozen voor kunst (de Volkskrant, 28-06-2018, door Sander van Walsum):
  Een nieuwe taal voor het museum

Sommige musea zijn een mijnenveld van taalkundige gevoeligheden. Zelfs neutrale woorden als ‘wij’, ‘samenleven’ of ‘ontdekken’ hebben er hun onschuld verloren. Nu is er een gids met wenselijke museumtaal. ‘Wat wordt je eigenlijk afgenomen als je jezelf niet langer ‘blank’ zou noemen?’


Tussentitel:  Het idee achter ‘tot slaaf gemaakte’. is dat de ene mens de ander iets aandoet - Wayne Modest - Nationaal Museum van Wereldculturen
Taal verandert nu eenmaal. Als je ‘sapristi’ zegt, is nu een uitzondering. Zo kan het ook gaan met ‘blank’ - Stijn Schoonderwoerd - Nationaal Museum van Wereldculturen


...    Als richtlijn voor de ‘vertaling’ van informatie uit andere tijden dan de onze heeft het Nationaal Museum van Wereldculturen (NMvW) een taalgids samengesteld: Words Matter.

Tussenstuk:
Bloemlezing uit het gewenst idioom van Words Matter

Barbaar
Afkomstig uit de klassieke oudheid. Verwijzing naar mensen met een onbekende taal of cultuur. Later, in de 16de eeuw, verwees het naar Barbarije (Noord-Afrika), waarvan de bewoners Barbaren werden genoemd. Deze woorden werden geassocieerd met piraterij en slavenhandel. ‘Barbaars’ ontwikkelde zich tot equivalent van ‘onbeschaafd’.
•Er bestaat geen alternatief voor deze term.
•Het woord kan wel worden gebruikt in een beschrijvende of historische context. Gebruik in dat geval aanhalingstekens.

Blank
In Nederland vaak gebruikt in plaats van ‘wit’. De term komt voort uit de raciale wetenschappen in de 18de en 19de eeuw. Van Dale definieert ‘blank’ onder andere als ‘niet bevlekt’ en ‘niet gekleurd’. De associatie met zulke ‘neutrale’ en zelfs positieve connotaties heeft tot kritiek geleid van de antiracismebeweging, die ervoor pleit om de term te vervangen door ‘wit’.    ...

Dit alles afgekort: politiek-correcte taalpolitie uitleg of detail .
    En van het bekende niveau, natuurlijk (de Volkskrant, 29-06-2018, ingezonden brief van Paul J. Marcus, Amsterdam ):
  Taal verandert niet op commando

De term ‘blank’ komt volgens het aan museale taalzuivering gewijde artikel (Ten eerste, 28 juni) ‘voort uit de raciale wetenschappen in de 18de en 19de eeuw’. Dat is volstrekte flauwekul. De oudste attestatie van het woord ‘blank’ in het Nederlands stamt uit 1287 en heeft betrekking op de huidskleur: lieden hutermaten lanc die de hut ebben sere blanc (‘lieden uitermate lang die de huid hebben zeer blank), Jacob van Maerlant, Der naturen bloeme, gedateerd 1287.
    De term komt dus helemaal niet voort uit raciale wetenschappen van later tijd. Blank is ook geen modewoord als ‘mieters’ of bastaardwoord als ‘sapristi’, zoals de heer Schoonderwoerd suggereert.
    Verder stellen de taalzuiveraars dat er voortaan alleen woorden worden gebruikt ‘die mensen zelf gebruiken’. Prima, wat denkt u van het woord ‘blank’? Dat woord gebruiken blanken al eeuwen zelf voor hun huidskleur.
    Hoe lang moeten we nog dulden dat lieden die menen dat de geschiedenis van het Nederlands niet verder teruggaat dan de Gouden Eeuw uitmaken hoe wij ons uitdrukken in het Nederlands? Taal verandert inderdaad, maar niet op commando.

Niveau onbenul en rotzooi.

Handig! Een overzicht (de Volkskrant, 17-06-2018, door Herien Wensink):
  Terugblik | Het beste van het seizoen 2017-2018

Grote thema’s en kleine gebaren

Het beste theater was ook dit seizoen weer maatschappelijk én artistiek relevant. Het bezorgde bezoekers een geweldige avond, maar stuurde hen met een knagend geweten naar huis.

En dan heb je al gegeten en gedronken! Want moslims gaan alleen naar de moskee en zwarten naar het Kwakoe-festival, de Keti Koti herdenking en het pistoolschutters-vuurwerk in de Bijlmer. Bovendien hebben ze alletwee geen geweten uitleg of detail uitleg of detail .
     Maar voor de volledigheid:
  De thema’s waarmee theatermakers nu veel bezig zijn – racisme, vluchtelingen, identiteitspolitiek ...

Oftewel: "Alle Nederlanders zijn racisten", " Alle vluchtelingen moeten toegelaten", en "Zwarte identiteitspolitiek is fantastisch".

En ook in deze sector geldt: politieke-correctheid wordt steeds erger. En kent geen grenzen qua absurditeit (nrc.nl, 22-08-2018, door Doreen Boonekamp (Nederlands Filmfonds), Birgit Donker (Mondriaan Fonds), Andrée van Es (Nederlandse Unesco Commissie), Syb Groeneveld (Stimuleringsfonds Creatieve Industrie), Jan Jaap Knol (Fonds voor Cultuurparticipatie), Tiziano Perez (Nederlands Letterenfonds), Henriëtte Post (Fonds Podiumkunsten). uitleg of detail ):
  Diversiteit kunst dwingen wij vanaf nu af met subsidie

Diversiteit wordt niet langer uitzondering maar regel, schrijven de directeuren van zes Rijkscultuurfondsen en Unesco.

Want hier staat doodgewoon: "Wij zijn racisten". Kijk maar:
  Voor ons, de zes rijkscultuurfondsen en de Nederlandse Unesco Commissie, is in het verlengde daarvan duidelijk en onontkoombaar: een inclusieve cultuursector, diversiteit van makers en publiek en pluriformiteit van uitingen hebben topprioriteit in de periode die voor ons ligt.
    Ja, daar is de afgelopen twintig jaar ook aan gewerkt. En ja, dat heeft mooie dingen opgeleverd. Maar wij vinden dat niet voldoende.

Oftewel: na twintig jaar bevordering en bevoordeling van gekleurden in de kunst is gebleken dat dat niet werkt. Wat logisch is want voor moslims is er maar één "kunst"-uiting en dat is de bouw en verfraaiing van moskeeën, en voor zwarten zijn er maar twee kunstuitingen: rappen en soulzingen.
    Maar omdat de gekleurden niet aan de traditionele kunst doen, gaan we dus nu actief geld ontnemen aan "blanke" kunstenaars en geven aan gekleurden, uitsluitend en alleen omdat ze gekleurd zijn.
    Een overtreding van de grondwet voor wie elke burger gelijk ongeacht etniciteit, kleur, enzovoort, en dus een strafbaar feit.
    Ze doen het gewoon. Door het 'diversiteit' te noemen.
    Op dezelfde manier als je roof en diefstal "inkomensherverdeling" kan noemen.
    En dan verbaasd en verontwaardigd zijn dat als er rechtse invloed komt op het regeringsbeleid, dat die regering subsidies afneemt van de kunstsector ...

Auteur Tommy Wieriga heeft tot eigen grote tevredenheid en die van de rest van het linksfascisme de "leuke"  linksfascistische uitspraak gedaan dat het een goed idee zou zijn als het gebouw van De Telegraaf afbrandde. En dat verdient wat (de Volkskrant, 09-11-2018, door Arjan Peters):
  Tommy Wieringa krijgt Bookspot Literatuurprijs ...

Iedereen weer blij!

Volgende. Bij GeenStijl hebben ze er al vast veel plezier aan (GeenStijl.nl, 18-01-2019, door Ronaldo uitleg of detail ):
  Werd tijd. Eindelijk linkse Dichter des Vaderlands

    ...Terwijl ... waait er door het muffe instituut Dichter des Vaderlands eindelijk een frisse wind. De nieuwe dichter des Vaderlands Tsead Bruinhemd Bruinja vindt 'inclusiviteit' belangrijk, is tegen Zwarte Piet en gaat de actualiteit benaderen 'vanuit een linkse hoek'. Dat mocht ook wel een keer zeg. Al die rechtse gedichten maar de hele tijd. Mooi dat er anno 2019 in ons culturele landschap nog ruimte is om het eens van een andere kant te bekijken. Echte diversiteit, zeg maar. Kom maar door met die warmtepompsonnetten, vegetarische limericks en vliegschaamte in vrij vers, Tsead!

Met dus weer het bekende misverstand dat de genoemde standpunten links zijn. Ze zijn joodsistisch .
    En voor het algemene geval:
  Eindelijk tegengeluid vanuit de kunstwereld.
    Terwijl iedereen weet dat ze in de Raad van Toezicht van het Stedelijk Museum allemaal op Wilders stemmen, je in de Nederlandse uitgeefwereld geen voet tussen de deur krijgt zonder FvD-ledenpas en bij Poetry Slam wedstrijden het thema 'Ode aan Constant Kusters' is afgeschaft omdat alle deelnemers anders alleen nog maar hetzelfde doen, waait ...

Ja ja, lach er maar om ...

In Amerika is al dit soort zaken altijd een tikkie erger ... (de Volkskrant, 07-02-2019, door Michiel Kruijt):
  Het MoMA, een van de belangrijkste musea in New York, gaat de hele zomer dicht

Museum breidt uit en richt meteen ook de zalen compleet opnieuw in.


Tussentitel: Het museum schenkt straks meer aandacht voor kunst van vrouwen, Latino's, Aziaten en Afro-Amerikanen

... en minder aan kwaliteit.

Bericht (de Volkskrant, 01-03-2019, door Anna van Leeuwen):
  Andrée van Es voorzitter Jury Volkskrant Prijs

Oud-politica en oud-wethouder van Amsterdam Andrée van Es is de voorzitter van de jury van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2019. De jury bepaalt wie van de drie genomineerde kunstenaars de geldprijs van 10 duizend euro wint, beschikbaar gesteld door de Rabobank.
    De drie kandidaten zijn Funda Gül Özcan, Lonneke van der Palen en Neo Matloga ...

Nog steeds zo'n gore blanke erbij ...
    Schande!

Het resultaat ... (de Volkskrant, 19-04-2019, door Rutger Pontzen):
  Funda Gül Özcan wint Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. Zij 'manoeuvreert tussen verontrusting en vrolijkheid'

De meest allochtone naam wint!
    Oh ja, het meesterwerk zelf:

Prachtig, toch, dat Turkse hoofd ...
    Wat wil je nog meer van een kunstwerk ...
    Qua diversiteit ...

De Volkskrant heeft het dus helemaal door ...  (de Volkskrant, 03-05-2019):

""Geef neger, krijg prijs!"

Dit is natuurlijk geen Nedelands verschijnsel. Hier is Engeland (de Volkskrant, 23-05-2019):
 

En het staat er bijna bij:
  Omaanse Jokha Alharthi wint Man Booker

De Man Booker International Prize is gisteravond in Londen naar Jokha Alharthi (41) gegaan, voor haar roman Celestial Bodies.
    Alharthi is de eerste vrouwelijke Omaanse auteur van wie het werk uit het Arabisch naar het Engels werd vertaald, en heeft prompt de prestigieuze prijs gewonnen ...

Wegens top-hijab!!!

Oh ja: afgelopen weken hebben ook Özkan Akyol en Sinan Can prijzen gekregen. Wegens het zijn van moslim. Berichten volgen.

Eerst maar even een andere deelgroep uit de kosmopolitische en joodsistische elite (de Volkskrant., 12-06-2019, door Don Mebius):
  Culturele wereld moet diverser worden, vindt Van Engelshoven

Het aanbod van door het Rijk gefinancierde culturele instellingen moet diverser worden. Door meer geld uit te trekken voor urban arts (graffiti, hiphop, streetdance en gesproken voordrachten en performances) hoopt minister Ingrid van Engelshoven (Cultuur) moeilijk bereikbare doelgroepen te verleiden tot een bezoekje aan het theater en musea. Ook het personeel van de instellingen moet diverser.
    Dat staat in de cultuurplannen die Van Engelshoven dinsdag in Tilburg heeft gepresenteerd voor de periode 2021-2024. 'Ik gun het iedereen om van de rijkdom van de cultuur te genieten. Ook mensen die daar uit zichzelf niet aan toekomen', aldus de D66'er. ...

En dat doet ze op instigatie van:
  ...   Van Engelshoven volgt daarmee het advies op van de Raad voor Cultuur, die in april aandrong op meer diversiteit in de culturele sector. In zijn advies voor de periode 2021-2024 stelde de Raad dat het huidige cultuuraanbod te weinig Nederlanders bereikt, omdat het hen niet aanspreekt of omdat zij hoge drempels ervaren. ...

Bull shit. Ze hebben geen belangstelling voor andere cultuur, omdat het cultuurbarbaren zijn.
    De kosmopolitische elite ziet het goed: die zwartjes zijn sneuneuzen die je wat afgekloven kunst-botjes moet toewerpen.

Alweer een botje (de Volkskrant., 17-06-2019)

Knap, hè ... Hoe ze kunnen leren lezen en schrijven ...

Maaarrrr!!! Er is ook politiek-incorrecte kunst!
    Kan dat ...?
    Ja, kennelijk.
    Normaliter hoor je er niet van. Van Huub Stapel's succes-voorstelling "Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus" hoorde je pas via de media toen de (eerste) reeks was afgelopen.
    Dat kan niet, hè ... Beweren dat er verschillen zijn tussen man en vrouw ...
    Dus dit is natuurlijk ook helemaal fout (de Volkskrant., 15-05-2019, door Joris Henquet):
  Ironie kan de wittemannenklaagzang van Theo Maassen niet redden (drie sterren)

Die kop is op zich al bijna een hele theatervoorstelling aan emoties. Allemaal in het bereik van afkeer, afschuw en walging, dat is.
    Alleen al dat 'witte' ...
    Hoe durf je dat te gebruiken in een kunstzinnige context ....
    Dat 'witte' is pure politiek ...
    En in die combinatie is het propaganda en hetze.
    Goebbels en Rieffensthal.
    De tekst van het artikel is dus eigenlijk volstrekt overbodig, maar voor het mooi toch maar een stukje:
  De voorstelling is aangekondigd als een 'monoloog over opkomst en ondergang van de witte man', als diens 'laatste stuiptrekking'. Vol bravoure vat de altijd maatschappijkritische cabaretier Maassen de hete hangijzers van deze tijd aan. Het gaat over huidskleur, het verschil tussen 'blank' en 'wit', de #MeToo-discussie, Zwarte Piet en transgenders. Maassen vindt zichzelf een goeie gast, hij heeft de juiste intenties en wil hierbij juist verbinden, benadrukt hij meerdere malen. Hij probeert uit te komen bij de gedachte dat alle mensen in essentie hetzelfde zijn en witte mannen toch heus ook goede dingen voor de wereld hebben gedaan.

Tja ... Hartstikke FOUT!!!, natuurlijk.
    Goed, dat was het dus. En uit de combinatie van tijdgebrek en vanzelfsprekendheid was dit stuk maar overgeslagen voor behandeling alhier. Maar toen kwam het volgende en schoot de herinnering te binnen. Hier dat ander (de Volkskrant., 24-06-2019, door Herien Wensink):
  Recensie | Theater

... David Mamet ...

... het nieuwe toneelstuk van David Mamet ... schrijver en regisseur Mamet is niet de minste: Pulitzerprijswinnaar, auteur van bejubelde (en door hem zelf verfilmde) toneelstukken als Glengarry Glen Ross (1984), Oleanna (1992) en Race (2009), scenarist van onder meer The Postman Always Rings Twice, Wag the Dog en Hannibal, regisseur van een handvol andere films.

Allemaal erkende klassiekers. Het wordt moeilijk iemand te vinden met zo'n reeks successen en dat zijn dan altijd zeer grote namen.
    Maar ja ...
  ... Is het te vroeg voor #MeToo-satire? Dat misschien niet. Maar voor slechte, ondoordachte, oppervlakkige satire wel.

Hops, en daar gaat alle grootheid en objectiviteit van beoordeling is één snelle gooi het raam uit.
    Dit is meteen de categorie "fout".
    "HEEL FOUT!!!"
    Want satire op de grote liefde.
    Het Grote Leven.
    De Zin van het Bestaan.
    Het Politiek-Correcte Ideaal.
    Die nergens naargeestiger heerst ...
  ... toen in de Britse pers bij voorbaat met argwaan werd gereageerd op het nieuwe toneelstuk van David Mamet ...

... dan in de Engelstalige wereld.

Twee stuks op dezelfde dag. Een kleintje en een grote. Eerst het kleintje (de Volkskrant, 30-08-2019, door Hein Jansen):
  Tom Lanoye keert Who's Afraid binnenstebuiten

Tom Lanoye is een Belg wiens ranzige beerputtige stank tot ver in Nederland te ruiken was, en waar hij dus prompt breeduit in de armen gesloten werd. Weinig Belg-mensen die zo goed kunnen deugen als Tom. Vroeger had hij concurrentie van ene Kristien Hemmerechts, maar daar vernemen we de laatste jaren weinig meer van.
    Hij schijnt "schrijver" te zijn, maar zijn laatste actie is dus iets met toneel. Een beroemd stuk met twee paren. Hier is Tom's sterk innovatieve en creatieve vondst:
   ...   In Albee's Virginia Woolf krijgt het uitgebluste echtpaar George en Martha een jong academisch stel op bezoek, hier zijn dat twee jonge acteurs (met een niet-Nederlandse achtergrond - hij is Antilliaan, zij Turks)

Brullen van de lach!!! Een pistoolschutter en een geitenneuker als academische blanken in een blank stuk, en de blänken ...
   ... George en Martha heten nu Jo en Denise, een ouder acteursechtpaar dat zijn brood verdient met optreden in de provincie. ...

... als de sneuneuzen.
    Tom's versie van het spiegeltheater in het Spiegeluniversum.
    En de Volkskrant ...
   ... voorziet de klassieker van vier nieuwe personages. Een genadeloos goede voorstelling****

... komt er op klaar.

En dezelfde dag ook nog een de theorie-versie van dit gebeuren (de Volkskrant, 30-08-2019):

Een groot artikel over de waarde van kunst. Van een belangrijke en hooggewaardeerde meneer in de kunst. Over de cruciale maatschappelijke waarde van kunst. Met vermelding qua waardering van de kunst van de Oude Grieken. En ook één enkel praktisch punt waarop je de kunst maatschappelijk kan toepassen (de Volkskrant, 30-08-2019, door Ivo van Hove):
  Essay | Handen af van de kunstenaar

Kunst is een mensenrecht

Kunstenaars vertellen universele verhalen. En die zijn hard nodig in tijden waarin grote groepen vijandig tegenover elkaar staan. Geef daarom ruim baan aan creatieve energie.


... In een voortdurend veranderende werkelijkheid heeft de kunstenaar de verantwoordelijkheid nieuwe verhalen te maken. Deze grijpen vaak terug op grote mythen, die telkens opnieuw worden geïnterpreteerd.
    Tegenover deze toekomstgerichte verhalen is er door vele politici een nieuw verhaal ontwikkeld, waarin ze de toekomst beschrijven als een teruggaan naar een verleden waar iedereen het goed had. Ook zij bedienen zich van mythen. Denk aan de overwinningsspeech van Baudet toen hij sprak over de uil van Minerva en de boreale wereld.
    Een van de knelpunten van onze tijd is dat deze twee botsende visies grote groepen vijandig tegenover elkaar plaatst. Er woedt een strijd tussen mensen die het heden zien als het begin van een geheel nieuwe toekomst en mensen die terug willen naar een paradijselijk verleden. In die omstandigheid speelt de kunstenaar een centrale rol. Hij staat niet los van de werkelijkheid. Hij moet een weermiddel bieden tegen verhalen die ons doen hunkeren naar een geïdealiseerd verleden, dat mogelijk lijkt maar niet meer mogelijk is.    ...

De leugens hierin:
  ... In een voortdurend veranderende werkelijkheid heeft de kunstenaar de verantwoordelijkheid nieuwe verhalen te maken. ...

Neen.
    Dat is "Sovjet-"kunst. "Nazi"-kunst
  ... Deze grijpen vaak terug op grote mythen, die telkens opnieuw worden geïnterpreteerd.
    Tegenover deze toekomstgerichte verhalen ...

Deel 1: Een contradictie: mythen komen per definitie uit het verleden. Er is maar één kunstvorm die zich bezig houdt met de toekomst: de sciencefiction. En die kunst wordt door de "gewone" kunstenaar ook nog eens met de nek aangekeken.
    Deel 2: van kunstenaars is geen (maatschappelijk) toekomstgericht verhaal bekend, op eentje na: "Het Paradijs van de Multiculturele Samenleving".
  ... is er door vele politici een nieuw verhaal ontwikkeld, waarin ze de toekomst beschrijven als een teruggaan naar een verleden waar iedereen het goed had.  ...

Dat wordt gepresenteerd als een negatief verhaal tegenover een positief.
    De werkelijkheid is precies andersom: "Het Paradijs van de Multiculturele Samenleving" is in de praktijk het importeren en invoeren van achterlijkheid en agressie gebleken: eerwraak, vrouwenonderdrukking, uithuwelijken, besnijdenis, aanslagen, terreur, religie-obsessie, onderdrukking van kunst en cultuur, enzovoort, enzovoort, enzovoort.
    Er zijn mensen die daartegen strijden met de wapens der beschaving. Kunstpaus Ivo van Hove kiest voor achterlijkheid en agressie :
  ...Ook zij bedienen zich van mythen. Denk aan de overwinningsspeech van Baudet toen hij sprak over de uil van Minerva en de boreale wereld.  ...

Ivo van Hove kiest voor de bloeddorst van Mohammed en het getrommel van de Afrikanen. Die ons zien als hun aartsvijanden:
  ... Een van de knelpunten van onze tijd is dat deze twee botsende visies grote groepen vijandig tegenover elkaar plaatst. Er woedt een strijd tussen mensen die het heden zien als het begin van een geheel nieuwe toekomst en mensen die terug willen naar een paradijselijk verleden.  ...

Klopt: het paradijselijke verleden van de Veroveringen  van Allah, en de Afrikaanse stammen die gezamenlijk rond het kampvuur dansen en leden van andere stammen verkopen als slaven.
    Kortom: het is weer een voortreffelijk voorstelling van het theater dat zijn locatie heeft ergens in het centrum van het Spiegeluniversum.
    Waarvan de intendant van dit multiculturele griezelkabinet ...
  ... Waarom wil men de mensen doen geloven dat kunstenaars in een ivoren toren leven?   ...

... het doet voorkomen als beschaving...
  Essay | Handen af van de kunstenaar

Kunst is een mensenrecht

... en degenen die bezwaar maken tegen het multiculturele griezelkabinet afschildert als barbaren en schenders van mensenrechten.
    Het is inmiddels volkomen duidelijk. Dit alles dient de campagne:
BAUDET MOET DOOD!!!

Islam en omvolking tot elke prijs!!!

Potrtet van een monster (de Volkskrant, 11-09-2019, door Herien Wensink):
  Interview | Joy Delima

Pride and Joy

... actrice Joy Delima ( 25 )

Toen ik klein was had je geen zwarte vrouwelijke rolmodellen. Ja, Beyoncé en Oprah, en dat was het

Fototbijschrift: Joy Delima: 'Ik vind het leuk mannen te spelen die zo ver mogelijk van mij afstaan: oudere, witte, zelfvoldane, Trump-achtige types.

... Dan volgt een kwetsbare bekentenis ... waarmee Delima het publiek een gevoelig lesje leert. Over hokjesdenken, stereotypen en (racistische) vooroordelen, ...
    ... in haar afstudeervoorstelling, Stamboom monologen... is een zelfportret op celniveau.
    In deze geestige en bewogen solo zoomt ze in op haar eigen dna, om een rijk en gecompliceerd verhaal te vertellen over afkomst, identiteit en ontheemding. Delima heeft een Surinaamse moeder en een Curaçaose vader, die weer wortels heeft in Colombia en Venezuela. 'Dat mijn stamboom wijdvertakt zou zijn, wist ik al wel.'
    Samen met haar toenmalige vriend deed ze voor de voorstelling een dna-test. 'Ik wilde me graag identificeren met een bepaalde groep, of een volk. Misschien, dacht ik, kun je de vraag 'wie ben ik?' wel beantwoorden door uit te pluizen waar je vandaan komt. Vandaar die dna-test. Het kostte 80 euro, maar ik kreeg het van mijn ex als kerstcadeau.' De uitslag, uit een laboratorium in Houston, Texas, wees uit dat haar vriend 98 procent West-Europees is en 2 procent Fins. Witter kan haast niet. Daarop doopte ze hem tot Casper het Spookje.
    Joy blijkt zelf een melange van maar liefst elf verschillende etniciteiten: ze is deels Nigeriaans, een stukje West-Afrikaans, een beetje Centraal-Afrikaans en ook nog 2,5 procent Masai. 'Elf etniciteiten van vier verschillende continenten! Wat zegt dat? Wat moet je daarmee? Ik vond het alleen maar heel verwarrend.'
    Verder onderzoek wijst bovendien uit dat haar naam niet haar echte naam is. Haar achternaam is ooit verkeerd genoteerd in een gemeenteregister. Eigenlijk zou ze Delmina moeten heten: 'Van d'Elmina: afkomstig van Elmina, Goudkust, nu Ghana, vroeger het centrum van de slavenhandel van de West-Indische Compagnie.' Haar stamboom kent een lange reeks tot slaaf gemaakten, blijkt. Dat is pijnlijk en indrukwekkend. 'Eindelijk had ik namen bij die gruwelijke geschiedenis. Dit waren mensen met wie ik kon meevoelen. Zo kwam een abstract en onbegrijpelijk lijden opeens veel dichterbij.'
    Maar van vaderskant doet ze een onaangename ontdekking: onder haar voorouders zijn niet alleen slachtoffers van de slavernij. Pluist ze haar vaders stamboom uit tot in de 17de eeuw, dan blijkt daar ene Cornelis Specht uit Utrecht in te staan. Cornelis Specht, die in 1713 een van de rijkste mensen was op Curaçao, nadat hij in 1660 een grote plantage had gekocht. Cornelis Specht, 'plantagehouder'. Delima: 'Ook wel: slavendrijver.'
    Delima ging in eerste instantie ervan uit dat je moet weten waar je vandaan komt, om je thuis te voelen. Maar een antwoord op haar vragen krijgt ze niet, integendeel. 'Ik was op zoek gegaan naar mijn black roots, maar ik vond witte slavenhouders.'
    In het eerste jaar van de Arnhemse toneelschool begon ze zich te verdiepen in haar afkomst en identiteit. Ze herinnert zich het moment nog goed: ze zat pas een paar weken op school toen ze de afstudeerfoto's van haar voorgangers bekeek, een geschiedenis van bijna zestig jaar gevat in evenzoveel klassenfoto's. Tof om te zien, interessant. Maar toen ze bij Romana Vrede kwam, lichting 1999, begon er iets te knagen. Wacht, nog eens kijken, helemaal terug naar het begin, opnieuw alle foto's langs, maar nee: Romana was echt de enige. De enige zwarte vrouw.
    'Dat maakte mij dus de tweede zwarte vrouw ooit op die school. In 2015! Totaal bizar. Heel pijnlijk vond ik ook dat ik het eerst niet eens doorhad, alles in mijn leven was altijd wit. Pas toen ik Romana zag, de uitzondering, viel het kwartje. Daarna begon het me op te vallen: witte acteurs, witte gezelschappen, witte zalen. Ook de links-progressieve theatersector is gewoon een heel witte wereld.'
    Door deze ontdekking werd ze zich bewuster van haar positie en haar rol. 'Toen ik klein was had je geen zwarte vrouwelijke rolmodellen. Ja, Beyoncé en Oprah, en dat was het. Dat begint nu gelukkig een klein beetje te veranderen, maar het kan nog veel beter. Dus ja, ik wil graag in toffe films en series spelen, maar niet alleen voor mezelf: ik hoop ook dat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen.
    'Nog veel te vaak wordt er weer een Nederlandse romcom gemaakt met een volledig witte cast. Heeft niemand dan daarover nagedacht? Dat is toch pijnlijk? Als filmmaker of artistiek leider is het je taak je bewust te zijn van wat er gebeurt in de maatschappij. Je beweert dat je mensen iets laat zien van de wereld, dus moet je je inspannen om die wereld te leren kennen en correct weer te geven.'
    Op een filmset of in het repetitielokaal gaat Delima hierover graag het gesprek aan. Soms praat ze mee over hoe een script representatiever kan. En oppervlakkige rollen als zwarte edelfigurant, daar bedankt ze voor. ...

