Bronnen bij Sociologische begrippen: neoliberalisme, zijeffecten

Het is gebruikelijk het neoliberalisme te zien als een begrip uit de economie. Oftewel: het gaat alleen maar over geld en de verdeling ervan.

Dat is natuurlijk onjuist; neoliberalisme is in eerste instantie een levenshouding, die inderdaad voor een groot deel geïnspireerd wordt door geld. Maar ook door de wens tot macht. En de wens tot machtsmisbruik, want de wens tot macht gaat zelden zonder de wens tot machtsmisbruik.

Dat laatste is in ieder geval geen neutrale zaak, en de effecten van het neoliberalisme weerspiegelen dit niet-neutrale karakter van neoliberalisme. Om het beestje maar meteen bij zijn naam de te noemen: de wens tot machtsmisbruik is kwaadaardigheid, en neoliberalisme leidt tot kwaadaardigheid of is kwaadaardigheid. Zoals de maatschappelijk gevolgen ervan tonen.

Als eerste de zorg (de Volkskrant, 17-12-2013, van verslaggever Julien Althuisius):
  Ex-kankerpatiënt krijgt moeilijk verzekering: verenigingen in actie

Twee patiëntenverenigingen roepen mensen op zich te melden als ze te maken krijgen met verzekeraars die hen op medische gronden weigeren. Dit naar aanleiding van een open brief die de student Daniël de Rijke heeft geschreven aan minister Edith Schippers van Volksgezondheid. De minister beantwoordt vandaag Kamervragen over de zaak.
    Een jaar geleden werd bij De Rijke kanker geconstateerd. Inmiddels is hij gezond verklaard, maar toen de student voor een aanvullende verzekering van zorgverzekeraar wilde veranderen, liep hij tegen problemen aan. 'Veel verzekeraars die ik heb gebeld 'denken' dat ik met mijn verleden wel wordt toegelaten', schrijft De Rijke, 'maar kunnen daar geen zekerheid over geven: dan moet ik eerst een aanvraag indienen. Het Zilveren Kruis, Avéro en ONVZ weigeren mij ronduit. Het ONVZ karakteriseert mij zelfs als 'een brandend huis'.'
    De situatie van Daniel de Rijke staat niet op zich. Hoewel er geen cijfers bekend zijn, hoort Laurence Maes van de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties (NKF) 'in toenemende mate' soortgelijke geluiden. ...

Het volkomen natuurlijk gevolg van marktwerking in de zorg, wat het volkomen natuurlijke gevolg is van neoliberalisme: uitsluiting van zieken uit de zorg.

Het onderwijs (de Volkskrant, 14-12-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré):
  Plofklassen

Bezorgde leraren willen beleid tegen de 'plofklassen'. Dat is niet de beste manier om het geld te besteden.

Gesterkt door 46 duizend steunbetuigingen vragen actievoerende leraren de Tweede Kamer om kleinere klassen. Vanaf volgend jaar moet de norm op maximaal 28 kinderen liggen, over drie jaar op 24. Het is niet vreemd dat zij daarvoor zo snel zoveel steun kregen. De voorbeelden die zij noemen, klassen met meer dan 30 leerlingen, spreken tot ieders verbeelding. Het wordt eenvoudigweg te druk, te rumoerig en te onoverzichtelijk.    ...

Volkomen heldere argumenten. Zoals iedereen weet die ooit heeft lesgegeven. Maar de Volkskrant is keihard tot rabiaat neoliberaal:
  Toch moeten de leraren zich afvragen of zij bij de Haagse politiek aan het juiste adres zijn. Van 1997 tot 2002 besteedden de Paarse kabinetten honderden miljoenen euro's aan de landelijk opgelegde klassenverkleining in de groepen 1 tot en met 4. Want een kleinere klas betekent meer aandacht voor het kind en betere leerprestaties, was ook toen de gedachte. Totdat een serie onderzoeken die aanname onderuit haalde: bij het taal- en rekenonderwijs bleek nauwelijks verschil.

Aperte leugens, die onderzoeken - die zijn "besteld" inclusief uitkomst door ministeries bij door ministeries betaalde onderzoeksbureaus - verkeerde uitkomst, geen vervolgopdrachten meer. Zoals blijkt uit "de onderbouwing":
  Sterker: in klassen vanaf 25 leerlingen werd vaak beter geleerd dan in kleine klassen. In een kleine klas is meer begeleiding van de leraar, maar kinderen in een grotere groep trekken zich eenvoudiger op aan leeftijdgenootjes.

Zoals iedereen die ooit heeft lesgegeven weet: kinderen in een grotere groep laten zich nog makkelijker afzakken, vooral sociaal, naar het niveau van de laagste.

En deze waarheden zijn bevestigd door echt onafhankelijk onderzoek (de Volkskrant, 14-12-2013, ingezonden brief van Paul van Meenen, onderwijswoordvoerder D66):
  Kleinere klassen lonen

Raoul du Pré stelt dat de grootte van een klas geen invloed heeft op prestaties van leerlingen. Dat plofklassen geen negatief effect hebben op prestaties van leerlingen. Recent wetenschappelijk onderzoek op basis van uitgebreide Zweedse gegevens, waar de Nederlandse econoom Hessel Oosterbeek aan meewerkte, toont aan dat positieve effecten van kleinere klassen op de basisschool en de eerste jaren van de middelbare school niet alleen aantoonbaar zijn, maar ook consistent doorwerken op latere leeftijd.
    Leerlingen uit kleinere klassen scoren gemiddeld hoger op cognitieve testen. De onderzoekers tonen aan dat leerlingen op 16-jarige leeftijd nog steeds beter scoren. Bovendien hebben leerlingen uit kleinere klassen grotere kans om door te studeren en verdienen ze op latere leeftijd meer.
    Het effect van een kleinere klas op de basisschool was zo groot dat de wetenschappers het zelfs aandurfden om een kosten-batenanalyse te maken. Zelfs als de kosten van de kleinere klassen twee keer zo hoog zouden zijn als in Zweden en de opbrengsten onverhoopt de helft, dan nog zou het voor Nederland lonen om klassen te verkleinen.

De voorgaande leugens zijn allemaal het gevolg van het neoliberalisme. Neoliberalisme gaat samen met een waardeloze belastingmoraal, en men wil de belasting niet betalen die nodig zijn voor kleinere klassen.

Volgende maatschappelijke sector: de arbeidsmarkt (de Volkskrant, 05-12-2013, ingezonden brief van Kees Tap, Leidschendam):
  Arbeidstekort

Achmea bezuinigt 4.000 arbeidsplaatsen. Banken en verzekeraars zullen de komende jaren nog veel ver- der inkrimpen. Straks komt er weer een deskundige melden dat er een arbeidstekort zal gaan ontstaan. Wanneer krijgen de deskundigen door dat dit maar voor heel weinig beroepen zal gelden? Ik geloof helemaal niets van een arbeidstekort in een wereld die efficiency, uitbesteding en marktwerking als leidende principes heeft.

Neoliberalisme leidt tot de Verelendung van alle arbeid onder het niveaus van hogeropgeleiden, met name door globalisering, dat wil zeggen: export van arbeid naar derde-wereld-uitbuitingslanden. Neoliberalisme leidt tot twee maatschappelijke klassen: rijken en dagloners.

Volgende maatschappelijke sector: het maatschappelijke leven in het algemeen (de Volkskrant, 17-12-2013, van verslaggevers Willem Feenstra en Wil Thijssen):
  Crisis speelt rol in geweld thuis

De politie ziet meer mishandeling die te herleiden is tot stress door de economische crisis. Bij jongeren die thuis moeten wonen, of ex-stellen die het gezamenlijk huis niet kwijtraken

Veel meldingen van huiselijk geweld zijn het gevolg van de economische crisis. De toegenomen stress in huishoudens werkt als katalysator. Dit zegt de Nationale Politie op basis van onderzoek naar huiselijk geweld in Nederland. Elke week krijgen gemiddeld 56 daders een huisverbod. ...

En die economische crisis is het gevolg van de financiële crisis begonnen in 2008, en die is het regelrechte gevolg van het neoliberalisme.

Een veel duidelijker en wijder verspreid economen dan gewelddadigheid is de obesitas-epidemie. Die startte in het meest neoliberale land: Amerika, en zich verspreidde naarmate het neoliberalisme zich verspreidde. Waarvan men de oorzaak natuurlijk niet wil inzien, maar overduidelijk blijkt als men eindelijk bereid is tot een beetje onderzoek (de Volkskrant, 07-12-2013, door Tonie Mudde):
  De geest van de lekkere trek

De Volkskrant draaide mee in een proef om het verband te achterhalen tussen emoties en snackgedrag. En blijkt een vreetzak.

Een week lang vulde ik tien keer per dag een vragenlijst in. Niet wanneer het mij zelf uitkwam, maar op momenten dat mijn telefoon mij daartoe sommeerde met een indringend piepsignaal. Wat ben je nu aan het doen? Met wie? Waardeer je het gezelschap? Ben je moe? Gelukkig?    ...
    De Android-app op mijn mobiele telefoon, Snackimpuls, vroeg mij ook telkens wat ik had gegeten en gedronken sinds de vorige piep. Zo wil gedragsonderzoeker Saskia Wouters van de Open Universiteit bij grote groepen proefpersonen relaties ontdekken tussen emoties en snackgedrag. Een belangrijke onderzoeksvraag, want naar schatting is inmiddels al circa de helft van de Nederlanders te dik. En 'emo-eten' zou daar wel eens een cruciale rol bij kunnen spelen.
    Vooralsnog richten afslankprogramma's zich vaak op bewust gedrag, door mensen erop te wijzen wat ze wel en niet moeten eten. ...

Onzin, natuurlijk. Dit is door emoties gestuurd impulsief gedrag.
  Gezondheidsexperts van het RIVM rekenden uit dat zulke programma's het aantal gevallen van overgewicht met 3 procent doet afnemen; te weinig om de obesitasepidemie te keren.

Nogal wiedes.
  De laatste jaren richten gedragswetenschappers daarom hun vizier op de onbewuste processen in het brein van de etende mens. Zouden we - naast het volgen van een dieetboek - beter kunnen afslanken door inzicht te krijgen in hoe ons eetgedrag meedeint met onze emoties?

Wat "we" dus niet willen weten.
  Studies naar emo-eten bestaan wel, maar leunen zwaar op laboratoriumexperimenten die weinig lijken op de werkelijke verleidingen van zoet en zout. Ook traditionele vragenlijsten schieten tekort.

Zal je de donder halen. Dat vereist eerlijkheid.
  ... voor aanvang van mijn meetweek had ik ook mijn twijfels over de betrouwbaarheid van het nieuwe Snackimpulsexperiment. Ik dacht: alleen al het invullen van die vragenlijsten gaat vast mijn snackgedrag veranderen.

Dat denken die namaak-intellectuelen allemaal: dat het voor hen niet geldt.
  ...  Maar de vragenlijst bleek in een minuutje gepiept en ik kreeg niet het idee dat ik er ook maar één chocolaatje meer of minder door ging eten.
    Dit blijkt ook uit Wouters' eerste pilot met zestien proefpersonen, onlangs gepubliceerd in De Psycholoog. Als de meting verstorend werkte, dan zou je verwachten dat proefpersonen de eerste paar dagen anders snackten dan later. Dit gebeurde niet, wat de conclusie aannemelijk maakt dat Snackimpuls ons eetgedrag meet zonder het zelf te beïnvloeden.
    Dan de veelheid aan metingen; die leek mij in eerste instantie nogal overdreven. Zoveel schommelt je humeur toch ook weer niet op een dag?

Het methodologisch punt gemist: je moet vaak sampelen om de relatief kortdurende impuls te kunnen waarnemen die aan het snacken voorafgaat.
  ...  na een week Snackimpuls blijkt dat mijn gemoedstoestand wel degelijk in korte tijd als een pingpongbal heen en weer kan schieten, van totale wanhoop (peuter heeft laarzen nog steeds niet aan) naar helemaal zen (peuter heeft laarzen aan en probeert achterop de fiets geparkeerde auto's te tellen).    ...
    En wat blijkt na een eerste voorzichtige analyse? Ik ben een vreetzak van de buitencategorie. 53 procent van mijn dagelijks aanbevolen hoeveelheid calorieën krijg ik binnen met tussendoortjes. Ter vergelijking: volgens de adviezen van Het Voedingscentrum zou dit 16 procent moeten zijn.
    Dan het patroon van mijn gesnack. Wouters waarschuwt me dat een week meten te kort is om daar iets over te kunnen zeggen. Maar vooruit, met een flinke slag om de arm, hier toch een eerste glimp op mijn snackende ziel. Het valt vooral op dat ik doordeweeks 86 procent van mijn tussendoortjes 's avonds naar binnen werk.

En waarom:
  ... dat beeld is het sterkst na een week eten en meten: het is niet de ontspanning die mij aanzet tot eten, maar het werkt precies andersom. Mijn stemming verbetert pas nádat die eerste suikers en vetten smelten op mijn tong. Kortom, ik eet om me beter te voelen.

Of in de woorden van de professor die zich uitsprak over "roken" , aangepast aan de soort verslaving: "People snack, because they lead such miserable lives". Het miserabelisme veroorzaakt door de geestelijke armoede van het neoliberalisme. Dat leidt tot nog meer soortgelijke verslavingen, zoals gokken, enzovoort, zie hier uitleg of detail .

Volgende sector: die van het rijk-worden. De kerntaak van het neoliberalisme, want "Zonder de drijfveer om rijk te worden zouden we allemaal nog arm zijn" (de Volkskrant, 29-11-2013, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
  Johnson: 'Beetje afgunst goed voor de economie'

Hebzucht heeft ook z'n voordelen en de strijd tegen economische ongelijkheid is futiel. De geest van de jaren tachtig herleefde bij de jaarlijkse Margaret Thatcher Lezing die de Londense burgemeester Boris Johnson woensdagavond in Londen gaf.
    ... binnen de Conservatieve Partij heerst vreugde over dit authentiek rechtse geluid, dat leek te zijn verdwenen onder de gematigde David Cameron.
    De toespraak bij het Centre for Policy Studies, een neoliberale denktank ...

Dat soort ideeën, dus. Zoals gezegd: de kern van kapitalisme en neoliberalisme. Met als beloning een eervolle benadering voor iedereen die miljoenen heeft vergaard, en het toppunt van eervolle benadering voor degenen die de miljarden en hoger halen.

Dat wil zeggen: als het over de eigen rijkdom van het eigen neoliberalisme gaat. Dat er iets mis zou zijn met dit aspect neoliberalisme zal je niet uit neoliberale kringen horen. Daarvoor moet je kijken naar wat ze zeggen als het over de buren gaat (de Volkskrant, 13-12-2013, van verslaggever Cor Speksnijder):
  Corruptie gesignaleerd? Bel 12388

De Chinese overheid moedigt burgers aan gevallen van omkoping en ander dubieuze zaken te melden. Intussen blijven de partijbazen hun miljarden naar het buitenland sluizen.

...    Corruptie, op hoog en laag niveau, is in China even hardnekkig als wijdverbreid. ...
    De kosten voor de Chinese samenleving worden geschat op 3 tot 4 procent van het bruto binnenlands product. Daar kan een paar procent bij worden opgeteld voor kapitaalvlucht.

Dit gaat dus over kapitaalvlucht. In China.

Maar kapitaalvlucht treedt op vele plaatsen op. Hoe zit het met de kapitaalvlucht onder het neoliberalisme? Hier is het antwoord (de Volkskrant, 23-07-2012, van een verslaggever):
  17 biljoen in belastingparadijzen

De ultrarijken der aarde hebben gezamenlijk minimaal 17 biljoen euro gestald in belastingparadijzen. 17 duizend miljard euro, dat bedrag komt overeen met de hoeveelheid geld die er per jaar omgaat in de economieën van de VS en Japan tezamen.

Meer voorbeelden van kapitaalvlucht hier uitleg of detail . Oftewel: onder het neoliberalisme is er talloze malen meer, bijna oneindig veel meer, kapitaalsvlucht dan in het Chinese geval.
    Nu heeft de auteur van het artikel over China een oordeel over kapitaalvlucht. Het wordt daar aangeduid als een vorm van corruptie door de leiders van een land of de ondernemingen in dat land. Een oordeel dat redelijk objectief is, want niet gaande over de eigen groep, zie de Informatieregels . Het oordeel over kapitaalvlucht binnen de eigen groep, namelijk dat dat een natuurlijk deel uitmaak van het kapitalisme en dus goed is, is veel minder betrouwbaar, want zijnde een oordeel over de eigen groep.
    Het oordeel of de Chinese kapitaalvlucht is dus sterk negatief - en dus is het Chinese systeem een bedorven systeem. Wat natuurlijk het betoog is dat er ook achter steekt. Nu is de kapitaalvlucht onder het neoliberalisme nog talloze malen erger. Dan moet het neoliberalisme dus ook talloze malen weerzinwekkender zijn dan het Chinese systeem.
    Waar nog wat bijkomt. In het Chinese systeem is het niet de bedoeling dat je aan kapitaalvlucht doet. Onder het neoliberalisme is kapitaalvlucht niet alleen een essentiële factor, het bijna de kern ervan: het is hetzelfde als de vrijheid van geldverkeer en dat is weer bijna hetzelfde als de vrijheid van economisch verkeer. neoliberalisme ís kapitaalvlucht.
    Oftewel: het neoliberalisme is nog oneindige veel verdorvener dan het Chinese systeem. Het neoliberalisme is het meest verdorven systeem ooit.

Maar dat is gebaseerd op het het verhaal van één enkele correspondent - volgens de Informatieregels   ligt de betrouwbaarheid dan ergens tussen de 60 en 80 procent. Laten we dus nog een ander nemen (de Volkskrant, 17-12-2013, column door Thomas Friedman (The New York Times). Vertaling: Leo Reijnen):
  Memo aan: Xi Jinping, president van China

Tussentitel: De excessen en de corruptie kunnen beter ophouden

Beste president Xi, De laatste jaren woedt er wereldwijd een hevige discussie onder beleggers ...
    Ik, en met mij veel Amerikanen, wens het Chinese volk het allerbeste. Daarom schrijf ik u nu ook, want ik denk dat u op het punt staat om een enorme vergissing te begaan.
    De Chineestalige websites van The Wall Street Journal en Reuters zijn onlangs geblokkeerd en die van Bloomberg News en The New York Times zijn maandenlang geblokkeerd geweest. Wat vooral belangrijk is, is dat de NYT en Bloomberg samen ruim twintig journalisten in China hebben van wie de visa eind december moeten worden vernieuwd en dat uw regering tot nog toe geen enkele actie heeft ondernomen - blijkbaar als vergelding voor het feit dat beide organisaties hebben gepubliceerd over de enorme rijkdom die is vergaard door familieleden van vooraanstaande Chinese leiders, inclusief uw eigen verwanten.    ...
    ... Er zijn voldoende kleinere verhalen verschenen in uw eigen media - de topjes van menige ijsberg - waaruit naar voren komt dat er sprake is van een wijdverbreide graaicultuur onder familieleden van de meest vooraanstaande functionarissen van de Communistische Partij.    ...
    ... journalisten in China dan accountants en juristen gaan inhuren om deze openbare gegevens na te pluizen. Dat hebben we dan ook gedaan. Dan komen er dingen aan het licht, zoals het feit dat de 90-jarige moeder van voormalig minister-president Wen Jiabao, een gepensioneerde onderwijzeres, een belang in een groot Chinees bedrijf voor financiële dienstverlening op haar naam heeft staan ter waarde van zo'n 100 miljoen dollar (bijna 73 miljoen euro). En dat de zoon, dochter, jongere broer en zwager van Wen ook allemaal buitengewoon vermogend zijn geworden.    ...
    ... Wij zouden willen stellen: een aantal van uw collega's en hun kinderen die zich aan een ongekende inhaligheid schuldig hebben gemaakt. ... kunnen de excessen en de corruptie maar beter ophouden. ...

Zelden is het verhaal over de splinter in andermans oog en dat van de balk in het eigen zo wijdlopig geïllustreerd - de wijdlopendheid die kenmerkend is voor alle verbale oplichters. Alle verkopers van het neoliberalisme. En zelden heeft iemand dus zo grondig de weerzinwekkendheid van zijn eigen ideologie en denkwereld beschreven.
    Waarbij aangetekend moet worden dat Thomas Friedman in deze wel een handicap heeft: het neoliberalisme is als ideologische richting ontsproten aan het denken van zijn (Joodse) cultuur , en het nu eenmaal bijzonder moeilijk is om in dingen die je zo na staan de kleinere fouten te zien. Laat staan zo groot als die van het neoliberalisme. Zonder neoliberalisme, geen Joodse cultuur .

Weer zo'n ding dat iedereen in zijn best wel weet, maar de meesten, vooral in de top, niet willen weten (de Volkskrant, 19-12-2013, door Paul Verhaeghe, psycholoog (voor de volledige tekst zie http://paulverhaeghe.psychoanalysis.be):
  Geen werk en te veel werk maken ons ziek

Onze ziekten zijn niet onze eigen schuld, maar komen voort uit stress die is gerelateerd aan de economie.

Tussentitel: Zowel hoog- als laagopgeleiden hebben geen tijd meer voor partner en kinderen

Volgens een pas verschenen rapport zijn in de Europese Unie hart- en vaatziekten, neuropsychiatrische aandoeningen en kanker de meest voorkomende ziekten. Een verbijsterend groot aantal mensen lijdt aan een depressie. Dat is vreemd - we leven in het meest welvarende gebied ter wereld, met de beste gezondheidszorg. Die depressieve watjes, dat moeten wel zeurderige types zijn die hun verantwoordelijkheid niet willen dragen. Een dergelijke opvatting spoort met de hedendaagse individualisering. Gezond of ziek zijn is een zaak van het individu.
    Dit is een politieke overtuiging, die verregaande implicaties heeft. Als ziekte een zaak van het individu is, dan gaat alle aandacht naar de behandeling van het individu en diens eigen aandeel in zijn ziekte. Verzorgt hij zijn lichaam wel, eet en drinkt hij gezond, slaapt hij voldoende?
    De volgende stap is een beschuldiging: ziek worden heeft te maken met een verkeerde levensstijl en te weinig inzet en karakter. Als er te veel van zulke patiënten komen, vormen zij een bedreiging voor de maatschappij. Dat wil zeggen: voor 'onze' economie.
    Eurocommissaris voor Gezondheid en Consumentenzaken Tonio Borg zegt: 'Roken vermindert de productiviteit en schaadt de economie. Ik ga binnenkort naar Griekenland, waar 40 procent van de mensen rookt. Dat is een kostenfactor waarover gepraat moet worden.' En de London School of Economics pleitte voor psychotherapie, niet uit bezorgdheid voor de patiënten, maar omdat het toegenomen aantal depressies een bedreiging vormt voor de Britse economie.
    De boodschap is duidelijk: ziekte en gezondheid zijn een individuele verantwoordelijkheid, waarbij de maatschappij het slachtoffer dreigt te worden. Die redenering is fout.
    Tegenwoordig plukken wij de vruchten van de preventieve gezondheidszorg van onze voorouders. Onze hoge levensverwachting en levenskwaliteit zijn gebaseerd op rioleringssystemen, schoon drinkwater, goede huisvesting en voeding, inentingen en goede lichaamshygiëne en arbeidsomstandigheden. Daardoor kunnen wij het ons nu permitteren meer accent te leggen op individuele zorg. Helaas maakt het succes daarvan ons blind voor de grote collectieve ziekmaker van deze tijd: stress.
    Stress werkt in op de neurologische en endocrinologische processen, onder andere door een sterke toename van cortisolproductie. De bedoeling van die toename is het vrijmaken van energie om de oorzaken van stress op te heffen. Lukt dat niet, dat spreken we over chronische stress, waarbij het cortisolniveau constant te hoog blijft.
    Het bekendste gevolg van een verhoogd cortisolniveau is de vermindering van onze immuniteit, waardoor we vatbaarder worden voor virussen en ontstekingen. Minder bekend is dat chronische stress ook een rol speelt bij hartritmestoornissen, hoge bloeddruk, hartaanvallen, rug- en hoofdpijn, spijsverteringsmoeilijkheden, te veel of te weinig eten, verhoogd alcohol-, nicotine- en medicijngebruik, ernstige slaapmoeilijkheden, angst en depressie.
    De hart- en vaatziekten en de psychiatrische stoornissen die zo veel voorkomen in de EU zijn dus stress-gerelateerd. Samen vormen zij bijna de helft van onze gezondheidsklachten. Nu we een belangrijke oorzaak kennen van zo ongeveer de helft van de hedendaagse ziekten, weet elke officiële instantie die zich bekommert om de volksgezondheid dat zij een beleid moet ontwikkelen dat die oorzaak aanpakt, de stressoren.
    Een eerste groep stressoren valt onder de noemer milieuverontreiniging, van lawaai tot fijnstof. De twee-de groep behelst de arbeidsorganisatie. Met enige overdrijving kun je zeggen dat er straks nog twee soorten mensen zijn, degenen zonder werk en degenen met te veel werk.
    Hetzelfde EU-rapport meldt dat een stijging van de werkloosheid met 1 procent overeenkomt met een stijging van 0,8 procent in het aantal zelfdodingen en met een verdrievoudiging van het aantal depressies en angststoornissen. Elk onderzoek bevestigt dat werklozen en mensen onderaan de sociale ladder zware stress ervaren. Onder meer omdat ze boven op hun precaire situatie nog de beschuldiging krijgen profiteurs te zijn.    ...

Niet vermeld maar misschien nog belangrijker: naarmate iemand minder controle heeft over zijn eigen situatie, ervaart hij meer stress. En dat geldt dus steeds sterker naarmate je verder naar onderen op de maatschappelijke ladder komt.
  Bij mensen met te veel werk zit het teveel niet in de fysieke zwaarte, maar in de organisatie van de arbeid. De druk om te produceren blijft stijgen, terwijl de werkzekerheid alleen maar daalt (denk aan flexibele arbeid). Iemands prestaties worden afgemeten aan die van anderen; collega's worden concurrenten. We mogen niet meer beslissen hoe we ons werk doen, maar zijn meer dan ooit verantwoordelijk voor het resultaat. Een notoire bron van stress.
    Onze negen-tot-vijfbanen zijn dat meer en meer slechts op papier. Hoger opgeleiden zijn te allen tijde bereikbaar; lager opgeleiden combineren straks twee banen en beiden hebben nog nauwelijks tijd voor kinderen en partner; die worden geoutsourcet naar crèches, nannies en therapeuten.
    Ons politiek bestel offert alles op voor een bepaald economisch model ...

Het neoliberale model.
  ... en dat maakt mensen ziek.

Alstublieft: het neoliberalisme maakt de mensen ziek. En het maakt superrijken en oligarchen. Het Joodse en Amerikaanse"Winner takes all". En de rest mag stikken.

Soms schrijven zelfs neoliberalen per ongeluk in de loop van hun betoog de waarheid op (de Volkskrant, 20-12-2013, column door Sheila Sitalsing):
  Amnestie

Het was een mooie brief die The New York Times afdrukte op 24 oktober van dit jaar. ... Michail Chodorkovski schreef over de dingen die er de afgelopen tien jaar bij zijn gekomen en die hij alleen van horen zeggen kent: tablets, Facebook, e-readers, Twitter, hybride auto's. ...
    Voor de bandeloze jaren negentig waarin Rusland agressief aan het liberaliseren en privatiseren sloeg, terwijl fatsoenlijk functionerende instituties ontbraken. Tegenwoordig wordt deze periode aan studenten onderwezen als schoolvoorbeeld van capitalism gone wild, toen werd een en ander luid toegejuicht door ons en het IMF. In de cowboy-economie van pakken wat je pakken kunt, verkreeg Chodorkovski het oliebedrijf Joekos voor een appel en een ei. Hij werd er de rijkste man van het land mee: ten tijde van zijn arrestatie bezat hij zo'n 6 miljard euro.    ...

Die tijd in Rusland was helemaal geen 'capitalism gone wild'' - het was gewoon "capitalism". Het enige aspect waarom en waarin het opviel is dat het gebruikelijke proces dit keer in wat kortere tijd werd doorlopen: (bijna) alle geld van de gewone burgers naar een paar dozijn rijken. En dit alles onder leiding van en voor een flink deel ten faveure van de uitvinders van de huidige versie van het systeem dat we kennen als neoliberalisme - dit keer in de persoon van Jeffrey Sachs en zijn vrienden van Harvard University, en dus Chodorkovski, en Yegor Gaidar, en Boris Berzovsky, en Vladimir Gusinksy, en Roman Abramowitz.  Allemaal afstammelingen van de Joodse cultuur. De belangrijkste bron van deze vorm van kwaadaardigheid uitleg of detail .
    P.S. Natuurlijk kwamen er ook vele andere aasgieren op deze prooi af.

Weer een pilaar van de beschaving die omgaat (de Volkskrant, 21-01-2014, van verslaggever Peter de Waard):
  Bibliotheken | Commissie waarschuwt voor meer laaggeletterdheid en slechter onderwijs

'Sluiting bibliotheken verarmt Nederland'

Minister Bussemaker wil de bibliotheken verplaatsen naar internet. Dat zal de samenleving lelijk opbreken, stelt een commissie onder leiding van Job Cohen.

De grootschalige sluiting van bibliotheken - in de afgelopen tien jaar zijn al 300 bibliotheekvestigingen gesloten - zal Nederland op termijn lelijk opbreken. Ze zal tot een hogere laaggeletterdheid leiden, een minder goed presterende kenniseconomie, slechter onderwijs, minder gemeenschapszin en verarming.
    Hiervoor waarschuwt een commissie onder leiding van voormalig staatssecretaris, PvdA-leider en burgemeester Job Cohen. ...

Cohen kan van de kantlijn roepen wat hij wil. Weer doet de PvdA, net als in de jaren 1990, van harte mee met het slopen van het bouwwerk der beschaving. En dit keer dicht bij haar fundamenten. En het is een weloverwogen keuze, gezien de kop van het artikel. En het begeleiden artikel:
  Drie voorbeelden van bezuinigingen op de bieb

Het is: bieb dicht óf het sportcomplex

Zeven van de tien gemeenten bezuinigen op kunst en cultuur en het zwaartepunt ligt daarbij op de bibliotheken..

Want wat hier had moeten staan is:
  Het is: bieb dicht óf het sportcomplex, óf het asielzoekerscentrum óf de moskee

Leg het voor aan de Nederlanders, en de uitslag staat vast. leg het voor aan de PvdA'ers, en de uitslag ligt ook vast: dan maar de bibliotheek én het sportcomplex. Ze zullen eerder doodvallen dan het uitdelen aan de immigranten stoppen. Allebei nomadisten, hè ... neoliberalisme en nomadisme ... Het past bij elkaar als twee handschoenen. En stamt via-via ook uit het Midden-Oosten.

