Bronnen bij Houding top I: oligarchie

4 mrt.2011

Over Nederland wordt gesproken als een land waar vrijheid en democratie heersen. Dat is relatief zeker het geval - in de rest van de wereld is het in dit opzicht hoogstens even goed, in een aantal landen, maar in de meeste landen is het slechter tot veel slechter.
    Maar waar het in relatieve zin juist is, is dat in absolute zin, dat wil zeggen: afgemeten aan waar de termen normaliter voor staan, net zo absoluut niet het geval: de mogelijkheid tot het besturen van de eigen maatschappij en leefomgeving en het openbaar verwoorden van je eigen mening is beperkt tot een relatief kleine groep - de elite, of wat minder flatteus: de oligarchie.
     Deze omschrijvingen zullen sommigen wat radicaal overkomen, en in normale omstandigheden zijn de eigenschappen die de aanleiding zijn niet zo zichtbaar. Maar zodra je de juiste prikkels geeft, komen ze onmiddellijk te voorschijn. Zo leidde de Nederlandse stem per referendum tegen de verdere Europese eenwording onder de Nederlandse politieke en bestuurlijke elite tot vele overwegingen aangaande de wenselijkheid van de invloed van het volk, en de opkomst van de PVV tot regelrecht antidemocratisch uitspraken - democratie is goed, zolang het volk stemt op partijen die het bestaan van de huidige elite niet verstoren. Deze antidemocratische tendensen verantwoorden het gebruik van de term oligarchie, zie de uitgebreide reeks oligarchische houdingen en meningen in de politiek hier uitleg of detail - een deel van deze oligarchie is al beschreven in Houding top, netwerken uitleg of detail uitleg of detail . Een goede samenvatting van deze houdingen is deze:


Uit: De Volkskrant, 08-03-2011, door Thijs Coppus, fractievoorzitter van de SP in de Provinciale Staten van Limburg

Limburg wordt op PVV-wijze verguisd

'Limburg mag teruggegeven worden aan Duitsland' en 'Venlo officieel omgedoopt tot tuigdorp'. De reacties op de winst van de PVV in Limburg worden langzamerhand voorspelbaar. Voor een groot deel van de goegemeente zijn de 92.488 Limburgers die op 2 maart PVV stemden simpelweg 'tuig'. En voor het gemak worden alle andere Limburgers als onderdeel van het 'probleem' beschouwd.   ...
    Het is de PVV gelukt om de onvrede van veel mensen een stem te geven. Onvrede over verloederde buurten, voorzieningen die verdwijnen, werkloosheid en de toestroom van Oost-Europeanen. Kiezers hebben met hun onderbuik op 'Wilders' gestemd omdat hij het duidelijkste verhaal heeft, niet omdat hij de beste oplossingen heeft.
    Het is gemakkelijk om al deze PVV-stemmers weg te zetten als 'dom tuig', maar hierdoor wordt de partij alleen maar sterker. De opkomst van de PVV laat zien dat er een grote kloof is ontstaan tussen de gevestigde partijen en de mensen in de dorpen en buurten. Politiek is tegenwoordig vooral een zaak van hoogopgeleiden, die niet weten wat het is om in een afbraakbuurt te wonen en om 30 jaar in dezelfde fabriek te werken.
    De meeste PVV-stemmers zijn gewone mensen met dagelijkse zorgen in een sterk veranderende samenleving. Mensen die het gevoel hebben door de politiek in de steek te zijn gelaten en die een duidelijke boodschap aan de gevestigde orde hebben: 'Luister naar ons!'
    Het is de taak van de politiek om deze mensen een stem te geven. Veel te vaak is politiek eenrichtingsverkeer: 'Wij bepalen wel wat goed voor u is.' ...


Red.:   In het onderstaande geven we voorbeelden van de oligarchisch houding wat betreft andere maatschappelijke aspecten. Te beginnen met een enkel en onschuldig lijken bericht over media:


Uit: De Volkskrant, 30-06-2010, door Sara Berkeljon

'Keiharde afrekening' na tweet over Sieneke

Cornald Maas was ‘verbouwereerd’, na het gesprekje van tien minuten met TROS-directeur Peter Kuipers. Die liet hem weten dat de omroep niet meer met hem wil samenwerken bij het volgende Eurovisie Songfestival.
    Aanleiding is een twitterbericht van 10 juni, de nacht na de verkiezingen. Daarin schreef Maas: ‘Grappige exportproducten heeft Nederland: Sieneke, Joran van der Sloot en de PVV.’ De TROS vindt de inhoud van de tweet ‘volstrekt onacceptabel’.   ...
    Kuipers: ‘Simpel: je vergelijkt Sieneke niet met een moordenaar, en je vergelijkt anderhalf miljoen PVV-stemmers niet met een moordenaar. Ook niet voor de grap.’   ...


Red.:    De TROS is ook een omroep, mar niet eentje die zich profileert met politieke en maatschappelijke onderwerpen. Tot dat smaldeel hoort wel Cornald Maas - zijn associatie met het songfestival is het gevolg van een samenloop van omstandigheden. Maar zijn hart ligt erin ieder geval niet, zoals zijn opmerking over zanger Sieneke laat zien. Maar hier gaat het ons natuurlijk om zijn gelijkstelling tussen PVV-stemmers en Joran van der Sloot, iemand die verdacht wordt van twee doodslagen en psychopathische trekken vertoont. Maas ziet dat anders:

  ‘Je hoeft het niet grappig te vinden, maar het was een feitelijke constatering’, zegt Maas. ...
    Maas kan zich niet voorstellen dat deze ‘enorm futiele aanleiding’ de enige reden was om hem met onmiddellijke ingang aan de kant te zetten. ...

De houding van Maas is volkomen exemplarisch voor de houding van de media tegenover iedereen die ook maar een beetje kritiek heeft op immigranten of immigratie uitleg of detail uitleg of detail , achterlijke godsdiensten uitleg of detail , of de internationale solidariteit uitleg of detail in het algemeen. De media maken een integraal deel uit van de Europeanisering, globalisering en de opheffing van Nederland wensende kosmopolitische oligarchie
    Een minder vermoed deel van de oligarchie:


Uit: De Volkskrant, 07-09-2010, van verslaggeefster Ianthe Sahadat

Minder studenten, hoger niveau

Bijna overal in het land is maandag het academisch jaar geopend. ...
    Ook lieten enkele sprekers zich kritisch uit over de verkiezingswinst van Geert Wilders. Rector magnificus Hans van Duijn (Technische Universiteit Eindhoven) noemde de populariteit van de politicus een bloody shame.
    In Nijmegen nam rector magnificus Bas Kortmann van de Radboud Universiteit vorige week bij de opening van het academisch jaar al stelling tegen ‘de sterke anti-islamcampagne’ die Geert Wilders volgens hem voert.


Red.:   Onder de openbare cultuurverraders die openlijk pleiten voor het opgeven van onze cultuur ten gunste van die van de islam, is een grote hoeveelheid historici uitleg of detail , juristen en rechtswetenschappers uitleg of detail , sociologen in vele soorten en vermoedelijk dus een groot deel der alfa- en gamma-faculteiten uitleg of detail .
    De Nederlandse oligarchie natuurlijk als een Siamese tweeling verbonden met de oligarchie in andere landen, samen de Europese en globale oligarchie van het kosmopolitisme vormende . De volgende auteur, geboren migrant, speelt één van de machtsmiddelen van die internationale oligarchie uit: hun machtspositie in de juristerij en rechtsspaak:


Uit: De Volkskrant, 20-08-2010, door Gerard Spong, advocaat.

Gedoogkabinet krijgt hete adem strafrecht in nek

Gerard Spong ... stelt dat Nederland met handen en voeten gebonden is aan twee internationale mensenrechtenverdragen. Paniek over een toekomstige gedoogregering met de PVV is daarom onnodig.

...    Nu de formatieonderhandelingen tussen de VVD, het CDA en de PVV vorderen, blijkt dit vertrouwen af te nemen. Vooral bij het CDA. De zogeheten ‘leunstoelgeneratie’, onder aanvoering van oud-premier Dries van Agt, en de oud-ministers Frans Andriessen en Hans van den Broek, heeft onomwonden opgeroepen tot het zich distantiëren van de PVV.
    De commotie is begrijpelijk en invoelbaar. De strijdwijze verbaast echter. Vooral van de scherpzinnige jurist Van Agt, ooit minister van Justitie, had ik verwacht dat hij indringend zou wijzen op de strafrechtelijke mogelijkheden om het dreigend onrecht waartegen hij zich keert aan te pakken. In artikel 355 Wetboek van Strafrecht is toch het ambtsmisdrijf opgenomen van ministers die ongrondwettige handelingen plegen. ...
   Hetzelfde risico loopt een minister als hij zelfs opzettelijk nalaat uitvoering te geven aan bepalingen van de Grondwet of andere wetten, voor zover die uitvoering wegens de aard van het onderwerp tot zijn ministerie behoort.   ...
    Daar komt verder nog bij dat ons land met handen en voeten gebonden is aan twee mensenrechtenverdragen, te weten het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. Vooral het Europese hof voor de rechten van de Mens te Straatsburg, dat waakt over de naleving van het Europese mensenrechtenverdrag, heeft een indrukwekkende staat van dienst. Een reeks van recente uitspraken van dit hof op het gebied van het recht van vrijheid van meningsuiting van een politicus, het recht op godsdienstvrijheid en het gelijkheidsbeginsel toont aan dat het Europese mensenrechtenverdrag zich vooral door toedoen van het Europese hof stevig heeft genesteld in alle hoeken en gaten van de Nederlandse rechtsorde.   ...


Red.:   De uitspraken van de genoemde organen zijn allen in het voordeel van immigranten, en zijn dus geen weerslag van het recht, maar van de macht. De macht van de oligarchische klasse die (vrijwel) alle posities in het bestuur en de rechtspraak bezet, in ieder geval op het Europese niveau. In de woorden van de auteur (voor wie dat natuurlijk op iets anders sloeg):

  Zodra mensen bekleed zijn met overheidsgezag, dreigt het misbruik. Tegen dat misbruik moet de burger worden beschermd. De burger moet immers onvoorwaardelijk vertrouwen kunnen stellen in de onkreukbaarheid van het gezag.

De internationale uitspraken kunnen dus ten alle tijde door een regering die wel het recht en de democratie volgt, naast zich neer woerden gelegd. Uiteindelijk zal de bezetting van rechtspraak door kosmopolitische oligarchenongedaan moeten worden gemaakt, of deze organen zullen hun jurisdictie verliezen en/of ophouden te bestaan. Dit kan vreedzaam of minder vreedzaam gebeuren, door  een opstand der burgers die door hun besluiten onderdrukt worden in hun belangen om zich te beschermen tegen de misstanden van de immigratie.
    Dit als antwoord op de strijdkreet van de kosmopolitische oligarchen, zijnde de tussentitel van het artikel:
  Slechts de juridische strijdbijl hoeft te worden opgegraven

    De top  van de oligarchie heeft een financiële en economische crisis veroorzaakt, net zoals de ineen storting van de Sovjet-Unie een economische en financiële crisis veroorzaakt. De oplossing van de Russische crisis: een vrijwel volledige verdwijnen van de staatspensioen die gedekt waren door de economische rijkdommen van de Sovjet-Unie. En tegelijkertijd het uitdelen van die rijkdommen aan de oligarchen. De oplossing van de westerse crisis: het geven van vele honderden miljarden aan de oligarchen van de financiële wereld, en met de pensioenen gebeurt ook hetzelfde als in Rusland:


Uit: De Volkskrant, 14-09-2010, door Onno Schweers, deelnemer aan het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP).

Werkgevers moeten extra storten in pensioenfonds

De dekkingsgraad van pensioenfondsen is door een lage rentestand te laag en een aantal pensioenfondsen, waaronder het ABP, wordt geacht maatregelen te nemen, bijvoorbeeld kortingen op pensioenen en/of premieverhogingen.   ...
    In het verre verleden is in de Algemene Burgerlijke Pensioenwet vastgelegd dat de pensioenbijdrage aan het pensioenfonds 21 procent van het loon zal bedragen. Zowel deelnemer als werkgever betaalde een deel van die 21 procent. Dit percentage was gebaseerd op een eindloonstelsel, waarbij rekening werd gehouden met een rekenrente van 4 procent.
    Door de gunstige economische ontwikkelingen in de jaren ’80 en later, kon een veel hoger rendement op de beleggingen worden gehaald dan 4 procent en groeide het vermogen van het ABP tot een veel hoger niveau dan nodig voor de toekomstige pensioenverplichtingen.
    De overheid verminderde haar bijdrage aan het fonds drastisch. Eerst door geld uit het fonds te halen om de rijksbegroting sluitend te maken, en daarna door veel minder dan 21 procent aan het fonds te leveren. ...
    Nu leven we in een tijd dat de economische ontwikkelingen negatiever zijn dan voorspeld in alle vermogensberekeningen. Uitgaande van de huidige berekeningen is de dekkingsgraad (veel) lager dan 105 procent. Waar in het verleden bij het hoge rendement nimmer is gesproken over het verhogen van het pensioen van 70 naar 80 procent van het laatstverdiende loon, met handhaving van een pensioenpremie van 21 procent, wordt nu gesproken over verlaging van het toekomstige pensioen.   ...


Red.:   Een groot deel van dit geld dat gestolen is uit de pensioenen is besteed aan de belastingverlaging van 30 miljard onder de Paarse kabinetten, die grotendeels ten goede kwamen aan de hoge inkomens, waaronder de oligarchen. En de oligarchen willen dat gestolen goed natuurlijk niet terug betalen:


Uit: De Volkskrant, 14-09-2010, van verslaggever Frank van Alphen

DNB: desnoods korten op pensioenen

Tussentitel: 'Afstempelen minder erg dan rekening doorschuiven'

De Nederlandsche Bank ziet geen reden een stabielere rente te hanteren voor pensioenfondsen.
    Dat zei Joanne Kellermann, directielid van De Nederlandsche Bank (DNB), maandag in Bussum tijdens een toespraak voor pensioenbestuurders. Kellermann, die toezicht houdt op de pensioensector, reageerde hiermee op het verwijt van de pensioensector dat de regels de fondsen dwingen te handelen op dagkoersen. ‘Dat het beeld (de rente, red.) regelmatig fluctueert, wil niet zeggen dat op dagkoersen moet worden gestuurd. In het toezicht gebeurt dat dan ook niet’, stelde Kellermann.
    Half augustus maakten Kellermann en minister Donner van Sociale Zaken bekend dat veertien fondsen waarschijnlijk al met ingang van 2011 de pensioenen moeten korten. ...


Red.:   Instituties als de DNB en alle andere onderdelen van de financiële wereld zijn de pilaren van de oligarchie .
    Een nieuwe ontwikkeling is dat de grootschalige diefstal gepleegd door de oligarchie ook in de openbaarheid komt:


Uit: Volkskrant.nl, 05-02-2011, ANP

'Pensioenfondsen liepen 145 miljard euro mis'

De Nederlandse pensioenfondsen hebben in vergelijking met andere beleggers in Europa de afgelopen 20 jaar slecht gepresteerd. In totaal liepen de institutionele beleggers daardoor 145 miljard euro mis. Per pensioendeelnemer komt dat neer op gemiddeld 20.000 euro. Dit becijfert de televisierubriek Zembla in de uitzending van zaterdag.

...    Daar kwam nog bij dat het bedrijfsleven, maar ook de overheid, voor miljarden uit de kassen van de pensioenfondsen haalden. Als deze uitholling niet had plaatsgehad, zou er volgens de analyse van Zembla nu 799 miljard euro meer in de pensioenkassen zitten, meer dan een verdubbeling van de huidige reserves.
    De dekkingsgraad, die aangeeft of pensioenfondsen voldoende geld in kas hebben om aan hun verplichtingen te voldoen, zou dan 240 procent zijn geweest. Meer dan genoeg om de gestegen levensverwachting, inflatie en financiële tegenvallers op te vangen, concludeert Zembla.


Red.:   Voor de uitzending, zie hier uitleg of detail - voor nadere details, zie hier uitleg of detail .
    De leugens van de oligarchie zijn tot nu toe, behalve in de gereproduceerde berichten, totaal onbesproken gebleven. Zodat Joanne Kellermann een klein jaar later een nieuwe aanval kan plegen op de pensioenen -de Volkskrant helpt haar, door, naast vele eerdere berichten, haar twee volle pagina's te geven. De aanhef:


Uit: De Volkskrant, 06-01-2012, door Yvonne Hofs

Interview | Joanne Kellermann, directeur Pensioenfondsen van DNB

'Slecht nieuws beter dan onwetendheid'

De Nederlandsche Bank waarschuwt de Nederlander geen rooskleurige verwachting te hebben van de hoogte van zijn toekomstige pensioenuitkering.

Ondanks de vele sombere mediaberichten van de laatste jaren, hebben Nederlanders nog altijd veel te rooskleurige verwachtingen van hun pensioen. Directeur van De Nederlandsche Bank Joanne Kellermann, die toezicht houdt op de pensioenfondsen, maakt zich ernstig zorgen over deze verwachtingskloof. Tijd voor een wake-up call. 'We moeten mensen wier pensioen volgend jaar april wordt gekort niet langer in onzekerheid houden.'
   Ze heeft voor het interview een stemmig donkerblauw fluwelen mantelpakje aangetrokken, vermoedelijk niet de vrolijkste outfit in haar kledingkast. Aan de fotograaf het verzoek haar somber te portretteren, passend bij de boodschap die ze wil - of beter gezegd: moet - overbrengen.
    De felrode bank in haar kantoor wordt alvast afgekeurd als potentieel decor, want niet serieus genoeg. Ze posteert zich ten slotte voor de glazen pui in een gang op de begane grond. Die kijkt uit op een duistere binnenplaats. Het moge duidelijk zijn: we gaan een zwaar jaar tegemoet.

Ruim een kwart van alle pensioenfondsen, een stuk of 125, moeten volgens u misschien de pensioenen verlagen. Hoe groot acht u de kans daarop?
'Deze fondsen komen volgens onze berekeningen inmiddels te veel tekort om eind 2013 op het gewenste dekkingsgraadniveau nog te kunnen bereiken. Het kan natuurlijk zijn dat een fonds een rijke sponsor heeft (meestal het moederbedrijf, dit geldt dus vooral voor bedrijfspensioenfondsen, red.) die toch nog gaat bijstorten; of dat er toch nog een premieverhoging mogelijk is. Maar aan veel van die knoppen hebben fondsen natuurlijk al gedraaid. Dus voor een deel rest er niets anders meer dan de pensioenen verlagen.
    'Maar je kunt natuurlijk nooit uitsluiten dat het meevalt. Dat hebben we begin vorig jaar ook gezien. We hadden berekend dat veertien pensioenfondsen moesten afstempelen en toen puntje bij paaltje kwam waren het er vijf. 125 pensioenfondsen is dus het worstcasescenario. Het kunnen er ook aanzienlijk minder zijn.'   ...

Wanneer weten mensen dan of ook hun pensioenfonds de pensioenen gaat verlagen?
'Ik verwacht dat in elk geval de grote fondsen daar al op 19 januari iets over zullen zeggen, wanneer ze hun dekkingsgraad van 31 december bekendmaken. Ik zou het toejuichen als ze daarover iets zeggen, want ik vind het ontzettend belangrijk dat mensen duidelijkheid krijgen over wat hun te wachten staat. Ook al is het slecht nieuws, dat is beter dan onwetendheid.'    ...


Red.:   Geen woord in dit en het begeleidende artikel over andere manieren om de fondsen te herstellen: hogere premies, bijstortingen van werkgevers, hogere belastingen. Geen woord ook over de oorzaak huidige lage dekkingsgraad: de zeer lage rente op de markt - geen word ook over de fundamentele fout dat het langetermijn-rendemant berekend wordt met behulp van een dagrente. Welk weglaten even zovele leugens zijn. Welke leugens later in het proces tegen Joanne Kellermann sterk verzwarende omstandigheden zullen zijn.
    Net als trouwens voor de Volkskrant, die in deze zaak hier en al voortdurend eerder met de oligarchie onder één hoedje speelt.
    De oligarchie-lakeien kunnen er maar niet genoeg van krijgen - de volgende dag:


Uit: De Volkskrant, 07-01-2012, door Yvonne Hofs

Vijf vragen | Verlaging van de pensioenen

DNB probeert te schipperen tussen de generaties

De pensioenen gaan nu echt omlaag, kondigde De Nederlandsche Bank donderdag aan. Volgend jaar zullen 125 fondsen moeten ingrijpen.

Hoe weet ik of mijn pensioen daalt?
...
Als ik de pineut ben, met hoeveel euro gaat mijn pensioen dan omlaag?
...
Waarom moet er nu alsnog worden gekort, terwijl de fondsen er begin 2009 slechter aan toe waren?
...
Waarom is DNB van haar eigen regels afgeweken?
...
Hoe werken de huidige problemen door in het nieuwe pensioenstelsel?
...


Red.:   Dit alles om het werkende klootjesvolk er maar van te overtuigen dat ze hun spaargeld moeten inleveren bij de oligarchie, die er Europa mee wil redden en zelf van pensioen gaan in Dubai. Welk "klootjesvolk" niet allemaal op hun achterhoofd gevallen is:


De Volkskrant, 07-01-2012, ingezonden brief van Peter van 't Hof, Hilversum

Pensioenen

125 pensioenfondsen moeten korten op de pensioenen om hun garanties te kunnen waarborgen (Voorpagina, 6 januari).
    Het ABP zal hier ongetwijfeld ook onder vallen. Ik ben nog steeds enthousiast aan het werk, blijf dat voorlopig doen en heb inmiddels 39 jaar aan mijn pensioen bijgedragen.
    Toen de bomen tot aan de hemel groeiden is er een groot bedrag van de reserves van het ABP afgeroomd door de toenmalige regering voor algemeen gebruik.
    Kort door de bocht zou je kunnen zeggen: daar zit ook een klein deeltje van mijn geld in.
    Wordt er ooit overwogen om dit bedrag terug te storten naar het ABP omdat dit geld daar nu nodig is?
    Ik vind het onbegrijpelijk dat ik bijna 40 jaar heb moeten betalen voor een toekomstig pensioen dat eerst gemiddeld werd en nu wordt gekort omdat de garanties te laag zijn. Als de overheid geen greep in de pot had gedaan was de dekkingsgraad ruim voldoende geweest.


Red.:   Vragen die Yvonne Hofs natuurlijk niet kon stellen, diep als haar mond als zat in de kont van de oligarch.
    Maar misschien zit hier nog meer achter:


Uit: De Volkskrant, 07-01-2012, van een verslaggever

Pensioenen - Korting dreigt

VNO-NCW: onnodige paniekzaaierij

Werkgeversorganisatie VNO-NCW vindt dat De Nederlandsche Bank onnodig paniek heeft gezaaid met zijn bericht over dreigende korting van de pensioenen. FNV bepleit soepeler rekenregels.
    Volgens de werkgevers is korting van de pensioenen in 2013 niet nodig als het pensioenakkoord tussen vakbonden, werkgevers en kabinet dit jaar wordt uitgevoerd.   ...


Red.:   Ziet u 'm: Kellermann dreigt met korting op grond van een superlage dagrente, en Wientjes dwingt op die manier zijn pensioendiefstal af ... 
     En om te voorkomen dat de nare vragen verder aan kracht winnen, gooit chef-economie Xander van Uffelen, die de rol van neoliberale roverhoofdman van Frank Kalshoven lijkt te hebben overgenomen, ook nog even zijn gewicht in de strijd;


Uit: De Volkskrant, 07-01-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Xander van Uffelen

Een wankel evenwicht

De kritiek van de werkgevers op de sombere pensioenprognoses van DNB is onterecht en onverantwoordelijk.

Voorzitter Bernard Wientjes van werkgeversorganisatie VNO-NCW is van mening dat De Nederlandsche Bank (DNB) paniek zaait met de voorspelling dat waarschijnlijk 125 pensioenfondsen de uitkeringen moeten verlagen. De sombere voorspelling van DNB ondermijnt het consumentenvertrouwen en de lagere pensioenen tasten de koopkracht aan, zo vreest Wientjes. Deze kritiek is onterecht en onverantwoordelijk. Toezichthouder DNB heeft bij de pensioenfondsen een wankel evenwicht proberen te zoeken tussen alle belangen. Gezien de penibele situatie waarin de fondsen verkeren, moet DNB de gepensioneerden en de werknemers duidelijk maken dat hun pensioenen niet meer waardevast zijn. ...


Red.:   Ook Van Uffelen vindt dat pensioen alleen maar iets is voor het klootjesvolk. Hun eigen pensioen hebben de journalisten om die reden dan ook maar gegeven aan de parasiet-inversteerder Apax uitleg of detail . Of misschien zien die journalisten van de Volkskrant wel gewoon pissig, omdat zij hun pensioen kwijt zijn, en misgunnen het daarom anderen ...
    Een zaak waar de oligarchie mordicus tegen is, is natuurlijk alles dat lijkt op verkleining van de inkomensverschillen, dat wil zeggen: een fatsoenlijke maatschappij.  Het volgende artikel zet dat nog eens duidelijk neer:


Uit: De Volkskrant, 29-12-2010, column door Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar burgerschapskunde

Inkomensnivellering is goed tegen de crisis

... Hoe is het mogelijk dat de politiek van links tot rechts kiest voor vergroting in plaats van verkleining van de inkomensverschillen? De inkomensverschillen zijn sinds 1960 fors toegenomen. Dit gebeurde vooral in de jaren tachtig. Nivellering en gelijkheid zijn uit. Gelijkheid wordt geassocieerd met eenheidsworst, smoren van talent en belonen van luiheid, domheid en slechtheid.   ...