Een volbloed zwarte racist en haatzaaier.
    Dat allemaal uitgebreid over de Volkskrant uitgesmeerd:
 
 

Ter compensatie nog deze:
  Tussentitel: Ik kom misschien lief en meisjesachtig over, maar op toneel hou ik juist van lelijk en grotesk

Is dus:
  Ik kom misschien lief en meisjesachtig over, maar ik ben juist lelijk en grotesk

Monster, dus.
    Maar monster is zwart, dus:
  Delima was aan het repeteren in de kelder van de Arnhemse toneelschool toen ze een telefoontje kreeg: voor haar rol in Onze straat werd ze genomineerd voor de belangrijke toneelprijs Colombina, die zondag 15 september wordt uitgereikt. ...

Mede-verklaring:
  ... Toen juryvoorzitter Hadassah de Boer ...

Joods.

En het is weer een stap erger geworden (GeenStijl.nl, 26-09-2019, door Spartacus uitleg of detail ):
  Hallucinant rapport Amsterdamse Kunstraad: "vrijheid van meningsuiting bedreigt inclusiviteit"

Rest van Nederland, en dan nu een bericht uit de stad waar de zon omheen draait.


Het zwarte racisme is het zwarte fascisme aan het worden. Hier een kenmerkende schermafdruk uit dat TED-verhaal:

De complete en volledige boodschap van het verhaal: "Ik kon al lezen toen ik twee jaar oud was, dus alle zwarten zijn even slim als de blanken dus hun minderwaardige maatschappelijke positie is de schuld van het racisme van de blanken".
    En deze ideologie gaat de Anmsterdamse Kunstraad implementeren:
  Pak uw lesboek van de Amsterdamse Kunstraad "Kunst, Culturele Diversiteit en Inclusiviteit - de volgende stap" erbij en sla naar pagina 6 (PDF). Daar leren we het volgende. "Amsterdam is een superdiverse stad, maar defensieve tendensen in de Nederlandse samenleving maken dat veel mensen in hun eigen hoekjes en hokjes blijven. (...) Het gevoel Amsterdammer te zijn overstijgt veel politieke, sociale en demografische tegenstellingen. Maar onder het mom van het recht op vrije meningsuiting, wordt het inclusieve klimaat dat Amsterdam wil nastreven, bedreigd." Waarna er per voetnoot wordt verwezen naar: "Philomena Essed, hoogleraar in Critical Race, Gender and Leadership Studies, spreekt in dit verband over entitlement rascism: discrimerende uitspraken die verdedigd worden met een beroep op de vrije meningsuiting."

Nou jongens, #UniteBehindTheScience, daar gaan we dus wat aan doen en wel via de kunsten: "In het nieuwe kunstenplan wil het college eisen stellen op het vlak van diversiteit. De instellingen die een subsidie willen ontvangen in het kader van het kunstenplan, moeten een actieplan opstellen over inclusiviteit en diversiteit (van governance tot organisatie en bedrijfsvoering, van publiek tot programma en talent). Het actieplan inclusiviteit dient als instapeis om in aanmerking te kunnen komen voor een kunstenplansubsidie."

Om het Wakanda aan de Amstel te realiseren heeft de Kunstraad 21 speerpunten aan de deur genageld. ...

Dat 'Wakanda' moest deze redactie ook even opzoeken: het is de naam van het Rijk van de Black Panthers, de zwarte versie van Superhelden van de soort uit stripboeken.
    De manier van GeenStijl om het zwarte fascisme te benoemen.
    Het begeleidende lingo is vergeven van de term "inclusief", waarvan de daadwerkelijke betekenis is gegeven in Termen :
  Inclusief
1, (theor.): Algemene term voor de situatie waarbij twee of meer zaken bij elkaar zijn of horen waar dat niet per se zo is: "huis inclusief dak" is onzin, "speelgoedauto inclusief batterijen" niet. 2,(pol. cor.): In de combinatie "inclusieve maatschappij": 2a: Oproep om "zwarten" wonende in Nederland extra te bevoordelen. 2b: Beschuldiging van uitsluiting door witte Nederlanders. Voorbeeld: "De oplossing van radicalisering en jihadisme is een inclusieve maatschappij".
    Toelichting (populistisch): Inclusiviteit is een excuus om moslims en negers een baantje of opleidingsplaats te geven die ze niet verdienen op grond van competentie of presteren.
    Zie ook afspiegeling  , diversiteit  , evenredigheid  , gelijkwaardigheid  , marge  , uitsluiten  en verbinden  .

Met behulp waarvan in de meeste gevallen de aanheffende koppen uit het document genoeg zeggen. Hier is de selectie van GeenStijl:
  2- Training personeel op inclusieve werkhouding
...
4- Vertrouwenspersonen met kennis van inclusie
...
7- Verplichting van de Rooney Rule
"De kunstraad is van mening dat instellingen bewust in hun werving en selectie een inclusief werknemersbestand moeten nastreven, zeker waar het leidinggevende functies betreft. Wanneer instellingen verplicht worden diverser te werven krijgen zij ook inzicht in keuzes die zij maken bij de selectie. Instellingen in het kunstenplan krijgen een inspanningsverplichting om de Rooney Rule15 te hanteren: bij het vervullen van leidinggevende en gezichtsbepalende functies moeten in elk geval twee van de kandidaten die voor een gesprek worden uitgenodigd, een biculturele achtergrond hebben."

8- Inclusieve beoordelingscommissies
...
21- Chief Cultural Diversity Officer    ...

Uit de selectie van GeenStijl heeft deze redactie er eentje uitgelicht om apart te behandelen. Deze:
  20- Een workshop voor het voortgezet onderwijs over vrijheid van meningsuiting
"Amsterdam heeft een bloeiende debatcultuur. In een stad waar vrijheid van meningsuiting een groot goed is, ontstaat soms de misvatting dat dit ook het recht om te beledigen zou inhouden. De gemeente moet zich samen met de debatpodia in de stad actief inzetten om verbale agressie te beteugelen en te investeren in bewustzijn van de grenzen van meningsuiting (zowel juridisch als maatschappelijk). Om het gevoel van een veilig klimaat voor debat te bevorderen, adviseert de kunstraad voor het voortgezet onderwijs een workshop te faciliteren over vrijheid van meningsuiting, waarin onder meer het onderscheid tussen vrije meningsuiting en haat zaaien duidelijk wordt gemaakt. Deze workshop kan gemaakt worden in de vorm van een (rollen)spel, naar het voorbeeld van Democracity."

Want deze heeft directe implicaties buiten het veld van de kunst en kunstbeleid.
    Deze heeft directe maatschappelijke implicaties.
    Want de vrijheid van meningsuiting is geen begrip uit de kunst, maar een begrip uit de algemene maatschappij.
    Om preciezer te zijn: een begrip dat centraal is in die algemenere maatschappij.
    De vrijheid van meningsuiting
    Waarover deze ideologisch en chemisch doorgesnovenen (die drugs in Amsterdam gaan toch ergens heen ...) beweren dat deze ondergeschikt is aan hun ideetjes vervat in begrippen als "diversiteit" en "inclusiviteit".
    Oftewel: wie beweert dat de ondervertegenwoordiging van "de diversiteit" op het podium van de kunst het natuurlijke gevolg is van de ondervertegenwoordiging "de diversiteit" in de zaal en op de scholen van de kunst, moet het zwijgen opgelegd worden.
    En daar waar te verwachten is dat sommige mensen dat niet zullen doen, moeten die mensen dus naar concentratiekampen.
    Achter prikkeldraad en gewapende bewaking zodat ze niet in staat zullen zijn hun stem te laten horen in de maatschappij.
    Want hun stem is beledigend voor de "diverse" en "inclusieve" medemens. Hun stem is 'verbale agressie'.
    Oftewel: met dit document heeft het linksfascisme en het zwartfascisme definitief zijn intrede gedaan in de gemeente Amsterdam.
    Dus in Nederland.

Gunst ... (de Volkskrant., 18-10-2019, column door Herien Wensink):
  Theater volgens Wensink

Stelling: Een te dogmatische kritiek verstikt de kunst.


Bestaat het woord 'identiteitskritiek' al? Bij dezen. Dat is het bedrijven van identiteitspolitiek in een recensie. In lijn met het maatschappelijk debat rukt de identiteitskritiek op in de krant. Theatermakers worden in toenemende mate afgerekend op 'wokeness': wordt deze of gene minderheid wel goed gerepresenteerd? Gedateerd vrouwbeeld, gebrek aan diversiteit? Dat kost sterren!

Deze week doken er weer twee mooie voorbeelden op: meerdere recensenten hadden moeite met het vrouwbeeld in De Thuiskomst bij ITA (overigens niet in de Volkskrant), en met de rol van Emmanuel Ohene Boafo als sensuele zwarte verlosser in Sexual Healing bij Het Nationale Theater (de recensent van de Volkskrant uitte een voorzichtige bedenking, een ander sprak ronduit van raciale clichés).

Ik heb daar verschillende, wellicht tegenstrijdige gedachten over. De wereld, de kunst, de mens - ze zijn nu eenmaal complex en soms paradoxaal.

Een zekere mate van 'identiteitskritiek' is anno nu denk ik onvermijdelijk - een recensent is immers een product van haar tijd en heeft haar eigen tijdgebonden waardenset (let op het vrouwelijk bezittelijk voornaamwoord). Vroeger waren die waarden impliciet, omdat ze als vanzelf hoorden bij wat toen de typische recensent was (meestal een oudere witte heer). Nu zijn recensenten soms jonger, en ook vrouw (wel vaak nog wit), en zijn er andere waarden en meningen bijgekomen. Als iemand klaagt dat 'de kunstkritiek nog nooit zo verdeeld is geweest', heb ik dus altijd de neiging om te roepen: Ja! Hoera!

Critici van nu laten politiek (of: moraal) sterker meewegen in een artistiek oordeel. Daar kun je het mee oneens zijn, winst is wel dat het expliciet gebeurt. Vroeger hadden recensenten ook heus politieke overtuigingen, maar die werd verstopt in zogenaamd universele artistieke criteria. De huidige helderheid lijkt me beter voor het debat.

Vaak ben ik het ermee eens. Sterker: ik doe het óók. Gewoon, omdat ik gevoeliger ben geworden voor repressieve vrouw- en mensbeelden. Omdat ik het belangrijk vind dat kunst, als die de ambitie heeft iets over de wereld van nu te zeggen, die wereld ook goed weergeeft. Omdat ik alle soorten mensen op toneel wil zien, en hun verhalen wil horen, vanuit hun perspectief. En ik vind ook dat je het maatschappelijk geëngageerde theatermakers mag aanrekenen als ze daar onvoldoende hun best voor doen.

Maar we moeten wel blijven nadenken. Bij De Thuiskomst, bijvoorbeeld, is het verwijt van seksisme oneerlijk, omdat dat stuk gáát over vrouwenhaat. Laten we het tonen van laakbaar gedrag op toneel niet verwarren met het verdedigen ervan.

Net zo onterecht is het om in recensies 'de moraal' als doorslaggevend criterium te hanteren - een voorstelling is meer dan dat, en verdient het om op veel meer facetten te worden beoordeeld. De blinde vlek ligt op de loer. Je kunt regisseur Jeroen de Man van Sexual Healing niet verwijten dat 'de enige zwarte man' in de cast een raciaal stereotype speelt, maar achterwege laten dat 'de enige zwarte vrouw' (Romana Vrede) een schitterende rol heeft, waarin kleur er niet toe doet. Dat is demagogisch lezersbedrog.

Het grootste gevaar van de identiteitskritiek is dat we artistieke signalen en tekens te letterlijk gaan nemen. Zwart slachtoffer? Racistisch! Dreadlocks? Exotisme! Naakte vrouw? U snapt het. Terwijl kunst nu juist zo mooi ambigu, meerduidig, verwarrend en paradoxaal kan zijn - nee, moet zijn. Een te dogmatische kritiek vermoordt de metafoor en onttrekt alle zuurstof aan de kunst.

Nogmaals: "Gunst ..."
    Daarin viel dus niet te knippen. Het is één continu betoog dat de hedendaagse kunst en de hedendaagse visie op kunst één grote politiek-correcte beerput van identiteitspolitiek is, hier met zijn fraaie variant als "identiteitskritiek".
    Het enige dat je moet doen om tot die conclusie te komen, is op alle relevante punten, en dat is bijna om de zin, het onregelmatige werkwoord van Bertrand Russell toe te passen "I am firm - You are obstinate - He is a pigheaded fool".
    De conclusie schrijft zichzelf.

Ook de onbeschaamdheid van het linksfascisme kent geen grenzen - ze schrijven hun fascistische acties gewoon op (de Volkskrant., 25-10-2019, door Sterre Lindhout):
  In de streek van Bach en Schiller vecht de cultuur tegen de AfD

Waarop er maar één reactie mogelijk is: dit moet onmiddellijk gezuiverd worden.
    Maar men durft het in detail uit te schrijven:
  Overal in Duitsland is de rechts-populistische AfD bezig aan een zegetocht, behalve in Thüringen. Daar zijn zondag pas verkiezingen. Het verzet tegen de partij komt er uit onverwachte hoek: de theaterwereld.

Tussentitel: Twee jaar geleden marcheerde extreem-rechts hier elke maandag met fakkels door de straten -  Stefan Mensching - van het stadstheater in Rudolstadt
De AfD heeft een ontsmetting ('Entsiffung') van de culturele sector voor ogen


Twee familiefeesten zijn er deze vrijdagmiddag in Rudolstadt, een stadje met 25 duizend inwoners tussen de heuvels van de Duitse deelstaat Thüringen. ...
    Geen van beide bijeenkomsten in Rudolstadt is daadwerkelijk een familiefeest. Het eerste is een campagne van de rechts-populistische AfD ... De andere, 'het familiefeest van de Democratie', is een protestbijeenkomst tegen de AfD, georganiseerd door het personeel van het plaatselijke theater.
    ... opvallend is in Thüringen ook het protest tegen de partij, dat in veel plaatsen werd aangevoerd vanuit het theater: behalve in Rudolstadt gingen ook theatermakers in Eisenach, Nordhausen, Jena, Weimar en in de hoofdstad Erfurt de straat op.
    In kleine steden als Rudolstadt ... intendant Mensching... wil ... wil ook kleur bekennen, dus organiseerde hij na de Europese verkiezingen in mei een politieke avond. 'Ik zei, er zitten 260 mensen in de zaal, ik heb uitgerekend dat 70 van u AfD heeft gestemd en ik vroeg me af wie. Nou, daar kon niet iedereen om lachen.'
    Als het theater niet opkomt voor waarden als diversiteit en verdraagzaamheid dan kan, zo vreest Mensching ...
    ... De AfD vindt dat 'de ideologie van het multiculturalisme het Duitse culturele erfgoed bedreigt'. En, zo staat al in het landelijke verkiezingsprogramma van 2017: 'Nergens is de politieke correctheid erger dan in de culturele sector.' 'Politiek correcte kunst en cultuur' hoeven niet gesubsidieerd te worden, vindt de partij.
    ... sloeg de theaterwereld de handen ineen in een reeks regionale manifesten, getiteld die Vielen (de Velen), waarin ze zich opwerpt als hoeder van tolerantie, diversiteit en 'individuele en gemeenschappelijke vrijheid'. ...

Zo maar wat stukken uit bijna twee volle pagina's vol linksfascistische propaganda: "Alle rechtse mening zijn FOUT!!! en VERWERPELIJK!!!"
     Zeggen Volkskrant en kunstsector.
    "DIVERSITEIT!!!"
    Oftewel: onbeperkte immigratie.

En uit diezelfde krant (de Volkskrant., 25-10-2019, door Rutger Pontzen):
  Beeldende kunst - Beschouwing het nieuwe museum

Nieuw verhaal

Na de verbouwing heeft het Museum of Modern Art in New York meer ruimte gemaakt voor vrouwelijke en niet-westerse kunstenaars. Het is tekenend voor de inhaalslag waarmee de kunstwereld poogt weer maatschappelijk relevant te zijn.


Tussentitel: Hoe kan het museum gelijke tred houden met ontwikkelingen in de wereld eromheen

Antwoord op die laatste vraag: "Door meer, meer, meer negertjes omdat het moet!":
  De rehang in het 'nieuwe Moma' ... staat niet op zich. De afgelopen paar jaar is de hele museumwereld aan een inhaalrace begonnen, om de collecties en tentoonstellingen beter te laten aansluiten bij de discussies over vrouwen, culturele minderheden, kolonialisme en gender.
    Zo wilde de Tate Modern in Londen twee jaar geleden met de tentoonstelling Art in the Age of Black Power in één klap de achterstelling van donkere kunstenaars rechtzetten. ...
    Hoog tijd dus voor een grote detox, een alomvattend ethisch reveil. Ook in Nederland.
    ... kunstcentrum Witte de With niet langer naar een 'foute zeeheld' wil worden vernoemd ... het Stedelijk in Amsterdam begin dit jaar ... zich ... 'extra in te zetten op vrouwelijke kunstenaars'? Het Amsterdam Museum niet meer de term 'Gouden Eeuw' wil hanteren ...
    ... de musea zich meer moeten richten op 'democratisering' en 'inclusiviteit', op 'meerstemmigheid' en het 'erkennen en behandelen [van] hedendaagse conflicten'. Uiteindelijk doel: 'Gelijke toegang tot erfgoed voor alle mensen [...] en het welzijn van de planeet.' ...
    De grote vraag is: hoe kan het museum gelijke tred houden met de maatschappelijke ontwikkelingen in de wereld eromheen? De Egyptisch-Britse schrijver Ahdaf Soueif, voormalig trustee van het British Museum, opperde onlangs dat het museum een antwoord moet hebben op kwesties als 'klimaatverandering, virulente en toenemende ongelijkheid, overblijfselen van kolonialisme, onzekerheid over democratie, burgerschap en mensenrechten'.    ...

"Wat zegt u ...? Kunst ...? Dat is van ondergeschikt belang!"
    Ze zijn volkomen van ...

... de pot gerukt.

Bij het redigeren van de verzameling Allochtonen, cultuurbedreiging uitleg of detail kwam het volgende boven water, van meer dan tien jaar terug (de Volkskrant, 27-03-2008, van verslaggever Harmen Bockma):
  Musea fel over Mondriaan Stichting

Directeuren klagen bijminister Plasterk van Cultuur | ‘Prijs van half miljoen voor diversiteit is weggegooid geld.’


De directeuren van de grote musea voor moderne kunst hebben felle kritiek op het nieuwe beleidsplan van de Mondriaan Stichting. Gijs van Tuyl, directeur van het Stedelijk Museum in Amsterdam, noemt de prijzen die de stichting wil gaan uitreiken aan musea weggegooid geld.
    Van Tuyl, voorzitter van het zogenoemde miniconvent waarin de 7 voornaamste musea voor moderne kunst zijn verenigd (waaronder Boijmans van Beuningen in Rotterdam en het Haags Gemeentemuseum) verwijt de Mondriaan Stichting haar eigen gang te gaan, zonder enig overleg met de musea.   ...
    Volgens Van Tuyl is er ‘te veel licht’ tussen het beleid van minister Plasterk – die volgens hem sterk hecht aan de intrinsieke waarde van kunst – en dat van de Mondriaan Stichting, die onder andere aandacht vestigt op diversiteit en globalisering. ‘Kleur maakt geen bal uit, wij gaan uit van de kunst, niet van sociale factoren. En we willen al helemaal niet politiek correct zijn.’
    De stichting wil vanaf volgend jaar een prijs van 0,5 miljoen gaan uitreiken aan het museum met het beste plan om meer allochtone bezoekers te trekken. De prijs werd een keer eerder uitgereikt, in 2006, aan het Van Abbe Museum in Eindhoven. Ook gaat de stichting een ton uitloven voor het museum met het beste plan om het publieksbereik te vergroten.

En stond er bij als commentaar van deze redactie:
  Een ton voor meer publiek, en vijf ton voor meer allochtonen. Terwijl als een paal boven water staat dat dit absoluut niet gaat helpen, want allochtonen hebben hun eigen cultuur. En evenveel belangstelling voor Nederlandse kunst als voor Nederlandse kerken: geen dus!

Wat dus allemaal voor de volle 100 procent is uitgekomen!

En net als bij de rest van de politiek-correctheid, wordt dit voortdurend absurder en absurder (Twitter.com, 17-11-2019):

De tradities van vaderloosheid uitleg of detail , geweld uitleg of detail , criminaliteit uitleg of detail , plunderen uitleg of detail , enzovoort, bestaan al eeuwen en zijn moeilijk te veranderen.
    Wel te veranderen is dit:

Wat ook onmiddellijk moet gebeuren. Alle fondsen die besteed worden aan dit soort politieke activiteiten moeten onmiddellijk gekort worden, en degenen die die politieke activiteiten geïnstigeerd en gesteund hebben, ontslagen.

Waarna de rangen van de politieke-correctheid zich sluiten. De Volkskrant verklaart zich solidair met deze linksfascisten (de Volkskrant., 19-11-2019, door Anna van Leeuwen):
  Stedelijk Museum neemt stelling tegen Zwarte Piet

Amsterdams Museum mengt zich in debat.


Een tweet en Facebook-bericht van het Stedelijk Museum Amsterdam van zaterdag hebben tot veel reacties geleid. Het museum mengde zich in het hoog opgelopen debat rondom Zwarte Piet: 'Wij werken samen met oa. Mitchell Esajas en Jessica de Abreu van The Black Archives en steunen vandaag het vreedzaam protest, in de hoop dat er dialoog mogelijk is om tradities te veranderen. #KOZP #Malieveld.'
    De Abreu en Esajas maken beiden deel uit van de actiegroep Kick Out Zwarte Piet en zijn betrokken bij een tentoonstelling met Surinaamse kunstenaars die in 2020-2021 in het Stedelijk staat gepland.    ...

Daarna een tentoonstelling in samenwerking met de PVV, dus ...
    Oh nee, dat kan politiek-gezien niet ...
  ...    Tweede Kamerlid Martin Bosma (PVV) vroeg minister Ingrid van Engelshoven van Cultuur (D66) om actie te ondernemen tegen het Stedelijk. Zij liet weten dat de berichten de verantwoordelijkheid van het museum zelf zijn. Wel vindt ze het mooi als musea 'middenin het maatschappelijke debat staan'.    ...

... want D66 sluit de PVV uit, qua politiek, dus ook in dit soort zaken.
    Overigens kan het "links" in 'linksfascisme' dus vervangen worden, want D66 uitleg of detail is het tegenovergestelde van links uitleg of detail . Oftewel: dit is weer allemaal joodsisme en joodsistisch fascisme.
     En bij dat museum ...
  ...    Dat was ook de bedoeling van de berichten van zaterdag, stelt een woordvoerder van het museum. Daaraan zijn volgens hem uitgebreide gesprekken in het museum voorafgegaan. De tweet heeft de instemming van de aanstaande artistiek directeur, Rein Wolfs. ...

... zit de rot diep dus daar moet ook diep gesneden worden.

Hééééé ... Weer eens dat uiterst zeldzame stukje niet-politiek-correcte kunst. De vorige: Theo Maassen. Die was niet zo goed. Eens kijken hoe Gerard Cox scoort (de Volkskrant, 26-11-2019, door Hein Janssen):
  Recensie | cabaret

Beetje nostalgie, beetje gemopper, 'Cox - de grote, grijze belofte' is een beetje halfslachtig cabaretprogramma ★★★☆☆

Gerard Cox verwondert zich over de wereld om hem heen en heeft daar voor het eerst van zijn leven een solovoorstelling over gemaakt.

Had u wat anders verwacht ...? Hoe zat 't ook alweer bij Maassen ... (de Volkskrant., 15-05-2019, door Joris Henquet):
  Ironie kan de wittemannenklaagzang van Theo Maassen niet redden (drie sterren)

Oh ja ...
    Zie ook uitleg of detail :
  Nasrdin Dchar's "Moslims van nu zijn als Joden van toen" aangrijpende voorstelling ★★★★★

En uitleg of detail :
  Soundos El Ahmadi's "Alle blanken kunnen me de kont likken" hilarisch cabaret ★★★★★

Und so weiter ...

Aangevuld, op dezelfde dag, met weer eentje van het verschijnsel: meer, meer, meer zwarten in de cockpit van het verkeersvliegtuig', oftewel het strak-racistische fenomeen van de "diversiteit".
    Eerst even voorstellen 
    En alweer een kunstenmaker.
    Uit de Vuijsje-collectie (de Volkskrant, 26-11-2019, door Robert Vuijsje):
  Studiemateriaal

Zwarte Piet is geen actieve propaganda tegen zwarte mensen, meent kunstenaar Charl Landvreugd. Maar dat wil niet zeggen dat het geen racistisch symbool is.


...    'De Amerikaanse blackface is bewust racistisch. Zwarte Piet lijkt onbewust racistisch. Het is een racistische daad, maar zo wordt het niet ervaren door de uitvoerder. Nederland moet nu beseffen dat iets wat fijn was mogelijk negatief is. Daar zit de pijn. Mooie jeugdherinneringen zijn besmet.
    'De discussie gaat niet meer over ras. Het gaat over wie bepaalt wat onze cultuur is. En je kunt niet tegen Nederlanders zoals ik zeggen dat wij daar niet over mogen meepraten.
    'De pijn zit ook in de witheid. Door deze discussie wordt wit zichtbaar als een etniciteit in plaats van als neutraal, wat het in Nederland altijd is geweest. Aan die etniciteit worden nu attributen toegekend, zoals racisme. Daarom zijn mensen zo boos als ze wit worden genoemd in plaats van blank. ...,'

Racist en haatzaaier van het zuiverste water.
    Die daarvoor beloond is door de racisten en haatzaaiers van de elite ... :
  Nu, vijftien jaar later, is Charl Landvreugd onder meer lid van de Akademie van Kunsten en toezichthouder bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Bij het CBK Zuidoost in Amsterdam is momenteel een overzichtstentoonstelling te zien van zijn werk, Ososma. ...

... en daarvoor als wederdienst ...
  ... 'Die installatie is mannelijk, zwart, brutaal, unapologetic. Op de grond heb ik schelpen gelegd, zodat je als bezoeker steeds denkt: oh, ik maak iets kapot. Het gaat over mij, over hoe ik als grote zwarte man mijn glimlach heb gecultiveerd om niet bedreigend over te komen. Maar het gaat ook over jou, over de ander.    ...

... racisme en blankenhatende kunst produceert.

Herinnert u zich de recensies van Theo Maassen en Gerard Cox met hun rechtse witte mannen-humor nog? Zuinigjes, hè ... Drie van de vijf sterren ...
    Hier is die van die linkse verwarde man die het boekenbal verstoorde met een oproep om Thierry Baudet in de gevangenis te gooien uitleg of detail (de Volkskrant, 04-12-2019, tv-recensie, door Frank Heinen):
  Gedurig

'Freek', de 'Fanny' of 'Abe' van het theater, ontwijkt angstvallig het woordje 'einde', tot het in zicht komt.