Terug naar de mensenlevens (de Volkskrant, 11-02-2014, van verslaggever Bart Dirks):
  Reportage | Verzekeraars vinden gespecialiseerde afdelingen in Zoetermeer niet nodig

'Spoedafdeling sluiten kost levens'

Zoals meer regionale ziekenhuizen dreigt het LangeLand in Zoetermeer ic en spoedeisende hulp te verliezen. Patiënten en artsen vrezen de gevolgen. 'We krijgen veel mensen die het anders niet redden.'

Wil van Stappershoef (82) uit Zoetermeer bleef maandag met haar benen aan de traplift haken toen ze uit het stoeltje wilde opstaan. Met haar hoofd recht omlaag viel ze de trap af. 'Toen ik haar zag glijden, dacht ik: nou meisje, dat is de laatste keer dat ik je levend zie', zegt haar man Joop.
    Nu zijn ze op de afdeling spoedeisende hulp in het LangeLand Ziekenhuis van hun woonplaats. ...
    Tot woede van de lokale politiek en de Zoetermeerders dreigt het ziekenhuis zowel de spoedeisende hulp als de intensive care kwijt te raken. De zorgverzekeraars vinden die afdelingen overbodig, ofschoon de spoedeisende hulp jaarlijks 19 duizend mensen helpt. Vijfduizend komen per ambulance, ruim tienduizend via de huisarts en vierduizend op eigen gelegenheid.
    'Dit gaat levens kosten', waarschuwt Alkemade. 'Wekelijks komen hier mensen binnen die het mogelijk niet hadden gered als de ambulance had moeten doorrijden naar Den Haag of Gouda. Dat is 25 minuten verder, nog afgezien van alle files op de A12.'    ...

Neoliberalisme kost heel veel mensenlevens.

Volgende sector (de Volkskrant, 20-02-2014, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Reportage | Zorghoreca in de knel

Het gevoel geven: ik kan het wel

Bedienen, glazen poetsen, taarten bakken, de zorghoreca biedt verstandelijk gehandicapten een zinnige dagbesteding . Die wordt nu ernstig bedreigd door de bezuinigingen.

Tussentitel: Als er 25 procent wordt bezuinigd op de dagbesteding, weten we niet hoe het verder moet - Gabor Kovacsek - regiomanager zorgorganisatie Reinaerde

Met zichtbare inspanning lukt het een vrouw met het syndroom van Down het bestelde kopje thee op haar dienblad netjes op tafel te zetten. Het restaurant in Hotel Abrona heeft de warme sfeer van een huiskamer. 38 mensen met een beperking werken in het hotel in Oudewater. In de huishouding, in de keuken, bediening, receptie of in de bakkerij.
    Maar voor hoelang nog? Nederlandse hotels, restaurants en cafés waar gehandicapten werken, de zogeheten zorghoreca, lijden onder de financiële crisis. Nog bedreigender voor deze ruim honderd ondernemingen zijn de komende decentralisaties. Gemeenten zijn vanaf 2015 verantwoordelijk voor de dagbesteding van gehandicapten en hebben daarvoor een kwart minder budget. Veel zorginstellingen vrezen voor het voortbestaan van de initiatieven.    ...
    De eerste gevolgen van de bezuinigingen zijn in Abrona al voelbaar. Door de korting op gehandicaptenvervoer heeft personeel dat verder weg woont problemen om het hotel te bereiken. Vanaf volgend jaar zullen veel gemeenten mensen met een beperking verplichten in de eigen gemeente naar de dagbesteding te gaan. Hun vaste stek Abrona moeten sommigen dan vaarwel zeggen. ...

Neoliberalisme kost heel vele verdriet bij heel kwetsbare mensen.

Eén van de standaardleugens over het neoliberalisme is dat het leidt tot meer vrijheid. Hier één van de vele bewijzen van het tegendeel (de Volkskrant, 08-03-2014, van verslaggeefster Anneke Stoffelen):
  Psychologen en huisartsen gedwongen te werken met het 'Mirro'-model

Achmea zet artsen onder druk

Achmea, 's lands grootste verzekeraar, zet psychologen en huisartsen onder druk om te werken met een methode die de zorgverzekeraar zelf mede heeft ontwikkeld. Wie weigert mee te doen aan dit zogenoemde Mirro-model voor psychologische zorg, wordt financieel gekort.    ...
    Het model bestaat uit een standaard stappenplan voor de analyse en behandeling van psychologische klachten. Preventie en online hulpverlening spelen een belangrijke rol. Volgens Achmea leidt dit tot betere en goedkopere zorg, omdat patiënten sneller bij de juiste behandelaar terechtkomen.    ...

Tot nu toe gaat het nog goed - een vorm van systeem is goed. Maar dan:
  Psychologen die zich niet conformeren aan Mirro, krijgen van Achmea 15 procent minder vergoed. Sommige psychologen voelen zich daardoor gedwongen mee te doen.

Laat dat 'voelen' maar weg - de facto worden psychologen dus gedwongen om mee te doen. Neoliberalisme, in dit geval: het leggen van macht in de handen van zorgverzekeraars die bedrijven zijn, leidt tot minder vrijheid. Waarvan al vele meer voorbeelden zijn, zoals gedwongen medicijnkeuze.
    En in dit geval is het ook nog doodgewoon corruptie:
  Het systeem is ontwikkeld door de stichting Mirro, opgericht door Achmea en vier zorginstellingen. Psychologen die meedoen, moeten 2,5 procent van hun verdiensten afstaan. Van Rooij van GGZ Nederland noemt dat 'een ongeoorloofde koppelverkoop', omdat Achmea's uitgaven aan behandelingen zo weer deels terugvloeien naar een gelieerde stichting.

Niks geen 'ongeoorloofde koppelverkoop' ... Corruptie!
    Wat allemaal simpel opgelost kan worden, door zoiets onafhankelijk te laten testen. Wat niet gebeurt, dus:
  Achmea wil dat ook huisartsen Mirro gebruiken. Maar die weigeren dat zolang het effect niet wetenschappelijk is onderbouwd, zeggen huisartsenverenigingen LHV en NHG.

Met als definitieve bewijzen van de kwaadaardigheid erachter dit:
  De Bruijn van Achmea noemt dat 'koudwatervrees'.

Commerciële leugenpraatjes.
    En dit:
  Minister Schippers (Volksgezondheid) meldde deze week dat zij Mirro toejuicht. Volgens haar is het de bedoeling dat verzekeraars op deze manier invloed uitoefenen.

De steun van neoliberale ploerten.

De volgende stap (de Volkskrant, 11-03-2014, van verslaggeefster Yvonne Hofs):
  Reclame | Bank gaat data rekeninghouders gebruiken

ING wil betaalgegevens klant koppelen aan adverteerders

ING wil de betaalgegevens van zijn klanten commercieel uitbuiten door ze te koppelen aan adverteerders. De bank gaat de mogelijkheden dit najaar uitproberen. ING-klanten moeten expliciet toestemming geven voor het commerciële gebruik van hun gegevens.
    ING heeft dit maandag bekendgemaakt. De bank beheert 8,2 miljoen Nederlandse betaalrekeningen en zit daarmee op een potentiële goudmijn. Adverteerders hebben veel geld over voor betaalgegevens.    ...

Dat van die "expliciete toestemming" is een tussenfase - in de loop van de tijd zal dat veranderen in "Ja, tenzij je dat expliciet aangeeft", in fase drie zal je voor het niet-doorgeven van je gegevens moeten betalen, en in fase vier kan je geen rekening meer openen zonder dat je toestemming geeft. En dat geldt dan natuurlijk voor alle banken, want dat spreken ze dan onderling af.

Op naar de essentiële levensvoorwaarden (de Volkskrant, 13-03-2014, van verslaggever Mac van Dinther):
  'Het toezicht op ons voedsel is uitgekleed'

De Tweede Kamer vond dat er veel minder voedselinspecteurs nodig waren. Sjoemelaars hebben bijna vrij spel, zegt de onderzoeksjournalist.

Tussentitel: Voedselinspecteur moet onafhankelijk zijn, monsters nemen, en die laten onderzoeken - Marcel van Selfhout

Het is tijd voor een fundamentele herbezinning op de rol van de nationale waakhond voor de voedselveiligheid, de NVWA, zegt onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout. 'Niet de minister naar de Kamer roepen voor het zoveelste incidentje. Laten Kamerleden liever een parlementair onderzoek optuigen en deskundigen aan het woord laten om een goed debat te voeren over waar we heen willen met de NVWA.'
    Want met het huidige toezicht op de voedselveiligheid is het droevig gesteld, vindt Van Silfhout. Hij is schrijver van het boek Uitgebeend, een onderzoek naar het reilen en zeilen van de NVWA in de afgelopen tien jaar, dat vandaag verschijnt.
    Na tien jaar politieke machtsspelletjes, ambtelijke intriges, reorganisaties en bezuinigingen is de nationale Voedselautoriteit murw gereorganiseerd en kapotbezuinigd. Of, om het in slachthuistermen uit te drukken: uitgebeend tot op het bot. En de schuldigen zijn bekend, zegt Van Silfhout. 'Het is de politiek zelf die het toezicht heeft uitgekleed.'    ...

De politiek die volledig gedomineerd werd en wordt door het neoliberale denken: de overheid moet terugtreden.

Ook uit alle controlefuncties (de Volkskrant, 13-03-2014, van verslaggever Mac van Dinther):
  Commerciële voedsellaboratoria zien paardenvlees over het hoofd

...    Het toezicht van de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit (NVWA) ...
    De NVWA had vroeger eigen laboratoria, maar die zijn ontmanteld en gebundeld in het Rikilt, dat deel uitmaakt van Wageningen Universiteit. ...

En overgenomen door de markt:
  De kwaliteit van commerciële voedsellaboratoria die onderzoek doen in opdracht van de levensmiddelenindustrie schiet tekort. Dat blijkt uit een proef die is gedaan met pizza's die 'besmet' waren met paardenvlees. Drie van de acht laboratoria ontdekten dat niet.
    In samenwerking met de Foodscore Group, een adviseur in de voedselbranche, liet onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout zestien pizza's onderzoeken door acht officieel geaccrediteerde laboratoria, samen goed voor een marktaandeel van 90 procent.
    De pizza's waren gekocht in de supermarkt en in neutrale dozen gedaan. Op de helft van de pizza's was 5 gram paardenrookvlees gelegd. Drie van de acht laboratoria vonden dat niet, ook al was nadrukkelijk gevraagd om de pizza's daarop te onderzoeken.
    Verder bleek dat de laboratoria uiteenlopende verschillen maten in de microbiologische kwaliteit van de pizza's. Ook het prijsverschil was aanzienlijk. Het goedkoopste laboratorium vroeg 246,95 euro, het duurste 792,50 euro voor het onderzoek. De termijn waarin de resultaten werden verstrekt, varieerde van zes tot veertien werkdagen. Eén lab overschreed de termijn met ruim een maand.

Die kan dus bij de reeks absurditeiten: door de industrie zelf betaalde controle ...
    Wat en smerig zootje is dit allemaal ...

Een groot deel van dit stinkende moeras (de Volkskrant, 15-03-2014, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant):
  Privatiseringsverdriet

Met de overheid werd ook de Nederlandse gezamenlijkheid in de verkoop gedaan.

Zomaar een bericht uit de donderdagkrant. Gemeenten kopen thuiszorg in via een afslagstelsel - de laagst biedende wint. Het betekent in de praktijk dat je geen fatsoenlijke cao kunt afsluiten. Nog een bericht. De Voedsel- en Warenautoriteit doet haar werk niet. Voorheen had je de Keuringsdienst van Waren, daarbij hoorden inspecteurs. Daarna ging de markt zichzelf inspecteren, met als gevolg een geweldige onderschatting van bijvoorbeeld de Q-koorts. Intussen verkoopt ING, vroeger in staatshanden, uw computergestuurde gegevens aan derden. Je zou denken dat het mooi is geweest met de ruïneuze trits marktwerking, privatisering en afrekencultuur. Niets is minder waar.
    Roel Kuiper wrijft het zout er nog eens in. Alle oude kwalen zijn er nog, schrijft hij in zijn deze week verschenen boek De terugkeer van het algemeen belang. Kuiper is hoogleraar, tevens Eerste Kamerlid voor de ChristenUnie. Hij leidde het parlementair onderzoek van de senaat naar de grote privatiseringen, te weten NS, elektriciteitsbedrijven, post en telefonie. Een uitmuntend geschreven boek. Je leest het en vraagt je af: wat is er in hemelsnaam in dertig jaar met Nederland gebeurd? Om kort te gaan, we zijn het algemeen belang kwijtgeraakt. Privatiseringsverdriet is een mooie kuiperiaanse term. Verdriet is er ruimschoots, dat bewijst de ING-opwinding van deze week.    ...
    Ruud Lubbers begon in 1982 met zijn privatiseringskarwei, Onno Ruding (Financiën) had bij het IMF gewerkt en wist hoe je zoiets moest aanpakken. Afstoten wat kan worden afgestoten, was het credo. Een notie van algemeen belang, burgerschap of staatsfunctie ontbrak. Er was alleen maar pragmatisme, plus het idee dat we er als klein land bij moesten zijn, want anders waren we te laat.    ...

Er was heel weinig pragmatisme. Dit was pure Nederland- en volkshaat - zo snel mogelijk afbreken die solidariteit en samenwerking. Zoals inmiddels volkomen erkend door deze lieden zelf uitleg of detail . De drang naar de Europese eenwording, een Europees Imperium, is een bijna sluitende bevestiging.
  Het resultaat is bedroevend. Qua opbrengst evenzeer als qua mentaliteit. Vaak is er gelachen om het sentiment dat het niet goed gaat met Nederland. We zijn toch welvarend? Hier is het antwoord. Met de overheid werd ook de Nederlandse gezamenlijkheid in de verkoop gedaan. Dat maakt ook het Europaverdriet begrijpelijk. Het idee van de interne markt was dat personen, goederen en kapitaal vrijelijk door de Europese ruimte moesten kunnen stromen. Ook hier bracht Nederland geen eigen opvatting in, terwijl er ook al geen Europees algemeen belang is ontstaan. Als Europa binnen tien jaar geen bezieling krijgt, is het tot mislukken gedoemd, zei eurocommissaris Jacques Delors. Dat was in 1992.

En mislukt is het keihard.

Alleen gaan ze gewoon op dezelfde weg door, omdat het niet om opbouw gaat, maar om afbraak: afbraak van de Europese nationale beschavingen (de Volkskrant, 24-03-2014, van verslaggever Jonathan Witteman):
  Weer zelfmoorden bij telecomfirma Orange

Een nieuwe zelfmoordgolf bij het Franse telecombedrijf Orange heeft voor beroering gezorgd in Frankrijk. Dit jaar hebben al tien werknemers een einde gemaakt aan hun leven, tegen elf in heel 2013. .
    Acht van de tien zelfmoorden hadden direct te maken met het werk, maakte L'Observatoire du stress et des mobilités forcées bekend, de instelling die waakt over de arbeidsomstandigheden bij Orange.
    De waakhond werd aan het begin van de crisis in het leven geroepen toen het voormalige staatsbedrijf France Telecom, de voorganger van Orange, in opspraak raakte door een serie zelfmoorden. Tussen 2008 en 2009 beroofden 35 werknemers zich van het leven. ...
    Werknemers spreken van een treitercultuur. In het verleden moesten werknemers toestemming vragen voor toiletbezoek, of schriftelijk uitleggen waarom hun lunchpauze een minuut te lang had geduurd.

Iets dat direct het gevolg is van de neoliberale aanpak:
  Orange, dat honderdduizend werknemers heeft, is berucht vanwege meedogenloze reorganisaties. Begin deze maand meldde Orange dat er in 2013 bijna een miljard euro is bespaard 'op alles van software tot personeel'.

Neoliberalisme, oftewel kapitalisme, is je reinste ploertigheid.

Thomas von der Dunk vat ook een paar dingen samen (de Volkskrant, 04-04-2014, door Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus):
  Minder regels, minder banen en meer doden

In een hoogontwikkelde samenleving hoeft men niet alles zelf op deugdelijkheid te controleren.

Tussentitel: Investeer weer in essentiële overheidsdiensten

'Minder regels, meer banen.' Aldus de leuze van de VVD bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. Dat eerste is de afgelopen jaren in de vleessector inderdaad gebeurd. Het resultaat is zeer leerzaam. Ten koste van veel banen is door Den Haag stevig bezuinigd op de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit die op de branche toezicht moest houden. Er kwamen minder regels, omdat men er, conform het heersende geloof in zelfregulering, op vertrouwde dat de slager heel goed zijn eigen vlees keuren kon.
    Vorige week moest de Onderzoeksraad voor Veiligheid constateren dat de veiligheid van vlees door al die bezuinigingen niet langer gewaarborgd is. 'Niet verbetering van het toezicht stond voorop, maar de wens om de lasten voor overheid en bedrijfsleven te verminderen', luidde een van de conclusies. Voedselvergiftiging, mogelijk door verminderde overheidscontrole, heeft de afgelopen jaren al ettelijke mensen het leven gekost.
    Minder regels: we weten in deze sector dus waartoe dit leidt. De ontsporing is het gevolg van het neoliberale waandenkbeeld dat een ingewikkelde samenleving zonder veel regels kan, en staat dan ook niet alleen. Overal lopen we tegen de onhoudbaarheid van dit dogma aan. Zijn na Robert M. - het bijproduct van marktgerichte zelfregulering - minder regels in de kinderopvang gewenst? Over minder regels in de vuurwerkbranche wordt in Enschede sinds een jaar of veertien eveneens vast anders gedacht. Ook op fiscaal terrein werd erg op zelfregulering vertrouwd om maar op controlerende belastingambtenaren te kunnen bezuinigen - met Bulgaarse huurfraudeurs, Oekraïense brievenbusmaatschappijen en mondiale belastingontduiking als uitkomst, zodat Nederland zich tot internationaal financieel misdaadcentrum heeft ontwikkeld.    ...

Allemaal veroorzaakt door de neoliberale ideologie met onder andere een zo klein mogelijke overheid, waarbij "zo klein mogelijk' in feite staat voor "alleen het militaire apparaat". In het neoliberale paradijs zoals uitgebeeld door regisseur Paul Verhoeven in Robocop   is ook de politie geprivatiseerd.
    Nog een aanvulling door een brievenschrijver (de Volkskrant, 07-04-2014, ingezonden brief van Joke Koppen, Winkel):
  Echte controle

...    Aan de door Von der Dunk genoemde terreinen waar het flink mis is wil ik er twee toevoegen: de asbestsanering en de mestboekhouding. Asbestsanering mag alleen gedaan worden door gecertificeerde bedrijven. Die certificering wordt echter overgelaten aan de branche zelf.
    In recente uitzendingen van Kassa en het NOS Journaal hebben we gehoord hoeveel er mis is in die bedrijfstak, wat weer wordt bevestigd in een recentelijk gepubliceerd onderzoek van de Inspectie van het ministerie van SZW.
    En dan de door onze boeren te voeren mestboekhouding. Als je ziet hoeveel mestfraude de uitgeklede NVWA boven water haalt, dan vraag ik mij af hoe groot die ijsberg is.
    Ik hoop dat onze volksvertegenwoordigers zich eindelijk realiseren dat zelfregulering alleen niet werkt. Vertrouwen is goed, maar (echte) controle moet er ook zijn. Daar wordt Nederland heus geen politiestaat van.

Zelfregulering door groepen met financiële belangen is waanzin, en neoliberalisme is nog veel grotere waanzin.

Een kwestie die al heel lang speelt - de webversie van het artikel is gekozen vanwege de meer pakkende en meer correcte titel (Volkskrant.nl, 07-04-2014, door Marcel van Lieshout):
  Kledingbranche hekelt 'sprinkhanenplaag' van outletsales

Gemeenten staan te gemakkelijk grootschalige uitverkoop van merkkleding toe op locaties zonder winkelbestemming. Een 'sprinkhanenplaag' noemt branchevereniging INretail (kleding- en schoenenwinkels) de verkoopevenementen in voetbalstadions, beursgebouwen of hotels.

Tussentitel: Als mensen geld willen verdienen, prima. Maar gemeenten moeten hun eigen regels naleven. Ze maken zich ernstig zorgen over de verloedering van binnensteden en over al die sluitingen van winkels. Tegelijkertijd wordt op allerlei perifere locaties oneerlijke concurrentie toegestaan - INretail-woordvoerder Paul te Grotenhuis

Kledingwinkels in binnensteden hebben het al moeilijk en worden steeds meer oneerlijk beconcurreerd, vindt de brancheorganisatie. Opkopers van oude partijen merkkleding bieden hun waar aan met forse kortingen in ruimten die geen winkelfunctie hebben. Zoals afgelopen weekeinde in de RAI in Amsterdam.
    'We hebben niets tegen concurrentie', zegt INretail-woordvoerder Paul te Grotenhuis, 'maar winkeliers moeten aan allerlei voorwaarden voldoen en betalen vaak forse huren. Gemeenten hebben niet voor niets winkelbestemmingen bepaald. In een woonhuis mag je ook geen winkeltje spelen.'     ...
    'Wie er betrokken zijn bij Exclusive Private Sales weten we niet, en we hebben niets tegen die organisatie als zodanig', zegt INretail-woordvoerder Te Grotenhuis. 'Als mensen geld willen verdienen, prima. Maar gemeenten moeten hun eigen regels naleven. Ze maken zich ernstig zorgen over de verloedering van binnensteden en over al die sluitingen van winkels. Tegelijkertijd wordt op allerlei perifere locaties oneerlijke concurrentie toegestaan.'

De samenvatting stond dus al in de titel: sprinkhanen. Het neoliberalisme als geheel is een sprinkhanenplaag die de sociale maatschappij kaalvreet. En de Midden-Oosten woestijn van de Arabieren en Joden achterlaat.

Een al vele malen eerder geconstateerd feit: beloning op output in het onderwijs in de vorm van aantallen afgestudeerden en dergelijke, de neoliberale aanpak is een regelrechte ondermijning van de onderwijskwaliteit - die het hardst wringt daar waar de prestaties het moeilijkst kwantificeerbaar zijn (de Volkskrant, 24-06-2014, van verslaggevers Rik Kuiper en Merijn Rengers):
  Onderwijskwaliteit: alfastudies

Geen genadezesje voor Letteren

Na de hogescholen moeten ook de universiteiten eraan geloven: in een recente beoordeling door de NVAO scoren maar liefst 26 letterenstudies een onvoldoende. Vooral eindscripties blijken onder de maat. Wat is er aan de hand met ons onderwijs? En hoe maken we het toekomstbestendig?

Hij wil geen paniek zaaien in de geesteswetenschappen, maar Anne Flierman maakt zich wel degelijk zorgen over het niveau van de opleidingen. 'Het is tijd voor een wake-upcall', zegt de voorzitter van de Nederlandse Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO), de keurmeester van het hoger onderwijs. 'We zien meer onvol- doendes dan we gewend zijn. Dat moeten we niet onder tafel houden.'
    De afgelopen maanden bezochten visitatiecommissies de 212 Nederlandse opleidingen in de geesteswetenschappen, van archeologie tot European studies en van geschiedenis tot kunst- en cultuurwetenschappen. Van deze opleidingen kregen er 26 een gele kaart van de NVAO, 13 procent van het totaal.
    De clusters geschiedenis en cultuur- en mediastudies verzamelden de meeste waarschuwingen. Daar bleek circa eenderde van de opleidingen niet voldoende. De faculteiten krijgen tot twee jaar de tijd om de boel op orde te brengen.
    Vooral zorgwekkend bij de betreffende opleidingen is het aantal eindscripties van te laag niveau, zegt Flierman. 'Onze visitatiecommissies pikken er bij elke opleiding willekeurig vijftien scripties uit en kijken naar de beoordeling. Als een aantal scripties hoger becijferd is dan wij zouden doen, dan onderzoeken we nog meer scripties. Als ze structureel te hoog becijferen, dan levert dat de opleiding een onvoldoende op.'
    En dat is bij veel van die 26 opleidingen het geval. Hoeveel studenten de afgelopen jaren onterecht het diploma hebben gekregen durft Flierman niet te schatten, maar dat er geflatteerde voldoendes zijn uitgedeeld staat vast. 'Het is niet zo dat iedereen die bij deze opleidingen is afgestudeerd ten onrechte een diploma heeft gekregen. Maar van sommige zesjes en zevens kun je je afvragen of ze terecht waren.'    ...

Allemaal volkomen voorspelbaar en voor een deel ook voorspeld. Een uitvloeisel van de algemene regel dat neoliberalisme volkomen strijdig is met alles waarbij "kwaliteit" een factor is. Dus ook energievoorziening, vervoer, zorg, enzovoort.

Uit de zorg-hoek (de Volkskrant, 03-07-2014, van verslaggeefster Mieke van Dixhoorn):
  Huisartsen merken gevolgen van hogere eigen bijdrage

Meer zorgmijders door eigen risico

Tussentitel: Patiënten laten geen soa-test doen, of halen medicatie niet op - Steven van Eijk - voorzitter Landelijke Huisartsen Vereniging

Een stijgend aantal patiënten volgt om financiële redenen het advies van hun huisarts niet op. Dat stelt de Landelijke Huisartsen Vereniging (LUV) op basis van een jaarlijkse peiling onder hun leden. Een nieuw dieptepunt volgens de vereniging is dat 43 procent van de patiënten zelfs verwijzingen naar het ziekenhuis in de wind slaat.
    De opkomst van 'zorgmijden' lijkt samen te vallen met de verhoging van het eigen .risico. In 2'013 ging dat naar 350 euro, voor 2015 staat een verhoging naar 405 euro gepland.
    Steven van Eijk, voorzitter van LHV, is bezorgd: 'Vorig jaar ging het nog vooral om mensen die niet naar de fysiotherapeut gaan. Nu worden bijvoorbeeld geen röntgenfoto's meer gemaakt of labonderzoek gedaan. Sommige patiënten laten geen soa-test doen, of halen bepaalde medicatie niet op. We kennen gevallen van mensen die geen maagzuurremmers nemen bij bepaalde medicijnen, terwijl de dokter dit wel voorschrijft. Zij krijgen dan last van maagbloedingen. Uiteindelijk zijn 'er 'zwaardere ingrepen nodig, in de tweedelijnszorg.'
    Bijna duizend van de ruim achtduizend huisartsen die werden benaderd, vulden de vragenlijst in over zorgmijding. 72 procent van hen heeft meer dan één keer per week te maken met patiënten die hun advies niet opvolgen omdat zij het niet kunnen betalen, in 2013 was dat nog 62 procent. Groepen waar dit het meest voorkomt, zijn alleenstaanden tussen de 30 en 65 jaar en jongeren. ...

Ook hier dus maar de beeltenis van de persoon die symbool staat voor de gevolgen van het neoliberalisme: Shylock, de Joodse woekeraar die een pond vlees van zijn schuldenaar wil afsnijden. Het neoliberalisme is een door Joden geïnspireerde ideologie , dus dat dele klopt al. En het neoliberalisme snijdt geen vlees af van schuldenaren, maar van mensen die juist iets geleverd hebben: hun leven aan arbeid: wat de Jonden de andere neoliberalisme willen is niets iets "terug", maar iets dat ze sowieso niet toebehoort. En dat allemaal enkel en alleen om rijk te worden.

En nog een hele groep die ze vertrappen (de Volkskrant, 15-07-2014, ingezonden brief van Fred Versteeg, Leiden):
  We konden niet anders

Eén zinnetje in het artikel over de failliete Zaanse stichting Welsaen (Binnenland, 14 juli) kenmerkt een andere, aanzienlijk ingrijpender vorm van faillissement: de morele variant. We zitten in een spagaat die voortkomt uit Ruttes pleidooi voor de participatiesamenleving enerzijds en zijn uitspraak over visie als een olifant die ons het zicht beneemt anderzijds.
    De vermarkting van het zorg- en welzijnswerk dwong de lokale organisatie Welsaen te fuseren met zorggigant Espria. 'We konden niet anders, anders was Espria in onze regio zelf met welzijnswerk begonnen en had ons zo uit de markt gedrukt.' Lees dit zinnetje goed. We hebben het niet over supermarkten of kledingzaken, maar over buurthuizen en ouderenzorg.
    Over net dat beetje extra hulp voor de zwakkeren en armen in ons land die een basis kan vormen voor die participatiesamenleving. Maar de vermarkting maakt dat hulp vermindert en buurthuizen moeten worden gesloten. Ondertussen zitten drie Espria-bestuurders bij de toptwaalf van grootverdieners in de zorgsector. Bestuurders die zonder blikken of blozen het ontslag van 2.500 medewerkers noodzakelijk vinden. En de PvdA-Kamerleden en PvdA-ministers blijven zich maar verbazen over het feit dat de SP groeit.

Het wordt echt tijd voor een situatie waarin er een aantal aan de lantarenpalen komt te hangen - ook wel bekend als "revolutie".

Een voorbeeld geconstateerd door anderen (de Volkskrant, 07-08-2014, ingezonden brief van Henk Slechte, Schiedam):
  De afschaffing van de dienstbare mens

Fons Janssen weet ongetwijfeld alles van 'arbeidsmarktpolitiek' (O&D, 4 augustus). Toch ontbreekt in zijn pleidooi voor de aanpak van de werkloosheid de analyse van een ontwikkeling die de steeds kwetsbaardere onderkant van de arbeidsmarkt al jaren bedreigt: de eenzame zelfredzaamheid met plastic kaartjes en automaten, waartoe de consument wordt gedwongen.
    Bijvoorbeeld in het openbaar vervoer, waar eerst de conducteur op bus en tram werd wegbezuinigd en vervolgens bij de NS de lokettist die kaartjes verkocht en informatie gaf.
    Sinds 9 juli geeft de vervanging van het papieren kaartje door de ov-chipkaart een nieuw dreun aan de werkgelegenheid én de menselijke rol in het openbaar vervoer. Iedere dag staat een lange rij voor het ene noodloket dat het station in mijn woonplaats heeft voor wanhopige bejaarden en buitenlandse gasten(!), die in het geplastificeerde en gedigitaliseerde Nederlandse openbaar vervoer geen weg weten. Het doel van al dat plastic is minder personeel.
    Zo hoopt de NS de belofte in te lossen, die de politiek deed bij de verzelfstandiging op 1 januari 1995: het spoor gaat de samenleving minder kosten. Die zelfstandigheid ontaardt echter al twintig jaar in kostbare vertragingen, te weinig toezicht in de trein, verkeerde aankopen (Fyra!) en sprinters zonder toilet.
    Ook in andere sectoren heeft het plastic kaartje de dienstbare mens al vervangen of zal dat nog doen, met vergelijkbare gevolgen. Tegen die ontwikkeling is het pleidooi van Janssen voor een kortere werkweek en een nieuw akkoord van Wassenaar een loze kreet.