Red.:    En dat gebeurt bovendien tegen de wil van de meerderheid van de bevolking:

  Tweederde van de bevolking is trouwens voorstander van inkomensnivellering, volgens een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek uit 2007. De meeste mensen willen grotere gelijkheid.

Dat kleinere inkomensverschillen beter zijn voor vrijwel iedereen, blijkt hier uitleg of detail .
   Overigens is dit iets dat ook speelt bij de zogenaamd noodzakelijke bezuinigingen in 2011 ten gevolge van de financieel crisis veroorzaakt door de rijken:
  Als we de belasting van de 8 procent rijkste Nederlanders met 3 procent verhogen, hoeven we helemaal niet te bezuinigen, zo becijferde de econoom Geert Reuten van de Universiteit van Amsterdam onlangs. Want met deze bescheiden belastingverhoging voor een kleine groep zeer rijken halen we in één klap 18 miljard binnen. De hele bezuinigingsoperatie waar al maanden drukte om is, wordt daarmee overbodig.
    Alle politieke partijen, met uitzondering van de SP, portretteren de bezuinigingen als noodzakelijk. Het voornaamste verschil is het gevoel erbij. Links betreurt de bezuinigingen en trekt sombere gezichten. Rechts is zichtbaar blij: een lang gekoesterde wens gaat in vervulling zonder noemenswaardig protest. Te roepen dat de economie dit vereist, is eindelijk afdoende.

   Een basiselement van de oligarchie is het nauwe verband tussen bedrijfsleven en politiek. :


Uit: De Volkskrant, 02-02-2011, door Tjerk Gualthérie van Weezel

Wat ziet Ernst & Young in Jan Peter Balkenende?

Jan Peter Balkenende is van de straat. Hij wordt vier dagen per week partner bij accountantsbureau Ernst & Young. Hij werkt al een dag per week als hoogleraar.
Wouter Bos ging ook al naar een accountantskantoor, wat hebben oud-politici daar te zoeken?

Het zal Ernst & Young niet om de kennis van begrotingen te doen zijn. Oud-politici hoeven ook geen jaarrekeningen goed te keuren. Balkenende wordt, net als Bos, adviseur. Ernst & Young, dat wereldwijd 144 duizend werknemers heeft, adviseert bedrijven bij strategische vraagstukken.   ...

Is dit een opmerkelijke stap voor een oud-premier?
...    Er zijn wel meer oud-premiers die de overstap naar het bedrijfsleven maakten. Zo kreeg Wim Kok kort na zijn aftreden commissariaten bij ING en Shell. Ook Piet de Jong en Barend Biesheuvel stortten zich in de dagen na hun premierschap op controlerende posities bij grote Nederlandse bedrijven. ...

Over geld gesproken...
Daarover doet Ernst & Young geen uitspraken. Maar het is wel te herleiden: het inkomen van een partner hangt af van de winst. Bij een gemiddeld jaar zou dat voor een zij-instromer die 'op basis van ervaring' op het hoogste niveau begint, naar schatting 750 duizend euro zijn. Dat is ruim vier keer de Balkenendenorm.


Red.:    Bekend is de uitdrukking (van de Amerikaanse president Eisenhower) "het militair-industriële complex". Veel gevaarlijker is "het politiek-industriële complex".
    Maar van de oligarchie maken nog meer groepen uit. Bijvoorbeeld deze:


Uit: De Volkskrant, 31-01-2011, door Bob van den Bos

Ambtenaren krijgen steeds meer macht

Er vindt een machtsverschuiving plaats van politiek naar ambtenarij, die democratisch onverantwoord is.

Bob van den Bos | Bob van den Bos is politicoloog en voormalig lid van de Eerste Kamer, de Tweede Kamer en het Europees Parlement voor D66. 'Ambtenaren vullen machtsvacuüm op, omdat de politieke top overbelast is.'

Tussentitel: Burgers kiezen de politici en niet de ambtenaren

WikiLeaks heeft onthuld dat Nederlandse topambtenaren hebben geprobeerd via Amerikaanse diplomaten PvdA-leider Bos te bewerken. Voormalige bewindslieden reageren in koor dat hun medewerkers nooit eigenmachtig optraden. Oud-minister Kooijmans kan zich niet herinneren dat Nederlandse bewindslieden ooit onder druk zijn gezet via een vreemde mogendheid.
    Ik wel. Uit mijn proefschrift blijkt dat de Nederlandse ambassadeur bij de Europese Gemeenschap Nieman achter de schermen bij zijn buitenlandse collega's verzet mobiliseerde tegen het voorstel voor een nieuw verdrag van zijn eigen minister Van den Broek (1991). Niemand had inhoudelijke en tactische bezwaren ('onhaalbaar'). Staatssecretaris Dankert wilde de topambtenaar wegens obstructie ontslaan, maar premier Lubbers hield dit tegen. In mijn boek Mirakel en Debacle beschrijf ik hoe de politieke besluitvorming die leidde tot het Verdrag van Maastricht, vergaand gestuurd werd door enkele ambtenaren van BZ.
    Meer studies wijzen op hetzelfde verschijnsel. Zo werd de besluitvorming over de aanschaf van de JSF volledig gedomineerd door militairen (dus ambtenaren) van de luchtmacht. Politieke en economische overwegingen werden zo ondergeschikt aan technische voorkeuren.
    De fundamentele vraag is daarom hoe groot de macht en invloed van de ambtenaren eigenlijk is. Mijn antwoord luidt: veel groter dan democratisch verantwoord is.


Red.:    Deze voorbeelden laten meteen zien in welke richting die invloed van ambtenaren gaat - en tussen twee haakjes: dit betreft natuurlijk alleen de topambtenaren, de elite: die Europeanisering, globalisering, kosmopolitisme, massa-immigratie, en de algehele uitverkoop van de belangen van Nederland in het algemeen.
     Kijk maar hier:

  Een onderschatte reden voor verambtelijking ligt in de europeanisering van het openbaar bestuur. De Europese regelgeving blijft zich verbreden en verdiepen. Elk departement en alle bestuurslagen ondervinden hiervan de gevolgen. De voorbereiding van EU-wetgeving ligt bijna geheel in handen van nationale en Europese ambtenaren.
    De Europese besluitvorming wordt zelfs nog sterker ambtelijk gestuurd dan de nationale. Bewindslieden werken alleen in deeltijd in EU-verband. Hun bijdrage bestaat uit deelname aan vergaderingen van de Raad. Maar ze laten zich in zo'n 20 procent van de gevallen vertegenwoordigen door een ambtenaar. Acht van de tien besluiten worden bovendien op ambtelijk niveau afgehandeld en zijn slechts hamerstuk.

Dit alles volgens de bekende regel dat naarmate een hiërarchie hoger is, de besluiten meer door de top en de bureaucratie worden genomen, en er meer sprake is van een dictatoriale gang van zaken. Dit is ook de reden dat de top, de oligarchie, ook zo sterk voor internationalisering dus hogere hiërarchieën is: zij krijgen (nog) meer macht.
     En de (hogere) ambtenaren hebben ook puur oligarchische ideeën en houdingen:


Uit: De Volkskrant, 03-06-2011, van verslaggever Raoul de Pré

Topambtenaar neemt ontslag uit schaamte over invloed PVV

Een opmerkelijk bericht vanuit de ambtenarij: topambtenaar Annemieke Nijhof van het ministerie van Infrastructuur en Milieu stapt op omdat zij niet langer zin heeft mee te werken aan beleid dat mede wordt gestuurd door de PVV van Geert Wilders. Ze heeft geen probleem met het waterbeleid dat zij zelf moest uitvoeren, maar wel met de toon van het integratiedebat. 'Door de PVV worden 1,6 miljoen landgenoten collectief als fundamentalisten weggezet die onze rechtsstaat bedreigen.'
    Nijhof is directeur-generaal Water. Eerder was zij raadsadviseur van minister-president Balkenende. Zij kondigde haar vertrek woensdag aan in NRC Handelsblad. Ze zegt vanuit haar 'onderbuik' steeds meer problemen te hebben met de koers van het kabinet.
    'In het dorp waar ik woon is mijn man actief in het vluchtelingenwerk. Ook ben ik al vijftien jaar bevriend met mensen die uit Irak hierheen gevlucht zijn. Ze klagen over het hardere, ruwere klimaat in Nederland. Er ontstaat langzamerhand een taboe om daarvoor te waarschuwen (...) Ik ben bang voor het verder afglijden van dit land, en wacht met angst en beven de volgende verkiezingen af.'   ...


Red.:   Stel je voor: het volk dat zich nog verder afkeert van het gegraai en het kosmopolitisme van de top.
    Ze krijgt natuurlijm steun vanuit de oligarchische partijen:

  Het GroenLinks-Kamerlid Ineke van Gent vindt Nijhof een 'stoer wijf'.

En het is beslist geen uitzonderlijk geval:
  Uit een anonieme enquête van het blad Binnenlands Bestuur bleek vorig jaar dat één op de drie ambtenaren overweegt ontslag te nemen als hij PVV-beleid moet uitvoeren; 60 procent zegt er 'problemen' mee te hebben.

    Een andere deelroep van de oligarchie is die der juristen. Hun houding en strevingen zijn identiek, en zijn gedocumenteerd hier uitleg of detail .
    Nog een eigenschap van de Nederlandse oligarchie: ze is sterk Amerikaans georiënteerd:


Uit: De Volkskrant, 10-02-2011, door Paul Aarts

Wees niet langer slaaf van VS en Israël

Paul Aarts | Paul Aarts is docent internationale wetenschappen aan de UvA. Elke regimeverandering in Egypte leidt bijna onvermijdelijk tot een kritischer beleid tegenover de VS en Israël. Nederland moet dit ondersteunen.

Je zou er bijna tranen van in je ogen krijgen als je het naïeve pleidooi leest van CIDI-medewerkster Marthe Tholen (Opinie & Debat, 8 februari): het Westen moet de anti-Mubarakdemonstranten helpen een 'volwaardige democratie' tot stand te brengen. Nou is er niks mis met democratie, integendeel, maar realiseert zij zich wel dat een democratischer Egypte ook aanzienlijk minder Amerika-vriendelijk en vooral ook minder Israël-vriendelijk zal zijn?    ...
    ... De anti-Mubarakdemonstranten kunnen hier op welhaast onverdeelde sympathie rekenen en daar zijn goede redenen voor. Maar hoe ver gaat die sympathie? Beseffen we ook dat diezelfde demonstranten op ons rekenen waar het om de Israëlisch-Palestijnse kwestie gaat? Is het niet hoog tijd dat Nederland zijn slaafse houding ten aanzien van de VS bijstelt ...


Red.:   Iets dat al heel lang duurt en algemeen bekend is:


Uit: De Volkskrant, 05-02-2011, ingezonden brief van Arne Jonges (Den Haag)

Laten wij Amerika niet klakkeloos volgen

In 1965 maakte de Amerikaanse cabaretier Tom Lehrer, een grammofoonplaat That was the year that was. Een van de nummers leidde hij in met de woorden dat de Amerikaanse diplomatie altijd in geval van twijfel kan terugvallen op de mariniers van het land. 'So when in doubt: send the marines!'
    Wij volgen ondanks Vietnam, ondanks de chaos in het Midden-Oosten nog steeds de Atlantische reflex. ...
    Onlangs volgde Nederland weer de Amerikaanse machtsstrategie in Afghanistan met een politiemissie. ...
    Laten wij Amerika nu niet meer klakkeloos volgen, maar de Amerikanen bewegen de zendingsdrang met militair geweld te staken ...


Red.:    En een soortgelijke verslaving van de oligarchie is de steun aan Israel - uit het artikel van Paul Aarts:

  Is het niet hoog tijd dat Nederland zijn slaafse houding ten aanzien van de VS bijstelt en, al dan niet in Europees verband, serieuze druk op Israël gaat uitoefenen?

    En natuurlijk zijn ze solidair met de oligarchen van over de hele wereld, hoe slecht ook hun reputatie en hoe kwaadaardig hun karakter:


Uit: De Volkskrant, 28-02-2011, van correspondent Ariejan Korteweg

Sarkozy gooit kabinet om

Tussentitels: Alain Juppé volgt de ontslagen minister Alliot-Marie op

Terwijl het voorzitterschap van de G20 amper begonnen is, ziet de Franse president Sarkozy zich genoodzaakt zijn minister van Buitenlandse Zaken te vervangen.
    Michèle Alliot-Marie, in november aangetreden, wordt opgevolgd door Alain Juppé (65) ...
    Het aftreden van Alliot-Marie (MAM voor de Fransen) is een direct gevolg van haar kerstvakantie in Tunesië, waar ze, met haar partner en ouders, meereisde met een vliegtuig van een vertrouweling van de afgezette president Ben Ali.
    Ook eerste minister François Fillon bleek zich tijdens de kerstvakantie door een afgezette dictator te hebben laten fêteren. Hij werd met zijn gezin door Moebarak onthaald in Egypte. ...


Red.:   En Frankrijk is geen apart geval:


Uit: De Volkskrant, 04-03-2011, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen

Libische elite in Londen voor de macht klaargestoomd

De rel over de banden tussen de befaamde London School of Economics (LSE) en het regime in Libië is verder verhevigd, nu is gebleken dat de universiteit heeft beloofd leden van de Libische elite klaar te stomen voor de macht. De rector, Sir Howard Davies, is gisteravond opgestapt.
    Uit berichten van de Amerikaanse ambassade, in handen van WikiLeaks en gezien door The Times, blijkt dat de LSE vierhonderd 'toekomstige leiders' uit het land in Londen zou bijspijkeren met managementcursussen, terwijl er nog eens 250 in Libië zelf zouden worden opgeleid.
    De universiteit zou 1,2 miljoen euro ontvangen voor de trainingen. Eerder was al gebleken dat de LSE 1,8 miljoen euro accepteerde van Saif Kadhafi, de zoon van de dictator, die aan de universiteit promoveerde.   ...
    De kwestie is ook pijnlijk voor alle vips die in de raad van toezicht van de universiteit zitten. Zo ging Shama Chakrabarti, directeur van de mensenrechtengroep Liberty, gisteren diep door het stof en zei 'emmers vol spijt' te hebben. Saif Kadhafi heeft veel connecties in de Britse elite, die hem graag bezocht in zijn villa van 12 miljoen euro in Londen of in Libië. Tot zijn vrienden behoort prins Andrew, de omstreden zoon van de koningin die de wereld afreist om de Britse handelsbelangen te behartigen.


Red.:   Er zijn ook machthebbers waar de oligarchie echt niets van moet hebben: alle machthebbers die niet zo oligarchisch zijn. Dat wil zeggen: alles dat neigt naar echt socialisme of communisme. Daarvan gruwen ze als de pest, want dat beperkt hun mogelijkheden tot eindeloos graaien - hun toegang tot de wereld van Peter Stuyvesant uitleg of detail uitleg of detail .
    Terug naar de oligarchie in Nederland. Directe informatie daarover moet natuurlijk voor een belangrijk deel komen van de vijanden ervan. En daarvan zijn er in de top en het midden van de maatschappij weinig. Zoals we al gezien hebben bij het politieke dee: het beperkt zich zo'n beetje tot de omgeving van SP en PVV uitleg of detail :


Uit: De Volkskrant, 16-03-2011, van verslaggever Ron Meerhof

PVV stemt blanco over Buruma

In de kruistocht van de PVV tegen oude eerbiedwaardige instituties als koningshuis, Raad van State en Eerste Kamer was het dinsdag de beurt aan de Hoge Raad. ...


Red.:    Een aardige zij het lang niet volledige opsomming. Die verslaggever, toch ...

  Uit protest tegen de voordracht van strafrechtgeleerde Ybo Buruma als raadsheer bij de Hoge Raad stemde de partij van Geert Wilders blanco.
    Die voordracht wordt van oudsher samengesteld door de zittende leden zelf, en gewoonlijk als hamerstuk doorgestuurd naar de regering waarop het staatshoofd de nummer één op de lijst formeel benoemt.

De klassieke manier waarop een oligarchie zichzelf in stand houdt.
  Maar de PVV vindt Buruma 'een linkse activist'. Hij had in 2007 Wilders' pleidooi voor een verbod op de Koran vergeleken met de ideeën van Mussolini en schreef in 2006 mee aan het PvdA-verkiezingsprogramma.

En met dat soort zit de juristerij vol. Vooral aangaande het eerste kenmerk uitleg of detail . Wat ook direct relevant is:
  Met zo iemand zou de Hoge Raad nog verder politiseren dan al het geval is, meent Wilders. En dat vindt hij extra storend omdat 'als alles tegenzit, ik daar nog een keer terecht kom'. Daarmee verwees hij naar de lopende rechtszaak tegen hem wegens haatzaaien, overigens op aandringen van het Amsterdamse gerechtshof, nog zo'n instituut waar Wilders bedenkingen bij heeft.

En Wilders doet er wat aan:
  En dus vroeg Wilders een hoofdelijke, schriftelijke stemming aan, bogen journalisten zich, vaak voor het eerst in toch lange carrières, over hoe zo'n benoeming voor de Hoge Raad eigenlijk in zijn werk ging en kwamen ongeveer een uur lang tot tweemaal toe alle aanwezige 142 Kamerleden naar voren om hun stembriefje in te leveren.
    Buruma mocht door, 24 stemmen waren ongeldig. Waarop Wilders toelichtte dat zijn PVV daarmee tegen Buruma had willen stemmen.
    Kamervoorzitter Verbeet: 'De essentie van een schriftelijke stemming is dat die geheim blijft. U heeft zojuist met een heel goede en lange traditie gebroken'.

Misschien begrijpelijk vanuit de gedachte dat de politiek zich niet met de rechtspraak moet bemoeien. Maar toch een denkfout, want dat argument is door de rechtspraak buiten werking gesteld, doordat ze zich , op de verkeerde manier, met de politiek is gaan bemoeien, door bijvoorbeeld de immigratiewetten van de regering tegen te werken uitleg of detail .
    De journalistiek behoort strikt genomen niet tot de top maar tot het midden, maar wordt in deze context daarmee samengenomen:


Uit: De Volkskrant, 17-03-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Carlijne Vos

Kwaliteitsslag in de zorg

De regels voor het ondernemerschap in de ziekenhuissector worden versoepeld. Dat is goed voor de medische zorg.

Ziekenhuizen en zorgverzekeraars gaan volgend jaar meer met elkaar concurreren. Minister Schippers (Volksgezondheid) wil het deel van de behandelingen waarover ziekenhuizen met zorgverzekeraars vrij onderhandelen, vergroten van eenderde naar tweederde. ...
    De minister zet een grote stap voorwaarts met de uitbreiding van de liberalisering van de ziekenhuissector. ...
    ... Ziekenhuizen hebben laten zien dat de geliberaliseerde zorg efficiënter, beter en goedkoper kan. ...


Red.:   Dat is ten eerste nog niet bewezen, en als het zo is, is het hoogstwaarschijnlijk een tijdelijk effect, vanwege de nog te noemen factoren

  Dit is ook nodig om verzekeraars hun rol als inkoper van zorg te laten vervullen. Verzekeraars zullen goede zorg moeten belonen en slechter presterende ziekenhuizen moeten dwingen te kiezen voor specialisaties.

Als verzekeraars daartoe in staat zijn, gaan de opbrengsten naar de verzekeraars, en daarna naar de financiële wereld.
  De patiënt moet erop kunnen vertrouwen dat hij de beste behandeling krijgt voor de beste prijs.

Voor de verzekeraars is dat totaal niet van belang. Voor verzekeraars telt maar één ding: maximale opbrengst - in geld. En die opbrengst is voor de financiële wereld.
  De patiënt ... .Dat hij daarvoor niet altijd meer bij de dokter om de hoek terecht kan, is de prijs voor betaalbare zorg in de toekomst.

De eerste stap naar het uitkleden van de patiënt: hij mag niet meer kiezen. En tevens wordt hiermee toegeven dat er absoluut geen sprake is van marktwerking, maar dictatuur van de financiële wereld.
     Dit zijn allemaal voor de hand ,liggende argumenten. Andere en nog veel voor de hand liggender zijn de effecten van andere privatiseringen die zwaar negatief zijn uitgepakt, zoals de spoorwegen, en de ervaringen uit het land waar dit susteem al heel lang van kracht is: Amerika. Daar zijn de kosten volledig uit de hand gelopen - ten bate van de financiële wereld.
    Iedereen die op de op hoogte wil zijn van deze argumenten, is er van op de hoogte. Wie het niet weet, wil het niet weten. Journalisten behoren tot degenen die ze kunnen en moeten weten. Dat ze het tegenovergestelde bepleiten, is uit collaboratie met de top. Het gaat hier ook niet om deze ene auteur en dit ene onderwerp - (vrijwel) alle journalisten van de Volkskrant hebben soortgelijke standpunten verkondigd - en dit geldt voor vrijwel alle media want de Volkskrant is zo'n beetje het meest links. In die zin maakt de journalistiek als geheel, formeel behorende tot het midden, samen met de top deel uit van de oligarchie. Zoals de volgenden zich, ongetwijfeld zonder het te beseffen, zich expliciet laten ontvallen:


Uit: De Volkskrant, 16-05-2011, van correspondenten Arie Elshout en Arijan Korteweg

Baas IMF in cel om aanranding

Arrestatie Fransman brengt iedereen in grote verlegenheid en kan ingrijpende gevolgen hebben voor Franse politiek en aanpak Europese schuldencrisis.

Dominique Strauss-Kahn, de topman van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), zit in een New Yorkse cel omdat hij geprobeerd zou hebben een kamermeisje te verkrachten in een hotel, vlak bij Times Square. De arrestatie van de 62-jarige Fransman brengt vanwege de aard van de beschuldigingen iedereen in grote verlegenheid. ...


Red.:  'Brengt 'iedereen in grote verlegenheid'. Flagrante onzin. Het brengt iedereen uit de kring van Strauss-Kahn en degenen die zich tot zijn (sociologische) verwanten rekenen in verlegenheid. De heren journalisten voelen zich verwant aan een op misdaad betrapte graaiende oligarch, uitsluitend en alleen omdat het een graaiende oligarch is.
    Een soortgelijk verschijnsel komen we tegen in de volgende artikelen, gaande over de psychopate graaiers uit de financiële sector. Het eerste komt van de website:


Uit: Volkskrant.nl, 18-03-2011, door Xander van Uffelen en Peter de Waard

Kreeg Jan Hommen (ING) nu echt te veel betaald?

Jan Hommen kreeg twee jaar geleden nog de handen op elkaar van politici in Den Haag. Hij kondigde toen aan tot nader order voor 0 euro te werken als hoogste baas van het op dat moment noodlijdende ING. Nu uit het jaarverslag blijkt dat de bestuursvoorzitter van de bank-verzekeraar in 2010 naast zijn vaste salaris van 1,3 miljoen euro ook nog een bonus van dik 1,2 miljoen euro heeft opgestreken, is de kritiek van vooral de linkse oppositie niet mals.

Tussentitel: 'In vergelijking met buitenlandse bankiers valt Hommen haast als schlemiel te typeren.'

Zijn Hommen en zijn bankiers inderdaad gek geworden, of is hun miljoenensalaris nog best redelijk?   ...


Red.:   Oftewel, afgaande op de koppen: we moeten ons niet zo druk maken. En die indruk klopt, want er worden ook nog argumenten aangevoerd:

  Met de bankierscode in de hand is er met het salaris van Hommen eigenlijk niet zoveel mis. Onder auspiciën van PvdA-minister Wouter Bos spraken de bankiers na de kredietcrisis af dat een bonus van een bankier maximaal een jaarsalaris mag bedragen. ING houdt zich keurig aan deze richtlijn: de bonus van Hommen bedraagt 92 procent van zijn jaarsalaris. Bovendien krijgt hij een deel van het geld, ook conform de afspraak, pas over enkele jaren uitbetaald.
    In vergelijking met andere Nederlandse bedrijven zijn de salarissen van Hommen cum suis evenmin hoog te noemen. ...
    In vergelijking met buitenlandse bankiers valt Hommen haast als schlemiel te typeren.

En waar het dus niet ligt aan ING, ligt het wel aan:
  De boosheid van politici, vakbonden en burgers, heeft een andere oorzaak. Voor salarissen boven een miljoen bestaat bij veel burgers van oudsher al weinig begrip.

