Bronnen bij Menswetenschappen, sociologie ondermaats: Merijn OudenampsenIn wezen is de taak van de sociologie simpel: dezelfde als die van de natuurwetenschappen. In het heel kort: neem je bestaande geheel van kennis. Ga naar de randgebieden daar waar je kennis grenst aan het onbekende. Probeer met je kennis en een eigen ingeving (waar je die ook vandaan hebt) iets te zeggen over dat onbekende gebied. Bekijk dat onbekende gebied nader, liefst door er een of andere vorm van een "schop" tegen te geven (een "stimulus"), en kijk of de reactie overeenkomt met je wat je dacht over het gebied. En ga verder op deze manier aan de hand van je bevindingen. En vergeet niet je collega's in te lichten over wat je gedaan hebt en ze vrijelijk om kritiek te vragen.De natuurkunde doet dat met de dode natuur, en de socioloog zou het moeten doen met de menselijke maatschappij. Iedereen weet dat de sociologie hier een travestie van maakt. Zelfs de sociologen zelf hoewel ze dat natuurlijk zelden tot nooit hardop zeggen. Wat ze wel hardop durven zeggen zijn dingen die er bijna zonder omweg op neerkomen. Zoals al diegenen doen die hun onderzoek beginnen met de uitkomst. Of natuurlijk: wat die volgens hen zou moeten zijn. Waarom zouden ze dat doen? Ongetwijfeld zijn daar vele redenen voor, maar eentje is er deze: omdat het beginpunt hen niet bevalt. Hm, maar dat beginpunt is toch de bestaande kennis en die kan toch nooit fout zijn? Kijk zelf. Die bestaande kennis staat op deze website hier  , maar iedereen kan die
kennis opdoen achter de televisie, tezamen met enig gezond verstand en
aangaande de televisie betekent dat een kritische blik aangaande wat de
mensen daar zeggen. Maar kijk gewoon naar de beelden. Die zeggen hetzelfde
als die bestaande kennis verzameld hier
(herhaling). De uitkomst: bijna
alle parameters die het functioneren van de maatschappij bepalen en meten
staan het hoogst in het westen, het laagst in de diverse gekleurde culturen,
en het allerlaagst bij de donkerste kleur.Waar ook ter wereld. En dat is keihard slikken als je gelooft in "De Gelijkheid der Culturen". Dat "De Gelijkheid der Culturen" is net als de "Andere Wang"-ideologie afkomstig van het gestoorde Joodse denken behorende bij hun maatschappij van 8000 en meer jaar geleden. Die maatschappij en het denken was hoogst individualistisch, gebaseerd op hun nomadische achtergrond, waardoor een bijzonder sterke tegenkracht nodig was om die de stam bij elkaar te houden. Die tegenkracht hebben ze gecodificeerd in hun "Oude Testament", en is samen te vatten als "Ieder voor zich en Jahweh voor ons allen", en "Joden zijn het door Jahweh Uitverkoren Volk" (noot: seculiere Joden hebben uit het eerste het Jahweh-deel laten vallen en huldigen de "Ieder voor zich en Allen tegen allen"-ideologie  , tegenwoordig bekend als het
neoliberalisme
 )De eerst bewaard gebleven reactie op dit ideologisch extremisme was die van een eveneens ideologisch gestoorde Jood genaamd Jezus van Nazareth, die, zoals meestal in dit soort gevallen, de zaak omkeerde, dat wil zeggen: het eerste deel ervan, en kwam met de "Andere Wang"-ideologie bekend geworden als het christendom. Een veel latere tweede bewaard gebleven reactie, slaande op het tweede, superioriteits-, deel van de Joodse ideologie, kwam van een andere ideologisch gestoorde Jood, ene Claude Lévi-Strauss
. Dat is dus
"De Gelijkheid der Culturen".Dat later nog andere achtergronden kreeg want zonder "De Gelijkheid der Culturen" geen vrije (im)migratie. En vrije (im)migratie is het Bloed en het Leven van nomaden en nomadisten en mensen als Claude Lévi-Strauss en zijn soortgenoten. En het is bij deze stroming dat de politiek-correcten, en een groot deel van de christenen, zich de politiek-correcten bij hebben aangesloten. Met als overeenkomst het helpen van de migrerende moslims en zwarten, want de moslims en zwarten doen het niet zo goed in de wereld, zie die feiten boven, dus ook na migratie ("behoud van cultuur") en zijn dus sneu en zielig en moeten dus geholpen worden. Zodat de christenen zich heilig en de politiek-correcten zich "goed" kunnen voelen. Soiologen komen natuurlijk voort uit de groep onder het algemene aanbod der mensheid dat extra aandacht heeft voor de maatschappij en haar wel of goed bevinden, hebben dus een meer naar het gemeenschappelijke gerichte neiging, en zijn dus sterk vatbaar voor de valkuil van het bijbehorende ideologische extremisme. Dat van "De Gelijkheid der Culturen". Daarvan zijn op deze website al vele op de persoon gericht verzamelingen gemaakt. De huidige over socioloog Merijn Oudenampsen wijkt daarvan af, in dat er in de tussentijd hier nieuwe inzichten zijn ontwikkeld omtrent het ontstaan van de bij de valkuil van deze geestelijke gestoordheden. En omdat Merijn Oudenampsen meer dan zijn collega's een intellectuele manier van argumenteren hanteert, die zich dus beter leent voor analyse. En omdat Merijn Oudenampsen niet de methode van de rabiate scheldpartij "Wilders is een fascist", "Wilders is een nazi" of "Wilders is een oorlogsmisdadiger" of haar equivalent "Moslims zijn de nieuwe Joden" hanteert, wat collega's zoals Maarten van Rossem, Jan
Blommaert, Jan Jaap de Ruiter, Rob Riemen, Leo Lucassen, Martijn de Koning
enzovoort wel doen.En dat Merijn Oudenampsen al vroeg diep in de valkuil van "De Gelijkheid der Culturen" zat, blijkt hier (de Volkskrant, 13-06-2009, door Peter Giesen en Jan Tromp):
Het "social justice warrior"-gebeuren in optima form: de sociologie is er niet om de maatschappij te beschrijven, maar om gelijkheid te bevorderen. Of in de woorden van socioloog Martijn Dekker (UvA)
: 'Universiteit moet de ongelijkheid bestrijden'. De echte test of iemand een wetenschapper is of een ideoloog komt wanneer men te maken krijgt met signalen vanuit de werkelijkheid die niet overeenkomen met het geprojecteerde beeld van de werkelijkheid. Een wetenschapper past zijn beeld aan of ontwerpt een nieuwe test die meer uitsluitsel kan geven. Een ideoloog doet iets dat de ontvangen signalen ontkracht en dat zijn ideologie kan bevestigen. Dat 'iets' dat een ideoloog doet, is meestal goed herkenbaar, hoewel het normaliter niet geldt als zodanig: hij gaat "praten". Of soms "lezen". Vaak in een vorm van "argumenteren" maar wat bij analyse bijna altijd een monoloog-argumentatie blijkt te zijn: men praat in feite met zichzelf - vaak genoeg voorkomend om een eigen naam te hebben gekregen: monologue intérieur. Het tweede waaraan men de ideoloog kan herkennen is dat die interne argumenten bijna altijd de vorm hebben dat men uitgaat van de ideologie, en argumenten verzint om de signalen uit de werkelijkheid daaraan aan te passen of mee in overeenstemming te brengen. De socioloog die gelooft in de "De Gelijkheid der Culturen", en geconfronteerd wordt met een signaal dat daar niet mee in overeenstemming is, zeg inteelt in een bepaalde cultuur, gaat argumenten verzinnen die de schadelijkheid van inteelt ontkennen
. Hoe dat werkt, gaat nu geanalyseerd worden aan de hand van de publieke bijdragen aan het maatschappelijke debat van socioloog Merijn Oudenampsen. Die bijdragen zijn enigszins willekeurig verzameld aan de hand van wat deze redactie onder ogen kwam, maar er is geen teken waargenomen dat ze niet representatief zouden zijn. De meeste komen van website Joop.nl, omdat daar het meest extreme politiek-correcte geluid is te vinden - Joop.nl is
opgericht met als doel het bestrijden van GeenStijl, en wel speciaal het
politiek-incorrect zijn van GeenStijl op de vlakken van immigratie,
allochtone culturen, de islam, de EU, en in mindere mate de Koude Oorlog. En wie
bij Joop.nl verschijnt, is tot nu toe gebleken, blijkt vrijwel zonder
uitzondering te behoren tot de ergste politiek-correcten in meestal al deze
opzichten. Hier de eerste bijdrage (voor zover opgeslagen) die deze redactie daar aantrof (Joop.nl, 08-05-2013, door Merijn Oudenampsen - Socioloog  ):
De werkelijkheid is dat iedereen met enig gezond verstand weet van die al genoemde televisie dat de islam gevaarlijk is
- zelfs vaak voor moslims zelf, zie Irak, Syrië, Jemen,
enzovoort. Er is dus alle mogelijke rationele redenen om de islam ver van je
persoon en land te houden.Dit is absoluut voldoende onderbouwing voor de afgekorte weg naar de conclusie. En omdat die afgekorte weg gebaseerd is op waarnemingen, luidt die afgekorte conclusie: "Wie de term 'islamofobie' serieus gebruikt, is geestelijk gestoord". Want hanterende een contradictie, dicht bij het zijn van een oxymoron .Normaliter is dit voldoende, omdat de meeste mensen die de term hanteren meteen nog veel dommere dingen zeggen, maar die inleiding is niet voor niets in haar huidige vorm gegoten: Merijn Oudenmapsen weet het goed intellectueel in te kleden. Hier met de onderkop:
Wat het voordeel heeft dat het ook het voorgaande nog helderder maakt. Want haal de stam "islam" van de twee termen af, en je krijgt, tezamen met de gebruikelijke definities: - Kritiek: het noemen van een negatieve eigenschap van iets. - Fobie: het hebben van een ongerechtvaardigde angst voor iets. Waarna de observatie van de werkelijkheid je weer onmiddellijk zegt dat geen enkele kritiek op de islam een vorm van fobie is. Of beter: het is zodanig onwaarschijnlijk dat de bewijslast bij de "islamofoob"-gebruiker ligt en dat hij dat bewijs expliciet moet leveren bij ieder gebruik van de term. Waarin socioloog Merijn Oudenampsen hier hopeloos gaat falen. Ten eerste noemt hij geen enkele vorm van geldige islamkritiek. En wel wat hij ziet als niet-geldige islamkritiek. Dat wil zeggen: hij schendt de eerste regel van het bestuderen van een zaak met twee kanten: bekijk beide kanten (vermoedelijk omdat hij denkt dat deze zaak maar één kant heeft, zoals alle ideologen). Hier die ene kant:
En dat was het (op één na). Qua kritiek geuit door Sjaak van der Velden voorzover weergegeven door Oudenampsen. Nu is het artikel heel veel langer, maar die rest is allemaal gevuld met redenen waarom wat Sjaak van der Velden hier zegt niet waar is. De regel hierbij is: naarmate de argumentatie langer is, is de kans dat het beargumenteerde punt juist is, kleiner - zo kostte het gerechtelijke vonnis dat, tegen alle internationale verdragen in, stelde dat niet de VN maar Nederland in Srebrenica was ongeveer 150 pagina's. Deze regel blijkt van toepassing in dit geval. Maar eerst het verband tussen de uitspraken van Van der Velden en de werkelijkheid. De eerste: "Het westen heeft een relatief sterke beschaving ontwikkeld vooral door het afschaffen van de dictatuur en dominantie van de godsdienst" is waar (geen verdere uitleg nodig - raadpleeg desnoods de wereldkaarten