Allemaal uitingen van het neoliberalisme.

Volgende kwestie (de Volkskrant, 22-09-2014, van verslaggeefster Ana van Es):
  'Friesland zit straks zonder rechtspraak'

De rechtbank in Leeuwarden gaat verdwijnen, vrezen de rechters die er werken. In een open brief aan het kabinet luiden ze de noodklok. 'Friesland zal de eerste provincie worden die geen rechtspraak meer heeft.' .
    De dreigende sluiting van de rechtbank Leeuwarden is een nieuw hoofdstuk in een fusiereeks bij justitie in Noord-Nederland. Politiediensten, het Openbaar Ministerie en delen van de rechtspraak in de drie noordelijke provincies worden geconcentreerd in de stad Groningen. De Friese rechters slaan nu alarm over het laatste reorganisatievoornemen: al het kantoorpersoneel van de rechtbanken in Leeuwarden en Assen gaat verhuizen naar Groningen.    ...

Maar dit is toch eigenlijk allemaal niet zo belangrijk, want in de nabije neoliberale heilstaat is de rechtspraak sowieso alleen toegankelijk voor de rijken, en die hebben genoeg tijd om zo'n afstand te reizen. Als ze nog ergens "werken", kunnen ze dat wel onderweg doen, op de achterbank terwijl de chauffeur, een ontslagen griffier of zoiets, rijdt ...

Een bevestiging van wat huisartsen al eerder meldden (de Volkskrant, 24-09-2014, van verslaggever Yoshi Tuk):
  'Dure zorg gemeden: premie niet omhoog'

Tussentitel: Mensen gaan liever naar de huisarts; dat kost hun geen geld

In tegenstelling tot eerdere verwachtingen lijkt de basisverzekering in de zorg niet duurder te worden. Dat komt voor een belangrijk deel doordat mensen 'dure' zorg mijden. 'Extreem zorgelijk en onhoudbaar', zegt directeur Chris Oomen van verzekeraar DSW. .
    Net als voorgaande jaren maakt kleinere speler DSW als eerste verzekeraar bekend welke premie hij zal rekenen. Die geldt normaliter als een goede graadmeter voor de prijzen van andere zorgverzekeraars. ...
    Dat DSW zijn prijzen niet hoefde te verhogen is voor een groot deel een direct gevolg van zorgmijding door patiënten. Volgens DSW-directeur Chris Oomen verkiezen veel mensen de goedkopere huisarts boven een ziekenhuis of specialist. Deze laatsten betaalt de patiënt immers zelf, via het eigen risico. 'Extreem zorgelijk is dat er een steeds grotere groep is die medische adviezen van de huisartsen in de wind slaat.' Oomen zegt het direct terug te zien in de cijfers. Zodra er weer een nieuw jaar met een nieuw eigen risico ingaat, krijgen specialisten het veel minder druk. 'Patiënten kappen een behandeling liever af dan dat zij eraan moeten meebetalen. De effecten op lange termijn zijn onhoudbaar.'    ...

Oftewel: de zorg-plannen van het neoliberale kabinet kosten doden. Het beleid van Edith Schippers kost doden.

En nog eentje uit die sector (de Volkskrant, 25-09-2014, van verslaggevers Gijs Herderscheê en Jan Hoedeman):
  Van Boxtel hekelt selectie door zorgverzekeraars

Tussentitel: Cliënten komen voor gesloten loket te staan als er niets gebeurt - Roger van Boxtel - bestuursvoorzitter

Er tikken tijdbommen onder het ziektekostenstelsel. De solidariteit wordt ondermijnd door toenemende risicoselectie: verzekeraars houden dure patiënten liever buiten de deur. Dat zegt Roger van Boxtel, vertrekkend topman van zorgverzekeraar Menzis. .
    Risicoselectie bemoeilijkt het overstappen van burgers naar andere verzekeraars, zegt Van Boxtel. Verzekeraars met klanten die veel zorg nodig hebben, moeten extra vermogen opbouwen. Daardoor verslechtert de concurrentiepositie van deze sociale verzekeraars.    ...

Een gang van zaken die even voorspelbaar was als de opkomst van de zon, de volgende dag. Concurrentie op prijs veroorzaakt concurrentie op kosten, en dat houdt automatisch is: de concurrentie op de dure patiënt. Waarin met concurrentie hier bedoeld wordt: van de negatieve soort.
  De verzekeringsdirecteur slaat alarm over de negatieve effecten van de marktwerking in de gezondheidszorg: 'Als er niets gebeurt, komen cliënten voor gesloten zorgloketten te staan. En de zorgverzekeraar die iedereen aanneemt, krijgt bedrijfseconomische problemen .'    ...
    Menzis accepteert ongezien aanvragen voor de basisverzekering en voor aanvullende verzekeringen. Van Boxtel hekelt verzekeraars die eisen stellen voor aanvullende verzekeringen omdat dit een drempel opwerpt bij het aanvragen van een basisverzekering, waar de risicoselectie is verboden.
    De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), die toeziet op de zorgmarkt ...

... is inmiddels een corrupte neoliberale bende gebleken, die onder één hoedje speelt met het neoliberale beleid van politiek en ministerie.

De neoliberale regering heeft geld nodig om de verliezen van de banken en de rijken te dekken (de Volkskrant, 08-10-2014, door Nanda Troost):
  Grote financiële problemen voor arbeidsgehandicapten

... Het kabinet wil met de nieuwe wet 1,6 miljard euro besparen.

Dus wat doe je als je geld nodig hebt door de rijken? Het enig mogelijke antwoord: Je steelt het van de armen. Bijvoorbeeld door de verantwoordelijkheid voor gehandicapte armen door te schuiven naar de gemeenten en die dus miljarden minder te geven. Waarop die gemeenten de bezuiniging doorschuiven:
  Honderden arbeidsgehandicapten die op een tijdelijk WSW-contract bij een sociale werkplaats werken, komen in grote financiële problemen. Hun contract wordt niet verlengd doordat gemeenten vooruitlopen op bezuinigingen die volgend jaar op hen afkomen als gevolg van de Participatiewet. Vooral arbeidsgehandicapten met een WIA-uitkering die werkloos worden, gaan er honderden euro's per maand op achteruit.
    Hoewel exacte aantallen ontbreken, bevestigt uitkeringsinstantie UWV de signalen dat tijdelijke contracten van arbeidsgehandicapten in sociale werkplaatsen niet worden verlengd. Datzelfde constateert Cedris, de brancheorganisatie van de sociale werkbedrijven. Een kleine vierduizend mensen met een WIA-uitkering hebben een beschutte werkplek in een sociale werkplaats. Bijna 1.500 van hen hebben een tijdelijk contract. Wie na twee jaar ziekte weer aan het werk probeert te komen valt bijvoorbeeld terug van 1.450 euro netto per maand tot 600 euro als hij werkloos wordt.

Natuurlijk schreef de neoliberale Volkskrant het in een andere volgorde ten einde de groteskheid van het gebeuren te verhullen.
    De Volkskrant is voor de rijken.

Kijk maar: na de enthousiaste steun voor de participatiemaatschappij, eufemisme voor van Rutte en Samsom, presenteren ze nu vol trots hoe dat uitwerkt (de Volkskrant, 10-10-2014, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Reportage | Hulp en gezelschap tegen betaling

Samen leuke dingen doen à 17,50 per uur

Ouderen moeten meer zorg zelf organiseren, maar hun kinderen wonen vaak ver weg. Daar springen bedrijven op in. Zo kunnen Llew Trotmans dochters regelen dat hij bezoek krijgt.

Tussentitel: Ik heb de zon op mijn gezicht nodig, en zonder Anna kom ik doordeweeks niet buiten - Llew Trotman (87)

Gezeten in zijn luie stoel geniet Llew Trotman (87) zichtbaar van de muziek die geneeskundestudente Anna Visser (19) voor hem heeft opgezet.
    Visser bezoekt Trotman er twee keer per week twee uur. Als het mooi weer is gaan ze samen naar buiten, vaak naar een nabijgelegen park. Of ze drinken thee, luisteren muziek en bekijken foto's van zijn familie.
    Visser is een van de vijftig zorgstudenten in het bestand van het jonge bedrijf Mantelaar die wekelijks tegen betaling ouderen bezoeken. Zij helpen als het nodig is met de administratie, of met opstaan of naar de wc gaan. ...

Juist ja ... De participatiemaatschappij van Rutte en Samsom: van thuiszorg voor iedereen naar thuiszorg voor de rijken. Oftewel: laten we degenen die al een leven hebben geleid van parasiteren op de maatschappij:
  Gezeten in zijn luie stoel geniet Llew Trotman (87) zichtbaar van de muziek die geneeskundestudente Anna Visser (19) voor hem heeft opgezet. Op deze plaat van The Folkstudio Singers speelt de in Barbados geboren Trotman de contrabas.
    'Wat is het leven snel gegaan', verzucht hij, terwijl hij zijn ogen even sluit. Het voelt voor hem als gisteren dat hij in grote soul- , gospel- en latinorkesten musiceerde. ...
    De 87-jarige Trotman is blij met het betaalde gezelschap. 'Ik kom uit een zonnig deel van de wereld, ik heb de zon op mijn gezicht nodig', zegt hij. 'Zonder Anna kom ik doordeweeks niet buiten.' ...

Kijk, dat is iets dat dat gewone blanke klootjesvolk gewoon niet waard is. Werken en doodgaan is goed genoeg voor hen.
    Constateert de Volkskrant tevreden, met een feestelijk reportage over een hele pagina.

Weer iets uit de zorg (de Volkskrant, 24-10-2014, van verslaggever Gijs Herderscheê)
  'Sta beperking vrije keuze voor specialisten toe'

Afschaffing van de zogenoemde vrije artsenkeuze ... Beperking van de artsenkeuze tot zorgverleners die een contract hebben met de gekozen verzekeraars, is een keuze van de burger. Die heeft immers een grote keuze uit soorten polissen met bijbehorende verschillen in vergoedingen.    ...

Wie deze redenatie gebruikt is een gore Dickensiaanse neoliberaal. Want die verschillende polissen hebben verschillende prijzen, en de polissen met vrije specialistenkeuze zijn natuurlijk duurder. En omdat de verzekeraars natuurlijk de goedkoopste contracten kunnen afsluiten met de minst functionerende specialisten, dat is namelijk de wet van de markt, is de hulp inbesloten bij die goedkopere polissen ook van mindere kwaliteit. Dus wat hiermee geïntroduceerd wordt, is klassenzorg.
    Neoliberalisme van de Dickensiaanse soort.
    Met nu nog niet erg grote verschillen, maar die zullen allengs toenemen, wanner de verzekeraars bijvoorbeeld matig opgeleide artsen uit de derde wereld gaan importeren.
    Neoliberalisme van de Dickensiaanse soort.
    Hetgeen bedacht is door de neoliberale ploertenregering van VVD en PvdA, uitgevoerd onder leiding van de neoliberale ploert Edith Schippers, en van een stempel voorzien door de neoliberale bestuurdersclub genaamd Raad van State:
  Tussentitel: Raad van State ziet geen strijdigheid met Europees recht

Afschaffing van de zogenoemde vrije artsenkeuze is niet strijdig met het Europees recht.

Volkomen vanzelfsprekend: de Europese Unie is het neoliberalisme van het Europese continent uitleg of detail .
    En verbijsterend ... Ze geven het ook nog toe:
  De raad onderstreept dat de verdere ontwikkeling van het systeem van ziektekostenverzekeringen afhankelijk is van adequaat toezicht door de Nederlandse Zorgautoriteit NZA en de Autoriteit Consument en Markt ACM.

En iedereen weet inmiddels dat toezicht door dit soort organen volkomen effectief en een wassen neus is uitleg of detail . En zelfs de Volkskrant is in staat om dit op te merken:
  Dit is saillant door de recente problemen bij de NZA waardoor twijfel is ontstaan over het functioneren van deze toezichthouder. Zo schurkte de NZA de afgelopen jaren te dicht aan tegen het ministerie van Volksgezondheid en functioneerde te weinig onafhankelijk.

Wat slechts één van de vele voorbeelden van disfunctioneren is, dus andere mensen of een andere club gaat niet werken.
    De Raad van State is naast een club van Dickensiaanse neoliberalen, ook een club van gore hypocrieten. Maar dat gaat heel vaak samen.

Weer een hele maatschappelijke sector (de Volkskrant, 25-10-2014, ingezonden brief van A.P.M. Broekhuisen, Pijnacker):
  Vette worst

'Geld heeft het onderwijs gecorrumpeerd' en 'Alles in het onderwijs beweegt op basis van geld', zegt leraar Ton van Haperen. Daar kan ik over meepraten. In de tijd van de schaalvergroting in het onderwijs was het hele onderwijsveld faliekant tegen de fusies. De waarschuwingen daartegen waren aan de orde van de dag. En toch werkten de scholen er van harte aan mee.
De strategie was om het zittende management (de directeuren) over de streep te trekken met hoge salarissen en riante arbeidsvoorwaarden. Ook wij, schooldirecteuren in Den Haag, hebben ons daartoe laten verleiden. Het fuseren van mijn school, de Johanna Westermanschool, met het Haags Montessorilyceum, de School voor Mode en Kleding en de Haags-Genootschap MAVO werd aantrekkelijk gemaakt door alle directeuren drie salarisschalen omhoog te laten gaan. De Montessori-directeur zelfs vier schalen.
    En het werkte, want er ontstond een ware fusiegolf van scholen die opgingen in grote onderwijskolossen. En wij, de beleidsmakers in zo'n kolos, aten de door de overheid voorgehouden vette worst schrokkend op.

Met een verwoesting op materieel vlak op de schaal van tientallen miljarden, op de opvoedkundige schaal van honderden miljoenen, en op het vlak van vooruitgang van beschaving van biljarden. Of meer. Voor alle genoemde bedragen maar vooral de laatste.

En nog een hele maatschappelijke sector (de Volkskrant, 28-10-2014, van verslaggeefster Wil Thijssen):
  Strafrechtadvocaten vrezen klassenjustitie

De bezuinigingen die staatssecretaris Fred Teeven (Justitie) per 1 januari wil doorvoeren op de rechtsbijstand zullen leiden tot klassenjustitie. Strafrechtadvocaten gaan namelijk gesubsidieerde pro-deozaken weigeren ten gunste van betalende cliënten. Dat zeggen twee verenigingen van strafrechtadvocaten op basis van een enquête onder hun leden.
    Vooral cliënten met een grote, complexe strafzaak (waar drie strafrechters aan te pas komen) zijn de klos. Van de advocaten die in zulke zaken zijn gespecialiseerd zegt 78 procent minder pro-deozaken te zullen aannemen. 16 procent zegt helemaal geen pro-deozaken meer te zullen doen. Dat betekent voor zo'n kantoor een andere werkwijze: bijna alle complexe strafzaken (veelal moord-, fraude- en drugszaken) zijn pro deo. Dat komt doordat verdachten vaak niet genoeg geld hebben om de proceskosten te betalen, of worden geconfronteerd met beslaglegging op hun bankrekening.    ...
    Teeven maakte afgelopen zomer in een Algemene Maatregel van Bestuur (waaraan geen Tweede - of Eerste Kamerbesluit te pas komt) bekend dat hij de vergoedingen voor complexe strafzaken volgend jaar met 5 procent gaat korten. Die bezuiniging komt boven op het beëindigen van inflatiecorrectie op de vergoedingen voor pro-deozaken en een strenger puntensysteem. ...
    De enquête is een initiatief van de NVSA (480 leden) en de NVJSA (210 leden). Bijna de helft van de leden (310 advocaten) nam eraan deel.

Oftewel: het neoliberalisme ondermijnt de rechtsstaat. Wat iedereen gewoon al op grond van principes had kunnen bedenken: neoliberalisme is: "Alle macht aan de rijken".

En er gaat nog meer naar de rijken (de Volkskrant, 12-11-2014, van verslaggever Sander Heijne):
  Zorgpolis met vrije artskeuze flink duurder

Patiënten die hun eigen zorgverlener willen kiezen, zien hun zorgpremie in 2015 fors stijgen. Dit valt op te maken uit de dinsdag gepubliceerde premies van zorgverzekeraar VGZ.
    De cooperatie verhoogt de duurdere restitutiepolis, met vrije artsenkeuze, met 14 euro per maand, terwijl de premie voor de goedkoopste budgetpolis, waarbij de verzekeraar de zorgaanbieders selecteert, slechts met 6 euro stijgt.
    VGZ is met een marktaandeel van 25 procent de tweede zorgverzekeraar van Nederland en de eerste van de vier grote verzekeraars die de premies voor 2015 heeft bekendgemaakt. Verzekeringsites Independer en ZorgKiezer verwachten dat de andere grote verzekeraars het voorbeeld van VGZ zullen volgen. Zorgverzekeraars moeten hun premies voor volgend jaar uiterlijk op 19 november publiceren.
    'Verzekeraars maken polissen met vrije artsenkeuze nu wel erg onaantrekkelijk', zegt een woordvoerder van Independer. De vrije artsenkeuze is politiek een heet hangijzer en lijkt door de forse premiestijging van de restitutiepolis steeds moeilijker bereikbaar voor de lagere inkomens.    ...

Niet alleen alle geld naar de rijken, maar ook alle zorg dus alle gezondheid naar de rijken.

Nog meer daadwerkelijke slachtoffers (de Volkskrant, 18-11-2014, van verslaggeefster Ana van Es):
  Reportage | Huisartsenpost Hellevoetsluis

Voor spoed naar Spijkenisse? Nee

Overal op het platteland broeit het verzet tegen schaalvergroting in de zorg. Zodra de afstanden naar hulp toenemen, roeren burgers, artsen en bestuurders zich. Zoals in Hellevoetsluis.

De huisartsenpost die moet verdwijnen, is gevestigd op de benedenverdieping van een grijze flat, vlak bij de lokale middenstand, zoals meesterbakker Voskamp en bloemist De Duinroos. In een kamer vol beeldschermen en telefoons wachten de huisarts, twee assistentes en een chauffeur op de eerste patiënten.
    Na de jaarwisseling zullen hier geen patiënten meer komen, want de huisartsenpost gaat sluiten. Wie buiten kantoortijden naar de huisarts wil, moet voortaan 20 minuten rijden, naar Spijkenisse. 'Het maakt heel wat los', roept een assistente vanuit haar bureaustoel. In Hellevoetsluis, op het Zuid-Hollandse eiland Voorne, verenigt de hele gemeenschap zich in het verzet.
    Overal in Nederland broeit onvrede over schaalvergroting in de zorg - streekziekenhuizen die sluiten, huisartsenposten op het platteland die verdwijnen, de eerstehulp die moet fuseren. Wat opvalt: zodra gezondheidszorg op afstand komt te staan, gaan niet alleen inwoners zich roeren, maar ook lokale bestuurders en artsen.
    Afgelopen week werd bekend dat in Dokkum medisch specialisten streekziekenhuis de Sionsberg willen overnemen, omdat daar faillissement dreigt. In Hoogeveen steunt de burgemeester een oproep van zijn bevolking om zorgverzekeraar Achmea te boycotten wegens bezuinigingen op de lokale zorg. En ook in Hellevoetsluis staat het lokale bestuur achter het verzet van de bevolking.
    Een Facebookactie tegen sluiting van de huisartsenpost heeft al ruim 3.500 'likes' van verontruste inwoners. Zorgwethouders van alle omliggende gemeenten - niet alleen Hellevoetsluis, maar ook Brielle en Westvoorne - spreken zich uit tegen de sluiting. Huisartsen keren zich in meerderheid tegen het plan en de directeur van het plaatselijke ziekenhuis roept op tot burgerlijke ongehoorzaamheid.
    De weg van Hellevoetsluis naar Spijkenisse volgt het kanaal door Voorne, dat het tweelingeiland Voorne-Putten in tweeën lijkt te delen. 'Dat kanaal is een natuurlijke barrière', zegt Hans van der Velde (CDA), wethouder in Hellevoetsluis. Voorne, dat is platteland. Putten, waar Spijkenisse ligt, daar begint de randstad.
    Dit is een belangrijke reden dat het verdwijnen van de huisartsenpost op Voorne slecht valt, zegt Van der Velde. 'Het zijn nog steeds twee verschillende eilanden. Op Voorne hebben wij niet zoveel met Spijkenisse.' Het besluit om de huisartsenpost te sluiten noemt hij 'heel ongelukkig.'
    De sluiting is bedacht door bestuurders op afstand, weg van de lokale cultuur. 'Dit is een besluit van zorgbobo's', zegt Maarten Blokdijk, een van de initiatiefnemers van de drukbezochte Facebookpagina 'Huisartsenpost Hellevoetsluis moet open blijven'. 'Het is bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen.'    ...
Het staat volkomen vast dat toegenomen reistijden een toegenomen aantal doden door transportvertraging veroorzaakt. Neoliberalisme kost levens. Vele levens.

De zorg is een bron van eindeloos veel voorbeelden (de Volkskrant, 01-12-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Xander van Uffelen):
  Wees solidair

Zorgverzekeraars mogen bij de verkoop van een basisverzekering eigenlijk niet selecteren op het risico-profiel van de klanten. Althans, bij de invoering van de zorgwet was dat de intentie. ...

Dit is van het niveau "Bij de start van de oorlog is afgesproken dat er geen slachtoffers zullen vallen". Dat marktwerking leidt tot patiëntselectie stond zo vast als de opgang van de zon morgenochtend:
  In de praktijk weten zorgverzekeraars de intentie van de wet echter handig te omzeilen. Ze richten hun marketingcampagnes op speciale doelgroepen en weten met een vernuftig spel met premies de meest gezonde klanten binnen te halen.

Als je zo veel regelgeving invoert dat het onmogelijk is, heb je geen markt meer. Dit zijn krokodillentranen van de Volkskrant, die altijd volkomen voor de vermarkting van de zorg is geweest.

Een voortgangsbericht, en ter bevestiging van de totaliteit van het complot der elite (de Volkskrant, 10-12-2014, van verslaggever Gijs Herderscheê):
  Eerste Kamer stemt in met afschaffen vrije artsenkeuze

Na maandenlang verhit debat binnen en buiten het parlement, kan het niet meer misgaan voor minister Schippers: de Eerste Kamer zegt volgende week ja tegen haar plan om de artsenkeuze voor patiënten te beperken.     ...   
    Voor 2016 zullen de zorgverzekeraars drie soorten polissen gaan aanbieden. Bij de restitutiepolis kan de patiënt zelf zijn arts kiezen, bij de goedkopere naturapolis maakt de verzekeraar een ruime selectie van de te kiezen artsen. De derde optie wordt de budgetpolis: daarin selecteert de verzekeraar een veel kleinere groep artsen waaruit de patiënt kan kiezen. Schippers verwacht dat die derde optie de goedkoopste wordt.     ...

Ja ja, in de trein worden eerste, tweede en derde klasse ook weer ingevoerd. De derde klasse bestaat uit open veewagens, natuurlijk.
  Minister Schippers meent juist dat verzekeraars die de budgetpolis gaan aanbieden, medisch specialisten gaan selecteren op kwaliteit.

Hahaha ...   Een marktproces dat gaat selecteren op kwaliteit ...
    En de hele elite doet dus mee:
  De oppositie in de Eerste Kamer slaagde er dinsdag niet in een bres te schieten in het front van VVD, PvdA, D66, CU en SGP. De stemming volgende week is een formaliteit. Het nieuwe systeem gaat in 2016 in.

Hier wordt het CDA bij de oppositie gerekend, maar dat is natuurlijk een lachertje: de CDA wil het minstens net zo rechts als de rest.

Weet je, er zijn nog veel meer mensen die je als neoliberaal kan vertrappen (de Volkskrant, 10-12-2014, van verslaggever Jos Maalderink):
  Banen weg door Participatiewet

De Participatiewet moest arbeidsgehandicapten aan werk helpen. Het tegenovergestelde lijkt te gebeuren nu gemeenten hopen te bezuinigen door sociale werkplaatsen te sluiten.

De banen van honderden werknemers in de sociale werkvoorziening staan op de tocht. Dat komt doordat een groeiend aantal gemeenten de sociale werkplaatsen willen sluiten door de bezuinigingen die op ze afkomen met de Participatiewet.  ...
    ...  In Amstelveen hebben 21 arbeidsgehandicapten met een tijdelijk contract al te horen gekregen dat ze volgende maand niet hoeven terug te komen. Ook in Groningen, Drenthe en Limburg gaan sociale werkplaatsen dicht. ...

Mark Rutte, Edith Schippers, Stef Blok ... Kom er in ...! Diederik Samsom, Jetta Kleinsma en Martin van Rijn zullen voor jullie applaudiseren. De rest van de elite juicht vanaf de bankjes in de Tweede Kamer.

Nog een opmerking vanaf de publieke tribune - de kop is die van de webversie (de Volkskrant, 11-12-2014, ingezonden brief van S. Paul, Bussum):
  Van Rijn is moderne Pilatus waardig

Mooi en rechtvaardig dat de rechter een hoogbejaard echtpaar hun, door de gemeente te betalen, huishoudelijke hulp laat behouden (Ten eerste, 10 december). Schandalig dat in een rijk land hoogbejaarden naar de rechter moeten om zelfstandig te kunnen blijven leven en hun rechten op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) bij gemeenten moeten afdwingen.
    Schijnheilig dat dezelfde bewindspersonen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport - staatssecretaris Van Rijn voorop - die de gemeenten op veel te korte termijn hebben opgezadeld met de WMO-taken en het daarvoor bestemde budget draconisch hebben gekort, thans hun waardering uitspreken voor de rechterlijke uitspraak. Een moderne Pilatus waardig.

Ach ja ...

Even een samenvatting - alleen de koppen en tussentitels van de print- en de webversie zijn voldoende. Eerst in print (de Volkskrant, 15-12-2014, door Ton van Eerden, huisarts):
  Zorg is nu vooral een zaak van verzekeraars

De toegenomen macht van de zorgverzekeraars bedreigt de kwaliteit van de zorg.

Tussentitel: Tweedeling in de zorg is allang een feit

Als huisarts ben ik inmiddels zeer ongerust over de ontwikkelingen in de zorg, en de beperking van de vrijeartsenkeuze die tot mijn afgrijzen door de Eerste en Tweede Kamer is goedgekeurd is daar een voorbeeld van.    ...

Dan van de webversie:
  Zorg is meer gebaseerd op verzekeren dan het zorgen voor mensen

Tussentitels: Vier verzekeraars maken de dienst uit, de 'kritische' kleine verzekeraars zijn niet veel beter
Door de huidige ontwikkelingen is de macht van de zorgverzekeraars zo groot geworden dat zij de zorg volledig bepalen

En waar dit allemaal vandaan komt, zegt de huisarts ook nog eens open en eerlijk:
  Door de huidige ontwikkelingen is de macht van de zorgverzekeraars zo groot geworden dat zij de zorg volledig bepalen. De zorg is daarmee meer gebaseerd op verzekeren dan op het goed zorgen voor mensen.
    De overheid met minister Schipper voorop vindt het allemaal best: 'Laat de markt het maar bepalen, als de kosten maar niet teveel stijgen vinden wij het prima, wij geven Nederland liever advies over het vervangen van het vaatdoekje.'
    Bijzonder jammer dat blijkbaar een groot deel van de parlementariërs, behoudens de SP, niet in de gaten heeft dat goede zorg in Nederland vooral bedreigd wordt door de enorme macht van de zorgverzekeraars.

De neoliberale heilstaat van de elite.

En hoe komt de elite aan zijn geld? Op deze manier (de Volkskrant, 16-12-2014, van verslaggever Pepijn van der Gulde):
  'Verplicht vrijwilligerswerk verkleint kans op baan'

Socioloog Thomas Kampen volgde 66 werklozen die vrijwilligerswerk deden. ...

...     Steeds meer gemeenten verplichten werklozen via vrijwilligerswerk een tegenprestatie te leveren voor hun bijstandsuitkering. Vanaf januari moeten alle gemeenten regels over tegenprestaties hebben. ... De meeste gemeenten stellen bepaalde werklozen vrij, zoals mantelzorgers en zorgbehoevenden, blijkt uit onderzoek van Divosa, een belangenorganisatie van sociale diensten.    ...

Oftewel: de regel is dat die tegenprestatie wel vereist wordt. En die komt in de vorm van:
  De vrijwilligers geven bijvoorbeeld computerles aan bejaarden ...

Is zorgwerk en dient als zorgwerk betaald te worden. Dus inclusief het geven van een vaste baan en alle rechten.
  ... werken als conciërge in scholen ...

Is een volkomen reguliere baan en het doen ervan als vrijwilligerswerk dient onmiddellijk verboden te worden.
  ... of maken schoon in parken.

Is een volkomen reguliere baan en het doen ervan als vrijwilligerswerk dient onmiddellijk verboden te worden.
    Allemaal opgeschreven door de rabiaat neoliberale Volkskrant alsof het de gewoonste gang van zaken is. Gevolgd door dit:
  Gedachte erachter is dat ze daardoor ook makkelijker een betaalde baan vinden.

Een gore neoliberale leugen. Deze mensen worden uitgebuit, beparasiteerd en beplunderd. Door de neoliberale elite.
    Dit hele plan faalt natuurlijk op een bijna volkomen dichotomie: van werklozen mag je geen zinloos werk eisen, want dat is een vorm strafarbeid - dicht komende bij marteling. En zinvol werk nog veel minder, want dat is arbeidsdumping - het laten doen van arbeid zonder betaling.
   En van een onmogelijk plan weet je van tevoren al dat het nooit zal werken. Wat deze onderzoeker dus constateert:
  Het is een illusie te denken dat vrijwilligerswerk mensen uit de bijstand zomaar aan een baan helpt. Betaald werk vinden wordt er zelfs lastiger door. Dat concludeert socioloog Thomas Kampen (33), die vrijdag aan de Universiteit van Amsterdam promoveerde op het onderwerp. Kampen volgde drie jaar lang 66 werklozen die vrijwilligerswerk deden. Van hen vond slechts één betaald werk.