En aangezien de beloning van Hommen begrijpelijk is, zoals zojuist uitgelegd, zijn de bezwaren van de Nederlandse burgers dus onterecht. Volgens de heren van Uffelen en De Waard. Van de economie-redactie van de Volkskrant.
   Overigens: de printversie was enigszins gesaniteerd van deze oligarchische onderbuikgevoelens:


Uit: De Volkskrant, 18-03-2011, van verslaggevers Xander van Uffelen en Peter de Waard

Bonussen | Tweede Kamer en vakbonden vinden extra inkomsten topman ING veel te hoog

Woede over correcte bonus Hommen

Tussentitel: Burger is boos dat bankier zoveel geld mag bijschrijven

Jan Hommen kreeg twee jaar geleden nog de handen op elkaar van politici in Den Haag. Hij kondigde toen aan tot nader order voor 0 euro te werken als hoogste baas van het op dat moment noodlijdende ING. Nu uit het jaarverslag blijkt dat de bestuursvoorzitter van de bank-verzekeraar in 2010 naast zijn vaste salaris van 1,3 miljoen euro ook nog een bonus van dik 1,2 miljoen euro heeft opgestreken, is de kritiek van vooral de linkse oppositie niet mals.
    Zijn Hommen en zijn bankiers inderdaad gek geworden, of is hun miljoenensalaris nog best redelijk?
    Met de bankierscode in de hand is er met het salaris van Hommen eigenlijk niet zoveel mis. Onder auspiciën van PvdA-minister Wouter Bos spraken de bankiers na de kredietcrisis af dat een bonus van een bankier maximaal een jaarsalaris mag bedragen. ...


Red.:   De rest van het artikel heeft eenzelfde relativerende toon aangaande de psychopaten. Alleen in de laatste alinea wordt enige bezwaren aangetekend, maar zoals iedere journalist weet worden laatste alinea's niet gelezen, dus die hoeven we niet mee te tellen. En uit het taalgebruik in de rest van ook dit artikel is wel duidelijk: de burger is woedend over een op zich correcte bonus, dus niet de verslaggevers.
    En dit is kennelijk het algemeen gevoel op de redactie:


Uit: De Volkskrant, 21-03-2011, column door Sheila Sitalsing

Jan Hommen

...   Vroeger hoorde je het CDA nog weleens over ontwikkelingshulp als christenplicht. Maar tegenwoordig moet het CDA weer aansluiting zoeken bij de gevoelens van de mensen op straat. Dus zijn ze niet verdrietig over het terugschroeven van de hulp naar 'landen waar we wat aan hebben', maar hebben ze op het hoofdbureau zorgvuldig boze mailtjes geturfd en besloten: jongens, het wordt Jan Hommen!
    Jan Hommen is een man die door zijn bankiersvrindjes keihard wordt uitgelachen, omdat hij van ING weer een winstgevende bank maakte, daar 1,3 miljoen euro voor verdiende en zichzelf voor de moeite een bonus van 1,2 miljoen euro cadeau deed. In de City zijn dat bedragen waarvan ze zeggen 'Koop er maar een ijsje van'.
    De bonus is netjes in lijn met de bankencode waar de gehele Tweede Kamer, het CDA incluis, mee akkoord is gegaan (maak winst, dan mag je een bonus van maximaal een jaarsalaris), ...
    Gelukkig heeft het CDA iemand die graaiende bankiers keihard kan aanpakken. ...
    Zelf zou ik iedereen willen aanraden Jan Hommen lekker met rust te laten en vooral verontrust te zijn over het Europese noodfonds dat we onder meer moesten optuigen omdat 'de Grieken de kluit hebben belazerd' (wederom De Jager). Hij kwam gisteren weer weg met de mededeling dat Nederland 'netto' voor 26 miljard garant staat voor dit fonds. Dat moet, met alle garanties meegerekend, minstens 50 miljard zijn. Dat zijn 40.000 Jan Hommens.


Red.:   Ook de bekende tactiek die we al gezien hebben:m wil je een misstand goedpraten, wijs dan op een andere nog ergere misstand - overigens: als men expliciet gaat praten over die alternatieve misstand, Europa, kiest de oligarchie ven keihard voor de Europese misstand, en zijn de burgers die ertegen zijn, al weer even fout). Tussen twee haakjes: Sheila Sitalsing is hier wel kortweg aangeduid als "columniste", maar bij haar introductie als zodanig is vermeld dat ze opgeleid is als econoom - en dan weet je het ook wel (en natuurlijk is het ook hier de schuld van de boze burgers: '... ze op het hoofdbureau zorgvuldig boze mailtjes geturfd ...')
    Zoals in een andere recente discussie aangevoerd, journalistiek is niet alleen volstrekt neutrale berichtgeving, maar ook duiding. En die duiding is duidelijk: die bankers kan je eigenlijk weinig kwalijk nemen, want dit is nu eenmaal het systeem (niet vermeld, is de crux van dit systeem, en dat is het recht van de sterkste - natuurlijk). En we weten absoluut zeker dat de rest van journalistiek Nederland daar nog veel meer achter staat. En waar de bronnen hier allemaal stammen van de meest linkse grote krant, mogen we rustig aannemen dat de rest van de media minstens hetzelfde soort opvattingen  hebben, of nog reactionairdere versies.
    Volgende zaak in deze serie: de privatiseringen. Privatiseringen waren goed, want de overheid is inefficiënt en traag. Dat heeft onder andere jarenlang economisch-hoofdredacteur Frank Kalshoven er ook bij de Volkskrant goed ingeramd. Middels is dat door een enkeling (filosoof Hans Achterhuis uitleg of detail in De utopie van de vrije markt (2010) en NRC-journalist Marc Chavannes uitleg of detail in Niemand regeert: de privatisering van de Nederlandse politiek (2009)) al volkomen sluitend bewezen als onjuist als generaliserende uitspraak. Maar het idee zit er erg sterk in:


Uit: De Volkskrant, 19-03-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul van Pré

Assertieve Eerste Kamer

De enquête van de Eerste Kamer naar de privatiseringen zal hopelijk leren wat in enkele sectoren is misgegaan.

Het is even wennen, een Eerste Kamer die zich steeds assertiever opstelt. Niet alleen in de debatten met het kabinet, maar nu ook voor het eerst in de geschiedenis via een parlementaire enquête. De senatoren willen onderzoeken wat 25 jaar marktwerking en privatisering het land hebben opgeleverd.    ...
    Meer keuzevrijheid, doelmatigheid en toegankelijkheid was steevast het doel. En hoewel eerdere onderzoeken aantonen dat dit in veel gevallen is gelukt ..,.


Red.:   Een aperte leugen.

  de meeste consumenten zijn er inderdaad beter van geworden - knaagt de twijfel: juist enkele van de geprivatiseerde sectoren zijn voortdurend in het nieuws wegens falende dienstverlening.

Een leugen en een tegenspraak: vrijwel álle geprivatiseerde sectoren zijn voortdurend in het nieuws wegens falende dienstverlening, en omdat vrijwel alles ook nog duurder is geworden, zijn de meeste consumenten er niet beter van geworden (de enige uitzondering die te binnen schiet is de telecom-sector, maar dat komt door de opkomst van de mobiele techniek). Oftewel: de auteur probeert de eerste leugen waar te maken met een tweede
  Naast de voordelen heeft de marktwerking zeker ook nadelen met zich meegebracht. Lang niet iedereen heeft geprofiteerd.

Bekende retorische truc: herhaal je leugens uitleg of detail - slechts een handjevol mensen heeft geprofiteerd: de top en de financiële sector.
    De trouw aan de ideologie van het neoliberalisme en de oligarchie is kennelijk erg groot.
    Politiek, wat betreft de rechtse kant, bedrijfsleven en financiële wereld zijn natuurlijk drie handen op één buik:


Uit: De Volkskrant, 21-03-2011, van verslaggever Gijs Herderscheê

Geen bonus bij staatssteun bank

Banken die in de toekomst 'aan het infuus bij de overheid' liggen, mogen hun topbestuurders geen bonussen betalen. Minister Jan Kees de Jager (CDA) heeft deze aanscherping van het steunbeleid voor banken zondag in het televisieprogramma Buitenhof aangekondigd.   ...


Red.:
   Allemaal hypocrisie en krokodillentranen. Ze hebben het welbewust allemaal zo geregeld dat het wel kon - daarbij even over het hoofd ziend dat de kruik net zo lang te water gaat ... Waarvan de financiële lieden zelf nog veel minder besef hebben:

  De bonussen zijn wrang omdat ING nog voor 5 miljard euro bij de Staat in het krijt staat. ...
    De vakbonden zijn furieus over de bonussen bij ING. In de cao is 1 procent loonsverhoging afgesproken. De pensioenen van ouderen en werknemers worden bevroren.
    ... Volgens ING zijn er 'zwaarwegende redenen' het pensioenfonds niet te hulp te schieten met een extra storting. 

Het zijn psychopaten uitleg of detail , maar ook doodgewoon gajes uitleg of detail uitleg of detail . Net als een groot deel van de rest van de oligarchie, in diverse mate.
   Waar de oligarchie heel goed in is, is huichelarij indien de noodzaak zich aandient:


Uit: De Volkskrant, 22-03-2011, door Jan Hommen ,voorzitter van de raad van bestuur van de ING Groep

Wij nemen kritiek op de ING serieus

Top ING Groep wil 'herstellend vertrouwen' klanten niet beschamen en ziet af van bonussen over 2010.

Tussentitel: We hebben onvoldoende ingeschat welk signaal er van de variabele beloning uitging naar de samenleving

Afgelopen week heeft ING Groep het jaarverslag over 2010 gepubliceerd, waarin onder meer de beloning van haar raad van bestuur wordt toegelicht. Vooral de toegekende variabele beloning heeft geleid tot veel reacties van onze klanten en vanuit de samenleving en politiek. Als bestuursvoorzitter van ING hecht ik eraan een aantal zaken te verhelderen en duidelijk te maken dat wij onze verantwoordelijkheden jegens onze klanten en de samenleving zeer serieus nemen. ...


Red.:   Enzovoort. Gevolgd door nog meer politieke huichelarij:


Uit: De Volkskrant, 23-03-2011, van verslaggevers Douwe Douwes en Robert Giebels

Bonussen | 'Kabinet moet bonusbelasting van 100 procent invoeren'

Kamer eist bonus bankiers terug

Hoe heeft de top van ING de woede over zijn bonussen zo kunnen onderschatten? Wispelturig gedrag van politici, is één verklaring. Heilig geloof in bonussen een andere.

De Tweede Kamer wil dat minister Jan Kees de Jager van Financiën (CDA) 100 procent belasting heft op alle bonussen bij banken die staatssteun hebben gekregen. Tot zijn eigen verbazing kreeg PVV'er Roland van Vliet dinsdag een Kamermeerderheid achter zijn voorstel.
    'Het is fantastisch dat we als Kamer dit signaal naar de banken kunnen geven', zei Van Vliet. '95 procent van alle Nederlanders is tegen die bonussen.' Hij wil dat De Jager alle bonussen die sinds 2008 zijn uitgekeerd aan alle medewerkers van ABN Amro, ING, Aegon, SNS Reaal en ASR Verzekeringen via belastingheffing terughaalt. 'Dat kan met de loonheffing of de vennootschapsbelasting, zeg ik als fiscalist', aldus de PVV'er.
   Volgens hoogleraar finance en specialist beloningsbeleid Ingolf Dittmann van de Erasmus Universiteit Rotterdam maakt het voorstel geen schijn van kans bij de rechter. 'Je kunt er misschien nog wel een wet van maken, maar die houdt totaal geen stand in de uitvoering.' Reden is dat voor het terughalen van bonussen, op welke manier dan ook, achteraf contractuele afspraken moeten worden veranderd.   ...


Red.:   Wat men natuurlijk ook donders goed weet. Net zo goed als men wist dat als je een oligarch uit de financiële wereld de ruimte geeft om tot een bepaalde grens te graaien, hij tot die grens zal graaien. Of hij het nu verdient ja of nee. Alleen een volksopstand kan dit soort dingen voorkomen.
    Xander van Uffelen gaat het nog een keetje allemaal uitleggen. Daar is de krant tenslotte voor: om naast de feiten, ook te zorgen voor duiding:


Uit: De Volkskrant, 23-03-2011, door Xander van Uffelen

Analyse | Discussie zou over de nadelen van variabel loon moeten gaan

Heilig geloof in bonussen is misplaatst

Een paar dagen van woede van politici, vakbonden, ING-gepensioneerden en - belangrijk - klanten waren er nodig voordat ING-topman Jan Hommen en de zijnen hun bonus inleverden. Het gebaar was onvoldoende om de Tweede Kamer ervan te weerhouden een ongekende bonusbelasting van 100 procent te eisen. Het maakt de vraag extra relevant waarom de ING-top te laat doorhad welke woede bonussen bij een door de staat ondersteunde bank nog altijd veroorzaken.
    Allereerst is het goed vast te stellen dat geen sprake is van geldzucht - zoals de populistische verklaring vaak luidt.


Red.:   Oftewel: iemand heeft Jan Hommen gedwongen om de maximaal mogelijke bonus op zijn salarisbriefje te boeken.

  Een persoon als Jan Hommen had als 65-jarige zijn sporen (en geld) allang verdiend toen hij besloot zijn pensioen uit te stellen en de taak op zich nam ING van de ondergang te redden.

Dat hebben ze allemaal. Want ze nemen geen jonge eerste bediendes aan in de top van een bedrijf - hoewel je over de juistheid van deze keuze kan redetwisten, want bankieren is, zoals iemand recentelijk nog zei, heel simpele: het is geld innemen tegen een lagere rente dan je het weer uitleent.
  Het gemak waarmee hij de bonus nu inlevert, is het bewijs dat hij primair andere drijfveren had: het redden van de Nederlandse financiële sector.

Dat 'gemak' bestond uit een halve volksopstand, waarop hij ongetwijfeld door collega's uit de oligarchie onder druk is gezet: "Je brengt ons aller positie in gevaar..."
  Het is ook te gemakkelijk om de ING-top als wereldvreemd te betitelen.

Het is even gemakkelijk om ze te zien als de verdediger van jouw belangen als hulpje van de oligarchen.
   ING-commissarissen als Jeroen van der Veer, Peter Elverding en Lodewijk de Waal staan bekend om hun meer dan gemiddelde maatschappelijke interesse.

Al geconstateerd: indien noodzakelijk kunnen ze ook allemaal heel goed huichelen. Van het type Reinaert de Vos of Jorid Goedbloed .
  Met de veel lagere bonussen voldeed ING zelfs aan deze wensen van het publiek. Maar daarmee is het ongemakkelijke gevoel over bonussen voor bankiers nog altijd niet verdwenen. De maatschappij en dus ook de politiek hebben hun eisenpakket verder opgevoerd. Inmiddels is het niet meer acceptabel om bij een geredde bank überhaupt een bonus te krijgen, iets wat de bankiers niet (hebben) willen snappen.
    Voor Hommen en zijn collega's is deze aanscherping helemaal lastig te begrijpen, aangezien elders in het bedrijfsleven de bonuscultuur gewoon voortleeft.

Ach jee, een tegenspraak. Daarnet hadden ze nog zo'n gevoel voor maatschappelijke verantwoordelijkheid, en nu blijkt de bonuscultuur, het tegendeel van maatschappelijke verantwoordelijkheid, gewoon voort te leven.
  In 2012 of 2013 kunnen Hommens opvolgers na aflossing van de staatsschuld gewoon weer bonussen incasseren.

Inderdaad. En dat zal dan ook wel gebeuren.
  De kern van de bonusdiscussie zou ook moeten gaan over de evidente nadelen van variabel loon.

En tot slot door anderen allang opengetrapte deuren proberen te openen. Die discussie is allang geweest, en de praktijk heeft haar oordeel ook al geleverd - dat heet: de kredietcrisis. Maar Xander wil er weer een keertje over discussiëren. Kiest u zelf maar of dit naïviteit, domheid, of kwaadwillendheid is. Maar wat of welke combinatie men ook kiest, één ding is zeker: Xander is een zeer nuttige kracht voor de graaiende oligarchie.
    Tussengevoegd, om toch het nauwelsijks voorstelbare misverstand uit te sluiten dat men denkt dat dit alleen de banken betreft:


Uit: De Volkskrant, 20-04-2011, van verslaggever Xander van Uffelen

Nuon verhoogt salaris topman met 70 procent

Energiebedrijf Nuon heeft zonder toestemming van zijn aandeelhouders flink de portemonnee getrokken voor zijn nieuwe topman. Het vaste salaris van Huib Morelisse is met 70 procent verhoogd naar 750 duizend euro. Tevens krijgt hij 724 duizend euro als compensatie voor misgelopen inkomsten bij zijn vorige werkgever.   ...
    Morelisse krijgt in de praktijk een gegarandeerde bonus. Zijn voorganger kon bij Nuon zijn vaste salaris van 440 duizend euro met bonusregelingen maximaal verhogen tot 748 duizend euro per jaar. Aangezien Nuon voor 49 procent in handen is van het Zweedse staatsbedrijf Vattenfall, mag het bedrijf volgens de Zweedse wet geen bonussen meer uitkeren. De commissarissen hebben dit opgelost door het vaste salaris met 70 procent te verhogen naar 750 duizend euro. De oude bonusregeling is zo een gegarandeerde bonus geworden.
   ... Het salaris is tot stand gekomen bij de 'onderhandelingen tussen Morelisse en de raad van commissarissen'.    ...


Red.:   Oftewel: het ene deel van de oligarchie geeft een graaibedrag aan het andere deel. En morgen andersom, natuurlijk. En de dag daarop weer de volgende ronde van voren af aan. Wat natuurlijk helemaal niets te maken heeft met prestaties uitleg of detail .
    Kijk nu eens wat er gebeurt als je je te duidelijk tegen de oligarchie keert:


Uit: De Volkskrant, 19-03-2011, van verslaggever Jan Wanders

Al een half jaar in de cel voor het bekogelen van de Gouden Koets

Sinds Prinsjesdag 2010 zit Erwin L., de ‘waxinelichthoudergooier’, vast. Nu moet hij van de rechter naar het Pieter Baan Centrum. Waarom?

De man die sinds Prinsjesdag bekend staat als de waxinelichthoudergooier, de 'verwarde man' die een glazen waxinelichthouder van 626 gram tegen de Gouden Koets smeet, moet ter observatie moet worden opgenomen in het Pieter Baan Centrum. Dat heeft de rechtbank in Den Haag vrijdag besloten.
    Sinds het incident zit de nu 30-jarige inwoner van Lichtenvoorde vast. Een half jaar inmiddels. En daar gaat meer detentietijd bij komen. De standaard onderzoeksperiode in die psychiatrische observatiekliniek, annex Huis van Bewaring, bedraagt zeven weken. Een route richting tbs dreigt.
    Zelf ziet Erwin L. zich allesbehalve als 'verward' of 'gek'. Hij heeft een bovengemiddelde intelligentie, wat blijkt uit zijn afgeronde hbo-opleiding. Hij vergeleek zich deze week tijdens zijn rechtszitting met het jongetje uit het sprookje van Hans Christian Andersen, dat als enige de waarheid durfde te roepen: namelijk dat de keizer helemaal geen mooie kleren aan had, maar in z'n blote kont langs zijn onderdanen paradeerde.   ...


Red.:   We hoeven zelf deze zaak niet de analyseren:

  De sympathisanten van Erwin L.

Met gebogen hoofd hoorde Erwin L. vrijdagmiddag voor de Haagse rechtbank het tussenvonnis aan in zijn proces. 'Schande! Schande!', schreeuwde vanaf de publieke tribune Marjan Smits, woordvoerster van een groepje sympathisanten van de 'waxinelichthoudergooier'.
    Smits is schrijfster, oud-ondernemer, organisatiepsychologe en voorzitter van de anti-monarchistische beweging Pro Republica. Ze ziet Erwin L. als politieke gevangene. 'Misschien een wat zonderlinge jongeman, maar niet gek. Lees wat hij geschreven heeft. Het is allemaal waar.'
    Het proces tegen L. is een showproces, vindt Smits, 'een bekokstoofde zaak'. 'Het doet denken aan de Sovjet-Unie, waar tegenstanders van het regime ook werden opgeborgen en platgespoten in psychiatrische klinieken.'
    Smits vermoedt dat koningin Beatrix persoonlijk de stalorders geeft aan het Openbaar Ministerie, en aan de rechters die in de zittingszaal waar L. deze week moest verschijnen rechtspreken onder een kolossale foto van Majesteit bij haar inauguratie in 1980. 'Er zit duidelijk regie achter', zegt Smits. 'Een hoop dingen in dit proces zijn net iets te toevallig.'
    Docent rechtsgeleerdheid en geesteswetenschappen Jack Jan Wirken van de Universiteit van Amsterdam, ex-voorzitter van het Nieuw Republikeins Genootschap, vindt ook dat het OM ongemeen 'zware middelen' inzet tegen L. 'Uw telefoontje appelleert aan mijn schuldbewustzijn', zegt hij. 'Ik had samen met andere juristen iets moeten doen voor Erwin L.'


Inderdaad: Sovjet-Russische toestanden.
    En zelfs de in onzinnigheden grossierende Arnon Grunberg had een helder moment:


Uit: De Volkskrant, 25-03-2011, column door Arnon Grunberg

Crimineel

Op 21 september 2010, Prinsjesdag, gooide Erwin L. een waxinelichthouder tegen de Gouden Koets ...
    Burgers moeten niet met waxinelichthouders gooien, maar een halfjaar voorarrest lijkt mij overdreven. En het feit dat Erwin L. meent dat de koninklijke familie een criminele familie is, maakt hem nog niet tot een tbs'er.   ...
    In de Sovjet-Unie werden tegenstanders van het regime opgesloten in psychiatrische inrichtingen. Bij ons hoef je slechts een waxinelichthouder naar een koets te gooien om voor de rest van je leven als een ernstige bedreiging voor de samenleving te worden gezien.


Red.:    Even later een zaak ter vergelijking:


Uit: De Volkskrant, 26-03-2011, door Hans Moleman

China geeft dissident Liu Xianbin 10 jaar cel

De Chinese autoriteiten hebben vrijdag een celstraf van tien jaar opgelegd aan de activist Liu Xianbin die opriep tot demonstraties tegen de regering. De lange straf komt in een periode dat Peking extra streng optreedt tegen critici van de Chinese eenpartijstaat, omdat het regime bang is dat de onrust in het Midden-Oosten zal overslaan.   ...


Red.:   Het corresponderende bericht over Erwin L. die geen crimineel is en Erwin Lensink heet zou dus moeten luiden:

  Nederland geeft dissident Erwin Lensink 10 jaar cel

De Nederlandse autoriteiten hebben vrijdag een celstraf van tien jaar opgelegd aan de activist Erwin Lensink die opriep tot demonstraties tegen de regering. De lange straf komt in een periode dat Den Haag extra streng optreedt tegen critici van de Nederlandse oligarchie, omdat het regime bang is dat de onrust in het Midden-Oosten zal overslaan.  


Meer over de zaak hier uitleg of detail .
    En meteen gelegenheid voor de introductie van een ander Russisch begrip:


Uit: De Volkskrant, 24-03-2011.

Oud-hoofdredacteur de Volkskrant

Pieter Broertjes burgemeester Hilversum

Oud-hoofdredacteur Pieter Broertjes (58) van de Volkskrant is voorgedragen als nieuwe burgemeester van Hilversum. Hij staat als eerste op de voordracht van de vertrouwenscommissie. ...


Red.:   Dat begrip zijnde de "nomenclatura".
    Dat de top graait, is bekend genoeg,. In het onderstaande bericht gaat het over iets anders:


Uit: De Volkskrant, 30-03-2011.

Scheepbouwer houdt haven voor gezien

Ad Scheepbouwer besloot maandag op te stappen als voorzitter van de raad van commissarissen van Havenbedrijf Rotterdam. Scheepbouwer, die binnenkort vertrekt als topman van telecombedrijf KPN, was het niet eens met de salarisverlaging van 5 procent die de aandeelhouders oplegde aan de directieleden van het Havenbedrijf.    ...
    Topman Hans Smits van het havenbedrijf verdiende vorig jaar bijna 329.000 euro als basissalaris. De twee andere directieleden kregen bijna 263.000 euro. Bij deze salarissen zijn bonussen voor de korte termijn en lange termijn van enkele tienduizenden euro's niet meegerekend. ...


Red.:   Het gaat hierin om de getoonde solidariteit van de ene graaiende topman ten opzichte van de andere. Dat maakt ze als groep mede een oligarchie.
    Na Jan Hommen en zijn ING-club is het nu iemand uit de politiek-rectionaire afdeling van de oligarchie die totaal geen besef van de maatschappelijke verhoudingen in post-financiële-crisis tijden blijkt te hebben:


Uit: De Volkskrant, 04-04-2011, van verslaggever Frank van Zijl

Burgemeester Almere wilde korpschef 1.600 euro per dag betalen

Opstelten corrigeert Jorritsma

Burgemeester Annemarie Jorritsma van Almere is zaterdag door haar VVD-partijgenoot minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie publiekelijk teruggefloten omdat zij een dure externe adviseur wilde benoemen tot tijdelijke korpschef van het politiekorps Flevoland.
    Opstelten reageerde nog dezelfde dag op de politieke tumult die ontstond toen via De Telegraaf bekend werd dat Jorritsma à raison van 1.600 euro per dag een interim-manager van adviesbureau Twijnstra Gudde wilde aanstellen. 'Goudgeld voor 'korpschef', kopte de krant op de voorpagina. Uit de mond van de burgemeester tekende de krant op: 'Het interesseert me niet wat u schrijft, jullie doen je best maar. Deze plek moet gewoon opgevuld worden.'
    Een rel was geboren. CDA, PvdA en PVV verdrongen elkaar om kritisch commentaar te geven. 'Waarom zo duur?', wilde het PvdA-Kamerlid Attje Kuiken weten. ...