(herhaling 2): hoe
meer godsdienst, hoe meer barbarij). Uitspraak nummer één is waar. De tweede: een niet-vastgelegde maar zeer sterke maatschappelijke regel is dat je geen nodeloze overlast voor je medemensen mag veroorzaken. Autolawaai is overlast maar mag want er is een hoger nut (transport) voor iedereen mee verbonden. Godsdienstoverlast mag niet, want het heeft geen enkel hoger nut. Uitspraak nummer twee is waar. De derde: uitingen van gevaarlijk gebleken ideologieën als nazisme mogen verboden worden, dus dat van moslims ook. Dat is een logische inclusie. Uitspraak nummer drie is waar. Dus dan de manieren waarop socioloog Merijn Oudenampsen probeert aan te tonen dat ze niet waar zijn. Nummer een:
Verder wordt daar niet op teruggekomen, dus aan te nemen valt dat dat 'Dat is een groot goed' een erkenning is van het standpunt van Van der Velden. Socioloog Merijn Oudenampsen vermeldt niet expliciet dat dit een punt is voor de andere partij. Dat is de retorische truc van "eenzijdigheid"
.En uitspraak nummer één van Van der Velden is dus geen islamofobie. Nummer twee. De uitspraak van Oudenampsen hierover die het dichtst in de buurt komt van wat Van der Velden stelt, is deze, van een alinea verderop:
Met de suggestie dat daar iets fout aan is. Oftewel: socioloog Merijn Oudenampsen gaat tot hier uit van de Absolute Vrijheid van Godsdienst. Iets dat niet bestaat want de godsdienst van de Rituele Kinderoffers is verboden. Hier maakt hij gebruik van de retorische truc van het absoluut of zwart-wit-maken
. Dat beseft hij kennelijk, want hij vervolgt met:
Combineer dit met de waarneming dat binnen de islam overdadig veel oproepen tot geweld staan
, en hier word eigenlijk al toegegeven dat ook uitspraak nummer
twee geen islamofobie is.Het vervolg:
Dat is de retorische truc van de "valse vergelijking" . De islam bevat wereldwijd iets van
anderhalf miljard mensen en in Europa al enkele tientallen miljoenen, dus de
kans dat er gekken tussen zitten die de oproepen gaan uitvoeren is 99, 99 en
meer procent (zoals bewezen door de terreuraanslagen), en bij Theodor
Holman is dat slechts maximaal één gek: Theodor Holman zelf.
De rest trekt zich niets aan van wat Theodor Holman zegt of schrijft.Het argument geldt dus wel voor christenen, maar die worden ook iedere dag op hun fouten gewezen . En er
zijn in Europa geen aanslagen door christenen (in
Amerika, waar ook kritiek op christenen verboden is
, wel).Waarmee ook uitspraak nummer twee van Van der Velden definitief geen islamofobie is. Dan vermeend islamofobe uitspraak nummer drie van Van der Velden:
Hierin is de referentie aan 'linkse mensen' eigenlijk niet ter zake als het onderwerp "Al dan niet terechte kritiek op de islam" is - dat heeft niets te maken met wie die kritiek uitoefent. Oudenampsen komt er later op terug - eerst heeft hij het over het tweede deel:
Ten eerste: dit is een niet te controleren uitspraak want gaande over religieuze interpretatie, oftewel: vraagstukken van de soort "Hoeveel engelen kunnen er op de punt van een naald dansen?" . Of anders geformuleerd: je
kan er alleen iets over te weten komen door het de betreffende religieuzen te
vragen. Een irrationele en absurde actie.Blijft over: waarnemen wat moslims met deze term doen. Dat is duidelijk: ze gebruiken de term (onder andere) voor het voeren van heilige oorlog. En wat ze er dan verder mee doen, is totaal onbelangrijk.
Een redenatie van de vorm "Als de maan van groene kaas is, én we hebben een lange ladder, dan had iedereen gratis te eten". De logica klopt, maar de eerste aanname is onjuist. Het directe vervolg:
Niet gevolgd door een bezwaar. Oftewel: Oudenampsen geeft hierbij toe dat ook Van der Velden's bezwaar tegen jihad terecht is, want in de werkelijkheid leidt jihad (mede) tot geweld. En Van der Velden's kritiek is dus geen islamofobie (voor sharia geldt iets dergelijks: het is sociaal geweld) . Directe vervolg:
Een leugen. Er is door Van der Velden geen debattruc gebruikt. Dit is de retorische truc van de hondsbrutaliteit
.Dan komt hij terug op dat 'linkse mensen':
Dit gaat allemaal over de personen die de kritiek uit. En is dus irrelevant. Maar hier worden wel meerdere (ongeldige) argumenten gebuikt om één punt te weerleggen. Dat is de retorische truc van het "hagelschot"
.Direct gevolgd door:
Oftewel: terug naar de Absolute Vrijheid van Godsdienst. Want het feit dat mensen er bezwaar tegen hebben mag niet tellen bij het eventueel verbieden ervan. Direct gevolgd door:
Neen. Niet als de opvattingen van de conservatieve imam gebruikt worden om geweld te rechtvaardigen. Ook dit is weer een "valse vergelijking"
- dit lijkt direct op de basisvorm "Een koe is vee en geeft melk - een paard
is vee - dus, ergo, q.e.d.: een paard geeft ook melk".In de werkelijkheid worden de ideeën en uitspraken van de islam gebruikt om geweld te rechtvaardigen, dus mag de islam verboden worden (het is niet dat het moet, maar het mag - dus het veroordelen van het praten erover is onjuist) In de werkelijkheid worden de uitspraken van de zwaar gereformeerde priester niet gebruikt om geweld te rechtvaardigen, dus die uitspraken van de zwaar gereformeerde priester hoeven niet verboden te worden. Vergelijk overigens de formulering van socioloog Merijn Oudenampsen met deze:
In de woorden van socioloog Merijn Oudenampsen: de formulering van socioloog Merijn Oudenampsen is:
... van socioloog Merijn Oudenampsen. Dit zullen we maar weer "eenzijdigheid"
noemen. Dat is einde alinea. Dan volgt de al bij nummer twee behandelde alinea. De daaropvolgende begint met:
Dit is redelijk onnavolgbaar - de basis van het argument lijkt op "De georganiseerde religie is geen monster omdat Sjaak van der Velden een ongeldig argument gebruikt om dit te betogen" (als het al ongeldig is, maar dat is nu niet meer ter zake). Deze komt nog niet voor in de lijst van retorische trucs . Een versimpeld voorbeeld: "Jantje zegt
dat de Aarde rond is omdat hij slecht geslapen heeft, dat is onzin, dus de
Aarde is niet rond".Waarop Oudenampsen direct vervolgt met:
Dit is een glasharde leugen, alleen al gezien de aanslagen op Koptische kerken in Egypte. In de rest van de islamitische wereld daalt het aantal christenen dramatisch, vanwege de agressie van de moslims
.In de lijst van retorische trucs komt dit voor als "hondsbrutaliteit" , een specialiteit van politiek-correcte ideologen.Dat waren de drie punten uit het eerste lijstje. Dan volgt er nog dit:
Afgekort: Van der Velden stelt "Dat men islamofoob gebruikt voor islamkritiek". Hier de direct erop volgende weerlegging van Oudenampsen:
De laatste twee zinnen zijn hier gereproduceerd om aan te geven dat er verder geen bewijs volgt van de bewering in de eerste. Over die eerste gaat het eerst dus verder op zichzelf staand - hij is te herformuleren tot:
Oftewel: socioloog Merijn Oudenampsen spreekt hier zijn oordeel uit over de stelling: "Moslims hebben per definitie achterlijke opattingen". Wat Van der Velden daadwerkelijk gezegd heeft volgens eerdere citaten van Oudenmmapsen is dit: "Moslims hebben achterlijke opvattingen" (zonder 'per definite'). Het verschil: de eerste versie hoef je niet te bewijzen, de tweede wel. Van der Velden heeft zijn versie onderbouwd met voorbeelden, dus hij heeft niet het eerste beweerd. Oftewel: de laatste versie van Oudenampsen is een stroman : hij bestrijdt iets dat de ander partij
niet gezegd heeft.Overigens is "De islam heeft achterlijke opvattingen" zo ostentatief waar en zo makkelijk te bewijzen, zie hier , dat het een tautologie lijktEn dat was pas het eerste deel van dit argument. Nu het tweede: '... een reactionaire opvatting is'. Hier draait alles om de term 'reactionair'. Letterlijk: "een reactie op". Dus een lege opmerking tenzij erbij vermeld wordt waarop de reactie een reactie is. Omdat de uitdrukking letterlijk geen betekenis heeft, is ze dus figuurlijk bedoelt. De figuurlijke of overdrachtelijke uitleg van de term "reactionair" is "zeer extreem rechts". Iets richting nazisme. Nu de combinatie. In het algemeen luidt ze: "Het bekritiseren van een religie is zeer extreem rechts". De vraag is dus: klopt deze bewering? Ook hier gebruiken we geen theoretische verhandeling, maar de methode der toepassing. Wat tests: - "Het bekritiseren van het hindoeïsme is zeer extreem rechts" - "Het bekritiseren van het boeddisme is zeer extreem rechts" - "Het bekritiseren van het christendom is zeer extreem rechts" - "Het bekritiseren van de islam is zeer extreem rechts" Van de eerste drie uitspraken zijn vermoedelijk geen mensen te vinden die kunnen of willen beargumenteren dat deze waar zijn. De conclusie uit de toepassing: de uitspraak "Het bekritiseren van de islam is zeer extreem rechts" is (zonder uitvoerige bewijzen) volstrekte onzin. Socioloog Merijn Oudeenampsen beweert dat de vierde een volledige waarheid is zonder een enkel bewijs. Dit is de retorische truc van "Ad ponandum"
(iets stellen zonder bewijs te leveren).Verder met de erop volgende zin:
Dit is weer een "Groene-kaas maan, ladder, gratis eten"-geval: de logica klopt, maar de basisaanname is onzin. Dus op naar de volgende zin:
Dat is een nieuw argument. In zijn volledigheid luidt dit:
Dit bevat om te beginnen een logisch inconsistentie, duidelijker te maken door het in de juiste logische volgorde te zetten:
Wat logisch consequenter geformuleerd zou moeten worden als:
Dus is als eerste is dit weer een geval van de retorische truc van van zwart-wit-maken
.Verder met deze logisch consistentere vorm van de stelling. Dat is theortisch een lastige, omdat het gaat over groepsaanduidingen, en menselijke groepen zijn nooit eenduidig te formuleren en hebben vloeiende grenzen . En leiden in dit geval tot lastige discussies over de term "de