Met dezelfde conclusies in meer ambtelijke woorden:
  Hoe lang kun je volhouden dat mensen iets terug moeten doen voor hun uitkering? Op een gegeven moment wordt verplicht vrijwilligerswerk gewoon werken onder het minimumloon.

Gore neoliberale uitbuiterij. Waarvan de meeropbrengsten gaat naar het soort mensen dat deze toestand in stand heeft bgeroepen: bestuurders, politici en media. De neoliberale elite die zich steeds verder beweegt richting een lot inhoudende vallende bijlen en hangen aan lantarenpalen.

Nog een kleintje (de Volkskrant, 17-12-2014, van verslaggever Jurre van den Berg):
  Reportage | Sluiting politiebureaus

De agent is op zijn post - tot 12 uur

De sluiting van tweehonderd politiebureaus moet worden ondervangen met steunpunten. In het Groningse Bedum zit de politie in het gemeentehuis. 'Alleen 's middags toch?'

Buurtagent Geert Jan Smit had één harde eis toen het politiebureau aan De Vlijt in Bedum twee jaar geleden gesloten werd. ...
    Ruim de helft van de vierhonderd volwaardige politiebureaus in Nederland gaat binnen tien jaar sluiten ... Met de vorming van de Nationale Politie moet 230 miljoen euro worden bespaard.     ...

Wat wordt er eigenlijk niet gesloopt door het neoliberalisme? Oh ja: de rekeningen van de rijken vol van hier geplunderd geld op de Kaaiman Eilanden.

Een reactie (de Volkskrant, 08-01-2015 , ingezonden brief van Dick Wassink, Hoogeveen):
  De solidariteit is compleet weg

Nadat ik het aangrijpende relaas van reumapatiënte Anita Sanders heb gelezen ('Ik kan als reumapatiënt geen enkele kant op', O&D, 5 januari) ben ik voor de zoveelste keer behoorlijk kwaad en aangeslagen.
    Ik ben vooral kwaad omdat de Nederlandse zorgverzekeraars de chronisch zieken zoals Anita Sanders volkomen in de kou laten staan. Laten we niet vergeten dat de politiek het de zorgverzekeraars allemaal mogelijk heeft gemaakt zo te handelen. De solidariteit is compleet weggeslagen onder het systeem. Persoonlijk houd ik daarvoor met name de PvdA voor een groot deel verantwoordelijk.
    De partij die zou moeten opkomen voor de zwakken en zeker ook de chronisch zieken heeft dit verkwanseld voor het zitting kunnen nemen op het regeringspluche. Zelf ben ik 71 jaar en heb vele jaren op die partij gestemd maar ik beloof dat, al word ik 100, ik nooit meer op die partij zal stemmen. We kunnen in maart weer naar de stembus en ik adviseer de mensen op een partij te stemmen die werk maakt van het terugdringen van de volkomen doorgeslagen privatisering van ons eens zo solidaire zorgstelsel.

Zonder commentaar.

Weer een hele maatschappelijke sector (de Volkskrant, 02-03-2015, column door Harriet Duurvoort, publicist):
  Maagdenhuis, pak je oude inspraak terug!

...    Ik was nog maar net afgestudeerd toen minister Ritzen de wet Modernisering Universitaire Bestuursorganisaties, waarin een streep door de studenteninspraak in de universiteitsraad gehaald werd, door een morrende Tweede Kamer loodsde. 'De universiteit komt in handen van technocraten', klonk het. Maar de PvdA stelde 'dat we ondanks twintig jaar studentendemocratie nog steeds problemen hebben met de kwaliteit van het onderwijs' en dat de universiteit geleid was geweest door 'goedwillende amateurs'. De VVD wilde de UR vervangen door een ondernemingsraad want 'de universiteit was een bedrijf'.    ...

Twee van de samenspannenden tegen samenwerking en de sociale maatschappij. Resultaat ( De Volkskrant, 02-03-2015, door Jurjen van den Bergh werkt bij denktank Kennisland en was vice-voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond):
  Bied kwaliteit en de protesten verstommen

Studenten moeten meer betalen en willen beter onderwijs. Dat kan, maak de masteropleidingen zoals ze ooit waren bedoeld.

En ineens was daar weer het studentenprotest. Zorgen over inspraak, het rendementsdenken in het onderwijs en het schrappen van kleine studies leidden tot de bezetting van eerst het Bungehuis en toen het Maagdenhuis. En dat is logisch. Studenten moeten door het leenstelsel een veel groter deel van hun studie zelf betalen, dus willen ze ook garanties dat die opleiding goed is. Wie betaalt, bepaalt, denken zij. Minister Bussemaker beloofde een kwaliteitsimpuls. Die moet er dus ook komen: geef elke euro uit in de collegezaal. Even terug naar waar het mis ging.    ...

Dat is volkomen duidelijk: de neoliberale drang om te tellen: hoe meer diploma's, hoe beter. De doodsteek voor alle vormen van kwaliteit, natuurlijk. Maar daar hebben neoliberalen totaal geen weet van: het begrip "kwaliteit". Neoliberalen zijn producenten van grote hoeveelheden ... Grote hoeveelheden rotzooi.

Nog een aardige analyse (de Volkskrant, 07-03-2015, column door Aleid Truijens):
  Docenten werden de sukkels van de werkvloer

Wie er precies aan het woord waren, weet ik niet, want ik viel middenin het radioprogramma. 'Het is allemaal begonnen met de lumpsum', bromde een mannenstem. 'De wát?' vroeg de interviewster. 'Een lump sum. Een bult geld. Dat is een systeem van financiering van het onderwijs, dat in de jaren negentig is ingevoerd', legde de man uit. 'Onderwijsinstellingen krijgen een zak geld Zij beslissen zelf hoe zij het uitgeven; aan hun onderwijs - docenten en leerlingen -, bestuur en huisvesting.' Hij zuchtte. 'Of níet uitgeven aan onderwijs, dus, maar aan bestuurders, vastgoed en managers. Onderwijsinstellingen zijn bedrijven. De overheid kan ze wel extra geld geven om problemen op te lossen, maar of het bij de leerlingen en studenten terecht komt, is de vraag. Daar gaat de overheid niet over.'    ...

Ja, want "de markt", hè ... Veel efficiënter ...
  Ineens hoorde en las ik ze overal, waar ik ze vroeger nooit las of hoorde: de woorden 'doorgeschoten rendementsdenken', 'kleilaag van managers', 'perverse prikkels in het onderwijs'. Ineens lagen ze op ieders tong. Dankzij de Maagdenhuisbezetters.
    Grappig. Hoopgevend. Jarenlang interesseerde het vrijwel niemand, de financiering van ons onderwijs, een systeem bol van perverse prikkels. Critici, van buiten en binnen het onderwijs (leraren en integere schoolleiders), in de pers, bij de vereniging voor Beter Onderwijs Nederland en in de politiek alleen Jasper van Dijk van de SP, wezen onvermoeibaar op deze weeffout. Zolang die bleef bestaan, zouden grote problemen in het onderwijs- onbevoegde of slecht opgeleide leraren, hoge werkdruk, weinig contacturen, dalend kennisniveau, gul uitgedeelde diploma's - nooit worden opgelost. De critici werden weggezet als notoire, zure klagers. Altijd wat te zeuren.

"De markt", hè ... Die was heilig ...
  Niet dat de argumenten moeilijk te vinden waren; de bewijsvoering diende zich ongevraagd voortdurend aan. Arrogantie en zonnekoninggedrag van bestuurders in het mbo en hbo (InHolland, Amarantis), gerommel met vastgoed en derivaten, een stoelendans van steeds dezelfde mensen die de mooie baantjes bezetten, ontslagen bestuursvoorzitters die bleven zitten als duurbetaalde adviseurs - steeds weer werden er boze Kamervragen gesteld, maar nooit leidde die commotie tot een wijziging van het systeem.

Bij de politici is "de markt" zo mogelijk nog heiliger ...
  Waarschijnlijk voorzag niemand dat het semigeprivatiseerde onderwijs zo zou ontsporen.

Niemand in bestuur, politiek, en media. Deze redactie wist het al bij voorbaat, en had het al geschreven. Gebaseerd op simpele argumenten, zoals "Wie heeft er voordeel bij?".
  Het geloof in het toverwoord 'marktwerking' was hardnekkig: onderwijsinstellingen zouden concurreren en zo almaar betere prestaties leveren. Het tegendeel gebeurde: in het hbo en mbo fuseerden scholen tot mammoetinstellingen, monopolisten in hun regio. Voor studenten viel steeds minder te kiezen. Ze klaagden over gebrek aan lesuren. Docenten werden sukkels van de werkvloer, studenten en ouders hadden niets te vertellen, iedereen diende het management te gehoorzamen. De salarissen van bestuur en management stegen naar 'martkconform', lerarensalarissen werden 'bevroren'.

Allemaal voorkomen voorspelbaar, en voorspeld. Door deze redactie. Zie twee links uit een oud deel van de website dat nog niet is heringepast: uitleg of detail uitleg of detail .

Twee berichten van de werkvloer van de samenleving over weer zo'n generiek aspect: orde en veiligheid (de Volkskrant,14-03-2015, ingezonden brief Gosling Wiersma, Amsterdam):
  Agressie tegen de NS

Het effect van stationering van slechts één politieagent op een aantal stations zal beperkt blijven tot een symboolfunctie en op een agressieve hufter zal die maatregel nauwelijks indruk maken. Ook de sluiting van ov-poortjes zal voor de meeste notoire zwartrijders geen onoverkomelijk obstakel blijken. Die liften gewoon met een betalende passagier mee naar binnen en vertonen daarbij een dermate intimiderend gedrag dat niemand iets durft te zeggen. Ook de installatie van beveiligingscamera's zal slechts een beperkt effect hebben.


Twee jaar geleden is de Spoorwegpolitie wegbezuinigd. Als de overheid en de NS werkelijk iets aan de agressie tegen treinpersoneel willen doen, dan moet die bezuiniging worden teruggedraaid. Het is uiteraard onmogelijk op iedere trein een politieman mee te laten reizen, maar het opnieuw optuigen van de Spoorwegpolitie zal effectiever blijken te zijn dan de voorgenomen 'stationsagent' op slechts twintig stations (de Volkskrant,14-03-2015, ingezonden brief van Hanna Tekstra, Utrecht):
  Agressie tegen NS (2)

Ik ben een Ticket & Service-medewerker van de NS. Ik verkoop reizigers tickets en verleen service op het station. Voorheen was ik conducteur en medewerker Service & Veiligheid.
    Rondom het thema agressie zie ik in de media alleen maar oplossingen als een extra agent, poortjes sluiten, meer camerabewaking.
    Ik krijg het idee dat we enkel een wond aan het stelpen zijn en niet naar de oorzaak kijken. Ik denk dat dit geen NS-probleem betreft maar een maatschappelijk probleem.
    In de jaren dat ik nu voor de NS werk zijn er veel bezuinigingsmaatregelen binnen de (psychiatrische) zorg doorgevoerd. Dat merken wij meteen. Wanneer er weer een instelling bedplaatsen heeft moeten schrappen komen deze mensen in de maatschappij terecht. Bijtende zwervers, op straat gezette gezinnen, zwaar verwarde, schreeuwende mensen, overnachtende mannen in pak met aktetas, tieners die dood willen, díe komen wij tegen. Continu.
    Dit zijn mensen met problemen die wij als maatschappij serieus moeten nemen, die goede zorg nodig hebben.
    Doen we dat niet, dan belanden ze bij ons op het station en in de treinen, dan krijgen we te maken met steeds meer agressie. Vervolgens gaan we de poortjes sluiten en vinden deze mensen een weg naar de binnenstad en verplaatst het probleem zich naar het uitgaansleven, de winkeliers of naar het spoor zelf! Volgens mij investeren we nu de winst uit de zorgbezuinigingen in agressiewerende maatregelen.
    Dat is volgens mij niet de oplossing.

Inderdaad.

En nog eentje (de Volkskrant, 28-03-2015, ingezonden brief van Jan Bijma, Culemborg):
  Onze zekerheden zijn weg

Frank Kalshoven vraagt zich af hoe het toch komt dat de kiezer de regeringspartijen heeft laten vallen, juist nu het weer beter met de economie gaat en de gemiddelde Nederlander de economische situatie met stip op één zet op het lijstje van Grote Problemen. Hij snapt het niet.
    Dat komt omdat Kalshoven als (door mij bewonderde) econoom alle problemen door zijn economische bril bekijkt. Maar als de Nederlander beweert dat de economie het grootste probleem is, dan bedoelt hij dat anders dan Kalshoven denkt. Het gaat de Nederlander helemaal niet om de economie op zich, maar om zijn bestaanszekerheid. De bestaanszekerheid is de afgelopen tien jaar met enorme stappen achteruitgehold. Waar we tien jaar geleden nog wisten dat we met 62 jaar wel met pensioen zouden kunnen gaan, en dat dat pensioen welvaartsvast was, dat we een vaste baan hadden en niet zomaar ontslagen zouden kunnen worden, dat ons inkomen altijd zou groeien, omdat loonsverláging in ons woordenboek niet voorkwam, dat banken zorgvuldig met onze spaarcenten zouden omgaan, dat de overheid altijd zou zorgen voor goed onderwijs en goede zorg, dat is allemaal niet meer vanzelfsprekend.
    Dát is waar mensen zich zorgen over maken en dát is wat kiezers in de armen drijft van behoudende partijen als PVV en SP. En dát zou ook moeten zijn waar de gevestigde partijen oog voor moeten hebben. Juist de nadruk van de politiek op economie leidt tot de exorbitante bezuinigingen op de collectieve sector, op de zorg, op de sociale verzekeringen, en per saldo dus op de bestaanszekerheid. Vraag Nederlanders wat ze liever hebben: loonsverhoging of baangarantie en men kiest en masse voor het laatste.

En vraag wat de neoliberale ploert Kalshoven de mensen zal geven, en hij kiest "en masse" voor voor het eerste. Voor zichzelf alleen, natuurlijk. Neoliberalisme gaat over de vrijheid en zekerheid van de rijken, en de onzekerheid en onvrijheid van de rest.

Het niveau van het martelen van bejaarden is nog niet bereikt, maar het schofferen is al begonnen (de Volkskrant, 02-05-2015, van verslaggever Peter de Graaf):
  Ophef over afwijzen traplift voor 90-jarige

De gemeente Alphen aan den Rijn heeft de aanvraag van een 90-jarige inwoner voor een traplift in diens woning afgewezen omdat hij 'had kunnen voorzien dat traplopen steeds moeilijker zou gaan worden'. De afwijzingsbrief, die door seniorenorganisatie Unie KBO openbaar is gemaakt, heeft vrijdag geleid tot tal van boze en verontwaardigde reacties in de sociale media.
    De hoogbejaarde man vroeg de traplift in januari aan. Onlangs ontving hij de afwijzing. Unie KBO is vooral ook verontwaardigd over de bureaucratische botheid van de brief, waarin het besluit wordt toegelicht.
    'U bent op hoge leeftijd (90 jaar) en u bent al langdurig bekend met problemen in de bloeddoorstroming en een verminderde spierkracht in de benen', aldus de gemeente. 'Voorts woont u al 20 jaar in de huidige woning met trap. U had kunnen voorzien dat het traplopen steeds moeilijker zou gaan worden en had hiermee rekening kunnen houden. Zo had u in een eerder stadium naar een gelijkvloerse woning kunnen verhuizen. In uw situatie stellen wij vast dat de noodzaak tot de traplift redelijkerwijs voorkomen had kunnen worden.'    ...

En dit alles met instemming van de Volkskrant. Want ten eerste moet het heilige neoliberalisme verdedigd worden, en ten tweede mag je natuurlijk al helemaal geen beroep doen op "de sociale media", want dat is de club die de politiek-correcte, neoliberale, en migratiefundamentalistische censuur ondermijnt (de Volkskrant, 04-05-2015, column door Sheila Sitalsing):
  Traplift

Dit is het verhaal van de traplift en verworven rechten die voorbijgaan. Vroeger was het anders, overzichtelijk. Mensen kregen dingen van autoriteiten, bazen en andere boven hen gestelden. Uitkeringen, tegemoetkomingen, subsidies, voorzieningen, contracten, vaste banen en bergen rechten.    ...

Inderdaad. Want naast die asielzoekers zijn er ook nog de allochtonen, en tezamen kosten ze vele tientallen miljarden per jaar, dus inleveren die uitkeringen, tegemoetkomingen, subsidies, voorzieningen, contracten, vaste banen en bergen rechten. Dat gaat nu allemaal naar allochtone immigranten.
   En degenen die daar tegen zijn:
  Nu het tijdperk van de zekerheden op zijn einde loopt, komen de emoties. Ontsteltenis, ontgoocheling, stomme verbazing en blinde woede: je hoeft maar ergens in te prikken en er stroomt van alles uit.

.. zijn allemaal smerige PVV-ers. Kijk maar:
  Neem de 90-jarige man uit Alphen aan den Rijn die afgelopen week het nieuws haalde. Hij had de gemeente verzocht om een tegemoetkoming in de kosten voor een traplift. ...
    Volgens de Volkskrant veroorzaakte deze brief 'ophef' in 'de sociale media', waarmee bedoeld wordt dat het nieuws veel met schuim op de mond getikte reacties genereerde, vol uitroeptekens en spelfouten, waarin bedbadbroodontvangers de verdrinkingsdood wordt toegewenst, omdat zij wél gratis dingen krijgen terwijl 'de mensen die dit land hebben opgebouwd' creperen en hun huis uit worden gepest

Precies: PVV-stemmers. Heel foute mensen. In tegenstelling tot die lieve bruine knuffelbeertjes in hun lieve kleine bootjes. Dat zijn heel goede mensen.
    En natuurlijk in nog veel meer tegenstelling tot degenen die het geld voor trapliften uitkeringen, tegemoetkomingen, subsidies, voorzieningen, contracten, vaste banen en bergen rechten aan de allochtone immigranten hebben gegeven. Die zijn ontzettend goed en die moet je begrijpen:
  Gemeenten moeten woekeren met krappe budgetten ...

Omdat ze al hun geld hebben moet uitgeven aan allochtone immigranten. Maar dat is o zo goed, want:
  Het zijn heus geen uitzonderlijke fascisten, daar in Alphen.

Inderdaad, zegt de gewone Nederlanders. Het zijn elite-fascisten. Of iets dergelijks maar dat doet er niet toe. Het is de maatschappelijke elite die Nederlands geld dus Nederlandse arbeid geeft aan allochtone immigranten. Bij de tientallen miljarden uitleg of detail uitleg of detail . Per jaar.

En alweer een hele maatschappelijke (sub)sector (de Volkskrant, 26-05-2015, door Raymond Haans (bijna psychiater)):
  Alle adviezen in de wind slaan en dan een commissie instellen

Minister Schippers ziet eindelijk in dat de opvang van en zorg voor 'verwarde mensen' in Nederland beter moet. De term 'verwarde mensen' wordt vaak gebruikt als eufemisme voor patiënten met ernstige psychiatrische ziekten als gevolg van een (wetenschappelijk aantoonbaar) disfunctionerend brein, zoals depressieve-, psychotische- of angststoornissen. Volgens minister Schippers zijn er teveel 'verwarde mensen' op straat.
    Al voor de invoering van de bezuinigingen en ambulantisering in de GGZ is daartegen veel weerstand geweest vanuit alle disciplines in de GGZ en daaromheen. Deze hadden namelijk allang voorzien dat ambulantisering van de GGZ - het niet in een inrichting maar thuis behandelen - problemen zou veroorzaken. Zij hebben meermalen de schrijnende gevolgen geschetst.    ...

Wat iedereen zonder diploma maar met een werkend brein kon inzien. Minister Schippers heeft noch een diploma noch een werkend brein.
  Behalve dat dit voor de gezondheid en levensverwachting van de patiënten desastreus is, zal ook de samenleving er veel sociale en economische hinder van ondervinden. Een onbehandelde zieke patiënt kan vaak niet volledig in het arbeidsproces functioneren en in het geval van psychiatrische ziektebeelden ontstaat er daarnaast vaker dan bij andere ziekten overlast en gevaar voor de omgeving.
    Ten aanzien van de economische belangen schrijft het Trimbos Instituut in zijn trendrapportage 'GGZ 2012' over de ambulantisering zelfs 'dat de samenleving zich mogelijk fors in de vingers snijdt'. Helaas dacht mevrouw Schippers daar anders over en heeft al deze adviezen in de wind geslagen en haar plannen stug en arrogant doorgezet. En warempel, nu is het ineens een urgent probleem.
    Zo urgent zelfs dat het volgens minister Schippers nodig is om belastinggeld te verkwisten aan een dure commissie om dit probleem op te lossen. Het zou misschien beter zijn als minister Schippers zelf een maandje zou meelopen in een psychiatrisch ziekenhuis. Dan zou ze zien dat de opgenomen patiënten echt ziek zijn. Zoals een diabeet een disfunctionerende alvleesklier heeft, heeft een psychiatrische patiënt een disfunctionerend brein. Dat kun je niet oplossen met 'een kopje koffie bij de buurvrouw'. Want waarom zou er een medisch specialisme voor bestaan waaraan een ruim 10-jarige studie voorafgaat als het zo gemakkelijk was op te lossen?
    Minister Schippers zou dan ook zien dat deze patiënten niet in staat zijn thuis te zijn, ook niet met een dagelijks bezoekje van een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige of psychiater. Dan zou zij mogelijk inzien dat 'de toename van verwarde mensen op straat' wél direct verband houdt met de beddenvermindering. Maar nu is het eerst zaak om constructief te zijn en te proberen de 'verwarde mensen op straat' weer de juiste zorg te geven, op zijn minst zoals het was voor de privatisering en de bezuinigingen.

Minister Schippers zal nooit iets inzien. Tenzij je dat iets met een voorhamer in haar schedel naar binnen slaat.

Terug naar de neoliberale successen in het onderwijs (de Volkskrant, 23-06-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
  Iets van deemoed

De politiek is tot op zekere hoogte medeplichtig aan de ontwikkeling die ROC Leiden fataal is geworden.

De Tweede Kamer staat vandaag aan de verleiding bloot om de geldkraan naar het door wanbeheer geplaagde ROC Leiden dicht te draaien. Schoolbestuurders gingen met gewiekste projectontwikkelaars in zee om in het genot te komen van twee markante gebouwen met 'leerwerkparken' en andere voorzieningen die het onderwijs meer glans moesten geven.    ...

Precies zoals ze door politiek en media een decennia of twee is voorgehouden.
  Daarvoor moest uiteindelijk 220 euro per vierkante meter worden neergeteld - tegen 80 euro in de tijd dat ROC Leiden nog over achttien locaties was verspreid. Om de huisvesting te kunnen betalen moest op onderwijs worden bezuinigd. Met als gevolg dat vorig jaar 40 procent van de opleidingen, waar 56 procent van de negenduizend leerlingen was ingeschreven, niet aan de maat was.

Precies zoals het door een doodenkele niet-neoliberaal voorspeld was ("Zelfregulatie is een fantastisch idee - we moeten het voor iedereen invoeren").
  Rest het argument van voorstanders van sluiting van ROC Leiden dat een faillissement de megalomanie van andere schoolbestuurders zal temperen. Geen onderwijsinstelling is, met andere woorden, 'too big to fail'. Na de lijdensweg van ROC Leiden en, eerder, Hogeschool InHolland en de onderwijsgroep Amarantis, mag echter worden aangenomen dat die les inmiddels wel is getrokken.

Een gore leugen, want de Volkskrant pleit nog bij iedere gelegenheid voor de neoliberale aanpak. Bijvoorbeeld bij haar fanatieke keuze voor de neoliberale en megalomane EU.
  Afgezien daarvan is de politiek medeplichtig aan de drama's die zich in het onderwijs hebben voltrokken. Ze heeft de schaalvergroting aangemoedigd en heeft met de lumpsumfinanciering onderwijsbestuurders in de verleiding gebracht gemeenschapsgeld verkeerd te besteden. In de besluitvorming van de Kamer zou daarom vandaag ook iets van deemoed moeten doorklinken.

Riposte:
  Afgezien daarvan zijn de media medeplichtig aan de drama's die zich in het onderwijs hebben voltrokken. Ze hebbende schaalvergroting aangemoedigd en hebben met de lumpsumfinanciering onderwijsbestuurders in de verleiding gebracht gemeenschapsgeld verkeerd te besteden. In de berichtgeving in de medaizou daarom vandaag ook iets van deemoed moeten doorklinken.

Maar daarop kan je wachten tot sint-juttemis of de revolutie. Whatever comes first.

En weer een hele maatschappelijke sector (de Volkskrant, 01-07-2015, van verslaggever Thijs van Soest):
  Commerciëlen pikken de sport in

Het medialandschap is overhoop gehaald nu Discovery/Eurosport de Olympische Spelen heeft binnengesleept. De publieke omroepen staan perplex. Live sport was hun reddingsboei.

...    Net als bij onder meer de Britse BBC, Duitse ARD/ZDF en France 2, moeten ze bij de NOS nog altijd bijkomen van het verrassende nieuws van maandag. ...  De Olympische Spelen zullen niet meer bij de publieke omroepen te zien zijn.' Hoe anders is de sfeer in de Verenigde Staten, bij Discovery Communications, het gigantische mediabedrijf van John Malone - bekend van de Discovery-kanalen, TLC en sinds vorig jaar Eurosport.
    Want daar was hij weer; de 'cable cowboy' sloeg andermaal zijn slag. Onlangs al met de miljardenovername in Amerika van Time Warner Cable, en nu dan deze rechtendeal voor het tot nu toe nogal gezichtsloze pan-Europese kabelkanaal Eurosport.    ...

Deze ploert is de baas van UPC, dat net in Nederland de kabel vrijwel volledig in handen heeft gekregen, door de overname van Ziggo. Deze ploert is in zijn eentje al een bijna volledige rechtvaardiging van een Pol Pot-achtige revolutie.
    En elders zijn er ook nog andere haaien:
  Zelfs de BBC verliest de ene sport na de andere  (door Patrick van IJzendoorn)

De BBC is hard op weg om een sportarme zender te worden nu het ook de uitzendrechten voor de Olympische Spelen van 2022 en de daaropvolgende jaren heeft verloren...
    De BBC is een stuk rijker dan de NOS, maar kan ook niet op tegen het grote geld dat met name de Amerikaanse televisiestations op tafel kunnen leggen. Door de jaren heen heeft de publieke omroep diverse grote sportevenementen verloren. Zo zijn er al sinds mensenheugenis geen rechtstreekse cricketwedstrijden meer te zien, terwijl voetbalwedstrijden tegenwoordig beperkt zijn tot bekerwedstrijden en belangrijke interlands. Voor golf is de Brit aangewezen op Sky.    ...

Ploerten en haaien zijn de top-roofdieren van het mensenrijk.

Weer wat zorg (de Volkskrant, 15-07-2015, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Gemeente is soms feller op thuiszorg dan Rijk wil

Door onduidelijkheid van de nieuwe wetgeving over huishoudelijke hulp gaan veel gemeenten verder in hun bezuinigingen op deze thuiszorg dan staatssecretaris Van Rijn (Volksgezondheid) lijkt te hebben bedoeld.    ...

Een vuile leugen: de bedoeling van die plannen was bezuinigingen.

Hé, daar is ze weer (de Volkskrant, 10-07-2015, door Gijs Herderscheê):
  Zonder protest zet Schippers haar zorgplan door

Een half jaar na de politieke crisis, krijgt het kabinet alsnog z'n zin: de zorgpolis met beperkte artsenkeuze komt eraan. En ophef is dit keer nergens te bekennen.

Tussentitel: Om critici gerust te stellen, zijn er een paar maatregelen bijgekomen

...    krijgen patiënten nu alsnog de keus: de oude vertrouwde, relatief dure polis waarin je zelf je zorgverleners kiest. Of een polis met beperkte keuze, in ruil voor een lagere premie of lager eigen risico.    ...

Oftewel: vrije keuze en de goede dokters voor de rijken, de matige dokters voor de armen.
    Met of zonder protest zet het volk de executie van Schippers door.
    Dat ervoor proces is een wassen neus.

Nog minder rechtspraak (de Volkskrant, 01-09-2015, van verslaggeefster Loes Singeling):
  Bezuinigingen moeten 32 miljoen euro opleveren

Zeven rechtbanken ingekrompen

Tussentitel: Sommige mensen moeten straks 100 kilometer reizen voor rechtspraak - Carl Luttikhuis - waarnemend deken van de Orde  voor Advocaten Overijssel

Zeven rechtbanken verliezen de komende jaren een groot deel van hun functies als gevolg van modernisering en bezuinigingen. Daarnaast verdwijnen 950 fte aan administratieve banen en functies van juridisch medewerkers. Dit staat in het meerjarenplan 2015-2020 dat de Raad voor de Rechtspraak gisteren heeft gepubliceerd.     ...

En dus nog minder rechtsstaat. Omdat:
  De komende jaren moet de Rechtspraak flink bezuinigen van het kabinet: van 32 miljoen euro volgend jaar tot 88 miljoen euro in 2020. In het meerjarenplan staat dat winst behaald kan worden in huisvesting. De Rechtspraak zou over 20 procent meer ruimte beschikken dan nodig.

Terwijl tussen de tien en het honderdvoudige (of nog meer?) wordt weggesmeten aan het opvangen van de extra "vluchelingen" oftewel kalifaataanhangers in 2015. Maar vluchtelingen = nomadisme = neoliberalisme, en: rechtspraak = staat = socialisme.

Een kleine: een instelling (de Volkskrant, 05-09-2015, van verslaggeefster Nanda Troost):
  Topman UWV: weer persoonlijk contact met werkloze nodig

Tussentitel: Werkloze stuit op 'ondoordringbare muur'

Het UWV wil af van het alleen maar digitaal begeleiden van werklozen. Wie zijn baan kwijtraakt, moet, zeker in het begin, op gesprek kunnen bij een adviseur van de uitkeringsinstantie. Dat zegt de nieuwe topman van het UWV Werkbedrijf naar aanleiding van een schrijnend persoonlijk relaas van een werkloze, vandaag beschreven in Vonk.
    Het UWV begeleidt werklozen sinds 2005 vooral digitaal, deels ingegeven door beleid, maar ook als gevolg van bezuinigingen. ...