Red.:   Daarop is het antwoord simpel: als de korpschef zo veel verdient, moet de burgemeester. die er tenslotte boven staat, natuurlijk op zijn minst een soortgelijk bedrag krijgen. Waarna bij de volgende benoeming .... Het haasje over dat een van de oorzaken is van het totaal uit de hand lopen van het gegraai van de oligarchen.
    Een van de hoofdproducten van oligarchie is corruptie:


Uit: De Volkskrant, 07-04-2011, van verslaggever Menno van Dongen

Klokkenluider tegen wil en dank

Een griffier van de rechtbank is het volgende slachtoffer in de Chipsholzaak. Ze wist hoe rechters de ontwikkelaars van het project tegenwerkten. ‘Ik liep rond met een groot geheim.’

De Chipsholzaak kent alleen slachtoffers. Het nieuwste slachtoffer is een 64-jarige griffier, een tot in de puntjes verzorgde dame die al 33 jaar bij de Haagse rechtbank werkt. Woensdag werd ze openbaar verhoord, als klokkenluider tegen wil en dank. ...
    Onlangs bleek dat de griffier de anonieme getuige is die in 2007 een journalist tipte over belangenverstrengeling van Haagse rechters. Ze was een collega van de rechters die ze beschuldigde: Hans Westenberg en Pieter Kalbfleisch. De laatste is nu bestuursvoorzitter van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa).
    De getuige moest verschijnen op verzoek van gebiedsontwikkelaar Chipshol, van Jan en Peter Poot. Tijdens openbare verhoren proberen ze bewijsmateriaal te verzamelen om een schadeclaim te onderbouwen. Chipshol zou in de jaren negentig veel grond en geld zijn kwijtgeraakt door tegenwerking van de staat.
    Hun grote tegenstrever was Harry van Andel, een zakenpartner van Jan Poot. Ze waren het niet eens over de 600 hectare grond die Chipshol had gekocht bij de nationale luchthaven. Van Andel wilde de grond snel doorverkopen, maar Poot had ambitieuze plannen. Ze belandden bij de rechtbank, waar Hans Westenberg over het conflict oordeelde. Zijn uitspraak viel uit in Van Andels voordeel. Dat vonnis werd teruggedraaid, maar toen was het merendeel van de grond al verkocht.
    Sindsdien probeert Jan Poot aan te tonen dat hij het slachtoffer is van vriendjespolitiek. De anonieme brief uit 2007 zette hem op een spoor: Westenberg was bevriend met Kalbfleisch, die weer bevriend was met de familie Van Andel. Kalbfleisch besloot een handje te helpen, aldus de tipgeefster, dus regelde hij dat Westenberg de zaak zou behandelen.
    Directe aanleiding voor die brief was een artikel in tijdschrift Nieuwe Revu, onthulde de griffier woensdag. Ze was woedend na het lezen van het stuk 'De liegende rechter'. 'Daarin stond dat Westenberg zich in allerlei bochten had gewrongen om te zorgen dat Chipshol de zaak zou verliezen. Toen ik dat las, viel de legpuzzel in elkaar. Ik wist meer van deze zaak, zag ineens wat de gevolgen waren. De waarheid moest boven tafel komen.'    ...
    Westenberg is in grote problemen geraakt door de Chipsholzaak. Hij ging in oktober 2009 met vervroegd pensioen, omdat hij een einde wilde maken aan discussies rond zijn persoon. Tegen hem loopt een strafrechterlijk onderzoek wegens meineed en valsheid in geschrifte. ...


Red.:   In feite is Westenberg doodgewoon ontslagen. Met als aanleiding dat een andere rechter oordeelde dat een beschuldiging van strafbare beïnvloeding van een advocaat geen smaad was. Oftewel: men achtte de strafbare beïnvloeding bewezen.

  Nu lijkt de reputatie van Kalbfleisch schade op te lopen. Volgens zijn ex heeft hij niet alleen Westenberg benaderd, maar ook juridische adviezen gegeven aan de familie Van Andel. ...
    Beide heren hebben onder ede ten dele niet de waarheid gesproken, zei de griffier. 'Toen ik via de media vernam wat ze onlangs over deze zaak hebben gezegd, raakte dat me opnieuw. Daarom besloot ik nogmaals aan de bel te trekken. Ik heb een collega benaderd, oud-president Hans Hofhuis, en laten weten dat ik in vertrouwen met hem wilde praten. Ik liep rond met een groot geheim, dat me enorm dwars zat.'
    Het lekte uit, via allerlei schijven. Hofhuis vond het niet verantwoord niets te doen met haar brisante informatie. De getuige had graag gezien dat het anders was gelopen. ...
    Daar maakt de griffier zich grote zorgen over, zei ze snikkend. 'Ik ben al maanden bang dat me iets zal overkomen. Ik woon in dezelfde stad als de heren. Hofhuis heeft tegen me gezegd dat als ik onder de tram geduwd zou worden, hij zou weten uit welke hoek het kwam.'

Deze oligarchie heeft ook een bijpassende lange arm:
  Na het verhoor zei Peter Poot dat hij tevreden was. 'Deze vrouw is ook een slachtoffer. ... Deze getuige is heel betrouwbaar, omdat ze hier tegen haar wil zat. Dat kan ik me goed voorstellen; klokkenluiders worden vaak kapotgemaakt.'
    Daar maakt de griffier zich grote zorgen over, zei ze snikkend. 'Ik ben al maanden bang dat me iets zal overkomen. Ik woon in dezelfde stad als de heren. Hofhuis heeft tegen me gezegd dat als ik onder de tram geduwd zou worden, hij zou weten uit welke hoek het kwam.'

Zo heeft de oligarchie het voor elkaar gekregen nog steeds niet te doen aan de bescherming van klokkenluiders, ondanks druk vanuit de publieke opinie en de media . Maar klokkenluiders zijn natuurlijk een dodelijk gevaar voor iedere oligarchie, en vooral de min of meer verborgen varianten, zoals de onze.
    En later tussengevoegd, zien we nog meer sporen:


Uit: De Volkskrant, 30-05-2011, ingezonden brief van P.P.M.Ruijs (Gouda)

Rechters

Rechters verzwijgen hun bijbanen (Binnenland, 26 mei). Nog steeds, zou ik zeggen, aangezien ze al per 1 januari 1997 wettelijk verplicht waren om die op te geven.
    Met enige regelmaat bleek uit tussentijdse onderzoeken dat magistraten daar geen zin in hadden. Toen het onderzoeksbureau WODC van het Ministerie van Justitie dat in 2000 ook constateerde, was het Kalbfleisch (inderdaad, die van de NMa) die als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak (NvvR) liet weten dat hij zich nuttiger onderzoek kon voorstellen en dat hij nog nooit een rechter had meegemaakt die niet eerlijk was. Pikant om te weten dat hij toen zelf volop betrokken was bij de Chipshol- affaire waarvoor hij nu op beschuldiging van meineed thuis zit.   ...


Red.:   Paul Ruijs heeft zich al vele jaren geleden ingespannen voor de verplichting voor rechters om bijbanen te melden, naar aanleiding van een zaak waarin een parttime rechter vonnis had gewezen in een zaak waarin hij via zijn hoofdbaan (als advocaat) belangen bij had. Met sterke tegenstand vanuit de rechterlijke macht.
    Overigens: het vallen van de naam van de NMA is opvallend: een eerdere leider ervan, AW Kist, is ook al gevallen wegens falen en corruptie uitleg of detail .
    Het voorgaande geval is een oligarchische gedrag dat meer gericht op directe persoonlijke belangen. Er zijn ook meer systematische en zelfs ideologische motieven voor de gedragingen van de oligarchie. Waarvan ook een belangrijk en essentieel voorbeeld te vinden in de juridische wereld, en dat is de systematische bevoordeling van de groepen onder noemers immigrant, allochtoon, moslim, en dergelijke. Hier is sprake van en groepsbelang, want de oligarchie is sterk internationaal gericht, met hun veel grotere carrièremogelijkheden over de hele wereld, en dus enorme belangen bij het bestaan van een vrije migratie. En immigranten (logisch), allochtonen en moslims zijn symbolen van migratie geworden die onder vuur liggen vanwege de negatieve gevolgen oor de Nederlandse, Europese en westerse bevolking, althans: de onderste tweederde daarvan.
    De steun van de juridische wereld aan dit streven is alomvattend - in een aparte verzameling zijn voorbeelden opgenomen van talloze vonnissen ten voordele van immigranten, allochtonen en moslims, die tegen alle rechtsgevoel indruisen uitleg of detail . Uit die voorbeelden blijkt dat dit erger lijkt te worden, naarmate men hoger op de juridische ladder komt, met de diverse Europese hoven al hoogtepunt. Dit is zodanig opvallend geworden, dat inmiddels al diverse waarnemers op deze wantoestand gewezen hebben. Nu ook de politiek er zich mee begint te bemoeien, komt de oligarchie der justitie in het geweer. Eerst het artikel dat de aanleiding is:


Uit: De Volkskrant, 07-04-2011, door Stef Blok en Klaas Dijkhoff

Leg het Europees Hof aan banden

Tot nu toe is de Nederlandse politiek opvallend stil gebleven over de uitdijende rol van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Toch wordt in een aantal landen om ons heen die discussie op het scherp van de snede gevoerd. Reden is dat het Hof zich de afgelopen jaren op basis van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) over een steeds breder terrein is gaan uitspreken.   ...
    Bijna zestig jaar later is het resultaat dat de rechters in Straatsburg al te vaak 'politici in toga' zijn geworden. Zo werd in de zaak van Koua Poirrez tegen Frankrijk beslist dat een burger die nooit had bijgedragen aan sociale zekerheid en niet de Franse nationaliteit had, toch recht kreeg op een uitkering. Daardoor zijn ook de sociale rechten binnen de werking van het EVRM komen te vallen, wat nooit de bedoeling is geweest.   ...


Red.:   Een volstrekt absurde zaak, natuurlijk. Een soort culminatie van vele vonnissen waarin in het voordeel van immigranten, allochtonen of moslims is beslist. Veel ervan gaande over het asielbeleid:

  Toen de Tweede Kamer in 1954 het EVRM goedkeurde, leefden we in een ander Nederland. Er waren nog geen grote problemen op het gebied van migratie en van een verzorgingsstaat had nog nooit iemand gehoord. Voor zover er sprake was van migratie ging het vooral om vertrek uit Nederland naar Canada en Nieuw-Zeeland. Sociale zekerheid was nog zeer beperkt, pas in de jaren zestig en zeventig werd een uitgebreid stelsel van uitkeringen opgezet.
    Op deze terreinen worden Nederland en andere Europese landen regelmatig geconfronteerd met vergaande uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, terwijl onze voorgangers in de Tweede Kamer dat in redelijkheid niet konden voorzien toen zij instemden met het verdrag.    ...
    Bijna zestig jaar later is het resultaat dat de rechters in Straatsburg al te vaak 'politici in toga' zijn geworden. ...
    De uitspraak van het Hof in de zaak MSS/Griekenland en België heeft ervoor gezorgd dat het Europese asielbeleid (Dublinsysteem) op de schop moet. Dit systeem, dat inhoudt dat een asielaanvraag wordt behandeld in het eerste EU-land waar een asielzoeker arriveert, is nog maar een paar jaar geleden en op goede gronden door de lidstaten van de EU bekrachtigd.
    Beide uitspraken grijpen direct in in de democratisch tot stand gekomen wetgeving van alle Europese landen. En dat zonder dat het veroordeelde beleid met goed fatsoen bestempeld kon worden als strijdig met klassieke mensenrechten die zijn vastgelegd in het EVRM.    ...

Samengevat in de onder- en tussentitels:
  Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens tast democratisch tot stand gekomen wetgeving te zeer aan.
Benoemde rechters zijn te vaak politici in toga geworden

Dit is dus in feite een vorm van verraad aan onze maatschappelijke waarden, en aan onze cultuur. Maar vooral is het een verraad aan de maatschappelijke onderklassen, die ernstig te lijden hebben onder de instroom van allochtone immigranten. De oligarchie der juristen steunt dit beleid volmondig en met enthousiasme:


Uit: De Volkskrant, 11-04-2011, door Jenny Goldschmidt.

Hou Grondwet in ere, heren politici

Er wordt ten onrechte veel kritiek uitgestort over het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.

Jenny Goldschmidt | De auteur is hoogleraar Mensenrechten en Directeur Studie- en Informatiecentrum Mensenrechten van de Universiteit Utrecht. Zij constateert dat het Hof weinig goeds meer kan doen in Nederland. Dat is gevaarlijk.

Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens kan weinig goeds meer doen in Nederland. Eerst neemt minister Rosenthal een opvallende passage op in de nieuwe Mensenrechtenstrategie dat dit Hof maar eens moet leren dat de lidstaten meer beleidsvrijheid nodig hebben, en nu lezen we in de Opinie&Debat (7 april) dat de VVD-Kamerleden Stef Blok en Klaas Dijkhoff menen dat ook het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) gewijzigd moet worden. Immers, zo stellen de auteurs, wat het Hof doet druist in tegen de scheiding der machten in onze democratie. Want, zo stellen zij, het is de wetgever (de democatisch gekozen meerderheid dus) die algemene regels maakt en die ruimte wordt te veel beperkt als zo'n Hof daar paal en perk aan stelt.
    In hun betoog strooien zij met allerhande voorbeelden over zaken waarin het Hof te ver is gegaan. Daarmee wordt de lezer op een geheel verkeerd been gezet. Zo is op het terrein van de sociale zekerheid ...


Red.:   Inleiding tot een heel stuk vol bestaande uit dezelfde klassieke truc: de afleidingsmanoeuvre, ook wel bekend als de red herring uitleg of detail . Alle kritiek, of in ieder geval vrijwel, gaat over zaken rond immigratie, asiel en dergelijke. Zoeken op de lettercombinatie "immi" in het stuk van Goldschmidt, en het resultaat is nul treffers. Doe hetzelfde met "asiel", en dit is het resultaat;

  Daarom kan het Europese Hof terecht een halt toeropen aan (landen van) de EU als het asielbeleid de mogelijkheid open laat dat een asielzoeker terug gestuurd wordt naar een land (Griekenland) waar het waarschijnlijk is dat hij wordt onderworpen aan een onmenselijke behandeling.

Oftewel: dit absurde mens beweert dat Griekenland asielzoekers op een dusdanig onmenselijke manier behandelt dat dit asiel in een andere land rechtvaardigt. En dat iedereen die het niet mee eens is, een gevaar voor de rechtsorde vormt:
  ... Juist het verbod op marteling en onmenselijke behandeling wordt beschouwd als een van de belangrijkste klassieke rechten die aan het EVRM (en onze Grondwet) ten grondslag liggen. Ook dáár willen politici als Blok en Dijkhoff blijkbaar aan tornen. Omdat de democratisch gekozen politici de ruimte moeten hebben, ongehinderd door lastige rechters die hen aan de eigen fundamentele normen houden. Dat getuigt wel van een heel gevaarlijke opvatting van democratie. Laten we blij zijn dat we nog onafhankelijke rechters hebben, nationaal en internationaal, die dat kunnen voorkomen.

    Voor we aan de meer gedetailleerde achtergronden van dit soort absurde meningen komen, eerst de tweede bijdrage:


Uit: De Volkskrant, 11-04-2011, door Egbert Dommering en anderen.

Met Europese verdrag voor Mensenrechten is niets mis

De vier auteurs stellen dat kritici van het EVRM niet alleen juridisch dwalen maar ook de feiten verdraaien. De uitgangspunten van dit verdrag gelden vandaag nog precies zo als tijdens de invoering daarvan. Dit verdrag is nog steeds niet overbodig.

In de Volkskrant van 7 april (Opinie&Debat) schrijven de fractievoorzitter van de VVD, Stef Blok en het lid van die fractie Klaas Dijkhoff dat het Europese Hof voor de Rechten van de Mens aan de ketting moet worden gelegd door de politiek. Anders dan de schrijvers suggereren wordt deze mening niet gedragen door de juridische wetenschap. De schrijvers geven voor het standpunt van de VVD dat deze partij in Europa wil uitdragen ondeugdelijke argumenten. Bovendien wordt de praktijk van het Hof en de door dit Hof gegeven beslissingen op een verdraaide manier in het stuk weergegeven.   ...


Red.:   Enzovoort. De zoekacties: "immi": nul resultaten - "asiel":

  Opmerkelijk is dat de schrijvers de zaak MSS/Griekenland en België aanhalen als een voorbeeld van hoe het Hof de fout in is gegaan. Het gevolg van die uitspraak zou zijn dat het Europese asielbeleid heroverwogen moet worden. In die zaak ging het om een Afghaanse asielzoeker die volgens het unanieme oordeel van de Grand Chamber in strijd met het verbod van onmenselijke behandeling van artikel 3 EVRM onder mensonwaardige omstandigheden in Griekenland als eerste opvangland was gedetineerd.

Opmerkelijk: 'volgens het unanieme oordeel'  - alsof men hier al toegeeft dat het om een volstrekt willekeurig oordeel gaat - dit oordeel: 'onder mensonwaardige omstandigheden in Griekenland als eerste opvangland was gedetineerd.' Pure waanzin, natuurlijk. Die asielzoeker was volkomen vrijwillig in Griekenland, en kon het land, als hij zo mensonterend behandeld werd, weer volkomen vrij verlaten. En als hij al een echte asielzoeker was, totaal niet representatief voor zijn groep, want die bestaat voor het overgrote deel uit economische vluchtelingen, gelukszoekers. Zodat wat voor oordeel over de toestand van deze ene Afghaan nooit kan en mag gaan over het beleid voor alle Afghanen en alle asielzoekers.
    Overigens: in twee artikelen gaat men dus in op slechts één enkel voorbeeld uit vele waarin immigranten werden bevoordeeld. Daaruit kan je de voorlopige conclusie trekken dat al die andere voorbeelden onverdedigbaar zijn. En dat alle kritiek dus volkomen terecht is.
    De absurditeiten in de tweede bijdrage komen van de volgende mensen:
  E. Dommering, emeritus hoogleraar Informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam
W. Hins, hoogleraar Mediarecht aan de Universiteit van Leiden
R. Lawson, hoogleraar Europees recht aan de Universiteit van Leiden
J. Peters, emeritus hoogleraar Staatsrecht aan de Universiteit van Amsterdam

Penvoerder Dommering was recent eerder in het nieuws, als verdediger van de misstanden in de Nederlandse rechtspraak in de zaak tegen Geert Wilders, dat wil zeggen: de verdediger van het voeren van een politieke proces uitleg of detail . En iedereen weet waar het proces tegen Wilders over gaat: het recht van de islam om te beledigen en agressief te zijn versus het recht van islam-critici om dit aan de orde te stellen. Waarin de bestuurlijke en intellectuele elite zich achter de moslims heeft opgesteld, net zoals het zich alle andere soorten immigranten opstelt.
    De motieven van mensen als Dommering zijn af te leiden uit de politieke voorkeur van deze groep - en vastgesteld dat hierin een grote meerderheid D66 steunt uitleg of detail . D66 is de partij van het kosmopolitisme uitleg of detail waarvan een hoofdbestanddeel zijnde het migratiefundamentalisme. Mevrouw Goldschmidt is van een oudtestamentisch-migratiefundamentalistische afkomst.
    Wat we hier dus zien is de strijd om het migratierecht. De maatschappelijke strijd van dit moment. Een strijd tussen de top derde van de maatschappij, versus de onderste tweederde. Oligarchie versus burgers. De oligarchie blijkt in deze strijd voortdurend ten prooi te vallen aan welsprekend geformuleerde rationele absurditeiten. Die men parfumeert met mooie woorden als die aangehaald in de tussentitel:
  De juridische wetenschap deelt deze mening niet

In feite is het natuurlijk zo dat alleen de personen in het juridische deel van de oligarchie deze mening niet delen. Veroorzaakt door het onderbuikgevoel van het puurste eigenbelang.
    De houding van (hoge) juristen ten opzichte van het behoud van de westerse waarden en cultuur is dusdanig bekend, dat religieuze fundamentalisten er blindelings op vertrouwen:


Uit: De Volkskrant, 12-04-2011, door Fouad Sidali en anderen

Gratuit gebaar van dierenliefde

Samen ageren islamitische en joodse organisaties tegen het dreigende verbod op onverdoofd ritueel slachten: een grondrecht is in het geding.

Wij, joden en moslims in Nederland maken ons ongerust over het voorstel van de Partij voor de Dieren om de onbedwelmde rituele slacht te verbieden. Deze week zal de Tweede Kamer erover beraadslagen, en het ziet er naar uit dat een meerderheid het voorstel zal steunen. Een belangrijk grondrecht, namelijk de vrijheid van godsdienst, dreigt even aan de kant te worden gezet.   ...
    Mocht dit symbolische voorstel worden aangenomen, dan zullen we samen - joden en moslims - optrekken om het voorstel van tafel te krijgen. Desnoods stappen we naar het Europees Hof voor de Mensenrechten. Wij denken dat deze juristen, zoals de Raad van State heeft laten zien, zich niet laten meeslepen in dit populistisch voorstel.   ...

Nederlandse Moslimraad. Joods-Marokkaans Netwerk Amsterdam. Islamitische Stichting Nederland. Centrum Informatie en Documentatie Israël. Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders. Vereniging Imams Nederland. Marokkaanse Ouderenbond in Nederland. Centraal Joods Overleg. Yassin el Forkani, jongerenimam.


Red.:    Dat hier de vrijheid van godsdienst in het geding is, is natuurlijk een aperte leugen. Religieuzen mogen gel;oven en deken wat ze willen. wat ze niet mogen is anderen, inclusief dieren, benadelen. Daarin zijn ze volkomen gelijk aan iedere andere burger. En als ze dat toch doen, kan, mag en moet dat verboden worden. want religieuzen mogen nooit en te nimmer meer rechten hebben of krijgen dan andere burgers. Religieuzen vertrouwen erop dat de hoge juristen dit grondrecht zullen schenden. Een verwachting gebaseerd op ervaringen.
     Socioloog Meindert Fennema (samen met een collega), een van de weinigen die de indruk wekt werkelijkheid boven ideologie te stellen, maakt een verbinding tussen een al genoemd aspect van de oligarchie, en een deel dat hier nog niet behandeld is:


Uit: De Volkskrant, 13-04-2011, door Meindert Fennema en Eelke Heemskerk

Eenwording Europa onafwendbaar

Dat de Europese Unie verder gaat in de richting van politieke eenwording blijkt uit de toenemende onderlinge verbondenheid van het Europese bedrijfsleven.

Meindert Fennema | Eelke Heemskerk | Meindert Fennema en Eelke Heemskerk zijn verbonden aan de afdeling politicologie van de Universiteit van Amsterdam. Zij schreven samen het boek Nieuwe Netwerken. De ondergang van NV Nederland (Bert Bakker, 2008).

Tussentitel: Recente eurotop kun je gerust stille revolutie noemen

Frits Bolkestein uit zijn ongenoegen over de gang van zaken in de Europese Unie (Opinie & Debat, 9 april). Hij verzet zich vooral tegen de 'federale fantasieën' die leven bij het Europees Parlement en bij de Europese Commissie. ...
    Bolkestein lijkt te pleiten voor een opsplitsing van de muntunie in een Noord-Europees deel dat een sterke euro houdt, en een Zuid-Europees deel met een zwakkere euro. ...
    Bolkesteins suggestie dat de euro uiteen zal vallen, is weinig waarschijnlijk. Wij leiden dat niet alleen af uit de snelheid waarmee er nu maatregelen genomen worden die de macht van de Europese instellingen vergroten - bij voorbeeld de begrotingstoets voor de nationale begrotingen van de lidstaten en de versterking en verbetering van de Europese Rekenkamer en natuurlijk de instelling van een permanent Europees stabiliteitsfonds. Maatregelen die vijf jaar geleden nog ondenkbaar waren. De recente eurotop kan wat dat betreft gerust een stille revolutie worden genoemd.
    Onze veronderstelling dat de Europese Unie verder zal gaan in de richting van politieke eenwording - zoals Helmut Kohl al in 1991 voorspelde - leiden wij ook af uit het ontstaan van een economische elite in Europa.
    Onderzoek naar de mate waarin de Europese captains of industry zich verenigd hebben in één Europees netwerk, leidt tot de conclusie dat het bedrijfsleven allang voor één Europa heeft gekozen.
    Dat proces is zichtbaar vanaf het einde van de jaren zeventig. De onderlinge verbondenheid van het internationale bedrijfsleven op basis van gedeelde benoemingen in de raden van commissarissen neemt vanaf dat moment sterk toe in het gebied van de Europese Unie. En die trend zet zich versneld door in de 21ste eeuw.   ...
    Het Europese bedrijvennetwerk neemt niet alleen in hechtheid toe, maar ook in omvang. In 2005 waren er 168 bedrijven verbonden in dat Europese netwerk, in 2010 was het aantal verbonden bedrijven toegenomen tot 206. In 2005 waren de Duitse, de Franse, de Nederlandse, de Belgische en de Engelse bedrijven nog de kern van het Europese netwerk, in 2010 maken ook Scandinavische, Spaanse, Italiaanse en Zwitserse bedrijven er deel van uit. De Franse bedrijven lijken hun positie versterkt te hebben.