Dit is het beeld: een man, bal aan de blote voet, dribbelend over een verlaten strand in het licht van een zakkende zon. Wanneer hij de bal vervolgens van een paar meter afstand in de opening van een houten schot mikt, begint hij aan een vreugdedans. Rennend, neerstortend, rollend over de vloedlijn.
    Een paar keer roept hij heel hard YES, met die karakteristieke, wat langwerpig aandoende uithalen die alleen uit de keel van Freek de Jonge kunnen komen.    ...
    Zo begon Volle Zalen gisteren, het cultuurprogramma waarin Cornald Maas ...
    Wat er gisteren in Volle Zalen gebeurde, was daarom bijzonder: De Jonge draafde niet weg, weg van de stilstand, een volgend programma tegemoet, maar overpeinsde zijn leven, het elke formulering overstijgende vertrouwen tussen hem en zijn vrouw en de wetenschap dat het einde nog niet is bereikt, maar wel in zicht is.
    En, toch nog plotseling, was alle ongedurigheid en alle kramp even verdwenen.

Zes van de vijf sterren.
    En dat heeft allemaal helemaal niets te maken met politiek-maatschappelijke opvattingen ...
    Gevolgd door een brullende lach!!!

Feest!!! (de Volkskrant, 05-12-2019):
 

Commentaar 1: "Diversiteit doorslaggevend succes - geen blanke Europeaan meer te bekennen".
    Commentaar 2: "Kunst vs. Diversiteit: 0-4".
    P.S. Pas nadat dit genoteerd was werd het betreffende artikel gelezen - gewoonlijk zijn beelden veel duidelijker. Dit geval was een uitzondering: de tekst was minstens net zo helder (de Volkskrant, 05-12-2019, door Anna van Leeuwen):
  Beeldende kunst

De genomineerden voor de Turner Prize wilden gezamenlijk winnen, en dat lukte

Vier Britse kunstenaars maken statement vóór gemeenschappelijkheid.


Kan er maar één de winnaar zijn? Volgens de genomineerden van de Turner Prize, de meest prestigieuze Britse kunstprijs, niet. Dinsdag werd de prijs uitgereikt in kunstcentrum Turner Contemporary in Margate. De uitreiking was live te volgen op de BBC en had een verrassende uitkomst: de prijs ging naar alle vier de genomineerden. ...
    Het juryberaad was kort en eenvoudig, vertelde juryvoorzitter Alex Farquharson, directeur van Tate Britain, aan The Guardian. Het idee gezamenlijk te winnen, was een voorstel van de kunstenaars als statement 'vóór gemeenschappelijkheid, veelvormigheid en solidariteit in de kunst en in de samenleving'. In een verklaring spraken zij over 'dit tijdperk dat wordt gekenmerkt door de opkomst van rechts en hernieuwd fascisme'. ...
    De huidige Turner Prize-tentoonstelling is opvallend politiek. In sculpturen, video's, installaties en performances reageren Lawrence Abu Hamdan (34), Helen Cammock (49), Oscar Murillo (33) en Tai Shani (43) op respectievelijk martelingen, politiek activisme, migratie en het patriarchaat. ...

De standaardelementen van de politieke-correctheid oftewel linksfascisme oftewel joodsisme (Engelse versie) op een rijtje: elitenaam, BBC, The Guardian ...
    Op de aanpalende pagina stond ook nog een Nederlandse versie:

De vertaling van de kop:
  Eindelijk is de kunstwereld klaar voor ras boven kwaliteit. Zij geeft de zwarte minderheid een gezicht

Helder.

En hier hoe ze dat doen (de Volkskrant, 17-12-2019):

Ziet u het al? Hier van wat dichter bij:

Van links naar rechts: Isabelle Andriessen, Sharelly Emanuelson, Özgür Kar, Wouter Paijmans en Philip Vermeulen.
    Uit 35 kandidaten.
    Uit 35 kandidaten precies één zwarte en één moslim.
    Dat heeft allemaal niets met kunst te maken, maar met "Neger omdat het moet" en "Moslim omdat het moet".

Het oudjaar is bijna daar ...
    Dus ook veel rijmelarij in de oudjaarsconferences, waarvan de Volkskrnat een handzaam overzicht heeft gemaakt (de Volkskrant, 23-12-2019):
 

Vijf stuks (de Volkskrant., 23-12-2019, door Gidi Heesakkers en Joris Henquet):
  Jaar genoten

Gaat u op Oudejaarsavond liever voor de goede grap, de mooie liedjes of voor de boze cabaretier? V bezocht de try-outs van vijf oudejaarsconferences en helpt u met kiezen


Dolf Jansen
...
Claudia de Breij
...
Freek de Jonge

Hoeven we het niet over te hebben ... Drie overbekende rabiaat politiek-correcten ( uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail ).
  Jeroen van Merwijk
...
Prominent doelwit
Vooral VVD'ers als Dijkhoff en Rutte, want voor Van Merwijk is de wereld lekker overzichtelijk ingedeeld: 'Links moet het land steeds opbouwen en rechts breekt het dan weer af.'    ...

Gewoon politiek-correct.
  Martijn Koning
...
Prominent doelwit
Het lid van Marco Kroon krijgt een veeg. En Martien Meiland, die ook. Maar niemand is langdurig de lul.    ...

Gewoon.
    Heel gevarieerd, dus ...

Waar de publieke omroep bezig is om reclame te maken voor IS-massamoordenaars uitleg of detail , vult de Volkskrant die campagne aan met reclame voor hun uniformen (de Volkskrant, 23-12-2019, door Cécile Narinx):
  Modest Fashion laat zien dat het dragen van sluiers en hoofddoeken van alle tijden is

Net zoals religieus geïnspireerde massamoord en executies van alle tijden zijn ...
    Met felrealistische illustraties, natuurlijk:

Dat 'Hijabblogger' ...
  Uithuwelijkblogger
Inteeltblogger
Besnijdenisblogger
Eerwraakblogger
Terreurblogger
Genocideblogger
IS-blogger
Allemaal gewone moslims-blogger

Enzovoort.

Mode-redactrice Cécile Narinx heeft een dienstopdracht gekregen. Vorige week de moslims omdat het moet, vandaag de negers omdat het moet (de Volkskrant., 30-12-2019, door Cécile Narinx):

Onderop nog een foto met een absurde vergelijking met Nederlandse klederdrachten. Waar die Surinaamse dracht niet alleen op lijkt maar regelrecht van afstamt, is de Afrikaanse dracht, met name de Ghanese uitleg of detail en omstreken, vanwaar ze door hun soortgenoten tot slaaf zijn gemaakt en verkocht aan de Europese zeevaarders.
    Maar ja, dat zijn feiten die even welkom zijn als Zwarte Piet op het verjaardagsfeestje van Jerry Afriyie van de KOZP-gang uitleg of detail, de afstammeling van de Ghanese slavenmakers en verkopers.

Dichters. De Volkskrant gaat een overzicht geven van jonge dichters, drie stuks, die extra belangstelling verdienen, bij monde van haar specialist in dit soort zaken (de Volkskrant, 25-01-2020, door Arjan Peters):
  Hoe dicht de dichter?

In de aanloop naar de Poëzieweek spreekt Arjan Peters 3 dichters die hem in het afgelopen jaar zijn opgevallen, telkens over 1 gedicht van hun hand.
...

Nou, gokt u maar ...
    Onzin, die vraag, natuurlijk gezien deze rubriek:
  ...  Rosa Schogt (1 dag), Asha Karami (1 week) en Erik Jan Harmens (11 maanden) geven antwoord.

Nee, geen Japanners.
    Nee, geen Chinezen.
    Nee, geen hindoestanen.
    Nee, geen natieve Amerikanen.
    Die zijn allemaal niet sneu.
    Sneu zijn de zwartjes, en hier dus de moslims.
    Hier zijn de plaatjes:
 
 

Nee, geen Chinezen.
    Nee, geen hindoestanen.
    Nee, geen natieve Amerikanen.
    Die zijn allemaal niet sneu.

En om het meteen compleet te maken (de Volkskrant, 30-01-2020):

De Volkskrant Diversiteits ... uh: Kunst Prijs nog maar eens een keer. Hier is de diversiteit:
 
 

Vijf stuks. Eén zwartje. Eén biddertje. En het zwartje nu van de Eilanden in plaats van Suriname, en het biddertje nu uit Anatolië in plaats van de Rif.
    Nou, diverser kan het toch niet, hè ...

Hiero ... Ze maken er zelfs reclame voor (de Volkskrant, 04-02-2020, door Alex Burghoorn):
  Mauritshuis kiest slavernij-gevoelige nieuwe directeur

Dus niet:
  Mauritshuis kiest kunst-gevoelige nieuwe directeur

Of:
  Mauritshuis kiest historie-gevoelige nieuwe directeur

Maar:
  Mauritshuis kiest slavernij-gevoelige nieuwe directeur

En om dat te benadrukken, staat het bericht niet in het katern waar de kunst staat, maar ...:

... daar waar zo'n soort bericht hoort: in het opiniekatern (nee, de Volkskrant heeft geen nieuwskatern meer ...).

En ook wat betreft de boekenwereld ...  Ze schrijven het gewoon op ...(de Volkskrant., 29-02-2020, door Wilma de Rek):
  Zon & schimmel

Hoera, daar is het Boekenweekrelletje! Wel laat, dit jaar - vorig jaar was de ophef er meteen na de bekendmaking van het thema, in de zomer van 2018. De CPNB, het marketing- en communicatiebureau voor het boekenvak, had voor de Boekenweek van 2019 'de moeder de vrouw' als thema gekozen, naar het gedicht van Martinus Nijhoff, en dat leidde tot grote verontwaardiging want alle moeders zijn wel vrouwen maar niet alle vrouwen zijn moeders (of zoiets). Tot overmaat van ramp vroeg de CPNB Jan Siebelink en Murat Isik als auteurs voor het Boekenweekgeschenk c.q. het Boekenweekessay, en dat zijn duidelijk twee mannen. Zo'n fout ging de CPNB nóóit meer maken. 'Rebellen en dwarsdenkers' werd het neutrale thema voor de Boekenweek van 2020. Voor het geschenk vroeg de CPNB Annejet van der Zijl - een vrouw - en voor het essay Özcan Akyol - een man met Turkse ouders; hier kon echt niemand iets over te zeuren hebben.    ...

Oftewel: ook  in de literaire gaat het absoluut niet meer om de kwaliteit van he gebodene, maar om de geslacht of etnie van de aanbieder.
    Seksisme en racisme van het zuiverste water.
    Wat natuurlijk razendsnel leidt naar het moeras:
  Toen rolde Akyols essay van de pers, Generaal zonder leger. Het gaat over de malaise in het boekenvak. Akyol vraagt zich af waarom de literatuur er almaar minder toe doet en vindt het antwoord in de boekenbranche zelf. Het literaire paradijs dat hij altijd had aangezien voor een broedplaats voor vrijdenkers, blijkt 'niets meer dan een geborneerd wereldje'.

Maar natuurlijk ... Politieke-correctheid: een virulente vorm van kanker.
    En dat ...
  ... Nederlandse auteurs: 'Allemaal braaf, krachteloos en vooral veel van hetzelfde'. VPRO Boeken: 'Een doodsaai programma, zonder sprankeling of levensvreugde'. En het enige wat De Groene Amsterdammer doet, is 'Amerikaanse denkers nakakelen die wél origineel zijn'.    ...

 ... geldt op alle mogelijk terreinen.
    Wat Akyol kan opschrijven, omdat ze als verkankerd vastzitten aan het etnische-voorkeurracisme, en er nauwelijks ander aanbod is om met Akyol te concurreren.
    Over de kwaliteiten van die Akyol kan deze redactie niet oordelen, maar het werkvermoeden is dat "middelmatig" aan de positieve kant zal zitten.

En daar is de uitslag van de Volkskrant Kunstprijs. En, zoals verwacht, heeft de juiste man gewonnen (de Volkskrant, 06-03-2020):

De Turk.
    Waarbij de bekendmaking ook plaats vindt op de juiste plaats: niet in het kunstkatern, maar op de redactie- en opiniepagina's.

Over de BBC (de Volkskrant, 12-03-2020, door Floortje Smit):
  Moderniseren

... de  BBC-kijker ... een nieuwe versie van A Christmas Carol, bleek die een wel héél moderne make-over te hebben gehad. Tiny Tim... zijn moeder werd gespeeld door Vinette Robinson, een actrice van kleur.    ...

Gore leugens. En we hebben er helemaal genoeg van: die die BBC is Ku Klux Klan-racistisch:
  ...  Vorige week verdedigde hoofd drama Piers Wenger de modernisering. De BBC heeft als taak inclusief te zijn, zei hij. ...

En die Vinette Robinson is helemaal niet 'van kleur' want het is een mens dus voornamelijke bestaande uit koolstof, waterstof en zuurstof. En sociaal is het een gore negerin à la Harriet Duurvoort.
    Als we een morgen een Black-and-White Minstrel Show uitleg of detail zouden neerzetten, zouden we dezelfde soort taal te verduren krijgen.
    En erger.
    En deze smerigheid is endemisch in de Angelsaksische wereld
  ...  Dit lijkt niet alleen de filosofie bij de BBC. Steeds vaker zie je in historische drama's gekleurde acteurs op de achtergrond. ...
    ... zoals David Copperfield ... uit ... zien als acteur Dev Patel [Pakistani, red.]- hij speelt hem in The Personal History of David Copperfield ...
... in Mary Queen of Scots ... speelt Gemma Chan [Aziatisch, red.]de adellijke Bess of Hardwick ...

En dat gaat in Nederland ook gebeuren als de Volkskrant haar zin krijgt, want de leugens zijn van een oneindige smerigheid:
  ... de maatschappij was veel diverser dan doorgaans in de kostuumdrama's te zien was. De straten van Londen worden al eeuwenlang bevolkt door gekleurde armen en bedienden ...

Een gore leugen: het reizen was oneindig duur in die tijden, zelfs tussen steden.
  ... Dickens noemt de huidskleur van zijn personages niet: dat gezin in A Christmas Carol had dus best gekleurd kunnen zijn. ...

Een gore leugen: Dickens noemde die kleur niet omdat deze volkomen vanzelfsprekend was.
    Er bestond niets anders.
    Niet-blanken waren zeldzamer dan olifanten.

De coronacrisis heeft al vele vruchten opgeleverd. Hier is er nog eentje (de Volkskrant.,09-05-2020, door Alex Burghoorn):
  Globalisering

De kunsten wacht een kanteling

Na decennia van culturele globalisering lijkt het erop dat de kunsten nu een tegengestelde beweging (moeten) maken. Is het tijdperk van cultureel regionalisme aangebroken?


Zeker twaalf tijdzones moest de staf afbellen om alle artiesten te vertellen dat het Holland Festival voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog was afgeblazen. Van de regisseur van de openingsvoorstelling, Garin Nugroho, in Jakarta (zes uur later) tot de choreograaf en associate artist Bill T. Jones in New York (zes uur vroeger).
    Het informeren van het orkest van soefizanger Sami Yusuf was een reis om de wereld op zich. Is hij zelf een Brit van Azerbeidzjaanse komaf, de begeleiders die hij half juni mee wilde nemen voor twee avonden in het Amsterdamse theater Carré hielden zich in negen verschillende landen op.
    Inderdaad, de verworvenheden van de globalisering zie je op weinig plekken zo helder terug als bij het Holland Festival, vanuit de ruïnes van 1945 uitgegroeid tot het grootste podiumkunstenfestival van Nederland. Maar ook als je een blik werpt op al die andere voorstellingen, festivals en exposities die zijn uitgesteld of afgezegd, zie je de aarde op hoge snelheid aan je voorbijtrekken.

Verscheidene keren was het geluid te horen dat bij het bespreken van de coronacrisis vooral het geluid van de mensen uit de kunsten kon helpen.
    Nou, nee dus.
    De mensen in de kunsten zijn bijna nog globalistischer dan de nomadengroepen die het globalisme vanuit het Midden-Oosten naar Nederland hebben gebracht en een Oude Testament hebben.
    En het globalisme is de oorzaak van de pandemie.
    Door het vrije en onbeperkte rondreizen.
    Zelfs lang nadat het gevaar al duidelijk was.
    Omdat globalisme ging boven alles.
    Mede dankzij dit soort kunstlieden.

Daar is de naam "Mondriaan' weer ... (de Volkskrant., 26-05-2020, column door Daniela Hooghiemstra, journalist en historicus):
  De nieuwe schutkleuren van de culturele elite

Net als 'het weer' is 'cultuur' een hol begrip. Egyptenaren hadden een cultuur, de nazi's en Urker vissers ook. ...
    Sinds cultuur er is voor iedereen, gaat het niet om hoe de taart moet smaken, maar om hoe de ingrediënten verdeeld moeten worden. Bij de onlinepresentatie van de nieuwe subsidieregeling voor 'kunstpodia' van het Mondriaanfonds, vorige week, sprak directeur Eelco van der Lingen niet over kwaliteit van kunst. Wel over 'diversiteit', 'fair practice', de 'stimulans tot ambitie' en de noodzaak om 'binnen capaciteiten na te denken en met oplossingen aan te komen'.
    Tommy Wieringa beschreef vorige week in NRC het 'gruwelproza' waarin de Adviescommissie voorKunst en Cultuur het Haagse cultuurbeleid beoordeelde op 'diversiteit en inclusie'. Wegens het niet 'borgen' daarvan, werd het alom gewaardeerde literaire Crossing Border-festival de nek omgedraaid, ten faveure van een ander festival, waarvan een commissielid dat de aanvraag beoordeeld had, net directeur was geworden.
    Geld is geen garantie voor culturele waarde. Wél voor de komst van handige jongens en meisjes die de taal van Den Haag spreken. De kunstgoeroe is vervangen door de procesmanager. Eigen opvattingen hebben plaatsgemaakt voor politiek-bestuurlijke vaardigheden.
    De waarde van kunst is geen inhoudelijke opvatting, maar het uitvloeisel van een beleidsmatig concept. ...

Oftwel: de waardes van kunst zijn vervangen door de waardes van het multiculturalisme.
    Door de waardes van "De Gelijkheid der Culturen".
    Door de waardes van "En als ze in de praktijk niet gelijk blijken te zijn vanwege sociale, culturele of genetische hindernissen, dan gaan wij ze wel even gelijk maken".
    Door de waardes van het cultuurmarxisme .

Het volgende slachtoffer van het kunstracisme: het Rijksmuseum:

Met ... (de Volkskrant., 03-07-2020, door Wieteke van Zeil):
  Zien en wederzien

Het Rijksmuseum in Amsterdam wil 'meerstemmig' worden. Het nieuwe hoofd Geschiedenis Valika Smeulders legt uit hoe het museum dat gaat aanpakken.


Tussentitel: 'Als je bejaarden hoort spreken over hun grootouders die in slavernij leefden, ben je dicht bij de ervaring in de 18de eeuw'
...
U maakt met collega's een grote tentoonstelling over slavernij, die eind dit jaar opent. Slaafgemaakte mensen hebben weinig spullen nagelaten. Hoe kan het museum hun verhalen vertellen?
... 'We hebben gekozen om immateriële collecties in te duiken. Ik heb bijvoorbeeld oude interviews gehoord uit het begin van de 20ste eeuw. Als je bejaarden hoort spreken over hun grootouders die in slavernij leefden, ben je dicht bij de ervaring in de 18de eeuw.'
    'We laten bijvoorbeeld een kaart zien die is getekend door koloniale soldaten die probeerden de mensen die uit slavernij waren gevlucht terug te halen, in Suriname. Daar heb ik twee vrouwen bij gehaald die afstammen van de groep waarop werd gejaagd. Toen zij in het depot die kaart zagen, waren ze met stomheid geslagen vanwege het contrast met de geschiedenis die zij hadden meegekregen. Hun ouders hadden verteld over gevechten tegen de kolonisten en hoe ze een eigen samenleving hebben gesticht. Dus kun je met die kaart een volwaardiger geschiedenis aansnijden, als je ook die vrouwen hoort vertellen, op audiotour.'    ...
    'Naast de kaart laten we iets anders zien dat je niet vaak in musea tegenkomt: rijst. Het is rijst die door vrouwen is meegenomen toen ze vluchtten van de plantages, zodat ze een zelfvoorzienende samenleving konden opzetten. Het bijzondere is dat deze rijst genetisch te traceren is tot Afrika, waar de slaafgemaakten oorspronkelijk vandaan kwamen. Zij namen vanuit Afrika al rijstzaden mee om, als ze konden vluchten uit hun gevangenschap, voor zichzelf en hun gemeenschap te kunnen zorgen. Die strategische aanpak van vrouwen die vooruitdachten, vind ik erg mooi. We weten dit via orale geschiedenis.'
    'Het is nationale geschiedenis. 250 jaar van het verleden van Nederland kun je niet onder het tapijt schuiven. Het is nodig omdat we het te veel veronachtzamen, er te weinig onderzoek naar is gedaan, het te weinig in onderwijs terecht is gekomen en het te weinig in musea is getoond. Wat je nu ziet, is dat de samenleving ons erop gaat corrigeren. Dus ja, we hebben een inhaalslag te maken, en daar werken we aan. En ik hoop eigenlijk dat na deze tentoonstelling duidelijk is dat het er gewoon bij hoort, ook permanent in het museum.'    ...

Enzovoort. De Nederlandse geschiedenis is de Nederlandse slavernij-geschiedenis.

Politiek-incorrect cabaret van Theo Maassen ... drie sterren. Politiek-correcte rotzooi onder het mom van cabaret (de Volkskrant, 31-08-2020):

Vier sterren (want ook Joods, hè ... Zwart, moslim, iedere andere kleur: plus één ster).

De kunstsector lijkt de plaats te zijn waar de gekte nu het hevigst is, in dat ze nu elkaar "cancellen" - eerst het kunst-aspect (telegraaf.nl, 05-10-2020, uitleg of detail ):
  ...
Het internationaal vermaarde Amsterdam Baroque Orchestra & Choir ...




...    ABOC staat onder leiding van Ton Koopman die volgens muziekkenner Paul Witteman ’één van ’s werelds grootste Bachvertolkers’ is.
    Het gezelschap is gespecialiseerd en onderscheidend in het uitvoeren van oude Barokmuziek. Ze werken altijd met vooraanstaande musici. ABOC was meerdere malen op bezoek bij het NTR-programma Podium Witteman, van ex-VARA-presentator Paul Witteman.    ...

En dan het politieke aspect:
  Baroque orkest niet ’divers’ genoeg: geen subsidie

Het internationaal vermaarde Amsterdam Baroque Orchestra & Choir krijgt als het aan de subsidie-beoordelaars in Amsterdam ligt geen geld omdat het gezelschap niet ’divers’ genoeg is.


En omdat er geen ’concreet stappenplan’ is om het gezelschap dat middeleeuwse muziek speelt te ’verbeteren’ adviseert de adviescommissie Muziek en Muziektheater geen subsidie te verlenen. Het orkest ABOC had om 112.500 euro per jaar gevraagd. ...
    De commissie heeft met het gezelschap gesproken en schrijft het ’zorgelijk’ te vinden dat het internationale orkest kennelijk ook geen zin heeft om te veranderen zoals de gemeente in de ’Code Culturele Diversiteit’ vereist. Het zou duiden op een gebrek aan ’zelfreflectie’, schrijven de beoordelaars op hun site.    ...



De beoordelende Amsterdamse commissie vindt het artistiek belang ’voldoende’, maar niet altijd ’perse vernieuwend’. De gemiddelde bezoeker van de concerten is oud ’en de culturele achtergrond westers.’
    De organisatie is volgens de subsidiebeoordelaars klein en ’kent geen culturele diversiteit; dat geldt ook voor het bestuur’.
    Conclusie: ’de commissie beoordeelt de bijdrage aan diversiteit en inclusie als onvoldoende.’

Conclusie: de kwaliteit van de kunst is totaal ondergeschikt gemaakt aan het ras van de uitvoerders.
    Oftewel : de kunst is ondergeschikt gemaakt aan ras.
    Oftewel: dit is Hitler-kunst.
    Dit is Arno Breker-kunst:

Oftewel:
HET ZWARTE RACISME
TRIOMFEERT

In alle landen!

De zwaarste gevallen in dit gesticht liggen in de gang genaamd "Amerika" (de Volkskrant, 06-10-2020, door Zoë Spaaij):
  Uitstel Philip Guston-expositie wegens het ontbreken van zwarte curatoren

Verplaatsen van tentoonstelling stuitte op kritiek uit de kunstwereld.


Een tentoonstelling met onder meer schilderijen met Ku Klux Klan-figuren kan niet door alleen witte curatoren worden samengesteld. Dat is de reden geweest om de overzichtstentoonstelling van het werk van de Amerikaanse kunstenaar Philip Guston (1913-1980) uit te stellen tot 2024. Dat zegt Kaywin Feldman, directeur van de National Gallery of Art in Washington, in een interview met de website Hyperallergic. ...

Vrouw, Joods. Eén van de dodelijke combinaties voor rabiate politiek-correctheid. Daaraan gaat alleen elektroshock of lobotomie helpen.
  ..    De National Gallery of Art, het Museum of Fine Arts in Houston, het Museum of Fine Arts in Boston en het Tate Modern in Londen maakten het uitstel van de reizende tentoonstelling twee weken geleden bekend. Guston maakte schilderijen waarin hij verwijst naar de Ku Klux Klan. Op een van zijn werken zijn drie witgekapte figuren te zien die rondrijden in een cabriolet (Riding Around, 1969).    ...

Maar is dus een zaak van haai bijt haai aan het worden.
  ..    Op het besluit kwam felle kritiek uit de kunstwereld. Bijna honderd kunstcritici en kunstenaars schreven een open brief aan de vier musea, uit protest tegen het uitstel. Mark Godrey, de curator van Gustons tentoonstelling in het Tate Modern, noemt het uitstellen laf en een betutteling van de kijker. Volgens hem suggereert het uitstellen dat men aanneemt dat de kijker niet in staat is de nuances en de politieke boodschap in Gustons schilderijen te begrijpen.
    Ook Robert Storr, auteur van een biografie over de kunstenaar, is het niet eens met het besluit. 'Als de National Gallery, dat opvallend weinig werk van kunstenaars van kleur laat zien, ons niet kan uitleggen dat Guston stond aan de kant van rassengelijkheid, is het geen wonder dat het in deze Trump-tijd zwicht voor een misverstand.'
    Musa Mayer, Gustons dochter en hoofd van de Guston Foundation, stelt dat haar vader juist wit Amerika een spiegel voorhield. 'Hij choqueerde in zijn tijd al de kunstwereld door geen abstracte kunst te maken, maar door met zijn Ku Klux Klan-figuren de banaliteit van het kwaad en het institutionele racisme aan te kaarten.'
    Volgens Feldman kunnen musea niet het huidige maatschappelijk debat negeren dat oplaaide door de dood van de zwarte Amerikaan George Floyd. ...

De uitspraken van een gestoorde.
  ..    'Er is voorspeld dat in 2043 een groot deel van de Amerikaanse bevolking van kleur is. Daar moeten wij dus rekening mee houden. ...'

Nee, dus: ze gaan nu niet naar het museum en ze gaan dan niet naar het museum. In 2043 is er vast wel iets gebeurd waardoor of de gekleurden of heel Amerika in geweld losbarsten.
  ... Bij het maken van deze tentoonstelling moeten curatoren van kleur worden betrokken.'

De politieke-correctheid: eisen, dictaten.
    Ideologen.
    Oude Testament.

Wat er aan de ene kant bij komt, moet er aan de andere weer af. Natuurlijk (de Volkskrant., 30-10-2020, door Zoë Spaaij):
  Baltimore Museum stopt verkoop schilderijen na protest uit museumwereld

Het Baltimore Museum of Art heeft op het laatste moment de veiling van drie kunstwerken - van Andy Warhol, Clyfford Still en Brice Marden - afgelast. In de Amerikaanse museumwereld was luid geprotesteerd tegen de voorgenomen verkoop van de werken om nieuwe aankopen te financieren, het diversiteitsbeleid te kunnen versterken ... Volgens critici lijdt het museum schade als het de collectie aantast door belangrijke werken af te stoten.   ...

Diversiteit erbij, kunst eraf.