Veel meer nog: als gevolg van het neoliberalisme.
  Sjors van Beek (52), een werkloze journalist, omschrijft het UWV als 'een ondoordringbare digitale muur en een onpersoonlijk technocratisch bastion, bevolkt door 19 duizend ambtenaren die hun targets zitten af te vinken en werklozen uit de statistieken proberen te toveren. En dan ben ik nog hoogopgeleid, mondig en bedreven met computers en social media.'
    Van Beek veegt de vloer aan met de 'strenge voorschriften, kleuterregeltjes en schoolse, vaak onbereikbare, onlinewerkmappen'. De '100 procent passende vacatures' die het UWV belooft, betekenen een klap in het gezicht van de werkloze academicus die na bijna 25 jaar door een reorganisatie op straat kwam. Een tijdelijke baan in Groningen is met 180 kilometer verderop 'onhandig', maar 'er knapt pas echt iets als ik lees wat voor type ze zoeken: een 'junior journalist'. Met maximaal drie jaar werkervaring. Zijn uiteindelijke ontsnapping uit de WW, het zzp-schap, wordt eerder 'ontmoedigd dan gestimuleerd'.    ...
    Achtereenvolgende kabinetten hebben flinke bezuinigingen doorgevoerd op het UWV. Tussen 2002 en 2014 werd de uitkeringsinstantie 830 miljoen euro gekort op de uitvoeringskosten. Tot 2018 is daar nog 440 miljoen bijgekomen. In die bezuinigingen is ook een verwachte daling van de werkloosheid meegenomen, waardoor er voor het UWV minder werk is. Het aantal medewerkers is teruggebracht van 28 duizend in 2003 tot 19 duizend nu.

Allemaal "verwachtingen" gebaseerd op ideologie. Men "verwacht" nooit extra kosten, hogere werkloosheid, enzovoort. Allemaal uit de onbedwingbare neiging om de overheid terug te dringen. Neoliberalisme.

Wat later nog wat meer details (de Volkskrant, 12-09-2015, door Nanda Troost):
  Menselijke maat zoek bij het UWV

Eén loket moest er komen om mensen aan werk te helpen én hen op fraude te controleren. Met steeds minder geld. Nu is er kritiek op de onpersoonlijke aanpak waar dat toe leidde.

Het UWV is, al dan niet gedwongen door politiek Den Haag, te veel blijven hangen in het strikt toepassen van de regels rond het verstrekken van uitkeringen. Persoonlijk contact met een werkcoach, wat veel werklozen nodig hebben als ze net hun baan zijn kwijtgeraakt, is wegbezuinigd. Om de uitkeringsinstantie weer een menselijk in plaats van digitaal gezicht te geven, is meer nodig dan een pot met geld vanuit Den Haag. Er is een cultuuromslag nodig, zeggen deskundigen.    ...
    Het UWV is dat ene loket voor wie ziek wordt of zijn baan kwijtraakt. De werkloze of langdurig zieke hoeft niet meerdere deuren langs voor zijn uitkering, de controle op het naleven van alle regels, reïntegreren en het zoeken van een baan. Eén adres lijkt misschien klantvriendelijk, maar dit ene loket moet ook twee tegenstrijdige rollen vervullen. Enerzijds moet het UWV streng controleren of een zieke of werkloze nog een uitkering verdient. Anderzijds moet de instantie juist hulp bieden bij reïntegratie of de zoektocht naar een nieuwe baan. Die dubbele rol blijkt te wringen.
    Dat ene loket is er gekomen doordat de politiek eind vorige eeuw korte metten wilde maken met de reputatie van Nederland als 'de zieke man van Europa'. Er waren toen bijna 1 miljoen 'arbeidsongeschikten', vooral door het ruimhartige beleid van werkgevers en vakbonden om ouderen bij reorganisaties in de gunstiger WAO onder te brengen in plaats van de lagere WW met ook nog eens sollicitatieplicht. Werkgevers en vakbonden waren tot dan verantwoordelijk voor de werknemersverzekeringen.
    Terugkijkend is de daaropvolgende reeks fusies van uitkeringsinstanties (in de jaren negentig nog het GAK) en het arbeidsbureau (laatstelijk het CWI, het Centrum voor Werk en Inkomen) niet heel succesvol uitgepakt, concludeert Nicolette van Gestel, hoogleraar sociale zekerheid en arbeidsvoorziening aan de universiteit van Tilburg. 'De dominante cultuur van het uitvoeren van de regels bij het UWV als uitkeringsinstantie heeft de flexibiliteit en menselijkheid die nodig zijn voor een goed werkende arbeidsbemiddeling behoorlijk opgeslokt.'
    Bezuinigingen hebben de trend van het systeemdenken verder versterkt. Het UWV is jarenlang door achtereenvolgende kabinetten gekort op de uitvoeringskosten. Die kosten moesten terug van 2,7 miljard euro in 2005 naar 1,5 miljard in 2008. Vorig jaar bedroegen de uitvoeringskosten 1,9 miljard euro, op 24 miljard euro die aan uitkeringen is uitbetaald. ...
    De vooral digitale werkwijze valt het UWV niet te verwijten, vindt Romke van der Veen, hoogleraar sociologie van arbeid en organisatie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. 'Dit is het gevolg van een politieke keuze.' 'Als antwoord op de bezuinigingen heeft het UWV de digitalisering, met werk.nl, versneld doorgevoerd', zegt Van Gestel.
    Nederland heeft met het UWV gekozen voor een tussenmodel dat niet werkt, vindt Ton Wilthagen, hoogleraar arbeidsmarkt in Tilburg. 'Het UWV is een politieke organisatie. Het ontbreekt er aan flair en lef om het initiatief te nemen om werklozen weer aan werk te helpen.'    ...

En vervang de generieke term 'politiek' door "de neoliberale politiek". Er moest een probleem opgelost worden: te veel lieden die golden alsrbeidsongeschikt maar dat niet waren, maar dat had binnen een bestaand model kunnen worden aangepakt - herkeuringen, bijvoorbeeld. Maar het neoliberalisme leidt tot allerlei dwaze fusie-plannen, die meestal niet werken, omdat alleen naar gedroomde "efficiëntie"-slagen wordt gekeken, in plaats van daadwerkelijke werkprocessen. Ook wel bekend als "spreadsheet-management".
    Terwijl de werkelijkheid meestal simpel is:
  Misschien kan een redelijk recent rapport worden afgestoft dat aantoont dat direct contact met een werkcoach meer oplevert dan iemand een digitaal doolhof in sturen. SEO Economisch Onderzoek constateerde twee jaar geleden al dat gesprekken tussen werkcoach en 'WW-klant bewezen effectief is', zegt SEO-directeur Barbara Baarsma. Uit Een goed gesprek werkt blijkt dat de reïntegratie door het UWV per WW'er gemiddeld 65 tot 210 euro kostte terwijl dat ruimschoots werd gecompenseerd door de besparing op de uitkeringslasten (gemiddeld 381 tot 2.675 euro).

Tja, wat iedereen met enig gezond verstand ook zo en gratis had kunnen vertellen.

Weer zo'n mooi plan (de Volkskrant, 10-09-2015, van verslaggever Rik Kuiper):
  Interview | Marc Dullaert, Kinderombudsman

'Het kind staat vaak niet centraal'

Passend onderwijs past lang niet altijd, concludeert Marc Dullaert een jaar na de invoering van het nieuwe stelsel. 'Zo'n hervorming had beter doordacht moeten worden.'

Waar het misgaat met passend onderwijs? Kinderombudsman Marc Dullaert kent voorbeelden genoeg. Het afgelopen jaar kwamen er een paar honderd dossiers bij hem op zijn bureau terecht, dossiers van kinderen die op verschillende scholen werden geweigerd, kinderen die niet de begeleiding kregen die ze nodig hadden en kinderen die nog altijd thuis zitten - ook al willen ze dolgraag naar school.    ...

De beleidsoverwegingen waren natuurlijk weer uiterst simpel: "Speciaal onderwijs vergt veel menselijke inzet - speciaal onderwijs is dus duur - dat geld gaat niet naar de rijken - dus schaffen we het speciaal onderwijs af". Dat kan je moeilijk hardop zeggen, want speciaal onderwijs is voor de allerzwaksten in de samenleving - kinderen die op één of andere reden niet van zichzelf met de maatschappij mee kunnen komen. Uiterst treurig, dus. En als je een vuig, vies, smerig en weerzinwekkende plan hebt om van de allerzwaksten te stelen, dan heb je een mooi uitziend en zoet smakend omhulsel nodig. En dan zeg je dat speciaal leidt tot een geïsoleerde positie. Dat die kinderen beter af zijn te midden van de gewone kinderen. Waar ze niet mee mee kunnen komen. En dat vuig, vies, smerig en weerzinwekkende plan geef je dan een mooie en zoetsmakende naam. Wat werd "Passend onderwijs". Net zoals dictator Big Brother lijfspreuken had als "Oorlog is Vrede". Hier dus: "Niet-aangepast onderwijs is passend onderwijs":
  Uit een rapport dat de Kinderombudsman dinsdag presenteerde, blijkt dat er een jaar na de invoering van passend onderwijs nog heel wat knelpunten zijn. Lang niet altijd krijgen kinderen met bijzondere behoeften een passende plek op een reguliere school of een school voor speciaal onderwijs.
    Vorige week kwam de Algemene Vereniging Schoolleiders ook al met een zorgelijke mededeling over passend onderwijs. Uit een rondvraag onder bijna vierhonderd schoolleiders bleek dat scholen leerlingen die extra zorg nodig hebben liever doorverwijzen naar een andere school.

Want "leerlingen die extra zorg nodig hebben" is hetzelfde als "leerlingen die extra menselijke aandacht nodig hebben" en dat is dus weer hetzelfde (zie weer: "speciaal onderwijs is duur") als "leerlingen die extra geld nodig hebben":
  Kunnen de scholen het wel aan?
'Dat is een goede vraag. Op sommige plekken gaat het goed. Daar zetten mensen met lef alles op z'n kop om een kind op de juiste plek te krijgen. Maar vaak genoeg lukt het scholen niet. Dat is niet altijd onwil. Soms geven ze aan meer geld nodig te hebben, bijvoorbeeld voor klassenassistenten.'

En dat krijgen de gewone scholen onvoldoende of niet. Want dat was dus de ware reden achter dit beleid. Geen "Passend onderwijs", maar "Passend geld". Zijnde "Minder geld voor de allerzwakste kinderen, meer voor de rijken". En als het dan zo ver komt dat het over geld gaat, dan kort  je dat "Minder geld voor allerzwakste kinderen, meer voor de rijken" af tot "Bezuinigingen".
    En dat is dus allemaal hetzelfde als "Dickensianisme", ploertigheid en sociopathie.
    "Stelen van de allerzwaksten ten gunste van de rijken".

Eigenlijk weer zo'n hoofdeffect, maar voor de volledigheid ook hier genoteerd (de Volkskrant, 30-09-2015, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):
  Waarom is spoor poel van ellende?

... Voor wie verder moet, ligt er een van de meest fijnmazige spoorwegsystemen in de wereld. ...
    Hierover moeten nu dagelijks 1,2 miljoen mensen worden vervoerd. Dat is veel, maar van een beetje innovatief land mag worden verwacht dat die in de benodigde 5.000 ritten punctueel en enigszins comfortabel naar hun bestemming worden gebracht. Omdat het land weinig tunnels kent, kunnen daarvoor gelukkig moderne dubbeldekstreinen worden ingezet.
    Desondanks lijkt het treinverkeer meer weg te hebben van dat van Bangladesh op de dag vóór het offerfeest. ...
    Passagiers worden als haringen in een ton vervoerd op de balkons waar geen conducteur zich nog een weg kan banen. Soms moeten passagiers op het station worden achtergelaten omdat er helemaal geen plaats is. ...
    En in plaats dat de NS verbeteringen aanbrengt, kondigt de vervoerder aan eind dit jaar 41 treinstellen uit de dienstregeling te nemen. De 58 vervangende treinen komen een jaar later - een modelvoorbeeld van slechte planning. ...
    Indien de NS iets goeds doet, gaat het wel fout bij Prorail, dat de infrastructuur beheert. Binnenkort vallen de herfstbladeren, waarna er een periode aankomt dat de wissels kunnen vastvriezen.
    In 1995, toen Annemarie Jorritsma minister van Verkeer & Waterstaat werd in Kok I, werd het onzalige idee van marktwerking op het spoor doorgevoerd. Toen was al duidelijk dat van echte concurrentie op het spoor niets terecht zou kunnen komen.
    Kunstmatig werden het vervoer en de infrastructuur gescheiden in twee aparte ondernemingen, die allebei hun broek moesten ophouden. Het gevolg is dat de NS wacht op ProRail en ProRail op de NS.    ...

Marktwerking heeft ook het spoor vernield ...

En het openbaar vervoer op de weg (de Volkskrant, 28-10-2015, van verslaggever Jurre van den Berg):
  Reportage | Bezuinigingen op stadslijnen

Alleen nog een bejaardenboemel

In Meppel en Hoogeveen worden stadsbussen wegbezuinigd en vervangen door minibusjes die door vrijwilligers worden bestuurd. 'Iedereen wordt de auto weer ingejaagd.'

Tussentitel: Inchecken met een ov-chipkaart kan niet langer

...    'Stadsdiensten zijn een relatief dure voorziening die relatief weinig reizigers vervoeren', zegt directeur Jan van Selm van het OV-bureau Groningen Drenthe, dat namens de provincies het openbaar vervoer organiseert. Komend jaar moet de organisatie 1,8 miljoen euro bezuinigen omdat er minder geld komt van het Rijk. Ook in Hoogeveen, Assen (gedeeltelijk), Veendam, Ter Apel en Haren worden de stadsdiensten daarom geschrapt. ...
In Meppel (28 duizend inwoners) zet de gemeente straks 8-persoons minibusjes in, gedeeltelijk bestuurd door vrijwilligers. ...
    Ook Hoogeveen (38 duizend inwoners) verdwijnen de twee stadslijnen in hun huidige vorm. 'We zijn voor het blok gezet', zegt wethouder Jan Steenbergen (Gemeentebelangen). 'Dit is een koele sanering.'    ...
    Maar chauffeur Henri Seubers (40) ziet vooral de nadelen ...
    Met enige weemoed wijst Seubers richting de enorme parkeerplaats voor het station, die bomvol auto's staat. 'Tien jaar geleden wilde de overheid het gebruik van openbaar vervoer stimuleren. Nu wordt iedereen weer de auto ingejaagd.'    ...

Geheel conform het neoliberale ideaal: "Ieder voor zich, en Jahweh voor ons allen".

Weer een geval van volbloed massale ploertigheid (de Volkskrant, 27-11-2015, Armand Höppener, voormalig psychiater; voorzitter rk Taborgemeenschap Nieuwegein):
  Zorg weer voor de dolende mens

Door bezuinigingen is de dolende mens aangewezen op vaardigheden die hij niet heeft en ook niet kan leren.

Het lijkt of in onze samenleving het uitsluiten van groepen mensen weer normaal wordt gevonden. Het gaat om kwetsbare mensen die zichzelf niet goed kunnen verdedigen en zich bij uitstek lenen voor uitstoting: ik doel op overlast veroorzakende en vaak zwervende mensen.
    Ze zijn weliswaar van alle tijden, maar ze trekken met name de aandacht bij economische tegenslag of maatschappelijke onrust. Het zijn de mensen aan wie geen eer te behalen valt. Ze zijn maatschappelijk niet aangepast - komen tot kleine criminaliteit om in hun onderhoud te voorzien. Ze frequenteren politiebureaus of gevangenissen. Het ontbreekt ze aan werk en een vaste verblijfplaats.
    De meesten lijden aan een tijdelijke of blijvende psychiatrische stoornis en zijn na het uitkleden van de verzorgingsstaat aangewezen op vaardigheden die ze niet bezitten en ook niet kunnen aanleren.
    Deze doelgroep zijn wij uit het oog verloren. Het is geen wonder dat we steeds vaker lezen over 'verwarde mensen'. Het zijn de mensen die voorheen een veilig onderkomen hadden in een beschutte woonvorm, waarin zij - jazeker - op kosten van de samenleving hun beperkte leven leefden.
    Aangezet door bezuinigingen van de overheid en een slecht onderbouwd beleid van psychiatrische instellingen zijn de laatste jaren beschermende woonvormen gesloten of afgebouwd vanuit de optimistisch getinte gedachte dat deze mensen hun weg in de samenleving wel weten te vinden. ...

Laten we lieden als Rutte, Blok, Pechtold en Koolmees gewoon het hoofd afhakken, Of aan de lantarenpalen hangen.

En (de Volkskrant, 27-11-2015, door Pim Kraan, directeur Save the Children Nederland. Aloys van Rest, directeur Defence for Children. Sadet Karabulut, Tweede Kamerlid SP en Linda Voortman, Tweede Kamerlid GroenLinks):
  Kinderen mogen niet in armoede leven

Arme kinderen moeten onafhankelijk van hun ouders aanspraak kunnen maken op sociale zekerheid.

Tussentitel: Kinderen die in armoede opgroeien bereiken een lager opleidingsniveau en zijn vaker ziek

Deze week wordt in de Tweede Kamer de begroting Sociale Zaken en Werkgelegenheid besproken. Wij vragen het kabinet dit moment aan te grijpen en eindelijk een einde te maken aan armoede onder kinderen in Nederland. Dit kan door te beginnen hun een zelfstandig recht op sociale zekerheid te geven.
    Bijna 400.000 kinderen in Nederland groeien op in armoede. Dat aantal is sinds 2007 met 124.000 toegenomen. Kinderen blijven een kwetsbare groep. De financiële beperkingen waar gezinnen met minderjarige kinderen mee kampen, leiden niet alleen tot een gebrek aan goed eten, kleding of andere elementaire zaken, maar ook tot sociale uitsluiting. Kinderen durven geen vriendjes thuis uit te nodigen, kunnen niet deelnemen aan schoolexcursies of doen niet mee aan sport en culturele activiteiten.
    De gevolgen hiervan zijn, ook op lange termijn, groot. Kinderen die in armoede opgroeien, bereiken een lager opleidingsniveau en hebben relatief vaak gezondheidsproblemen. Daarnaast lopen zij 25 jaar later een twee keer zo groot risico om onder de armoedegrens te raken. ...

En Kamp en Schippers en Samsom en Asscher erbij.

Nog zo'n "onbedoeld effect" (de Volkskrant, 16-12-2015, van verslaggever Guido van Eijck):
  Mbo-opleidingen weren leerlingen met een beperking

Tussentitel: Studenten die wel zijn aangenomen, krijgen vaak niet de toegezegde zorg

Jaarlijks worden tientallen studenten met psychische of lichamelijke beperkingen niet toegelaten tot een mbo-opleiding. Zorgstudenten die wel zijn aangenomen, krijgen lang niet altijd de ondersteuning die ze nodig hebben. Dit blijkt uit een rondvraag van de Volkskrant onder studenten, ouders, juristen en andere betrokkenen.
    Vorig jaar verving het zogeheten passend onderwijs het systeem van leerlinggebonden budgetten - of 'rugzakjes' - waaruit tot dan toe speciale zorg werd gefinancierd. Sindsdien ontvangen de scholen de budgetten voor zorgleerlingen en zijn zij verantwoordelijk voor ondersteuning.    ...

Oorzaken: de bezuinigingen gepaard gaande met het neoliberale-leugenachtige "passende onderwijs", en het even neoliberale-leugenachtige "prestatiebeloning". Destijds tegengesproken, maar volkomen voorspelbaar.

Hadden we bejaardenzorg al gehad? Bij deze dan (de Volkskrant, 17-12-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Yvonne Hofs):
  Zorgcaissière

Supermarktcaissières die aan ouderenzorg gaan doen. Het is - helaas - een voorbode van de toekomst.

Tussentitel: De familie moet het maar oplossen

Twee Albert Heijn-supermarkten in Den Haag gaan op de oudjes letten. De caissières in deze winkels zullen vanaf begin volgend jaar extra alert zijn als klanten van een gezegende leeftijd warrig overkomen of zes keer per dag langskomen voor telkens een andere boodschap. Deze ouderen zijn mogelijk vereenzaamd of kampen met geestelijke achteruitgang. ...
    Het antwoord van het kabinet op deze signalen is: meer mantelzorg. De familie moet het maar oplossen. ...
    ... De Haagse Super(markt)Zorg is een schrijnend lapmiddel. Maar een echte oplossing voor het zorgtekort is er niet. De riante zorgvoorzieningen die we gewend waren zijn onbetaalbaar geworden.

Juist ja ... De burgers zullen hopelijk redelijk snel tot de conclusie komen dat deze elite en haar lakeien onbetaalbaar zijn geworden. Die Hofs heeft haar plaats in de rij naar de guillotine al veroverd middels haar inspanningen om de (bijna) gepensioneerden te beroven uitleg of detail , en die lieden van VVD en PvdA gaan er natuurlijk ook sowieso ook aan, met name de twee Joodse Joodsisten Samsom uitleg of detail en Asscher uitleg of detail die dit neoliberale Joodsisme mede hebben doen zegevieren. En vooral vanwege hun gore hypocriete neplinkse praatjes, ondertussen de Nederlandse bejaarden en andere zorgbehoevenden laten stikken onder het motto "Het is te duur", maar wel onbeperkt miljarden uitgeven aan zogenaamde "vluchtelingen" omdat dat Midden-Oosterse soortgenoten zijn zowel qua cultuur als hun semitische genen.

Nog eentje (de Volkskrant, 19-12-2015, ingezonden brief van J. van Lieshout, psychiater, Hem):
  Armoepolis

Recente verhalen in de pers (en uit de medische praktijk) over zeer hoge kosten waarmee patiënten met een budgetpolis kunnen worden geconfronteerd waren voor mij en collega-psychiaters aanleiding hierover te spreken met vertegenwoordigers van een grote verzekeraar.
    Wij vernamen dat die budgetpolis, ook wel armoepolis genoemd, nooit een probleem zou geven, omdat immers de huisarts bij verwijzing samen met de patiënt diens polis bestudeert en doorneemt, en dan een gerichte verwijzing doet. 'Geen enkel probleem.'
    Ondanks ons 'kletskoek' en 'zo gaat dat helemaal niet' bleef de verzekeraar volhouden. Donderdagochtend besprak ik dit met een viertal huisartsen (ik werk in een huisartsenpraktijk) bij de koffie. Het schaterlachen was niet van de lucht. Overigens ben ik van mening dat de term armoepolis terugslaat op verzekeraars en politiek. Het is hun morele armoe die de budgetpolis heeft geschapen.

 Het effect van de plannetjes van de neoliberale ploert en sociopaat Schippers.

Een kleintje (de Volkskrant, 24-12-2015, ingezonden brief van Mickey Withagen, Arnhem):
  Verkapte bezuinigingen

Hulde voor het artikel van Lisa Hinderks. Ze beschrijft heel treffend hoe ze haar tijd op het Doveninternaat Guyot heeft ervaren. Het internaat dreigt te verdwijnen. Zelf ben ik aan één oor honderd procent doof, en heb aanzienlijk minder problemen ervaren dan Lisa. Ik heb regulier onderwijs gevolgd, maar ik kan me sterk inleven in de situaties die dove jongeren tegenkomen. Luister hier naar, staatssecretaris Dekker, en laat verkapte bezuinigingen geen leidraad zijn!

Zouden we het al kunnen afkorten? Dit dan: "Alle zwakkeren zijn de sigaar, alle rijkeren gaat het beter".

Twee kleine berichten die naast elkaar stonden in dezelfde kolom (de Volkskrant, 29-12-2015, ANP):
  Winkeliers in verzet tegen outlet Halfweg

Winkeliers verzetten zich tegen de komst van een groot outletcentrum in het Noord-Hollandse Halfweg. Brancheorganisatie INretail stapt naar de rechter om de komst van het voor 2017 geplande complex op het terrein van de voormalige suikerfabriek van CSM tegen te gaan. INretail vreest dat de concurrentie van het outletcentrum het voortbestaan bedreigt van veel bestaande winkels in de regio Amsterdam en Haarlem. ...

Het zuigen van het bloed van kleine winkeliers.
    En (de Volkskrant, 29-12-2015, ANP):
  FNV boos over werk zonder loon in bijstand

Vakbond FNV sleept twee gemeenten die uitkeringsgerechtigden jarenlang lieten werken zonder ze te betalen voor de rechter. De bond vindt dat ze recht hebben op een minimumloon. Mensen in de bijstand vouwden in Aalten en Oude Usselstreek sinds 2011 zonder enige beloning nepbloemen, die vervolgens goedkoop in tuincentra werden aangeboden. Ook plakten ze enveloppen en rooiden ze bomen. ...

Het zuigen van bloed van sociaal zwakkeren.

En weer een neoliberaal plan om de beschaving te ondermijnen (de Volkskrant, 22-01-2016, ingezonden brief van Bert Beuving, Druten):
  Makkelijker school stichten bevordert de segregatie

Wie wil dat eigenlijk, gemakkelijker scholen stichten? Als onderwijsbeleidsmedewerker heb ik heel wat ouders en leerkrachten ontmoet, maar nog nooit heb ik iemand hierom horen vragen. Wel regelmatig om meer kwaliteit en insluiting. Als het wetsvoorstel van Dekker wordt aangenomen, gaat het tegendeel gebeuren: meer segregatie in onze samenleving.
    Door verruiming van de mogelijkheden een school te stichten, zullen er onderwijsconcepten worden ontwikkeld die aansluiten bij de sociaal-culturele achtergrond van bepaalde groepen ouders. Vooral hún kinderen zullen deze scholen bezoeken en dus niet langer in contact komen met kinderen uit andere 'milieus'.
   Er zullen bijvoorbeeld scholen ontstaan, die in hun schoolwerkplan en pedagogisch-didactische aanpak veel nadruk leggen op presteren, op de lat steeds hoger leggen, op zelfstudie, en die zullen uitgaan van veel voorkennis, van een flinke culturele bagage, van veel huiselijke ondersteuning.
     Daarmee zal de diversiteit in het schoolaanbod toenemen en de mogelijkheid voor kinderen afnemen om sámen te spelen en te leren in de samenleving-in-het-klein die een school zou moeten zijn. Zo wordt de basis gelegd voor een nog verdere segregatie in onze samenleving, terwijl wij er juist alles aan zouden moeten doen om het omgekeerde te realiseren.
    En dan heb ik het nog niet over de kapitaalvernietiging die het met zich meebrengt en ook niet over de gemeenten die met extra kosten zullen worden geconfronteerd voor onderwijshuisvesting en misschien ook voor leerlingenvervoer (vrijheid van schoolkeuze).
    Natuurlijk moet er binnen het onderwijs nog heel wat gebeuren om vooral de kwaliteit te versterken, maar gemakkelijker een school stichten draagt daar zeker niet toe bij.

Neoliberalen zullen niet rusten voor we weer helemaal terug zijn in de tijden van Charles Dickens.

Hé, en wat bemerkt men: schoolsegregatie (de Volkskrant, 13-04-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
  Mbo'ers in de knel

Het Nederlands onderwijs wordt geroemd om de kansen die het biedt aan zwakke leerlingen. ...

De laatste restanten van het onderwijsbeleid van de jaren 1945-1970. van de tijd voor het neoliberalisme het overnam in Nederland. Met een eindeloze stroom van dit soort maatregelen:
  Tegen die achtergrond is het pijnlijk dat juist leerlingen op het mbo ernstige nadelen ondervinden van de afschaffing, in 2015, van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten. Die maatregel maakte deel uit van de reductie van het aantal regelingen - van elf tot vier - voor ouders met kinderen. Deze bezuinigingsmaatregel is goed voor een opbrengst van 800 miljoen euro - op een budget van 10 miljard. 'Ouders die het hardst een financiële bijdrage nodig hebben, worden zoveel mogelijk ontzien', beloofde de regering destijds. Voor veel mbo'ers blijkt dat een loze belofte te zijn. Sommigen gaan er onder het nieuwe regime 550 euro per jaar op achteruit. Een fors bedrag, zeker voor de minst draagkrachtige ouders.

En dat was allemaal de bedoeling. Het is namelijk de bedoeling van het neoliberalisme om een ellendige onderklasse te kweken.

Kijk maar (de Volkskrant, 13-04-2016, column door Arnon Grunberg):
  Betaalde aandacht

Vertroetel je Ouders heet het bedrijf van Tom Crouse. Daarover schreef Jeroen Trommelen maandag in de Volkskrant. Een uur gezelschap kost euro 29,50. ...
    ... is er een principieel verschil tussen een au pair en het inkopen van aandacht voor ouders?    ...
    Aan lager wal geraakte beroemdheden kunnen zo bijklussen. 'Mam, voor je verjaardag krijg je een uurtje betaalde aandacht van Gordon.'
    Het zal 500 euro kosten, maar dan heb je wel Gordon over de vloer.

Heleen Mees kan er ook zo aardig over filosoferen: die hordes armlastigen die de afwas doen en haar nagels lakken. Meer van dit soort kwaadaardigheid hier uitleg of detail .
    En de Volkskrant geeft ruim baan voor dit soort geluid: Grunberh schrijft al enkele jaren op de voorpagina en Mees is een recente aanwinst. Waarvoor de enigszins gematigde econoom Rens van Tilburg het veld moest ruimen.
    De Volkskrant huilt boven krokodillentranen. Zij zijn mede-aanrichters en deels mede-aanstichters van dit beleid, en zullen de gerechte straf niet ontlopen. Neurenberg krijgt een vervolg op onvermoede locatie.

Een vervolg op de onderwijsramp (de Volkskrant, 19-04-2016, van verslaggever Rik Kuiper):
  Opvallende daling aandeel studenten met laagopgeleide ouders
Minder studenten sinds leenstelsel

In het jaar dat de basisbeurs plaatsmaakte voor een lening daalde de instroom van studenten met laagopgeleide ouders. Dit blijkt uit cijfers van het ministerie van Onderwijs. Ook het totaal aantal inschrijvingen bij hogescholen en universiteiten nam af.    ...
    Maandagavond kwam het ministerie zelf met ander slecht nieuws naar buiten. In de Monitor Beleidsmaatregelen 2015 concludeert onderzoeksbureau ResearchNed dat het aantal studenten dat zich in 2015 inschreef voor een opleiding in het hoger onderwijs met 6,8 procent is gedaald ten opzichte van het jaar daarvoor.
    Vooral opvallend is de afname van het aandeel studenten met laagopgeleide ouders. Dat daalde het afgelopen jaar bij zowel hogescholen als universiteiten met circa 15 procent. Ook het aandeel studenten met een functiebeperking nam af - met grofweg 20 procent in het hbo en zeker 5 procent in het wetenschappelijk onderwijs.    ...

Een nauwelijks nog noodzakelijke bevestiging van wat iedereen allang weet of kan weten: neoliberalisme is het puurste kwaad.