Red.:   Dit is natuurlijk een kerndeel van de oligarchie. het gaat om de landen-overstijgende, kosmopolitische, rijken, die daarin de dienst uitmaken. Daaronder bevinden zich nog een aantal lagen, die in variërende de mate voornamelijk de rol van nuttige idioten hebben - de Steenbreeks van de Bovenbazen .
    Natuurlijk is de door Fennema geïntroduceerde onafwendbaarheid alleen geldig binnen huidige, normale, politieke omstandigheden. De geleidelijke machtsovername door de kosmopolitische oligarchie, door Fennema aangeduid als 'stille revolutie', is uitstekend af te wenden door de overige burgers buiten die normale omstandigheden. Als eerste door massaal stemmen op niet-oligarchische partijen, waarvan al verschijnselen zijn te zien. En ten twee door een plotselinge niet zo stille tegenrevolutie.
    De verzameling over de oligarchie maakt deel uit van de reeks Houding top. Wat betreft de kwalificatie oligarchie is dat iets waar we hier ook de media en journalistiek onder scharen, hoewel er ook argumenten zijn om ze sociologisch bij het midden in te delen. Tot daarover een besluit is genomen, staan de mediavoorbeelden dus ook hier. Startende met een aanhanger van de grootste voorliefde van de oligarch: het Europese Imperium:


Uit: De Volkskrant, 20-04-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Fokke Obbema

Finse scepsis over euro

De opkomst van een PVV-achtige partij in Finland compliceert een effectieve reddingsoperatie voor de euro.

Met een nieuwe episode in de eurocrisis in het verschiet kan de Finse politiek wel eens relevanter voor Nederland blijken dan ooit tevoren. Daarom valt het extra te betreuren dat het kortzichtige populisme ook in de Finse politiek is doorgebroken.   ...


Red.:   De ware oligarch, Eurofiel, en ideoloog voert natuurlijk nooit argumenten aan voor zijn standpunten. Hij poneert. Hier dat het stemmen voor het eigenbelang van de lagerbetaalden iets kwalijks zou zijn, terwijl Obbema en consorten uit precies hetzelfde eigenbelang voor het Europese Imperium zijn

  De Ware Finnen, die bij de verkiezingen van zondag 20 procent van de stemmen hebben behaald, zijn fel gekant tegen reddingsoperaties voor zwakke eurolanden. 'Ons geld moet niet verspild worden via reddingsmechanismen die niet werken', luidt het commentaar. Dat bekt natuurlijk lekker, maar net als de PVV geven De Ware Finnen niet thuis als het gaat om een alternatieve oplossing voor de eurocrisis.

Gevolgd door de leugens. Die oplossing is gegeven en simpel: de wanbetalers uit de euro.
  De grote voordelen die relatief kleine, exportgerichte landen als Nederland en Finland bij de gezamenlijke munt hebben, blijven ongenoemd.

Alweer een leugen. Dat voordeel, als het er al is, verdwijnt en valt in het tegenovergestelde als de ontvangers van de export hun rekening niet betalen. Zoals hier het geval is.
  Europa kon deze politieke ontwikkeling missen als kiespijn,

Waarmee Obbema het pro-EU-Imperialisme tot zijn beleid en dat van de Volkskrant verklaart.
  zeker nu de geluiden steeds sterker worden dat een schuldsanering voor Griekenland onvermijdelijk is. Europese regeringen, waaronder die van Nederland, moeten dan verliezen nemen op hun afgegeven garanties.
    Dat wordt koren op de molen van partijen als De Ware Finnen en de PVV, die hun gelijk daarmee bewezen zullen zien.

Manipulatie: "Die daarmee gelijk hebben gekregen".
    Maar de vermelding van Obbema op deze plaats is nauwelijks een verrassing, gezien zijn eerdere vermelding als ploert, dat wil zeggen: iemand die pleit voor het benadelen van deze lagerbetaalden en zwakkeren ten guste van de rijken en de sterkeren uitleg of detail .
   De affaire Kalbfleisch begint op te warmen. Zowel de Telegraaf als de Volkskrant hebben stukken in zijn verdediging gepubliceerd, waarbij dat van de Volkskrant het meest opvallende was. Het gaat niet over de oorzaak, de Chipshol-zaak, maar over de persoon van Kalbfleisch zelf, in wat nog het meest op een hagiografie lijkt. Hier gaat het in eerste instantie om de lijst vrienden:


Uit: De Volkskrant, 23-04-2011, door Frank van Zijl

Profiel | Pieter Kalbfleisch, de in opspraak geraakte voorzitter van de Nederlandse Mededingingsautoriteit

Hij is de kop van Jut, denken zijn vrienden

Hij wordt verdacht van meineed en vriendjespolitiek, NMa-topman Pieter Kalbfleisch (64). Niemand uit zijn omgeving kan het geloven. 'Ik zet vraagtekens bij wat hier gebeurt.'

Tussentitel: Ik heb hem nog nooit op een onwaarheid kunnen betrappen | Arthur Docters van Leeuwen - Vriend en jarenlang collega

Erik van Muiswinkel is 11 jaar als hij in 1972 in het clubhuis van de Haarlemse cricketvereniging Rood en Wit zijn debuut maakt als cabaretier. Hij imiteert Pieter Kalbfleisch, dan een forse twintiger. Van Muiswinkel draagt een badmuts.
    De scène staat beschreven in het jubileumboek van de club uit 2006. ...
    De mannen van Rood en Wit, een zustervereniging van de koninklijke HFC, is een gezelschap van carrièrejagers. Pieter Kalbfleisch voorop. Hun vaders zijn geen cabaretiers, maar mr. dan wel dr., ir., ing. - of, bij voorkeur, een combinatie van dat alles. De zonen doen des zomers aan bowling and batting, 's winters trappen ze een bal bij HFC, op hetzelfde complex. ...
    Kalbfleisch de scholier, de student rechten aan de VU te Amsterdam, de advocaat, de rechter en uiteindelijk de voorzitter van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa), is meer een man van langs de velden. Als supporter van het 1ste heeft hij in dertig jaar maar weinig wedstrijden gemist. ...
    Deze Pieter Kalbfleisch, 64 jaar inmiddels, is meer nog dan raadsheer Tom Schalken in het proces-Wilders sinds twee weken de kop van Jut van de rechterlijke macht. Hij wordt verdacht van meineed en vriendjespolitiek. Niemand uit zijn omgeving kan het geloven. Arthur Docters van Leeuwen, vriend en jarenlang collega bij de Autoriteit Financiële Markten (AFM): 'Ik heb hem nog nooit op een onwaarheid kunnen betrappen.' Ferdinand Grapperhaus, advocaat bij Allen & Overy, lid van de Sociaal-Economische Raad (SER) en dispuutgenoot: 'De man heeft een geweldige reputatie. Ik wil grote vraagtekens plaatsen bij wat hier gebeurt.'
    Bij de HFC'ers geniet de 'mens' Kalbfleisch een zo mogelijk nog hoger aanzien. Voorzitter Hugo Bettink, advocaat te Haarlem: 'Ik ken hem vijftig jaar. Een zeer correcte man met grote capaciteiten. Meelevend, sterk, vasthoudend karakter.'
    Henk Uildriks, oud-voorzitter: 'Hij is enthousiast, betrouwbaar, erudiet. Een intellectueel, belezen.'
    Als er één integer overkomt, is hij het wel, zegt Uildriks. Maar ondertussen wordt de onberispelijke Kalbfleisch ervan beschuldigd dat hij als vicepresident van de Haagse rechtbank in 1993 een cruciale pion is geweest in de Chipshol-affaire.
    De met hem bevriende rechter Hans Westenberg zou op verzoek van Kalbfleisch 'recht' hebben gesproken in het voordeel van zakenman Harry van Andel. Kalbfleisch kende Harry van Andel als lid van het Amsterdamse korps LANX (met de zinspreuk: 'Wanhoopt niet, God leidt.') en als broer van zijn hartsvriend Jan Jonathan, zijn dispuutgenoot met wie hij samen rechten studeerde.   ...


Red.:   Dit het gesloten netwerk dat de kern van de oligarchie vormt. dermate gesloten, dat rotheid en corruptie onontkoombaar zijn. Alleen noemt men het andere, namelijk netwerken en vriendendiensten. Natuurlijk laat je je kamraad van het korps niet vallen. En daar is ook niets mis mee. Alleen als het gebeuren in de buitenlucht komt, gaat het reageren met de maatschappelijke zuurstof in die lucht, en krijg je de stank van wat bekend staat als corruptie. Tot grote verbazing van de vrinden, want die zitten in dezelfde club onder dezelfde deksel.
    De hele Chipsholzaak loopt als tientallen jaren, en al eerdere zijn er berichten van beotrowubare bronnen asl advocaten gekomen dat er van alles fout zat. Dat was de reden dat de spil: "liegende rechter" Hans Westeberg wel veroordeeld moest worden: advocaten getuigden tegen hem. Ook in dit artikel, aan het einde komt de geur weer naar buiten:

  In het advocatencircuit is het zoeken naar iemand die wel durft te twijfelen aan de integriteit van de oud-rechter. 'Pieter Kalbfleisch is een serieuze vent en een behoorlijk goede jurist, hoogstens is hij een tikkeltje autoritair', zegt Roland Gerritsen, advocaat te Amsterdam. Gerritsen wil over Kalbfleisch niet veel kwijt: in de Chipshol-affaire is hij opgetreden als raadsman van de familie Poot, de benadeelde partij. Hij wil geen gedoe met de Orde van Advocaten. Maar als Kalbfleisch zich onkwetsbaar waant, moet hij uitkijken.
    Gerritsen - nota bene sinds de jaren zestig actief lid van HFC: 'Deze zaak is al verder gevorderd dan ik ooit had gedacht. Er is sturing geweest, die vermoedens heb ik al lang en die komen steeds meer uit. Ik denk eerlijk gezegd dat dit muisje nog een staartje zal krijgen.'

Hetgeen de reacties van de vrienden in een opmerkelijk daglicht plaatst:
  Ferdinand Grapperhaus ziet het met leedwezen aan. Niet omdat het hier een dispuutgenoot betreft, maar omdat hij 'uit betrouwbare bron' heeft vernomen dat bij de toewijzing van Chipshol-zaak alles volgens de regels is gegaan. Grapperhaus typeert Kalbfleisch als 'een bijzonder aardige, rustige vent. Geen lawaaimaker, maar wel een gangmaker, in de goede zin van het woord.' Kalbfleisch studeerde tien jaar voor hem, maar in het studiejaar 1977-1978 leren ze elkaar in het dispuut kennen.   ...
    'Het is voor Pieter Kalbfleisch alleen maar prettig dat er onderzoek wordt gedaan. Dan worden naar ik verwacht op een grondige manier alle aantijgingen weerlegd.' Arthur Docters van Leeuwen, tussen 1995 en 1998 voorzitter van het college van procureurs-generaal en tussen 1999 en 2007 voorzitter van de AFM, heeft vaak in dezelfde omgeving als Kalbfleisch geopereerd, zowel logistiek als zakelijk.

Deze mensen moeten ook van de berichten naar buiten geweten hebben, en staan hier keihard te liegen. Het zijn gewoon trouwe leden van de corrupte oligarchenkliek. Waarover hier vast nog wel meer berichten komen, maar wie acuut op de hoogte gehouden wil worden of achtergronden zoekt, die kan terecht bij de website waar de val mee begonnen is: Klokkenluideronline uitleg of detail . Waar ook veel te lezen valt over een andere lid van deze bende: directeur-generaal van het departement van Justitie: Joris Demmink, waarover ook alhier binnenkort meer.
    Nog niet genoemd: de kunstsector. Op een aparte stapel ligt al een verzameling artikelen van deelnemers aan de wereld van kunst en cultuur waarin zij  hun afschuw van de PVV belijden. En hun verontwaardiging over het feit de de PVV dus iets minder dan goedgunstig en goedgeefs tegenover de kunst- en cultuurwereld staat. Een gang van zaken die ze, en de rest van de oligarchie zelf allemaal onder de natuurlijke orde der dingen scharen. Het was dan ook een verrassing voor de redactie een goed geformuleerd tegengeluid te lezen van iemand die zelf ook makkelijk in de oligarchie zou kunnen zitten:


Uit: De Volkskrant, 05-05-2011, door Geerten Waling

Hoe treurig dat de elite in een tentje zichzelf bevlekt

De auteur is historicus en promovendus aan de Universiteit Leiden. Hij stelt dat een 'kritisch debat' over een nieuw artistiek en politiek model zoals dat nu wordt gevoerd arrogant en volkomen wereldvreemd is.

Tussentitel: De PVV, de meest smaakmakende partij die het cultuurdebat oppookt, is bewust niet uitgenodigd

Vier kunstenaars en vier politici kruipen deze week samen in een tentje 'op zoek naar commitment' (V, maandag 2 mei). Met als voorwendsel een 'kritisch debat' over de bezuinigingen op kunst en cultuur wordt een wedstrijd quasi-intellectuele zelfbevrediging gehouden die alleen maar samenvat hoe wereldvreemd onze culturele elite is.
    Neem allereerst de naam: Allegories of good and bad government, naar de 14de-eeuwse fresco's van Lorenzetti. Van wie? Lorenzetti, kent u die niet? Schande. ...
    De Italiaanse titel van zijn werk is naar het Engels vertaald... Want in het Nederlands ga je je als culturele elite natuurlijk niet uitdrukken. Kom nou toch! De Nederlandse identiteit bestaat toch al niet. (Zijn Henk en Ingrid daar nou nog niet achter?)
    Het initiatief gaat over de Nederlandse kloof, tussen de Nederlandse politiek en de Nederlandse kunsten. Waarom dan toch een Engelse naamgeving? Belangrijker nog, wie bereikt men met deze titel, en vooral: wie haakt erdoor af?
    Als er een kloof is tussen kunst en politiek, heeft dat ook te maken met een onvermogen om grote delen van de samenleving te bereiken.
    Een prangend probleem van de sector, die dat niet alleen volledig negeert - maar zich er zelfs schaamteloos op laat voorstaan, getuige zo'n esoterische titel.   ...


Red.:   Soms zijn ze zelfs nog duidelijker: alles wat geen Engels verstaat en niet weet wie Lorenzetti is, is klootjesvolk uitleg of detail .

  Dan de deelnemers. De politiek is vertegenwoordigd door prominenten van PvdA (wethouder Amsterdam), GroenLinks (Tweede Kamer) en D66 (fractieleider Rotterdam). De oppositie doet dus stevig mee. Als vierde kruipt ook een VVD-wethouder uit het niet onverdienstelijke, doch kleinstedelijke Arnhem in de tent; afgewisseld door de VVD-burgemeester van Bloemendaal.    ...
    Het CDA ontbreekt op het culturele kampeerfeest. De PVV, de meest spraakmakende partij, die toch deze regering mogelijk maakt en het cultuurdebat oppookt, is bewust niet uitgenodigd. Want PVV-ers zijn 'andersdenkenden', met wie men niet wil 'verzanden in het verdedigen van standpunten'.  ...
    Het doel van het tentenkamp is 'een eerste cel zijn in een lang proces van vermenigvuldiging'.    ...
        'Een eerste stap van een nieuw artistiek en politiek model, een laboratorium, een platform, waar de grenzen tussen de domeinen opengaan.' (De Groene Amsterdammer, 20 april)

De Groene Amsterdammer is ook een steunpilaar van het politiek-correcte denken, het multiculturalisme en het kosmopolitisme. net als die bekendere organen als de Volkskrant, Vrij Nederland, en het overgrote deel van de publieke omroep.
    Ook de auteur weet het aardig samen te vatten:   
  Het is hierin dat de stuitende arrogantie en kortzichtigheid schuilen van onze culturele elite die het debat in een nog veel klemmender wurggreep neemt dan de PVV dat doet.   ...
    Hier spreekt een zelfingenomenheid die geen enkele grens opent, maar slechts verouderde kaders dikker aanzet.

Hetgeen slaat op de hele oligarchie. En toegespitst op het onderwerp:
  Het deel van de kunstensector dat profiteert van subsidies toont - net als bijvoorbeeld het academische milieu - zijn verlammende onvermogen om zichzelf te verantwoorden aan belastingbetalers.
    Van de laatsten voelt een grote groep zich vertegenwoordigd door VVD, CDA en ook PVV. Om SP en de kleinere partijen nog maar niet te noemen. Hoe kan een discussie over het 'vacuüm tussen kunst en politiek' gevoerd worden zonder noemenswaardige participatie van de meerderheid van leden van de Tweede Kamer?

Oftewel: het nieuwe initiatief is een hopeloze onderneming van gelovigen die alle contact met de heidenen schuwen.
    een eigenschap van de oligarchie die als beste illustreert wat haar waarde is, is haar diep weerstand tegen alles dat democratie is. natuurlijk: ze zegen dat ze democraten zijn, omdat dat niet meer anders kan in de huidige maatschappij.  Eindeloos graaien én de mensen stom houden, dat werkt niet meer.
    Maar natuurlijk moet je niet op hun woorden letten, maar op hun daden. En die zijn duidelijk: iedere keer dat er sprake is van meer invloed van de burgers, referenda enzo, zijn ze daar mordicus tegen. En mochten de burgers toevallig, door enen of andere misverstand, wél de gelegenheid hebben gekregen en ze stemmen inderdaad tegen de oligarchie, zoals bij het Europese referendum, zijn er altijd weer wegen om dat terug te draaien. De macht van de oligarchie, Nederlands of Europees gaat voor.
    Het enige dat ze nog niet hebben kunnen stoppen, ondanks hardnekkige pogingen, is de opkomst van de PVV. Hoewel men het wel geprobeerd heeft na de verkiezingen van 2010, met suggesties over een zakenkabinet uitleg of detail . Het ging niet door om dat sommigen toch door hadden dat zo'n ingrijpen zou kunnen uitlopen op een opstand, en verlies van alle macht.
    Maar dat ze ten diepste antidemocratisch zijn, werd recent weer eens bewezen door een paradepaardje uit de stal: vele malen minister, onder andere van justitie, Piet Hin Donner:


Uit: De Volkskrant, 05-05-2011, van verslaggever Emiel van Dongen

Kamer bezorgd over aan banden leggen van Wob
 
Tussentitel: Wob-verzoeken zijn nu soms een schot hagel | Piet Hein Donner - Minister van Binnenlandse Zaken

De Tweede Kamer is bezorgd over het voornemen van minister Donner van Binnenlandse Zaken om het opvragen van overheidsinformatie door burgers, journalisten en wetenschappers aan banden te leggen. De minister vindt dat er te veel 'oneigenlijk gebruik' van wordt gemaakt.
    Donner deed zijn uitspraken dinsdagavond in het kader van de Dag van de Persvrijheid. Verzoeken op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) moeten volgens Donner niet worden gehonoreerd als ze gaan over het proces dat voorafgaat aan een besluit. Alleen het besluit als 'gemeenschappelijk product' valt volgens Donner onder de openbaarheid van informatie.   ...


Red.:    Waarop meteen al reacties vanuit de journalistiek kwamen dat dat natuurlijk volstrekte onzin is: juist in het voortraject is te bepalen hoe zaken tot stand zijn gekomen en waar dingen fout zijn gegaan wat Donner natuurlijk ook wee, en de reden is om deze beperking voor te stellen. Vergezeld van drogredenen, natuurlijk:

  Verder stelde hij dat de kosten voor het openbaar maken van bepaalde overheidsinformatie soms niet opwegen tegen de 'winst' van openbaarmaking. Donner: 'Verzoeken zijn nu soms een schot hagel in de hoop dat één korreltje raak is. Tientallen ambtenaren hebben daar een dagtaak aan; dat is geen efficiënte tijdsbesteding.'
    Ook vindt de minister dat 'oneigenlijk gebruik' van de Wob moet worden tegengegaan. Zo zou het doel van sommige verzoeken enkel zijn om de dwangsom te incasseren die de overheid moet betalen als zij de informatie te laat levert of om de besluitvorming te frustreren.

Watt zelfs als het waar zou zijn, totaal niet opweegt tegen die gevallen die wel belangrijke informatie opleveren:
  Journalistenvakbond NVJ noemt Donners uitspraken 'zorgelijk'. Informatie over wat aan de overheidsbesluitvorming vooraf gaat, is volgens NVJ juist cruciaal om de macht te controleren. Algemeen secretaris Thomas Bruning: 'Zo kun je bijvoorbeeld controleren of belangen van bedrijven of bepaalde personen invloed hebben gehad.'
    Bruning stelt dat als Wob-verzoeken te veel werk kosten, de overheid eerst bij haarzelf te rade moet gaan. 'Zorg als overheid eerst maar eens dat je informatievoorziening goed is. Dan is het niet nodig om zo veel ambtenaren erop te zetten.'

En waar het natuurlijk om gaat is dit:
  Kamerlid Pierre Heijnen (PvdA) ... 'De minister gaat uit van 'geheimhouding, tenzij..., terwijl het idee van de Wob moet zijn: 'openbaarheid, tenzij'.

En aangezien openheid en informatie een kern van en noodzakelijke voorwaarde voor democratie zijn, zoals Piet Hein Donner ook heel wel weet, keert Piet Hein Donner zich dus welbewust tegen de democratie. Uit aristocratische en oligarchische machtwellust, natuurlijk.
    Geen helderder illustratie van de werking van de oligarchie, op het moment dat iemand zich tegen een lid of leden van die oligarchie durft te keren:


Uit: De Volkskrant, 19-05-2011, van verslaggevers Merijn Rengers en Ianthe Sahadat

Klokkenluider in de kou

Radboud Verberne is door de Raad van Toezicht van het ROC Rijn IJssel ernstig in de steek gelaten, vindt de klachtencommissie van het mbo.

De Raad van Toezicht van het ROC Rijn IJssel in Arnhem, waarin onder anderen de hoogste adviseur van het kabinet Rutte op het gebied van veiligheid en justitie Albert van der Kerk zat, heeft klokkenluider Radboud Verberne zeer slecht behandeld. Tot die conclusie komt de Klachtencommissie Governance en Beloning MBO.
    Verberne bracht een miljoenenfraude bij het ROC Rijn IJssel in Arnhem aan het licht. Volgens de commissie voor goed bestuur in het mbo had Verberne door de Raad van Toezicht van de school in bescherming moeten worden genomen. Ook had hij expliciet op de klokkenluidersregeling van de school moeten worden gewezen.
    Dit gebeurde niet. De school achtervolgde hem met verdachtmakingen, gedwongen overplaatsingen, pesterijen en juridische procedures.  ...
    e constatering dat de toezichthouder onjuist handelde, is pijnlijk voor de hoogste adviseur van het kabinet-Rutte op het gebied van justitie en veiligheid. Albert van der Kerk, oud-hoofdofficier van justitie in Arnhem, zat tijdens de subsidiefraude in de Raad van Toezicht van Rijn IJssel. Hij stapte eind 2008 op toen het ministerie vaststelde dat er sprake was van onregelmatigheden en het OM inlichtte over de fraude.
    Drie andere leden die destijds in de Raad van Toezicht zaten, zijn nog steeds in functie. Het gaat om voorzitter Cees van den Vlekkert, in het dagelijks bestaan directeur van de ANWB, Cathy van Beek, lid en plaatsvervangend voorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZA) en Hans Stellingsma, aandeelhouder en partner bij adviesbureau Quintel.
    De school ziet geen aanleiding om consequenties te verbinden aan de uitspraak van de commissie, laat de woordvoerder van het ROC Rijn IJssel weten. Ook is de school niet van plan de procedures stop te zetten die tegen Verberne lopen.   ...


Red.:   Het is een wonder dat Verberne nog van deze enkele instantie gelijk heeft gekregen, want klokkenluiders lukt gewoonlijk zelfs dat niet. De meeste klokkenluiders tegen de oligarchie kunnen alleen iets bereiken via de media .
    In het volgende artikel komen meerdere zaken samen:


Uit: De Volkskrant, 23-05-2011, door Michael Blok en Maartje Terpstra

Eerste Kamer is vitale verdedigingslinie

Michael Blok | Maartje Terpstra | Michael Blok en advocate Maartje Terpstra zijn verbonden aan het Platform Stop Racisme en Uitsluiting, dat vandaag een manifestatie houdt op het Binnenhof. ...


Red.:   En al meteen een interventie, want dit is de eerste koppeling: die tussen de juridische wereld, die sterk kosmopolitisch en D66 en oligarchisch is, met de "mensenrechten"-beweging, die sterk pro-migratie en pro-immigratie is, en dus ook kosmopolitisch en oligarchisch.

  Ze roepen de nieuwe Eerste Kamer op om toe te zien op naleving van de Grondwet en internationale verdragen door het kabinet.

Verbinding drie: die internationale clubs en hun verdragen zijn zo mogelijk nog kosmopolitische en pro-migratie en pro-immigrant en oligarchischer.
  Tussentitel: Veel voorgestelde maatregelen van het kabinet-Rutte zijn in strijd met de Grondwet

Verbinding vier: het zijn in al dit soort zaken rabiate leugenaars. Een capaciteit die je noodzakelijkerwijs sterk moet ontwikkelen als  lid van een graaiende oligarchie die zich fatsoenlijk probeert voor te doen.
  De Eerste Kamer heeft als taak te waken over de kwaliteit van wetgeving, en die te toetsen aan de Grondwet. In samenwerking met Defence for Children en Vluchtelingenwerk Nederland hebben wij de plannen van het kabinet- Rutte aan een kritische juridische toets onderworpen. Het blijkt dat veel voorgestelde maatregelen in het regeerakkoord in strijd zijn met de Grondwet.