islam" en wie en wat daar wel en niet onder valt en waarom, enzovoort.De uitweg uit dit soort theoretische discussies is bekend bij iedereen met enig gezond verstand, en ooit netjes opgeschreven door taalkundige S.I. Hayakawa , die de termen "intensional definition" en "extensional
definition"
introduceerde, de eerste zijnde de theoretische uitleg in woorden,
met definities en dergelijke, en de tweede door gewoon te wijzen.Dat laatste gaan we hier doen met de bewering van socioloog Merijn Oudenampsen. Gewoon door de bewering een paar keer toe te passen:
En:
Enzovoort. En aangezien iedereen behalve fascisten en nazi's deze beweringen zullen afwijzen, moet ook iedereen behalve moslims de volgende bewering afwijzen:
En dat 'iedereen' is dus inclusief socioloog Merijn Oudenmapsen. Tenzij deze een islam-aanhanger of moslim is. Dat was dit bewijs van de stelling van socioloog Merijn Oudenampsen. Hier het vervolg van deze alinea en de aanhef van de twee eropvolgende alinea's:
Oftewel: dit zijn allemaal bewijzen van de constatering dat de islam geen monolitisch blok is. De conclusie van socioloog Merijn Oudenampsen uit het bestaan van variatie in de de islam luidt:
Maar iedere sociologische groep kent variatie. Dus moet socioloog Merijn Oudenampsen bewijzen dat de variatie binnen de islam het grootst is. En dat is niet a priori duidelijk, want het nazisme kent veel variatie: de SA, de SS, de Landwehr, Organisation Todt, WA, Hitler Jugend, enzovoort, het christendom kent veel variatie (ze vechten erover tot op afgelegen plekken als Katwijk, Nunspeet, of Texel), en het communisme kent veel variatie: Trotskisme, Bakoeninisme, Leninisme, Marxisme, Stalinisme, socialisme, sociaal-democratie, enzovoort Conclusie: deze uitspraak van socioloog Merijn Oudenampsen overtreedt basale methodologische regels aangaande bewijsvoering. Dit is de retorische truc van "Ad ponandum"
.Dan de eropvolgende en voorlaatste alinea:
Dit is een combinatie van een logische bewering en een aantal oordelen van socioloog Merijn Oudenampsen. Eerst moeten de oordelen eruit, waarna het in algemene vorm luidt:
Wat weer het makkelijkst te testen is met de praktische aanpak van toepassing:
Enzovoort. Oftewel: ook deze uitspraak van socioloog Merijn Oudenampsen is onjuist. En daarna volgt er in de laatste alinea nog een samenvatting, die begint met:
Met weer de weerlegging:
Enzovoort. Deze uitspraak bevat de retorische truc van het zwart-wit maken
(een aantal specifieke bezwaren wordt zwart-wit gemaakt met 'achterlijk'),
en van de stroman
(het oordeel 'achterlijk' is niet gebruikt).Gevolgd door:
Of dus ook:
Gevolgd door:
En dat is de slotzin. Weer een "Groene-kaas maan, ladder, gratis eten"-geval. Algemene conclusie: dit artikel van socioloog Merijn Oudenampsen bevat een aantal fouten in argumentatie en methodologie dat boven het dozijn ligt. Hoe is dat mogelijk? Hoewel ingewikkeld lijkend vanwege de hoeveelheid, is het antwoord daarop simpel: wat socioloog Merijn Oudenampsen in dit artikel gedaan heeft, is dat hij is begonnen is met een aanname die in strijd is met de werkelijkheid: "De Gelijkheid der Culturen". Vervolgens is hij terug gaan redeneren naar de uitspraken over de werkelijkheid van Sjaak van der Velden. Dat terugredeneren gaat in vele stappen, die dus allemaal de verkeerde kant op gaan. Wat je alleen recht kan proberen te breien door foute argumentatie en methodologische fouten. Maar voor we uit dit geheel conclusies gaan trekken, eerst wat andere bijdragen aan het maatschappelijke debat van van socioloog Merijn Oudenampsen. Dit mede als illustratie van de waarde van soortgelijke beweringen van andere politiek-correcten. En ter illustratie van de systematiek van de politieke-correctheid. Het eerste is een direct verlengde van het voorgaande (Joop.nl, 16-09-2014, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
Vroeger was er geen islamkritiek (dat was ten strengste verboden), en er kwam radicalisering: moslims zijn hoofddoeken en hijabs op gaan zetten, baarden en djellaba's gaan dragen, en salafist en jihadi geworden. Daarna kwam er de kritiek op deze verschijnselen. En nu is de stelling van socioloog Merijn Oudenampsen dat die kritiek leidt tot radicalisering oftewel de islamterreur. Op deze manier beargumenteerd:
Hier gebruikt socioloog Merijn Oudenmapsen een truc die boven ook al gehanteerd is in verdekte vorm:
En hier dus in:
Dit is een zeer gebruikelijke manier van argumenteren bij politiek-correcten. Hier wordt het verschijnsel geconstateerd en afgehandeld (GeenStijl.nl, 19-01-2018, door Van Rossem
):
Met daarin dus veelvuldig de politiek-correcte "dram"-truc:
Meestal liggende op het niveau: politiek-incorrecte: "Ik ben tegen vrije immigratie" - politiek-correcte: "Dus u zegt dat alle moslims naar de gaskamer moeten". En dat van die gaskamers is geen overdrijving van deze redactie, zie dit ("Adriaan", Joop.nl, 11-02-2011):
Om de reactie hierop uit te drukken in de taal van dat beeld en de politieke-correctheid in het algemeen: "Politieke-correctheid is gajes. Hoe ze zich ook uitdrukken. In dat beeld is het openlijk gajes. Lieden als die interview-mevrouw doen hetzelfde met omfloerstere terminologie. Socioloog Merijn Oudenampsen doet hetzelfde, want hij schuift de critici van de islam de misdaden van de islam in de schoenen." Waarbij we in nette en meer wetenschappelijke beschrijvingen als dit artikel niet de emotionele term "gajes" gebruiken, maar het meer beschrijvende "geestelijk gestoord", of nog mooier: een geval van cognitieve sociopathie. En dat laatste zonder aanhalingstekens want zijnde een waardenvrije beschrijving. Er zitten heel veel associërende draden los in de hersenen van de betreffende mensen. Letterlijk, zoals getoond hier .Van welk proces ook een niet-opvallende doch hoogst-significante clou wordt gegeven - aan het einde van dit laatste artikel dat betoogt dat islam-critici de oorzaak van radicalisering van de islam en het gevaar ervan:
Daar staat het. Vermoedelijk niet duidelijk voor de meeste lezers, tenzij ze deze website al eerder verder hebben bestudeerd. In nog wat meer detail dus:
Juist. Dat doen realisten en mensen met gezond verstand niet. Althans: niet in eerste instantie. Die KIJKEN - naar de werkelijkheid. Hier nogmaals refererende aan de al eerder genoemde Hayakawa en zijn twee vormen van "definitie", waar hij zelf naar geluisterd heeft door ze een aanwijsbare vorm te geven :
Waaruit nogmaals blijkt dat socioloog Merijn Oudenampsen lijdt aan een ernstige vorm van geestelijke gestoordheid, in dat hij denkt dat hij door lezen meer te weten kan komen over de werkelijkheid dan door te kijken naar de werkelijkheid. Wat een gestoordheid is die hoort bij alle ideologen, want alle ideologen zijn per definitie ook Platonisten - dat wil
zeggen: ze hangen de theorie, het idee, aan dat ideeën over de werkelijkheid reëler zijn
dan de werkelijkheid zelf.Als hij dat wel had gedaan, dat kijken naar de werkelijkheid, dan had hij geconstateerd dat in landen waar er heel weinig islamkritiek was en is, de Angelsaksische wereld, en in landen waar er totaal geen islamkritiek is, zoals de islamitische wereld zelf, er niet minder, maar juist meer radicalisering is dan in het land waar er de meeste islamkritiek is: Nederland. Oftewel: de uitspraak en het bijbehorende artikel van socioloog Merijn Oudenmapsen dat islamkritiek leidt tot radicalisering, is geestelijke gestoordheid van het hoogste niveau. En aan het einde van dit weer lange artikel staat er nog dit:
Het 'zou zeer welkom zijn' betekent dat de gematigde islamcriticus er niet is - bij een ruim genoeg aanbod van islamcritici in het algemeen. Oftewel: hier staat:
Oftewel:
Welke uitspraak volledig is met alle andere uitspraken van socioloog Merijn Oudenampsen. Oftewel: zijn gedachtengoed is consistent en consequent op de manier an de "Groene kaas-maan, ladder, gratis eten"-logica. De logica van de religie, hier de islam. Over naar de volgende alhier genoteerde bijdrage van Oudenampsen aan het maatschappelijke debat (Joop.nl, 15-01-2015, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
Oftewel: een herhaling van zetten met wat andere woorden. Een herhaling van de discussie of het zinvol is een onderscheid te maken tussen de radicale aspecten van het nazisme en de gematigde. Met tevens een herhaling van:
Oftewel: "Islam-kritiek veroorzaakt radicalisering". Welke herhaling twee alternatieve verklaringen heeft: er is geen inhoudelijk debat gevoerd over de eerdere beweringen van socioloog Merijn Oudenampsen, of hij heeft niet naar de uitkomsten geluisterd. In de werkelijkheid is er wel veel gezegd over dit soort zaken, maar voor het over-, overgrote deel deel beperkt tot gescheld op politiek-incorrecten zoals Geert Wilders. Maar ook bij wel bestaand inhoudelijk debat had dat waarschijnlijk niet geholpen: politiek-correcten zijn ideologen, en ideologen zijn als religieuzen
: nauwelijks tot niet te genezen. Na te gaan door een wat grotere stap in de tijd te maken (Joop.nl, 25-01-2017, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
In de tijd tussen deze laatste twee publicaties van Oudenampsen hebben de ontwikkelingen op deze website niet stilgestaan, en van beide begrippen in de kop zijn inmiddels de politiek-correcte betekenissen gedestilleerd uit hun gebruik door politiek-correcten, genoteerd in Termen, kort . Hier is de
eerste:
En daar zijn sinds het noteren ervan nog veel meer bijgekomen. "Remigratie" en "islamverbod" staan natuurlijk zeer hoog op de lijst. De tweede:
Of de andere kant op:
Waarmee de kop van het artikel zich laat vertalen tot:
En waar het natuurlijk weer gaat over de islam (altijd als er dit soort termen langskomen), luidt de voorspelling dat socioloog Merijn Oudenmapsen dit gaat betogen:
Merk op: remigratie kan nooit iets bijzonders zijn want het is gewoon het omgekeerde van migratie en migratie is niet alleen niets bijzonders maar zelfs iets heel moois, volgens politiek-correcten. Goed, dat waren de voorspellingen aan de hand van voorgaande uitingen van socioloog Merijn Oudenampsen en de kop van zijn artikel. Hier de inhoud, wat voortdurend meteen zijn oordeel geeft naast de feiten zodat lezers niet in de war gebracht kunnen worden door die feiten:
De feiten.