Maar de Volkskrant blijft er natuurlijk hartstikke voor (de Volkskrant, 21-04-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
  Eerste tussenstand

Of het leenstelsel vooral arme studenten afschrikt, kan pas over een paar jaar worden vastgesteld.

Tussentitel: Sociale pretentie moet gestand worden gedaan

De gevolgen van de invoering van het sociaal leenstelsel ...
    ... Het zijn namelijk kinderen van lager opgeleiden die afzien van een studie uit beduchtheid voor de schuld die daaruit voortvloeit.
    Als het leenstelsel, dat niet zonder reden sociaal is genoemd, de toegankelijkheid van het hoger onderwijs inderdaad structureel zou beperken, zijn wellicht maatregelen nodig. Maar daarvoor is het nu nog te vroeg. De balans kan pas over enkele jaren worden opgemaakt.    ...

En vooral niet luisteren naar de scholieren die het nu al openlijk verklaard hebben.

Een vanzelfsprekende want allang bekend uit Amerika (de Volkskrant, 07-05-2016, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Vrees voor kloof rijk en arm in steden

'Inkomensgrens sociale huur vergroot segregatie'

Bewoners van sociale huurwoningen hebben gemiddeld een lager inkomen dan vijf jaar geleden, door de toen ingestelde inkomensgrens van 34 duizend euro per jaar om zo'n woning te kunnen betrekken. Deze regel vergroot de segregatie tussen arm en rijk in steden, zegt hoogleraar sociale geografie Sako Musterd van de Universiteit van Amsterdam.
    Sinds 2011 mogen corporaties slecht een klein deel van hun sociale huurwoningen toewijzen aan bewoners met een inkomen boven de 34 duizend euro; een regel die het kabinet instelde vanwege Europese richtlijnen. Mede daardoor is nu al in flats met veel doorstroming het aantal mensen met problemen toegenomen, zegt de Utrechtse wethouder Paulus Jansen (SP). 'Vroeger konden corporaties dergelijke flatwoningen woningen ook toewijzen aan gezinnen die anderhalf keer modaal verdienden, nu niet meer.'    ...

Zo voorspelbaar als de opkomst van de zon in de morgen.

In de geestelijke gezondheidszorg is de fase bereikt van het concrete slachtoffers tellen (de Volkskrant, 21-06-2016, door Maud Effting):
  'De ernstigste stoornissen zijn nergens welkom'

De zorg moest goedkoper en efficiënter worden. Dus werd er gesneden. 'De heel zieken lijden daar nu onder'

In de geestelijke gezondheidszorg worden steeds meer 'lichtere' patiënten behandeld, terwijl de ziekste en kwetsbaarste psychiatrische patiënten onvoldoende zorg krijgen of op straat komen te staan. Daarvoor waarschuwt Damiaan Denys, voorzitter van de ­Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NvVP).
    Volgens hem is de marktwerking een van de belangrijkste oorzaken hiervan. 'Met de complexe patiënten kun je niet scoren', zegt hij. 'Dit systeem heeft zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. We moeten fundamenteel gaan nadenken hoe we dit op een andere, goede manier organiseren.'
    Recentelijk zijn er verscheidene drama's rond 'verwarde' personen in het nieuws geweest, zoals de moord op Els Borst door Bart van U., de zelfverbranding van een vrouw in Bennekom, en de botsing in Zelhem die een 4-jarig jongetje het leven kostte. Ook werd een paar maanden geleden de A12 afgesloten vanwege een verwarde man die een vrouw had neergestoken en vervolgens zelf gewond aan een fietsbrug hing.
    Het Leger des Heils vangt de laatste jaren steeds meer verwarde mensen op die niet in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) terechtkunnen. In veel instellingen wordt bezuinigd en gereorganiseerd. Het aantal incidenten met verwarde personen neemt volgens de Nationale Politie toe: tussen 2011 en 2015 steeg dit van 40- tot ruim 65 duizend per jaar.
    Tien jaar geleden werd de marktwerking geïntroduceerd om de zorg goedkoper en efficiënter te maken. 'Maar het tegenovergestelde gebeurde', zegt psychiater Denys. 'In tien jaar tijd steeg het budget voor de ggz van 3,7 miljard naar 6 miljard euro in 2013, en ook het aantal patiënten nam toe.' Vervolgens werd besloten om te bezuinigen. 'Maar dan over de gehele linie. Oók op de zorg die bestemd is voor heel zieke en kwetsbare mensen. En die mensen lijden daar nu onder.'    ...

Enzovoort. Met helemaal aan het einde van het artikel:
  GGZ Nederland en Zorgverzekeraars Nederland willen niet reageren.

Maar dat zijn slechts de burgemeesters in oorlogstijd. De nazi's als Hitler en Bohrmann zijn lieden als Schippers, Blok, Rutte enzovoort.

Even nog wat technische details (de Volkskrant, 30-06-2016, door Jeroen Suijs en Harrie Verbon, respectievelijk hoogleraar financial accounting en openbare financiën aan de universiteit van Tilburg):
  Ggz, goudmijn voor ondernemer

Marktwerking en gebrek aan toezicht maken van de ggz een luilekkerland voor zorgondernemers.

Tussentitels: Cliënten worden verpakt, verhandeld en doorverkocht als pakketjes aandelen
Mensen met de meest ernstige psychiatrische problemen vallen buiten de ggz, omdat zij geen winst opleveren

De geestelijke gezondheidszorg (ggz) ligt onder vuur. Mensen met complexe psychosen die een gevaar voor zichzelf en anderen zijn, zoals Bart van U. en Rémon W., blijven onbehandeld rondlopen, terwijl de kosten voor de ggz blijven stijgen. Volgens psychiater Damiaan Denys in de Volkskrant van 21 juni veroorzaakt marktwerking dat mensen met complexe diagnoses buiten de boot vallen. Zorgverzekeraars willen de kosten beperken en resultaten van behandeling zien. Daardoor worden instellingen ertoe gedreven steeds meer lichte gevallen in behandeling te nemen (want die 'genezen') en de complexe gevallen buiten te sluiten (want die genezen niet).
    Het paradoxale is echter dat de kosten van de ggz juist daardoor zijn toegenomen. Voor deze paradox heeft Denys geen duidelijke verklaring. Dat komt omdat Denys de kostenopdrijvende werking door de ggz-instellingen zelf onderschat. Deze instellingen beschouwen zichzelf, met een beroep op de marktwerking, als 'bedrijven' die 'omzet draaien'.
    In de ggz gelden dergelijke voorwaarden echter niet. Door het ontbreken van concurrentie kunnen ggz-instellingen grote winsten halen ten koste van cliënten en de belastingbetaler. Uit onderzoek naar de boeken van een groot aantal instellingen in de ggz, dat wij voor Omroep Gelderland uitvoerden, blijkt dat de sector als geheel een winst maakt van een kleine half miljard euro die voor ongeveer de helft als 'excessief' kan worden bestempeld. 'Zorgondernemers' in de ggz met een 'slim verdienmodel' weten in het meest extreme geval zelfs tot winstmarges te komen van meer dan 50 procent op de omzet.
    Het gaat meestal om BV's met een betrekkelijk laag startkapitaal die hun omzet bij voorkeur uit persoonsgebonden budgetten halen (daarop wordt het minst gecontroleerd). ...
    Het voorgaande gaat dan nog over de meest transparante bedrijven in de ggz. Ruim eenderde van de bedrijven dienen hun jaarrekeningen niet of onvolledig in, ook niet als ze daar wettelijk toe verplicht zijn. ...
    Het lijdt geen twijfel dat deze excessen toe te schrijven zijn aan de marktwerking in de ggz. Marktwerking zou in de ggz wellicht niet zo uit de hand lopen als tenminste de controle en het toezicht goed geregeld zouden zijn. Daar blijkt echter totaal geen sprake van te zijn. ...
    Als een bedrijf eenmaal als zorginstelling is erkend, kan de BV ongehinderd zijn gang gaan. ...
    Kennelijk kijken de instanties die dat zouden kunnen of moeten doen (de NZA, de IGZ, het CIBG, de SVB, de zorgkantoren, het CIZ, zorgverzekeraars, de gemeenten) er niet naar. ...
    Kortom, marktwerking en het gebrek aan controle en toezicht maken van de ggz een luilekkerland voor op winst beluste zorgondernemers. Wij zijn het met psychiater Damiaan Denys eens dat het geen verbazing wekt dat de mensen met de meest ernstige psychiatrische problemen buiten dit systeem vallen. Die patiënten leveren geen winst op.

Allemaal zo voorspelbaar als het opgaan van de zon. Bij de invoering van het systeem.

Ondertussen: het sluiten van bibliotheken gaat in versterkte mate door (de Volkskrant, 23-06-2016, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Reportage | Bibliotheken ontslaan vaste krachten

Geen vrijwilligers, geen bieb meer

Vaste banen weg, vrijwilligers ervoor terug. Steeds meer bibliotheken gaan daartoe over, gedwongen door gemeentelijke bezuinigingen. ...

Tussen de rekken met boeken in de Centrale Bibliotheek in hartje Utrecht kijkt een werknemer schuchter om zich heen als hij een tirade houdt tegen 'de huidige maatschappelijke ontwikkelingen'. 'De graaiers worden rijker, de arbeid van gewone mensen is niets meer waard. Het is toch van de zotte dat echt werk door vrijwilligers moet worden gedaan? Deze inzet van gratis arbeid noemen ze de participatiemaatschappij, dan klinkt het nog een beetje sociaal.'
    De onrust is voelbaar in het monumentale pand aan de Oudegracht, de meeste werknemers zijn er nog nauwelijks bekomen van de ontslagronde. Zes van de 143 werknemers van de bibliotheek Utrecht hoorden afgelopen week dat ze zijn ontslagen. ...
    Ondertussen was de bibliotheek in april begonnen met het werven van honderd extra vrijwilligers. FNV stapte naar de rechter vanwege vermoedens van verdringing van arbeid. De kantonrechter gaf de vakbond deze maand gelijk. Vrijwilligers mogen in de Utrechtse bibliotheken niet het werk gaan doen dat voor de reorganisatie door betaalde krachten werd gedaan, oordeelde die.
    De uitspraak is een flinke streep door de plannen van directeur Ton van Vlimmeren van de bibliotheek Utrecht. Hij gaat in hoger beroep. De directeur schetst zijn onmogelijke positie. 'We moeten flink bezuinigen van de gemeente. Tegelijkertijd heeft de gemeenteraad ons opgedragen dat we geen van de twaalf wijkvestigingen mogen sluiten en niet mogen beknibbelen op openingstijden. Daarbij wil ook de gemeenteraad dat wij nieuwe activiteiten ontplooien, als cursussen voor laaggeletterden en debatten, om de bibliotheek toekomstbestendig te maken. We moeten dus meer doen, met minder geld.'
    Veel andere bibliotheken maken volgens Van Vlimmeren al veel meer gebruik van onbetaalde krachten dan de zijne. 'De vrijwilligers verdringen niet de betaalde arbeid. De vrijwilligers moeten ons helpen de bibliotheek in stand te houden, nadat we door bezuinigingen gedwongen medewerkers hebben moeten ontslaan.'    ...

Tja ... Er moeten tenslotte meer asielzoekers opgevangen worden door de gemeentes, en dat kost extra geld.

Uit landen als Italië waren er genoeg gevallen bekend, maar hier wat statistiek uit, verrassend, Nederland (de Volkskrant, 01-07-2016, door Jennie Barbier):
  Vijf zelfmoorden per dag, waarom zijn het er zo veel?

In 2015 maakten 1.871 mensen een eind aan hun leven, blijkt uit cijfers die het CBS donderdag publiceerde. Een recordaantal, dat neerkomt op vijf zelfmoorden per dag.

Tussentitels: Kennelijk is de zorg niet in staat geweest de dreun van de recessie op te vangen - Jan Mokkenstorm - Psychiater en directeur van 113Online

Wat zeggen deze cijfers over het aantal zelfdodingen in Nederland?
In absolute cijfers is sprake van een recordaantal, maar het aantal moet wel worden afgezet tegen de groeiende bevolking van Nederland. Relatief gezien ligt de suïcidepiek nog steeds in 1984, toen beëindigden 1.782 mensen hun eigen leven. Dat waren er 14,4 per 100 duizend inwoners, tegenover 11 per 100 duizend in 2015. Sinds 2008 neemt het aantal zelfdodingen toe. Het ligt nu weer op het niveau van begin jaren negentig.
    Psychiater bij GGZ inGeest en directeur van het onlineplatform voor zelfmoordpreventie 113Online Jan Mokkenstorm spreekt van een 'stabilisatie na een stijging'. 'We zitten drie jaar op rij rond de 1.850 zelfdodingen, met in 2014 een kleine afname. Je kunt de 1.871 zelfdodingen in 2015 uitleggen als een stijging, maar vorig jaar hebben we het ook geen daling genoemd.'

De stijging is dus gestabiliseerd, maar wat was er de oorzaak van?
De stijgende lijn die in 2008 inzette wijst op een verband met het begin van de economische crisis die datzelfde jaar markeerde, maar experts drukken zich voorzichtig uit.  ...

Onnodig, natuurlijk, die voorzichtigheid.

Een voorbeeld (de Volkskrant, 16-08-2016, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Het getroubleerde leven van een hoogbegaafde

Hij stond voor de rechter wegens bedreigingen bij de Tourstart in Utrecht. Maar eigenlijk had Paul G. willen waarschuwen.

Eigenlijk had Paul G. (58) opgenomen willen worden toen hij, kort voor de start van de Tour de France in Utrecht vorig jaar, ernstige waandromen kreeg. Dat hij in het publiek zou gaan staan bij het drukbezochte wielerevenement met een bom, of zuur zou gooien naar de renners.
    Maar een opname vond de GGZ-instelling die hem behandelt niet nodig. Daarop vertelde G. zijn plannen aan de wijkagent.    ...

De reden hebben we gezien: geen geld voor dit soort moeilijke gevallen:
  De hoogbegaafde G. groeide op in het Groningse Haren. Na zijn vwo ging hij wis- en natuurkunde studeren. Hij moest ermee stoppen toen hij voor het eerst werd opgenomen vanwege zijn psychische problemen. Hij is psychotisch, angstig en autistisch en lijdt aan een slaapstoornis.
    Twintig jaar later heeft hij zijn studie alsnog afgemaakt. G. noemt zichzelf uitvinder en knutselt graag met een 3D-printer aan bijvoorbeeld een door hem ontworpen inklapbare scootmobiel. Maar ook aan zelfontworpen wapens. 'Het is misschien beter als ik geen wapens meer maak', zei G. tegen de rechter.

Een zeer moeilijk geval, natuurlijk, voor de spijkerhard boterzachte alfa's van de geestelijke gezondheidszorg. Die bèta's zijn fundamenteel anders:
  Eigenlijk had Paul G. (58) opgenomen willen worden toen hij, kort voor de start van de Tour de France in Utrecht vorig jaar, ernstige waandromen kreeg. Dat hij in het publiek zou gaan staan bij het drukbezochte wielerevenement met een bom, of zuur zou gooien naar de renners.

Die zeggen gewoon waar het op staat, en dat is dan ook zo. Alfa's zien alleen hun eigen innerlijke wereldje - en als het daar even niet uitkomt vanwege het geld ...:
  Maar een opname vond de GGZ-instelling die hem behandelt niet nodig.

... dan fantaseren ze gewoon dat de cliënt het fantaseert.

Nog een update over de zorgleerlingen (d Volkskrant, 03-10-2016, van verslaggevers Rik Kuiper, Kaya Bouma):
  Duizenden kinderen zitten 'volstrekt onnodig' thuis

Duizenden kinderen zitten 'volstrekt onnodig' thuis doordat een deel van de scholen en gemeenten onvoldoende zijn best doet een passende onderwijsplek te vinden. Dit zegt voormalig Kinderombudsman Marc Dullaert, die de thuiszittersproblematiek de afgelopen maanden bestudeerde.    ...

Die kop is natuurlijk een gore leugen van de neoliberalen van de Volkskrant, die geen belasting willen betalen om dit soort kinderen te helpen. En het belastinggeld dat er is, uitgeven aan asieleisers uitleg of detail . Dit alles onder de neomeroe
  In 2014 is het zogenoemde passend onderwijs ingevoerd. Meer zorgkinderen moesten naar reguliere scholen en het aantal thuiszitters zou worden teruggedrongen. ...

Een gore leugen: met het opheffen van het bijzonder onderwijs was volkomen voorspelbaar dat veel meer kinderen thuis zouden komen te zitten, want:
  ... De praktijk bleek weerbarstiger. Volgens Marcel Janssen, rector van de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen, kan het soms lastig zijn voor elke leerling een plek in het reguliere onderwijs te vinden. 'Een autistisch kind in een groep van dertig leerlingen plaatsen is moeilijk.'

Dat "passend onderwijs" was niet anders dan een botte bezuingingsmaatregel. Van onder andere deze ploert:
  Volgens staatssecretaris Dekker is er 'geen excuus' meer voor regio's en scholen om niet te werken aan het terugdringen van het aantal thuiszitters. 'Alle middelen zijn aanwezig om te zorgen dat kinderen die uitvallen zo snel mogelijk weer naar school kunnen.'

Een vuile, gore leugen, want zorgleerlingen op een reguliere school inpassen is duurder dan ze op een speciale school hebben. Want meer leerkachten moeten speciale vaardigheden hebben en leren. En het totale budget is afgenomen. Dat moest. Bezuinigingen.

De volgende dag, de werkelijkheid vanuit het veld (de Volkskrant, 04-10-2016, ingezonden brief van Maria Rademaker, Leiden):
  Geen onwil maar onmacht

In het bericht over schoolkinderen met speciale behoeften wordt erg de nadruk gelegd op de onwil van scholen (Voorpagina, 3 oktober). Hoe ziet de praktijk direct op de werkvloer er uit? Het speciaal onderwijs is de afgelopen jaren compleet uitgehold. Met de blije kreet 'weer samen naar school', moeten leerlingen met speciale behoeften maatwerk krijgen in het regulier onderwijs. Ik heb er als leerkracht in het regulier basisonderwijs geen snipper extra tijd of extra handen in de klas bij gekregen om al dat maatwerk te realiseren. Maatwerk kost ontstellend veel tijd in de vorm van gesprekken, verslaglegging, administratie voor de aanvraag van hulp en onderzoeken, extra aandacht in de klas, lesvoorbereiding op maat et cetera. Het idee van 'weer samen naar school' is gewoon een platte bezuinigingsmaatregel, waarvan de maatschappij, leerkrachten en vooral (alle) kinderen en ouders de rekening gepresenteerd krijgen. Alle kinderen zijn bij mij welkom. Mag ik wel even een lans breken voor die andere 25 reguliere leerlingen die ook recht hebben op aandacht en onderwijs? (En een fitte, vrolijke juf!) Het gaat niet over onwil maar over onmacht. De bal ligt toch echt bij de politiek. Afkeuring hoort niet langs indirecte weg op het bord van de leerkracht terecht te komen, die zich een slag in de rondte werkt in de poging om voor alle leerlingen het beste voor elkaar te krijgen.

Wat een ploerten ...

En de Volkskrant blijft maar doorgaan met ontkennen dat de bloemetjes opengaan omdat de zon opkomt (de Volkskrant, 13-10-2016, door Jonathan Witteman):
  Mensen met ziekte of handicap vinden steeds moeilijker een baan

De arbeidsmarkt lijkt wel darwinistisch, zo sterk is de strijd om werk een survival of the fittest, concludeert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in een nieuw rapport. Mensen met een ziekte of handicap komen steeds moeilijker aan een baan. ...

Maar dat heeft niets met neoliberalisme te maken, volgens de Volkskrant, want dat woord komt in het hele stuk niet voor ...

Verzorgingshuizen ... Die waren maar duur. Het neoliberalisme besloot ze te sluiten. De ouderen moesten maar langer thuis blijven wonen. De buurt zou het wel opvangen ... Hier is het resultaat (de Volkskrant, 28-11-2016, door Mark Misérus):
  Spoedeisende hulp bezwijkt onder oudere patiënten

De toenemende drukte op de spoedeisende afdeling dwingt het Amsterdamse AMC tot maatregelen. Het ziekenhuis heeft 28 extra bedden geplaatst en extra verplegend personeel aangesteld om de druk van de ketel te halen.
    De Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen wijst op een trend die al veel langer bezig is: in steeds meer ziekenhuizen is de spoedeisende hulp overvol geworden.
    Op die van het AMC is het twee tot drie per week zo druk dat de afdeling dan voor een paar uur op slot gaat. De problemen worden veroorzaakt door het groeiende aantal ouderen dat op de eerste hulp belandt en langer in het ziekenhuis blijft dan medisch gezien nodig is. Een oudere patiënt die aan een gebroken pols is geopereerd, zou thuis moeten herstellen. Maar dat kan niet altijd, bijvoorbeeld omdat de familie geen mantelzorger kan of wil zijn.
    Het gevolg: 'De eerste hulpen in Amsterdam worden overspoeld door oudere mensen, voor wie eigenlijk geen alternatief is', zegt voorzitter Marcel Levi van de raad van bestuur van het AMC in Het Parool.
    Steeds meer ziekenhuizen kampen met dit probleem. Zo besloten de Zuyderland-ziekenhuizen in Heerlen en Geleen deze week vijf niet-urgente operaties te annuleren. De ziekenhuizen zaten vol, onder meer doordat ouderen niet snel genoeg naar verzorgingstehuizen doorstromen. ,,,

Dat zal inderdaad moeilijk doorstromen zijn, want ze zijn er niet meer ... Opgeheven. Vanwege de kosten ... Die laatste opmerking is een hondsbrutale leugen ...

Er is al veel ellende langsgekomen, maar in pure hoeveelheid staat het volgende in ieder geval in de top (de Volkskrant, 18-01-2017, column door Toine Heijmans):
  Geoutsourcet

Waarom brugwachters geen PvdA meer stemmen

Met vijf brug- en sluiswachters ben ik onderweg naar de politiek. Ooit waren mensen zoals zij in dienst van de provincie Noord-Holland, tot ook daar de neoliberale wind opstak. En hoe. Het kon allemaal zoveel efficiënter en goedkoper! Dus 'schaal 9 en hoger mocht blijven en wij moesten weg', vat Wim de Hay de situatie samen. 'Wij zijn geoutsourcet. Alles moet geoutsourcet.'
    Sinds de outsourcing zijn de brugwachters overgeleverd aan de markt. Dat ging een paar jaar goed, maar de laatste aanbesteding drijft ze in de armen van beveiligingsbedrijf Trigion, dat geen enkele ervaring heeft met bruggen en sluizen. Maar wel lekker goedkoop is: het scheelt de provincie drie ton per jaar, zegt Daan Troost van vakbond Nautilus.
    Hij heeft een arbeidsovereenkomst meegenomen: bij Trigion krijgen brugwachters een kwart minder salaris, geen toeslagen meer voor nacht- en weekendwerk en zijn ze 'verplicht' gehoor te geven aan de roep van de baas. En wie wil verhuizen graag eerst toestemming vragen. Aan een cao doen ze niet. En o ja, ze treden er in dienst als 'verkeersregelaar', dus dat ze bij nacht en ontij ook beschikbaar zijn voor dat soort werk.
    Het zet hun levens op z'n kop ...
    'De baas heeft geen verplichtingen, jij wel', zegt Jolanda Wiersma, die sluizen in Den Helder bedient, de Kooysluis, Koopvaardersschutsluis, drukke verkeersaders. ... 'Zo gaat het overal, dit is het nieuwe werken.' Haar dochter Samantha is 22 en had een baantje in een callcenter, 'de baas bepaalt wanneer en iets anders kun je er dus niet naast doen'. Nu werkt ze in een supermarkt: idem. 'Daar gaan we dus met z'n allen heen.'    ...

Het plezier in het werk, voor de meeste mensen het belangrijkste in hun leven, wordt vergald door het neoliberalisme.

En weer een voorbeeld dat hele sectoren, zo niet bijna alles beslaat: de gezagsverhoudingen. Het voorbeeld komt uit het onderwijs, maar kan zo aangevuld worden (de Volkskrant, 28-07-2017, door Ton van Haperen is leraar in Eersel, lerarenopleider in Leiden en columnist van het Onderwijsblad):
  Geef docent weer inspraak bij leiding van de school

Ik lees in een bericht van een regionaal dagblad dat mijn school een nieuwe rector heeft. Een paar uur later vind ik de bevestiging in mijn mailbox. Mijn collega's halen de schouders op. Zij willen vakantie.
    Hoe anders ging dit vroeger. De selectie van leiderschap in het onderwijs is onder invloed van het bekostigingsstelsel en bestuurlijke schaalvergroting wezenlijk veranderd. Vroeger was de schoolleider een eerste onder zijn gelijken. De primus inter pares. Nu is het een filiaalhouder van een maatschappelijke onderneming. Voor de samenwerking op en met de werkvloer is dit niet goed. Geef daarom leraren het vetorecht bij de keuze van hun schoolleider.
    Mijn vader was rector. Gedurende het laatste kwart van de vorige eeuw. Toen hij de baan kreeg, eiste hij dat zijn benoeming niet zou uitlekken. Eerst wilde hij zich presenteren op school. Later mocht de rest het weten. Hij wist: met de leraren moet ik het doen. Respect vereist wederkerigheid. In die tijd leverde de overheid het geld. Leraren en hun praktijkkennis bepaalden de inrichting van de school. Als er een functie vrijkwam in de directie, beslisten zij middels stemming wie de vacature ging vervullen. Op deze vorm van lerarenzelfbestuur valt best wat aan te merken, maar leiding en werkvloer waren met elkaar verbonden. Dat maakte de school stuurbaar, zij het moeizaam.
    En dat is niet meer. De neoliberale jarennegentigverschuiving van government naar governance verandert de gezagsverhoudingen. ...

Juist ja ... Met één correctie: het is geen verschuiving van gezagsverhoudingen: het is een verschuiving van gezagsverhouding naar machtsverhouding. En voor de uitgebreide behandeling van de verschillen, zie hier .
    Maar eigenlijk kan iedereen het zo invullen, en eigenlijk is alleen een stapje terug nodig om het te zien: de hele geschiedenis leert dat machtsverhouding leidt tot onderlinge strijd, achteruitgang en ondergang, en gezagsverhouding leidt tot samenwerking, vooruitgang en successen. Van dictatorschp via koningschap enzovoort naar democratie.
    Neoliberalisme leidt in de praktijk, in bedrijven, altijd tot dictatuur van de baas, en daar waar men het elders invoert, dictatuur van de directeur of  iets dergelijks. En bijna altijd tot verval en mislukking. Omdat een organisatie pas werkt als iedereen of althans een ruim voldoende percentage mensen meewerken. En dictatuur van welke soort dan ook leidt tot tegenwerking. Zoals onderstreept  in de tussentitel:
  Tussentitel: Een schoolcultuur van ja zeggen, nee doen, met enorme verschillen in lesaanpak

En wel omdat een directeur van boven (bijna) nooit genoeg weet van het vak om efficiënte beslissingen te kunnen nemen, want als hij dat wel wist, hield hij van zijn vak. En zou hij het waarschijnlijk nog steeds doen. Tenslotte is bevelen geven en papieren rondschuiven een uitermate vervelende en geestdodende bezigheid.

Hadden we deze al gehad ...? Wat dan ook: hij is leuk genoeg (de Volkskrant, 18-01-2018, ingezonden brief van Dr. Aart G. Broek, gewezen directeur MareGroep, organisatie voor sociale werkvoorziening, Katwijk/Voorhout):
  Huichelachtig gejammer

Wat een huichelachtig gejammer over de teloorgang van de sociale werkplaatsen. Luidruchtig wordt het optreden van William Moorlag als onvermijdelijk en zelfs zegenrijk bestempeld. Hij wilde de sw-mensen helpen die door zijn eigen partij in de steek werden gelaten. Onzin. Je helpt geen mens door met gesjoemel werk mogelijk te maken.
    Op die wijze faciliteer je juist het doorzetten van de bezuinigingen en giet je het fundament voor weer nieuwe bezuinigingen. Het is als heulen met de vijand en allesbehalve een heroïsche manier van handelen.
    Het was vijftien jaar geleden al klip-en-klaar dat de sociale werkvoorziening werd uitgekleed. In fraaie bewoording en met externe consultants als rijkelijk betaalde gidsen kwam gemeentelijk bestuur op afstand te staan. De privatiseringspest infecteerde de werkplaatsen. Niet alleen burgemeesters en wethouders, maar ook leden van ondernemingsraden, directeuren, managers en nieuw aangetrokken commissarissen speelden bedrijfje met belastingcenten. Gemotiveerd door landelijk politiek beleid, aangemoedigd door consultants en bezeten van de veronderstelde zegeningen van het echte bedrijfsleven zogen de direct verantwoordelijken de sociale werkvoorziening uit. Ook Moorlag is zo een verantwoordelijk bestuurder.
    Er hangt overigens wel een pijnlijk prijskaartje aan een andere opstelling als directeur van een sociale werkvoorziening. Tegenspraak in termen van 'hier doe ik niet aan mee' kost je de kop waarvan akte.

William Moorlag: PvdA. Verantwoordelijke politici: PvdA.

Twee vliegen in één klap: het neoliberale beleid, en de effectiviteit ervan (de Volkskrant, 16-06-2018, door Marjon Bolwijn):
  180 graden | Eric van der Burg

We hebben weer verzorgingshuizen nodig

VVD-politicus Eric van der Burg (52) veranderde van mening over verzorgingshuizen.


Oude standpunt
‘Verzorgingshuizen kunnen worden opgeheven. Ouderen willen tegenwoordig zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen. Het was het kabinet Rutte II dat in 2012 besloot deze instellingen te sluiten en meer thuiszorg te organiseren. Nederland zat in een economische recessie. Er moest worden bezuinigd. Omdat de kosten van de zorg de pan uit rezen was het een logische keuze verzorgingshuizen te sluiten. De woonkosten voor ouderen werden namelijk betaald uit het zorgbudget.    ...

Het kantelpunt
‘Als wethouder sprak ik eens in de zoveel tijd met wijkverpleegkundigen over hun ervaringen. Terugkerend thema was dat meer dan de helft van de thuis wonende ouderen in de stad geen netwerk heeft op wie zij een beroep kunnen doen. Ruim een jaar geleden had ik weer zo’n afspraak. De wijkverpleegkundigen vertelden dat de zorg aan ouderen steeds nijpender wordt door een oplopend tekort aan personeel. In gedachten combineerde ik dit probleem met de toenemende vereenzaming onder deze groep, hun behoefte leeftijdgenoten te ontmoeten en de krapte op de woningmarkt. Ouderen in grote huizen kunnen niet doorstromen naar kleinere woningen omdat die er niet zijn. Tijdens dit gesprek ontstond het inzicht: We moeten het anders gaan doen, we hebben weer verzorgingshuizen nodig.’