De alinea waarvan de tussentitel de afkorting is. Natuurlijk wordt er geen draad van bewijs aangedragen.
  Het is daarom een trieste constatering dat deze regering mensenrechten vaak als lastig ziet of zelfs negeert. ... De zeer strenge regels voor gezinsvorming zijn bijvoorbeeld al eerder veroordeeld door de Europese rechter, maar worden in het regeerakkoord zelfs aangescherpt.

In de regels voor gezinshervorming zijn de gaten gedacht die het mogelijk maakten om ze te gebruiken voor kettingimmigratie. De oorspronkelijk regels waren amoreel, daar ze de rechten van de rechthebbers Nederlandse sociale voorzieningen schenden - kettingimmigratie van sociaal achterstandigen gaat ten koste van de bestaande zwakkeren.
  Het voorstel om het Nederlanderschap voorwaardelijk te maken creëert verschillende categorieën Nederlanders, kan mensen statenloos maken en ondermijnt de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid.

Het huidige beleid waarin iedereen meteen Nederlander wordt, besteelt al degen die bijgedragen aan de pot voor de sociale voorzieningen, omdat er nu miljarden gaat naar immigranten die niets hebben bijgedragen. 
  Ook kinderen worden door veel voorgenomen maatregelen in hun rechten aangetast. Ze hebben een absoluut recht op samenzijn met hun ouders en op veiligheid, maar dit wordt niet gerespecteerd door dit kabinet. Vooral kinderen van asielzoekers of kinderen met een niet-westerse ouder zijn hiervan het slachtoffer.

Asielzoekers maken misbruik van de bestaande regel van niet-scheiding van kinderen, door in Nederland kinderen te maken, die automatisch Nederlander worden, waardoor ze niet uitgezet zouden kunnen worden. Weer een vorm van misbruik van regels, die de rechten van Nederlanders schendt.
  Voor het schenden van kinderrechten is Nederland al meerdere keren op de vingers getikt

Weer diezelfde internationale rechters en instanties die een integraal deel uitmaken van de kosmopolitische oligarchie.
  De aangekondigde plannen met asielzoekers zijn grotendeels in strijd met het Vluchtelingenverdrag.

Alweer hun regels
  Alle bewijslast komt bij de asielzoekers te liggen, terwijl ze het voordeel van de twijfel zouden moeten krijgen.

Een keiharde geloofsbekentenis tot migratiefundamentalisme. Alom is bekend dat asielzoekers liegen dat ze scheel zien om maar een westers land binnen te komen uitleg of detail . Met genoemde voorstel zouden ze allemaal moeten worden binnengelaten
  Weer andere maatregelen in het regeerakkoord druisen in tegen het recht op privacy of tegen de vrijheid van godsdienst.

Weer een leugen: die maatregelen maken een einde aan een paar volkomen onterecht privileges die godsdienst heeft boven andere meningen uitleg of detail .
  Het kabinet geeft toe dat een deel van de plannen in strijd is met (Europese) rechtsregels, maar wil deze gaan veranderen. Dat kan soms nodig zijn, maar de schaal waarop deze regering dit wil ondermijnt onze rechtsstaat. Bij andere maatregelen lijkt het doel te zijn om de juridische ruimte voor overheidsbeleid op te rekken door de grenzen ervan op te zoeken en de nieuwe ruimte permanent te gebruiken voor beleid. Hiermee onttrekt de overheid zich steeds meer aan toezicht door de rechterlijke macht. Er worden tot slot maatregelen voorgesteld waarvan de regering al op voorhand weet dat ze zullen worden teruggedraaid door de Nederlandse of Europese rechter.

Waarmee wordt toegegeven dat de Nederlandse rechterlijke macht en de Europese rechterlijke instituties samenspannen tegen iedereen die het kosmopolitisme en migratiefundamentalisme van de oligarchie een halt willen toeroepen.
  De druk op onze rechtsstaat zal in de komende periode alleen maar toenemen.

Een ledigen en een omdraaiing der feiten: het samenspannen van de rechterlijke macht met de oligarchie aan de top van de maatschappij, samen tegen de onderste tweederde, is een ernstige bedreiging voor de rechtsstaat.
  De Eerste Kamer is daarbij een belangrijke verdedigingslinie. 

En hier wordt toegegeven dat de Eerste Kamer deel uitmaakt van die rechtstaat bedreigende oligarchie.
    Voor een oligarch gelden natuurlijk andere regels dan voor een gewone burger. Eerst de regel voor de oligarch:


Uit: De Volkskrant, 16-06-2011, van verslaggeefster Maartje Bakker

Lager inkomen voor bestuurders in het onderwijs

Onderwijsbestuurders krijgen een lager maximuminkomen dan andere bestuurders in de publieke sector. Hun beloning gaat variëren tussen een maximum van 85.000 euro voor bestuurders van kleine basisscholen tot 217.000 euro voor bestuurders van universiteiten.
    Dat is besloten op het ministerie van onderwijs. ...
    Het zijn vooral de bestuurders van hogescholen en universiteiten die hun inkomen in de nabije toekomst zien slinken: 50 procent van hen zit boven de norm. ...
    Aan hun huidige contracten valt niet te sleutelen. Pas bij een herbenoeming of een nieuwe aanstelling worden de nieuwe regels gevolgd.   ...


Red.:   En hier de regel voor de gewone burgers:


Uit: De Volkskrant, 16-06-2011, van verslaggeefster Madelon Meester

'Nog minder loon? Ik wil niet in de bijstand'

Tussentitel: Thuishulpen Viva! moeten 25 procent salaris inleveren

Het is sinds januari al de zesde keer dat de werknemers van Viva! Thuiszorg staken. Woensdagmiddag hebben ruim veertig werknemers zich verzameld op de Grote Markt in Haarlem. De werknemers voelen zich onder druk gezet. Als ze niet akkoord gaan met een loonsvermindering van 20 procent, dreigt Viva de werknemers te ontslaan.   ...


Red.:   Dat zou bij de oligarchen natuurlijk ook werken: 25 procent inleveren, of je wordt ontslagen. Maar zoals gezegd: oligarchen zijn geen gewone mensen. Oligarchen zijn meer.
    Voor het omgaan met de oligarchie geldt hetzelfde als voor dineren met de duivel: Je moet een lange lepel meebrengen. FNV-voorzitter Agnes Jongerius heeft dat niet gedaan, en zich laten verleiden tot langdurige onderhandelingen met de oligarchie. En wie langdurig aan tafel zit met een partij die de vrijwel volledige macht heeft, raakt vanzelf betrokken - het bekende Stockholm-syndroom uitleg of detail . Jongerius heeft zich laten trekken in een akkoord over pensioenen dat de positie van de werkgevers verbetert, en die van weknemers verslechtert:


Uit: De Volkskrant, 18-06-2011, column door Martin Sommer

De karavaan trekt verder

Tussentitel: De ban van 65 jaar is gebroken zonder volle Malievelden

... de afgelopen dagen werd wel een historisch akkoord gesloten over de oude dag. De ban van 65 jaar is gebroken. Zonder volle Malievelden of Griekse taferelen. Een akkoord dat, zeggen sommigen, qua belang het befaamde akkoord van Wassenaar van 1982 naar de kroon steekt. Toen ging het over winstherstel, werkgelegenheid en sanering van de overheidsschuld. ...
    Ditmaal is de ruil een hogere pensioenleeftijd voor de overheid, een welvaartsvaste AOW en bescherming van de werknemers boven de 55 voor Agnes Jongerius. En het binnen de perken houden van de premies voor de werkgevers. ...


Red.:    De welvaartvastheid van de AOW is, alom omschreven, gegoten in de vorm van een sigaar uit eigen doos, waarna overblijft een beperking op de betalingen door de werkgevers zonder beperking op die van de werknemers, en een verhoging van de pensioenleeftijd. Een eenzijdig akkoord. Gebaseerd volgens Sommer op:

  Jongerius heeft haar knopen geteld, zoals Wim Kok ooit die van hem.

Een charmante interpretatie van de werkelijkheid, waarvoor het Stockholm-syndroom een veel betere verklaring is. Met een kenmerkend bij-effect:
  Of Jongerius het akkoord erdoor sleept, is ongewis. De FNV moet nog een ledenraadpleging houden en de grootste bond, Bondgenoten, ligt dwars. Nog een historische parallel: in 1982 had Wim Kok trubbels met zijn grootste bonden, de Industriebond, de Voedingsbond en de Vervoersbond. Ze gingen later op in... FNV Bondgenoten. Kok redde het met de hakken over de sloot. Als Jongerius dat voor elkaar krijgt, wacht haar het ministerschap van Staat.

Voor aan de oligarchie bewezen diensten - zoals het geval Kok heeft aangetoond. En onze dank aan Martin Sommer, die dit, vermoedelijk onbedoeld, zo heeft opgeschreven.
    Iemand schrijft een waar woord, wat hij ongetwijfeld niet zo bedoeld heeft;


Uit: De Volkskrant, 17-06-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Paul Brill

Harde Griekse realiteit

Veel Grieken lijken nog niet te beseffen hoe nijpend de situatie van hun land is. Extra noodsteun wordt duur betaald.

...    Zoals de ouderwetse stakingsactie van woensdag onderstreepte, zijn velen er nog steeds niet van doordrongen hoe nijpend de situatie van het land is, hoe onvermijdelijk zware ingrepen zijn en hoe gering de buitenlandse animo is om Athene nog meer miljarden toe te spelen.
    Niet dat de protesten volslagen onbegrijpelijk zijn. De schuld voor de misère ligt vooral bij de politieke en financieel-economische bovenlaag, niet bij de doorsnee-burger. ... Er moet collectief schoon schip worden gemaakt.


Red.:   Wat natuurlijk precies zo geldt in Nederland, waar het ook de bovenlaag is die de Griekse bovenlaag in staat heeft gesteld die wantoestanden te kweken:


Uit: De Volkskrant, 17-06-2011, ingezonden brief van Ruud Hilhorst (Utrecht)

Beoordelingsvermogen

Dat de Grieken er een potje van hebben gemaakt is duidelijk. Maar wat te denken van het beoordelingsvermogen van al die bankiers en pensioenfondshouders die, na eerst flink te hebben geïnvesteerd in 'versneden' hypotheken in de Verenigde Staten, nu ook al een vermogen hebben gespendeerd aan de Griekse staatsschuld. Naar mijn idee is dat pas zorgelijk!


Red.:   Brandstof voor een revolutie.
    De aanleiding voor het volgende artikel is een stom plan van de rechtse ideologen. Maar als bij-effect leidt het tot reeks onthullingen:


Uit: De Volkskrant, 29-06-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

Korte metten met KNMI

De coalitie schopt tegen heilige huisjes. Dat is verfrissend. Jammer alleen dat de aanval voortkomt uit rancune.

Een frisse wind door het land kan geen kwaad. Dat de coalitie van VVD, CDA en PVV daarbij geen heilig huisje schuwt, is ook best verfrissend. Het leverde al levendige debatten op over de publieke omroep, de rechterlijke macht, Staatsbosbeheer en het koningshuis. En nu is dan het KNMI aan de beurt, koninklijk meteorologisch instituut sinds 1854.  ...
    Zo past het KNMI-debat in een patroon: te vaak worden aanvallen vanuit de coalitie schijnbaar gedragen door rancune. Wie vragen stelt bij de formatie, zoals de koningin, moet invloed inleveren. Wie kritisch is over de PVV, zoals de omroep IKON, mag geen politieke programma's meer maken. Wie vragen stelt over de omgang met asielzoekers, zoals het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, moet bevoegdheden inleveren. ...


Red.:    Allemaal uitwassen van de macht van de oligarchie. En allemaal een uitstekende zaak dat ze worden ontmanteld. De journalistiek, partner van de oligarchie, staat er natuurlijk wel achter ...
    Een enkel staaltje meer praktisch oligarchisch gedrag:


Uit: De Volkskrant, 08-07-2011, ANP.

Hbo-topman verduisterde voor acht ton

Tegen een 44-jarige oud-directeur van hogeschool Windesheim in Zwolle is donderdag 30 maanden celstraf geëist, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. De man stond terecht voor de rechtbank in Zwolle wegens verduistering in dienstbetrekking en fraude.
    Jelle B. heeft bekend 8 jaar lang grote bedragen te hebben verduisterd. Hij diende 175 vervalste facturen in. De hogeschool is voor 824 duizend euro benadeeld, aldus het Openbaar Ministerie. De fraude kwam aan het licht via een brief van de ex-vrouw van B.
    Na de scheiding werd zijn vrouw boos omdat B. een rekening niet had betaald. Zij wist van de fraude want het geld was bedoeld voor haar paardenfokkerij. ...


Red.:   Slechts door toeval komt dit aan het licht. Het gedrag komt dus veel meer voor. Maar fundamenteler: dit is gewoon onhandig gedaan. De meeste oligarchen weten precies hetzelfde te bereiken, door trucs die dicht bij of binnen de wet blijven. Gesanctioneerde smeerlapperij. Witte-boorden criminaliteit wordt systematisch gedekt door manipulatie van wet en regels, en uiteindelijk vaak ook nog door klassenjustitie. Steel 1000 euro en je gaat voor een jaar de bak in - steel een miljoen euro, en je komt er vanaf met een boete.
    Nog een belangrijk kenmerk van de  oligarchie: als je er eenmaal toe hoort, kan je bijna prutsen wat je wil - ze bieden elke keer weer een nieuw baantje:


Uit: De Volkskrant, 19-07-2011, column door Arnon Grunberg

Opportunisme

Ben Knapen, staatssecretaris Buitenlandse Zaken, was ooit hoofdredacteur van NRC Handelsblad. Wat zijn verdienste in die functie was, is mij onbekend, maar als lid van de raad van bestuur van het uitgeverijconcern PCM, voormalig eigenaar van de Volkskrant, is Knapen medeverantwoordelijk voor bijvoorbeeld de vernieling van uitgeverij Meulenhoff. ...


Red.:   Na de vernieling van Meulenhoff heeft hij ook nog eens als PCM-bestuurder een paar honderd miljoen weggegeven aan het hedgefonds Apax. En ter beloning wordt hij dus staatssecretaris. Volkomen typerend. Nog wat voorbeelden hier uitleg of detail uitleg of detail .
    Weer een combinatie-artikel:


Uit: De Volkskrant, 20-07-2011, column door Toine Heijmans

Prinses Rebekah

... Rebekah Brooks is een spil in het journalistieke schandaal dat zich ontvouwt in Groot-Brittannië. ...
    Op de spaarzame YouTube-beelden die van Rebekah beschikbaar zijn, verschijnt ze als een charmante vrouw die bijvoorbeeld Cherie Blair een voorzichtige kus geeft op de wang. In een (geniepig opgenomen) gesprek met een groep verslaggevers van News of the World, hoor je een manager die met kalme stem vertelt dat het goed gaat komen. Gisteravond gaf ze met dezelfde kalme stem antwoord op vragen van parlementariërs. ...
    In 2003 vertelde Rebekah keurig aan een commissie van het Lagerhuis dat haar krant politiemensen betaalde voor informatie. Het kritische Lagerhuislid dat de vraag stelde, stond een tijd later met een foto in de krant (halfnaakt, zo zijn ze bij de tabloids) maar niemand kan sindsdien zeggen dat ze niet wisten van de geheimedienstmethoden. The Guardian publiceert al jaren over de tabloidgekte. Een echt schandaal wilde het niet maar worden. Totdat prinses Rebekah en/of haar lakeien te ver gingen en de telefoon afluisterden van een vermoord meisje. En nu is iedereen kwaad.   ...


Red.:   Het ook hier, net als overal elders, niet duidelijk genoeg gemaakt wat voor een fundamenteel onderscheid het is voor het publiek dat de roddelbladen koopt, meest gewone Engelsen, of degene die afgeluisterd en opgejaagd wordt iemand uit de top of ook een gewone burger is:

  Rebekah was de prinses in de balzaal van de Britse elite, waar iedereen die belangrijk was zijn dansje deed. Regelmatig kreeg iemand tijdens de dans een knietje, of werd bloedend op de vloer gesmeten, maar dat was nu eenmaal de gewoonte in de balzaal. Ze namen niet eens meer de moeite het bloedspoor weg te poetsen.
    Ze dansten in een wereld die ze samen hadden bedacht, en waar de wetten van de gewone wereld niet meer golden. Dat hebben we eerder gezien: bij de bankiers met hun bonussen en woekerpolissen, bij de vastgoedjongens met hun fraude, en bij de wielrenners met hun doping. Zolang de rest van de wereld ze hun gang laat gaan, is er niets aan de hand. En wat konden ze lang hun gang gaan.

In wat andere woorden: mensen uit de top zetten zichzelf in die positie vanwege de voordelen die het heeft - welwetende dat ze de gewone burgers daarmee benadelen want voor het extra voordeel doen ze het juist. Ze zijn fair game, een eerlijk doelwit. De gewone burger is dat niet, al was het maar omdat hij niet de voorrechten heeft van de toppersoon. Dat de massale verontwaardiging pas opstak na het bekend worden van het geval van het vermoordde meisje is dus strikt logisch - en nauwelijks hypocriet. En de laatste alinea toont onbegrip hiervoor:
  Iedereen is boos op Rebekah. De grote vraag is, of de Britten ook boos gaan worden op die andere dansers, en op zichzelf.

Boos worden op die andere dansers kunnen ze nauwelijks, want dat is hun leidende elite. Boos worden daarop betekent dat je je gewaar gaat worden van de smerige rol die ze zijn gaan spelen en dan zou je eigenlijk aan de revolutie moeten gaan. Maar dat wil je natuurlijk alleen in uiterste nood, want revolutie is altijd bloedig en kostbaar. 
    En boos op zichzelf zijn, hoeven ze dus helemaal niet.
    Auteur Heijmans zegt wel een aantal ware dingen, maar beseft toch kennelijk niet wat zijn positie is: lid van een lakeien-middenlaag, niet al te ver van de graaiende top aan wie ze steun verlenen.
    De Europese leiders gaan definitief afspreken dat ze de Europese burgers laten betalen voor het graaien van de Griekse en Europese rijken. De Volkskrant wijdt er twee commentaren aan:


Uit: De Volkskrant, 21-07-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Fokke Obbema

Riskante eurotop...

Een 'alomvattend antwoord' gaat ook deze eurotop niet opleveren. De reactie van de financiële markten op het uitblijven daarvan moet worden gevreesd.

Het gevaar is groot dat de Europese regeringsleiders op hun eurotop met een oplossing komen die de financiële markten gaat teleurstellen. ...


Red.:   Obbema  gelooft heilig in de financiële markten - de instelling van mondiale roofridders op gigantische schaal. Je vraagt je echt af waarom hij dat doet: stompzinnigheid, kwaadaardigheid, wat anders...?

  De sleutel ligt bij Merkel. Haar hardnekkige, door Nederland ondersteunde eis dat de private sector moet meebetalen aan de Griekse redding is begrijpelijk op politieke gronden. Maar de vorm die daarvoor tot dusver werd gesuggereerd, was onverstandig. Want het meebetalen door banken die Griekse staatsobligaties in bezit hebben, zou in de ogen van kredietbeoordelaars neerkomen op wanbetaling.

De kredietbeoordelaar die de kredietcrisis mede hebben veroorzaakt, met hun frauduleuze producten. En met hun frauduleuze beoordelingen van Griekenland en de andere olijfolie-landen als kredietwaardig, hetgeen door de banken als smoes is gebruikt om die landen geld te geven, terwijl iedereen met enig gezond verstand wist dat de economie en arbeids- en belastingmoraalmoraal in die streken sterk te wensen over lieten en laten. Precies hetzelfde als men dus gedaan heeft met de Amerikaanse hypotheken: welbewust te hoge adviezen afgeven zodat de rijken erop los konden speculeren en miljarden in hun zak steken, waarna bij het barsten van de zeepbel de burgers het verlies konden dekken.
    Maar de media steunen deze gang van zaken zelfs:
  dat de Europese regeringen en daarmee de belastingbetalers de lasten van de Griekse redding zo snel mogelijk in hun geheel op zich moeten nemen.

Met onder andere het dreigen met hel en verdoemenis:
  Wordt deze harde realiteit niet onder ogen gezien, dan riskeren de Europese leiders een nog veel grotere crisis waarin ook grote Europese landen als Spanje en Italië dreigen te worden meegezogen.

Het maakt natuurlijk geen zier uit voor Spanje en Italië wat er in Griekenland gebeurt - die zullen zelf orde op zaken moeten stellen. Men zal wel weer op "de financiële markten" doelen. Wat de vraag oproept hoe het toch kan dat China zijn munt op een lage koers kan houden, terwijl hij volgen de principes van "de financiële markten" sterk gestegen zou moeten zijn. Kennelijk kan je dus wel zonder de "financiële markten".  Die "financiële markten" die natuurlijk ook niets anders zijn dan de bovenlaag van de graaiende oligarchie. Het soort mensen dat je doet denken aan Franse tijden en de Bastille.
    Maar misschien gaat het ook wel om dit:
   Dat besmettingsgevaar zou zelfs het einde van de eurozone in beeld brengen.

Het Europese Imperium.
    Nummer twee zit natuurlijk ook helemaal in de modder ...
 

Uit: De Volkskrant, 21-07-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

..die De Jager kan winnen

Minister van Financiën Jan Kees de Jager staat hoe dan ook voor zijn moment van de waarheid. ...
    Als de financiële markten die oplossing ook kunnen verteren ...


Red.:   De 'financiële markten' - de graaiende oligarchie. Waarvoor hij overigens ook een directe leugen nodig heeft:

  Of De Jager nu wil of niet: hij moet wel rekening houden met de scepsis thuis. Tweederde van de Nederlanders verwerpt de steun aan de Grieken. In de Tweede Kamer is de situatie niet veel beter.

Want hier is de waarheid (uit dezelfde krant):


Uit: De Volkskrant, 21-07-2011, van verslaggevers Douwe Douwes en Kim van Keken

'Saneren en banken laten betalen'

... De opstelling van minister Jan Kees de Jager van Financiën is al een maand helder: 'Als Griekenland niet levert, zullen we nee moeten zeggen.' De banken en de pensioenfondsen moeten betalen.
    Een meerderheid in de Tweede Kamer steunt die opstelling. De coalitiepartijen VVD en CDA, voorstanders van de financiële redding van Griekenland, krijgen geen steun van gedoogpartner de PVV ('geen euro naar de Grieken'). Maar ze krijgen wel de zegen van de PvdA, GroenLinks, D66 en de SGP. Daarmee steunen 104 van de 150 Nederlandse parlementariërs het scenario van De Jager.   ...


Red.:   De situatie in de Tweede Kamer is dus wel veel beter: tweederde van de bevolking is tegen, en tweederde van de Tweede Kamer is voor. Omdat in de Tweede Kamer net als bij de banken en de "financiële wereld"-graaiers zitten. Die dus de hartelijke steun van de media krijgen (de rechtse kant ervan is natuurlijk nog veel meer voor de graaiers).
    Groot-winkelier Jaap Blokker stond bekend om zijn openheid - zo was hij een van de eersten in de top van de maatschappij die wees op de allochtone criminaliteit - door ervaringen met zijn eigen winkels. In deze verzameling heeft hij ook, postuum, een bijdrage:


Uit: De Volkskrant, 16-08-2011, van een verslaggever

Jaap Blokker briest voor de laatste keer

... de onlangs overleden Jaap Blokker ... in het recent verschenen jaarverslag van Blokker Holding.
    ... De oud-topman stond bekend om zijn gepeperde uitspraken in zijn voorwoord. In zijn laatste bijdrage - 'op het moment dat ik dit schrijf realiseer ik mij dat dit het laatste jaarverslag zal zijn waar mijn naam onder staat' - schrijft Blokker dat bankiers 'alle realiteitszin' verloren hebben. Daarbij is er nog een sneer voor Lodewijk de Waal, namens de overheid bij ING aangsteld. 'Desondanks heeft niemand deze rijkspitbull horen grommen of blaffen, laat staan zien bijten toen de bonussen werden vastgesteld. Het pluche van bancaire directiekamers doet kennelijk socialistische idealen verbleken.'   ...


Red.:   Dank u, heer Blokker.
    Bijna vergeten, maar de elektronische media staan natuurlijk ook helemaal bol van de oligarchie. Goed voorbeeld is Buitenhof, waar er onder leiding van Peter van Ingen diep geknipmest wordt richting de hoge heren van het dorp. Stel je voor dat ze volgende keer niet bij je langs willen komen om je buigingen in ontvangst te nemen ... Hier een enkel aflevering van deze lakeienrubriek, met als gasten twee rasechte oligarchen: Piet Hein Donner en Nout Wellink uitleg of detail (05-06-2011).
    De oligarchie is natuurlijk ook solidair. Rechtsgeleerde Ybo Buruma is een multiculturalist - dus is hij volgens zijn mede-juristen zeer geschikt voor de Hoge Raad:
 

Uit: De Volkskrant, 27-08-2011, door Ana van Es

Het OM vervolgt te veel flutzaken

Rechtspraak | Voordat hij wordt bijgezet in de Hoge Raad, spreekt Ybo Buruma nog één keer vrijuit over spraakmakende kwesties.