Het oordeel.
Feiten en oordeel. De feiten:
Vergezeld van het impliciet oordeel: dat zou niet moeten mogen. Want wie dat wel doet, is ...
... een rechts-extremist oftewel een NEONAZI!!!
Stelt hier weer: het vervolgen van nazi's is discriminatie.
Wat al toegelicht is in Termen, kort:
In dit gebruik van 'mensenrechtenverdragen' bedoelt men vrijwel altijd het vluchtelingenverdrag, dat dringend opgezegd moet worden omdat het stamt van een tijd voordat het reizen dusdanig gemakkelijk is geworden dat hele volksstammen halve continenten over kunnen trekken.
Een herhaling van "Over immigratie mag je praten en over remigratie niet".
Dat is de boodschap van het artikel van socioloog Merijn Oudenmapsen. Er volgden nog heel veel woorden, maar allemaal neerkomende op dit: mijn meningen zijn tolerant en de meningen van de politiek-correcten zijn niet tolerant en zouden verboden of op zijn minst geweerd moeten worden. Een enkel voorbeeld:
En hier neemt de term 'controversiële' dezelfde rol is als voorheen "tolerant": mijn politiek-correcte mening is niet controversieel en hoeft en mag niet bevraagd worden, en de mening van politiek-incorrecten is "controversieel" en moet altijd meteen bevraagd worden. Wat hij ook nog toegeeft met een voorbeeld:
Merk ten eerste op: tegenover de politiek-incorrecte deskundige worden twee politiek-correcte gezet. Merk ten tweede op dat dit voor zover bekend de enige gelegenheid was dat er zo'n discussie met een politiek-incorrect op de televisie is geweest. Merk als derde op dat tegenover deskundigen als Leo Lucassen die regelmatig op de televisie komen er nooit één laat staan twee deskundigen wordt gezet om eens flink tegengas te geven. Merk als vierde op dat socioloog Merijn Oudenampsen dit een volkomen vanzelfsprekende gang van zaken vindt. En merk als vijfde op dat de twee politiek-correcten de discussie smadelijk verloren wat natuurlijk de reden is dat het bij dit ene geval bleef en blijft. Zodat politiek-incorrecten uiteindelijk in een klein zaaltje in Amsterdam gaan zitten. Merk tenslotte op dat dit artikel en met name de kop een breuk is met de tot nu toe door socioloog Merijn Oundemapsen getoonde consistentie. Niet binnen dit artikel, maar tussen dit en de voorgaande. Want als er toch één nauwelijks omstreden eigenschap is van de islam die ook in Nederland uitgebreid ten toon is gesteld, dan is het intolerantie (geen alcohol op tafel, geen bloot in het openbaar, enzovoort) - je kan wel zeggen: "Intolerantie is de tweede naam van de islam" (de eerste is "Onderwerping", de letterlijke vertaling). Oftewel: de kop van dit artikel leidt via ...:
... tot een volledige rechtvaardiging van de oproepen van de meest radicale islamcritici, en is dus een tegenspraak met de eerste twee artikelen. Dat was artikel drie (er zijn ongetwijfeld meer detailfouten maar die laten we zitten). En terwijl het voorgaande al geschreven was maar dit artikel nog niet gepubliceerd, kwam er nog een interessant vierde uit. Naar aanleiding van de wetenschappelijke promotie van Oudenampsen, waarover later meer. Dit vierde artikel is interessant omdat Oudenampsen er een denkprogramma in onthult, en omdat het komt in de vorm van een interview, zodat er, zij het in (zeer) beperkte mate, toch sprake is van een soort dialoog - het is geen echte dialoog omdat er wel een paar juiste vragen gesteld worden, maar de opzichtige inconsistenties en onwaarheden in de antwoorden niet gesignaleerd worden'. Deel 1, het programma (de Volkskrant, 30-01-2018, door Hans Wansink):
Dat gaat over een tweedeling in zowel de sociologie als geschiedwetenschappen: worden de ontwikkelingen bepaald door groepen en massa's, of door individuen oftewel elites? Of genuanceerder: massa's met af en toe een individu, of individuen met af en toe een massa? De eerste keuze is veruit in de meerderheid bij wat verder gezien wordt als meer "linkse" denkers (extreem: "marxisten"). En de tweede bij rechtse: libertijnen, conservatieven, elitaristen enzovoort. De positie van Oudenampen in dit spectrum volgt al uit zijn eerdere bijdragen, en wordt ook hier gespecificeerd:
Noot 1: socioloog Merijn Oudenampsen verkeert in het politieke spectrum aan de uiterst linkse kant. Noot 2: socioloog Merijn Oudenampsen verklaart zich geen wetenschapper, maar activist. Verderop staat nog een toelichting bij heet programma:
Noot: een herhaling van "Maatschappelijke ontwikkelingen worden bepaald door elites". Gevolgd door:
Vervalsing 1: Ad ponandum . Vervalsing 2: onjuistheid
.Noot 1: Je kan alles stellen - je kan ook stellen dat de Noord-Koreaanse president invloed heeft gehad op de Nederlandse ontwikkelingen Noot 2: Dit is gewoon uiterst onwaarschijnlijk en dus zonder bewijs onwaar. Het is uiterst onwaarschijnlijk omdat ontwikkelingen in buitenlanden slechts in zeer zeldzame en bijzondere omstandigheden invloeden hebben op ontwikkelingen in binnenlanden. Er zijn normaliter doodgewoon veel te weinig gemeenschappelijke punten. Dat wat betreft deel 1, het programma: het gaat over de relatie tussen elite en de rest. Dan deel 2: de nadere specificering van het eerste subject. Uit de inleiding:
En verderop in het interview-deel de enige verdere specificatie:
Noot: dat deel van de elite dat de maatschappelijke ontwikkeling bepaalt voor wat betreft dit onderzoek bestaat uit Frits Bolkestein en journalisten als Herman Vuijsje en HJ Schoo. Dat wat betreft de nadere specificering van het eerste subject. Dan deel 3: de nadere specificering het tweede subject. Uit de inleiding:
Vervalsing: vaagheid door abstractie .Noot: het is onduidelijk wat "nieuw" is aan de groep waarop gedoeld wordt, en waarin "nieuw" zich onderscheid van"oud". Verderop verderop in het interview-deel:
Vervalsing: vaagheid door abstractie. Noot: hier wordt de ene verbale abstracte omschrijving ('Nieuw Rechts') vervangen door een andere abstracte omschrijving: 'politici en journalisten'. Dit kan iedereen binnen de politiek en journalistiek zijn. Dat spectrum beslaat bijvoorbeeld ook de SP en D66. Noot: deze uitspraak wordt slechts begrijpelijk als je voor 'Nieuw Rechts' invult: Geert Wilders, Jan Roos, Jan Dijkgraaf, Wierd Duk en "organisaties" als PowNews en GeenStijl. Of gewoon: de kleine groep dat stelling neemt tegen het conglomeraat de Volkskrant, NRC Handelsblad, Trouw, DWDD, Pauw, NOS Journaal, Nieuwsuur, Buitenhof, rest van de NPO, de sociologen, alle politici behalve de PVV, de rest van de elite, enzovoort. Met de twee subjecten omschreven, kan ook het programma, hoe de twee subjecten zich tot elkaar verhouden, nader ingevuld worden
Vervalsing 1: hondsbrutale leugen : 'Hij was de koning van de
opiniepagina's'. Vervalsing 2: contradictie
: "het populariseren van impopulaire
meningen". Vervalsing 3: vaagheid: ''zijn ideeën (door abstractisme):Noot bij 1: de bijdrage van Bolkestein aan deze kwestie is bijna exclusief beperkt tot één enkel artikel, voornamelijk geschreven door een medewerker. Hij werd als symboolfiguur voor de multiculturele discussie al snel opgevolgd door Paul Scheffer (bekend van "Het multiculturele drama" )Noot bij 2: het zou ergens ooit kunnen, net als "een onderhoudsvrije tuin" ,
maar het gaat volstrekt in tegen de normale uitleg der dingen.Noot bij 2: de werkelijkheid is deze: de mening van Bolkestein was impopulair bij de elite (een eufemisme, trouwens, ze haatten hem erom). Maar populair bij de gewone Nederlanders. Hetgeen verklaart dat 'prestatie van formaat'. Dat 'prestatie van formaat' ziet Oudenampsen omdat zijn beeld: "De elite bepaalt de werkelijkheid dus de mate van populariteit" niet overeenkomt met de werkelijkeid: "De populus bepaalt de populariteit". Noot bij 3: 'zijn ideeën' kan alles zijn. Noot bij 3: bij insiders bekend is: zijn constatering van mislukte integratie oftewel kritiek op de "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking". De tweede specificering van het proces:
Vervalsing 1: "red herring" of "dwaalspoor" : 'dekolonisatie', 'koningshuis'. Vervalsing 2:
onjuistheid: 'waarover geen debat mogelijk was.'. Vervalsing 3: hondsbrutale
leugen: 'Het is een inherente eigenschap van de Nederlandse
consensuscultuur'.Noot bij 2: over die zaken is gedebatteerd na de jaren 1960 en uitvoerig gedebatteeerd nam de jaren 1970. Noot bij 3: iedere buitenlander die een beetje kennis maakt met Nederland heeft het over hun directheid en openheid aangaande talloze zaken waarover men in de eigen cultuur nauwelijks of niet praat en debatteert. Noot 4: er waren destijds ongetwijfeld wel andere taboes. Eén van die taboes was op alle negatieve aspecten van de gekleurde immigratie. Dat taboe is er nog steeds - moslimterroristen zijn "verwarde mannen" en Marokkaanse criminelen zijn "jochies" - daar is een heel vocabulair voor in het leven geroepen
.Meer detail volgt door de erop volgende vraag:
Noot: een erkenning van de keiharde leugen in het voorgaande. Noot: een erkenning dat er ook ná Frits Bolkestein geen debat was. Wat er was was een sterke veroordeling van Bolkestein met gebruik van termen als "racisme". Dat is geen debat, maar hetze. Herman Vuijsje kwam eerder ter sprake in het artikel:
Vervalsing 1: vaagheid. Vervalsing 2: categorie-verwarring
. Vervalsing 3: onjuistheid.Noot bij 1: De leden van 'Nieuw Rechts' worden niet benoemd. Van de specifiek genoemde wordt niet benoemd tot welke groep ze horen en dus ook niet welke relatie ze hebben met de genoemde subjecten. Noot bij 2: Het ene subject is een groep, het twee enkele individuen, zonder vermelde relatie met de groep. Noot bij 3: Invullende voor 'Nieuw Rechts' wat begrijpelijk is boven genoemd, zullen de leden van die groep weinig of niets van Herman Vuijsje en HJ Schoo weten of gehoord hebben. Die kunnen dus nooit invloed gehad hebben op dit 'Nederlandse Nieuw Rechts'. Nog meer over het proces:
Vervalsing 1: vaagheid: 'nieuw rechts'. Vervalsing 2: afleidingsmanoeuvre. Noot bij 1: we weten eigenlijk nog steeds niet wat 'nieuw rechts' . Noot bij 2: de vraag was naar de juistheid van een relatie tussen Bolkestein en Fortuyn. De gegeven reactie geeft geen antwoord. Vervolgvraag:
Vervalsing: vaagheid. Noot: waarmee, hoe?
Vervalsing 1: vaagheid. Vervalsing 2: Ad ponandum. Noot bij 1: Welke 'verworvenheden'? Er waren veel van die 'verwordenheden'. Bijvoorbeeld de kraakbeweging, het witte-fietsenplan en het uitdelen van krenten op de Dam. Noot bij 2: Dit is een onbekende en onwaarschijnlijke stelling. Waarvoor geldt "Bewijs het".
Vervalsing: red herring of dwaalspoor. Noot: in het voorgaande komt niet voor de term cultuur anders dan in het hier niet-relevante 'consensuscultuur', er komt niet voor de term 'strijd' en er komt niet voor de term 'islam'. De introductie van drie nieuwe termen zonder gegeven relatie met het voorgaande is is driemaal red herring Noot: men kan aangaande het hele voorgaande interpreteren dat het gaat over 'de islam'. Net zo goed als men kan interpreteren dat 'Nieuwe Rechts' gaat over GeenStijl en dergelijke..Maar dan is al het voorgaande één lange oefening in "het vermijden van het benoemen van het onderwerp'. Onderwerpen worden gewoonlijk gemeden (zijn taboe) omdat ze in strijd zijn met één of andere ideologie, al dan niet cultureel. De betreffende ideologie is niet bekend maar kan naar geraden worden - dat is "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking". Deze gok is consistent met Bolkestein's bekende relevante opmerkingen (gaande over 'integratie'), en met Oudenampsen's huidige noemen van 'de islam'. Want 'de islam' is zowat het beste voorbeeld van de realiteit van die "Verrijking" (haatimams, haatmoskeeën, aanslagen, enzovoort). De introductie van de term 'de islam' is de eerste concretisering van de maatschappelijke werkelijkheid achter de discussie en dus het onderzoek. Het leidt meteen tot grote problemen voor Oudenampsen want de interviewer gaat erop in met vervolgvragen:
Vervalsing 1: Ad verecundiam : "Professor Weetal zegt ...". Vervalsing 2:
gelegenheidsargument
. Vervalsing 3: red herring. Vervalsing
4: hondsbrutale
leugenNoot bij 2: zegt de Edmund Burke Stichting het omgekeerde, heeft de Edmund Burke Stichting ongetwijfeld geen gelijk. Noot bij 3: er wordt geen eigen antwoord gegeven op de vraag. Noot bij 4: er werd en wordt door niemand bestreden dat de argumenten die tegen de islam ingebracht worden gezien worden als "progressieve waarden". Dat laatste punt wordt vervolgd in de eropvolgende vraag:
Vervalsing: hondsbrutale leugen. Noot: zie het betoog "Islamkritiek is islamofobie" en het betoog "Islam radicaliseert door islamkritiek" hierboven.
Vervalsing: red herring of dwaalspoor. Noot: hoe de Turken en Marokkanen aan hun conservatisme komen is niet het punt. Het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing 1: jij-bak . Vervalsing 2: red herring.Noot bij 1: het gaat niet om wat anderen zeggen. Noot bij 2: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing: red herring. Noot: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing 1: jij-bak. Vervalsing 2: leugen. Noot bij 1: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam? Noot bij 2: de werkelijkheid is dat er is tot nu toe geen enkel blijk gekomen van een houdingsverandering van moslims. Au contraire: de zichtbare verschijnselen zijn het gaan dragen van hoofddoeken en baarden, dat wil zeggen: de (extreem-)conservatieve kant op. En van nog verderop in het artikel:
Vervalsing: de hondsbrutale leugen. Noot: de situatie is als deze: Je geeft iemand een schop tegen de schenen, en als deze protesteert, zeg je: "Het is niet pijnlijk bedoelt". Dit ligt op het niveau van een aantal psychologische kwalen. Bevestigd door:
Vervalsing 1: Ad ponandum. Vervalsing 2: onjuistheid. Noot bij 1: een bestreden en onaannemelijke stelling. Noot bij 2: ten opzichte van bevolkingsgrootte scoort Nederland beter dan de overgrote meerderheid der landen, vermoedelijk in de top-tien. Noot 3: hier zijn twee mogelijkheden: hij schaart zichzelf te ja of te nee ook onder de 'geen grote denkers', en in het tweede geval dus onder de grote denkers. Het is eerste is stupide: als je geen grote denker bent en dat weet, is het veruit het beste om je mond te houden. En het tweede is erg fout: dat is grootheidswaan, of narcisme. Of "Verlosser" willen zijn. In populairdere psychologisch termen: er is mogelijk sprake van een Jezus-complex - dat zou ook het "Het willen redden van de zielige moslims" verklaren. Noot 4: dit is consistent met de veronderstelling omtrent de samenstelling van ''Nieuw Rechts'. Noot 5: dit is consistent met "De geschiedenis wordt bepaald door elite". Dat was dit vierde artikel. Het eerste deel over zijn promotiewerk, dat gebaseerd bleek op de basisstelling: "maatschappelijke ontwikkelingen worden voornamelijk bepaald door de elites". Praktisch toegepast als "De kritiek op de multiculturele samenleving en vrije immigratie is het werk van Frits Bolkestein en enkele navolgers in de elite". Oftewel: de kritiek op de multiculturele samenleving en vrije immigratie is niet afkomstig van een grote groep gewone Nederlanders. De werkelijkheid: bij alle peilingen heeft ongeveer tweederde van Nederland grote reserves bij de multiculturele samenleving tot er rabiaat tegenstander van, en voor vrije immigratie is de weerstand nog groter. Blijkend uit onderzoeken gedaan door politiek-correcte instellingen waarin ontzettend de best wordt gedaan deze cijfers zo politiek-correct mogelijk te krijgen. Een andere methode: kijk naar de auteurs op de politiek-correcte websites die staan achter "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht": De Correspondent, Joop.nl, Republiek Allochtonië enzovoort, en maak een lijst van de auteurs aldaar (vooral Republiek Allochtonië is veelzeggend): honderden auteurs uiteenlopend in prominentie of zijnde elite van Leo Lucassen tot zeg maar een "Willekeurige Bekende Nederlander die acteur/-ice is en ook een mening heeft verworven". Daar tegenover staan websites als GeenStijl, The Post Online, ... En dat was bijna alles. Met enkele tientallen auteurs. Geen enkele hiervan wordt gerekend tot de elite. Oftewel: de verhouding in auteurs bij PC en elite en niet-PC en geen elite ligt ergens op 20:1 en hoger. De genoemde PC websites worden bezocht door in de tienduizenden bezoekers maandelijks. GeenStijl wordt bezocht door in de honderdduizenden bezoekers maandelijks. Oftewel: de verhouding in populariteit bij de gewone Nederlanders tussen PC- en elite-websites en niet-PC en niet-elite websites ligt bij 1:20 en lager. Oftewel: de beweging van kritiek op de ideeën van "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht" is (afgekort) voor de volle 100 procent een beweging van de massa's. En niet van de elite. Dus ook niet van Frits Bolkestein Waarvan nog een bewijs te leveren valt. Want Frits Bolkestein was helemaal niet de eerste die in de openbaarheid kritiek leverde op "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht". De eerste persoon die kritiek leverde op "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht" was Hans Janmaat. In de wijdere Nederlandse maatschappelijke context is de uitspraak "Frits Bolkestein instigeerde het verzet tegen de multiculturele samenleving" een aperte leugen. Die persoon was Hans Janmaat. Doctorandus Hans Janmaat om precies te zijn, afgestudeerd in de politicologie, een onderdeel van de sociologie. Dus zijn mening had evenveel gewicht als van wie dan ook uit "de elite", zoals Frits Bolkestein. Iets dat natuurlijk stelselmatig verdonkeremaand werd in het demoniseren van zijn persoon.Conclusie: het promotiewerk van socioloog Merijn Oudenamspen ligt onder het niveau "scriptie" (het niveau scriptie is daar waar de student oefent in de methodieken van de wetenschap, zonder zelf wetenschap te hoeven bedrijjen). Er zitten enorme methodologische fouten in, met als eerste: onvoldoende inventarisatie ("Wie heeft zoal een rol gespeeld in het debat rond de multiculturele samenleving"). Dat over de eerste driekwart van het interview. Significanter is wat er gebeurt bij de eropvolgende vraag: 'Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?'. De pijnlijkheid van die vraag wordt in alle hevigheid duidelijk. Er volgt een keiharde leugen, plus nog eens vijf "smoezen". Eén keiharde leugen en vijf smoezen ... Dit natuurlijk als eerste omdat volkomen duidelijk is wat het antwoord is: "Helemaal en absoluut en totaal niets". En ten tweede omdat absoluut iedereen dat weet. En dan is er eigenlijk maar één verklaring mogelijk: er is een hoger principe in het spel. En aan de ernst van de daadwerkelijk gegeven antwoorden is onmiddellijk af te lezen dat dit principe echt heel veel hoger moet zijn. Op welk punt er hier niet naar gevraagd hoeft te worden omdat het al genoemd is. Maar was dat niet zo, dna bestond de volgende taak uit het onderzoeken van soortgelijke uitingen bij andere sociologen, en het zoeken naar overeenkomsten. Wat op deze website allemaal al gedaan is, met de uitkomst die bovenaan dit artikel staat: het hogere principe waarnaar sociologen "handelen" is dat van "De Gelijkheid der Culturen". Omdat daar aan vastzit "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking", maar vooral omdat dat weer een afgeleide is van "Vrije Immigratie is een Mensenrecht". En van dat "Vrije Immigratie is een Mensenrecht" maak daar maar gerust "Vrije Immigratie is een Fundamenteel Mensenrecht" van. En "Vrije Immigratie is een Fundamenteel Mensenrecht" is iets dat onlosmakelijk verbonden is aan de nomadische cultuur. En de enige substantiële nomadische cultuur in de Europese dreven is die van de Joden. En zo komen we dus bij Claude Lévi-Strauss. En zijn soortgenoten zoals verzameld in Cultuur Joods, Nederlandhaat :