Nieuwe standpunt
‘Met verzorgingshuizen kunnen we een aantal problemen tegelijk oplossen. De eenzaamheid onder ouderen, die zich vooral in grote steden voordoet, zal verminderen als zij zich omringd weten door anderen. Door de permanente aanwezigheid van verzorgenden kunnen de kwetsbaarste ouderen de aandacht en zorg krijgen die zij nodig hebben. Het tekort aan zorgpersoneel zal minder voelbaar zijn als we verzorgenden en verpleegkundigen efficiënter inzetten. Werken in een verzorgingshuis maakt reizen van woning naar woning immers overbodig. Ouderen die verhuizen naar een verzorgingshuis laten woningen achter die beschikbaar komen voor de vele woningzoekenden.
    ‘Bij de terugkeer van de verzorgingshuizen denk ik niet aan die van de jaren tachtig, met kamertjes van 23 vierkante meter aan lange gangen met linoleum op de vloer. Ik denk bijvoorbeeld aan hofjes met een gemeenschappelijke binnentuin en ontmoetingsruimte. ... ’

En werkt het bijna alle zo niet alle neoliberale beleid: contraproductief.

Een deel van de rechtspraak is al gepasseerd - hier nog een deel (de Volkskrant, 12-11-2018, door Frank Hendrickx):
  Gaat herziene rechtsbijstand werken?

Minder procedures, meer oplossingen door bemiddeling, is het doel van de nieuwe plannen voor gesubsidieerde juridische bijstand. Minder escalatie van geschillen? Of gaat het puur om de poen?

De Volkskrant is net zo goor neoliberaal als de lieden die hiermee komen: VVD, CDA en D66 (dat de ChristenUnie dit Dickensiaanse tuig helpt, is een godvergeten en hemeltergende ZONDE!!!)
  Erik Thomas strafrechtadvocaat:
'De nieuwe plannen klinken allemaal heel sympathiek, maar de doelstelling van minister Dekker voor Rechtsbescherming is helemaal niet om de rechtsbijstand op een beter peil te krijgen. De commissie Van der Meer, die zelf door de overheid is ingesteld, bepaalde vorig jaar dat 125 miljoen extra nodig is voor de gesubsidieerde rechtsbijstand. Nu moeten we ineens in grote lijnen over een nieuw stelsel gaan denken. Het gaat puur om de poen en nergens anders om. Mijn privé-mening: alles wat Sander Dekker voorstelt, moet je drie keer tegen het licht houden om naar de kleine lettertjes te zoeken.'    ...

Sébas Diekstra, advocaat:
'Ik kan me niet voorstellen dat er veel positieve reacties op deze plannen te vinden zijn. Dekker suggereert dat er onnodig veel wordt geprocedeerd, maar dat is totaal ongefundeerd. Onze gedragsregels schrijven juist voor dat we altijd voor de minnelijke schikking gaan. Wie creëert hier nou echt het probleem? Meer dan de helft van de procedures speelt tegen de overheid.' Van Dam:
    'Veel rechtszaken ontstaan doordat mensen het oneens zijn met overheidsbeslissingen. Te makkelijk laten overheidsinstellingen een zaak escaleren. Een belangrijke doelstelling van het nieuwe stelsel is om dat een halt toe te roepen.'    ...

Geen recht meer voor de lagerbetaalden.

Weer een hele maatschappelijke sector (de Volkskrant, 08-05-2019, ingezonden brief van Jeltsje Kemerink-Seyoum, academisch docent):
  Pak het gehele academische systeem aan

Eindelijk komt er meer aandacht in de media voor (seksuele) intimidatie in de academische wereld (Ten eerste, 7 mei).
    Na jarenlang zelf geworsteld te hebben met (de gevolgen van) seksuele intimidatie op het werk en formele procedures te hebben zien stranden op het 'gebrek aan bewijs', heb ik vele gesprekken gevoerd met collega's in de academische wereld over dit onderwerp. Wat daarin opviel is dat de (seksuele) intimidatie die collega's ervaren vaak niet op zichzelf staat, maar samengaat met andere vormen van onethisch gedrag, zoals plagiaat, het oneigenlijk opeisen van auteurschap en misbruik van financiering.
    De hiërarchische, individualistische en competitieve cultuur die is gecreëerd door de neoliberalisering van de academische wereld maakt het voor bepaalde personen gemakkelijker om carrière te maken. Het loont immers om in de academische wereld narcistische karaktereigenschappen te hebben. Hierdoor ontstaat er in de top van de academische hiërarchie een netwerk van haantjes die elkaar citeren, publiceren, onderzoeksgeld toekennen, valideren en bovenal elkaar beschermen. Onder aan de pikorde worden collega's tegen elkaar uitgespeeld en wordt afhankelijkheid in stand gehouden door tijdelijke contracten, schaarse onderzoeksgelden en (seksuele) intimidatie.    ...

En dat geldt dus overal waar neoliberalisering wordt ingevoerd.

Even een handige samevatting uit uiterst onverdachte bron (de Volkskrant, 18-05-2019, door Peter Giesen):
  Nederlandse politiek laat twintigers in de steek

...    Sinds de jaren tachtig hebben politici teruggewezen naar het individu. Een vrolijk volkskapitalisme zou iedereen omhoog stuwen, behalve de slampampers die het allemaal aan zichzelf te wijten hadden. De samenleving nam deze manier van denken over. 'Succes is een keuze', werd een gevleugelde slogan.
    Sinds de financiële crisis van 2008 zijn de grenzen van deze ideologie duidelijk geworden. De vruchten van de economische groei kwamen terecht bij bedrijven, en bij een kleine toplaag die zich schaamteloos verrijkte. Gewone burgers gingen er veel minder op vooruit. Een belofte was gebroken, constateerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid in 2017 in een rapport over de middenklasse: 'Je kunt nog zo hard werken, succes is niet langer verzekerd. De gemoedsrust van het middenklassebestaan heeft plaats gemaakt voor een groeiend gevoel van onzekerheid.'
    Achtereenvolgende kabinetten hebben het individu steeds meer op zichzelf teruggeworpen. De basisbeurs werd afgeschaft, studieregels aangescherpt, de arbeidsmarkt geflexibiliseerd, de sociale woningmarkt verwaarloosd, het ontslagrecht versoepeld, het vroegpensioen afgeschaft. ...

Sinds de jaren tachtig is het Joodse en joodsistische neoliberalisme dominant. Het Joodse en joodsistische neoliberalisme is nijver bezig onze maatschappij en cultuur af te breken en die te vervangen door de wetten van de woestijn uit het Midden-Oosten: "ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke", "Ieder voor zich en Jahweh/Alah/God voor ons allen", "Het recht van de sterkste", en "Winner takes all".
    Constateert nog iemand (de Volkskrant, 18-05-2019, door Hans Wansink):
  Tegen de grote verkilling, voorbij het eigen gelijk

Maak sociale zekerheid weer tot speerpunt, zegt de Vlaamse schrijver Geert van Istendael tegen de sociaal-democraten. Anders floreert het populisme. Goed punt.

...    Van Istendaels 'grote verkilling' is het gebrek aan solidariteit en bestaanszekerheid in de Europese samenlevingen. Hij geeft de sociaal-democraten en de christen-democraten daarvan de schuld. Zij hebben de mensen die hen vertrouwden uitgeleverd aan die grote verkilling en zien zich nu geconfronteerd met de bestraffing door de kiezers. Het enige middel om die terug te winnen is de sociale zekerheid opnieuw tot speerpunt te maken. Van Istendael karakteriseert de verzorgingsstaat als toppunt van de Europese beschaving, op gelijke hoogte met de Negende van Beethoven.    ...

Lees de Joden als Socio- en Psychopaat A. Grunberg uitleg of detail , luister hoe zijn soortgenoten er vrijwel unisono hetzelfde over denken uitleg of detail , kijk naar wat ze doen uitleg of detail, en realiseer je waar de inspiratie voor die afbraak van de Europese beschaving vandaan komt uitleg of detail .
    Ze HATEN ons!!! uitleg of detail  uitleg of detail .

Goh, de Volkskrant ziet een glimpje licht aan een zeer verre horizon (de Volkskrant, 22-07-2019, hoofdredactioneel commentaar, door Peter Giesen):
  Volkshuisvesting
De Nederlandse volkshuisvesting was ooit een voorbeeld voor de wereld: een ruim aanbod aan goede en betaalbare woningen in goed geordende ... wijken. ...

Georganiseerd op coöperatieve manier in woningbouwverenigingen, bemand door de huurders.
  .... Achtereenvolgende kabinetten hebben deze erfenis de afgelopen decennia verkwanseld, waarbij het gebrek aan visie even groot was als het misplaatste geloof in marktwerking.    ...

Er was absoluut geen gebrek aan visie. Die kabinetten hadden volop visie. Daarbij gesteund door bijna alle overige maatschappelijke krachten, waaronder vooraan de media. Hebbende ook zeer veel visie.
    En al deze visies lijken zeer sterk op elkaar, want allemaal zijnde NEOLIBERALISME.
  ...    Uit een onderzoek van de Volkskrant, gepubliceerd afgelopen zaterdag, blijkt dat de woningcorporaties nog altijd verreweg de grootste huizenbezitters van Nederland zijn. Juist die corporaties, ooit het trotse hart van de volkshuisvesting, zijn door de politiek gemaltraiteerd. ...

De woningcorporaties zijn niet alleen gemaltraiteerd door de politiek, maar ook door de media, en met name ook de Volkskrant):
  .... . Eerst kregen zij de opdracht om marktgericht te werken, hetgeen tot grote excessen leidde, met de fraude bij de Vestia en de Maserati van de Amsterdamse corporatiebaas Möllenkamp als memorabele dieptepunten.    ...

Een proces dat volkomen voorspelbaar en voorspeld is (bijvoorbeeld door deze redactie), een versie van deze voorspelling bekend zijnde als "De kat op het spek binden".
  .... Bovendien deed het kabinet een greep in de kas. De corporaties moeten een jaarlijkse verhuurdersheffing van 2 miljard euro betalen. Dat heeft de corporaties vleugellam gemaakt. ...

Ingevoerd door PvdA-leider en volksverrader Wouter Bos, met goedkeuring van de Volkskrant, onder het motto:"De corporaties hebben miljarden aan kapitaal" (de vastgoedwaarde - onzin natuurlijk want dit zit volledig vast in bewoonde huizen die niet onbewoond gemaakt kunnen worden).
    En nu komen deze ratten ...:
  ....  De verhuurdersheffing zou daarom moeten worden afgeschaft.    ...
    Decennia van wanbeleid laten zich niet zo gemakkelijk rechtzetten. De woondeals van minister Ollongren met verschillende regio's zijn een goed begin, maar een veel ambitieuzer beleid is dringend gewenst. Daarvoor zijn grotere investeringen nodig, maar vooral een sterke staat die ordent en excessen bestrijdt.

... met hun ploertige en rattige krokodillentranen.
    Wat zijn de executiemethodieken voor ratten ...? Een mooie zaak om uit te zoeken voor de toekomstige revolutionairen.

Weer eentje (de Volkskrant, 21-10-2019, door Gert Dijkstra is voorzitter van BuurtWerkKamer Coöperatie):
  Terug naar het oude buurthuis

Kwetsbare mensen hebben niet per se professionals nodig, contact in en uit de buurt helpt al veel.

Voor veel kwetsbare mensen is het veel fijner om óók contact te kunnen hebben met lotgenoten, het liefst buurtgenoten die uit eigen ervaring weten hoe het is om schulden te hebben, ziek te zijn, je eenzaam of nutteloos te voelen. Het verbinden van deze ervaringsdeskundigen is een belangrijke sleutel voor succes in het versterken van de 'sociale basis'.    ...
    Een eigen buurtruimte. In oudere buurten zijn ze verdwenen. In nieuwbouwwijken worden ze al niet meer ingepland. ...

Vanwege de neoliberale bezuinigingen.

De lessen uit de coronacrisis. Deel één: onderwijs (de Volkskrant, 12-05-2020, column door Aleid Truijens):
  Minister van Goede Bedoelingen

Tussentitel: Een crisis als deze legt zwakke plekken bloot in systemen

En nu hebben ze ruzie, de kinderopvang en het basisonderwijs. Die kan niemand erbij hebben, op de eerste schooldag na acht weken thuiszitten. ...
    Ook de verwijten over en weer zijn begrijpelijk. Namens de kinderopvang briest Felix Rottenberg dat veel scholen - hij schat 35 procent - bij hun roosters voor de heropening geen rekening houden, en niet hebben overlegd, met de naschoolse opvang. Dat is, als het waar is, ongelooflijk. Sommige bso's moeten op allerlei tijdstippen bij scholen langs om kinderen op te halen, soms twee keer per dag; dat geeft chaos. Soms hebben broertjes en zusjes op verschillende dagen les, zodat hun ouders nóg niet kunnen werken.
    Rinda den Besten briest namens de PO-Raad gebeten terug dat scholen zich in de vakantie 'het snot voor de ogen hebben gewerkt' om de boel rond te krijgen. Ook dat is waar: logistiek een helse operatie, in de vakantie.
    Helaas zijn goede bedoelingen en keiharde inspanning niet altijd effectief als het ontbreekt aan leiding en heldere regels. Die leiding moet, in tijden van crisis, van de regering komen.
    Dat premier Rutte in zijn toespraak in het midden liet hoe dat 'halve' lesprogramma eruit moest zien, was niet handig, maar Arie Slob, de verantwoordelijke onderwijsminister, had toen moeten zeggen: zó doen we het. Hele dagen, geen halve. En pas als er sluitende afspraken zijn met de kinderopvang, en er voor werknemers die dat willen een perspex masker klaarligt. Dat deed de vriendelijke, goedbedoelende Slob niet. Hij schoof, zoals gewoonlijk, de problemen en de verantwoordelijkheid door naar de schoolbesturen.
    Een crisis legt zwakke plekken bloot in systemen. Zo'n dertig jaar geleden is bij ons besloten om de onderwijsminister vleugellam te maken: de dagelijkse verantwoordelijkheid ging, met een zak geld, naar de scholen, die 'autonoom' werden. Scholen klonterden samen tot mammoetinstellingen; de bestuurders verenigden zich in 'raden' met vage bevoegdheden, zoals de PO-Raad. Die raden, belangenverenigingen van werkgevers, maken in feite de dienst uit - zeer onwenselijk.
    Iedereen leek er indertijd blij mee: het confessioneel onderwijs en scholen met pedagogische geloofsrichtingen konden hun goddelijke gang gaan, bestuurders maakten gretig van scholen bedrijven, socialisten jubelden over zelfbestuur, en het ministerie was van veel rompslomp en gezeur verlost. Alleen voor de positie van leraren, het kennisniveau en de kwaliteit van het onderwijs bleek het achteraf geen goed idee. Het was een historische vergissing.    ...

Een grote en rampzalige.
    Plus nog wat klein grut:
  ...    Een andere weeffout is dat kinderopvang bij ons geen publieke voorziening is. Hoewel de overheid er via de belastingteruggave flink aan meebetaalt, heeft zij er weinig over te zeggen, want de opvang is in commerciële handen.
    Onderwijs en opvang in één ministerie. Met een onderwijsminister die echt bestuurt; die voorschrijft en ingrijpt wanneer het moet, en vrijlaat waar het kan. Toegankelijke kinderopvang, bij de scholen, zodat ouders zorgeloos kunnen werken. Je kunt er tijdens lange quarantainedagen weleens over mijmeren. We blijken nu tot snelle veranderingen in staat. Waarom deze niet?

Omdat het "staat" is, en de staat is een kwaad, doceert A. Grunberg uitleg of detail , namens het neoliberale joodsisme .

En deel twee van dezelfde dag: de zorg (de Volkskrant, 12-05-2020, ingezonden brief van Mark Leegsma, Amsterdam):
  Verantwoordelijkheid

Trauma-expert Berthold Gersons waarschuwt voor een splijting in de samenleving tussen slachtoffers en niet-slachtoffers (Ten eerste, 9 mei). Een dergelijke 'ramp na de ramp' kan alleen worden voorkomen met solidariteit, aldus Gersons. ...
    ... Willem-Alexander met zijn toespraak voor het volk op een lege Dam. ...
    Behalve een boodschap voor 'ons' bevat Willem-Alexanders optreden ook een harde les voor onze politiek leiders. Voor solidariteit in de samenleving is leiderschap nodig dat instaat voor de bescherming van allen. Wanneer het daarin faalt, moet het dat erkennen. Heeft het kabinet-Rutte de ballen om verantwoordelijkheid te nemen voor de vermarkting van de zorg en toe te geven dat de politieke keuze voor 'efficiency' rampzalig heeft uitgepakt?
    We moeten erop kunnen rekenen dat allen worden beschermd en verzorgd, dat wij elkáár beschermen en verzorgen. Die geïnstitutionaliseerde solidariteit is toch waar de staat voor staat? Als het daaraan ontbreekt, dan is de ramp na de ramp bij voorbaat een feit.

Het neoliberalisme is het tegenovergestelde van dat laatste.

Omdat onderwijs zo'n cruciale maatschappelijke factor is, weer eens eentje over het passend onderwijs. En om diezelfde reden het hele artikel (de Volkskrant, 26-10-2020, door Rik Kuiper):
  Die ene leerling

Liesbeth Breek | Over leerling Mark

Gilles de la Tourette

Een docent over die ene leerling die zijn kijk op het vak heeft veranderd. Deze week: Liesbeth Breek ( 60 ), docent Frans bij Lyceum Sancta Maria in Haarlem over Mark, die haar deed inzien dat passend onderwijs ook zijn grenzen kent.

'Hij was boomlang, goedlachs, ontwapenend. Maar ook altijd nadrukkelijk aanwezig. Als docent moest je Mark (niet zijn echte naam, red.) steeds in de gaten houden. Ik zie hem nog zitten, op de achterste rij in het midden. Wist hij het antwoord op een vraag, dan zwaaide hij altijd driftig met zijn vinger of hij riep het al.

'Tien, vijftien jaar geleden gaf ik hem les. Ik werkte nog op een andere school, hij zat in 3-havo, toch al vaak een bewerkelijke klas. Ik herinner me dat hij leed aan zelfoverschatting. Hij dacht altijd dat hij meer wist dan hij werkelijk wist. Dat vond ik lastig. Regelmatig kwamen zijn proefwerken halfleeg terug. Ik probeerde hem vertrouwen te geven door hem te complimenteren als hij tijdens de les een goed antwoord gaf.

'Soms stond hij opeens aan mijn bureau om te zeggen dat hij het zo benauwd vond in het lokaal. Mocht hij even naar buiten, een rondje om de school rennen? Dat mocht altijd. Het kon gebeuren dat hij tijdens de uitleg van de Franse grammatica willekeurige woorden door de klas riep. Oogpotlood! Mascara! Lippenstift!

'Zijn moeder kwam een keer op school. Tijdens de lunch vertelde ze mij en de andere vakdocenten over zijn ziekte, het syndroom van Gilles de la Tourette. Zodat we hem wat beter zouden begrijpen en wisten hoe we met hem moesten omgaan.

'Ze zei dat hij ook dwangneurosen had. Zo gaf hij zichzelf opdrachten. Dan mocht hij bijvoorbeeld pas naar school als hij - ik noem maar wat - eerst een bepaald aantal verkeerslichten had geteld. Fietste hij dus 's ochtends al rondjes door zijn wijk. Destijds heb ik dit ook aan mijn zus verteld. Zij herinnert zich dat hij er dan ook aan moest likken, zelf weet ik dat niet meer.

'Wat ik wel weet, is dat ik erg onder de indruk was van het verhaal van zijn moeder. Wat die jongen elke dag voor school al had meegemaakt! We hadden geen idee. Ik zag voor me hoe hij door de straten dwaalde, afstapte, doorfietste. Het was goed dat we nu wisten hoe zijn aandoening zijn leven bepaalde. We snapten ook dat zijn hersenen zo druk waren met die dwangneurosen dat woordjes leren erbij inschoot.

'Op een dag was Mark weer onrustig. Hij verstoorde de les. Na afloop kwam een andere leerling naar me toe, een rustig meisje met blonde krullen. 'Mevrouw, u maakt Mark hooguit drie uur in de week mee', zei ze tegen me, 'maar ik zit elke les vlak voor hem. Ik kan er niet meer tegen, ik word gek van hem.'

'Dat was het moment dat mijn blik kantelde. Ik vind het belangrijk dat alle leerlingen in mijn klas weten dat ze door mij gezien worden. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het goed dat zorgleerlingen een plek krijgen op reguliere scholen. Vaak gaat dat prima. Wij hebben op een school waar ik werkte een dove leerling gehad. Er zijn leerlingen die soms een time-out nodig hebben. Maar er is een grens. Dit meisje zei eigenlijk: 'Hallo, wij zijn er ook nog.'

'Ze maakte me duidelijk dat er in de klas van Mark nog 29 andere leerlingen zaten, die waren allemaal de dupe van zijn gedrag. Ik vroeg me af: wie wint hier nu bij? Want ook voor de docenten was het zwaar. En Mark kwam bij ons ook niet tot zijn recht.

'Passend onderwijs is doorgeschoten, te veel leerlingen gaan naar reguliere scholen. Wie ernstige dwangneurosen of een zware vorm van ADHD heeft, belast daarmee de andere leerlingen en vraagt onevenredig veel aandacht van een docent. Zelf zijn deze leerlingen ook beter af in het speciaal onderwijs.

'Ik denk dat Mark daar ook is terechtgekomen. Omdat we allemaal zo dol op hem waren, hebben we het lang geprobeerd. Maar het ging niet. Hij heeft dat schooljaar in elk geval niet bij ons afgemaakt. Vermoedelijk is hij doorverwezen. Hij was gebaat bij kleinere groepen en veel individuele aandacht. Hopelijk heeft hij dat gekregen.'

Ten hemel schreiend ...
    Ook ten hemel schreiend:
  ... dat er in de klas van Mark nog 29 andere leerlingen zaten ...

Ervaringsfeit: tot circa 18 leerlingen per klas geef je hen goed onderwijs met aandacht voor iedereen als het nodig is.
    Vanaf 18 (allemaal circa) tot 22 neemt de effectiviteit af met circa een kwart per leerling erbij.
    Van 22 tot 26 met een derde.
    Van 26 tot 30 met de helft.

Het volgende aspect kan nog minder tot de zij-effecten worden gerekend maar is een hoofdeffect: de energievoorziening.
    Ook hier moest, toen de zaken prima geregeld waren via de overheid, met gemeentelijke en provinciale energievoorzieners, de marktwerking ingevoerd worden.
    Op een punt waar dat dus absoluut niet kon, want marktwerking leidt onherroepelijk tot afbouw van reserves, en voor de energievoorziening geldt dat reserves sine qua non zijn: de energievoorziening moet gegarandeerd zijn, ook bij ongeplande en onverwachte gebeurtenissen, dus met aanzienlijke reserves.
    Hier komt één van de herauten van de neoliberale en Joodse marktwerking, de neoliberale en Joodse krant uitleg of detail de Volkskrant met haar wijsheden achteraf (de Volkskrant, 29-12-2021, hoofdredactioneel commentaar, door Michael Persson):
  Schaarste aan elektriciteit en gas komt mede door rotsvast geloof in vrije markt

Het Volkskrant-commentaar bespreekt de grote trends van 2021. Vandaag deel 5: de energiecrisis

Nu de gas- en stroomtarieven voor komend jaar in de brievenbus zijn beland wordt duidelijk dat de Nederlandse van-het-gas-af-transitie niet gratis is. De rekening voor een gemiddeld (tweepersoons)huishouden gaat met zeker duizend euro omhoog - voor gezinnen kan dat zo het dubbele worden. Middels een korting op de belasting zal de overheid de pijn met een paar honderd euro verzachten, maar collectief betalen we nu de prijs voor schaarse bronnen van licht en warmte.

De oplopende prijzen zijn nog maar het begin. Ergens komende weken hoopt het ministerie van Economische Zaken en Klimaat een 'afschakelplan' op te stellen, waarin wordt beschreven welke gasgebruikers moeten worden afgekoppeld als de nood aan de man is.

Die schaarste is deels overmacht. De vraag naar aardgas was al groot door de wereldwijde opleving van de economie na de eerste corona-schok. De Nederlandse gasvoorraden waren al relatief leeg door het koude voorjaar. Noorwegen, een belangrijke gasleverancier, was al bezig met groot onderhoud aan zijn gasinstallaties. En daarbovenop kwamen de Russische manoeuvres bij Oekraïne, die samenvielen met teruglopende gasleveringen - beide schimmig, maar met de vingerafdrukken van Vladimir Poetin.

Maar schaarste is ook een gevolg van keuzes. Nederland is, veel meer dan omringende landen, nog altijd voor 44 procent van zijn energievoorziening afhankelijk van aardgas. Het stoppen met de eigen aardgaswinning was een gerechtvaardigde keuze, met het oog op de aardbevingen in Groningen, maar een waarvan de consequenties niet goed doordacht zijn. Slochteren was altijd de kraan waaraan Nederland kon draaien om vraag en aanbod in balans kon brengen. Zonder Slochteren had Nederland voldoende andere buffers moeten creëren. Dat is niet gebeurd.

Dat is het gevolg van een andere keuze: de liberalisering van de energiemarkt die, sinds eind jaren negentig, een volwaardig energiebeleid onmogelijk heeft gemaakt. De markt wordt als de onfeilbare regelaar van vraag en aanbod gezien. Maar die markt bestaat uit marktpartijen, en die marktpartijen leven van kortetermijncontract naar kortetermijncontract en vonden het gas deze zomer te duur om hun leeggelopen voorraden te vullen. Staatsbedrijf Gasunie riep hen in juni op hun 'verantwoordelijkheid te nemen', maar de overheid heeft, in tegenstelling tot omliggende landen, geen regelgeving om dat af te dwingen.

Lange tijd vormden 'betaalbaarheid' en 'voorzieningszekerheid' de twee pilaren van het Nederlandse energiebeleid. Die twee wankelen nu. Deze winter zal niet leiden tot grote problemen, schreef demissionair staatssecretaris Dilan Yesilgöz in november aan de Tweede Kamer - maar dat is alleen 'bij normale temperaturen'. Ook schreef ze dat er 'vaker prijsschommelingen' zullen ontstaan. Desalniettemin zijn 'radicale ingrepen' in het beleid volgens haar niet nodig. Het geloof in de markt is nog rotsvast.

Dat geloof leidde onder meer tot een overschot van kolencentrales, die nu op een laag pitje worden gezet of voor veel geld moeten worden gesloten, omdat anders de CO2-doelstellingen niet worden gehaald. Zonder regie en regelgeving zullen uiteindelijk het weer, de rechter en Poetin bepalen hoe warm we erbij zitten.

Naast neoliberalisme, de Joodse wetten van de woestijn direct toegepast op de economie, is, met tussenstap de noodzaak om voortdurend te liegen over je parasitisme, automatisch de ontwikkeling naar de ultieme vorm ervan de hondsbrutaliteit uitleg of detail .
    Hier schrijft de Volkskrant een waarheid over marktwerking, alsof ze er zelf altijd tegen is geweest.
    "Er komen tribunalen" uitleg of detail , riep FvD'er Pepijn van Houwelingen toen hij getergd werd door D66-globalist, -joodsist, -neoliberaal en -fascist S. W. Sjoerdsma uitleg of detail , van de partij waarvoor de Volkskrant uitbundig campagne voert.
    Dat, of de huidige Europese beschaving gaat ten onder.
    Overigens: een andere schuldige partij in de energiezaak die iets in de buurt van op zijn minst de helft van die schuld draagt, is de zogenaamde "linkse" beweging, die al vijftig jaar met succes kernenergie tegenhoudt. Maar die zogenaamde "linkse" beweging is in die vijftig jaar ook samengegaan met de globalistische en Joodse beweging uitleg of detail .