Rechters moeten hun geweten meer laten spreken, schrijft strafrechtjurist Ybo Buruma in Geen blad voor de mond. Nu staren ze zich vaak blind op wettelijke procedures, maar deze juridische haarkloverij garandeert geen juiste uitkomst. Dus moet de rechter 'ho' zeggen tegen een onrechtvaardig eindresultaat.
    Dat belooft wat, als Buruma volgende week toetreedt als lid van de Hoge Raad. Hij zal zeker willen morrelen aan de terughoudende opstelling van ons hoogste rechtscollege. De Hoge Raad controleert in beginsel slechts of lagere rechters de wet netjes hebben toegepast. 'Ho' zeggen als het feitelijke bewijs rammelt, luisteren naar het geweten - dat hoort daar niet bij.   ...


Red.:    "Het laten spreken van het geweten" is ook zo'n regel die tot een rechtssysteem zou kunnen behoren. En die op manieren ingevuld kan worden die die regel perverteren:

  Vanwege Buruma's vermeende linkse opvattingen probeerde de PVV dit voorjaar zijn benoeming in de Hoge Raad te blokkeren. Aanleiding is een hoofdredactioneel commentaar in het tijdschrift Delikt en Delinkwent, vier jaar geleden, waarin Buruma betoogt dat Wilders' wens om de koran te verbieden een echo is van een slogan van Mussolini: 'Alles binnen de staat, niets buiten de staat, een woeste totalitaire wil.'

Kennelijk behoort het tot het geweten van Ybo Buruma dat Geert Wilders niet deugt, en dat de islam vrijelijk tot de westerse beschaving moet worden toegelaten. Vermoedelijk, want het komt vrijwel altijd in die combinatie voor, met actieve steun vanuit die beschaving. Waar Buruma het over geweten heeft, verwart hij dat dus met ideologie. Want was het geen ideologie, dan zou hij zijn opvattingen moeten verklaren in de zin dat hij ze breder toepast, met name ook op die van de islam zelf. Hetgeen hij natuurlijk niet doet:
  Het omstreden artikel 'Wilders, Mussolini en de burgerlijke samenleving' staat integraal in Geen blad voor de mond. Het moet de PVV worden nagegeven: de relatie tussen Wilders en Mussolini is vergezocht. Buruma vliegt hier uit de bocht. Dat hij zich daarvan achteraf in dit boek geen rekenschap geeft, is een gemiste kans.

Hetgeen een kenmerk is van  zowel ideologie, als een van de gevolgen van ideologie: een gebrek aan geweten.
   De redactie had zich sinds het bekend worden van deze benoeming afgevraagd wat Buruma in de Hoge Raad zocht, gezien zijn openbare profiel:
  De geëngageerde jurist geniet ervan om een scherp standpunt te verkondigen.

Bij het lezen van dit artikel kwam er een vermoedelijk antwoord: om in de Hoge Raad beter de ideologie te kunnen dienen. De ideologie van de multiculturele samenleving inclusief een actieve rol van de islam. Een ideologie die dus representatief is voor de hele Hoge Raad, want anders zou iemand met zo'n scherp en bekend profiel nooit binnen de Raad gekozen worden, omdat hij niet zou passen.
   En dus zijn de oligarchen in de media solidair met Ybo Buruma:


Uit: De Volkskrant, 30-08-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

Verdachte rechters

Ybo Buruma zwicht voor de PVV en zegt zijn PvdA-lidmaatschap op. Hij schept zo een ongewenst precedent.

Uit praktisch oogpunt is het begrijpelijk dat Ybo Buruma zijn PvdA-lidmaatschap heeft opgezegd nu hij als raadsheer aantreedt in de Hoge Raad. Sinds de PVV luidkeels protesteerde tegen zijn aanstelling omdat hij 'veel te politiek' is, bleven de vragen op Buruma afkomen. Ook niet-PVV'ers zeiden het niet te begrijpen: waarom weigerde Buruma politiek en rechtspraak te scheiden? Het is logisch dat hij daarvan af wilde, zodat hij zich op zijn werk kan concentreren, maar principieel is het jammer dat hij is gezwicht voor de druk.
    Ten eerste is het zeer de vraag of het helpt. Het kwaad is al geschied. Door Wilders' verdachtmaking is Buruma's naam verbonden aan de PvdA. Dat is niet opeens weg. Wie hem niet vertrouwde, zal niet zo makkelijk van mening veranderen.   ...


Red.:   Natuurlijk gaat het niet om het lidmaatschap van de PvdA - het gaat om actieve bemoeienis met een discussie waarin hij mogelijk recht zal moeten spreken. Een actieve bemoeienis die duidelijk op ideologie is gebaseerd, en daarom niet zal veranderen met functie. Du Pré noemt geen van deze overwegingen. Hij is maar wat blij met Buruma.
    Ook in het buitenland bestaat natuurlijk een oligarchie, en ook daar zijn het frauderende ploerten:


Uit: De Volkskrant, 05-08-2011, van verslaggever Jonathan Witteman

Franse justitie begint onderzoek naar Lagarde

De Franse justitie begint een onderzoek naar de rol van IMF-voorzitter Christine Lagarde. Het gaat om een omstreden miljoenenschikking met zakenman Bernard Tapie tijdens haar periode als minister van Economische Zaken. Dat heeft het Hof van Justitie van de Republiek donderdag bekend gemaakt, na een klacht van de Parti Socialiste.
    Tapie, een vriend van president Nicolas Sarkozy, kreeg in 2008 een schadevergoeding van 285 miljoen euro nadat Lagarde een schikking had afgedwongen in het slepende conflict tussen Tapie en de bank Crédit Lyonnais.
    De toenmalige staatsbank had begin jaren negentig bemiddeld bij de verkoop van sportartikelenfabrikant Adidas, waarvan Bernard Tapie eigenaar was. Tapie beweerde later door de bank te zijn opgelicht. Lagarde, prominent lid van Sarkozy's partij UMP, zou haar positie hebben misbruikt ten gunste van Tapie, luidt de verdenking.   ...
    Lagarde besloot in 2007 tegen de wil van haar adviseurs in om de zogenoemde Adidas-affaire buiten de rechtszaal te beslechten. Het geschil tussen Tapie en Crédit Lyonnais duurde toen al dertien jaar. De door Lagarde aangestelde rechters kenden Tapie uiteindelijk een schadevergoeding toe van 285 miljoen euro. Geld uit de zak van de belastingbetaler, vond de Franse oppositie.
    De voormalige bedrijvendokter Bernard Tapie was naast Adidas-topman ook voorzitter van voetbalclub Olympique Marseille en begin jaren negentig was hij korte tijd minister in het socialistische kabinet-Bérégovoy.
    In 1995 werd hij veroordeeld voor poging tot omkoping van voetballers van Valenciennes in mei 1993, drie dagen voor de gewonnen Champions League-finale tegen AC Milan. Later kwam daar nog een veroordeling wegens belastingfraude bij.   ...


Red.:   En dat staat aan de top van de financiële wereld ... Oftewel: de rest is net zo of nog veel erger.
    En nog een Frans kwestietje:


Uit: De Volkskrant, 23-09-2011, van correspondent Ariejan Korteweg

Vertrouwelingen van Sarkozy opgepakt

De affaire 'Karachigate' gaat terug tot 2002, maar komt nu gevaarlijk dicht in de buurt van de president. Een wapendeal, smeergeld en een bloedige aanslag.

Met de aanhouding van twee voormalige medewerkers komt Karachigate angstig dicht in de buurt van de Franse president Nicolas Sarkozy. De twee mannen worden ervan verdacht een rol te hebben gespeeld in een smeergeldaffaire ten behoeve van de verkiezingskas van voormalig eerste minister François Balladur.
    Nicolas Bazire geldt als een van de intimi van Sarkozy. Hij was in 2008 getuige op diens huwelijk met Carla Bruni en wordt vaak genoemd als informeel adviseur. Bazire verliet de politiek om in zaken te gaan: hij is directeur van de Groupe Arnault, waartoe multinationals als LVMH en Carrefour behoren.
    De andere verdachte, Thierry Gaubert, was politiek medewerker van Sarkozy in de jaren tachtig, toen die burgemeester van de Parijse voorstad Neuilly werd.
    Karachigate is genoemd naar de aanslag in de Pakistaanse stad Karachi, waarbij in mei 2002 veertien mensen om het leven kwamen, onder wie elf Fransen. Die Fransen waren werknemers van een scheepswerf, betrokken bij de levering van drie onderzeeërs aan Pakistan. Het leek aanvankelijk om een terroristische aanslag te gaan. Maar naarmate het onderzoek vorderde, bleken er financiële belangen in het spel te zijn.
    De Franse regering zou smeergeld hebben betaald aan Pakistaanse tussenpersonen die de wapendeal mogelijk hadden gemaakt. Een deel van dat smeergeld, de 'rétrocommission', zou volgens afspraak terugvloeien naar Franse politici, die het geld zouden gebruiken voor de verkiezingscampagne van Balladur. ...
 

Red.:    Weer terug naar Nederland, waar voormalig economie-chefredacteur van de Volkskrant Frank Kalshoven, wiens geest nog altijd daar rondwaart en waar hij een vast column heeft, nog eens duidelijk uit de doeken doet aan welke houding de media hebben ten opzichte van de oligarchie:


Uit: De Volkskrant, 24-09-2011, column door Frank Kalshoven, directeur van De Argumentenfabriek

Feitenvrije politiek en een echt minderheidskabinet

Tussentitel: Er staat verdorie een wereldeconomie te wankelen

...   Als de doelstelling is dat het parlement in crisistijd over de onderhanden crisis spreekt - en dat lijkt me wenselijk - zijn er twee problemen op te lossen. Eén in het land, en één in Den Haag.   ...
    'Schapen', 'zakkenvullers' en 'viezeriken' zijn onterechte generalisaties over politici in Den Haag. De overgrote meerderheid van de dames en heren probeert goed zijn werk te doen. Dit wordt hen bijkans onmogelijk gemaakt. Het is hoog tijd dat ze hier zelf een probate oplossing voor verzinnen. Er staat verdorie een wereldeconomie te wankelen.


Red.:   Misschien zijn niet alle woorden zo zorgvuldig gekozen, maar dat is dan ook de keuze van Frank Kalshoven. In plaats van 'viezerikken' zou je "hypocrieten" en/of "leugenaars" willen invullen. In plaats zakkenvullers' lijkt 'zakkenvullertjes' wat juister omdat de echte zakkenvullers natuurlijk elders zitten. En  dat 'Schapen' is echt onjuist. Dit moet vervangen worden door "hyena's" - of een andere soort die zijn maag vult met de karkassen van dieren omgebracht door het grotere roofwild. Het soort waar Frank Kalshoven er één van is, en ook zijn huidige plaatsvervangers toe behoren.
   En wat is de aanleiding voor deze ontboezeming, want zo mag je dit wel noemen:

  De wereldeconomie balanceert op de rand van een nieuwe crisis, en de Algemene Beschouwingen werden deze week gedomineerd door de woord- en themakeuze van PVV-leider Geert Wilders.

Maar de echte pijn zit natuurlijk niet in de gekozen woorden van Wilders. Dat zijn kleinigheden. De echte pijn zit in het niet-nog-meer-Europa standpunt van Wilders, waarin hij keihard gelijk heeft gekregen: nog meer geld aan Griekenland is onzin, want dat land is failliet (eigenlijk is dit "niet-liquide", want ze hebben rijkdom in de vorm van land die veel groter is dan de schuld). En eerst moet je afspraken maken over dat faillissement, voordat je iets anders gaat doen. Maar dat faillissement durft men het niet over te hebben, omdat men het zelf heeft veroorzaakt, met zijn eurofilie en euromanie. Daar schuilt de echte pijn. Bij de oligarchie van bestuurders, politici en media.
   Het volgende is een klassieker:


Uit: De Volkskrant, 03-10-2011, van een verslaggeefster

VVD-senator Jos van Rey verdacht van belangenverstrengeling

VVD-senator Jos van Rey heeft de schijn gewekt van belangenverstrengeling. In zijn functie als wethouder van Economische Zaken in Roermond besliste hij mee over vastgoedprojecten van een bevriende ondernemer.
    Ook zou hij zijn eigen belangen, als bezitter van 19 vastgoedobjecten, hebben kunnen laten meewegen bij politieke beslissingen. Dat meldt De Stentor.
    Het gaat voornamelijk om de relatie die Van Rey onderhoudt met de Roermondse ontwikkelaar Piet van Pol. De twee gingen samen op vakantie, Van Rey verbleef twaalf keer in Van Pols vakantievilla en ze bezochten samen voetbalwedstrijden.   ...


Red.:   Een veelvoorkomend gevalletje. Dat op alle niveaus speelt. Het is alleen uit te roeien door iedereen die erop betrapt wordt te ontslaan. Maar dat zal deze oligarchie nooit invoeren.
    Wellicht dat sommigen, of misschien zelfs velen, nog het idee hebben dat toppolitici mensen zijn die enige deskundigheid hebben en weten wat ze doen. Dat is sowieso al uiterst onwaarschijnlijk, omdat dit soort competenties onder alfa's en gamma's al zeldzaam zijn, en onder dat deel van hen dat zich aangetrokken voelt tot de politiek dit tot het absolute nulpunt nadert. Wat weer eens gedemonstreerd werd, voor ons gunstig, op een gevoelig vlak:


Uit: De Volkskrant, 16-12-2011, door Jan Hoedeman en Remco Meijer

Reconstructie | Het gesteggel rond de benoeming van Piet Hein Donner tot 'onderkoning'

Maanden irritaties, zelfde uitkomst

Vandaag zal de ministerraad instemmen met de benoeming van Piet Hein Donner (CDA) tot vicepresident van de Raad van State. Dat hij het zou worden, stond eigenlijk al een half jaar vast. Verslag van een lijdensweg.

Minister-president Mark Rutte en vicepremier Maxime Verhagen wisten niet dat voor de vacature van vicepresident van de Raad van State een advertentie moest worden geplaatst. Zij dachten de benoeming van Piet Hein Donner tot 'onderkoning van Nederland' voor de zomer binnenskamers te kunnen afronden, nadat in de formatie van 2010 al de politieke afspraak was gemaakt dat de post het CDA zou toevallen.   ...


Red.:   Prutswerk van de hoogste soort. Dat ze gestart zijn met dit:

  al op woensdag 6 juli wist De Telegraaf het zeker. CDA-minister Donner van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties zou op 1 februari 2012 Herman Tjeenk Willink (PvdA) opvolgen als vicepresident van de Raad van State. Zijn benoeming zou al die vrijdag, 8 juli, in de ministerraad aan de orde komen.

Het standaard lekje, om de meute al vast voor te bereiden. Ook gepland vlak voor de vakantie, zodat er zo min mogelijk ophef ontstaat.
  Maar die vrijdagmiddag gebeurde er iets heel anders. Op zijn wekelijkse persconferentie kwam premier Rutte (VVD) met de mededeling dat na de zomer een advertentie in de krant zou worden geplaatst voor de vacature. Daarop zou iedereen die zich gekwalificeerd achtte, mogen solliciteren.
    Wat was er gebeurd? Na het bericht in De Telegraaf werden Rutte en Verhagen erop geattendeerd dat tussen 2007 en 2009 een slepend Kamerdebat was gevoerd over een herziening van de Wet op de Raad van State. ...
    ... In de nota van wijziging heeft het kabinet dat aangegeven: 'Er komt een advertentie waar mensen op kunnen reflecteren. Dat betekent dat er volle transparantie over het benoemingsproces plaatsvindt.'
    Aldus kwam het te staan in artikel 2 van de herziene wet. ...

Een grotigheid, over het hoofd gezien door de prutsers.
  Rutte zag zich dus gedwongen een personeelsadvertentie op te stellen, met profielschets, die in de Staatscourant gepubliceerd diende te worden. Dat gebeurde met vertraging. De advertentie verscheen pas op 17 oktober, de sluitingstermijn was 10 november.

Nu komt deel twee, die gaat over de werking van de oligarchie:
  Daarvoor waren verschillende redenen. In de zomer kwamen krachten los in het CDA die zich sterk maakten voor een andere kandidaat dan Donner. Het zou goed zijn voor het onafhankelijke profiel van de Raad, was de redenering, als de nieuwe vicepresident een tegenstander van de huidige gedoogconstructie was. In plaats van de pleitbezorger die Donner was geweest voor samenwerking van de VVD en het CDA met de PVV van Geert Wilders.
    Daarmee hing de tweede reden voor vertraging samen. Om de dissidente Kamerleden Ab Klink, Ad Koppejan en Kathleen Ferrier vorig jaar mee te krijgen met steun voor het minderheidskabinet, hield Donner als bemiddelaar de drie flink onder water. Deze en andere handelingen in de formatie gaven een vlekje op Donners voorheen probleemloze relatie met koningin Beatrix - in de formatie procesbewaker.
    Een goed gesprek daarover tussen Donner en Beatrix, die voorzitter is van de Raad van State, had nooit plaatsgevonden. Het geval wilde dat Donner als verantwoordelijk minister zou meereizen met het bezoek van de koningin aan het Caribisch deel van het Koninkrijk, van 27 oktober tot en met 6 november. Daar, op de Antillen, 'werden de plooien gladgestreken', zegt een betrokkene.
    De reis vond plaats terwijl de procedure liep. Volgens een ingewijde is er om die reden lang gewacht met het plaatsen van de advertentie. Als de procedure voorbij was vóór de reis, had men het risico van een veto van Beatrix gelopen. Door de gesprekken onder de Caribische zon is dat risico geminimaliseerd.

Waarna Rutte zijn tweede prutswerkje verrichtte:
  In de tijd die met dit proces heenging, heeft Rutte nog een consultatieronde gedaan langs de fractievoorzitters van de politieke partijen in de Kamer. Ergens onderweg is daarbij de indruk ontstaan dat nog andere kandidaten kans zouden maken op de functie. Dat leidde tot de vergeefse sollicitatie van SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan (D66).

We kunnen ons uitstekend voorstellen hoe dit is gekomen: Rutte kan lullen en liegen als brugman, en dat doet hij volkomen automatisch. Dus ook tijdens die ronde. En iemand is even vergeten dat Rutte vermoedelijk de meest vlot en overtuigend liegend politicus van Nederland is. Welke ietwat naïeve figuur het signaal gaf aan Rinnooy Kan.
    Dat was de de echte grote ramp - voor de oligarchie. Want wat je ook moge zeggen over Alexander Rinnooy Kan, één ding is zeker: hij is in alle maar dan ook letterlijke alle opzichten geschikter voor een dergelijke functie dan Piet Hein Donner, een politieke en maatschappelijke ploert uitleg of detail uitleg of detail .
    En dit zijn de gevolgen:
  Vandaag is dus de uitkomst dezelfde als al op 6 juli bekend werd. Piet Hein Donner krijgt het begeerde ambt. Daartussen ligt een half jaar van speculaties en irritaties. De Nijmeegse hoogleraar staatsrecht Paul Bovend'Eert meent dat 'het aanzien van de politiek en het aanzien van het ambt van vicepresident van de Raad van State is geschaad'. Hij stelt 'dat politici een verontrustend gebrek aan besef hebben getoond dat het belangrijk is om zorgvuldigheid in acht te nemen bij dergelijke benoemingsprocedures'.
    Ook Hans van den Heuvel, emeritus hoogleraar beleidswetenschap aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, is niet mals in zijn kritiek. 'Dit getuigt van een regenteske mentaliteit, om twee redenen. Donner denkt kennelijk dat hij familiair voorbeschikt is. Voorts is dit een voorbeeld van systeemdenken, van verdeling van de macht. Zo'n partijpolitieke benoeming kan in onze maatschappij echt niet meer. Ik ben hier heel scherp en cynisch over.'

Leidende tot de tussentitel:
  Tussentitel: Dit getuigt van een regenteske mentaliteit - Hans van den Heuvel - emeritus hoogleraar beleidswetenschap

In onze terminologie: een oligarchische mentaliteit. Of beter: het laat de werking van de oligarchie zien.
    In een eigen artikel legt Hans van den Heuvel het nog eens uit:


Uit: De Volkskrant, 16-12-2011, door Jan Drentje, docent theoretische geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, en Hans van den Heuvel, emeritus hoogleraar beleidswetenschap aan de VU Amsterdam.

Er wás geen vacature bij de Raad van State

De zaak is dus in kannen en kruiken: Donner wordt benoemd tot vice-voorzitter van de Raad van State. De feodale benoemingencarrousel uit de tijd van de Republiek ligt meer dan tweehonderd jaar achter ons, maar in het vergeven van belangrijke overheidsfuncties zijn we nog niet erg veel opgeschoten.
   Deze politieke benoeming is formeel afgedekt met behulp van een 'transparante' procedure: de zaak werd in handen gegeven van minister Opstelten om te voorkomen dat Donner zichzelf moest benoemen, en er verscheen een keurige advertentie. Transparant was de gang van zaken zeker: een aantal burgers schreef uit protest een sollicitatiebrief. Zij wachten nog op een bewijs van ontvangst, wat hun vermoeden bevestigde dat de advertentie betekenisloos was. Wijselijk solliciteerde Ernst Hirsch Ballin niet, aangezien zijn kandidatuur voor minister Verhagen onaanvaardbaar was.   ...
    Het benoemen van overheidsfunctionarissen is een van de kernpunten in het proces van modernisering van staten sinds de late achttiende eeuw. Niet een familieband of cliëntisme moest de doorslag geven, maar de geschiktheid van een kandidaat voor het betreffende ambt. La carrière ouverte aux talents, klonk het in de Franse Revolutie.
    Het heeft lang geduurd voordat vacaturestelling en sollicitatieprocedures bij de overheid zich los hebben weten te maken van allerlei oligarchische praktijken. Bij een aantal cruciale functies is dit bovendien niet gelukt omdat politieke machtsverhoudingen hier een rol speelden. Bekend in Nederland waren de politieke benoemingen van burgemeesters en tot op heden de commissarissen van de koningin.   ...
    Nu zegt de wijze van benoeming op zichzelf niets over de kwaliteit van de kandidaten. ...


Red.:   Een theoretisch stellingname. De praktijk heeft allang uitgewezen dat dit wel het geval is.

  Waar het om gaat, is dat publieke functies hier onderdeel worden van oligarchische praktijken die haaks staan op principes van openbaarheid, toetsing van geschiktheid en 'transparantie' in de benoemingsprocedure.

Dit is wat anders: de wijdere implicatie - de boodschap aan de rest van de maatschappij. Die is bijzonder slecht, en zo'n slechte algemene boodschap verschilt zelden of nooit sterk van de praktische gevolgen: een slecht bestuur. Waar dan ook.
   Politiek commentator Martin Sommer probeert er wat van te maken, maar constateert ook de hopeloze kanten:


Uit: De Volkskrant, 17-12-2011, rubriek Politiek, door Martin Sommer

Man met rijwiel

Nog niet zo lang geleden was minister Piet Hein Donner een populair man. ...
    Van die opgewekte stemming en ook van die opgewekte Donner is niet veel over. Met de klachten kan ik de rest van dit stukje vullen. Het uit de mottenballen vissen van het wetsartikel op de godslastering na de moord op Theo van Gogh. De actie tegen de CDA-dissidenten die tijdens de formatie moesten worden gedisciplineerd. Zijn bescheiden prestaties als minister in dit kabinet. En laatstelijk zijn verwijt aan een radiojournalist die 'uit zijn nekharen kletste' over Donners benoeming tot vice-voorzitter van de Raad van State. Terwijl de man driewerf gelijk had.
    ... Donner verhuist nu van een rechts kabinet naar het bijna-allerhoogste ambt en vooral het minst partijdige. De politicus speelt naar zijn aard meerdere rollen en dat kan eigenlijk niet in een tijd die eist dat je jezelf bent.
    Meer dan ooit wordt het hebben van verschillende petten met wantrouwen bezien. ...
    Dit gierende wantrouwen is vernietigend voor instituties. Bestrijding begint natuurlijk met voorkomen van belangenverstrengeling en het laten zien dat besturen geen handjeklap is van hoge heren onder elkaar. Dit heet met een belegen modewoord transparantie. Dat is lastig in Nederland dat nog altijd een democratisch Kazachstan is. Niet alleen bij Donner zelf, ook bij de Raad van State leeft het gevoel dat bemoeienis van het parlement met de benoeming van de vice-president helemaal niet zo gewenst is.   ...
    Hij was een ouderwetse bestuurder die bij de tijdgeest paste. Maar zijn heelheid maakte hem tegelijk kwetsbaar voor het verwijt van hypocrisie. De man uit één stuk bleek een partijganger en bovendien iemand die door roeien en ruiten ging omdat hij per se een topfunctie wilde hebben. Ik geloof vast dat hij capabel is als nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State. Maar zijn zelfgeschapen beeld heeft hij nu tegen.
    Openheid is nooit zijn liefhebberij geweest. Journalisten moesten niet te veel belangstelling hebben voor de interne gang van zaken op het departement - naar analogie met de totstandkoming van worstjes, waarvan je volgens Donner ook beter in het ongewisse kon blijven. Over zijn eigen benoemingsprocedure zei hij onlangs in de Kamer dat het een zaak van de regering was omdat het een zaak van de regering was. ....