Enzovoort. Allemaal met dezelfde boodschap: "Jullie met je boerderijen en fabrieken hebben de totaal foute levenswijze en wat jullie met die foute levenswijze produceren moet je met ons nomaden delen". Dat is de nomadische cultuur. Vanwege die nomadische cultuur is er dat "Vrije Immigratie is een Fundamenteel Mensenrecht". Vanwege dat "Vrije Immigratie is een Mensenrecht" is er het "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking". En vanwege het "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" is er "De Gelijkheid der Culturen". Terwijl dat "De Gelijkheid der Culturen" tegen de voor iedereen zichtbare werkelijkheid ingaat. Zie de globale gegevens - populair af te korten tot
"Sociaal-maatschappelijk is het Midden-Oosten een Rokende Puinhoop, en
Afrika een Barbarij".En op dezelfde manier is socioloog Merijn Oudenampsen gedwongen voortdurend vervalsingen te plegen en te liegen, zodra het onderwerp enigszins in de buurt van de daadwerkelijke maatschappelijke praktijk komt. En vandaar dat socioloog Merijn Oudenampsen zijn verhalen liefst in het algemene houdt. Tijd voor de eerste set conclusies over alle bijdrages tot nu toe. Achtereenvolgens is dus getoond dat socioloog Marijn Oudenampsen de politiek-correcte ideologie aanhangt, dat hij zichzelf neerzet als een activist op dat vlak, en dat hij als beide deelneemt aan de maatschappelijke discussie. Onder vermelding van zijn hoedanigheid als socioloog. Vervolgens is er aan de hand van een aantal van zijn bijdragen getoond dat hij als uitgangspunt hanteert zijn ideologie, en bij tegenargumenten vanuit de werkelijkheid terugredeneert vanuit die ideologie. En dat hij daarbij, in zijn eerste en vierde bijdrage een in dubbele cijfers lopend aantal overtredingen maakt, tegen de logica van het redeneren, door het gebruik van taal die bekend staat als "retorische trucs", en door woordgebruik gevuld met politiek-correcte oordelen en vooroordelen. In de hele bijdrage staat eigenlijk geen enkel correct argument. Je kan het ook formuleren als een voorspelling: als iemand met een basaal uitgangspunt begint dat in strijd is met de werkelijkheid, die gaat discussiëren met iemand die constateringen uit die werkelijkheid verwoordt, kan je die beweringen alleen terugvoeren naar jouw ideologie door tegen de werkelijkheid in te redeneren. Oftewel: door logische en andere verbale overtredingen te maken. En door die stappen tegen de werkelijkheid in gaat het brein zich niet aanpassen richting de werkelijkheid. In tegendeel: de analyse van de neurologische structuur van het brein hier heeft laten zien dat het
tegenovergestelde effect heeft: het waarnemingsproces en het bijbehorende
analyseproces wordt nog verder verstoord richting afwijking van de werkelijkheid.
Tot uiteindelijk de werkelijkheid geen waarde meer heeft in het brein en dus
de woorden van de politiek-correcte. Zoals geïllustreerd door dit eerder gesignaleerde fragment:
Degene die dit noteert heeft ieder contact met de werkelijkheid verloren. Of beter: de werkelijkheidscontrole is volstrekt gecompartimentaliseerd van het overige deel van de hersenen. Mogelijk moet je hier dus niet meer spreken over "liegen", maar over "confabuleren"
.Als dit soort compartimentalisatie het emotionele deel van het brein betreft, noemt men het psychopathie. Omdat het bovenstaande geval niet het emotionele deel van de hersenen betreft maar het cognitieve en het deel dat over de maatschappij gaat, is de juistere benaming voor dit verschijnsel "cognitieve sociopathie" - of wat algemener: "cognitieve dementie" . Natuurlijk zou iedereen die lijdt aan cognitieve sociopathie niet toegelaten moeten worden tot een academische opleiding (wetenschap gaat over de werkelijkheid) en indien deze opleiding al voltooid is, onmiddellijk geschrapt moeten worden van de academische lijst. Dat dit niet gebeurt, lijkt weer een ingewikkeld proces (er zijn vele factoren en mensen bij betrokken), maar ook hier is de verklaring simpel: net als religie waarvoor dat allang is gebleken, is ook ideologie een besmettelijk verschijnsel. Om dezelfde reden: het maakt de wereld van de besmette simpeler, dus hij voelt zich meer bevredigd door de religie of ideologie. Net zoals een verslaafde meer bevredigd wordt door een dosis van zijn drug - zie de connectie uitgelegd hier
(herhaling).En het is die besmettelijkheid van politieke-correctheid die er (mede) toe heeft geleid dat het hele vakgebied van de sociologie geïnfesteerd is geraakt met deze opvattingen. Hier het bericht aankondigende de promotie van socioloog Merijn Oudenampsen tot doctor in de sociologie (pure.uvt.nl, 16-01-2018,
):
En hier de lijst met leden van de promotie-commissie:
De promotoren zijn degenen die het daadwerkelijke begeleidende werk hebben gedaan, in dit geval gaande over een minder controversieel onderwerp en dit zijn dan ook onbekende namen in het maatschappelijke debat. Zo'n commissie wordt voor "het mooi" verrijkt met een aantal mensen uit gelijkgestemde kring. De commissie bij de promotie van socioloog Merijn Oudenampsen bevat een aantal bekende en beruchte politiek-correcte exemplaren, waarvan een aantal al behandeld op deze website: Leo Lucassen is de ideoloog en media-socioloog van "Moslims zijn net als hugenoten", James
Kennedy is de media-historicus van het "Cultuur is divers dus Nederlanders
moet hun cultuur inleveren ten gunste van die van moslims en creolen",
Jan Willem Duyvendak
is één van de media-sociologen van "Islam is
Vrede" en verdere islam-promotie, en Jan Blommaert is er eentje uit
de KUT-reeks
van "Wilders is een fascist"-roepers.En de samenstelling van deze commissie is geen vreemde uitschieter van het toeval. Op deze website staat nog een aanzienlijk aantal gevallen van wetenschappers met soortgelijke afwijkende tot gestoorde opvattingen: Edien Bartels (VU)
, Martijn Dekker (UvA)
, Jan Willem Duyvendak (UvA)
,
Paul Frissen (KUT)
, Henk van Houtum (Radboud)
, Martijn de Koning (UvA, Radboud)
, Leo Lucassen (UL)
, Annelies Moors (UvA)
, Rob Riemen (KUT)
, Jan-Jaap de Ruiter (KUT)
, Willem Schinkel (EUR)
, Joost van Spanje (UvA)
en Thomas Spijkerboer (VU)
. Een groot deel van de media-sociologie en de meest
prominente leden van de vakkringen. Ook nog op de lijst van deze redactie maar ontsnapt wegens tijdgebrek zijn Rosemarie Buikema (UU), Maria Grever (EUR), Hein de Haas (UvA), James Kennedy (UU), Jean Tillie (UvA) en Ineke van der Valk. Leden uit "bepaalde minderheden" zoals Sinan Çankaya, Philomena Essed, Halleh Ghorashi, en Gloria Wekker worden daarbij overgeslagen vanwege het hebben van een excuus: dat van de culturele nederlaag
.Wat aangevuld lan worden met een lijst van de meest prominente soiologische instituten, verbonden aan de overheid: het Centraal Planbureau
, Sociaal en Cultureel Planbureau
, het
Centraal Bureau voor de Statistiek, en de Wetenschappelijk Raad voor het
Regeringsbeleid
.
Hun meest schadelijke bijdrage op het niveau "verwoestend" is de leugen dat
de allochtone extra werkloosheid het gevolg is van discriminatie, een
bewering volkomen ontkracht door de import van Oost-Europese arbeidskrachten
en het arbeidstekort sinds de start van de economische groei in 2016
.Uit welke lijsten de conclusie getrokken kan worden dat op zijn minst het hele gebied van de sociologie en aanverwante vakken vrijwel volkomen gecorrumpeerd is. En vermoedelijk is het zo dat dit geldt voor de hele academia met uitzondering van de natuurwetenschappen en die vakgebieden die alleen een academische waarde hebben. Alles dat ook maar enigszins te maken heeft met de maatschappij in de vorm van haar sociaal-culturele werking is vermoedelijk gecorrumpeerd. Naast de bijvoorbeeld de culturele antropologie (vanzelfsprekend) en sociaal-psychologie ("Diederik Stapel"), geldt het zelfs voor de juristerij .
Deze vergiftigende invloed van de sociologie is echter niet éénzijdig - de andere kant op vergiftigt de maatschappij de sociologie, door de corrupte delen van de sociologie naar voren te halen, en de echte sociologie, de sociologie die (ook) de politiek-incorrecte feiten weergeeft (bijvoorbeeld "Intelligentie heeft een sterke genetische component"), te bekritiseren en verdacht te maken. Dat betreft in eerst instantie dat deel van de overige maatschappij dat de informatiestromen beheert: de media, zie bijvoorbeeld hier
voor het geval van de Volkskrant; maar wat voor zover na te gaan
volkomen onverdund geldt voor de rest van de media.Wat ook weer geen toeval is, maar het gevolg van gelijkoplopende belangen, een zaak die al ruim 500 jaar geleden genoteerd is, in 1492 in Das Narrenschiff van Sebastian Brant  :
Het fysieke plunderen van de boer wordt gedaan door "ridder", staande voor de huidige oligarchie of elite, en die wordt daarin gesteund door "schrijver", oftewel tegenwoordig de intellectuele elite. Waarvan zowel de academia als de media deel uitmaken. Addenda Kennelijk heeft Oudenampsen de VIVA-grens gepasseerd. VIVA is het damesblad dat in haar ijver de multiculturele zaak te promoten een artikel publiceerde "Tien redenen om een donkere man te daten" , en vervolgens de hele
politieke-correctheid over zich heen kreeg omdat dit dan dus wel weer te
evident onwaar was - behalve dat van het grote geslachtsdeel maar dat was 't
'm misschien - de rest was "trouwe echtgenoot" en "goede vaders" en
dergelijke.Merijn Oudenampsen heeft kennelijk iets dergelijks gedaan. We krijgen uitleg in de Volkskrant (de Volkskrant, 29-12-2018, door Hans Achterhuis):
Alsof er ook niet-irritante etikettenplakkerij bestaat ... Maar het zal wel bedoeld zijn als: "Deze linkse etikettenplakkerij is zo veel erger dan de gewone linkse etikettenplakkerij dat het zelfs bij gewone linkse etikettenplakkers enige irritatie opwekt".
Iets dergelijks: bij (bijna) alle links "werk" gaat (bijna) alles mis door de loodzware maatschappelijke inzet. Of beter: bij (bijna) alle links "werk" gaat (bijna) alles mis door de loodzware maatschappelijk-ideologische inzet. Goed, de tekst:
Zo werkt dat dus, hè ... Het Ad ponandum ... . Gooi het maar op
papier met veel aplomb, en de gewillige en gemakzuchtige goegemeente die
zich "intellectueel" noemt draaft er achteraan als de schapen achter de
herdershond. Laatst bekende geval: Yuval Noah Harari. De Joods historicus die de
wereld wel even uitlegt. Hij mocht overal opdraven: Volkskrant,
Nieuwsuur, Buitenhof ... (Noot: deze website "legt" ook wel de
wereld uit dat ook, maar doet dat door het doorgeven van GEGEVENS. FEITEN
).Enfin, Achterhuis is kennelijk ergens bij zinnen gekomen - oh nee, eerst nog dit:
Dus best nog wel bijna volkomen blind voor de eigen culturele omgeving: de manier waarop "Alle Culturen zijn Gelijk" enzovoort verkondigd wordt, is van de meest extreme polemische zekerheid. Verder:
En toen gebeurde het:
Verbazing voor deze redactie maar dat zal wel aan deze redactie liggen: vanaf bijna de eerste zin is het geschrijf van Oudenmapsen overgekomen als eentonig en ergerniswekkend. Omdat er al zo veel gelijksoortig materiaal aan vooraf is gegaan. Je herkent het onmiddellijk: de links-ideologische drammerigheid. En bijna nooit valt het mee en bijna altijd is het weer erger dan gedacht. Al die woorden met Hoofdletters, ook al staan die hoofdletters niet in druk. Waarna recensent Achterhuis de allesdoordringendheid ervan aantoont:
Razende onzin. De vaderlands cultuur en politiek is linkser dan ooit met het toestaan van niet-aflatende stroom immigratie, meer Europees Imperium, steun aan identiteitspolitiek en "diversiteit", enzovoort, enzovoort, enzovoort. Kijk maar:
De realiteit: Bolkestein en met name Fortuyn werden door de hele
vaderlandse cultuur en politiek gedemoniseerd.En dat stond ook al allemaal in de kortere versies van deze razende onzin. Dit spiegelbeeld van de werkelijkheid. Kennelijk ook al eerder verspreid door de eveneens uiterst politiek-correct gestoorde en dus zeer geliefde James Kennedy. Met regelmaat uitgenodigd door lieden van Volkskrant, Nieuwsuur en Buitenhof om de wereld te duiden.
Kennelijk voor de literaire aardigheid geschreven, maar maar half waar: wel dat Oudenmapsen is gaan lijden aan een loodzware maatschappelijke inzet enzovoort, maar niet dat hij daarin op Bolkstein of Fortuyn lijkt, want die hadden helemaal geen loodzware maatschappelijke inzet. Wat er gebeurde is dat ze gewone lichthartige maatschappelijke werkelijkheden opdisten ("Islam is achterlijkheid" ... Kan het lichthartiger ...? Over de hele wereld waar te nemen ...), maar die de linkse meute loodzwaar op de maag lagen. Kijk maar:
Brullen van de lach!!! Fortuyn heeft de moslims hun theehuizen ingejaagd. Hun bazaarwinkeltjes, hun moskeeën, enzovoort. Zo hardnekkig is dus het 'linkse" wereldbeeld. Ook Achterhuis is niet in staat tot meer dan het aantonen van de bijbehorende retorische problemen. De achterliggende maatschappelijke ontgaan hem nog steeds.
Misschien is dat laatste geval datgene dat bij Achterhuis de schakelaar deed overgaan: Paul Scheffer is een hartstikke gematigd links intellectueel, die naar zijn beste kunnen (niet veel dus) probeert iets aan de orde te brengen. En in deze is Oudenampsen ook helemaal niet opvallend; bijna alle "linkse" uitingen bestaan uit niets anders dan etikettenplakkerij. Met als favoriete etiketten einde 2018 "extreemrechts" (iedereen rechts van extreemlinks) en "antisemitisch" (iedereen die ook maar
iets durft te zeggen tegen vrije immigratie en haar propagandeerders).
Het gewone proces. De ideoloog hoeft helemaal niet precies te zijn in wat hij zegt, doodgewoon omdat hij als ideoloog per definitie vooraf al volkomen gelijk heeft. Wat doen dan details als wat iemand werkelijk gezegd heeft ertoe ...? Die iemand heeft iets gezegd dat in strijd is met jouw ideologie, dus hij kán niet deugen. N'importe quoi.
Een uiterst gematigde conclusie. Oké, gigantische problemen geconstateerd. Maar waar komt die problemen nu eigenlijk vandaan ...? Te veel voor deze recensie, maar we krijgen wel twee clou's. De eerste:
Het hele omliggende vakgebied is er mee besmet. De tweede clou:
En dat is de bron van de besmetting: de cultuur van het 'gotspe'. De Joodse cultuur. De cultuur van de Kwaadaardige Ideologie
.
Het is al geruime tijd rustig rond Merijn, maar een zeer rumorige maatschappelijke kwestie leidde ertoe dat hij weer onder ogen kwam bij deze redactie. Die rumoerige maatschapelijke kwestie is het OnlyBlackLivesMatter-gebeuren dat in alle hevigheid losbarstte na de dood-bij-arrestatie van de zwarte crimineel George Floyd. In Amerika. Wat ook in Nederland leidde tot uitermate veel opwinding, demonstraties en een verhevigde campagne in het kader van het motto "Alle blanke Nederlander zijn racisten", of politiek-coreecter: "Alle 'witte' Nederlanders zijn racisten". Met als hulpstelling: "En dat valt niet te bediscussiëren en wie dat wel doet dient de mond gesnoerd te worden". Dat laatste viel niet overal in goede aarde, en toen dit al een paar weken geduurd had, kwam er, eerst in het buitenland, waar hetzelfde gebeurde met wat andere woorden, en toen in Nederland, een tegenactie in de vorm van open brieven die een pleidooi hielden voor de vrijheid van meningsuiting. Wat ook meteen weer protesten veroorzaakte, want dat waren allemaal "rechtse" mensen zo niet extremisten, en wie warene ze wel niet dat ze dachten dat ze zomaar alles konden zeggen wat ze wilden. Onder welke protesteerders zich bevond de roemruchte socioloog en immigratiedeskundige Leo Lucassen => (Twitter.com, 16-07-2020):
Nou, dat weten ze dan ook weer. Maar daarmee was de zzak nog niet afgedaan voor Lucassen en kennelijk ging hij op zoek in zijn archieven en stuitte op dit (Twitter.com, 21-07-2020):
Ja ja, het is met name rechts dat probeert het debat te smoren ... Met behulp van de vrijheid van meningsuiting ... En wie haalt Leo aan ...? Inderdaad; onze Merijn, met dit artikel (merijnoudenampsen.org, 07-05-2018, door Merijn Oudenampsen):
Zoals in meer academische verhandelingen wat beter kan, is het artikel puntsgewijs ingedeeld. De duidelijkheid zeer ten goede komend:
Op zich is dat een volstrekt open deur: niets is absoluut. Maar in de sociaal-wetenschappelijke stroming waarin Oudenampsen verkeert is dat laatste absoluut niet waar: de Vrijheid van Godsdienst, de "Universele Verklaring van de Rechten van de Mens" in zijn vele vormen zoals "de Mensenrechten", de "Moraal" van die stroming, het "Fatsoen" van die stroming, enzovoort, worden als niets anders gepresenteerd dan als Absolute Waarden. Kortom: voor politiek-correcten is de vaststelling dat iets niet absoluut is, een keuze. En een bepaling van rangorde: de vrijheid van meningsuiting wordt in ieder geval impliciet als minder belangrijk gezien dan de vrijheid van godsdienst. Misschien verstrekkende conclusies uit een eerste stelling, maar, zoals vrijwel altijd, is de rest van het betoog een bevestiging ervan:
Eerst de makkelijke gevallen: smaad en laster gaan over zaken aangaande individuen, en hebben niets met deze maatschappelijke discussie te maken. Dan groepsbelediging. Dat staat inderdaad in het wetboek van strafrecht en dient daar onmiddellijk uitgehaald te worden wegens in strijd met de grondwet en nog principiëler het rechtsbeginsel dat iedereen voor de wet gelijk is. Oftewel: je kan geen beroep doen op het lidmaatschap van een groep om je extra beledigd te voelen ten opzichte van anderen. Bovendien is "belediging" een dusdanig subjectief verschijnsel dat ook dit uit wetten geschrapt moet worden. Dat dit staat in de wet is onder invloed van de politieke en maatschappelijke druk van de politieke-correctheid, oftewel: dit is uiteindelijk een cirkelredenatie of petitio principii: wat je wilt betogen staat al in de aannames. Hetzelfde geldt voor haatzaaien: dat is óf individueel en dus hier niet ter zake, óf een groepsgebeuren en daarvoor geldt het voorgaande. Volgende gevallen:
Ook deze hebben niets met de vrijheid van meningsuiting in het openbare maatschappelijke debat te maken. Het noemen van deze ongeldige voorbeelden toont de zwakte van de positie, natuurlijk. En dit gaat nog door:
Herhaling.
Herhaling.
Herhaling.
Herhaling. Plus de introductie op terloopse wijze van een nieuwe stellingname:
Op volstrekt willekeurige uitspraak, welke willekeur simpel is aan te tonen is met wat soortgelijke versies:
Of ook wel:
Enzovoort. Oftewel:de stelling ...
... kan niet rationeel onderbouwd worden, en is dus een uiting van emotie. Afkeer. Welke, blijkt later. Volgende alinea:
Gevolgd door een hele alinea met uitwerking hiervan. Dit is een cirkelredenatie op verbijsterend niveau - hier staat (gebruik: dominante normen en waarden = dominante meningen) - eerste stap:
Maar wat natuurlijk gewoon datgene is wat de auteur wil:
Met hierdus een overkoepeling van alle voorgaand gegeven voorbeelden met dat 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' - wat afgekort kan worden tot "fatsoensnormen". Oftewel de laatste stelling kan wat explicieter geformuleerd worden als:
Waarmee tevens een complete samenvatting is gegeven van alle voorgaande argumenten, omdat zaken als 'groepsbelediging' en 'haatzaaien' natuurlijk ook niets anders zijn dan fatsoensnormen. Hier de rest van de alinea die alleen herhaling is:
Met weer een open deur als slot: alle begrippen zijn relatieve begrippen, dus inclusief alles gehanteerd door deze auteur. Conclusie uit de eerste sectie: De auteur vindt dat de vrijheid van meningsuiting, zijnde de vrijheid van meningsuiting in het openbare maatschappelijke debat, beperkt moet worden, maar geeft geen voorbeelden uit het openbare maatschappelijke debat. Volgende sectie:
Deze zin hoort bij het vorige punt. Maar dient als introductie bij weer een voorbeeld:
Oftewel: er zijn mensen die stellen dat je bepaalde dingen niet mag zeggen. De vraag is: waarom worden mensen die zeggen dat je bepaalde dingen niet mag zeggen hier apart genoemd, want volgens de auteur is het zo dat je bepaalde dingen niet mag zeggen, dus waarom die mensen aanhalen als je het zelf ook vindt. Maar direct erop blijkt dat die mensen die constateren dat je bepaalde dingen niet mag zeggen toch niet behoren tot dezelfde groep als de auteur:
Oftewel: hier nog meer voorbeelden van zaken waar de vrijheid van meningsuiting over zou kunnen gaan, naast:
En als het gaat over over
... laat een bepaalde groep mensen hun uitspraken voorafgaan door:
Oftewel: die bepaalde groep laat hun uitspraken voorafgaan door de mening van de auteur, namelijk dat de vrijheid van meningsuiting beperkt zou moeten worden, in combinatie met hun kennelijke bewering dat die beperking reeds ingevoerd is. Wat ook een stelling is van de auteur, volgende uit dit:
Dat dus zijnde die fatsoensnormen. Dus wat die mensen zeggen: is "Volgens de fatsoensnormen mogen we dit niet zeggen, maar ..." Geheel volgens de regels van de auteur. En toch is de auteur het daar niet mee eens:
Nee. De vertaling naar de werkelijkheid:
Gevolgd door een expliciet voorbeeld:
Precies. Het is niet juridisch verboden om dat te zeggen, maar de 'gevestigde sociale norm' is dat je dat niet mag zeggen. En 'gevestigde sociale norm' is natuurlijk een synoniem van 'dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' oftewel de "fatsoensnormen". Overigens: als je wetenschap wilt bedrijven, is één van de allereerste voorwaarden dat je duidelijk opschrijft welke begrippen je gaat hanteren, en voor hetzelfde begrip steeds dezelfde woorden gebruikt. In de algebra is dat de eerste regel, wiskundig afgekort tot A = A . Oftewel B ≠ A . Oftewel: gebruik niet 'gevestigde sociale norm' én 'dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' voor iets dat is "fatsoensnormen", of zeg vooraf dat je "fatsoensnormen" gebruikt en dat die andere twee dingen hetzelfde zijn. Maar dat wordt zelden tot nooit gedaan, door sociologen, omdat dan razendsnel zal blijken dat hun argumenten niet kloppen - met elkaar en met de werkelijkheid. In dit geval: als je die andere begrippen definieert als "fatsoensnormen", kan iedereen onmiddellijk zien dat dat redelijk willekeurige normen zijn en absoluut niet geldig voor algemene waardeoordelen, maar alleen voor oordelen van wat jij persoonlijk van de dingen vindt. "Fatsoen" is persoonlijke willekeur, tenzij je vooraf definieert welke "fatsoensregels" je hanteert. Maar die regels en die willekeur worden wel heel vaak gaandeweg duidelijk. En zo ook hier, want in het laatste citaat is wat weggelaten:
Precies: Dus Thierry Baudet behoort niet tot 'de gevestigde sociale norm' en 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen'. Gevolgd door:
Oftewel: rechtse meningen in het algemeen behoren niet tot 'de gevestigde sociale norm' en 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen'. Waar dus ook zonder meer staat:
Of, enigszins zwart-wit:
Of:
Onverkort en zonder vervorming volgt dit dus in feite uit het betoog van Oudenampsen tot nu toe. En omdat de fatsoensnormen links zijn, moet je de vrijheid van meningsuiting beperken tot die uitspraken die voldoen aan de linkse normen. Neem dit laatste aan, en het hele artikel tot nu toe leest achter elkaar door als een uitwerking hiervan. Leestijd: drie seconden. Beginnend met:
Punt. De rest is dan volstrekt overbodig. Want het kan evenzeer redelijk beredeneerd worden als "In den beginne schiep God Hemel en Aarde". Waarna je de rest zou kunnen laten zitten, maar daarin komen nog wat linkse tactieken voor om de macht van de linkse fatsoensnormen in de politieke-correctheid te verstevigen. Dus nog maar even verder, met wat er volgt op het laatste citaat:
Nee. De werkelijkheid:
Het gaat er de 'controversiële – vaak rechtse – mening' juist om om kritiek uit te lokken. Maar die kritiek komt nooit op de 'controversiële – vaak rechtse – mening', maar op het feit dat die 'controversiële – vaak rechtse – mening' überhaupt verkondigd wordt. Een 'controversiële – vaak rechtse – mening' is "Ik ben tegen immigratie", en de respons van "de fatsoensnormen" is niet "Ik ben voor immigratie', maar "Dat mag je niet zeggen". Of als ze wat meer tijd en/of ruimte en/of zin hebben: "Dat mag je niet zeggen want daarmee beledig je immigranten". Of als ze nog wat meer tijd en/of ruimte en/of zin hebben: "Dat mag je niet zeggen want daarmee beledig je immigranten en immigranten hebben een kleurtje en dus ben jij een racist". Oudenampsen zegt het nog een keer:
Terwijl de werkelijkheid is:
Gevolgd door:
Nee: we verschillen juist wél in hoe we de islam en de Koran politiek interpreteren.
Wat is:
Want beledigend voor moslims. Die daar inderdaad door beledigd zijn. En:
Wat is:
Wat zo open een deur is als maar kan. Wat ook door de "niet-westelingen" dagelijks wordt bevestigd door met zijn miljoenen tegelijk aan de poorten naar het westen te staan dringen. Zie hoe Oudenampsen voortdurend moet schipperen tussen leugens verkondigen of contradicties debiteren. Waarna Oudenampsen nog een paar keer iets doet wat in het voorgaande dus ook al een gemeenschappelijke achtergrond is: het omkeren der dingen. Het bouwen van een spiegeluniversum:
Draai dit zelf maar om. En:
Wat is:
Wat is een tautologie: politieke-correctheid kan alleen maar krachtig zijn, want 'politieke-correctheid' is het opleggen van bepaalde meningen aan iedereen en je kan alleen bepaalde meningen opleggen aan iedereen als je krachtig bent. Zoals in: als je de media beheerst. Wat dus al op een heel grappige manier ontmaskerd ist. Want hier is nog een keer de eerste tweet van Lucassen (Twitter.com, 16-07-2020):
Nou, dat kan toch niet duidelijker gezegd worden: Leo Lucassen stelt hier onomwonden dat met zijn titel van sectie 4 Merijn Oudenampsen uit zijn nek kletst Bij nalezen blijkt er nog één voorbeeld van Oudenampsen gemist te zijn (uit sectie 2), maar dat is een gelukkig toeval want het blijkt ook meteen het belangrijkste, en wordt dus maar apart behandeld. Het is dit:
Over dat 'De bekendste' kan al gediscussieerd worden: je zou het ook 'De enige' kunnen noemen. Maar de grotere vervalsing zit in 'het debat over integratie'. Dit is helemaal niet meer 'het debat over integratie'. Het 'het debat over integratie' is dit:
Welk debat niet gevoerd wordt. Welk debat niet gevoerd wordt, omdat ...
... volstrekt taboe is. Als vervolg op het feit dat er absoluut geen enkele vrijheid van meningsuiting bestaat rond het idee dat culturen ongelijk zijn, en ongelijk presteren. Wat een taboe is en geen discussie, omdat iedereen die ongelijkheden op globale schaal met eigen ogen kan constateren, door naar nieuwsuitzendingen te kijken of kranten te lezen En dit is de belangrijkste discussie rond de vrijheid van meningsuiting, om twee redenen: ten eerste zal zonder erkenning van een bestaand probleem dat probleem niet opgelost worden. En ten tweede: omdat van die bestaande aanzienlijke tot grote sociaal-economische achterstanden nu de gewone blanke Nederlanders de schuld krijgen, en die zullen daar op een gegeven moment, op wat voor manier dan ook, tegen in opstand komen. Naar Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad ,
Cultuur, multiculturalisme
, of site home
·.
|