Waarna onmiddellijk het kwartje viel omtrent de crux van de coronacrisis, zoals zich afspelend in Nederland.
    In Nederland wordt er maar één factor gewogen aangaande het coronabeleid: de overbelasting van de zorg.
    De overbelasting van de zorg is een speciaal geval van het algemene begrip "de belasting van de zorg'.
    De "belasting van de zorg is de factor die afweegt de behoefte aan zorg versus de capaciteit van de zorg.
    Oftewel: "overbelasting van de zorg" is een situatie van gedurig meer behoefte aan zorg ten opzicht van "de capaciteit van de zorg".
    Oftewel: "overbelasting van de zorg" kan opgelost worden op twee manieren: de behoefte verminderen, of de capaciteit verhogen.
    En iedereen die het gevolgd heeft op geen enkele manier is in het beleid aangaande corona serieus meegenomen de mogelijkheid tot het vergroten van de capaciteit van de zorg. Of meer specifiek: het vergroten van de capaciteit tot behandeling van corona.
    In nog wat meer detail: de capaciteit van de zorg is een functie van het aantal personen dat zorg behoeft versus het aantal personen en bijbehorende instrumenten (in de meest algemene zin) dat zorg kan geven. De hoogte van de capaciteit van de zorg kan afgemeten worden aan het al dan niet moeten wachten op zorg op het moment dat de zorgbehoefte zich aandient.
    In Nederland bestaan er voor een hele reeks van normale zorgbehoeftes: van knie- en heup-operaties (minder urgent) tot hartoperaties (zeer urgent) wachtlijsten.
    Definitie: een wachtlijst is een teken van te weinig capaciteit ten opzichte van behoefte. Uit de theorie van het werken van het zeer algemene wachtrijprobleem is bekend dat, zelfs bij zoiets simpels als een loket: er een wachtrij ontstaat als de vraag precies even groot is als het aanbod.
    In Nederland was er dus voor al voor corona een tekort aan zorg.
    In getallen kan je de capaciteit aan zorg uitdrukken in aantal ziekenhuisbedden ten opzichte van de bevolking en het aantal ic-bedden ten opzichte van de bevolking.
    In Nederland zijn beide factoren het laagst of één na het laagst in heel Europa.
    Deze ondercapaciteit van de zorg was er vroeger niet, maar is ontstaan met de invoering van de "marktwerking" in de zorg.
    "Marktwerking in de zorg" houdt in dat de bevolking verplicht wordt haar zorg in te kopen bij verzekeringsmaatschappijen (in plaats van de natuurlijke plaats voor een fundamentele behoefte: de overheid). Waarbij de bedoeling is dat de bevolking kiest voor de goedkoopste maatschappij ten opzichte van een gegeven aanbod.
    De verzekeringsmaatschappij koopt de zorg in bij zorginstellingen als ziekenhuizen, daarbij lettende op de prijs van de zorg bij gegeven aanbod.
    De bedoeling van dit systeem is om de prijs van de zorg te verminderen.
    Met als tussenstappen: de verzekeringsmaatschappijen plegen concurrentie door zo goedkoop mogelijk aanbieden. En de ziekenhuizen plegen concurrentie met zo goedkoop mogelijk aanbieden.
    Het onderhouden van resevecapaciteit is een kostenfactor in elke activiteit, dus ook in de zorg.
    Oftewel: de ziekenhuizen (en dergelijke) die een reserve aanhouden zijn duurder dan die zonder reserve, en zullen verliezen bij het concurreren. Oftewel: alle ziekenhuizen zullen hun reservecapaciteit afbouwen - als ze het niet doen zijn ze duurder, krijgen ze hun zorg niet verkocht aan de verzekeringsmaatschappijen en moeten ze sluiten.
    Zoals er gestaag ziekenhuizen gesloten zijn in Nederland.
    Afgekort: voorafgaand aan corona waren er al wachtlijsten in de zorg door gebrek aan zorg omdat de zorg geen reservecapaciteit heeft.
    En bij een piek in vraag neemt die wachtrij meteen sterk toe in lengte.
    Kortom: voor corona was de toestand van de gezondheidszorg in Nederland al inacceptabel.
    En die toestand is inacceptabel door de invoering van de marktwerking.
    Net als voor energie.
    Met als oorzaak bij beide gevallen: zowel energie als zorg zijn zaken waarvoor het bestaan van een reservecapaciteit noodzakelijk is.
    Marktwerking is waanzin, was al bekend, voor alles waar een dure infrastructuur voor nodig is, en dat geldt dus ook voor alles waarvoor een reserve nodig is.
    Oftewel: de ernst van de coronacrisis in Nederland is verergerd door de marktwerking. De marktwerking is de uitvoering van het neoliberalisme. Het neoliberalisme is afkomstig van Alisa Rosenbaum, Leo Strauss, Milton Freedman, en dergelijke uitleg of detail .
    Oftewel: niet alleen de pijnstiller-epidemie, ook een flink deel van de ernst van de coronapandemie is terug te voeren op de invloed van het Het Rijk van Sackler, Sachs, en Soros.

Nog even een bevestiging van het voorgaande bericht (Volkskrant.nl, 13-01-2022, door Bard van de Weijer uitleg of detail ):
  Nieuws

We zijn gewend dat er altijd stroom is, maar na 2025 wordt dat een stuk minder zeker

Nederland wordt voor zijn stroomvoorziening steeds afhankelijker van het weer en van het buitenland, nu er meer en meer kolen- en gascentrales worden uitgeschakeld. De zekerheid dat er altijd elektriciteit beschikbaar is, wordt hierdoor na 2025 kleiner.

Hiervoor waarschuwt netbeheerder Tennet in een jaarlijks rapport dat kijkt naar de zogenoemde leveringszekerheid. ...

Oftewel: bij deze is Nederland nu officieel een derdewereldland.
    De neoliberale Joden en joodsisten boeken de zoveelste overwinning in hun strijd voor de sloop van de Noordwest-Europese beschaving.
    Het streefdoel: iedereen aan de generator.
    En de Joden en joodsisten aan de olieleverantie.

Even wat details van het proces (de Volkskrant, 20-01-2022, door Danka Stuijver):
  Ieder jaar verdwijnt 3 miljard euro zorggeld in de zakken van mensen die mensen leveren die zorg leveren

Een vriendin appt dat ze een Happy Nurse is geworden. Dit houdt in dat ze na 6 jaar haar vaste baan als verpleegkundige heeft opgezegd en zich als zzp'er heeft ingeschreven bij een uitzendbureau. Eentje met de tot de verbeelding sprekende naam: Happy Nurse.
    Ze is niet de enige. Steeds meer zorgpersoneel in loondienst zegt hun baan op om terug te keren als zzp'er. Soms in dezelfde functie, op dezelfde afdeling, bij dezelfde zorginstelling. ...
    Door het vertrek van vast zorgpersoneel worden zorginstellingen steeds meer afhankelijk van detacheringsbedrijven en zorgbemiddelingsbureaus. Organisaties die de afgelopen jaren als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. Met slogans als 'zorg zit in ons dna' en 'verbindend in zorg en kwaliteit'.
    Als zorgprofessionals hun vaste baan opzeggen en terugkeren als zzp'er leveren ze niet ineens meer zorg, maar wel voor een veel hogere prijs. Marjet Veldhuis illustreert dat in haar boek Heilige zorghuisjes: voor elke 100 procent die een ingehuurde zorgprofessional verdient, moet 250 procent worden doorberekend. Dus stel een zorgverlener verdient per uur 30 euro, dan betaalt een werkgever voor deze zorgverlener 75 euro waarvan 45 euro naar een bemiddelaar gaat. Ka-ching!
    Jaarlijks gaat op deze manier 3 miljard (!) euro naar bemiddelaars, recruiters, uitzend- en detacheringsbureaus. Miljarden euro's zorggeld naar mensen die, hoe goed hun bedoelingen ook zijn, zelf geen zorg leveren maar mensen leveren die zorg leveren. ...
    Deze organisaties doen niks wat niet mag. Hun bestaan is een gevolg van marktwerking. ...
    ... sijpelen miljarden euro's zorggeld weg. Niet naar zorg voor patiënten of naar mensen in de zorg, maar naar mensen die op welke vorm dan ook áán de zorg werken. Want vergeet niet dat aan ons zorgstelsel door vreselijk veel mensen vreselijk veel geld wordt verdiend. ...

Door deze redactie gebruikt over dit proces: waarom is het in Nederland bijna onmogelijk duur om 100 kilometer spoorweg aan te leggen, terwijl ze dat in het veel minder rijke Rusland en China doen bij de duizenden kilometers?
    Simpel: omdat er in Nederland van iedere kilometer honderden of duizenden mensen miljonair moeten worden.

Nog meer energiemarkt (de Volkskrant, 09-02-2022, door Tjerk Gualthérie van Weezel):
  Energiemarkt

Stap nu gedwongen over en betaal veel meer

De sterke stijging van de gasprijs heeft de risico's van de energiemarkt aan het licht gebracht. Consumenten worstelen opeens met torenhoge rekeningen. De Tweede Kamer praat er vandaag over met de toezichthouder ACM. Waar knelt het?

Na de liberalisering in 2004 groeide de Nederlandse energiemarkt, ooit het terrein van enkele logge nutsbedrijven, uit tot levendig landschap van tientallen aanbieders. ...

Je kan er het juich-neoliberalisme nog zo in teruglezen.
  ...  Consumenten leken de grote winnaar: ruime keus uit energiebronnen, aantrekkelijke tarieven en contracten met verschillende looptijden. Maar toen de gasprijs afgelopen najaar hard steeg, kwamen er gebreken aan het licht. Vandaag laat de Tweede Kamer zich daarover bijpraten door de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Wat leert de gaspiek ons over de vrije markt voor energie?

1. Consumenten draaien op voor faillissementen
Eind oktober ging Welkom Energie failliet, een bedrijf dat binnen drie jaar tijd met scherpe prijzen ongeveer 90 duizend klanten had binnengehaald. Alle klanten werden overgedaan aan Eneco en zij schrokken zich wezenloos toen ze te horen kregen wat ze daar moesten gaan betalen. Door het zeer ongunstige moment van overstappen steeg hun energierekening vaak met honderden euro's per maand. Sommigen durfden hun verwarming niet meer aan te doen. ...

Enzovoort.
    De lieden als die Persson van dat eerdere energiestuk en deze Van Weezel hebben eerder op andere vlakken al neoliberaal en joodsistisch ploertenmateriaal afgeleverd in grote hoeveelheden.
    Net als lieden als Hofs, Vos, Herderscheê, en nog een rits soortgelijken.
    Voor deze lieden is de standaardbehandeling als Volkskrant-volksverrader apert niet voldoende. Dezen gaan op voor een individuele behandeling, en voor de genoemden, wegens verregaande ploertigheid, met het hoofd als inzet.
    En dit lijstje is beslist niet uitputtend.

Een korte (de Volkskrant, 04-06-2022, door Merel van Vroonhoven, 67ste aflevering van de serie die Merel van Vroonhoven schrijft over haar overstap van topvrouw bij de Autoriteit Financiële Markten naar zij-instromer in het speciaal onderwijs):
  Dankzij de rottigemarktwerking in de jeugdzorg kan ik voor Jessey geen goede hulp vinden

Neee, nee!', een ijzingwekkende schreeuw door het muisstille klaslokaal. Verschrikt kijken tien jongens op van hun schriften. Vliegensvlug grijpen handen naar een geluidwerende koptelefoon. Een enkeling vlucht naar buiten.    ...

Anders stemmen, mevrouwtje ...

Nog een klein berichtje (de Volkskrant, 08-06-2022, rubriek Televisie):
  Tips

Reportage

Hollandse zaken

Omdat verzorgingshuizen te duur werden, besloot het kabinet-Rutte II in 2012 dat het anders moest. Ouderen werden minder snel naar zo'n tehuis gestuurd en moesten langer zelfstandig blijven wonen of een beroep doen op familie. De beoogde besparing viel echter tegen en bovendien leidde het tot een crisis in de ouderenzorg. Tien jaar na de aankondiging van de bezuinigingen onderzoekt Hollandse zaken de gevolgen. Verpleeghuizen kampen met lange wachtlijsten, terwijl ouderen vereenzamen. Verder is er te weinig thuiszorg en zijn mantelzorgers overbelast.

Onverdunde ploertigheid.

Marktwerking in de zorg zou de zorg efficiënter en beter maken ... (de Volkskrant, 29-06-2022, ingezonden brief van Yvonne Hesse-Monzón, Leeuwarden):
  Lezersbrieven | Werkdruk huisartsen
...
Huisartsen voeren deze week 'publieksvriendelijke en ludieke' acties voor het verminderen van de werkdruk. 'Ik maak me zorgen, zowel over mijn echtgenoot als over de toekomst van toegankelijke huisartsenzorg.'

Laat ze niet verzuipen

Wat hebben de columns van Rinske van Goor (24 juni) en Danka Stuijver (22 juni) me geraakt. Als partner van een huisarts zie ik de bovenmenselijke prestaties die worden gevraagd. En hoe steeds meer op het bordje van de huisarts wordt gelegd en vervolgens ook nog de geldkraan wordt afgeknepen, zodat de kosten voor de huisarts toenemen.
    Hoe de arbeidstijdenwet voor huisartsen niet geldt. Als praktijkhouder ben je contractueel verplicht tot het doen van diensten na je lange reguliere werkdag. Hoe groter je praktijk, hoe meer diensten. Zzp'ers hebben die verplichting niet, want zijn geen praktijkhouder. Geen wonder dat het zo goed als onmogelijk is opvolgers te vinden voor praktijken.
    Praktijken sluiten wegens gebrek aan opvolging of omdat de huisarts het vertrouwen verliest in een toekomst met een meer menselijke maat. Ik maak me zorgen, zowel over mijn echtgenoot als over de toekomst van toegankelijke huisartsenzorg. Ik sta vrijdag 1 juli op het Malieveld bij de protestmanifestie voor huisartsen. Laat ze niet verzuipen!

De Volkskrant, groot voorstander van neoliberalisme, had er een strak neoliberale kop boven geplaatst.
    Zonder de hartelijke steun van de Volkskrant en de rest van de media had de neoliberale elite, het partijkartel, nooit de neoliberale marktplannetjes kunnen invoeren.
    Overigens hebben de huisartsen en overige zorgmedewerkers dus niets geleerd (... 'publieksvriendelijke en ludieke' acties ...) van de oude en nieuwe geschiedenis, dat laatste in de vorm van de medewerkers in het onderwijs: er is maar één soort actie dat meer dan zeer kleine zakdoekjes voor de slagaderlijke bloeding oplevert: harde actie.
    Keiharde staking.
    Staking tot de eisen zijn ingewilligd.

Energie (de Volkskrant, 16-09-2022, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):
  Moet de energiesector toch weer in handen van de staat komen?

Het was een snood plan van nota bene een VVD-minister. Gijs van Aardenne wilde begin jaren tachtig een nationaal staatsenergiebedrijf creëren onder de naam Protrans. In dit bedrijf - 'op armlengte van het Binnenhof' - zouden de 11 energieproducenten en 160 lokale distributeurs worden ondergebracht. Doel was energiezekerheid, gecombineerd met lage energiekosten voor de eindgebruiker.

Maar de lokale bestuurders wilden hun melkkoe niet kwijt. Pas in de jaren negentig kon onder Paars de markt worden hervormd en kwamen er vier grote energiebedrijven tot stand: Nuon, Essent, Eneco en Delta. Die werden door de EU gemaand te privatiseren.

Niet één groot staatsbedrijf, maar vrije marktwerking zou de bureaucratische stroomproducenten omvormen tot particuliere innovatieve bedrijven. En Brussel zat Nederland achter de broek met een Splitsingswet, die energiebedrijven verdeelde in een publieke netwerktak en productie- en leveringsbedrijven. De laatste werden zoals voorspeld, hapklare brokken voor buitenlandse concerns die de lokale besturen paaiden met grof geld.

Nu dat allemaal niet meer is terug te draaien, wil datzelfde Brussel de markt uitschakelen. Bedrijven die met wind, zon, kernsplitsing en kolen energie opwekken, mogen maximaal 1.800 euro verdienen per megawattuur. Die het met olie en gas doen, moeten 33 procent van hun overwinsten afdragen aan de staat om te verdelen onder burgers en bedrijven die hun rekeningen niet kunnen betalen. Daarmee wordt de EU-landen een worst van 140 miljard euro voorgehouden.

Alleen is de worst niet te eten noch te verdelen. Het is de bureaucratie ten top. Nu de markt internationaal is geworden moet alles weer uit elkaar worden getrokken om de juiste berekeningen te maken. Een heel labyrint moet worden ontmanteld, wat op het bordje wordt geschoven van een al overbelaste Belastingdienst.

In 2013 zei Eneco-topman Jeroen de Haas dat de privatisering van Nederlandse nutsbedrijven haar doel voorbij was geschoten. Ze waren een speelbal van investeerders geworden. 'De overheid moet op haar schreden terugkeren en voorwaarden scheppen om productiebedrijven en netwerken weer bij elkaar te brengen, onder eigen Nederlands bestuur', aldus De Haas. 'Eigen stroom eerst', noemde hij het.

Het was aan dovemansoren gericht. Marktwerking was heilig verklaard, hoewel volgens enquêtes slechts 20 procent van de klanten de voordelen van privatisering inzag. Het overgrote deel vreest een dief van zijn portemonnee te zijn nu continu kan worden gewisseld. Vaak worden energiehoppers met fopaanbiedingen op het verkeerde been gezet. De aanbieders zijn misschien lean en mean, maar zijn enorme bedragen kwijt aan marketing.

In landen waar de energieproductie en -leveranties nog wel de verantwoordelijkheid zijn van de overheid is energie niet alleen vaak goedkoper, maar ook duurzamer. Misschien moet Protrans toch maar uit de mottenballen worden gehaald en de energiesector alsnog op armlengte van het Binnenhof worden gebracht. Dan had de Tweede Kamer met een motie voor een prijsstop kunnen volstaan. Dit keer kan Rutte gewoon een VVD-idee omarmen.

Wat zou je ze toch graag allemaal ophangen ...

Nog eens iemand die het heel keurig samenvat (de Volkskrant, 03-10-2022, door Teun van de Keuken):
  Nu de burger een klant is geworden, kan hij keihard worden genaaid

Behalve in het Verenigd Koninkrijk, waar de premier en haar minister van Financiën denken dat je de economie erbovenop helpt door de rijken rijker te maken, komt de rest van de wereld er langzamerhand achter dat de ongebreidelde vrijemarkteconomie niet zaligmakend is.

Het idee was mooi en leek ook plausibel. Als we het bedrijven makkelijk maken te ondernemen (door weinig belasting en weinig regels), dan gaan die allemaal met elkaar concurreren op kwaliteit. Wie het beste product voor de beste prijs heeft, wint. Dit markteconomisch denken werkt voor consumentengoederen (auto's, mobieltjes) redelijk goed. Een kleine kanttekening: de wedloop om de beste producten voor de laagste prijs te kunnen verkopen, leidt vaak tot uitbuiting van personeel en schade aan het milieu. Anders kun je nu eenmaal geen spullen maken die goedkoop genoeg zijn om de concurrentie aan te gaan. Met respect voor mens en milieu produceren kost nu eenmaal meer en levert duurdere producten op. Dit zou je kunnen ondervangen door regels op te stellen over productiewijzen. Een markteconomie waar de overheid duidelijke randvoorwaarden formuleert dus. Dat gebeurt nu te weinig. De productieketen wordt aan de markt overgelaten en de ethische keuzes aan de individuele klant. Als die niet voor duurdere, verantwoorder producten kiest, dan is uitbuiting en milieuvervuiling gelegitimeerd: de consument wil het, dus wij maken het. Politiek is waardevrij geworden.

Ernstiger werd het toen ook de openbare nutsvoorzieningen ten prooi vielen aan het marktdenken. Gas, licht, woningen, ziektekostenverzekeringen, ziekenhuizen, openbaar vervoer, laat ze allemaal lekker concurreren! Dan krijgt de burger, sorry de klant, de beste producten. Daar is helemaal niets van waar gebleken. Overheidsinstanties die zich moesten gaan gedragen als bedrijven, gingen zich ook gedragen als bedrijven. Ze moesten niet langer de burger bedienen, maar efficiënt zijn. Targets halen. Elke minuut die te lang aan iemands probleem wordt besteedt, kost geld. Wooncorporaties begonnen delen van hun woonvoorraad te verkopen om geld in kas te krijgen (huizen verhuren aan arme mensen levert niks op), en sommige gingen met geld van het bedrijf riskant beleggen. Simpele corporatiedirecteuren werden zonnekoningen met absurde salarissen. De wachtlijsten voor betaalbare huurwoningen werden langer en langer. Vrije markt, baby!

Dacht u dat al die concurrentie leidde tot verbetering van 'het product' en de service? Tuurlijk niet , jonguh! Waar het wel toe leidt, is keuzestress (steeds weer een nieuwe zorgverzekeraar en energieleverancier uitkiezen) en meer marketing. Want bedrijven hoeven helemaal niet beter te zijn dan andere, ze moeten hun klanten/voormalige burgers er vooral van overtuigen dat ze beter zijn. Het gaat om de beleving. En dus worden er jaarlijks miljoenen besteed aan mooie posters, folders en filmpjes waarin een verzekeraar of provider laat zien dat hij de beste is. Geld dat ook in de zorg zelf gestoken had kunnen worden.

En nu zitten we naast de wooncrisis ook in een energiecrisis en blijkt de vrije markt niet erg behulpzaam. De gasbedrijven (en zelfs de groene energiebedrijven die op wind en zon draaien) moeten wel flinke winst blijven maken. De keuze voor leverancier en type contract blijkt opeens cruciaal. Nu de burger een klant is geworden, kan hij keihard worden genaaid. Iedereen heeft recht op warm water en een dak boven zijn hoofd en de overheid heeft een zorgplicht. Tijd om de staat weer verantwoordelijk te maken voor de nutsbedrijven.

Dat had deze redactie niet beter kunnen formuleren.

Nog iets over de energiesector (de Volkskrant, 06-10-2022, door Thijs Franssen, De Bilt):
  Als nutsbedrijf kan overheid beter sturen

Het kabinet heeft besloten tot een prijsplafond waarmee de Nederlandse burgers, mits voldoende zuinig, de energierekening kunnen betalen. Het zorgdragen voor deze basisbehoefte is een belangrijke taak van de overheid.
    Deze maatregel kost de overheid naar verluidt 23 miljard euro en geldt, gezien de hoge kosten, voor de duur van een jaar. Hierbij wordt duidelijk wat de gevolgen zijn van de marktwerking.
    Deze miljarden worden gebruikt om de gederfde inkomsten van de energiebedrijven te compenseren waarna deze energiebedrijven alsnog de hoge marktprijzen in rekening brengen aan burgers die meer gas en elektriciteit gebruiken dan het door de overheid vastgestelde jaarverbruik van 1.200 kuub gas en 2.900 kilowattuur elektriciteit.
    Deze inkomsten zouden ten bate komen van de overheid als de overheid weer zelf de eigenaar wordt van in- en verkoop van energie in de vorm van een nutsbedrijf. Als eigenaar van een nutsbedrijf zou de overheid ook bij een hoge gasprijs met, zonodig langjarige, handhaving van prijsplafond en energieplafond, de hoge energierekening voor de burgers blijvend kunnen compenseren.

En voor hoeveel miljarden de burger genaaid wordt.
    Wat naar de elite gaat.

De aanstaand hoofdloze hoofdredacteur van de Volkskrant maakt zich zorgen (de Volkskrant, 16-01-2023, hoofdredactioneel commentaar, door Pieter Klok):
  ...    Nederland kampt al jaren met een groot woningtekort. . ...

Dus:
  .... Het kabinet mag dit keer niet werkeloos toekijken, want de schaarste op de woningmarkt werkt nu al als een splijtzwam. ... de schaarste aan woningen wakkert xenofobie aan.

Oftewel: door de woningnood komen mijn doelstellingen ... :
  .... Door arbeidsimmigratie en de toename van het aantal vluchtelingen, zal dat alleen maar groeien.

... in gevaar.
    Dat zijn kennelijk doelstellingen die boven alles uitreiken, want ineens constateert hij dit:
  Het is verleidelijk om de daling van de huizenprijzen te verwelkomen. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
  ...    Maar daarmee wordt voor het gemak vergeten dat de prijs van de daling door een kleine groep wordt betaald. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
  ...    Bij elke heftige schommeling op de huizenmarkt, vindt een herverdeling van vermogen plaats. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
  ... Een deel van Nederland profiteert. Een ander deel betaalt de prijs. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
  ... Je financiële geluk wordt bepaald door het moment dat je de huizenmarkt hebt betreden. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
  ... ...    Tijdens de vorige dip op de Nederlandse huizenmarkt, tussen 2010 en 2014, stortte ook de nieuwbouw in. Huizenkopers durfden niet te tekenen voor een woning die op het moment van oplevering wellicht veel minder waard was. Bouwprojecten werden uitgesteld. In 2014 zakte de nieuwbouw naar een dieptepunt van 45 duizend woningen. Dat is minder dan de helft van het doel van 100 duizend nieuwe woningen dat het kabinet zich heeft gesteld.
    Nu dreigt dat scenario zich te herhalen. ...

De zegeningen van de markt, was de vaste overtuiging van de Volkskrant.
    Maar ja, toen kwamen zijn culturele idealen in gevaar: de globalistische, joodsistische en Joodse van vrije migratie, omvolking en omculturering
    En ineens:
  Huidige problemen op de woningmarkt vragen om actievere rol van overheid

Net als bij de vorige crisis op de huizenmarkt wordt nieuwbouw hard geraakt. Het dwingt de overheid tot ingrijpen.

...    Het kabinet mag dit keer niet werkeloos toekijken, want de schaarste op de woningmarkt werkt nu al als een splijtzwam. De snelle stijging van de huizenprijzen heeft geleid tot een samenleving van haves en have nots en de schaarste aan woningen wakkert xenofobie aan.
    Op de bouw van koopwoningen heeft het kabinet nu weinig invloed, wel kan het in samenspraak met gemeenten ...
    ... Daarbij kunnen de woningcorporaties ... een belangrijke bondgenoot zijn.
    Bij de vorige crisis is gebleken dat de woningcrisis niet door de vrije markt zal worden opgelost. Integendeel. ...
    Als de markt niet werkt, moet de overheid de markt anders organiseren, of zelf het aanbod van nieuwbouwwoningen sturen.

Dit is pure kwaadaardigheid en smeerlapperij in dienst van globalisme, joodsisme, en Joodsheid. Op dit economische terrein decennialang gevoerd onder bezielende leiding van F. Kalshoven uitleg of detail , gesteund door een verzameling ploerten als Gijs Herderscheê, Tjerk Gualthérie van Weezel, Yvonne Hofs, Carlijne Vos, Remco Meijer, enzovoort uitleg of detail uitleg of detail .
    Die kwaadaardigheid en smeerlapperij wordt nog eens onderstreept wordt door dit detail:
  ...  de woningcorporaties, die de afgelopen jaren door het kabinet zijn afgeknepen,  ...

Met hartelijke steun van de Volkskrant uitleg of detail
    We kunnen niet wachten tot de virtuele hoofdloosheid van de betrokkenen omgezet zal zijn in een reële.

Weer terug naar de energie (de Volkskrant, 17-01-2023, ingezonden brief van Rinis Scheele):
  Ik mis al jaren consistent energiebeleid

De Autoriteit Consument en Markt (ACM) wil de salderingsregeling voor zonnepanelen op eigen woning afschaffen (Ten eerste, 16/1). Het eerste argument is dat er geld stroomt van het armere deel van de bevolking naar de zonnepaneelbezitters. Wel: toen de regeling werd ingevoerd, heb ik zonnepanelen aangeschaft. Ik legde er maar een klein beetje geld bij. Goed voor het klimaat en dankzij saldering draaglijk voor mijn portemonnee. Inmiddels verdien ik inderdaad aan mijn zonnepanelen. Daarmee wordt het verleden rechtgezet. Dat is niet onredelijk, maar dat geld kan wellicht beter worden besteed aan het verduurzamen van de sociale woningbouw.
    Het tweede argument is dat het netwerk vol zit. Doordat de overheid met de mond beleed dat vergroening nodig was, maar niet heeft geïnvesteerd in het aanpassen van het netwerk of het ontwikkelen van opslagcapaciteit, loopt de boel nu vast. Ook twintig jaar geleden was al duidelijk dat energie opwekken met zonnepanelen forse nadelen heeft: dag en nacht of zomer en winter verschillen enorm in opbrengst. Een nadeel dat windturbines overigens veel minder hebben. Even vergeten het sommetje te maken voor het geval de energietransitie wel zou lukken. Als straf voor half- slachtige keuzen door gebrek aan overtuiging, dreigt nu een onstabiele stroomvoorziening.
    Er moet grootschalig worden geïnvesteerd in een toekomstbestendig net met grootschalige opslag. De overheid kan dit regelen via het elektriciteitstarief of via subsidie en belasting.
    De saldering zal ik niet missen. Een consistent beleid mis ik al twintig jaar.

Brullen van de (cynische): lach: allemaal dingen die de markt dus absoluut niet kan.
    Ze zijn echt misdadig, daar bij de Volkskrant.

Weer zo'n als "verbetering" verkochte neoliberale bezuiniging waar de Volkskrant zo hartstikke voor was: passend onderwijs: "We gaan iedereen gelijk behandelen", en "Met een rugzakje allemaal naar dezelfde school maakt ze gelijk"). En weer eentje die tot rampen leidt (de Volkskrant, 20-06-2024, door Irene de Zwaan):
  Thuiszitters

Uitgevallen op school en nu al maanden of zelfs jaren thuis

Steeds meer kinderen gaan niet naar school en zitten lange tijd thuis. Hoe kan dit? Hebben ouders onrealistische verwachtingen, of zijn scholen niet in staat om passend onderwijs te verzorgen?

En nu nog steeds een vraagteken erachter.
    Ze zijn echt misdadig, daar bij de Volkskrant.

De Volkskrant huilt weer eens tranen met tuiten over haar steun aan het neoliberalisme (de Volkskrant, 18-10-2024, hoofdredactioneel commentaar, door Frank Hendrickx):
  Nederland had het zo goed voor elkaar, met prachtige wijken en ruime woningen voor arbeiders

Om het woningtekort op te lossen, moeten de woningcorporaties ook bij nieuwbouw weer de rol kunnen spelen die hun van oudsher is toebedeeld.

Er moeten nogal wat mensen zijn die spijt of schaamte voelen wanneer ze horen of lezen over het succes van het woonbeleid in Wenen, zoals donderdag beschreven in deze krant. In de Oostenrijkse hoofdstad wonen arm en rijk nog steeds dwars door elkaar, kunnen jongeren nog steeds een betaalbare woning vinden, en vormen stenen, glas en beton nog steeds datgene waarvoor ze bedoeld zijn: een plek om in te leven, niet een plek om in te beleggen.
    Wat zou Stef Blok nu denken? In 2017 verkondigde deze gewezen minister van Volkshuisvesting trots dat hij, een ware VVD'er, zijn hele ministerie had afgeschaft. ...

Met steun van de Volkskrant, want marktwerking lost alles op en de staat is een log en inefficiënt orgaan.
  ... Inmiddels moet hem toch duidelijk zijn dat hij daarmee de weg heeft vrijgemaakt naar een maatschappelijke destabilisering waarvan de gevolgen, zo valt te vrezen, nog jaren voelbaar zullen zijn.

Ja, dat tezamen met het beleid van vrije immigratie, "Ook Volkskrant".
  ...    De plaatselijke stedebouwkundigen omschrijven de Weense leefomgeving als 'maatschappelijke woonruimte'. ...
De tragiek is dat Nederland het zo goed voor elkaar had. ...
    Het duurde bijna een eeuw, tot Nederland zich liet meevoeren met de wind van het neoliberalisme.

Vervang dat Nederland door (mede) de Volkskrant.
    Nog even de effecten ervan:
  ...    De corporaties sloopten of verkochten hun woningen, Stef Blok nodigde buitenlandse investeerders uit om hier hun geld in huizen te stoppen, de huren schoten omhoog en de nieuwbouw kwam tot stilstand. Het percentage sociale woningen halveerde tot 30 procent.    ...

Een proces van enkele decennia, voor iedereen zichtbaar, en de "kritische" media lieten het begaan, te druk als ze het hadden met het bestrijden van "Wilders" en "extreemrechts".
  ...    Dat de markt tot uitwassen leidt, is inmiddels duidelijk. ...

Klopt, en bij een eventuele Bevrijding gaat de rekening vereffend worden. Een representatieve sectie van het neoliberalisme en de media die hen hebben laten begaan naar Het Tribunaal, en voldoende naar de galg om herhaling de eerstkomende decennia te voorkomen.
   Auteur F. Hendrickx uitleg of detail heeft daar zijn plaats al verzekerd.


Naar Sociologische krachten , of site home ·.

18 dec.2013