Cabaretiers ... Die al gehad? De zoekopdracht zegt "Nee".
    Vreemd.
    In de lijst genaamd PC club uitleg of detail komen er behoorlijk wat voor, en allemaal even rabiaat extreemlinks.
    Er zijn wel wat minder rabiate gevallen maar die doen standaard dan weinig of niets aan politiek en maatschappij, en als je ze in een praatprogramma tegen het lijf loopt is het toch weer allemaal PC wat de klok slaat.
    En in Amerika geldt dat allemaal in veelvoud, werd weer eens aan herinnerd (de Volkskrant., 03-11-2020, door Joris Henquet):
  Het was even zoeken naar de juiste toon, maar er is weer volop Amerikaanse politieke satire

In Nederland is 'de juiste toon' het haten op Wilders, Baudet, gewone blanke Nederlanders enzovoort, en in Amerika is dat het haten op gewone blanke Amerikanen, en natuurlijk:

  Met de lancering van een nieuwe film of comedyspecial probeerden veel Amerikaanse komieken in de laatste weken voor de verkiezingen nog even hun punt te maken. Daarbij valt op dat er steeds grover geschut wordt ingezet om president Trump en zijn entourage nog enigszins effectief op de hak te nemen.    ...

Gunst ... Kon dat nog?
    Kennelijk, want de Volkskrant geeft wat voorbeelden:

  Kleedkamerpraat (uit Sarah Cooper - Everything's Fine, Netflix)
Volgens velen de effectiefste manier om Trump te bespotten: je hoeft zijn uitspraken alleen maar te laten playbacken door een vrouw met fijnzinnig vileine gezichtsuitdrukkingen.

Borat biedt Mike Pence zijn dochter aan (uit Borat Subsequent Moviefilm, Amazon Prime)
In de tweede Borat-film reist de Kazachstaanse reporter Borat Sadiyev (Sacha Baron Cohen) naar de VS om zijn 15-jarige dochter als gift aan te bieden aan vicepresident Mike Pence. ...

Trump vindt zichzelf een vreselijke man (uit Sassy Justice, YouTube)
Een beetje eng is het wel, om te zien wat Trey Parker en Matt Stone allemaal kunnen neerzetten met gebruik van de nieuwste deepfaketechniek, gemanipuleerde videobeelden waarmee je bekende mensen kunt laten zeggen wat je wilt.   ...
    Het indrukwekkendste fragment is een nagebootst interview van Fox-presentator Chris Wallace met Trump, waarin de president zegt ...

Randy Rainbow zingt met Trump (YouTube)
Heel fijn zijn de muzikale parodieën die komiek en zanger Randy Rainbow afgelopen maanden op YouTube plaatste. Met handig knip-en-plakwerk weet Rainbow zichzelf als interviewer in dialoog te laten gaan met Trump ...

Voor de vorm, het is vandaag verkiezingsdag in Amerika, wordt ook nog Biden genoemd:
  Joe Biden leest Halloween-verhaaltjes voor (uit Saturday Night Live, NBC en YouTube)
... toen Saturday Night Live half september aankondigde dat Jim Carrey de komende weken Joe Biden zou gaan spelen in de satirische show ...

Het thema is dus al sneu, net als ...
  ... Maar na de eerste optredens van Carrey klonk er vooral kritiek: ...

... het resultaat natuurlijk als het doelwit een ideologische vriend is ...
     Net als in Nederland natuurlijk. Ooit een satire gezien op bijvoorbeeld iemand als Job Cohen? uitleg of detail Terwijl dat toch uiterst simpel en voor de hand liggend is:

En wat dacht u van een scène samen Lodewijk Asscher als het "Joodse Raad"-duo Asscher & Cohen, dat de deportatie organiseert van gewone blanke Nederlanders naar Siberië, in goederenwagons. Zodat de woningen vrijkomen om Arabische asielzoekers in te huisvesten ...

En er wordt onbezorgd gerapporteerd over het feit (de Volkskran., 03-12-2020, door Anna van Leeuwen):
  Beeldende kunst

Machtsverschuiving in de kunstwereld: Black Lives Matter op nummer 1 in de Power 100

De beweging heeft een ongekende invloed op de internationale kunstwereld.


Is het dit jaar een ambitieuze museumdirecteur? Een stercurator? Of een topkunstenaar? Helemaal niet. De gezaghebbende Power 100, de lijst die jaarlijks het krachtenveld in de internationale kunstwereld meet, heeft een opvallende uitkomst: antiracismebeweging Black Lives Matter (BLM) staat op nummer 1. Vorig jaar stond Glenn D. Lowrey, directeur van het Moma in New York, bovenaan.
    Internationaal kunsttijdschrift ArtReview publiceert al negentien jaar de Power 100, die wordt samengesteld door twintig internationale kunstkenners. Zij oordeelden dat de BLM-beweging in deze 'periode van maatschappelijke en culturele onrust' een 'ongekende invloed' heeft: 'BLM symboliseert inmiddels een wereldwijde waardering voor raciale rechtvaardigheid en een paradigmaverschuiving in de hedendaagse cultuur.'    ...

... dat de kunst "kunst" heeft vervangen door "diversiteit".
    De Angelsaksische wereld is volstrekt gestoord.

Helemaal nul komma niets is langsgekomen over de inhoud die Omroep Zwart wil gaan bieden.
    Ze hebben geen inhoud te bieden.
    Het enige dat ze te  bieden hebben, is haat.
    Pure gewone blanke Nederlanderhaat.

Iets dat natuurlijk een keihard gat brandt in de zwarte zielen van de zwarte racisten en blanke linksfascisten van het "De Gelijkheid der Culturen" is het zwarte presteren op het vlak van de klassieke muziek.
    Het is moeilijk te ontkennen dat dit zwarte gat er is, en waardoor het zwarte gat er is: zwarten zijn niet studieus en kunnen niet samenwerken - in grotere groepen functioneren.
    Dus moet je ondanks dat je weet dat er maar één probleem is: het zwarte onderpresteren, net doen alsof het aan iets anders ligt: ze worden niet genoeg uitgekozen.
    Het is blank racisme.
    En dat gaat de Volkskrant uitgebreid betogen, inclusief monumentale illustraties (de Volkskrant, 11-12-2020):

Rechtsonder: archetypisch voorbeeld van mensensoort die liever gaat basketballen met zijn matties, dan stilzitten in schoolbanken (let op hoe ze ook altijd in die schoolbanken hangen ... Je zal ze nooit zien zitten).
    En die kop, hè ...
    Kan je het nog racistischer maken ... ?
    Ja hoor:

En denk niet dat ze eigenlijk niet weten hoe racistisch ze bezig zijn (de Volkskrant, 11-12-2020, door Alex Burghoorn en Merlijn Kerkhof ):
  Klassiek

Achtergrond | Diversiteit in de klassieke-muziekwereld

Klankkleur

...
Tussenstuk:
22 nationaliteiten
Of de Nederlandse symfonieorkesten divers zijn of niet hangt maar net af van de definitie die je daarvoor hanteert. De muziekwereld is sterk internationaal georiënteerd, alleen ontbreken de in Nederland grote minderheidsgroepen nagenoeg. Het Concertgebouworkest alleen al telt musici van 22 nationaliteiten, uit vijf werelddelen. De orkesten profiteerden jarenlang van talent dat de Sovjet-Unie was ontvlucht. Ook zijn veel musici afkomstig uit Azië, met name uit Zuid-Korea en Japan, waar westerse klassieke muziek zeer geliefd is.

Oftewel: het gaat helemaal niet over "diversiteit" of "te veel witte mensen".
    Of over toegankelijkheid.
    Of over discriminatie.
    Of over xenofobie.
    Dit gaat maar over één enkel ding:
TE WEINIG ZWARTEN!!!

Dit is allemaal:
GOOR ZWART RACISME!!!

Met deze woorden:
  ... de roep om diversiteit in de wereld van de klassieke muziek ... allerlei plekken gesprekken [zijn, red.] aan de gang ... om concertprogramma's, orkestgezelschappen en operadirecties minder wit te maken ...
    ... een groeiend aantal musici, programmeurs en beleidsmakers de canon van klassieke componisten 'te wit' vindt. ... muziek van zwarte componisten ontbrak de afgelopen decennia al helemaal ... zwarte musici zijn nog steeds de uitzondering ...
    ... Het New York Philharmonic stuurde zijn medewerkers op een antiracismecursus. ...
    Ook in Nederland denken zalen, festivals en orkesten aan diversiteit - uit eigen overtuiging, of omdat diversiteit een belangrijker criterium is bij het verkrijgen van subsidie. ...
    Het opmerkelijkste teken van verandering speelt zich af bij De Nationale Opera, de meest gesubsidieerde instelling in de podiumkunsten. Daar is een productie geschrapt van Otello, van de 19de-eeuwse Italiaanse componist Giuseppe Verdi. Het titelpersonage is een zwarte prins in het leger van Venetië ...
    'We hadden een fantastische Otello, een geweldig artistiek team en onze toekomstige chef-dirigent als muzikaal leider, maar ze zijn allemaal wit', zei directeur Sophie de Lint ... Otello in een hedendaagse vorm kan alleen maar in een team van kleur. Er moet ruimte zijn voor een zwart perspectief.'
    ... Djuwa Mroivili ... 'We willen een veilige ruimte op onze opleidingen creëren voor alle genders, religies, talen en kunstdisciplines. Een plek waar studenten die niet aan de witte, cis-, hetero-, able bodied--norm voldoen zich niet alleen voelen en elkaar kunnen inspireren.'
    ... het statement 'Samen voor solidariteit' van hun hogeschool, over 'een inclusieve en veilige leer- en werkomgeving voor alle leden van de Artez-community'. De verklaring schoot tekort, vonden ze: het conservatorium en de kunstacademies zijn nog lang niet voor iedereen zo 'toegankelijk' als ze zelf misschien denken. Ze zijn onderdeel van een maatschappelijk systeem dat niet iedereen van jongs af aan dezelfde kansen biedt.
    ...het 'dekoloniseren' van de klassieke muziek [is, red.] ook in Nederland begonnen. ... 'witte overheersing' van overzeese (ex-)koloniën ... het witte perspectief ... postkoloniale samenlevingen ... witte ervaring ... witte geschiedenis ... witte kennis ...

Allemaal het meest gore antiblanke en pro-zwarte racisme.
    Met als keerzijde van de medaille dat de doodenkele uitzonderingen tot de maat der dingen wordt verheven:
  Voor pianist Djuwa Mroivili (22) ...

Illustratie:

Met
  ...    Neem de Amerikaanse pianist en componist Florence Price (1887-1953), die succesvol was in de jaren twintig en dertig. Ze schreef een grote stapel pianomuziek. De golf van de Harlem Renaissance, de beweging van zwarte intellectuelen, schrijvers en kunstenaars die bloeide tijdens het Amerikaanse interbellum, stuwde ook haar voort. ...
    'Toen ik ruim een jaar geleden het werk van Price ontdekte, was dat belangrijk voor me', zegt Mroivili. Ze is een van de weinige niet-witte studenten aan de klassiekemuziekafdeling van hogeschool voor de kunsten Artez in Zwolle en doet daar aan het eind van dit collegejaar eindexamen. 'Ik had voor het eerst het gevoel: deze componist wil dat ik haar werk speel en ik mag alles van mijzelf daarin leggen.    ... 

Hoeveel racistischer wilt u het hebben ...
    Als Thierry Baudet zoiets zegt, wordt hij jarenlang uitgemaakt voor "ANTISEMIET!!!"
  ...    Het werk van Florence Price staat sinds een paar jaar breder in de belangstelling, net als de muziek van Samuel Coleridge-Taylor (1875-1912), een Engelsman wiens vader uit Sierra Leone kwam. Ook Joseph Bologne Chevalier de Saint-George (1745-1799) uit Guadeloupe is pas na eeuwen als 'de zwarte Mozart' aan de vergetelheid ontrukt.
    Ze belanden op de concertprogramma's, vooral in de Angelsaksische landen ...
    ... Het grote platenlabel Decca contracteerde onlangs de half Afro-Amerikaanse, half Koreaanse violist Randall Goosby, en waar het gebruikelijk is om dan met iets makkelijk verkoopbaars als Vivaldi te beginnen, debuteert hij met muziek van zwarte componisten. In het VK gaat de aandacht uit naar de familie Kanneh-Mason, van Carabisch-Sierra Leoonse afkomst: cellist Sheku speelde op de bruiloft van prins Harry en Meghan Markle voor een wereldwijd televisiepubliek.
    Ook in Nederland denken zalen, festivals en orkesten aan diversiteit - uit eigen overtuiging, of omdat diversiteit een belangrijker criterium is bij het verkrijgen van subsidie. Zalen als het Concertgebouw en het Muziekgebouw aan 't IJ kozen de afgelopen jaren bij enkele van hun posters en brochures bewust voor afbeeldingen van donkere artiesten. En toen het Holland Festival vorig jaar bij de Stockhausen-productie Aus Licht een documentaire maakte, werd er een multiculturele schoolklas bij het project betrokken.
     Dat de agenda's door corona leeg werden geveegd, hielp mee bij het inspelen op de actualiteit. Zo programmeerde het Radio Filharmonisch Orkest deze zomer werk van zwarte componisten - voor het eerst in zijn 75-jarige bestaan. Het Rotterdams Philharmonisch bracht in september een cross-overprogramma met spokenwordkunstenaar Y.M.P., waarin het hiphop verbond aan muziek van Joseph Bologne Chevalier de Saint-George.
    ... De Lint ... vroeg de jonge Nederlands-Peruaanse regisseur Lisenka Heijboer Castañon, die er de Nederlands-Sri Lankaanse Manoj Kamps bij haalde, die zich met oogschaduw en nagellak nadrukkelijk profileert als queer dirigent. Naast Händel, Mahler en Brahms klonk er muziek van de Mexicaanse smartlapzangeres Chavela Vargas, de Chinese componist Lingbo Ma en de Afro-Amerikaanse componisten Julius Eastman en - daar is ze weer - Florence Price.
    ... Verenigd Koninkrijk ... probeert de stichting Chineke daar jonge, niet-witte musici op weg te helpen ...
    Ook Nederlands talent plukt hier de vruchten van. Zo kon pianist Nicolas van Poucke (28) in oktober dankzij het Chineke Orchestra plotseling zijn debuut maken in de Royal Festival Hall in Londen. En daardoor weet nu ook het Engelse publiek wie hij is.    ...

Illustratie:

Daar is dus uitleg bij nodig:
  ...    Als je Van Poucke ziet, zou je hem ook voor een Zuid-Europeaan kunnen houden. Zijn vader is Nederlands. Zijn moeder is geboren op Cuba ... Háár moeder was weer van Spaanse afkomst, haar vader afstammeling van Afrikaanse slaven. Werd ze in Cuba tot de Afro-Cubanen gerekend

Ze durven het allemaal zomaar op te schrijven.
    Het is regelrecht nazi-onderzoek naar bloedlijn van Joden, maar dan wat aangepast aan de tijden.
    Het is allemaal:
TE WEINIG ZWARTEN!!!

Het is allemaal:
GOOR ZWART RACISME!!!

Nog een:
      ... sopraan Claron McFadden (59) maakte de oversteek naar Europa. ...

Illustratie:

Het is allemaal:

TE WEINIG ZWARTEN!!!

Het is allemaal:
GOOR ZWART RACISME!!!

Nu zou er op dit punt een wedstrijd georganiseerd kunnen worden over welke van de losse uitspraken verwoord hier in de Volkskrant het meest racistisch en het meest weerzinwekkend is. Iets als ... :
  ... Er moet ruimte zijn voor een zwart perspectief ...

... komt daar zeker voor in aanmerking, net als ...
  ... om concertprogramma's, orkestgezelschappen en operadirecties minder wit te maken ...

... , of ... :
  ...  diversiteit een belangrijker criterium is bij het verkrijgen van subsidie ...

Maar wat deze redactie beschouwt als de kampioen in deze competitie komt, de Volkskrant zegt het zelf al, ...:
  ... Het werk van Florence Price ... net als de muziek van Samuel Coleridge-Taylor ... wiens vader uit Sierra Leone kwam. Ook Joseph Bologne Chevalier de Saint-George ... uit Guadeloupe ...
    Ze belanden op de concertprogramma's, vooral in de Angelsaksische landen ...

... uit de Angelsaksische wereld. En daarvan dan weer de meest "zwarte" en weerzinwekkende kern:
  ... In The New York Times werd ervoor gepleit om bij orkestaudities het gordijn weg te halen, zodat je de musici juist wel ziet; dat zou het makkelijker moeten maken om zwarte musici aan te nemen. ...

Hoe.Is.Het.Mogelijk ...
    Hoe veel openlijker en explicieter kan je je racisme belijden ...
    Hier staat regelrecht en zonder verdunning:
  HET GAAT NIET OM KWALITEIT MAAR OM KLEUR!!!

Nogmaals: Hoe.Is.Het.Mogelijk ...
    Hier staat:
  WE LEVEN IN EEN GRIEZEL-SPIEGELWERELD!!!

Onverdund.

Wat een paar dagen later nog eens onderstreept werd (de Volkskrant, 14-12-2020, ingezonden brief van Theo Maassen, Eindhoven):
  Zwart-wit

Hoe maken we de wereld van de klassieke muziek minder wit?, is de vraag in een artikel op de cultuurpagina's (V, 11 december). Ik vind dat nogal wat. Laten we het eens omdraaien.
    Mijn favoriete opstelling van het Nederlands voetbalelftal is als volgt: Krul, Dumfries, van Dijk, de Ligt, Wijndal, De Jong, Gravenberch, Wijnaldum, Depay, Malen, Gakpo. In dat elftal spelen drie witte en acht donkere spelers. Geen reële afspiegeling van de samenleving, de voetballers van kleur zijn oververtegenwoordigd. Helemaal prima. In mijn ogen is dit de opstelling waarmee Nederland het meest kans maakt om Europees kampioen te worden. Daar gaat het om. Hoe zou er gereageerd worden op de vraag: Hoe maken we het Nederlands voetbalelftal minder zwart?
    Dat bedoel ik. Misschien ben ik een idealist, maar ik hoop dat er snel een tijd aanbreekt waarin er niet meer op die manier naar huidskleur en afkomst wordt gekeken.

In culturen met veel eergevoel zoals de Japanse maakt men zichzelf van kant.
    Na zo'n grote en openbare afgang.
    Als men bij de Volkskrant ook maar een greintje eergevoel bezat, staken ze zelf hun gebouw in de brand.
    Maar bij de Volkskrant heerst geen cultuur met ook maar enig eergevoel.
    Anders zouden ze dit ook niet publiceren.
    Bij de Volkskrant is een cultuur dominant die Testamenten vol waanzin neerpent en overstroomt van de geestelijke storingen.
    Het laatste dat je daar vindt, net als bij bedelaars en oplichters, is eergevoel.

En in Nederland heeft de kunst ook weer een mooie diversiteitsprijs uitgereikt - dus meteen maar pront in het eerste katern (de Volkskrant, 16-12-2020):

En het lijkt indo, maar is ... (de Volkskrant, 16-12-2020, door Mirjam van Hengel):
  Profiel | P.C. Hooftprijs voor Alfred Schaffer

Dichter van het grote ademhappen

De P.C. Hooftprijs 2021 gaat naar dichter Alfred Schaffer voor zijn poëzie waarin 'brokstukken werkelijkheid zich vermengen met flarden gesprek en rake commentaren'. Het is een verademing 'in een tijd vol holle frasen'.


Dwaalgasten zijn dieren die rondzwerven in gebieden waar ze niet vandaan komen. Ze hebben zwerftochten achter de rug, zijn verdwaald geraakt, grenzen zijn vervaagd. De hele wereld ligt open, maar het anker is zoek.
    Alfred Schaffer, de dinsdag met de P.C. Hooftprijs bekroonde dichter, noemde in 2002 zijn tweede bundel Dwaalgasten en zijn hele oeuvre wordt erdoor bevolkt. Het wemelt er van de dolende, gravende, zwervende personages. Ontheemd in een werkelijkheid die hen afschrikt als er mensenmassa's samenklonteren, en overrompeld wanneer natuur en elementen de toon aanvoeren.
    Je zou Schaffer zelf een dwaalgast kunnen noemen. Zoon van een Nederlandse vader en een Arubaanse moeder ...

... een "neger omdat het moet".

U geloofde die term "diversiteit" uit de mond van dit soort gajes ... Hier is de werkelijkheid (de Volkskrant., 04-01-2021, door Peter de Waard):
  Postuum | Kees Verkade (1941-2020)

Beroemd, maar niet gewaardeerd

Hij werd de beeldhouwer van Nederland ...

Oftewel: hij was de beeldhouwer gewaardeerd door gewone Nederlanders, maar geminacht door het gajes.
    Hij was veel te divers ...
  ...  de herkenbare menselijke figuren ...

... voor het autonome kunstkutvolk.
  ... De musea moesten niets van hem weten. ... Hij uitte zijn frustratie daarover regelmatig: 'Ligt er zo'n hele zaal volgestapeld met autobanden. Of zo'n klootzak heeft allemaal propjes papier versnipperd en staat iedereen daar op gedempte toon ooooh te zeggen. Op zo'n moment denk ik: zijn zij nu gek of ben ik het.' ...

Om de pindakaasvloer uitleg of detail van Wim T. Schippers niet te vergeten ...
    Kortom de situatie zoals bekend van Paul Verhoeven (het land uitgejaagd door de filmkritiek onder leiding van gelukkig wijlen Jan Blokker uitleg of detail ), en dit nog bekendere geval:
  Hij was de André Rieu van de beeldende kunst. ...

Waarom gaat er eigenlijk nog geld naar dit gajes, dat zwart krulhaar en dikke lippen prefereert boven kwaliteit ...

Nog een censuur-geval ("de Volkskrant 16-04-2021, door Patrick van IJzendoorn)
  Britse acteur die Londen veel te 'woke' vindt, wil daar burgemeester worden

Er was maar één plek waar de campagne van Laurence Fox voor het Londense burgemeesterschap kon beginnen: bij het standbeeld van Winston Churchill. ...
    Het is geen nieuw verschijnsel dat acteurs de politiek ingaan, zeker in Angelsaksische landen waar politiek een hoog theatraal gehalte heeft. ...
    Een bekende acteur is Fox niet. Zijn grootste rol was die van detective James Hathaway in de crimi Lewis, de spin-off van Inspector Morse. In een televisieserie over Victoria vertolkte deze telg uit een fameus acteursgeslacht Lord Palmerston. Landelijke bekendheid verwierf Fox begin vorig jaar toen hij tijdens een actualiteitenprogramma in een debat over Meghan Markle en racisme met veel aplomb verklaarde dat hij in 'het meest tolerante, het fijnste land van Europa woont'.
    De filmspeler ontpopte zich vervolgens als een strijder tegen 'woke' (een beweging die alert - 'wakker' - wil zijn op sociale ongelijkheid en discriminatie) en tegen de gedachte in het bijzonder dat de Britse maatschappij structureel racistisch is. Daarmee werd hij meteen een paria in de film- en theaterwereld. Acteursvakbond Equity moest zich, na tussenkomst van de rechter, excuseren na een aantal smadelijke tweets van bestuursleden over Fox.
    Nadat het acteerwerk was opgedroogd, is Fox ...

De ergste vorm van censuur: het ontnemen van de broodwinning.

Maarrrr ... Er beginnen zich toch wat kunststemmetjes te roeren, want wat natuurlijk allang verdwenen is, is de kunstvrijheid.
    Een getinte of donkere huidskleur zult gij hebben ...
    Nepkunst geen bezwaar!
    Constateert een durfal (de Volkskrant., 06-05-2021, door Joris Roelofs, klarinettist, componist, docent Conservatorium Amsterdam en werkt aan een dissertatie over vrijheid en improvisatie bij Hannah Arendt en Friedrich Nietzsche):
  Hoe een nieuwe taal voor 'inclusief denken' andersdenkenden bedreigt

De cultuursector wil af van zijn elitaire imago en liet een handreiking schrijven die 'uitleenlopende' groepen 'veiligheid' moet bieden. Joris Roelofs vreest dat hierdoor de artistieke vrijheid het onderspit zal delven.


Tussentitel:  Zou Lale Gül subsidie moeten krijgen voor een nieuw boek waarmee zij gelovigen kwetst?

Terecht betwijfelt columnist Elma Drayer (O&D, 23 april) of de Handreiking Waarden voor een Nieuwe Taal voor de cultuursector de wereld rechtvaardiger zal maken. Maar het probleem is groter: de aanbevelingen voor ander taalgebruik zijn slechts onderdeel van 'een compleet nieuwe kijk op wat kunst is en voor wie het wordt gemaakt', zoals auteur Mounir Samuel ...

Mounir Samuel: iets dat razendsnel gedeporteerd moet worden naar het Midden-Oosten waar het vandaan komt (Egypte, toen het nog vrouw was).
  ... Mounir Samuel aankondigde bij de officiële presentatie 10 maart jl. in aanwezigheid van de voorzitter van de Raad voor Cultuur ...

Te laat, het heeft al een stem in Nederland.
    De stem van de barbarij.
  ... Mounir Samuel aankondigde bij de officiële presentatie 10 maart jl. in aanwezigheid van de voorzitter van de Raad voor Cultuur, die de handreiking in ontvangst nam en haar lof uitsprak. ...

Collaboratie niveau NSB en Mussert.
    Vrouwtje, zoals gewoonlijk. Die hebben fantasieën over seks met sheiks met kromzwaarden en woest baarden.
  ... Het uiteindelijke doel is niet een taalverandering op zichzelf, maar een 'veilige, inclusieve en toegankelijke kunst- en cultuursector voor iedereen'. ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren.
  ... de nieuwe handreiking is een onderdeel van de Code Diversiteit & Inclusie, bedoeld om de kunstsector diverser te maken, en gefinancierd door het ministerie van OCW, het VSB-fonds en de zes rijkscultuurfondsen. Sinds 2021 geldt de code voor de Raad als 'absolute weigeringsgrond' bij subsidieaanvragen waar hij advies over uitbrengt aan de minister. ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... de nieuwe handreiking is een onderdeel van de Code Diversiteit & Inclusie, bedoeld om de kunstsector diverser te maken ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... Sinds 2021 geldt de code voor de Raad als 'absolute weigeringsgrond' bij subsidieaanvragen ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ...     Voor wie de nieuwe handreiking niet kent: deze gaat ervan uit dat taal de opvattingen bevestigt van de 'dominante machtsgroep' (wit, hetero, man). ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... Zo zijn woorden als 'zwartrijden' en 'blinde vlek' racistisch dan wel discriminerend en dienen te worden vermeden. ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... De 'hetero cisgender, eurocentrisch/koloniale norm' in de kunst- en cultuursector moet worden doorbroken om ruimte te maken voor 'meerstemmigheid'. ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... Doel is 'het samenbrengen van personen met uiteenlopende politieke opvattingen, religies en levensbeschouwingen'. ...

Het uiteindelijke doel is pluche baantjes voor de gekleurde barbaren waarvan het voetvolk niets met een Nederlandse cultuurinstelling te maken wil hebben.
  ... Tijdens de presentatie zei Samuel: 'U heeft niet het recht om religieuzen te kwetsen.'

Die Samuel moet onmiddelijk het land uitgetrapt worden.
    Met vooraf de keuze: drie dagen lang de leuze ...
  Religieuzen hebben niet recht recht ook maar iets te zeggen over anderen, laat staan deze te kwetsen op de manier waarop christenen, Joden en met name moslims dat doen, en als ze het wel doen, dienen ze uit dit land verwijderd te worden.

... reciteren, of drie dagen lang ieder uur een portie geselen.
    Ook de kunstman ruikt een rat:
  En hier zit meteen een intrinsieke tegenstrijdigheid: uiteenlopende opvattingen kunnen alleen worden toegelaten áls je de vrijheid hebt om je niet te conformeren aan een bepaald wereldbeeld.
    Daarbij: het niet-toestaan van mensen kwetsen klinkt nobel, maar daarmee kiest de handreiking, met instemming van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, openlijk voor een vrijheidsopvatting die haaks staat op het recht van vrije meningsuiting.
    Denk aan recente gevallen waarin religieuze gekwetstheid een rol speelde, zoals bij de vermoorde Franse docent Samuel Paty, een ondergedoken Nederlandse docent en schrijver Lale Gül.
    Opvallend genoeg reppen handreiking en code met geen woord over vrijheid. De eerste kernwaarde is 'veiligheid', waarmee dus wordt bedoeld het vermijden van kwetsen.
    Voor de code is dat een superwaarde.    ...

Oftewel: die handreiking of code is religieuze en etnische terreur.
    Gevolgd meer tekst met dezelfde soort boodschap, en als slot een laatste waarschuwing:
   ...    Met deze goedbedoelde, maar paternalistische handreiking plaatst de Randstedelijke elite zich op eenzame hoogte - op het scherpst geslepen, feilloze puntje van de rotswand, en vooral op veilige afstand van de stille meerderheid, daar beneden in het ravijn.
    Wilders en Baudet lachen in hun vuistje.

Kan je het erger en afschrikwekkender maken ... ?

Nog een bezorgde kunstenaar (de Volkskrant., 07-05-2021, door Nouchka van Brakel, Amsterdam):
  Ik voel me bedreigd door 'langeteners'

Ik ben het zeer eens met Joris Roelofs (O&D, 6/5). Ik ben een andersdenkende en voel me inderdaad bedreigd door de taalterreur die zich onder meer manifesteert in de aanzwellende roep om diversiteit en inclusie. Een zoveelste dwangmiddel waarbij betweters zich als boven-mij-gestelden gedragen en mij gaan voorschrijven welke woorden ik wel of niet mag gebruiken: het zwarte schaap, de blinde vlek, de moorkop.
    Tussen niet mogen kwetsen en censuur ligt wat mij betreft een dunne lijn. Vooral omdat iedereen zich tegenwoordig om de haverklap gekwetst voelt.
    Ik ben scenarioschrijfSTer en filmmaakSTer en heb (onopzettelijk) al heel wat mensen gekwetst, bijvoorbeeld omdat ik oude mensen in hun blootje liet zien. Als kunstenaars hun vrijheid van expressie en ideeën moeten opofferen vanwege makkelijk te kwetsen 'langeteners', dan moeten we daar - met ons allen - tegen in opstand komen.

Nu is het wachten op de stem van het linksfascisme.

En daar is het al (de Volkskrant., 08-05-2021, door Diederik van Vleuten, Theatermaker, tekstschrijver, musicus, Driehuizen):
  Brief van de dag

Het zou fijn zijn als Thierry Baudet mijn zorgen kan wegnemen

Jaahaaaa ... Want de bedreiging van de vrijheid van kunstuiting komt voor de volle 100 procent van Thierry Baudet!
    Meteen even de gedachte gecontroleerd "Is die Van Vleuten niet een vriendje van die terrorist Van Muiswinkel uitleg of detail ... ?"
    En ja hoor uitleg of detail ...

Terug naar de klassiekertjes ... (de Volkskrant., 08-05-2021, door Onno Blom):

Negerin ... Dus (de Volkskrant., 08-05-2021, door Onno Blom):
  Achter het boek

Simone Atangana Bekono

Mijn roman ...

Ze dacht in de luwte te debuteren, maar nu maakt Simone Atangana Bekono ( 29 ) met Confrontaties kans op de Libris Literatuurprijs. ...

... , dus prijs.
    Genomineerd worden is ook al een prijs.
    Overigens is die kop een klassiekertje op een ander vlak. Hier is de rest van de onderkop:
  ...op de Libris Literatuurprijs. 'Voor je het weet ben je wéér alledaags racisme aan het uitleggen.'

Oftewel:
  Mijn roman is een les voor de witte mens

Maar natuurlijk.

De tweede reactie van de Volkskrant op het verzet tegen de dictatuur van Big Brother (de Volkskrant., 10-05-2021, ingezonden brief van Arie Koelemij, Utrecht):
  Nieuwe taal bedreigt geen kunst

Beste Joris Roelofs (O&D, 6 mei) en Nouchka van Brakel (Brief van de Dag, 7 mei), Wat nu als we de publicatie over Nieuwe taal in de Code Diversiteit & Inclusie (CodeDi) eens zien als een handreiking om het ons gemakkelijker te maken anderen in hun waarde te zetten en te benaderen? En niet als een poging tot invoeren van (zelf)censuur en artistieke beperking?
    Het gaat over te gebruiken taal, niet over artistieke uitingen. Je wordt hierdoor niet bedreigd in je kunst. Kom op, je kent jezelf beter dan dat.
    Waarom niet meezoeken naar verbinding over je eigen lange tenen heen?

""Zwarte Dictaten is Verbinding Zoeken."
    "Oorlog is Vrede".

Weer een gevalletje .. (de Volkskrant, 08-06-2021):
 

... "Is Neger, Is Prijs".

Het cultuur- en landverraad kan ook directer (de Volkskrant, 22-06-2021):

De promotie van de omvolking.

En in de schilderkunst is, onder bezielend hoederschap van het Koninklijk Huis, ... (de Volkskrant, 15-07-2021):

... het Loffelijke Doel eindelijk bereikt:

Eén neger, één, moslim, één westerse immigrant.
    En geen al dan niet gewone blanke Nederlander.
    ♫ Dát is het doel waarnaar wij streeee-ven! uitleg of detail

Wat deed herinneren aan een eerder geval deze week (de Volkskrant, 13-07-2021, door Joris Henquet):
  De vrouwelijke hoofdrollen zijn de troeven in deze Sound of Music. Pas laat wordt de aloude musical meeslepend

The Sound of Music is terug in het theater ...
    Onder regie van Carline Brouwer zijn er enkele 'moderne' accenten aangebracht. Zo is Maria een stuk mondiger en feller dan voorheen en is er 'kleurenblind' gecast. Zowel de stijve Weense barones Schräder (Belinda van der Stoep) als Von Trapp-zoontje Kurt worden hier door acteurs van kleur gespeeld. ...

Geschiedvervalsing.
    Iets dat equivalent is aan het wegretoucheren van in ongenade gevallen communisten.
    Oftewel: dit is het resultaat van terreur uitleg of detail .

Satire! En de Volkskrant is er blij mee! (de Volkskrant, 02-08-2021, door Herien Wensink):
  De moskee als afkickkliniek: Annica Muller maakt op De Parade in Utrecht smakelijke satire over de moslimwereld

Satire!
    Maar de Volkskrant is er blij mee.
    Dus dit bovenstaande kan het nooit geweest ziijn.
    Dat was dan ook satire.
    Van deze redactie.
    Dit is wat er stond:
  De ashram als afkickkliniek: Annica Muller maakt op De Parade in Utrecht smakelijke satire over de yogawereld

Jahaaa, want die yoga-lui zijn Forum-stemmers ...
    Sunny uitleg of detail en die Joods-verzet-fantaste Roxane uitleg of detail zeggen het zelf ...
    Dus ...

... die o zo woke Herien krijgt er een heel nat broekje van ...

Nog een heel woke iemand van de kunstredactie (de Volkskrant., 29-10-2021. Column - Kunst volgens Van Leeuwen door Anna van Leeuwen):
  De inclusieve inhaalslag heeft ...

Het was wel nieuws, maar nieuw was het niet. Vorig week verkocht het Amerikaanse casino-imperium MGM Resorts meer dan elf Picasso's om de kunstcollectie te 'diversifiëren'. De bijna 100 miljoen euro die de veiling heeft opgeleverd zal worden besteed aan kunstwerken 'gemaakt door vrouwen, mensen van kleur, lhbti-kunstenaars en kunstenaars met een beperking'. Eerder werden om dezelfde redenen kunstwerken verkocht in musea in Baltimore en San Francisco.    ...

Oftewel: De inclusieve inhaalsag heeft weer keihard toegelsagen.
    Nu weet ieder mens (is: niet zombie) dat de Angelsaksische wereld een open gesticht is, en bovenstaande bericht er dan ook ook één uit een oneindige stroom dat alleen maar opvalt omdat er de naam van Picasso in valt.
    Een zombiewereld waartoe ook deze mevrouw behoort
  ...    In San Francisco ging het in 2019 om een schilderij van Mark Rothko, waarmee 43 miljoen euro werd verdiend. Met dat geld werden ten minste elf nieuwe kunstwerken aangekocht die zijn gemaakt door vrouwen en kunstenaars van kleur. In Nederland zijn zulke verkopen niet voorgekomen, maar van een inclusieve inhaalslag in de aankopen en programmering, is overal sprake. Terecht en goed.    ...

Omdat er een fout was geslopen in het archief, moest er even gezocht worden op de naam van de mevrouw, en bleek ze de producent van veel meer van dit soort rotzooi, inclusief regelrecht blankenhaat-stukken uitleg of detail uitleg of detail .
    Aanvankelijk, na het eerste lezen van de column, wilden we zoiets schrijven als: "Waarom zou je je krant laten vullen door mensen (is: niet-zombies), als je het ook met domme dozen kan laten doen", maar toen kwam bovenstaande er tussen.
    En hoe ver deze mevrouw heen is, blijkt uit de volledige kop:
  De inclusieve inhaalslag heeft een keerzijde

Die keerzijde niet zijnde dat je kwaliteit inruilt voor identiteit, maar ... :
  ...    Toch kent deze inhaalslag risico's. Kunstenaars kunnen worden gebruikt voor oppervlakkige window dressing: kijk ons eens even divers bezig. ...

Hoe dik kan de bord voor je kop zijn ... ??? Het ...
  ... Vorig week verkocht het Amerikaanse casino-imperium MGM Resorts meer dan elf Picasso's om de kunstcollectie te 'diversifiëren'. De bijna 100 miljoen euro die de veiling heeft opgeleverd zal worden besteed aan kunstwerken 'gemaakt door vrouwen, mensen van kleur, lhbti-kunstenaars en kunstenaars met een beperking' ...

... is de aanwijzende definitie van window dressing.
    "Mamma, wat is window dressing?"
    "Window dressing, Marietje, is als ze een mooi kunstwerk weghalen en dat vervangen door een minder mooi kunstwerk alleen maar omdat dat minder mooie kunstwerk gemaakt is door een vrouwtje of een neger".

Even twee stuks uit een genre waarin het wokisme al vele jaren weerzinwekkend is, uitsluitend en alleen omdat het twee op een dag is  (de Volkskrant, 02-12-2021, tv-recensie, door Yasmina Aboutaleb):
  Verademing

...  nieuwe dramaserie Nood (BNNVara) ...
    ... de piepjonge en sympathieke centralist Bilal (Mohammed Elouardani) ...
   
Grote favoriet tot nu toe zijn Mohammed Elouardani, die opvalt door zijn subtiele en doeltreffende spel ... , en theateracteur Joris Smit, met zijn geweldige komische timing. Onder de auteurs is dat Aaron
    ... beginnende auteurs ... Fadua el Akchaoui ...

En (de Volkskrant, 02-12-2021, door Kevin Toma):
  Zeldzaam: 'Captain Nova', een lovenswaardige sciencefictionfilm van Nederlandse bodem

Schrijver en regisseur Maurice Trouwborst schept in zijn eerste speelfilm een overtuigend verstikkend toekomstbeeld.


Een klimaatgekkie, zo wordt de (schijnbaar) 12-jarige Nova in Captain Nova omschreven. Haar kompaan Nas (Marouane Meftah) ...

"Geen neger of moslim, geen geld".

Zoals al zo vaak gezegd: het gaat van krankzinnig naar nog krankzinniger (de Volkskrant, 04-01-2022):

De 'blik uit het 'Zuiden' ' (= Zuid-Afrika): plundering, verkrachting, moord uitleg of detail .

Nog niet gehad, toch? Opera (de Volkskrant, 03-03-2022, door Jenny Camilleri):
  Opera Forward Festival richt zich op een jong en divers publiek

De Nationale Opera presenteert experimenten én grote voorstellingen.


...    Sophie de Lint, directeur van De Nationale Opera, heeft het over festivalstress. ...
    OFF draait om eigentijdse opera en de toekomst van het genre. De Nationale Opera (DNO) mikt op een jong en divers publiek door jonge artiesten uit te nodigen om te experimenteren en een programmering samen te stellen met andere kunstvormen, zoals video en spoken word. ...'
    Andere nieuwe initiatieven waren een paneldiscussie over opera en kolonisatie in het kader van Black Achievement Month en de deelname in juli 2021 aan Theater voor Keti Koti, de Surinaamse viering van de afschaffing van de slavernij. Het lijkt alsof de vernieuwingsdrang die bij OFF hoort, overslaat naar de rest van het seizoen. 'Absoluut', beaamt De Lint. 'De laatste twee waanzinnige jaren zijn een openbaring geweest, niet alleen voor ons maar voor de hele wereld. De focus en prioriteiten zijn veranderd.'

Spoken word, Black Achievement Month, Keti Koti.
    Opera voor negertjes.
    Maar waar blijven de biddertjes?
    Overigens zie je in de echte opera maar één neger, en dat is wanneer ze Die Zauberflöte hebben.
    En die neger zit niet in de zaal, maar staat op het podium ...
    Het trouwens de vraag hoe lang nog, want het is min of meer de schurk in het verhaal ...

Kunst ... Dat was iets van vroeger en voor beschaafden oftewel blanken. Heden ten dage vieren we het barbarisme van de gekleurden in de gebouwen en instellingen die vroeger aan kunst gewijd waren (de Volkskrant, 15-03-2022, door Karolien Knols):
  Het Amsterdam Museum moet veel meer dan voorheen 'van en voor iedereen' zijn

Oftewel:
  Het Amsterdam Museum is vanaf nu voor de barbaren

En:
  De nieuwe collectiepresentatie biedt nadrukkelijk ruimte aan het andere verhaal: emancipatie, socialisme, tegencultuur.

Oftewel:
  De nieuwe collectiepresentatie vervangt kunst door linksfascisme, wokisme en barbarij.

En:
  Panorama Amsterdam, de nieuwe collectiepresentatie van het Amsterdam Museum ...
    Alles in deze presentatie draait om perspectief: welke verhalen over Amsterdam willen we vertellen? Die vraag houdt het museum al jaren bezig. 'Geholpen door allerlei Amsterdammers, waaronder veel activisten en mensen van kleur', zegt conservator Tom van der Molen ...

Oftewel:
  'We hebben kunstliefhebbers vervangen door linksfascisten en barbaren', zegt conservator Tom van der Molen.

En:
  ... Artistiek directeur Margriet Schavemaker verwoordde destijds in de Volkskrant de noodzaak tot het inclusiever maken van haar museum ...

Oftewel:
  Artistiek directeur Margriet Schavemaker verwoordde destijds in de Volkskrant de noodzaak om kunstliefhebbers te vervangen door linksfascisten en barbaren.

En:
  ... Op de buitenwanden is ... een greep uit de verhalen van de stad te zien ... ... het in 2020 door Raquel van Haver geschilderde groepsportret van hedendaagse activisten uit de hiphop- en lhbti-gemeenschap. ... het 'andere verhaal' ... vrouwenemancipatie, socialisme, tegencultuur.
    In het midden van de zaal bevindt zich het 'laboratorium' met doorkijkjes naar de buitenwanden. Hier worden de onderwerpen en de mensen belicht die 'de levende geschiedenis van Amsterdam inkleuren'. Gay Games, Black Lives Matter, de ringen van het eerste getrouwde mannenkoppel.  ...

Oftewel:
  Kunst is vervangen door de symbolen van linksfascisme, wokisme en barbaren.

En daar is "grote vraag" naar. Kijk maar:
  Naast de vaste collectie zijn er wisselende tentoonstellingen ingericht die de missie 'dit museum is van en voor iedereen', nadrukkelijk onderstrepen. Slechts 20 procent van de bezoekers is Amsterdammer ...

En nul procent daarvan komt van de barbaarse stammen: moslims en zwarten.
    Dus:
  ... dat percentage moet omhoog.    ...

Dus binnenkort wordt de ene helft van het gebouw ingericht als moskee, en de andere als gospelkerk.

En natuurlijk gaan we ondertussen door met ... (de Volkskrant., 16-03-2022, door Mark Moorman):
  De Zuid-Afrikaanse Lebohang Kganye wint de Foam Paul Huf Award

De jaarlijkse prijs is bestemd voor jong talent
.

Lebohang Kganye (1990) uit Johannesburg, Zuid-Afrika, is de zestiende winnaar van de jaarlijkse Foam Paul Huf Award, jaarlijks uitgereikt aan een fotografietalent. ...

... alle prijzen naar de zwartjes ...
    Ze zijn tenslotte zo sneu ...

Er was weer even wat tijd, en in het tweede katern kwamen weer zo'n heel veelzeggend kleinigheidje tegen (de Volkskrant, 11-04-2022):
 

Politiek-correct prietpraatmannetje Wim Helsen, met enige regelmaat te bewonderen in de politiek-correcte prietpraat programma's van de NPO.
    Vijf sterren.
    Wat deed herinneren aan de drukke tijden van niet al te lang terug (de Volkskrant, 01-04-2022):
 

Helemaal niet politiek-correct cabaretier Hans Teeuwen: twee sterren.
    Ter herinnering (de Volkskrant, 01-04-2022):
 

Net iets minder niet-politiek-correct cabaretier Theo Maassen: drie sterren.
    En wat kwamen we tegen tijdens deze speurtocht ... (Volkskrant.nl, 29-06-2020, de Volkskrant, 30-06-2020, door Gidi Heesakkers):
  Essay | Humor en politiek

Hoe de politieke ‘kleur’ van cabaretiers steeds vaker een rol speelt in de waardering van hun werk

Een openlijke bekentenis.
    En met de Informatieregels en de Russell-transformatie  :
    De hele Volkskrant-redactie (minus Martin Sommer en Peter de Waard) minimaal 20 jaar naar het werkkamp, en een selectie naar het executieplatform.
    De details:

  Tussen ‘voor de grap’ en serieuze kritiek op mens en maatschappij ligt het speelveld waar prikkelende comedy kan ontstaan. Maar kun je in een sterk gepolariseerde samenleving als humorist nog raadselachtig zijn, wanneer grappen over gevoelig liggende thema’s ...

Dat wil zeggen: grappen die gevoelig liggen bij de terroristen van de politieke-correctheid.

  ... gevoelig liggende thema’s worden uitgelegd als ‘als je niet voor ons bent, ben je tegen ons’?

.. , door de terroristen van de politieke-correctheid.
    Kijk maar:
  Een week na het antiracismeprotest op een te volle Dam, in de week van de antiracismeprotesten op andere plaatsen in Nederland en de hele wereld, zette GeenStijl een toegezonden video van komiek Hans Teeuwen online. De titel: ‘Hans Teeuwen is tegen racisme!’ Daaronder: ‘Eindelijk, iemand die het gewoon eens zegt.’     ...

Een uitermate grappig commentaar op de totale hysterie van de "RACISME!!!"-beweging.
    De Volkskrant is van de totale hysterie van de "RACISME!!!"-beweging.
    Dus, ergo, q.e.d.: de Volkskrant vindt dit niet grappig:
  ...    In het twee minuten durende filmpje schreeuwt Teeuwen in een nagenoeg lege straat in Amsterdam-Zuid op zijn theatrale podiummanier dat hij tegen racisme is. Naar een enkele voorbijganger, naar een lantaarnpaal, naar een fiets: ‘Ik ben tegen racisme!’. Geparkeerde zwarte auto’s laat hij weten dat ze niet minder zijn omdat ze zwart zijn. Hij lijkt een roepende in de woestijn. ‘Waarom luistert er niemand?’    ...

De afkeer druipt er in onbegrensde hoeveelheden van af.
    Maar natuurlijk doet de Volkskrant dit niet in haar eentje:
  ...    De laatste voorstelling van Theo Maassen, Situatie gewijzigd, ...

... die de draak stak op het gehaat van de linksterroristen op "de witte man", ...
  ... was qua ambiguïteit ...

.. , en waar niets ambigu aan was, behalve dan de ambiguïteit in het politiek-correcte terrorisme tussen hun ideologietjes en de werkelijkheid.
  ... was qua ... polarisatie ....

..., en polariserend omdat er dingen gezegd werden die tegen de ideologietjes van de politiek-correcte terroristen ingaan ...
  ... In de show, aangekondigd als ‘de laatste stuiptrekking van een witte, heteroseksuele man van middelbare leeftijd’,

Niets ambigu aan. Gewoon een sneer naar het politiek-correcte terrorisme.
  ... Het programma werd door recensenten nogal wisselend ontvangen. ...,

Een leugen. De "recensenten" zijn allemaal tegen:
  ...  De Volkskrant gaf twee sterren ... De recensent van Trouw vermoedde dat die strekking een warm bad zou zijn voor Maassens publiek: ‘Een avond lang lachen om foute grappen, en ook nog eens te horen krijgen waarom je je daar niet schuldig over hoeft te voelen: wat wil een mens nog meer?’    ...

Overduidelijke afkeer. "POPULISME!!!", staat daar met andere woorden.
  ... uit de analyse in NRC Handelsblad: ‘Wat je als toeschouwer kan denken van de primitieve en reactionaire opvattingen van Maassen in Situatie gewijzigd ...

Wat is meteen duidelijk is.
  ... Het Eindhovens Dagblad stuurde een paar maanden na de première een journalist naar het Parktheater in Maassens thuisstad Eindhoven, om na die recensies eens de opinie van het publiek te peilen. ...

Met de vraag: "Hoe kan je zo iets afschuwelijks leuk vinden?"
    En wat wel leuk is ... ?
  ... uit de analyse in NRC Handelsblad: ‘... Maassen was nooit eerder een cabaretier die een maskerade een voorstelling lang volhoudt (zoals Wim Helsen) ... .’

Wat een aardig toeval, hè ...
    En er was er nog eentje, echt wel leuke cabaretier, dat is:
  ... de analyse in NRC Handelsblad: '... Maassen ... Ook dit optreden biedt weinig ruimte voor ambivalentie of voor het idee dat hij speelt met ironische distantie (zoals Daniël Arends).'    ...

Dit alles lag ingebed in eindeloos veel prietpraat, maar ook deze ontboezeming was nog wel aardig:
  ... Aan het slotapplaus ging een opsomming vooraf van geweldige dingen die witte mannen voor de wereld hebben betekend. ...

Een eindeloze reeks van uitvindingen en ontdekkingen gedaan door de blanke Europese man en lieden daarvan afstammend.
    Het rijtje "Wat niet?" is eindeloos veel korter.
    Tja, en dat is voor het politiek-correcte terrorisme ...
  ... Zelf verliet ik na de première van Maassens voorstelling in mei vorig jaar in verwarring de zaal. ... Ging ik een staande ovatie geven voor de verdiensten van die goeie oude witte man? ...

... natuurlijke uitermate confronterend.
    Want het is een reeks feiten.
    Die je niet kan tegenspreken.
    Dus wat krijg je dan, als je een reeks feiten voorgetoverd krijgt die je niet kan tegenspreken maar die tegen je ideologietjes ingaan? Dan ...
  ... Voelden de mensen om mij heen zich hier ook oncomfortabel bij?    ...

... voel je je daar onconfortabel bij.
    Het werkkamp is nog oneindig veel oncomfortabeler, vooral al je daar een jaar of twintig moet zitten.
    Dan ben je op dat platform nog beter af.
    Die onconfortabiliteit duurt maar een paar minuten ...
    Gidi gaat in ieder geval ook in die rij ...
    Elders bij de Volkskrant voelden zich nog één of twee mensen ongemakkelijk. Want in de krant verscheen dit (de Volkskrant, 30-06-2020):

Hééééjjjjj ... Die onthullende kop is weg ...
    Ja, daar voelden ze zich kennelijk erg ongemakkelijk over ... Die onthullende kop.
    Die kop van "Wij letten bij het cabaret niet meer op leukheid maar op politieke-correctheid".
    Maar ervoor in de plaats begaan ze en andere vorm van erkenning van hun terrorisme. Want wie zien we daar uitgebeeld?
    Wim Helsen?
    Nou, nee, zie boven.
    Maar sowieso: mensen zouden niet herkennen wie dat was.
    Daniel Arends (wie is dat eigenlijk?)?
    Nou ook nee, want bij controle op het internet blijkt dat een Indonesiër te zijn.
    Mensen zouden zeggen: "Wie is die pinda?"
    Uitgebeeld links is Theo Maassen, in het midden Hans Teeuwen, en om het blad te vullen rechts er nog maar een Youp ("Grappen over de islam of moslims doe ik niet want te gevaarlijk") van 't Hek bijgepleurd.
    Dus niet de vijf van de vijf sterren cabaretier Wim Helsen, noch de vijf van de vijf sterren cabaretier Daniel Arends (we hebben het niet eens opgezocht want gekleurden krijgen sowieso vijf van de vijf kunststerren in de hele "de media").
    En wel de slechts drie van de vijf sterren cabaretier Thoe Maassen, en de twee van de vijf sterren cabaretier Hans Teeuwen.
    Waarmee de Volkskrant zegt, in beeldtaal: "Wij doen dit allemaal willens en wetens, en zijn dus puur kwaadaardige cultuur- en landverraders, die alle straffen die we toebedeeld krijgen verdienen".
    Waarvan akte.
    ...
    Latere aanvulling: zie ook het gebeuren rond de theatervoorstelling Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, van Huub Stapel. Zuinige recensies in alle "de media", en een paar jaar lang uitverkochte zalen.
    En de minder dan zuinige behandeling van Gerard Cox, met name de hetze gevoerd door de berberheks N. Ezzeroili uitleg of detail in de Volkskrant.

Een voorbeeldje van hoe het werkt (de Volkskrant, 14-04-2022, door Floortje Smit):
  Rode vlaggen

Met behulp van 'culturele consultants' willen filmstudio's ophef door mondige minderheden voor zijn. ...

Oftewel: de algemene wokistische terreur door barbaren die niet willen horen dat ze barbaren zijn.
    Het specifieke geval:

  Stel: je bent een rijke familie uit 't Gooi. tot de rekeningen zich opstapelen. Wat is dan het ergste dat je kan overkomen? De makers achter de komedie ... wisten het wel: 'noodgedwongen gaan ze in de Bijlmer wonen, waar het gezin zwaar op de proef gesteld wordt en ze allemaal moeten leren integreren', aldus de aankondiging.    ...

Maar natuurlijk. Je maakt een komedie, dus alles wat je uitbeeldt moet volkomen duidelijk zijn. Armoewijk? De Bijlmer!
    Natuurlijk want hebbende veruit het meest de reputatie en de werkelijkheid is dan, voor een film in het algemeen en een komedie in het bijzonder, totaal irrelevant.
    Maar ja, het betreft allochtonen, hè ...

  ...    Inderdaad: hierdoor kunnen we er rustig van uitgaan dat geen van hen onlangs nog in de Bijlmer is geweest, of naarstig op zoek is naar een (huur)woning in de regio Amsterdam, want dan hadden ze de reacties wel kunnen voorspellen. Bijlmerbewoner en cabaretier Soundos El Ahmadi wees er op Instagram fijntjes op dat 'in de Bijlmer wonen geen beproeving is. En al helemaal geen straf voor als het 'slecht' met je gaat.' Oud-kamerlid Amma Asante zag gedateerde 'vooroordelen, negativiteit en stigmatisering'.    ...

Waarop je als mens die lieden je kont toekeert en je broek laar zakken.
    Maar de wokistische zombies hebben de macht in de media en de kunstzinnige kringen:
  ...    Schrikken bij Independent Films - meteen werden zowel 't Gooi als de Bijlmer vervangen door fictieve plaatsen. 'Ik heb liever dat de ophef nu ontstaat, dan als de hele film al gedraaid is', aldus Klaas de Jager op AT5. Hij benadrukte nog dat de schrijvers van Indiase en half Algerijnse afkomst zijn.    ...

En durf je die film dan te noemen:
  ... de komedie De Tatta's ...

    Oftewel: "De nikkers", "De bomgordelaars", enzovoort ...
    Allemaal openbare tuchtiging met stokken en zwepen en dergelijke.

En de o zo verrassende winnaar van de Libris Literatuur Prijs van 2022 is ... (de Volkskrant, 28-05-2022):
 

... : Het Androgientje.

Vervolg van het "cabaret"-thema (de Volkskrant, 07-06-2022):

Een nietsig cabaretiertje niveau "Nooooit van gehoord" uitleg of detail (na 8:34 min.).
    Maar dus met ... (de Volkskrant, 07-06-2022, door Joris Henquet):
  Jannie the Show Dog | Cabaret ★★★★

Het vaderschap is een dankbaar thema voor de rake typeringen van cabaretier Henry van Loon.

De voorstelling is snel, afwisselend, met een fraai glitterdecor en prettige gitaarliedjes.

... vier van de vijf sterren.

Gunst, we hebben wat groots gemist ...(de Volkskrant, 08-06-2022, door Roelof ten Napel, schrijver en dichter en essayist. Hij won het C.C.S. Crone-Stipendium):
  Geef nieuwswaarde aan de toekenning van literaire prijzen

Het gaat slecht met de aandacht voor literaire prijzen. Op weblog Tzum verscheen onlangs een ingezonden brief van schrijver Gerbrand Bakker, jurylid van de tweejaarlijkse Anton Wachterprijs voor het beste romandebuut. Hij reageerde op een bericht waarin men vroeg waarom de organisatie het nieuws over hun shortlist 'zo klein mogelijk' had gehouden.
    Dat lag volgens Bakker niet aan de organisatie, maar aan de media. Het baarde hem zorgen dat zelfs de toekenning van de prijs, aan Simone Atangana Bekono, 'geen enkele nieuwswaarde' leek te hebben.

Verbijsterend! Dat we op deze redactie deze hoogstbelangrijke auteur hebben gemist!
    Mogelijk is haar vermelding in het NOS Journaal gemist, en doet zich het gebrek aan leeskring van deze redactie zich gelden.
    En dat is des te navranter ... (wikipedia.org, opgeslagen 08-06-2022, uitleg of detail ):
  Simone Atangana Bekono

Simone Atangana Bekono (1991) is een Nederlandse dichter en schrijver.

Biografie
Bekono groeide op in het Brabantse Dongen als dochter van een Kameroense vader en een Nederlandse moeder.[1] ...
    In 2020 verscheen haar roman Confrontaties, waarin discriminatie en racisme centraal staan[3] en de hoofdpersoon worstelt met angst, teleurstelling en woede.[4] ...

... omdat haar boodschap tegelijkertijd zo uniek en urgent is!
    Want wanneer horen we nu over het leed dat de zwarte bevolking, die naar Nederland gedeporteerd is en daar gedwongen moet werken onder de meest erbarmelijke omstandigheden ...
    En dan krijgt zo iemand eindelijk eens een prijsje ...
  ...    Zij debuteerde in 2017 met de dichtbundel Hoe de eerste vonken zichtbaar waren, waarvoor zij de Poëziedebuutprijs aan Zee 2018 en het Charlotte Köhler Stipendium 2019 ontving. In 2019 riep de Volkskrant haar uit tot een van de literaire talenten van 2020.[1]
    In 2020 verscheen haar roman Confrontaties, ... Het boek kwam op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs 2021[5] en werd bekroond met de prijs Beste Boek voor Jongeren 2021 van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB).[6][7] Ook de Hebban Debuutprijs 2021 en de Anton Wachterprijs 2022 werden aan haar toegekend.[8]

... horen we er nog steeds niets over.
    Nogmaals bewijzend: Nederland is een land van het zwartste racisme, waarvan de daders er eigenlijk uit afgevoerd zouden moeten worden ...

We waren te snel met die cabaret-sneuneus, want drie dagen later ... (de Volkskrant, 10-06-2022):
 

Want daar is één van de wokistische lievelingetjes, met grote regelmaat rondwarend bij de publieke omroep. Met natuurlijk (de Volkskrant, 10-06-2022, door Gidi Heesakkers):
  De nieuwe show van Pieter Derks zit vol superactuele grappen, scherpe sneren en verrassende zijspoortjes.

Cabaret ★★★★

... vier van de vijf sterren.

Een paar dagen later (de Volkskrant, 13-06-2022):

Het is zo simpel, tegenwoordig: vrouw + exotische naam = PRIJS!!!

En een paar dagen later (de Volkskrant, 16-06-2022):
 
Het is zo simpel tegenwoordig: de beste toneelvoorstelling is de neger-toneelvoorstelling.

Dat het kunstenaarshoofd wat betreft de groene bloei van rationaliteit en gezond verstand de meest dorre en barre woestijn is, is iets waar ze bij gelegenheid zelfs zelf vrolijk kond van doen. Dat je zulk soort figuren een plaats geeft op de opinie-pagina's van je publicatievod is zelfs voor een publicatievod toch wel behoorlijk kras.
    Ter bevordering van de begrijpelijkheid van het verband der dingen, moeten we dus om te beginnen een beetje met de volgorde spelen. Maar eerst even de plaatsbepaling ... (hoe zat dat ook al weer in het drama: eenheid van plaats, tijd, en ...) (de Volkskrant., 17-06-2022, column door Christine Otten, schrijver en theatermaker):
  ... (ik beweeg me in de culturele sector) ...

... , wat staat voor ... :
  ... Dit jaar waarin alles ineens wél weer kan, dus ook al die uitgestelde projecten, voorstellingen, boeken, opdrachten, reizen ...

Oftewel: "Ik ben een parasiet die het er geweldig van neemt op kosten van mijn werkende medeburgers."
    "En om dat voor mezelf te verantwoorden, ...
  Het leek wel of iedereen om me heen - en ikzelf misschien ook wel - tegen een burn-out aan zat.  ...

... , doe ik net of dat allemaal een heel zwaar leven is."
    "En om dat hartstikke zware leven wat te verlichten ...
  ...    Ik vertel dit in de verleden tijd omdat dit vóór mijn recente bezoek aan Marokko was ...
    In de koningsstad Meknes met de eeuwenoude oranje stadsmuren ...

... wissel ik het leven met zwaarwichtige maatschappelijke projecten af met welverdiende reisjes naar zonnige vakantielanden."
    Iemand nog peultjes ...
    Maar niet te gretig opscheppen, want we krijgen nog wat gerechten:
  ... bezochten we familie van moeders kant: neven, een nicht, een oom, twee tantes en oma. Oma was de enige die haar kleinzoon (en andere familie) in Nederland had bezocht in de afgelopen jaren. ... We aten, lachten, met handen en voeten mengde ik me in het gesprek, voelde me omarmd, welkom en thuis, ook al was ik de vreemdeling. ...

Jaahaaaa, en dat is heel wat anders dan in het koude, kille Nederland.
    Er wonen ook ...
  ...     Oma, de tweede vrouw van opa, is de mater familias, trots, mooi, zelfs in de ouderdom krachtig. ...

... de meest prachtige mensen in ...
  ... Samen met de derde vrouw van opa, met haar jongste dochter, twee van haar zonen, de vrouw van de oudste, hun vier kinderen en de verzorgster van oma wonen ze in één groot familiehuis. . ...

... de meest zorgzame sociale omgevingen, waar het dan ook ...
  ... Na opa's dood waren de twee zonen nu verantwoordelijk voor de dertienhonderd olijfbomen die opa lang geleden had geplant in de droge aarde. De maaltijd in vijf, zes gangen duurde eindeloos.  ...

... een rijk toeven is.
    En bij zo veel welzijn ...
  ... Ik zag mijn vriend ontspannen in aanwezigheid van zoveel bloedverwanten en vanzelfsprekende liefde, die ook op mij afstraalde.   ...

... bloeien de menselijke banden natuurlijk als vanzelfsprekend.
    En gaan, op een wat hoger niveau, vanzelf ook ...
  ... Ismael (jongste zoon van de derde vrouw van opa) en diens vriend, beiden studenten aan een technische privéhogeschool. ....

... de wetenschappen groeien.
    Kortom, het leven aldaar is als ...
  ... In een middenklassewijk die me aan Amsterdam deed denken. De jongeren zagen er precies zo uit als jongeren in Nederland. ...

... , maar dan natuurlijk zonder de antarctisch kilte van dat sociaal ijskoude Nederland.
    De conclusie is dan ook van een volkomen vanzelfsprekendheid:
  'Het ding is', zei mijn vriend, 'dat het leven in Nederland veel minder goed is dan je denkt. ...'

En dat kan je ook zo makkelijk onderbouwen:
  '... Ik bedoel psychisch. In Marokko is het leven fysiek zwaar, bij ons is de mentale druk op jonge mensen gigantisch, veel mensen krijgen een burn-out.' Hij legde uit wat dat inhield en bracht het en passant in verband met het neoliberalisme en hyperindividualisme in het Westen. 'Je succes is je verdienste, je falen je eigen schuld.'

Nou ja, het is glashelder: Marokko, maar heel Noord-Afrika, de rest van Afrika., het Midden-Oosten en de rest van de niet-westerse wereld verkeert op het hetzelfde niveau van sociaal-maatschappelijk functioneren als Europa en Nederland, met daarbovenop de enorme bonus van ontzettend veel betere sociaal-psychologische verhoudingen:
  ... De twee studenten keken verbaasd. 'Ik denk en voel nooit alleen vanuit mezelf', zei Ismael: 'Als ik iets bereik is dat succes voor de hele familie.' Mijn reisgenoot knikte. 'En als het fout gaat, heb je ons, de familie.'    ...

..., want vergelijk dit met Nederland:
  ... Ik dacht aan al die paniek en stress om me heen voordat ik vertrok. Aan de verbondenheid en warmte die ik bij de familie in Marokko ervoer. ...

..., en je komt volautomatisch bij de enkelvoudige conclusie waarin je dat in je slotzin allemaal samenvat:
  ... Misschien doen we er goed aan onze grenzen wat minder streng te bewaken.

Wat de Volkskrant dan prompt tot het motto van het geheel maakt:
  'Je grenzen bewaken' lijkt op bezoek in Marokko opeens een stuk minder belangrijk

Waarna je urenlang nodig hebt om van weer nieuwe niveaus van verbijstering bij te komen.
    Want, het verbijsterende is dat de werkelijkheid er ook doodgewoon tussendoor staat:
  ... Oma was de enige die haar kleinzoon (en andere familie) in Nederland had bezocht in de afgelopen jaren. De rest - niet rijk, niet arm, gemiddeld opgeleid - krijgt geen visum, omdat de Nederlandse autoriteiten bang zijn dat ze niet teruggaan naar Marokko. ...
    ... het Rifgebergte, waar de familie van vaderskant vandaan komt en deels nog woont. ...
    Oma... De meeste van haar kinderen en kleinkinderen wonen in Europa. ...
    Ismael ... Voor hem als hoogopgeleide ingenieur in wording lonkte Europa.

En weet daar maar eens een passend slot bij te verzinnen ...
    En zo laat de kunstwereld ook in woorden nog eens nadrukkelijk zien: de islamitische wereld is een voorbeeld voor ons allen.

En omdat je op één been niet kan lopen, hier nog wat zwarte kunst (pun intended) (de Volkskrant, 17-06-2022):

Culturele toeëigening van het zuiverste water ...
    Je zou eens moeten proberen om Paul Robeson door een blanke acteur te laten spelen ...
    En (de Volkskrant, 17-06-2022):
 

    Zwart, zwart, zwart, zwart,
    Zwart, zwart, zwart.
    Zwart, zwart, zwart, zwart,
    Zwart, zwart, zwart.

In de vierkwartsmaat, hè ...
    P.S. Bij het nalopen van het papier viel een half oog op de tekst van dat Marie Antoinette-stuk. Dat had nog een extraatje (de Volkskrant, 17-06-2022, door Sarah van Binsbergen):
  De basstem van Marie Antoinette laat weten dat ze zwart is

De performance 'Tolerance Test' onderzoekt hoeveel ongelijkheid wij acceptabel vinden.

Nou ... 'Wij' vinden helemaal nul komma niets acceptabel, want naast Paul Robeson en vrolijke zang en dans-koortjes in art deco-kostuums, is het vertolken door blanken van, zeg, Harry Belafonte, Michael Jackson, Martin Luther King en nog een anderhalf miljard meelopers van de mensheid met een dusdanig te veel aan pigment dat ze in noordelijke dreven een acuut vitamine D-tekort oplopen (pfff... ) dusdanig inacceptabel dat voor het leven van de vertolkers gevreesd moet worden.
    En weet u waarom dat is ... ?
    Dat het vertolken van Marie-Antoinette door een zwarte hartstikke bon ton is en het vertolken van Paul Robeson door Ernst Daniël Smid een halsmisdaad ... ???
    Omdat iedereen weet dat blanken redelijk beschaafde mensen zijn (min of meer), en zwarten sneue en zielige niet-mee-kunnen-komertjes uitleg of detail .

En de volgende dag (Volkskrant.nl, 18-06-2022):

En zeg eens dat dit niet volkomen gestoord is ...
    Neger-neger-negert krijgt negerprijs ...

Toen was er zowaar een pauze of deze redactie heeft niet goed opgelet. Maar toen was er weer ... (de Volkskrant, 29-06-2022):

.. een echte kunstneger.

Waarna de beurt weer was ... (de Volkskrant, 02-07-2022):

... aan de moslims (de Volkskrant, 02-07-2022, door Lotte Jensen):
  Dubbel leven

Forugh Karimi vertelt het verhaal van een Afghaanse vluchteling die in Nederland een nieuw bestaan opbouwt. De moeders van Mahipar is haar debuutroman ...

Een flutding:
  ... dit knappe boek is duidelijk het werk van een ervaren schrijver.

... De moeders van Mahipar is weliswaar haar romandebuut, maar is duidelijk het werk van een ervaren schrijver. ...
    ... het verhaal zit knap en doordacht in elkaar. Vooral de alsmaar ratelende Tine, die Lolo en haar zoon introduceert in de Nederlandse samenleving, is goed getroffen. ...
    Hoewel de roman vlot wegleest, is de taal bij vlagen al te suikerzoet. ... De stijlbreuk is wel heel groot wanneer ... duikelen we plotsklaps een bouquetroman binnen ...
    Tegelijkertijd moet gezegd worden dat Karimi een ongelooflijk gevoel voor taal heeft, zeker wanneer we bedenken dat ze zich het Nederlands pas vanaf haar 25ste eigen heeft gemaakt.

Maar desondanks natuurlijk ...
  Fictie
Forugh Karimi
De moeders van Mahipar
****

Meridiaan; 488 pagina's; € 23,99.

... vier van de vijf sterren.

Nouw seg ... (de Volkskrant, 08-08-2022):

De Volkskrant, 08-08-2022, door Sarah van Binsbergen:
  Abstracting Parables beantwoordt niet de belangrijkste vraag: waarom zijn de kunstenaars Sedje Hémon, Abdias do Nascimento en Imran Mir samen te zien?

Wat maakt een kunsttentoonstelling goed of slecht? Ten eerste natuurlijk de kunst zelf. Maar dat is niet de enige factor. Minstens zo belangrijk is de vraag: welk verhaal vertelt de tentoonstelling, en hoe?
    ... Het Stedelijk heeft een tentoonstelling gemaakt met drie solo's naast elkaar: van de Joods-Nederlandse muzikant en schilder Sedje Hémon (1923 - 2011), de Braziliaanse schilder, dichter, essayist, toneelschrijver en politiek activist Abdias do Nascimento (1914-2011) en de Pakistaanse kunstenaar en ontwerper Imran Mir (1950-2014).
    Het gaat mis bij het verhaal. Want waarom zijn deze drie kunstenaars samen te zien? Op het eerste gezicht verschillen ze hemelsbreed van elkaar. ...
    Wat hebben deze kunstenaars gemeen? De inleidende zaaltekst biedt weinig opheldering, die is zo wollig dat je er jeuk van krijgt. ...
    De duidelijkste overeenkomst is dat deze drie kunstenaars vergeten stemmen zijn die buiten de dominante (westers en mannelijk georiënteerde) kunstcanon vallen. ...

Su seggu ut selluf ...

De volgende reeds voorspelde fase (de Volkskrant, 22-09-2022):
 

Moriaantje, zo zwart als roet ... ♫ uitleg of detail
    De hierop volgende voorspelbare fase: geen "witten" meer, want dat is "wit privilege".
    Overigens: de negertjes doen wel uitvoerig aan cultural appropriation, maar het zijn negertjes dus dan mag het.
    Noot (de Volkskrant, 22-09-2022, door Anna van Leeuwen):
  'Inventief en geëngageerd': Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst uitgereikt
...
Tussenstuk:
Lockdown-effect

De lockdowns hadden duidelijk een positief effect op de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst: er waren recordaantallen inzendingen. In 2020 waagden 406 schilders een poging, in 2021 zelfs 566, jaren ervoor waren dat er 200 à 300. Inmiddels is dat aantal weer terug naar het 'oude normaal', met 286 inzenders dit jaar.

En daarvan waren er dus welgeteld een fraaie 377,33 (repetent) negertjes.
    Noot nummer twee:
  ... De jonge schilders worden door de jury 'inventief, geëngageerd en zelfbewust' genoemd en geroemd om hun 'persoonlijke urgentie'. ...

Noot nummer drie, tevens verheldering van noot nummer twee:
  ... Bij de uitreiking... koning Willem-Alexander ... sprak 'als leek en liefhebber' zijn waardering uit over twee ontwikkelingen in de schilderkunst die bij deze winnaars duidelijk zijn terug te zien. Namelijk dat het perspectief van zwarte mensen niet langer een bijrol heeft in de kunst ...

Oftewel: kunst en kunstprijzen hebben als doel om de negertjes zich minder minderwaardig te laten voelen.
    "Helder", zoals Margiet van der Linden sprak richting Zwarte Piet-trapper Akwasi toen deze uitlegde dat hij als zwarte het recht had om Zwarte Piet te trappen.
    Er waren ook blanke kandidaten:
  ... Ook bij de andere genomineerden overheerst figuratie. En ook een bepaalde ernst. Zo schilderde Bo Bosk haast melodramatische (televisie)scènes en creëren Minne Kersten, Sara van Vliet en W. Rossen met eenvoudige taferelen ...

... maar die zijn dus niet minderwaardig en hoeven dus niet getroost te worden.
    Noot nummer vier, in vervolg op noot nummer één: het schoot deze redactie te binnen dat er nog ergens een geheel onafhankelijke en uiterst betrouwbare meting lag van de daadwerkelijke numerieke verhouding tussen blanke en negroïde kunstbeoefening (de Volkskrant, 02-12-2020):

De Grote Sigmund Portret Wedstrijd, open voor iedereen, met als prijswinnaars (de Volkskrant, 02-12-2020, door Anne Oevermans):
  Een onverwachte winnaar van de Grote Sigmund Portretwedstrijd: Marijke Hoogland schilderde met olieverf een ólijke Sigmund
...
Eerste prijs, Marij Hoogland (31).
Tweede prijs, Heleen Croonen (44).
Tweede prijs, Marisa Stoffers (51).
Derde prijs, Paul Robbert Bruijninck (46)
Vierde prijs, Wendy Kiel (45).
Vijfde prijs, Karin Weemers (69).

Dus die verhouding blanken-negertjes lag minstens op 6-0, maar met dit gegeven erbij ... :
  Meer dan 200 Sigmundliefhebbers sloegen aan het linoleum snijden, boetseren, fotograferen en tekenen.

... mag je er veilig van uitgaan dat die verhouding minstens 200-0 is, want als er ook maar één negertje bij had gezeten ...
    Overigens meent deze redactie zich meerdere van dit soort amateurkunst gebeuren te herinneren, en dat ze allemaal even blank waren als de Ku Klux Klan.

Het lijkt niet alleen erger te worden, het wordt erger (de Volkskrant, 28-09-2022):

NEGERTJIEIEIE!!!
    Gekozen om het Boekenweekgeschnk te schrijven.
    Zijn expertise ... (de Volkskrant, 28-09-2022, door Gijs Beukers):
  Raoul de Jong is columnist voor NRC en publiceerde zes boeken. Zijn in 2020 verschenen roman Jaguarman ... werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs, de European Union Prize for Literature en de Boekenbon Literatuurprijs.

Waarom werd dát boek (de rest was dus niks) genomineerd voor die prijzen:
  ... Jaguarman, een autobiografische zoektocht naar zijn Surinaamse vader en voorvader ...

Een NEGERTJIEIEIEIES!!!-verhaal.
    Resultaat:
  ...    Toen De Jong gevraagd werd voor het essay, moest hij huilen, vertelt hij in het restaurant van Straat, een streetartmuseum in Amsterdam-Noord. ...

Tja, "ik" zou ook moet huilen als ik me onthuld werd dat ik zo sneu was.
    Maar dat wist hij eigenlijk al:
  ... De afgelopen jaren kostte het hem moeite om Nederlanders die geen Surinaamse roots hadden, of niet naar dat land met vakantie gingen, voor Jaguarman te interesseren. ...

Verrek ... Dat hebben moslims nou ook als ze proberen Nederlanders die geen islamitische roots hebben te interesseren in de wederwaardigheden van de profeet Mohammed.
    Het móét dus wel aan die Nederlanders liggen.
    En dan ga je ze ook nog vertellen ...
  'Om dan aan te tonen dat we niet zo veel van elkaar verschillen, vertelde ik bijvoorbeeld eerst dat Jan Wolkers me heeft geïnspireerd. Vervolgens probeerde ik over Anton de Kom (antikoloniale schrijver, red.) te beginnen.'

... dat ze kolonialen en slavenhouders zijn.
    Gunst ...
    Dat valt inderdaad alleen goed bij prijsuitdelers, en diverse leden van de Tante Betje-lees- en breiclub.
    En de Volkskrant, natuurlijk.

Twee dagen later (de Volkskrant, 30-09-2022):

HOERA!!! Nog een jaarlijks gebeuren! De Volkskrant Beeldende NEGERTJIES Prijs.
    Lekker groot uitgepakt:
 

De Volkskrant, 30-09-2022, door Bart Dirks, Karolien Knols, Anna van Leeuwen en Janna Reinsma):
  Interview | Genomineerden Volkskrant Beeldende Kunst Prijs

Raven en rebellen

Morgen opent in Stedelijk Museum Schiedam de 14de editie van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. Dit zijn de vier genomineerde kunstenaars, door kunstkenners voorgedragen.

...
Salim Bayri
Leeftijd 30
Geboren: Marokko

...
Agnes Waruguru
Leeftijd 27
Geboren: Kenia

Met nog wat blanke vulling.

Herinnert u zich déze nog ... (de Volkskrant, 10-06-2022):
 

Want daar is één van de wokistische lievelingetjes, met grote regelmaat rondwarend bij de publieke omroep. Met natuurlijk (de Volkskrant, 10-06-2022, door Gidi Heesakkers):
  De nieuwe show van Pieter Derks zit vol superactuele grappen, scherpe sneren en verrassende zijspoortjes.

Cabaret ★★★★

... vier van de vijf sterren.
    En hier is de andere kant van De Grote Kunst-Waterscheiding (de Volkskrant, 04-10-2022):
 

Met (de Volkskrant, 04-10-2022, door Gidi Heesakkers):
  Cabaret  ★★★

Theo Maassen betreedt in 'Onbekend terrein' vertrouwd, maar ook wat voorspelbaar gebied

Niet alleen de grappen over seks en verschillen tussen mannen en vrouwen voelen als thuiskomen.

Wat een toeval, hè ... Dat je die Pieter Derks ook altijd bij de NPO ziet ...

En, gelooft het niet, hè ... Een week na het Volkskrant Beeldende Negertjes Prijs festival ... (de Volkskrant, 06-10-2022):
 

... : het Volkskrant Filmende Negertjes Prijs festival (de Volkskrant, 06-10-2022, door Berend Jan Bockting):
  Hup, schouders eronder

De jongste lichting van de Filmacademie barst van dagendrang en zit ruim in het talent. En dat komt óók door de pandemie.


'Fuck it, we zijn geen slachtoffer.' Zo definieerde de Filmacademielichting van 2022 zichzelf volgens directeur Bart Römer in het afgelopen jaar ...
    De klas van 2022 bestaat uit een gedreven en getalenteerde verzameling toekomstige regisseurs, producenten, scenaristen, cameralieden, editors, decor- en geluidsontwerpers en special effects-makers ...
    ... zijn Syrische gevangenis- en oorlogsdrama It Will Rain ... regisseur Amir Zaza \
    ... vluchtte acht jaar geleden uit Syrië ...
    ... Idriss Nabil met This is Your Captain Speaking ... De... film illustreert ... het Nederlandse uitzettingsbeleid van illegalen.    ...
    Idriss Nabil: 'Het begint als een echte kinderfilm: alles gaat snel en schiet alle kanten op. We beleven het verhaal via de blik van ons 10-jarige hoofdpersonage Asare. Hij is geadopteerd uit Ghana en bevriend met zijn muziekleraar Seydou, met wie hij zijn afkomst deelt ...
    Het gevangenisdrama It Will Rain draait om broers die worden opgepakt bij protesten in Syrië.
    Amir Zaza: ...
    Muhammed Zekeriya Berber: ...

Zoals verplicht was er ook weer wat Nederlandse vulling.
    En omdat je op één been niet kan lopen, van dezelfde dag (de Volkskrant, 06-10-2022):

Twee lui waarvan gelogen wordt dat het Vlamingen zijn (en filmmaker) terwijl als je met die foto de wereld rondgaat iedereen onmiddellijk roept "Dat zijn Arabieren". Of moslims. Of IS'ers.
    En ook al meerdere keren in de Allochtonenkrant hebben gefigureerd.
    En omdat je kennelijk ook op twee benen niet kan lopen, van dezelfde dag (de Volkskrant, 06-10-2022):
 

Met (de Volkskrant, 06-10-2022, door Ela Çolak):
  'Ik wil dat het publiek boos wordt en zich ongemakkelijk gaat voelen'

Met de voorstelling 'Schuld' debuteert Jouman Fattal (30) als regisseur.


...    Deze week debuteert Fattal als regisseur van de voorstelling Schuld, die draait om de naar Nederland gevluchte jezidi-vrouw Aryán. ...

Zou een aparte Allochtonenkrant voor allochtonen niet een aardig idee zijn ...
    Of een hele Allochtonen-enclave ...
    Oh nee, die is er al ...
    Dat heet "De derde wereld", een nauw verhuld eufemisme voor "De Barbarij".
    Daar moeten we vooral veel meer, meer, meer in Nederland hebben ...

Eentje andersom, die van negrofilie uitleg of detail komt. Met dit commentaar dat ook hier geldt: Elke keer wil je er mee ophouden, en elke keer weten ze weer iets nog smerigers te brengen (de Volkskrant, 12-10-2022):
 

En wat is de opmerkelijke gelegenheid? ... (de Volkskrant, 12-10-2022, door Ianthe Sahadat):
  Dat zwarte meisje

Altijd heeft de Brits-Somalische dichter Warsan Shire ...
.

Een negerinnetje dat kan lezen en schrijven.
    En dat is zo opmerkelijk ...
  Al beroemd zijn voordat je debuut is verschenen, het overkwam de Brits-Somalische Warsan Shire ...

... vanwege dat zwart-zijn, dat ze ...
  ... Het waren een Jamaicaanse jongerenwerker en de Brits-Guyaanse dichter Jacob Sam-La Rose, bij wie ze een workshop volgde in een lokaal buurthuis, die haar cruciale zetjes in de juiste richting wisten te geven.

... van hand tot hand gaat, vanwege ...
  ...  Amper 22 jaar oud publiceerde ze haar eerste minibundel, poëziepamflet Teaching My Mother How To Give Birth, bij een klein uitgeefhuis in Londen.
    Niet dat het pamflet nou zo goed verkocht - want ja: poëzie - maar Shire's werk bleef niet onopgemerkt. Ze werd al snel uitgenodigd om voor te dragen op kleine en grotere festivals. In eigen land, maar ook op het continent van haar voorouders, in Kenia en Zuid-Afrika. Haar gedichten werden opgenomen in verzamelbundels, ze won een poëzieprijs, werd op haar 25ste de eerste stadsdichter van Londen en trad datzelfde jaar als jongste auteur ooit toe tot het vooraanstaande Britse literaire genootschap Royal Society of Literature, waartoe ook reeds overleden dichtende grootheden behoren als Samuel Coleridge, Thomas Hardy en Muriel Spark.
    Via via bereikte een gedicht, For Women Who Are Difficult to Love, van de nog relatief onbekende Shire superster Beyoncé, waarop deze de Brits-Somalische benaderde voor een samenwerking. De gefluisterde bezwerende teksten die de nummers op het album Lemonade aan elkaar weven komen van Shire.

... één en slechts één ding: dat zwart-zijn.
    En kunnen lezen en schrijven.
    En dat pad heeft o zo zichtbaar haar sporen nagelaten.
    Hoezo, onuitstaanbaar volgevreten arrogante rotkop ...

De volgende aflevering uit het cabaret-feuilleton. Want we hadden 'm al gemist toen de naam Pieter Derks viel. Uit dezelfde omgeving (DWDD en andere linkse terreur onder het motto "humor") (de Volkskrant, 28-11-2022, door Gidi Heesakkers):
  Recensie

DNA is een krachtige belofte van wat Peter Pannekoek in de toekomst nog gaat doen. Grapdichter kan een voorstelling van een uur en twintig minuten bijna niet zijn.

In zijn vierde show DNA komt Peter Pannekoeks comedymotto 'er moet iets op het spel staan' tot volle wasdom.

Met natuurlijk ... 
  DNA
Cabaret
★★★★☆
Door Peter Pannekoek. Regie Ruut Weissman. 24/11, DeLaMar Theater, Amsterdam. Tournee t/m 24/5.

... vier sterren, en ... (de Volkskrant, 28-11-2022):
 

... een hele pagina.

Het heeft al een week of twee in de media gerommeld: het Leidse Cabaretfestival gaat dit jaar niet door.
    Wegens "te weinig talent".
    De Volkskrant wijdt nu een hele pagina aan een "analyse" van de oorzaken (de Volkskrant, 09-01-2023, door Joris Henquet):
  Cabaret

Het Leids Cabaret Festival gaat niet door, maar is er echt sprake van te weinig talent?

Organisaties reageren op het besluit om het festival dit jaar te annuleren wegens onvoldoende kwaliteit.


Tijdens het kerstweekend kwam het opmerkelijke nieuws naar buiten dat het Leids Cabaret Festival (LCF) van 2023 wordt afgelast vanwege een gebrek aan kwaliteit onder de deelnemers. In een toelichting op de website schreef de organisatie dat het besluit 'met pijn in ons hart' is genomen, maar dat het dit jaar ontbrak aan geschikte deelnemers met 'potentie' voor een professionele toekomst. ...
    Helga Voets, directeur van Bunker Theaterzaken, het impresariaat dat het festival organiseert, blikt terug op de beslissing die zij nam met medeorganisator Geert Vriend. Voets: 'We hebben met alle liefde van de wereld, net als andere jaren, alle aanmeldingen bekeken. Maar het merendeel van hen was nog te pril voor deelname aan een landelijk cabaretfestival.' ...
    Al bij de ronde met de video-audities is dit jaar besloten om niet verder te gaan. Voets: 'Nadat we de eerste 38 aanmeldingen - normaal eindigen we zo rond de 50 - meerdere keren hadden bekeken, kwamen we tot de voor ons ook verbijsterende conclusie dat het festival voor deze mensen een omgeving is waar ze nog niet aan toe zijn.'
    Nooit eerder ging het festival niet door wegens het ontbreken van geschikte kandidaten. Voets ziet ten eerste een effect van de coronacrisis en de theaters die lange tijd gesloten waren: 'Dat is toch de primaire verklaring van wat er speelt. Mensen hebben twee jaar lang niet hun materiaal kunnen testen en zo de moed kunnen verzamelen om mee te doen aan een festival.'    ...

Met slechjts één hint naar de ware oorzaak:
   ... In een toelichting op de website ...  Over de oorzaken werd geschreven: 'We willen corona niet overal de schuld van geven. Ook de tijdgeest verandert.' ...

Die bij de Volkskrant onmiddellijk de censuurlampen doet gaan branden:
   ...    Met hun opmerking dat 'de tijdgeest verandert' doelen de organisatoren op diverse ontwikkelingen binnen de theaterwereld en de samenleving. Voets: 'Dit is een te groot onderwerp voor nu. We gaan wat meer tijd nemen om na te denken over de relevantie en toekomst van een festival als het onze. Een realitycheck in deze veranderende tijden.'    ...

Heel hete brei, dus.
    De tijdgeest ...
    WOKISME!!!!!
    Zal je bedoelen ...

Iemand anders heeft het ook "gezien" ... (elsevier.nl, 03-01-2023, column door Constanteyn Roelofs, historicus, uitleg of detail ):
  De leegte van de progressieve leer

Door omstandigheden bevond ik mij op oudjaarsdag in de kerkbankjes van de Krijtberg. De oudejaarsmis in het Amsterdamse bolwerk van de jezuïeten stond in het teken van het overlijden van papa emeritus Joseph Ratzinger. De superlatieven schoten tekort om Ratzinger te omschrijven. ...
    Dat is niet de Ratzinger die we kennen uit de vaderlandse couranten: daar lezen we vooral over een beetje oude man die niet mee kon met zijn tijd en die niet adequaat genoeg optrad tegen de misbruikschandalen – uit een raar soort kathofobie en een algemene desinteresse moeten we het daar dan weer mee doen.
    Nee, dan moet je diezelfde Nederlandse kranten eens horen over Claudia de Breij, over religieuze functionarissen gesproken. Jubelende recensies: wat nam ze toch goed op voor de goede zaak door met met een beetje humor en relativering over het klimaat en diversiteit te praten. Nou nou, poe poe. Ik heb even geprobeerd de oudejaarsconference te kijken, maar als je dus niet in de progressieve kerk zit, dan is het gewoon helemaal niet leuk.
    Noem me een snob, maar ik heb mijn cabaretiers het liefst hard en eerlijk, tegen de haren van de macht in. De matige diversiteits- en klimaatideologie, maar dan met liedjes en muffe grapjes krijgt mijn mondhoeken niet in beweging. Er zit ook een beetje een grappige postmoderne vervreemding in. Nu God dood is en de politiek vervallen is tot zes smaken links-liberaal, zijn de cabaretiers de belangrijkste uitdragers van de ideologie geworden.
    In navolging van de Verenigde Staten waar late night comics de progressieve politieke agenda bepalen, hebben wij ook onze eigen D66-domineetjes. De nar zit op de stoel van de koning. Het hele idee van een establishmentkomiek is bijzonder vreemd en tegennatuurlijk, maar luister vijf minuten naar de preken van griezels als Dolf Jansen en Freek de Jonge. En u dacht nog dat het toeval was dat Zondag met Lubach op zondag wordt uitgezonden?    ...

Zum kotzen, al die "leuke" mensen ...

Het is allemaal inmiddels zo goor en weerzinwekkend geworden, dat zelfs de Volkskrant zich er niet helemaal gemakkelijk meer bij voelt (de Volkskrant, 01-02-2023):

En in de tekst ... (de Volkskrant, 01-02-2023, door Anna van Leeuwen):
  Goedbedoelend en ongemakkelijk: het Stedelijk Museum Amsterdam wil inclusiever worden

In de documentaire 'White Balls on Walls' volgt Sarah Vos de pogingen van het museum om de koers te verleggen.


Twee jaar lang volgde documentairemaker Sarah Vos directeur Rein Wolfs in het Stedelijk Museum in Amsterdam. White Balls on Walls zoomt in op zijn pogingen om het museum 'diverser en inclusiever' te maken. Het levert anderhalf uur bespreken, aftasten en vergaderen op. Over het veranderen van een titelbordje, bijvoorbeeld. Over of er in een museumzaal genoeg werken van kunstenaars van kleur zijn te zien.    ...

... lees je open en bloot het meest gore racisme.

Twee dagen later (de Volkskrant, 03-02-2023, door Paul Onkenhout):
  Wat zijn dat voor vragen?

De keuzen van Erna Sassen

Driftschrijver

Naar aanleiding van haar nieuwe boek Neem nooit een beste vriend, leggen we schrijfster Erna Sassen (61) de vraag voor: prins Bernhard jr. of Thierry Baudet?

Nou, dat weten we zo wel, maar voor de allerzekerste zekerheid voegt de Volkskrant er ook nog dit bij (de Volkskrant, 01-02-2023):

Het archetype van wat GeenStijl "een pittig kapsel" heeft gedoopt.
    Dus:
  'PrinsbernhardjunioriseennogveelgrotereLUL' of 'Die lul van een Thierry Baudet'?

'Haha, dat komt uit Neem nooit een beste vriend. Als de vraag is wie het verschrikkelijkst van de twee is: Thierry Baudet. Ver-schrik-ke-lijk. Hij is een überlul. Het is onvoorstelbaar dat er geen paal en perk wordt gesteld aan het verspreiden van zijn kwaadaardige gedachtegoed.     ...

Oftewel: "Ik ben een volbloed linksfascist", die eigenlijk gewoon gevaarlijk is.
    Natuurlijk gaat dat gepaard met andere ernstige afwijkingen:

  'Woede is een drijfveer van me. Woede en onbegrip. ...'

Waar dan weer dit bij hoort:
  '... In Dit is geen dagboek gaat het bijvoorbeeld over een zelfmoord van een moeder, een schijnbaar onbegrijpelijke gebeurtenis. Het onderwerp houdt me bezig. Mijn vader leed aan depressies, hij worstelde enorm met het leven. Ik probeer dat te begrijpen, als schrijver, dingen uit te vogelen. En als mens heb ik daar dan weer baat bij.'

Het lijden aan depressies, want dat is natuurlijk gewoon een ander aspect van dat 'Woede en onbegrip' .
    En als je goed kijkt, kan je dat allemaal best wel aflezen uit die illustratie.
    De verbittering.
    De gelijkenis met Claudia de Breij.
    Eigenlijk is dat kapsel niet eens zo heel erg pittig ... Het is gewoon die kop die aan die uitdrukking deed denken.

De Volkskrant legt nog één keer uit hoe het zit met humor ... (de Volkskrant., 09-02-2023, door Mark Moorman):
  Britse sitcom Fawlty Towers krijgt een vervolg, meldt acteur en schrijver John Cleese

Zijn dochter Camilla Cleese krijgt ook een rol in de serie.


Meer dan veertig jaar na dato heeft de Britse acteur en schrijver John Cleese,voormalig lid van het Monty Python-collectief, de terugkeer van Basil Fawlty uit de Britse komedieserie Fawlty Towers aangekondigd.
    Twee seizoenen en niet meer dan twaalf afleveringen lang (in 1975 en 1979) volgden we de avonturen van de norse hoteleigenaar Basil Fawlty (Cleese zelf) en zijn vrouw Sybil (Prunella Scales) in hun hotel in Torquay. Nog in 2019 werd de serie door een panel van experts uitgeroepen tot beste Britse sitcom uit de televisiegeschiedenis.    ...
    Cleese en de overige leden van Monty Python zijn zelf meerdere malen teruggekeerd naar de successen in het verleden, onder meer met een theatertour. Cleese heeft zich overigens de afgelopen jaren bepaald niet van zijn geestigste kant laten zien, als een mopperige verschijning op sociale media die een soort kruistocht aan het voeren is tegen de in zijn ogen uitwassen van de nieuwe cultuur van politieke correctheid. ...

... : politiek-correcte humor is leuk, niet-politiek-correcte humor is niet leuk.
    Geen wonder dat het Leids Cabatetfestival niet doorging wegens gebrek aan talent.

Een volkomen onnodige bevestiging van wat iedereen al weet die ooit eens in een museum of andere "hogere" cultuuruiting is geweest, van de politiek-incorrecte zwarte columniste van De Telegraaf (Telegraaf.nl, 22-04-2023, column door Assita Kanko, uitleg of detail ):
  Kunst en cultuur horen bij opvoeding, ongeacht kleur

Waarom gaan zo weinig mensen van vreemde origine met hun kinderen naar musea en theaters? Het is nochtans vaak goedkoper en gratis voor kinderen. Het is me altijd opgevallen dat ik op dergelijke plekken aangekeken werd alsof ik van een andere planeet kwam.
    Het overkomt me vooral in musea en op literaire evenementen die universeel en dus geen etnisch karakter hebben. Daar is vaak geen enkele allochtoon te bespeuren. ...

Actueel: een NPO-programma over Vermeer: de helft van de Vermeer-deskundigen is neger.

Bij de volgende was het ernstig twijfelen: nemen we het hele stuk mee of alleen de hoogtepunten? Het laaste toch maar (elsevier.nl, 25-04-2023, door Gerry van der List, uitleg of detail ):
  Een beetje bewustwording met Dichter des Vaderlands Babs Gons

Het streven naar inclusiviteit gaat gepaard met het lager leggen van de lat. Als Babs Gons geen donkere vrouw was geweest, was zij met haar magere oeuvre vast geen Dichter des Vaderlands geworden, schrijft Gerry van der List.


... In 2000 kreeg Nederland voor het eerst een Dichter des Vaderlands. Dit gebeurde door middel van een verkiezing. ...
    Maar de stem des volks werd snel tot zwijgen gebracht ...
    ... Tegenwoordig wijst een, sterk door vrouwen gedomineerde, commissie iemand aan. Met veel oog voor het belang van inclusiviteit uiteraard. De vorige Dichter des Vaderlands, Lieke Marsman, was een lesbienne, de nieuwe, Babs Gons, een zwarte vrouw.
    Gons heeft slechts één dichtbundel op haar naam staan, wat vrij weinig is voor een Dichter des Vaderlands. Zij maakte vooral naam in het genre ‘spoken word’. Dan gaat het om performers die heel snel praten, indringende blikken richting het publiek werpen en buitengewoon druk met hun handen gebaren, zodat het zicht op de kwaliteit van het voorgedragen vers enigszins verloren gaat.
    Op papier willen de teksten nog weleens tegenvallen. Dat geldt ook voor Doe het toch maar, de (dus enige) bundel van Gons. Het is veel moralisme, engagement, activisme dat wordt tentoongespreid. Natuurlijk komen al snel Nelson Mandela en Martin Luther King voorbij en gaat het vaak over het onrecht dat zwarten is aangedaan. Sylvana Simons kan tevreden zijn, de liefhebber van dichtkunst minder.
    Een regel als ‘slavernij, slavernij, slavernij!’ klinkt misschien goed als deze krachtig wordt uitgesproken met gebalde vuist op een bijeenkomst met BIJ1-sympathisanten, maar hoogwaardige poëzie levert een reeks staccatozinnetjes vol goede bedoelingen niet per se op.
    Volgens de feminiene selectiecommissie is Gons een ‘dichter die bevlogen en betrokken woorden weet te geven aan wat er leeft in deze tijd’. Zelf noemt ze zich ‘een troubadour van de tijd’ die wil bijdragen aan ‘een beetje bewustwording’. Ze is helemaal woke.
    In haar gedicht ‘Zou je woensdag zwart willen zijn voor ons?’ klaagt ze bijvoorbeeld dat haar huidskleur tot een aparte benadering leidt. Mensen van kleur worden anders bejegend, zo heeft ze ervaren. Dat kan kloppen. Als Babs Gons geen donkere vrouw was geweest, was ze met haar magere poëtische staat van dienst vast niet aangewezen als Dichter des Vaderlands.

Wat leidde tot eigenlijk best wel sensationele tussenkop:
  Mensen van kleur lijken te worden voorgetrokken

Sensationeel, want er zijn mensen voor minder gelyncht in "de media" (dat 'lijken' staat daar ongetwijfeld uitsluitend en alleen om die reden - de zaak is op dat punt al volledig dichtgetimmerd).
    En Van der List laat ook zien dat de rot tot op de stam zit:
  Hoewel Nederland een volwassen democratie heet te zijn, hebben burgers opvallend weinig te kiezen. Ja, ze mogen een stem uitbrengen voor het waterschap, maar ze tonen begrijpelijkerwijs weinig belangstelling voor de samenstelling van dit overheidsorgaan.
    Bij aanzienlijk belangrijker functies wordt niet naar hun mening gevraagd. Over wie de burgemeester van hun gemeente en het staatshoofd van hun land zijn, hebben ze bijvoorbeeld geen enkele zeggenschap. Hier en daar is zelfs sprake van democratische regressie. Zo schafte het parlement de mogelijkheid van een raadgevend referendum af.
    Deze achteruitgang doet zich eveneens voor bij de keuze van de vaderlandse vertegenwoordiging op het Eurovisie Songfestival. Vroeger mochten Nederlanders meedenken en meebeslissen over de afvaardiging naar dit culturele evenement. Inmiddels neemt een heel klein groepje achter de schermen de besluiten. Zo kan het gebeuren dat een raar, volstrekt onbekend duo dat ook nog eens erg vals blijkt te zingen, komende maand met een deprimerend liedje de nationale eer verdedigt. Een internationale blamage tekent zich af.

Inspraak bij de keuze van de Dichter des Vaderlands is afgeschaft

Eenzelfde groeiende elitaire afkeer van inspraak valt te signaleren als het gaat om een andere culturele traditie. In 2000 kreeg Nederland voor het eerst een Dichter des Vaderlands. Dit gebeurde door middel van een verkiezing. Rutger Kopland kreeg de meeste stemmen toebedeeld, maar bedankte voor de eer, waarna de nummer twee, Gerrit Komrij, op het poëtische schild werd gehesen.
    Maar de stem des volks werd snel tot zwijgen gebracht na de verkiezing van 2005. Driek van Wissen werd toen uitverkoren. De in light verse gespecialiseerde Groninger vond dat zelf een goede keus, zo liet hij merken in een gedicht: ‘Wie vakkundig kan beslissen / in de jaren des verstands / is ervoor dat Driek van Wissen / Dichter wordt des Vaderlands.’    ...

En dat doen ze dus ook het de stem van het volk in de vorm van Ongehoord Nederland, en zouden ze dolgraag doen met de strem van het volk bij de verkiezingen, maar dat kunnen ze niet omdat dan hun propagandatrucje van "democratie" niet langer werkt.
    Stem maar eens op de BBB, en je krijgt onmiddellijk te horen dat je oud en dom bent.
    Precies hetzelfde als met alle "... des Vanderlands"-gebeuren: de elite beslist naar haar smaak en mening.
    En dan ineens is de koek op.
    En dat heet dan "revolutie".

De documentaire White Balls on Walls over de politieke-correctheid van het Stedelijk Museum in Amsterdam is ingeslagen als een bom.
    Geen gewone bom, want na een gewone bom breekt er meteen een enorm gekrakeel uit over wiens schuld de bom is, en wat voor schade hij heeft aangericht.
    Deze bom had het niveau atoombom.
    Op een atoombom volgt alleen maar doodse stilte.
    Hier: van de kunstredactie van de Volkskrant.
    De film is van eind 2022, en voor de eerste bespreking ervan, genoteerd hierboven, moesten we al een paar maanden wachten.
    En daarna weer doodse stilte.
    Onderweg kwam ze nog een keer langs bij Max Pam, in dit opzicht een oude reactionair die hem natuurlijk prachtig vond, maar van de kunstredactie bleef het bij die ene reactie.
    Tot vandaag, dus.
    En hoe (de Volkskrant, 19-05-2023):
 

En de boodschap is ook geen enkele twijfel over: we moeten maar wennen aan de terreur.
    Van het hoofd-kunstredactie zelf (de Volkskrant, 19-05-2023, door Rutger Pontzen):
  Essay | De schok van het nieuwe

Wen er maar weer aan

Drie grote tentoonstellingen brachten kunstcriticus Rutger Pontzen ertoe een stuk over het modernisme te schrijven, de kunststroming van nieuw, nieuw, nieuw. Maar toen kreeg hij een verontwaardigd telefoontje van kunstenaar Jan Dibbets.

Dat verhaal over die aanleiding moet je natuurlijk beschouwen als een uiting van moderne "nieuw, nieuw, nieuw"-kunst: het hoeft niets met de werkelijkheid te maken te hebben.
    De werkelijkheid? Dat is "oud, oud, oud".
    En dus waardeloos.
    Of op zijn minst toch minderwaardig.
    Hier wat van die minderwaardigheden:
  Eigenlijk had dit artikel moeten gaan over de geboorte van de moderne kunst, ruim honderd jaar geleden. Aanleiding waren verschillende tentoonstellingen die deze geboorte namelijk nog eens dunnetjes wilden overdoen: in The National Gallery, het Kröller-Müller Museum en het Stedelijk Museum. ...

Enzovoort. een paar alinea's over waar het artikel niet over gaat (ook kunst ... Literaire kunst).
    En dan komen we ter zake:
  ...    Goed, daar had dit stuk over moeten gaan. Maar toen belde Jan Dibbets. Ik liep net op straat, naar huis, terug van de Albert Heijn. De 82-jarige Nederlandse kunstenaar, beroemd vanwege zijn baanbrekende fotowerken, wilde graag kwijt dat hij op weg van Limburg naar de Randstad langs Eindhoven was gereden en het niet kon laten een bezoekje af te leggen aan het Van Abbemuseum. Hij was er lange tijd niet geweest, vertelde hij.
    Om kort te gaan: hij vond het ver-schrik-ke-lijk, dat hele Van Abbe. Snapte helemaal niet wat ze daar in Eindhoven aan het doen waren met hun maatschappelijk geëngageerde koers. Dat het allemaal politiek correct was, er geen behoorlijk kunstwerk aan de muur hing en de directeur het spoor volledig bijster was. Ik moest eens gaan kijken, was zijn advies, waarschijnlijk in de hoop dat ik het met hem eens zou zijn. En daar dan over zou schrijven.    ...

Later vernemen we mogelijk ooit nog iets of dat echt zo gegaan is, maar laten we er een zekere werkelijkheidswaarde aan toekennen.
    Uit de aanloop kan je al opmaken dat R. Pontzen "het er niet mee eens is".
    En daarna ook dat de mening van Dibbets geen voor hem verrassing was, zoals hij doet voorkomen:
  ...    Nu had Dibbets al eerder van zich laten horen. In NRC schaarde hij zich begin februari achter de publieke aanval die verzamelaar Jan Christiaan Braun een paar dagen eerder in dezelfde krant had geuit op het Amsterdamse Stedelijk. ...

Jahaaaaa, die verzamelaar Braun had geen kritiek op het Stedelijk ... Nee, hij pleegde een aanval op het Stedelijk.
    En dat niet alleen, hij had die kritiek niet in zijn eigen woonkamer, maar in de krant. Die Braun pleegde een waarachtige 'PUBLIEKE AANVAL!!!' op het Stedelijk.
    Onze Rutger was er zo verontwaardigd over, dat hij er maanden niet heeft over kunnen schrijven ...
    En dat terwijl die Braun ook zo glashelder en overduidelijk ...
  ... waarom, vroeg Braun zich af, zou de huidskleur van de maker en 'of die wel of niet met een piemel is uitgerust' belangrijker zijn dan de kwaliteit van zijn kunstwerken? ...

... hartstikke ongelijk had.
    Natuurlijk hebben de huidskleur van de maker en of deze al dan niet een piemel heeft ALLES!!!! te maken met de kwaliteiten van zijn kunstwerk.
    Die kritiek van die Braun op het primaat van de huidskleur van de maker en 'of die wel of niet met een piemel is uitgerust' ...
  ... Het museum was in een 'abjecte beeldenstorm' beland, en werd bestierd door 'moraalridders', 'fatsoensrakkers en scherpslijpers', zo liet hij weten. ...

... is dus ...
  ... Kwam bij, raasde Braun voort ...

... geraas.
    Daar komt nog bij ...
  ... het idee om het museum diverser en inclusiever te maken ... kwam ... van de Amsterdamse cultuurwethouder Touria Meliani. . ...

... en die Meliani een een rasechte Marokkaanse regelrecht uit het Rifgebergte, dus iemand die je nooit en te nimmer mag tegensprken.
    Want net zoals in de kunst huidsklaeur oftewel afkomst en geslacht van groter belang zijn dan competentie en kwaliteit, is dat in de rest van de maatschappij natuurlijk net zo.
    Kunst is een spiegel van de maatschappij, tenslotte.
    En die Dibbets ...
  ... Dibbets was het met die kritiek wel eens, liet hij in NRC weten. . ...

... liet publiek weten dat hij het met die publieke aanval op een van een goede etnie en van het goede geslacht zijnd iemand eens was.
    En dat ...
  ... liet Dibbets weten zonder spoor van ironie. ...

... zonder een spoor van ironie.
    Laat R. Pontzen weten zonder een spoor van ironie.
  ...    Oké, terug naar de originele aanleiding van dit stuk: de modernisme-tentoonstellingen in Londen, Otterlo en Amsterdam. ...

... , gevolgd door een paar alinea's waarin namen zoals Cézanne, Rodin, enzovoort vallen, maar het Stedelijk doet het beter, met ...
  ...    Irakese kleurpotloodtekeningen, snijwerk van Inuit, eco-kunst met video's en zandzakken uit de Seychellen ...

..., maar dat ...
  ... stuitte menigeen tegen de borst. ...

... en dus ...
  ... zijn er externe krachten nodig - politici, gastconservatoren met een andere culturele achtergrond, tentoonstellingsmakers met een open blik op outsider art - om iets intern van de grond te krijgen. ...

En dat kan op luid applaus rekenen van mensen uit de globalstische, joodsistische en Joodse media, dus ...
  ...     Inmiddels is het hek van de dam. ...

En zoiets, de vervanging van competentie en kwalitiet door huidskleur en geslacht, is natuurlijk ...
  ... Natuurlijk is zoiets bedreigend.

En ...
  ... Roept het protest op. ...

En als dat gebeurt, zet je je beste argumenten in ...
  ... Bij Braun en Dibbets - de Statler en Waldorf van de beeldende kunst - ...

... om het ongelijk van de keuze voor competentie en kwaliteit boven huidsklaur en geslacht aan te tonen.
    Zoals ook deze:
  ... deze, ... onvermijdelijke ... verandering. ...

En deze
  ... deze ... noodzakelijke verandering. ...

En deze:
  ... emancipatie ...

En deze:
  ... dat iedereen meedoet volgens zijn of haar eigen regels ...

En deze:
  ... Aandacht voor niet-westerse, vrouwelijke en outsiderkunst en kunstenaars is niet vrijblijvend. ...

En deze:
  ... Aandacht voor niet-westerse, vrouwelijke en outsiderkunst en kunstenaars ... heeft consequenties....

En deze:
  ... Aandacht voor niet-westerse, vrouwelijke en outsiderkunst en kunstenaars ... is alles of niets. ...

Met welk laatste we eindelijk expliciet zijn aanbeland op het veld waar al deze overtuigingen van R. Pontzen op neerkomen: de religie.
  ... Terug naar het artikel dat ik had willen schrijven (en dat maar niet echt van de grond wil komen). ...

Hoe zou dát nou komen ...
    En nog steeds was de liturgie niet ten einde.
    Maar waarachtig, bijna helemaal aan het einde, laat het kerkraam toch een glimmer van realiteitlicht toe:
  ... O ja, of ik op aanraden van Jan Dibbets nog naar het Van Abbemuseum ben gegaan? Jazeker. Het was geen onverdeeld genoegen. Zeker niet de tentoonstelling Rewinding Internationalism (inmiddels afgelopen). Temidden van een geënsceneerde VN Veiligheidsraad-bijeenkomst, de strijd tegen aids in Spanje, dronken karaoke-zangers in Azië en de conferentie van de Beweging van Niet-gebonden Landen in 1992 was de aandacht voor beeldende kunst ver weg. ...

Vertaald: het was rotzooi.
    Het was de rotzooi de archetypisch is zodra dit soort neigingen de kop opsteken. De macramé- en punnik-werkjes worden de hemel in geprezen als de maker een kleurtje heeft, net als de schilderijen bestaande uit een vierkante meter rauhfaser-behang, die deze redactie al vele decennia geleden eens ter ere van de hooggeprezen tentoonstelling La Grande Parade uitleg of detail mocht bewonderen (opvallend detail: het enige wat deze redactie destijds wel vond deugen, waren wat werken van een hem totaal onbekend figuur genaamd Dibbets).
    Nou zou je zeggen, dat is 't 'm wel ...
    Dat dacht Martin Sommer, de enige niet-wereldvreemde eend in de Volkskrant-bijt, ook (de Volkskrant, 27-05-2023, column door Martin Sommer):
  De staat vertelt ons wat er allemaal noodzakelijk en onvermijdelijk is

Een wat ongelukkige titel, maar titels komen meestal niet van de auteur. Dit is het werkelijke onderwerp:
  Kunstcollega Rutger Pontzen schreef over de documentaire White Balls on Walls, die aanstaande dinsdag (NPO 2, 22.40 uur) op televisie komt. ...

En Sommer heeft dezelfde film gezien als Braun en Dibbets:
  ... De film gaat over de nieuwe koers van het Stedelijk Museum in Amsterdam onder directeur Rein Wolfs. De grote geplastificeerde letters Meet the Icons of Modern Art worden symbolisch met een mesje van de gevelruit gekrabd. Weg met die oude meuk, ruim baan voor diversiteit en inclusie.    ...

Ee treffende samenvatting van de hele situatie, die laatste zin.
    Diversiteit: anti-blank racisme.
    Inclusie: anti-blank racisme.
  ...    Pontzen vergeleek de vernieuwing met die van het modernisme van een eeuw geleden.     ...

Oh ja, dat was het eigenlijke betoog van de liturgie.
  ... Destijds stonden de Picasso’s en de Matisses op tegen het academisme, de gezapigheid en de bourgeoisie. Nu is het de beurt aan een nieuwe generatie kunstenaars van kleur om op te staan tegen de belegen iconen van het modernisme. ...

Dat doet denken aan een ouwe mop over Sam en Moos. Het is koud en Sam ziet Moos op straat hurken terwijl hij zijn handen bij een dampende paardendrol houdt. "Waarom doe je dat vraagt", vraagt Sam. Moos: "Waar rook is, is vuur".
    Sommer pakt wat anders aan:
  ... Rutger Pontzen keerde oorzaak en gevolg om. Van een opstand van onderop, zoals indertijd bij de modernisten, is ditmaal geen sprake. Het is een opgelegde revolutie. ...

En zijn overige argumenten zijn simpel:
  ...    De film begint met de GroenLinkse wethouder Touria Meliani op bezoek bij museumdirecteur Wolfs. Ze draait hem de duimschroeven aan. Geen diversiteit en inclusie betekent: moeilijkheden. Vorige week draaide ze in Het Parool nog wat verder. Geen diversiteitsplan, geen centen. In de volgende scène vertelt de directeur zijn zorgelijk kijkende staf dat ze het heel anders gaan aanpakken. Hoog tijd voor kunst van kleur. ...

Puur racisme.
    Kijk maar:

  ... Dan verschijnt de nieuwe conservator op het toneel, dr. Charl Landvreugd, oorspronkelijk uit Suriname.

... en zo zwart als roet uitleg of detail .
  ... De staf, voor het overgrote deel hagelwitte dames, komt tot het inzicht dat hun bewustzijn blinde vlekken vertoont. De ‘emancipatie’ en de ‘onvermijdelijke, noodzakelijke verandering’ die Rutger Pontzen zag, komen niet van onderop maar van bestuurders die hun kans schoon zien. ...

En Sommer ...
  ...    Er is geen alternatief, ligt bestuurders in de mond bestorven.  ...

... signaleert ook deze.
    En deze:
  ...  In White Balls on Walls bespreekt de staf waarom de eerste expositie onder het nieuwe bewind in de recensies een flop werd genoemd. Men kwam erop uit dat de kritiek aantoonde hoezeer ze op de juiste weg waren. ...

De omkering van de werkelijkheid die niet overeenkomt met de ideologie.
    Maar tussendoor gaat het ook bij Sommer ...
  ...  vaak achter het gelijkheidsstreven de uitdijende macht van de staat schuilgaat.  ...

... ergens een beetje mis:
    Zelfs als deze uitspraak waar is, is hij irrelevant, want in ieder geval in dit geval in de drijvende kracht achter het gelijkheidstreven niet de staat, maar de media.
    De door globaltisten, joodsisten en joden gedomineerde media.
    Gekleurden zijn immigranten en als gekleurden niet gelijk zijn, is immigratie een gevaar. En migratie is het levensbloed van rondtrekkers en en rondtrekken is het levensbloed van parasieten, Vandaar ook de sympathie van de elite,
    Welk laatste Sommer dan weer wel registreert:
  ...  Geen wonder dat Caroline van der Plas zo’n succes heeft. Zij doet domweg wat een partij van oudsher hoort te doen: woorden geven aan de noden en gevoelens van burgers. Geen wonder ook dat de oude middenpartijen verpieteren. Niet de kiezers zijn weggelopen, maar PvdA, CDA en VVD hebben een lange neus naar hun kiezers getrokken, onder verwijzing naar noodzaak en onvermijdelijkheid.  ...

De noodzaak en overmijdelijkheid erin zittende dat erachter de Leerstellingen van Het Oude Testament zitten. En als je daar tegenin gaat, ben je een antisemiet.
    Nou, dat was allemaal weer helder genoeg om die R. Pontzen de gelegenheid te geven om de onvermijdelijkheid van de wereld nog een een keertje uit te leggen. En weer (de Volkskrant, 01-02-2023):

... een hele pagina lang.
    En ook weer heel duidelijk: het feit dat musea uitgaan bij de beoordeling van werken op etnie en geslacht in plaats van compentetie en kwalitiet, is een bewijs van eenzijdigheid en vooringenomenheid.
    Oh nee, het was andersom.
    Wat R. Pontzen dus nog een keer gaat bewijzen, Beginnende zo:
  de Volkskrant, 01-06-2023, door Rutger Pontzen, sinds 2002 kunstcriticus en redacteur beeldende kunst van de Volkskrant en schrijft zowel over oude en moderne als hedendaagse kunst.

Een gewichtig iemand, dus.
    Dus wat 'ie zegt moet wel waar zijn.
    En hij zegt dit:
  Goed dat eenzijdig en vooringenomen beleid van musea wordt doorbroken

... musea zijn lui als het gaat om inclusiviteit.

Ah! Musea zijn lui als het gaat om racisme.
    De musea zijn niet racistisch genoeg
    Tijd voor de politiek om zich ermee te bemoeien, volgens R. Pontzen.
  Met een verwijzing naar Thorbecke hekelde politiek commentator Martin Sommer politieke bemoeienis met de kunsten. Kunstcriticus Rutger Pontzen dient hem van repliek ...

Dan volgt wat van het voorgaande:
  In zijn column van afgelopen zaterdag ...
    Sommer reageerde hiermee op mijn stuk ... Cruciale scène in de film is die met cultuurwethouder Touria Meliani die tegenover Stedelijk-directeur Rein Wolfs dreigt met subsidiekorting als het museum niet meer aandacht besteedt aan niet-westerse en vrouwelijke kunstenaars.
    Voor Sommer is dit dreigement het bewijs dat de politiek, ondanks de uitspraak van Thorbecke, zich toch inhoudelijk met de kunst aan het bemoeien is. ...
    Fijn dus dat Sommer ons met het beroemde Thorbecke-citaat nog eens op deze machtsverhouding wil wijzen ...
    Natuurlijk kan niemand gelukkig zijn met de uitspraak van de Amsterdamse cultuurwethouder. Ook ik niet. 'Waar bemoeit die zich wel niet mee', had ik eerder geschreven. Maar beter dan zich te concentreren op de politieke inmenging had Sommer zich kunnen richten op de oorzaak van deze bemoeienis.    ...

Oftewel: Jantje heeft dan wel Pietje doodgeschoten, maar Pietje had Jantje dan ook ernstig geprovoceerd door zijn tong tegen hem uit te steken.
    Of wat Pietje in dit geval gedaan heeft:
  ... geeft het geen pas dat een select groepje witte, westerse mannen het al eeuwenlang voor het zeggen heeft gehad als het gaat om wat wel en niet tot de kunst behoort.   ...

Oh jee ...
    Eeuwenlang woonden er alleen maar blanke westerse mannen in het westen, dus hebben eeuwenlang alleen maar blanke westerse mannen iets kunnen zeggen wat wel en niet tot de kunst behoort, maar dat geeft dus geen pas.
    Tussen twee haakjes: ze slepen er hier meestal ook de vrouwen erbij, maar dat is een raszuivere "dode haring" , want vrouwen hebben het in de kunst al decennialang al evenveel "voor het zeggen" als mannen.
    Het gaat in dit soort discussies uitsluitend en alleen om "de gekleurde medemens".
    Moslims die niet aan kunst doen ("Allah schiep en schept alles") en zwarten die alleen maar aan rap (mnl.) en soulzingen (vwl.) doen.
    En dus nooit naar museum/galerie/tenstoonstelling gaan.
    En dat geeft geen pas.
    Net zoals het geen pas geeft dat een select groepje witte, westerse mannen al eeuwenlang het voortouw nemen bij het bezeilen van de wereldzeeën en het ontdekken van "nieuwe" continenten en het onderzoeken van de natuur en het natuur ombuigen in gemak door middel van de techniek waardoor de mensheid kathedralen en musea kan bouwen en steeds beter leren schilderen en steeds meer tijd krijgen om kranten te vullen in plaats van op het land moeten ploeteren zoals ze bij de zwarten in Afrika en de moslims in het Midden-Oosten nog nijver doen tussen het elkaar bevechten door, maar, dat moet toegegeven worden, dat doen ze in het westen ook wel eens. Enzovoort, enzovoort, enzovoort.
    Zoals het leren bedrijven van dit soort kunsten:
  ... kunstenaars die niet binnen de grenzen van de aloude kunsthistorische canon behoorden ...

... als de zoveelste versie van "de gekleurde medemens", in dit geval de gekleurde mede-kunstenaar.
    En dit:
  ... een ontwikkeling die zich over eeuwen heeft gevormd door steeds dezelfde namen te herhalen en steeds dezelfde kwaliteiten te benadrukken: van de gouden snede van de Grieken en het baanbrekende realisme van de Romeinen, via het humanisme van Giotto, de krachtpatsers-sculpturen van Michelangelo en de stilistische avontuurlijkheid van Caravaggio, tot de semi-abstracte schilderijen van Cézanne en het rood-geel-blauwe kleurengamma van Mondriaan.    ...

..., oftewel de kunstgeschiedenis, is ...
   ... om dat dogma...

... een dogma, en dat dogma, moet je ...
   ... te doorbreken ...

..., en het eerste argument om het te doorbreken is ...
   ...  is het volgens mij noodzakelijk  ...

... dat het noodzakelijk is om het te doorbreken, en het tweede argument om het te doorbreken is ...
   ... is het volgens mij ... onvermijdelijk ...

... dat het onvermijdelijk is om het te doorbreken, en het derde argument om het dogma van de kunstgeschiedenis te doorbreken, is ...
   ...de meer open kijk op wie en wat een kunstenaar is, waar die vandaan komt, welke sekse deze heeft, welke culturele achtergrond hij of zij of hen bezit ...

... oftewel: dat wat de kunstenaar produceert er niet meer toe doet, en dat het alleen gaat om wie de kunstenaar is.
    Oftewel: het argument om prioriteit te geven aan etnie en geslacht is dat het noodzakelijk en onvermijdelijk is prioriteit te geven aan etnie en geslacht.
    En het allersterkte argument staat hier nog voor, en is de start van de "geen pas"-alinea:
   ...    Als kunst ergens over gaat, dan is het over verandering en vernieuwing. ...

Juist ja ...
    Wilt u het nog duidelijker verwoord hebben ... ?
    Kunst gaat niet over schoonheid en ontroering en dat soort zaken, maar over verandering en vernieuwing.
    Niks geen Rembrandt en Beethoven meer, maar een lege schilderijlijst aan de muur van het museum, en 25 minuten het geluid van een stofzuiger in de concertzaal.
    En zeg nu niet dat deze auteur dit vezonnen heeft, want daarvoor zijn zijn creatieve capaciteiten lang niet toereikend.
    Nog eentje, uit een boek: een kunstwerk bestaande uit een plaatje aan de muur met daarop de tekst: "Een pot groene industriële verf gegooid tegen een rode bakstenen muur".
    Een beweging waar je trouwens weinig meer van hoort, omdat het nu eenmaal zo is dat het tweede kunstwerk bestaande uit een andere lege lijst heel erg lijkt op het eerste kunstwerk bestan de uit een lege lijst, en het tweede concert bestaande uit het geluid van een wasmachine heel erg lijkt op het eerste concert bestaande uit het geluid van een stofzuiger.
    Maar om het af te ronden: de argumenten van R. Pontzen om prioriteit te geven aan etnie en geslacht zijn dus dat het noodzakelijk en onvermijdelijk is prioriteit te geven aan etnie en geslacht en omdat er vroeger geen prioriteit is gegeven aan etnie en geslacht en de kusnt het vermogen tot veranderen is dus nu moeten wel wel prioriteit geven aan etnie en geslacht.
    En als er verzet komt tegen deze opvattingen van mislukte would-be kunstenmaker-achtige types die de inventiveit en creativiteit missen om iets aansprekends te maken en de vaktechnische vaardigheid om iets anders in elkaar te knutselen waar mensen enige waardering voor hebben en die zich aan de kusntwereld vastklampen door middel van baantjes in zure media die een bloedhekel hebben aan gewoon goed werk dat niet "vernieuwend" is van mensen als zeg Anton Pieck, André Rieu, en dergelijke, dan roep je de hulp in van bestuurders ...
  ... soms is daar de politiek voor nodig ...

... met dezelfde semi-fascistische neigingen die ze overgehouden hebben van een opvoeding in de Rif of het volgen van Het Oude Testament, en schrijf je stukjes met dit soort dingetjes:
  ... doet collega-redacteur Martin Sommer ... om ons erop te wijzen ...
... Fijn dus dat Sommer ...
    Ik zou mijn gewaardeerde collega willen toefluisteren ...
    Wat Sommer in zijn liberale Thorbecke-enthousiasme vergeet ...

Dat wil zeggen: verbaal terrorisme.
    En terrorisme moet je krachtig bestrijden.
    Als het allemaal van een moslim kwam, stond hier een voorstel om de kamelenruiter per helikopter te droppen in één van de woestijnen van het Midden-Oosten.
    Als het van een zwarte kwam, stond er hier een voorstel tot kielhalen.
    Wat je met deze bleekneus aanmoet ...
    Touwtje rekken boven het knekelveld?
    Maar daar hoef je geen moeite voor te doen want dat gaat vanzelf wel gebeuren als hij en zijn vrinden zo door blijven gaan met hun terreurkrantje.
    En maar weer over op de volgende linksterrorist ...

Eén van de dingen waar het linksextremisme bij voorbaat al van gruwt, na de grote verkiezingszege van Geert Wilders, is mogelijke bezuinigingen op de "cultuur". Waarmee ze bedoelen: de gesubsidieerde ultra-linkse diversiteitsmaffia. Legt columnist Philip van Tijn, zelfstandig adviseur en dergelijke dus geen rechtsextremist, uit (elsevier.nl, 03-12-2023, column door Philip van Tijn, uitleg of detail ):
  Bezuinigen op kunst? Cultuursector maakt dat wel heel verleidelijk

Rechtse partijen zullen het snel eens zijn over bezuinigingen op de kunsten. Deze ‘winst’ is een druppel op een gloeiende plaat. Maar de sector heeft het wel over zichzelf afgeroepen door niet langer voorop te lopen, maar door de modegrillen – diversiteit, #MeToo en niet-westerse kunst – laf te volgen, schrijft Philip van Tijn.

De kabinetsformatie kan te gelegener tijd op vier manieren eindigen: een rechts kabinet (al dan niet met gedoogsteun), een links kabinet (idem), een zakenkabinet, of geen kabinet (nieuwe verkiezingen). Daarbinnen kunnen de duiders nog 47 varianten onderscheiden, maar ook zonder deze komen de kranten wel vol. En na nieuwe verkiezingen blijven de hoofdvarianten van kracht. Al denk ik dat de kans op een rechts kabinet dan groter wordt dankzij veel spijtoptanten die dan pas Wilders stemmen, terwijl anderen juist denken dat kiezers dan juist bedenken hoe fout hun stem op Wilders was.

Van de drie opties is die van een rechts kabinet de meest kansrijke. In de afgelopen dikke week zijn we doodgegooid met de voetangels en klemmen die de weg daarheen tot een ware crosscountry of handicap-race maken, dus dat hoef ik niet nog eens over te doen.

En over de vraag wat we van een rechtse regering (‘centrum-rechts’ heet dat bij de een, ‘extreem-rechts’ bij de ander) kunnen verwachten, is ook al heel wat wijsheid gedebiteerd, terwijl we nog een lange weg hebben te gaan.

De discussie concentreert zich op de PVV, de grootste partij. Sociaal links, met een dienovereenkomstig wensenlijstje, van forse verhoging van het minimumloon tot verlaging van de belasting, van verlaging van de AOW-leeftijd tot het opentrekken van vele blikken agenten en verpleegkundigen. Jeroen van Wensen noemde dit in EW ‘financiële luchtfietserij’, omdat de dekking hiervan maar een fractie is van het uit te strooien geld. En sommige besparingen zullen uiteindelijk geld kosten (Nexit), andere zijn eenmalig: het klimaat- en stikstoffonds omkieperen en een andere besteding geven.

En dan hebben we natuurlijk ook nog de enorme besparingen door een immigratiestop! Hierop kun je heel wat rekensommen loslaten, maar áls die stop (of stevige beperking) er al komt, zal de besparing danig tegenvallen. Wat ook weer niet betekent dat zo’n besparing alleen maar symbolische waarde heeft, zoals de Klavers en Jettens plegen te zeggen. Maar een druppel op de gloeiende plaat om al de mooie PVV-wensen te betalen.
Nóg een Halbe Zijlstra en de kans op en nieuwe Janine Jansen wordt heel klein

Nu bestaat in een coalitieland de uitkomst uit compromissen en het proces daarheen heet ‘water bij de wijn doen’. Gaande het proces zal blijken dat vooral kunst en cultuur de bedreigde diersoort zijn, waarvan straffeloos kan worden geplukt – zoals vroeger met Defensie, tot Poetin en Allah hieraan een einde maakten. Beiden Zijn Groot, ook al klinkt Poetins Allahu akbar! nog onwennig.

Daarmee bedoel ik niet het Concertgebouworkest, het Rijksmuseum of de Rembrandts of Mondriaans op tournee. Die zijn het visitekaartje van een trots westers land in de wereld en behoren tot ons nationaal erfgoed. Afgelopen week zijn tot dat Nationaal Erfgoed toegelaten het melkbusschieten in Kampen, bekend in een straal van een paar kilometer rond Kampen, en Keti Koti, de viering van de herdenking van de afschaffing van de slavernij; geloof me, het is waar en deze zin klopt. Tot nog niet zo lang geleden was Keti Koti zelfs onder Surinaamse Nederlanders maar mondjesmaat bekend en onder onze Caraïbische landgenoten al helemaal niet. Maar nu in de Superliga met de Hollandse Waterlinie en de Amsterdamse grachtengordel! Ik neem aan dat Zwarte Piet inmiddels niet meer tot ons Erfgoed behoort, dat scheelt weer.
De teloorgang van traditioneel kunstonderwijs

Maar gevaar lopen wel de kleinere kunstmusea, kunstopleidingen (‘Dat kan m’n zoontje van drie ook!’), alle vormen van hedendaagse en contemporaine kunst, zowel scheppende als uitvoerende; maar in feite ook gevestigde instellingen, omdat de kunstwereld piramidaal is opgebouwd. Als je beneden iets wegsnoeit of weghakt, stort het op termijn boven in. De kunstwereld is nog niet hersteld van VVD-cultuurbarbaar Halbe Zijlstra, die in Rutte I (2010-2012) met de zeis door het cultuurlandschap trok en veelal onomkeerbare schade aanrichtte. De piramide wankelt; en als je het kunstonderwijs wegbezuinigt, heeft dat natuurlijk invloed op de toelating tot het conservatorium en uiteindelijk zullen er niet zo snel meer een Janine Jansen of Lucie Horsch, beiden wereldberoemd, aan het firmament verschijnen.

Bovendien zal een volk dat is opgevoed met de gedachte dat kunst bijzaak is en straffeloos mag worden gekortwiekt, zich ook passief minder bij kunst betrokken voelen – en dat heeft weer invloed op de zaalbezettingen bij podiumkunsten, de bezoekersaantallen in musea, enzovoorts. Ik ben geen fatalist, maar ik acht de kans op stevige kunstbezuinigingen als een makkelijke prooi waarover de coalitiepartners het gauw eens worden, nogal groot, terwijl de ‘winst’ een druppel op de gloeiende plaat is. Het gehannes met het Cobra Museum in Amstelveen, waaraan de gemeente (één van de rijkste van ons land) sinds de oprichting maar weinig heeft bijgedragen, is een slecht voorteken. Maar er zijn er méér.

De kunstwereld moet maatschappelijk vooroplopen en niet laf volgen

Kunst is weerloos. Maar kunst heeft zich ook weerlozer gemaakt door gretig mee te doen met modieuze onzin. Veel kunstinstellingen hebben de afgelopen jaren hijgend achter de relativering van westerse (‘witte’) kunst aangehold, directeuren van kunstinstellingen wisten niet hoe snel ze hun staf ‘diverser’ moesten maken, musea die zich van berouw op de borst sloegen omdat vrouwen zo slecht zijn vertegenwoordigd in de collectie (wat helaas klopt, maar historisch verklaard kan worden).

Beschamend was de tv-documentaire over het ooit wereldberoemde Stedelijk Museum in Amsterdam, waar GroenLinks-wethouder Touria Meliani van kunst, inclusie en antidiscriminatiebeleid (dit verzin ik niet!), openlijk directeur Rein Wolfs dreigde met subsidiebeknotting als hij zijn diversiteit niet op orde bracht. En ook mocht niet worden vergeten hoe erg dat #MeToo was. En die Wolfs is al zo volgzaam; ik schreef al eerder over de gruwelijke tentoonstelling, twee jaar geleden over twee van de grootste kunstenaars van de afgelopen anderhalve eeuw. De titel zei alles al: Kirchner en Nolde: Expressionisme. Kolonialisme. Honderd jaar na dato als racisten en kolonialen afgeschilderd omdat zij zwarte mensen schilderden en een zwak hadden voor Afrikaanse meubelstukken (die zij eerlijk kochten!).

De ontwerpster die de tentoonstelling had ingericht, had nauwelijks interesse voor de schilderijen; de meeste zalen hingen vol megafoto’s over de koloniale tijd. Deze Afaina de Jong kreeg hiervoor de ene prijs na de andere.

Wil kunst niet een al te makkelijke prooi worden van de modieuze en grillige politiek, dan moet kunst doen waar zij voor is: de mensen mooie dingen laten zien, of dit nu schilderijen, beelden, opera’s, toneelstukken of wat ook zijn. Dat betekent natuurlijk niet dat kunst al wat nieuw is moet vermijden, zich niet meer aan experimenten moet wagen, alleen aandacht moet hebben voor het ijzeren repertoire. Integendeel, dat is de bestaansreden van kunst, oog hebben voor het bijzondere, ook het eigentijdse.

Maar wat de kunst nu overwegend doet met zijn belachelijke overspannen aandacht voor modieuze zaken als diversiteit, #MeToo, intersectionaliteit, niet-westers, gebeurt niet vanuit een eigenzinnige, vooroplopende positie, maar juist uit laffe volgzaamheid. En een kunstwereld die dat doet, is een al te makkelijke prooi. En een coalitie die daarvan gebruik zou maken, behaalt een pyrrusoverwinning. Misschien heeft kunst een Poetin-waarschuwing nodig!

We konden er niet in knippen.
    In het artikel stond nog een link:
  Geerten Waling: De kunstwereld is bang, laf en oninteressant

Wat een gorigheid, is die wereld ...
    En nog veel erger: de bijna aanverwante academische wereld is geen haar beter ...
    En meteen maar weer eens een voorbeeld (de Volkskrant, 04-12-2023, door Nora Veerman):
  Mode

Ontwerper Mohamed Benchellal winnaar van de grootste modeprijs van Nederland

Aan het Cultuurfonds Mode Stipendium is 50 duizend euro verbonden.

"Is allo, is prijs".

De genomineerden voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs zijn bekend gemaakt (de Volkskrant., 11-01-2024, door Bart Dirks):
  Deze vijf talenten zijn genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2024

De vijf beeldend kunstenaars tot 35 jaar zijn voorgedragen door scouts en gaan samen exposeren in Schiedam.

En de verdeling is als volgt (de Volkskrant, 01-02-2023):

Vijf stuks, één moslim, één neger.
    Commentaar van deze redactie:

(de Volkskrant, 01-02-2023).

Nog maar weer eens twee uit de stroom gepikt, omdat ze naast elkaar stonden. Links (de Volkskrant, 24-01-2024):

Onder: klassieke muziek is typisch iets van negers.
    En rechts (de Volkskrant, 24-01-2024):

Toneel is typisch iets van moslims.

Natuurlijk is kunst naast iets typisch voor moslims, ook iets typisch voor zwarten. Hier een voorbeeld (de Volkskrant, 21-02-2024):
 
 

En dat "Zwarte kunst voor zwarten" ('Alicia Keys en haar man Kasseem Dean verzamelen werk van kunstenaars van kleur') is misschien een goed idee.
    Want dan kunnen we het houden op "Blanke kunst voor blanken" en "Zwarte kunst voor zwarten", en kan al dat diversiteitsgedoe in de kunst onmiddellijk stoppen.
   Maar nog veel mooier zou het zijn om het wat verder uit te breiden: "Zwart land voor zwarten" en "Blank land voor blanken". Zijn de zwarten ook meteen van het blanke racisme af.
    Winnaars alom!

De volgende is net zo geinig, maar dan in woorden (de Volkskrant, 22-02-2024):
  Waar blijft de cabaretier die kan prikkelen?

'Cabaret richt zich bij voorkeur óók op de grote thema's in de wereld'. Hartstochtelijk ben ik het eens met de observatie van Joris Henquet. Een hele schare jonge cabaretiers kunnen niet anders beschouwen dan vanaf de kleine postzegel waarop zij wonen. Anderhalf uur durende monologen vanuit de eigen navel zijn eerder regel dan uitzondering.
    Waar zijn de mannen en vrouwen gebleven die ons vanuit hun observaties en meningen weten te prikkelen. Of kunstenaars die het met een virtuoos gebracht en scherpzinnig geschreven lied anders naar dingen laten kijken?
    Natuurlijk, ik ben opgegroeid met de onvolprezen cabarets van onder andere Don Quishocking en Ivo de Wijs en iedere tijd brengt zijn eigen vorm met zich mee. Maar wat mis ik de diepgang en originaliteit. Leren ze op de diverse opleidingen nog meer dan alleen maar mooi en zuiver zingen en vooral jezelf zijn?
    Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, zoals Lukas Ransijn, Andries Tunru en Valentina Tóth. En er zijn enkele geweldige tekstdichters, zoals Jan Beuving, Jurrian van Dongen en Peter van Rooijen. Maar al met al is het behelpen voor de liefhebbers van enige verdieping.

Brullen vam de lach!!!
    Het cabaret heeft zijn ziel verkocht aan de duivel van de politieke-correctheid. Als er zoals vroeger achterlijkheid als die van katholieken of protestanten over de hekel gehaald zou moeten worden (en nu uitleg of detail ), is dat nu de achterlijkheid van moslims en zwarten.
    En da kannie, hè ...


Naar Landverraad , of site home ·.

17 feb.2017