Red.:   En nog zo'n geval vindt het allemaal wel oké:

  En waarom worden burgemeesters nog altijd niet gekozen? Omdat, zo zei Guusje ter Horst, Donners voorganger als minister van Binnenlandse Zaken, het hek van de politieke polarisatie dan helemaal van de dam is. Dat is heus een serieuze kwestie, maar de zaken prettig onder elkaar blijven regelen is erger dan de kwaal. Democratie is procedure. Dus alles begint en eindigt met een nette en openlijke gang van zaken.

Vijandin van de democratie Marie Antoinette ter Horst naast Lodewijk Donner - zou dat geen mooi tafereel zijn ...
     Hier zou je nog de vraag kunne stellen waar de media staan is deze beschamende en schadelijke vertoning. Hier is het antwoord:


Uit: De Volkskrant, 17-12-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

Onderkoning Donner

Van je vrienden moet je het hebben. Premier Rutte en vicepremier Verhagen dachten het allemaal goed geregeld te hebben, voor de zomer al, toen zij Piet Hein Donner binnenskamers nomineerden voor het vicepresidentschap van de Raad van State. ...
    Vervolgens is het de vraag of het eindresultaat ook beneden de maat is. De ongelukkige procedure heeft vriend en vijand volop gelegenheid gegeven al commentaar te leveren op Donners kwaliteiten. Door alle kritiek is haast het beeld ontstaan dat het kabinet een historische vergissing maakt. Maar we moeten het ook niet gaan overdrijven.
    Natuurlijk is het niet handig dat Donner als oud-minister advies zal moeten uitbrengen over zijn eigen wetsvoorstellen. En zijn scherpe politieke profiel als CDA-hardliner kan tegen hem werken. Maar dat laat onverlet dat hij zonder twijfel een van de weinige kandidaten is met de kwalificatie-eisen voor een van de invloedrijkste functies in het landsbestuur. Hij staat bekend als een uitmuntend jurist. Hij kent het Binnenhof als zijn broekzak. Er is geen reden om bij voorbaat te denken dat Piet Hein Donner geen goede onderkoning zal zijn.


Red.:    En zelfs Martin Sommer (zie eerder), een van de eersten met een afwijkende mening, geeft uiteindelijk zijn toestemming:

  Hij was een ouderwetse bestuurder die bij de tijdgeest paste. Maar zijn heelheid maakte hem tegelijk kwetsbaar voor het verwijt van hypocrisie. De man uit één stuk bleek een partijganger en bovendien iemand die door roeien en ruiten ging omdat hij per se een topfunctie wilde hebben. Ik geloof vast dat hij capabel is als nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State. ...
    Openheid is nooit zijn liefhebberij geweest.... Hartelijk gefeliciteerd met uw nieuwe baan, heer Donner.

De oligarchie heeft een nieuwe stap gezet richting het schavot. En de Volkskrant kan er zich niet van losmaken. En het leidt weinig tot geen twijfels dat dit volkomen representatief is voor de gehele media.
    De leraren staken tegen de zoveelste verslechtering van hun positie, door toedoen van de oligarchie. Eén enkele vakbondsleider heeft ware dus harde woorden gesproken over de belangrijkste verantwoordelijk polticus, de verpleegster-minister Marja van Bijsterveldt. Voor de Volkskrant een met graagte gegrepen aanleiding om de kant van de oligarchie te kiezen:


Uit: De Volkskrant, 28-01-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

Fatsoen

Met beledigingen aan het adres van de minister gooien de actievoerende leraren alleen hun eigen ruiten in.

...  Op het schooltijdenbeleid van minister Van Bijsterveldt is van alles aan te merken. Vorig jaar verdedigde ze nog een heel ander standpunt dan nu. Ze maakt een zwalkende indruk. De verbijstering onder leraren is begrijpelijk. Maar met hun eigen vakbond AOb hoeven zij ook niet erg blij te zijn. Bestuurder Martin Kircz overschreed de fatsoensgrenzen met zijn ongemanierde aanval op de minister. Hoewel bondsvoorzitter Dresscher vrijdag olie op de golven probeerde te gooien en zelfs een excuusbrief aan de minister schreef, bleef Kircz vierkant achter zijn woorden staan. Hij zegt zeker te weten dat hij namens veel collega's spreekt.
    Zo gooien de actievoerders hun eigen ruiten in. De verhoudingen met de politiek waren toch al volledig verpest. Kamerleden noch minister waren welkom in Utrecht om de stakende leraren toe te spreken. ...
    De wet op de onderwijstijden is al aangenomen door de Tweede Kamer. De enige kans om er toch nog iets wezenlijks aan te veranderen, is de Eerste Kamer overtuigen dat er echt beter naar de leraren moet worden geluisterd. Zolang mensen als Kircz de toon bepalen, is de kans dat dat lukt niet erg groot.


Red.:   Let op dat 'Zolang mensen als Kircz' ... Er was maar één enkele Kircz. Dat citaat is een retorische truc die kwaadwillendheid bewijst. De Volkskrant staat achter de oligarchie.
    een van de zaakjes waarin de smerigheid van de oligarchie al heel lang naar buiten is gekomen, is die rond Chipshol. Dat was het project van ondernemer en projectontwikkelaar Poot, die samen met een partner ergens in de jaren tachtig grond kocht bij Schiphol, die natuurlijk razendsnel meer waard werd, waarop Schiphol naarstig heeft geprobeerd de grond in handen te krijgen, waarin ze slaagde door vonnissen van aanvankelijk de rechtbank in Haarlem en later De haag, die dermate merkwaardig waren dat de walm van corruptie meteen tot ver in de omtrek waar te nemen was. Een van de betrokken rechters, Hans Westenberg, is inmiddels veroordeeld wegens meineed omdat hij had gelogen over het feit dat hij contact had gezocht met advocaten van Poot, iets dat zeer nadrukkelijk verboden is.
    Recent werd de vinger gewezen naar een andere ex-Haagse rechter: Peter Kalbfleisch, een zeer prominent lid van de oligarchie, en hoofd van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMA), waarvan beweerd werd dat hij de belangrijkste schakel in de keten van belangen was.  En dat hij bevriend was met collega-rechter Hans Westenberg. Dat laatste hebben beide (middels ex-) rechters ontkend. Waarvan kennelijk voldoende bewijzen zijn gevonden, want het Openbaar Ministerie is tot vervolging over gegaan, weer wegens meineed.
    Daarbij valt aan te teken dat waar iedereen met enig gezond verstand kon zien dat de verdenking van corruptie volkomen terecht is, de media nauwelijks aandacht aan de zaak besteed hebben, en waar wel meestal in ter,ne van "waanzinnige co0mplotthreoireen". Zo ook de Volkskrant. Zelfs tot na de veroordeling van Westenberg
    Tot aan het moment van de vervolging van Klabfleisch. Nu proberen de jakhalzen onder hen zich in te dekken


Uit; De Volkskrant, 06-02-2012, column door Sheila Sitalsing

Rottend afval

Het feuilleton-in-advertenties dat Jan Poot verspreid over de afgelopen jaren paginagroot in dagbladen heeft laten afdrukken, is voor de doorzetter. Hij heeft ze behulpzaam genummerd, in het onwrikbare vertrouwen dat de mensen ook zonder een dosis paddenstoelen achter de kiezen de loopgravenoorlog tussen zijn Chipshol en de Staat der Nederlanden - inzet: grond en miljarden misgelopen euro's - geboeid volgen ('Zoals u hebt gelezen in advertentie 68 'Bedenkelijke rol mr. Wakkie', et cetera).   ...


Red
.:
   Een noodgreep natuurlijk, omdat hij bij de top van de oligarchie zijn recht niet kon krijgen, en bij de oligarchische middenklasse van de media geen gehoor. Die was te druk bezig de kont te likken van de top:

  Poot wordt bijgestaan door de journalist Micha Kat, evenmin van de fijnzinnige soort.

Dat was omdat de jakhalzen van de fijnzinnige soort kont te veel met hun neus in de kont van de oligarchie zitten
  Kat staat toevallig vandaag terecht wegens bekladding van het huis van een hoge ambtenaar die hij al jaren belaagt.

Waarbij Sheila Jakhals op zeer fijnzinnige wijze weglaat dat het ongetwijfeld gaat om de directeur-generaal van het Ministerie van Justitie, Joris Demmink, tegen wie even sterke aanwijzingen als tegen Westenberg en Kalbfleisch van misbruik van macht, tegen zeer aannemelijke beschuldigen van pedofiele en onterechte vervolging van een Turks staatsburger die bewijzen tegen hem heeft aangeleverd.
  Heel vroeger vonden we Poot een malle pietje.

Een aperte leugen van Jakhals Sheila - de werkelijkheid: tot voor enkele dagen vonden ze Poot een malle pietje.
    Waarop Sheila bewijst dat ze een echte jakhals is - want ze kent de feiten wel:
  ... het verhaal van Poot. Hij is genaaid, door liegende rechters, roept hij al twintig jaar. Poot vocht een ruzie uit met een zakenpartner over grond, Kalbfleisch was vrindjes met die zakenpartner én vicepresident van de Haagse rechtbank, hij zou zijn rechter-vrindje Westenberg op de zaak hebben gezet met het oogmerk dat deze in Poots nadeel zou oordelen. Hetgeen geschiedde.
    De geur van rottend afval viel vorig jaar al op te snuiven toen een ex-geliefde van Kalbfleisch brisante verklaringen aflegde.

Maar dat Poot op zijn hoede is ...
  Dat het OM nu tot vervolging overgaat, wordt door Poot evenwel niet gezien als bewijs dat de rechtsstaat gewoon werkt.

... is logisch: na twintig fouten is één keer goed niet de regel maar de uitzondering. Behalve voor een jakhals:
  'Eerst zien of ze schone rechters hierop zetten', snoof hij. Tja, met zo'n instelling win je altijd, ook als je verliest.

Kijk, zo wordt er dus door bruinnuizende jakhalzen aangekeken tegen mensen die twintig keer beldogen en bedrogen worden door de oligarchie, en na een enkele correctie niet meteen voor dankbaarheid op hun knieën gaan liggen.
    Er kwam nog een Sheila'tje van de stapel:


Uit: De Volkskrant, 01-20-2012, column door Sheila Sitalsing

Zak lucht

...    Onvrijwillige werkloosheid is een persoonlijk drama. Als de halve straat dat lot treft is werkloosheid een sociale tijdbom.
    Maandag gingen de Europese leiders dit varkentje even wassen. ...
    O, dat kan hoor, zei Rutte monter. 'Met slim bezuinigen.' ...
    Arie Slob van de ChristenUnie ...
    Gelukkig heeft de PvdA wel haar prioriteiten op een rij. Financieel brein Ronald Plasterk gaat zijn dure tijd besteden aan het ontwerpen van een wetsvoorstel dat bonussen voor bankemployees verbiedt. Niet alleen voor banken met staatssteun (wat zeer te billijken is), maar ook voor commercieel draaiende banken. Een voorstel dat de kern niet raakt, de problemen niet oplost, zowel schadelijk als te omzeilen is, indruist tegen alle principes van vrije prijsvorming in de private sector, derhalve krankjorum is, maar feilloos inspeelt op de ongerichte boosheid van 'de mensen'. Een soort 130 kilometer per uur voor linkse mensen.   ...


Red.:  Zeg linkse mensen: Sheila wenst dat je je pensioen inlevert, ten einde de paleizen in Dubai van de bankiers te kunnen bekostigen.
    De onderhandelingen binnen de regering, maart 2012, driegen vast te lopen omdat de PVV niet helemaal mee wenst te gaan met het plukken van de lagerbetaalden. Ex-PvdA-senator Joop van den Berg biedt uitkomst:


Uit: De Volkskrant, 30-03-2012, door Joop van den Berg, voormalig senator (PvdA) en oud-hoogleraar parlementaire geschiedenis.

Eerst nieuw kabinet, daarna verkiezingen

Er is een bredere regeringscoalitie nodig. De toekomst van Europa is in het geding. Formeer een nieuw kabinet plus regeerakkoord en leg dat alles voor aan de kiezers.

Men hoeft niet tot de politieke oppositie te behoren om te verlangen naar basisverbreding van de gedoogcoalitie - ongeacht of deze de afgelopen nacht heeft overleefd. De coalitie staat immers voor zware beslissingen, veel zwaarder dan bij de formatie in 2010 werden voorzien. Tegelijkertijd lijdt zij onder groeiende instabiliteit. Ten dele gaat het om een minderheidskabinet dat voor cruciale beslissingen de steun van de progressieve oppositie nodig heeft. Niet zo af en toe, zoals verwacht werd, maar voortdurend - omdat de toekomst van de Europese Unie in het geding is.   ...


Red.:   En alles moet gedaan worden om het Europese Imperium aan de macht te houden, natuurlijk.

  De steun aan het minderheidskabinet op Europees en internationaal terrein wordt gehinderd door een reeks bezuinigingsoperaties die in de samenleving onevenredige schade aanrichten, terwijl het allemaal anders en beter had gekund met minstens zoveel besparingen. Dat kon twee jaar geleden blijkbaar niet anders, omdat dan de steun van de PVV aan het kabinet zou zijn onthouden. De PVV echter begint aan stevigheid en betrouwbaarheid te verliezen nu haar eerste parlementariër voor zichzelf is begonnen. Er zijn zware aanvullende maatregelen nodig, maar de gedoogpartner schijnt weinig inschikkelijkheid te vertonen.

Schande! Ook de PVV zou zonder meer moeten instemmen met snoeien in pensioenen, langer werken, meer BTW, eigen bijdrage in de zorg en al die andere maatregelen die noodzakelijk zijn omdat hogere inkomsten- en winstbelasting natuurlijk absoluut uit den boze zijn.
  Tegenover de PVV - en in mindere mate de SP - staan al die partijen die inzien dat nieuwe bezuinigingen alleen dan op enige steun onder de bevolking kunnen rekenen als die gepaard gaan met sterke hervormingen op het terrein van woning- en arbeidsmarkt en de pensioenwetgeving, wellicht tijdelijk aangevuld met lastenverzwaring.

En hier liegt Van den Berg er lustig op los: onder de bevolking is er steun voor bezuinigen op de JSF, ontwikkelingshulp, oorlogen,  integratie, kunst en cultuur, defensie, de Europese Unie, zie hier uitleg of detail . Maar dat zijn juist de dingen die Joop niet wil aanpakken.
  Staatsrechtelijk gesproken verzet zich niets tegen een hervorming van de grondslag onder het kabinet zonder dat daaraan verkiezingen voorafgaan.

Dus als de PVV niet wil, gaan we met de PvdA gewoon verder. Zonder verkiezingen. Want Joop hoort tot de oligarchie. Die om zijn zin te krijgen het liefst de democratie buitenspel zet.
    Ineens gaan het weer snel. Nog geen maand later, en het kabinet Rutte is gevallen. Wilders zet duidelijk in op een anti-Europacampagne, en de oligarchen zien de bui al hangen:


Uit: De Volkskrant, 24-04-2012, door Marcelo Mooren, lid van de Dertigers, een christendemocratische vernieuwingsbeweging

Regenboogcoalitie kan de rit afmaken

Er moet de komende maanden doorgeregeerd worden. D66, GroenLinks en ChristenUnie hebben goud in handen.


Tussentitel: Andere partijen hoeven zich niet neer te leggen bij de keuze van PvdA en SP voor nieuwe verkiezingen
Ik adviseer Pechtold, Sap, en Slob snel bij elkaar te gaan zitten


Slechte timing: Rutte is bij Hare Majesteit geweest om te melden dat het kabinet valt. En dat tijdens de grootste crisis sinds de jaren dertig. De conclusie wordt getrokken dat er snel verkiezingen moeten komen en dat een demissionair kabinet geen grote hervormingen kan doorvoeren. Dat hoeft niet zo te zijn.
    Op z'n vroegst zijn er verkiezingen eind september en is er eind oktober een nieuw kabinet. Econoom Eijffinger liet zaterdag al weten: 'Midden in de schuldencrisis verliezen we een cruciaal jaar, dat kunnen we niet hebben. Voor de noodzakelijke grote hervormingen is een missionair kabinet nodig.' ...


Red.:    Wat mensen als Eijffinger bedoelen met "economische hervormingen" staat uitgelegd hier : in het kort: de lagerbetaalden krijgen de rekening voor de financiële wantoestanden van de rijken, geëxcuseerd door lieden als Eijffinger.
    Natuurlijk is dit steeds opzichtiger geworden voor de gemiddloede burger, dus er re9igt een gevaar: nog meer stemen op PVV en SP. Dus gaat de trucendoos open:
  Ondanks het ontslag hoeven er niet per se verkiezingen te komen. Een nieuwe (tijdelijke) gedoogcoalitie is mogelijk. ...
    Er is wat voor te zeggen als Hare Majesteit Rutte de opdracht geeft nieuwe steun te vinden. Of dit lukt, moet blijken uit het Kamerdebat deze week. PvdA en SP hebben aangegeven hoe dan ook verkiezingen te willen. Ze zullen slechts mondjesmaat meewerken aan een begroting voor 2013. Een valide keuze vanuit hun perspectief, maar daar hoeven andere partijen zich niet bij neer te leggen.
    GroenLinks heeft zich meteen constructief uitgelaten door 'mee te willen werken aan een solide begroting voor 2013'. Sap nam maandag zelfs al het woord 'informateur' in de mond. D66 liet bij monde van Pechtold zaterdagavond in Nieuwsuur hetzelfde weten door te zeggen dat we echt de 3 procent moeten halen in 2013 en dat hij aanknopingspunten zag in het Catshuisakkoord. Van de ChristenUnie is eenzelfde constructieve houding te verwachten.
    Hier presenteert zich de mogelijkheid voor een regenboogcoalitie van VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie. En als 2013 lukt, waarom dan niet de rit afmaken? ...
    Ook voor D66 en CU is het een aantrekkelijke optie. ...

Mocht een volwaardige gedoogcoalitie een brug te ver zijn, dan kan ook worden gekozen voor de tweede optie: wel verkiezingen, maar de regenboogcoalitie steunt het demissionair kabinet met een flink mandaat voor de nodige hervormingen.

Voor wat betreft Pechtold is dit natuurlijk een open deur (Nieuwsuur van 21-04-2012 , na 33:38 min.): die wil economisch gezien precies hetzelfde als de VVD, met als enig verschil dat de achterban van de VVD bestaat uit reactionaire ondernemerstypes die de belasting oplichten, en die van D66 uit elitaire kosmopolieten die het volk dat thuisblijft en werkt minacht en hen achterlatend graag vrijgesteld over de hele wereld wil kunnen reizen.
    Voor GroenLinks is dat qua ideologische achtergrond veel minder vanzelfsprekend, maar dat heeft jarenlang onder de bezielende leiding van Femke Halsema gestaan, wier beleid aanleiding was tot een uitverkiezing tot Liberaal van het Jaar. Opvolgster Jolande Sap lijkt geen haar beter, gezien haar optreden in Nieuwsuur van 24-04-2012 (na 33:05 min.), waarin de dodelijke term "verantwoordelijkheid nemen" de leidraad was.
    Over de slaafse volgelingen van de macht vanuit christelijke hoek hoeven we het niet te hebben ...
    Maar in geval van nood, heeft Mooren nog een paar plannetjes - nummer één:
  Mocht een volwaardige gedoogcoalitie een brug te ver zijn, dan kan ook worden gekozen voor de tweede optie: wel verkiezingen, maar de regenboogcoalitie steunt het demissionair kabinet met een flink mandaat voor de nodige hervormingen.

Klinkt nog raarder. En nummer twee - een oud plannetje:
  Er is ook een noodscenario. Stel, men wil Rutte en Verhagen niet op het pluche houden, dan kan er een 'Italiëscenario' komen. De CDA- en VVD-bewindslieden maken binnen enkele dagen plaats voor een neutraal zakenkabinet: denk aan Hans Wijers, Lans Bovenberg, Herman Wijffels en Ben Verwaaijen.

Waarin trouwens een kleine omissie steekt: Mooren heeft werkgeversvoorzitter Bernard Wientjes weggelaten - maar misschien is dat hier ook overbodig, want ook nu zit hij informeel ook al aan het hoofd van de regringstafel.
    En uit dit alles stijgt, naast de vele andere vormen van stank, een doordringende onwelriekende geur op: alles om de invloed van de kiezer en dus de gewone burger te voorkomen.
    Ach, we laten Thomas von der Dunk maar weer eens de deuren opentrappen:


Uit: De Volkskrant, 18-06-2012, door Thomas von der Dunk en Bert Brussen

Von der Dunk vs. Brussen

Een losgezongen elite vertelt burgers wat ze moeten inleveren, maar draagt zelf niet bij, stelt Thomas von der Dunk. De echte graaiers zijn van PvdA-huize, meent Bert Brussen.


Van de heldhaftige vastberadenheid van de Kunduzcoalitie is weinig meer over. Niet alleen inzake Kunduz zelf, ook inzake het eventjes oplossen van ons nationale begrotingstekort. ...
    Impopulaire maatregelen: we zijn er erg voor, maar nu eventjes niet. En we zijn er natuurlijk erg voor als ze derden betreffen. ...
    IMF-baas Christine Lagarde merkte recent op dat alle Grieken gewoon inkomstenbelasting moeten gaan betalen. Daar zit wat in, maar het zou haar geloofwaardigheid ten goede komen wanneer zij het zelf eveneens zou doen. Dat is ook in Nederland een moreel kernprobleem: een van de samenleving losgezongen sociaal-economische elite, die precies weet wat gewone burgers moeten inleveren om de euro te redden, maar zich aan elke eigen bijdrage daaraan weet te onttrekken.
    Dat is een niet onsubstantieel deel van de grootverdieners die volgens sommige columnisten vooral niet extra mogen worden belast. Zoals Griekse megareders die - nu Syriza aan hun totale belastingvrijstelling een einde wil maken - meteen dreigen naar belastingparadijzen te verkassen.
    Ook Bernard Wientjes meet vaak met twee maten als hij loonmatiging voor Henk en Ingrid eist teneinde de bedrijfswinst niet in gevaar te brengen. Want nooit hoor je hem over loonmatiging voor de graaiende top. Het gajes van het slag Rijkman Groenink, Ewoud Kist en Erik Staal gaat zo steeds vrijuit. Die hebben hun zaakjes juridisch goed dichtgetimmerd en zich voor de fiscus ongrijpbaar gemaakt.
    Maar als de officiële rechtsorde daardoor niet langer met een elementair gevoel van rechtvaardigheid spoort, ontstaat een explosief politiek klimaat. In Griekenland hebben we dat nu. Nergens staat geschreven dat de rest van Europa daar immuun voor is.

Thomas von der Dunk


Red.:   Maar Bert Brussen voegt iets nuttigs toe:

  Regelmatig dacht ik: PVV en SP zouden splinterpartijen zijn gebleven als de sociaal-economische elite niet aan het graaien was geslagen. Oh pardon, de term 'sociaal-economische elite' is van Thomas afkomstig. Laten we zeggen: de elite. Van het van de FNV afkomstige PvdA-baantjescarrouselpersoneel in de semi-overheid tot vastgoed-VVD'ers in onderwijs of bouwkartel. Allemaal democraten, allemaal vertegenwoordigers van het volk, allemaal bereid te vertellen wie hoeveel wanneer moet inleveren. En maar zelfverrijken.
    Regelmatig dacht ik: Op een dag nemen ze verantwoordelijkheid en kiezen ze democratisch principe boven zelfverrijking. Zeker als ze zien hoe hun hypocrisie de burger in de armen van Roerganger Roemer en Populisten PVV drijft. Dan zullen ze denken: 'Op deze wijze slopen we de democratie. Dankzij ons gedrag verandert de kiezer in een cynische GeenStijl-lezer.'

Oftewel: de baantjes jagers met PvdA- en andere linksige achtergrond doen van harte mee.
    Allang bekend is het verschijnsel van het verschil in omgang met ontslag: als de winstgevendheid van een bedrijf niet groot genoeg is naar de zin van de aandeelhouders, worden er wat productiewerknemers uitgeschopt. Zonder pardon in de vorm van geld erbij, want dat zou het nut ervan teniet doen. Als er iemand uit de hogere kringen vanwege totale mislukking uiteindelijk zijn congé krijgt, na het bedrijf miljoenen n of soms miljarden gekost te hebben, dan krijgt hij een ruime ontslagvergoeding mee, genoeg om het vel jaren en soms de rest van zijn leven uit te zingen. Kennelijk mogen die vergoedingen gestopt worden in iets dat heet een stamrecht-bv, een truc om er zo min mogelijk belasting over te betalen (n tegenstelling tot vakantiegeld want dat krijgen ook gewone werknemers). Hier nu een overzicht van om wat voor soort bedragen dit gaat:


Uit: De Volkskrant, 19-09-2013, van verslaggevers Ties Brock en Wilco Dekker

'Ruttes fiscale lokkertjes helpen niet'

Met belastingtrucs probeert het kabinet geld los te weken dat nu vaak vaststaat in bijvoorbeeld stamrecht-bv's. Maar gaat dat lukken?

Tussentitel: 12 miljard euro zou er zitten in de 100 duizend stamrecht-bv's die Nederland telt

...    Volgens het kabinet ... zijn er nu 100 duizend stamrecht-bv's, waarin 12 miljard euro zou zitten. ...


Red.:   Dit komt uit rechtse kringen, dus neem maar aan dat het om nog veel meer gaat.


Naar Houding top I , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .