Bronnen bij Cultuur, integratie, toekomst: tegen niets-doen

Introductie

Deze verzameling biedt een overzicht van de ontwikkelingen op het vlak van de integratie van allochtone immigranten vanaf medio 2008. Het is oorspronkelijk bedoeld als tegenwicht bij de in die tijd populaire stelling: "Als we niets doen komt, komt het vanzelf goed" uitleg of detail .
 
Terugkijkende in 2020 en met ontwikkelingen als de terreurgolf en jihadgang achter de rug, is inmiddels het tegenovergestelde wel bewezen: "Als we niets doen, gaat het vanzelf fout". Terwijl er ook steeds duidelijker zichtbaar is wat dat "fout gaan" inhoudt: etnische burgeroorlog uitleg of detail .

Bronnen

De meest populaire voor de aanpak van integratieproblemen, nadat men eerst door een rijstebrijberg van ontkenningen van het bestaan van die problemen heeft gegeten, is die van het "Niets doen". Als je maar wacht komt alles vanzelf goed. iets waarvan iedereen met enige kennis van culturen tezamen met afwezigheid van politieke-correctheid onmiddellijk de onzin inziet: als dat zo was, waren er verschillen tussen culturen, want de wereld bestaat meer dan duizenden jaren en kent eindeloos veel culturen. Zie wat voorbeelden van die algemene bestendigheid hier uitleg of detail .

"Maar dit gaat over immigranten en daarmee is het altijd wél goed gekomen", is dan de tegenwerping. Ook onzin. Want dat 'altijd' is altijd in het verleden, en de huidige toestand, met zijn veel grotere fysieke mobiliteit en zijn nog veel grotere informatie-mobilitiet, is in dit opzicht totaal onvergelijkbaar geworden met het verleden. Jonge moslims zouden vroeger alleen te maken hebben gekregen met jongeren die christen waren en ze in elkaar hebben geslagen als ze lastig werden, omdat ze met te weinig waren. Nu zitten er tienduizenden in geïsoleerde enclaves en radicaliseren ze via het internet.
 
Er zijn af en toe ook wel wat losse waarnemers, die in door de politiek-correctheid onbewaakte momenten iets van de werkelijkheid verkondigen. Daarvan en van andere aanwijzingen dat het met niets-doen echt niet goed gaat komen, zijn verzameld onder

Als eerste een artikel ten tijde van de start van deze verzameling. Wilt u het niet in tekst maar in beelden, kijk dan hier  - het speelt in Duitsland en de taal is Duits, maar eigenlijk spreken de beelden al voor zich. In Nederland speelt precies hetzelfde (de Volkskrant, 05-04-2008, column door Hans Wansink):
  Het komt niet vanzelf goed

Tussen het gooi- en smijtwerk in het grote Kamerdebat over Fitna viel ook nog wel het één en ander te leren. Dat debat, zo wordt weleens vergeten, duurt al zo'n jaar of dertig. Het speelt zich niet alleen in Nederland af, maar in de hele westerse wereld. ...
    ... In België bijvoorbeeld ... vat men het integratievraag,stuk nog steeds als een sociaaleconomisch kwestie op, die niks met godsdienst, laat staan met de islam, te maken heeft.
    Dit materialistische standpunt werd in de jaren tachtig gecombineerd met het (postmoderne) cultuurrelativisme: er bestaan geen universele waarden, alle culturen zijn evenveel waard. Zo ontstond het beleidsprogramma van de 'integratie met behoud van eigen identiteit'. .
    Deze aanpak leek in overeenstemming met een andere, aan de Amerikaanse sociologie ontleende theorie over migratie, namelijk dat het vanzelf goed komt in de derde generatie. De eerste generatie migranten integreert nauwelijks en blijft hangen in de onderste regionen van de maatschappij. De tweede generatie wordt heen en weer geslingerd tussen loyaliteit aan de eigen (traditionele) cultuur en de (westerse) manieren van leven in het 'land van aankomst', maar komt wel vooruit, dankzij opleiding en steun van de eigen groep in het 'getto'. De derde generatie migranten identificeert zich volkomen met het nieuwe vaderland, trouwt buiten de eigen groep en maakt zijn opwachting in de middenklasse.
    Het aardige van deze migratietheorie is, dat hij valt te kwantificeren. Schoolresultaten, gemiddeld inkomen, positie op de arbeidsmarkt, aantal kinderen per gezin, het percentage gemengde huwelijken, criminaliteitscijfers: het kan in principe allemaal naar etnische groep en generatie uitgesplitst worden. Knappe economen kunnen zelfs een kosten-batenanalyse maken van de mate waarin een bepaalde groep migranten aan de economische groei heeft bijgedragen.
    De driegeneratie-theorie klopt in de VS vrij aardig. De VS kennen geen verzorgingsstaat, dus iedereen moet zich via de arbeidsmarkt omhoog werken. De VS kennen wel een actief patriottisme, dus iedereen wordt geacht zich te identificeren met God's Own Country. Dat zijn twee harde voorwaarden voor integratie, die voor Nederland niet opgaan.
    Migranten uit islamitische landen blijken dan ook nog altijd sterk oververtegenwoordigd in de 'verkeerde' statistieken (schooluitval, criminaliteit, werkloosheid). Maar het beste bewijs voor de falende integratie is het trouwen-in-eigen-kring, als het even kan met een verwant uit het land van herkomst.
    VVD-leider Bolkestein wees al in 1991 op het belang van de factor islam. In 'de wereld van de islam', schreef hij, worden universele waarden als vrijheid van meningsuiting, verdraagzaamheid, het verbod op discriminatie en de scheiding tussen kerk en staat regelmatig veronachtzaamd. 'Hoeveel meisjes worden hier tegen hun zin uitgehuwelijkt?', vroeg Bolkestein zich af. 'De wijze waarop vrouwen worden behandeld in de islam, is een smet op het blazoen van die beschaving.' Voor Bolkestein was het uitgesloten te marchanderen met de verworvenheden van onze westerse cultuur. Die moest verdedigd worden, in plaats van gerelativeerd. Het behoud van de eigen, islamitische, identiteit belemmert de integratie van migranten, concludeerde Bolkestein. Exit 'integratie met behoud van identiteit'.
    Bolkestein keerde zich tegen moslimscholen, ja zelfs tegen de verzuiling. 'Misschien hadden de katholieken en gereformeerden zich zonder verzuiling, tegen de verdrukking in, sneller geëmancipeerd dan in het rijke leven van hun eigen zuil.'
    Scheffer (PvdA) werkte deze redenering uit in 2000: 'We kunnen niet voorbijgaan aan het culturele isolement en de gevoelens van wrok en afkeer jegens de Nederlandse samenleving. De overgang naar een anonieme stadsamenleving - waar men de wetten niet zo nauw neemt en liever onderhandelt dan straft - is te groot gebleken voor veel migranten. Hele generaties worden onder het mom van tolerantie afgeschreven. En zo stort het kaartenhuis van de multiculturele samenleving ineen. Alle onuitgesproken verwachtingen, als zou integratie vooral een kwestie van tijd zijn, worden niet bewaarheid.' .
    Bolkestein noch Scheffer kreeg in eigen kring gehoor. Na de aanslagen van 11 september 2001 werd de kwestie gepolitiseerd door achtereenvolgens Fortuyn, Hirsi Ali en Wilders. Uit het lot van deze drie buitenstaanders blijkt hoe ambivalent de gevestigde politiek tegenover het integratie- en terrorismevraagstuk bleef staan.
     ... Scheffer heeft nog steeds gelijk toen hij in 2000 schreef: 'Onder de oppervlakte van het openbare leven drijft een zee van verhalen over de botsing van culturen, die niet of nauwelijks worden gehoord'. 

Wansink noemt twee essentiële factoren waardoor de Amerikaanse theorie hier niet van toepassing is: de verzorgingsstaat en het nationalisme van het gastheerland, maar vergeet er nog één: de veel sterkere fysieke banden met thuisland door veel grotere bereikbaarheid, fysiek (vakanties) en cultureel/ideologisch (schoteltelevisie). Wel noemt Wansink weer het uiterlijke kenmerk van die veel sterkere innerlijk culturele banden: het trouwen in eigen kring - maar vergeet weer het motief waarom dit waarschijnlijk ook niet na drie generaties zal veranderen: het moslimgeloof - men trouwt niet met een ongelovige.

En aansluiting hierop nog wat echt veldwerk - de eerste twee artikelen van vier jaar terug (Leids Nieuwsblad, 14-12-2004, Al-almana liet buurtbewoners en volksvertegenwoordigers aan het woord in Lokaal van Verre; door Anna Ravve):
  Al decennia hier, maar nog niet geaccepteerd

"Marokkaanse vrouwen durven bijna de straat niet meer op, omdat iedereen zo boos naar ze kijkt. In mijn buurt voetbalden vroeger de Marokkaanse kinderen samen met de Nederlandse. Nu lopen de Nederlandse kinderen weg, als de Marokkaanse kinderen eraan komen." "Mijn kinderen vragen wat er mis is met het feit dat ze Marokkaans zijn. Ze denken er over om weg te gaan uit Nederland". Volgens deze bewoners uit de Merenwijk, is het klimaat behoorlijk verhard. In de landelijke politiek, maar ook in de buurt. Voor Al-almana (betrouwbaarheid), een progressieve, Marokkaanse zelforganisatie in de Merenwijk, een reden om juist nu met elkaar in discussie te gaan. 11 December organiseerden zij een rondetafelgesprek met buurtbewoners.

Bekijken allochtonen en autochtonen elkaar pas sinds kort met argusogen of hebben ze elkaar nooit vertrouwd? En wat zijn eigenlijk de oorzaken van het wantrouwen? Volgens Hakimi ging het al mis vanaf de eerste migratiegolf, toen men er nog van uitging dat het om tijdelijke gastarbeiders ging: "Allochtonen moesten hard werken. Er was geen tijd om iets te leren. We hebben nooit de kans gekregen om elkaar te begrijpen. In Nederland is alles goed geregeld. Er zijn veel voorzieningen, waar je op terug kan vallen. Maar omdat wij de regels niet kenden en niet de kans kregen om ze te leren, konden wij er niet aan meedoen. Nederlanders zijn hard. Dan is het moeilijk om je vertrouwen te behouden." ...
      Maar zijn de burgers en met name de allochtonen zelf niet verantwoordelijk voor integratie? Ligt integratie niet gewoon op straat? Hoewel sommige deelnemers positieve ervaringen hebben, ligt het volgens anderen niet zo makkelijk. Taoufik Slimane: "Iedereen wil integreren. Maar Nederlanders zien ons als een invasie. Het is als bij een feestje. Wij staan aan de deur en we mogen niet naar binnen. We moeten andere schoenen aan. Dat doen we. Maar als we binnen zijn, praat er nog niemand tegen ons. Ik heb echt mijn best gedaan om mij aan de Nederlandse maatschappij aan te passen. Na alle moeite, zou ik willen horen dat ik het goed heb gedaan, maar in plaats daarvan moet ik mij de hele tijd blijven verantwoorden".
      Mohammed valt hem bij: "Toen ik hier net was, had ik allemaal Nederlandse vrienden. Nu geen een. Als kind zie je elkaar als speelkameraad. Maar hoe ouder je wordt, hoe meer de Nederlandse gemeenschap je het onderscheid opdringt. Ik word geacht verantwoording af te leggen, voor dingen die elders in de wereld gebeuren, waar ik niets mee te maken heb. Dit was al lang voor Pim Fortuin en 11 september het geval. Dezelfde mensen stellen mij elke keer weer dezelfde vragen. Wat is de intentie van die vragen, denk ik dan. Eerder arrogantie of mij in een bepaalde hoek willen duwen, dan interesse. Laatst vroeg een hoogopgeleide Nederlander mij of mijn baby oók mee moest doen met het vasten tijdens de Ramadan. De meeste Nederlanders zijn helemaal niet geïnteresseerd in wat de Islam is. Ze stellen vragen over wat zij als de negatieve kant van de Islam zien. Dingen als hoofddoekjes of zelfs vrouwenbesnijdenis, wat niets met de Islam te maken heeft. Niemand heeft mij ooit gevraagd naar mijn standpunt als Moslim over het milieu, Terwijl daarover ook een stuk in de Koran staat."
     Als het contact tussen allochtonen en autochtonen zoveel frustraties met zich meebrengt, moet er dan nog wel geïntegreerd worden? ...  

Dit is hoogst illustratief omdat het bijna allemaal precies omgekeerd is als de allochtonen hier beweren. Het zijn de allochtonen geweest die niet met Nederlanders konden en wilden praten. Het waren de allochtonen die een eigen kerk oprichten. Het waren allochtonen die eigen winkels startten en bezochten. het waren allochtonen die eigen organisaties opgericht hebben als Al-almana - betekenende betrouwbaarheid, maar dat is natuurlijk "betrouwbaarheid voor de eigen groep". Dan hebben ze die forten van eigenheid gebouwd, en vanuit die forten hun overlast-gevende jongeren en een Theo-van Gogh-moordenaar op straat gestuurd, en dan kunnen en willen ze praten naar aanleiding daarvan,en dan zijn ze verbaasd dat Nederlanders ze niet zo zien zitten ...
    Als je dus goed leest, staat in dit artikel hoezeer de allochtonen zich van ons afgewend hebben. Uit hun eigen mond. En bovendien staat er dus dat ze dat totaal niet beseffen. De kop van het artikel zou dan ook hebben kunnen luiden:
  Al decennia hier, maar Nederland nog niet geaccepteerd

Want nog steeds naar de eigen kerk, nog steeds met de eigen klederdracht op straat, nog steeds solidair met iedere moslim in de rest van de wereld, nog steeds de kinderen met jaren taalachterstand op school brengend, enzovoort.

Uit dezelfde ongecensureerde bron nog wat illustraties (Leids Nieuwsblad, 17-12-2004, door Raymond Harper):
  "Sinds de moord op Van Gogh zien Nederlandse vrienden me niet meer staan!"

De moord op Theo van Gogh is ook in Leiden niet ongemerkt voorbijgegaan en leidde ook hier tot emotionele reacties. Net als het poolijs blijkt de multiculturele samenleving op veel plekken verraderlijk broos. Anderhalve maand na dato boog een zeer multicultureel gezelschap zich onder leiding van wethouder Wim de Boer en minister Thom de Graaf over de vragen: wat is er misgegaan, hoe staan de zaken er momenteel voor en hoe moet het nu verder?

Binnenkort sluiten de 24 steden uit het Grotestedenbeleid (GSB) en het.-Rijk een nieuwe overeenkomst, waarmee van beide kanten veel geld is gemoeid. In dit kader bracht D66-minister Thom de Graaf van GSB maandag .een werkbezoek aan zijn woonplaats Leiden. 'Er stonden onder meer een kennismaking met de Ithadamoskee, die over enkele jaren verhuist naar nieuwbouw op het EWR/Slachthuisterrein, en met diverse GSB-projecten in buurthuis.'t Spoortje op het programma. In het buurthuis vond ook een discussie met wijkbewoners over de integratie van Marokkaanse Nederlanders plaats.   ...
    Veel aanwezigen vonden echter dat het klimaat in Nederland wel degelijk veranderd was. De verschillende bevolkingsgroepen leven meer nog dan voorheen langs elkaar heen en onderhuidse haatgevoelens krijgen de vrije hand. De Graaf hamerde erop dat de moord op Van Gogh losstond van het integratievraagstuk als zodanig. Van Goghs moordenaar, Mohammed B., was zelfs "een toonbeeld van iemand, die zijn weg in deze samenleving wist te vinden. Toch is hij plotseling geradicaliseerd; hoe is dat mogelijk?"
     De aanwezigen van Marokkaanse afkomst hadden daar ook geen sluitend antwoord op. Velen van hen, vooral jongeren, hadden het gevoel dat alle 'Marokkanen' en alle moslims over één kam worden geschoren, of het nu terrorisme betreft of kleine criminaliteit. Een jonge vrouw bracht de culturele tweespalt van Marokkaanse Nederlanders ter sprake: "Zowel in Nederland als in Marokko worden we gezien als buitenlanders. Ik ben hier geboren en opgegroeid en voel me meer Nederlander dan Marokkaan. Maar sinds de moord op Van Gogh zien mijn Nederlandse vrienden me niet meer staan!" Anderen wezen erop dat niet alleen onder autochtonen, maar ook onder allochtonen een verharding valt te zien.   ...
    Het eigenlijke thema van de middag, integratie, kwam enigszins in de verdrukking. Wethouder De Boer slaagde er in de discussie weer in goede banen te leiden via de vraag hoe het nu stond met het wij/zijgevoel. Volgens Leiden Noords bekendste inwoner Bram Pater was dat gevoel mede te wijten aan allerlei allochtone 'zelforganisaties'. Hij zag liever meer Marokkaanse Nederlanders in de reguliere wijkverenigingen.
     Minister De Graaf ... meende dat integratie iets was dat je alleen maar kon stimuleren, niet afdwingen. Hij beaamde graag dat zo'n toenadering geen eenrichtingsverkeer is. "Integratie komt van twee kanten. Maar als je de Nederlandse taal niet spreekt en de basisspelregels van onze samenleving niet beheerst, is het wel heel moeilijk om aan die samenleving deel te nemen", voegde hij daaraan toe. Waarmee hij onbedoeld het moskeebestuur in een lastig pakket bracht, omdat hun imam nog nauwelijks een woord Nederlands spreekt. ...

Precies dus de toestand waar Paul Scheffer en Hans Wansink op doelen in de laatste zinnen van het artikel.
    Wat in de Leidse artikelen naar voren komt, is dat door de moord op Theo van Gogh men met elkaar in gesprek raakte, en duidelijk werd hoe weinig allochtonen gevorderd waren richting integratie, en hoe ver gevorderd in het kweken van hun eigen subcultuur. Dat Nederland daar afwijzend op reageren, wordt totaal niet begrepen.

Dat was 2004, toen er nog enige urgentie leek te zijn ontstaan om het probleem aan te pakken. In 2008 was dat allang weer weg, en lijkt het eerder erger. Eerst bericht uit een haard van het verschijnsel, en daarna wat er gebeurd als je denkt dat de oplossing ligt bij verspreiden en verder niets-doen (de Volkskrant, 14-08-2008, door Charlotte Huisman ):
  ‘Je kunt de teleurstelling hier voelen’

De Volkskrant volgt de vorderingen in de 'krachtwijken' van minister Vogelaar. Vandaag de Utrechtse wijk Kanaleneiland, waar Jaap en Inge  van Kampen vertrekken. 'Onze adem is op.'


Fotobijschrift: Jaap van Kampen op het balkon van zijn woning in Kanaleneiland in Utrecht.



... Tien jaar hebben Jaap van Kampen (67) en zijn vrouw Inge gewoond in hun ruime hoekwoning in Kanaleneiland, volgende maand verhuizen ze naar een andere Utrechtse wijk. De verzekeraar dreigde na de zoveelste kapotte ruit de schade niet langer te vergoeden. Dat was voor hen de druppel.
     Ze waren tien jaar geleden een beetje op hun woonplaats Oudewater uitgekeken....
    Hun keus viel op de voormalige huisartsenwoning aan de Peltlaan. Van Kampen, socioloog van huis uit, kiest zijn woorden zorgvuldig. ‘Tuurlijk kenden we het imago van Kanaleneiland als probleemwijk, maar van wat dat betekent hadden we onvoldoende notie.’ Van Kampen werd lid van de Vereniging van Huiseigenaren Kanaleneiland. Vanaf eind 2000 is hij voorzitter, en een kritisch deelnemer aan het debat over de wijk.
    Als hij vanuit zijn werkkamer uitkijkt over de binnentuinen, zegt hij ‘de teleurstelling van veel bewoners bijna te kunnen voelen’. ‘Migranten die hier optimistisch zijn gekomen, en er achter komen dat ze in Nederland niet kunnen bereiken waarvan ze droomden. En nu niet meer terugkunnen, omdat de kinderen niet willen.’
    Al tijdens de verhuizing kregen ze te maken met een insluiper. Een vriendin, die hielp met sjouwen, was haar bankpas kwijt. ...
    Het is niet tegen hen persoonlijk gericht, het is puur vandalisme uit verveling, zegt Van Kampen. Maar in 2007 ging er zes keer een raam in, vervolgens sneuvelde de voorruit. ...
    Vervolgens werden er wederom twee ramen vernield. ... Daarbij werd in korte tijd twee keer ingebroken. In 2006 werden de tv en de computer meegenomen. In 2007 haalden dieven de gouden familiesieraden uit de slaapkamer. Daarop besloten de twee te verhuizen.   ...
    Inge heeft leuke contacten dankzij een groep Turkse vrouwen. Ze praten over het geloof en bekijken elkaars huwelijksfoto’s. Dat ga ik missen, zegt ze. ‘Maar die sterke vrouwen verhuizen een voor een naar Leidsche Rijn, omdat ze hun kinderen niet in Kanaleneiland willen laten opgroeien.’
    In Kanaleneiland botert het bovendien niet altijd tussen Marokkanen en Turken, valt hun op. Van Kampen ziet hoe met name Marokkanen zich de laatste jaren ‘alleen maar verder terug trekken en zo steeds verder af komen te staan van de Nederlandse cultuur’. ‘Dat zijn de neveneffecten van een concentratie van één bevolkingsgroep in een wijk, een probleem waarop het antwoord nog niet is gevonden.’
    Inge: ‘De onrust in de wijk is te groot. Twee keer stond er een brandende auto voor onze deur. Je hebt het gevoel dat er elk moment een ruit kan ingaan, vooral op zondagmiddag als de jongens zich vervelen. ...
    ... In 2000 pleitte de stichting Houd Kanaleneiland Leefbaar voor een betere spreiding van allochtonen over de stad. Veel organisaties uit de wijk, allochtone en autochtone, ondertekenden het. ‘Deze wens was toen voor het eerst zo geformuleerd in Nederland. Zij veroorzaakte een nationale schok. Er werd de ondertekenaars racisme verweten, terwijl veel Marokkanen en Turken de oproep steunden. ...

Oude versie: "Kwaad geld verdrijft goed geld". Nieuwe versie: "Kwade cultuur verdrijft goede cultuur".

En wat gebeurt er nu als je de overlastgevende immigranten gaat spreiden (de Volkskrant, 30-06-2008, door Charlotte Huisman):
  Bewoners vertrekken uit Leidsche Rijn om overlast

Turkse organisatie ziet achterstandswijk ontstaan | Wethouder en woningcorporatie wijzen op lagere criminaliteitscijfers dan elders
.

Overlast van allochtone jeugd. Zwarte scholen. Wrijving tussen bevolkingsgroepen. Bewoners van een aantal buurten in het nieuwe Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn klagen steeds vaker over dezelfde zaken als bewoners van de oudere delen van de stad.
    De eerste verhuizingen als gevolg van ervaren overlast hebben inmiddels plaatsgevonden.
    De Turkse organisatie Oranje Horizon, die dit weekend een festival organiseerde in de grote vinexwijk, gooide de knuppel in het hoenderhok: zij schreef op haar website dat in Leidsche Rijn achterstandswijken aan het ontstaan zijn.   ...
    In delen van wijken als Parkwijk en Terwijde in Leidsche Rijn prijken veel schotels aan de gevels. In Vleuterweide, een andere wijk van Leidsche Rijn, klagen bewoners over een groep Marokkaanse jongeren die intimiderend bij een sporthal rondhangt.
    Er scheuren jongens op scooters rond: een voorbode voor de situatie over tien jaar, als de kinderen van de jonge gezinnen pubers worden in een wijk waar voor hen weinig te doen is.    
    Op drie woningen aan het Carl Zellerhof in de Vinexwijk Leidsche Rijn prijkt een verkoopbord. Het stel Moerkerken – hij 25, zij 28 jaar – heeft het nieuwbouwrijtjeshuis pas verkocht, ook al wonen ze er nog geen twee jaar. De verkoop is niet vanwege het huis, maar vanwege de overlast, zeggen ze. ‘Het liefst zouden we het oppakken en op een andere plek neerzetten.’
    Hun voortuin, waarin ze van de zon liggen te genieten, wordt slechts door een smalle doorloop gescheiden van een rij achtertuinen van huurwoningen, waar opvallend veel schotelantennes aan de gevels zijn bevestigd.
    De Moerkerkens klagen, en niet als enigen in dit deel van de wijk Terwijde, over herrie, rotzooi en brutale kleine kinderen, die tot laat in de avond buiten zijn. En over slecht Nederlands sprekende ouders die stevig verhaal komen halen als zij de voetbal afpakken die tegen hun auto is geschopt. ‘Dit hadden we niet verwacht’, zegt zij. En hij: ‘Het is hier veel te stads. Over dertig jaar is het hier Kanaleneiland.’
    In een andere buurt van Leidsche Rijn, Vleuterweide, klagen bewoners over een groep Marokkaanse jongeren die rond een sporthal hangt alsof die hun eigendom is. Het zijn verhalen die je in de oude stad verwacht, maar niet in een van nieuwheid glimmende vinexwijk.   ...

Wat er gebeurt als je immigranten verspreid, is dat je de overlast spreidt. En dat nog meer Nederlanders zich tegen de allochtonen keren in de zin dat ze bij de volgende verhuizing er nog zorgvuldiger voor zullen zorgen dat er geen immigranten in de wijk zijn en/of komen. En terecht. In tegenstelling tot de reactie van politiek-correcten en bestuurders, heeft de burger recht op een rustige woonomgeving als hij dat wenst, en als allochtone immigranten die rust verstoren, heeft hij het recht die allochtonen immigranten te mijden.
    De complete cirkel is weer zichtbaar: de overlast veroorzaakt door een aanzienlijk deel van de allochtonen. De reactie van een deel van de autochtonen die dus alle mensen met dezelfde zichtbare uiterlijke kenmerken (allochtone afkomst) gaan schuwen. De reactie van de allochtonen die zich geschuwd voelen, en daarvan de schuld aan de autochtonen geven, terwijl de schuld bij hun soortgenoten waar ze mee omgaan ligt.
    Aangetoond: 32 procent allochtonen is veel te veel.
    Let ook nog op de volgende passage: 'Meryem Hannati (31), een perfect Nederlands sprekende jonge vrouw met een open gezicht en een witte hoofddoek, ...''. Ter reclame wordt hier een allochtoonse voorgevoerd als hebbende een open gezicht, om aan te tonen dat de autochtonen die niet met haar willen omgaan xenofobe schurken zijn.
    Helaas, pindakaas. Want wat mevrouw de journalist hier even laat vallen is dat het 'open gezicht' van deze allochtoonse iets opmerkenswaardigs is. Ze impliceert dat allochtonen normaal geen open gezicht hebben. Kijk, dat is nu iets dat je normaal nooit zal horen, maar wel natuurlijk hartstikke waar is: onder hoofddoeken zitten natuurlijk ook vrijwel altijd hoofddoekgezichten: gesloten, hooghartig, arrogant  - of in de woorden van boven: 'slecht Nederlands sprekende ouders die stevig verhaal komen halen als zij de voetbal afpakken die tegen hun auto is geschopt'. Onder links een overzichtsfoto van het genoemde CultuurClash festival, belichamende de poging tot integratie ondanks de automatische hoeveelheid afweer van de hoofddoek - de moslima heeft iets van benaderbaarheid. In de detailopname rechts ziet men de harde werkelijkheid van de meerderheid - zelfs in het half-aanzicht van de ene vrouw en benadrukt door de lichaamshouding van de anderen is het afwenden en de geslotenheid duidelijk zichtbaar.

"Al decennia hier en nog steeds niet geaccepteerd", was de klacht van de allochtonen in de Leidse artikelen. Nogal wiedes, als je dit allemaal ziet.
    Oftewel: "Al decennia geografisch in Nederland, maar cultureel nog in Anatolië".

Er is nu ook onderzoek (de Volkskrant, 19-06-2009, boekrecensie door Aleid Truijens):
  De geuzendracht voor geëmancipeerd en vroom

Ze omarmen steeds meer het geloof en worstelen met tegenstrijdige loyaliteiten. Cultureel antropologe Marjo Buitelaar bestudeerde de levens van 25 succesvolle Marokkaanse vrouwen.

...     Farida voelt zich niet meer thuis bij haar familie. Maar onder Nederlandse intellectuelen evenmin: die blijven haar hardnekkig als ‘buitenlander’ beschouwen. Ze hoort nergens bij. Ten slotte vindt zij haar identiteit in de islam: ‘Moslim zijn is werelds, het is iets universeels, (...) die religie verbindt je met alle mensen.’ Na een reis naar Mekka besluit Farida voortaan een hoofddoek te dragen – iets wat ze tien jaar eerder onzin vond. Nu is het een geuzendracht, die staat voor geëmancipeerd én vroom.
    Het verhaal van Farida is exemplarisch voor dat van hoogopgeleide Marokkaanse vrouwen. Cultureel antropologe en islam-kenner Marjo Buitelaar noteerde de levensverhalen van 25 van zulke vrouwen, van wie de meesten in de jaren zeventig naar Nederland kwamen. Marokkaanse vrouwen die een hbo-opleiding of universiteit hadden doorlopen waren in 1998, toen ze met dit project begon, nog een zeldzaamheid. Tien jaar later interviewde Buitelaar de vrouwen opnieuw. De meesten bleken goede banen te hebben, ook als ze kinderen hadden gekregen. Tegelijk waren velen steviger verankerd in hun geloof. Een deel van hen was een hoofddoek gaan dragen. Geen teken van onderdrukking, volgens hen, maar van verbondenheid met Allah.
    Daarmee bevestigen deze verhalen dat migranten vaak roomser dan de paus zijn. De cultuur in de migrantengezinnen, ook die van de tweede en derde generatie, is vaak behoudender dan die in het land van herkomst. Op vakantie in Marokko zien ze dat vrouwen daar veel vrijer leven dan zij.
    Buitelaar nam de levensverhalen niet als volledige interviews op, maar gebruikte citaten in hoofdstukken over thema’s als ‘mobiliteit’, ‘religie’ en ‘gender’. De levensverhalen maken deel uit van een onderzoek; in elk hoofdstuk analyseert ze de gesprekken, en de verschillen met tien jaar geleden. Of zij de resultaten zelf verrassend of teleurstellend vindt, komt nauwelijks ter sprake, of het moet haar vaststelling zijn dat deze vrouwen zo genuanceerd spreken over hun familie, hun problemen met Nederland en hun geloof. Het probleem van de botsende eisen en verwachtingen – die van de familie, van de islam, van de Nederlandse samenleving vat ze keurig samen onder de noemer ‘verweven loyaliteiten’.
    Dat lijkt me een eufemisme. Bij de meeste vrouwen in dit boek is sprake van tegenstrijdige loyaliteiten. Het blijft schipperen tussen trouw aan de ouders die weliswaar trots zijn op hun succesvolle dochter, maar haar toch graag getrouwd zien met een neef uit Marokko, en de mores van Nederlandse vrienden en werkgevers, die verwachten dat zij handelen als autonoom individu. ...
    Hartverscheurend is in bijna alle interviews de teleurstelling na 11 september 2001, en vooral na de moord op Theo van Gogh in 2004. Eigenlijk, vindt Leila, krijgt zij in Nederland de kans niet om gematigd te zijn. Zij voelt zich misprijzend weggezet als moslim. Toch is Leila ‘trots op Nederland’, of liever, dat wás ze. ‘Waar ik zo trots op ben in Nederland is dat je anders mocht zijn; ringetje door je neus doen, je haar groen verven en toch een baan krijgen. Nu, uit angst voor de moslims, raken we een heleboel rechten kwijt.’ Leila weet niet meer op wie ze moet stemmen: ‘Ik denk dat ik die Nederlanders die op Pim Fortuyn stemden nu wel begrijp. Zij voelen zich verweesd. Nu voelen wij ons verweesd.’ Die conclusie stemt weinig optimistisch.

Een keiharde leugen in dit verhaal: 'Nu, uit angst voor de moslims, raken we een heleboel rechten kwijt'- moslims zijn geen enkel recht kwijtgeraakt. Het "als buitenlander beschouwd worden" valt daar waarschijnlijk ook onder: moslims verwachten vanwege hun moslim-zijn gevierd te worden, en als dat niet zo is, voelen ze zich beledigd en miskent. Ook al worden ze in feite neutraal behandeld.
    Het proces is simpel: ze voelen zich tussen twee werelden, grijpen naar hun religieuze houvast, onder andere door de hoofddoeken, en worden daardoor steeds minder als Nederlanders geaccepteerd. een vicieuze cirkel, met dien verstande dat hij begint aan de andere kant.
    Het komt dus zeker niet vanzelf goed.

En opleiding helpt hier niets aan (de Volkskrant, 16-09-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  Geschoolde allochtoon niet toleranter

Hoogopgeleide allochtoon niet positiever over Nederlander dan laagopgeleide | 32 procent tweede generatie Turken keurt interetnisch huwelijk af.

Hoger opgeleide allochtonen oordelen nauwelijks positiever over autochtone Nederlanders dan laaggeschoolde minderheden. Dat geldt vooral voor Marokkaanse en Turkse Nederlanders van de tweede generatie. Wel identificeren allochtonen die gestudeerd hebben zich meer met Nederland dan lager opgeleiden.
    Deze conclusies trekt Jochem Tolsma, socioloog aan de Radboud Universiteit Nijmegen, in zijn onderzoek over etnische tolerantie in Nederland waarop hij op 28 september promoveert. Al langer is bekend dat hoog opgeleide autochtonen toleranter zijn ten opzichte van allochtonen dan lager opgeleiden, aldus Tolsma. ‘We wisten tot dusver niet of dat opleidingseffect ook bij allochtonen bestaat. Dat is er wel bij de eerste generatie allochtonen – zij het zwakker – maar nauwelijks bij de tweede generatie Marokkaanse en Turkse Nederlanders.’
    Deze uitkomst heeft Tolsma enigszins verbaasd. ‘Je zou verwachten dat hoger opgeleiden meer en positievere contacten hebben met autochtonen, maar dat is niet zo.’ Uit het onderzoek blijkt dat hoger opgeleide allochtonen niet minder discriminatie ervaren dan lager opgeleiden. ‘Ze zijn zich heel bewust van hun positie in de samenleving’, aldus Tolsma. Ze ervaren zowel persoonlijke discriminatie (bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt) als groepsdiscriminatie (een etnische groepering wordt weggezet als crimineel).
    Vriendelijke omgang met een docent of de buurman verandert dat gevoel niet, zegt de onderzoeker. ‘Contact werkt vooral positief als het dieper gaat. Ik heb gevraagd of ze ook met autochtonen omgaan in hun vrije tijd. Dat is bij hoger opgeleiden niet vaker het geval dan bij lager opgeleiden.’
    Gemiddeld zijn zowel hoog- als laaggeschoolde Turken en Marokkanen van de eerste en tweede generatie intoleranter dan autochtonen, zegt Tolsma. Daarentegen zijn Antillianen en Surinamers juist toleranter dan autochtonen. Een graadmeter om verdraagzaamheid te meten is hoe men over een interetnisch huwelijk denkt. Van de autochtone Nederlanders vindt 22 procent het ‘vervelend tot zeer vervelend’ wanneer dochter of zoon trouwt met een allochtoon. Van de tweede generatie Marokkaanse Nederlanders vindt 25 procent dat onacceptabel; voor de tweede generatie Turkse Nederlanders geldt dat voor 32 procent.
    De onderzoeker heeft hun ook gevraagd met welk land ze zich het meest identificeren. Hoger opgeleiden blijken zich sterker verbonden te voelen met Nederland dan laaggeschoolden. ‘Je kunt je dus helemaal Nederlander voelen, zonder dat je een huwelijk met een Hollander toejuicht’, zegt Tolsma.   ...

Als eerste is het natuurlijk verrassend dat de onderzoekers de uitkomst verrassend vinden - als je elementaire kennis omtrent culturen en menging toepast, of gewoon de nieuwsberichten leest, kan je weten dat het andersom is. De kennis van de menging van verschillende culturen zegt dat de immigranten de neiging hebben aan hun thuiscultuur te gaan hangen, en de nieuwsberichten zeggen dat de aanslagplegers meestal hogeropgeleiden zijn. Meer over de rol van opleiding hier  .
    Als tweede constateren we voor de zoveelste keer dat het onderzoek gedaan door vragen aan de te onderzoeken groep, en dus de cijfers sterk onbetrouwbaar  - hoogstens kan je iets zeggen over de trends.
    Wat je wel kan doen is aan de hand van psychologie en gezond verstand de cijfers te corrigeren. Als ijkpunt kan je daarvoor het cijfer over het afkeuren van interetnische huwelijken door Turken gebruiken. Het antwoord op de vragen levert 32 procent op - de realiteit leert dat Turken voor circa driekwart binnen de eigen groep trouwen. Je moet het antwoord gegeven op de vraag dus met circa twee vermenigvuldigen naar de voor de allochtonen ongunstige kant.
    Dit geldt natuurlijk des te sterker naarmate het makkelijker is het gewenste antwoord te geven. De vraag naar identificatie ligt natuurlijk een stuk minder gevoelig dan die naar een mogelijke partner, dus het is niet verwonderlijk dat daar positievere resultaten uitkomen - de vermenigvuldigingsfactor naar de negatieve ligt dus echter waarschijnlijk een stuk hoger, dus dat verbonden voelen met Nederland zal in werkelijkheid ook veel minder zijn. 
    Daar waar de positieve kanten dus wegvallen door correctie voor de gevolgde foute methodiek (kijken naar woorden in plaats van daden), is de uitkomst van dit onderzoek dus sterk negatief voor het idee dat het "door niets-doen zal het automatisch goed komen met integratie van de allochtone immigranten". De trend is over twee generaties licht doch duidelijk negatief. En de cijfers over criminaliteit in de wijken bij de jongste kinderen plus de zichtbare toename van hoofddoeken laten zien er eigenlijk geen enkele positieve trend is.

Zelfs in de bastions van het multiculturalisme begint er nu enig besef van niet-goed-lopende ontwikkelingen door te dringen (de Volkskrant, 06-11-2009, column door Nausicaa Marbe):
  Wildersfetisjisme

Onlangs zat ik tijdens een lunch naast een werkende moeder van Marokkaanse afkomst. We spraken over Femke Halsema die op televisie openhartig gesproken had over de school van haar kinderen: het contact met moslimouders verliep stroef, de segregatie was groot. De kritiek van deze politica beviel mijn gesprekspartner niet. Al maakt zij hetzelfde mee: omdat zij geen hoofddoek draagt, er niet uitziet als belijdende moslima, mogen Marokkaanse kinderen niet met haar kinderen spelen. Nu had ze haar kinderen speciaal op deze school gezet, omdat ze daar zelf op gezeten had. Toen speelde iedereen met elkaar. Trieste verandering.   ...

Verbazingwekkend dat dat die mensen verrast. Ze dachten, wat ze zelfs ook talloze malen zeiden, dat het gaan dragen van hoofddoeken een op zichzelf staand verschijnsel was.
    Natuurlijk is het dat niet.
    Zoals blijkt.

Een oude bekende (de Volkskrant, 04-11-2009, door Pablo Cabenda):
  Bij Ali B overheerst het warme welbehagen

Theater Ali B bekent dat hij eigenlijk niet zo vaak boos was destijds. Bij de eerste theatershow Ali B vertelt het leven van de straat maakte hij de frustratie van de Marokkaan die aan discodeur en in maatschappij werd geweigerd tot een thema. ...

De bekende is de klacht over de discodeur, die onterecht is, want als Marokkanen geweigerd werden, was dat omdat ze geen geld en geen meisjes meenamen (nemen), en wel voor overlast zorgden (zorgen)  .
    Maar waar het hier om gaat is het vervolg: dat ze in de maatschappij geweigerd werden (worden). Dat is een aperte leugen  .
    Want hoe onjuist het ook moge zijn, het is wel de aanleiding voor verdere verwijdering. En voor het idee dat het niet vanzelf goed komt.

In Rotterdam zijn ze duidelijker over over die verwijdering (de Volkskrant, 20-11-2009, van verslaggever John Wanders):
  Debat schuurt en schrijnt in R'dam

Het vonkte aardig tijdens het grote stadsdebat in Rotterdam over angst voor de etnische diversiteit. En dat is goed, volgens burgemeester Aboutaleb.

‘Als u wilt meedoen in Nederland, moet u respect tonen voor een ander.’
    ‘Wat suggereert u? Dat ik geen respect toon?’ Het vonkt donderdagavond frequent in de grote zaal van het WTC Rotterdam. Dat is goed, houdt burgemeester Ahmed Aboutaleb de circa 450 aanwezigen vooraf voor. ‘Transparantie is nodig.’
    Dit grote stadsdebat over ‘angst’ voor het etnisch zo divers samengestelde Rotterdam (174 nationaliteiten) schuurt en schrijnt. Niet zo vreemd voor een stad die relatief veel laagopgeleide, werkloze inwoners telt en die demografisch een vrijwel even groot autochtoon als allochtoon volksdeel kent.   ...
     ...‘Steek de handen uit de mouwen en ga samen een buurthuis bouwen!’, oppert de Rotterdamse hoogleraar Pauline Meurs. ...
    ‘Ik ben jarenlang voorleesmoeder geweest op een school met allochtone kinderen’, reageert Inge Krooswijk-Van Dongen. ‘Ze moeten gewoon eens Nederlands leren praten.’ Ze woont al 43 jaar in dezelfde wijk en zegt er al jaren te zien hoe het ene na het andere migrantengezin door de overheid in de watten wordt gelegd, met startsubsidies en weet niet wat. ‘Terwijl gewone Rotterdammers zich helemaal verrot werken zonder iets te krijgen.’
    ‘Wij hebben ook dingen om ons over te beklagen’, roept iemand. En een ander: ‘Oh, daar gaan we weer van: au, au, au, ik heb zo’n pijn en kan nergens heen. Nou, je weet de disco wel te vinden! Ik zie jullie al jaren lopen in mijn wijk. Jullie moeten gewoon eens meedoen.’   ...
    ‘Als je naar Nederland immigreert vanuit een land waar het minder goed gaat, ga er dan maar van uit dat je het hier niet redt met je thuis aangeleerde normen en opvattingen’, stelt Marco Pastors (Leefbaar Rotterdam). ‘Wat wilt u nou van mij, meneer Pastors?’, vraagt Mohammed Cheppih, initiatiefnemer van de Poldermoskee. ‘Zolang ik binnen de wet blijf, mag ik zijn wie ik wil zijn. Waar heeft u het over?’

Cheppih: "Zolang ik geen crimineel ben kan ik doen en laten wat ik wil". Precies de juist houding om de maximale problemen te veroorzaken."Ik wil me kunnen gedragen alsof ik er niet bij hoor, en ik wil dat jullie me daarin ondersteunen en ervoor betalen."
    Geen wonder dat de autochtone Rotterdammers, die dat in de dagelijkse praktijk zien, pissig zijn.
    "We" sturen richting opstand, omdat we niet bereid zijn Cheppih terecht te wijzen en de mond te snoeren, en die 'Rotterdammer van buitenlandse komaf' glashelder te vertellen hoe het zit: "Jij kost ons geld, dus jij zult je moeten aanpassen en inspannen"
    Met dank aan types als Pauline Meurs, die vinden dat er geen Nederlandse identiteit is en de allochtone identiteit van harte ondersteunen  .

Een nog duidelijker situatie (de Volkskrant, 25-11-2009, door John Wanders):
  Zwemclub dwarsboomt hulp aan arme kinderen

De bekende klacht dat allochtonen overal en altijd worden voorgetrokken heeft in Den Haag een verzetsactie uitgelokt bij het bestuur van de 87 jaar oude Zwemclub Residentie (ZCR). De zwemvereniging weigert mee te werken aan een gemeentelijke ondersteuningsregeling voor kinderen uit de armste gezinnen van de stad, veelal met familiewortels in het buitenland.
    Om deze gezinnen aan het sporten te krijgen en te houden, is er voor hen de gemeentelijke ‘Ooievaarspas’, die recht geeft op allerhande kortingen en vrijwaring van contributies. Ook helpt de gemeente bij de aanschaf van de benodigde sportattributen voor de kinderen: judopak, zwemkleding, voetbalschoenen, et cetera.
    ...Tussen de drie- en de vierduizend Haagse kinderen profiteren van de ondersteuningsregeling.  ...
    ‘Het geeft een hoop scheve gezichten’, beweert secretaris Roel Huijsman van ZCR. ‘Met hun Ooievaarspas hoeven ze al geen contributie te betalen en dan krijgen ze er ook nog voor 150 euro aan spullen bij. Terwijl iemand die ietsje meer verdient en het financieel ook moeilijk heeft, niks krijgt.’
    Daarbij komt dat er grof misbruik wordt gemaakt van de regeling, stelt hij: ‘De allochtonen zijn het bijdehandst. Ik zie ze voorrijden in een dure Mercedes. Ze shoppen bij meerdere verenigingen tegelijk. U en ik betalen de dure Adidas-kleding van hun kinderen. Officiële Hollanders maken eigenlijk geen gebruik van de regeling.’
    Anton Smithuis van de stichting Leergeld, die de ondersteuningsregeling namens de gemeente Den Haag uitvoert ...
    Verder is het nu eenmaal een feit dat migrantengezinnen zijn oververtegenwoordigd in de armoedestatistieken, zegt hij. ...

Zoals gewoonlijk willen de uitdelers niet ingaan op de aangewezen probleem en. het is waarschijnlijk best zo dat er ook echt arme allochtonen gezinnen zijn. Maar daar gaat de signalering niet over. De signalering gaat over allochtone gezinnen die het kennelijk niet zo arm hebben, gezien het bezit van een Mercedes. Het wordt nu ook algemeen toegeven dat er allochtone gezinnen die naarstig sparen voor een huis in land van herkomst, en dat geld sparen "uit de mond" van de kinderen. Het is volkomen terecht dat autochtone burgers dit misbruik signaleren en er verontwaardigd over zijn.
    Ook is het een wetmatigheid gebleken, dar autochtone uitdelers op dit soort klachten niet of te laat reageren. Wat dus noodzakelijkerwijs een verwijdering bij de autochtone burgers met zich meebrengt. Of zoals de titel van het artikel op de website luidde:
  Gratis trainingspak wekt afgunst en woede

De papieren titel is wat dat betreft een verslechtering. En bevat eigenlijk ook een onjuistheid. want hoe het werkelijk zit, is natuurlijk dit:
  Allochtoon misbruik dwarsboomt hulp aan arme kinderen

Maar er is nog meer vermeldenswaardig uit de mond van de uitdeler:
  Door nu in deze kinderen te investeren, voorkom je op termijn een hoop rottigheid voor de samenleving. Daar ben ik heilig van overtuigd.’

Tja, bedelen met bedreigingen ...
    En dit leidt allemaal natuurlijk tot nog meer verwijdering. Een verwijdering die een natuurlijk uitvloeisel van de aanpak van het niets-doen, in combinatie met reëel bestaande sociologische verschillen en de daaruit voortvloeiende dynamiek.

Het belangrijkste effect van de steun die allochtonen krijgen van autochtone instanties en meningsvormers is natuurlijk dat ze hun zelf-veroorzaakte achterstanden gaan afschuiven op daden van autochtonen - op discriminatie (DePers.nl, 15-12-2009):
  'Discriminatie moslims in Europa alarmerend'

Anti-moslimsentimenten vormen een ernstig probleem in Europa. Te veel Europeanen geloven dat een religieuze identiteit integratie tegenwerkt, terwijl de meeste moslims zich juist sterk identificeren met het stad en het land waarin zij wonen.
    Dat stelt de stichting Open Society Institute (OSI) in een dinsdag gepubliceerd rapport. OSI zet zich onder meer in voor mensenrechten en democratische bestuur. Het rapport is onder meer gebaseerd op tweeduizend diepte-interviews met mensen in elf Europese steden, waaronder Amsterdam en Rotterdam.
    Hoewel de meeste moslims al jarenlang in Europese steden wonen, hebben velen te maken met discriminatie en argwaan van autochtone bevolkingsgroepen, aldus OSI. Volgens de stichting toont het rapport echter hoezeer uiteenlopende bevolkingsgroepen dezelfde behoeftes en bezorgdheden vertonen. ,,Het enige waarin zij verschillen, is de manier waarop zij door anderen worden behandeld en waargenomen.''   ...

Het rapport baseert zich op op interviews met moslims. Die dus hun achterstand wijten aan discriminatie. Hoe verrassend. En hoe nul-procent onbetrouwbaar  . Zoals blijkt uit de volgende passage:
  De OSI pleit in zijn rapport voor maatregelen op regionaal, nationaal en Europees niveau om religieuze discriminatie tegen te gaan. ,,Europa moet haar beloften van een open en inclusieve samenleving waarmaken'', stelde Nazia Hussain van OSI.

De islam wordt op alle mogelijke manieren bevoordeeld, some zelfs boven andere religies  . Er is in totaal maar één enkel besluit genomen dat de islam enigszins beperkt in haar uitingsvormen: een stop op de bouw van minaretten in Zwitserland.
    Maar dat laatste was na een referendum, en wat dat laat zien, is dat de gewone burger genoeg heeft van de overdaad aan islam. En zelfs dat kan de moslim natuurlijk niet verdragen. Die wil gewoon alles. En dat gaat voorlopig niet goed komen.

Hier een beetje een helikopterblik op het islam-deel van het probleem (de Volkskrant, 23-12-2009, door Henk Müller):
  Non-fictie | God - of  liever gezegd: Allah - is weer terug in Europa

De Moor kan lachen en de christen ook

Ooit nam in het Midden-Oosten de islam de plaats in van het uitdovende christendom. Zal dit zich in Europa herhalen? Of krijgen we een opbloei van christendom en euro-islam?

In heel Europa luiden met Kerstmis de kerkklokken om gelovigen en minder gelovigen te manen naar de kerk te gaan om de geboorte van Jezus te vieren. Maar ook dit jaar klinken er weer minder kerkklokken dan vorig jaar. De ontkerkelijking blijft voortgaan, kerken sluiten. De periode in de geschiedenis waarin Europa bekend stond als Gods eigen continent van waaruit de wereld werd gekerstend, ligt definitief achter ons. ...
    Eeuwenlang was Europa het christelijke kernland, nadat dit geloof in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, de bakermat van het christendom, geleidelijk uitdoofde na de komst van de islam. In Europa bloeide het christendom en was voor de islam geen ruimte meer.   ...
    Maar de Moor kan weer lachen. Want, zoals de historicus David Jenkins in zijn prachtige Gods Continent – Christianity, Islam en Europe’s Religious Crisis (net in paperback uit) duidelijk maakt: God, of liever gezegd Allah, is in Europa weer helemaal terug.
    Jenkins, hoogleraar geschiedenis en godsdienstwetenschap aan de Penn State University in de VS schreef met dit boek het derde deel van een veelgeprezen trilogie over de geschiedenis van het christendom en Europa. Dit laatste deel gaat over de nieuwe religieuze toekomst van Europa, waarvan de islam een blijvend onderdeel is geworden.
    De auteur toont zich geen ijzervreter. Hij heeft oog voor nuances, zoals ook blijkt uit zijn weergave van christendom én islam. Maar naïef is hij evenmin. Opmerkelijk is de historische symmetrie die hij gebruikt om de huidige religieuze situatie van Europa te schetsen. Het uitdovend christendom in het Midden-Oosten – na de opkomst van de islam – kreeg in het middeleeuwse Europa een dynamisch en weer van zichzelf overtuigd vervolg.
    Nu lijkt het christendom opnieuw uit te doven en verplaatst het religieuze zwaartepunt zich weer naar buiten Europa, naar de moslimwereld. Dat kan volgens Jenkins op zijn beurt het christendom in Europa nieuw leven inblazen.
    Want in die nieuwe setting ontstaan er kansen voor de bloei van een euro-islam én voor het christendom dat op zoek moet naar zijn wortels. Of zoals de Duitse bisschop Jobst Schöne het verwoordde: ‘misschien gebruikt God moslims om onze christelijke koppen tegen elkaar te slaan’.
    Europeanen van vrijwel elke politieke snit hebben, schrijft Jenkins, een ‘moslimprobleem’, in die zin dat ze moeten bepalen hoe om te gaan met sociale, culturele en politieke opvattingen die moeilijk te rijmen zijn met politiek liberalisme. Europa preekt kernwaarden als secularisme, tolerantie, individualisme en gelijkwaardigheid van vrouwen en homo’s. Hoe om te gaan met gemeenschappen die deze waarden niet delen of willen delen? Jenkins trekt het nog breder: het seculiere Europa heeft ‘een religieprobleem’. Politieke elites zijn niet goed in staat religieuze opvattingen te begrijpen. Anders gezegd, Europa is zo geseculariseerd dat liberale Europeanen van moslims willen weten waarom ze nog religie nodig hebben. ‘Waarom kunnen jullie niet leven als wij?’
    We staan volgens Jenkins nog maar aan het begin van een religieuze transformatie waarvan de uitkomst onzeker is. Die transformatie wordt alleen maar ingewikkelder, schrijft hij, omdat we ervan uit kunnen gaan dat het aantal moslims in Europa zal groeien. Hij geeft voorbeelden: in Frankrijk bestaat 8 tot 10 procent van de bevolking uit moslims, wat tot 20 procent kan groeien in 2050. Moslims vormen er al een kwart van de bevolking onder de 25 jaar. In Duitsland zal in 2050 20 procent moslim zijn. In Nederland verdubbelde tussen 1990 en 2005 het aantal moslims van 3 tot 6 procent van de bevolking. Om dit in perspectief te zien, vermeldt Jenkins dat die cijfers zijn te vergelijken met de top van de instroom van oost- en zuid-Europeanen aan het begin van de 20ste eeuw in de VS. Hoe dan ook zal het aantal moslims in 2050 in Europa naar schatting tussen de 15 en 20 procent van de bevolking bedragen.   ...
    Daarnaast wordt de komende jaren een strijd gevoerd om de ziel van Europa. ...
    Alles zal afhangen van de vraag of moslims in staat zijn een nieuwe vorm van islam te ontwikkelen die recht doet aan staat én religie. Uit enquêtes blijkt vooralsnog dat moslims in Europa zichzelf allereerst als moslim zien en daarna pas als burger van een land. Bij christenen is dat net omgekeerd. De rechten van God gaan voor verreweg de meeste moslims boven die van de staat. De vraag luidt dan ook of moslims de staat zullen erkennen als uiteindelijke scheidsrechter, juist ook waar religie in het geding is. Wanneer moslims zich allereerst burger voelen en pas daarna moslim, dan is het duidelijk waar de loyaliteiten liggen. Eerst dan ontstaat het nieuwe Europa waar Jenkins zo vurig op hoopt.

Een idee van de "het komt vanzelf wel goed"-aanhangers is dat toegenomen opleiding tot minder geweld zal leiden.

Misschien minder straatgeweld, maar daar komt iets anders in de plaats (de Volkskrant, 28-12-2009, door Diederik van Hoogstraten):
  Welgesteld, slim, beleefd en radicaal

Profiel Abdulmutallab | Hoogopgeleid, slim en opgegroeid in welvaart: in niets is de Nigeriaan Umar Farouk Abdulmutallab te onderscheiden van andere islamitische terroristen.

Zoals de Amerikaanse terreurexpert Peter Bergen zondag uitlegde: islamitisch terrorisme is altijd iets van de gegoede middenklasse geweest. Telkens weer zijn het hoog opgeleide mannen die aanslagen en moorden plegen in New York (2001), Amsterdam (2004) ,Londen (2005) of Texas (2009). Niet armoede, maar geloof noemen ze als hun drijfveer.   ...
    De dader is de zoon van Alhaji Umaru Mutallab, een invloedrijke zakenman in Nigeria. De familie komt uit de stad Funtua, in het hart van de islamitische regio in het noorden van het land. Daar werd zondag verbaasd gereageerd op het nieuws dat een zoon van de streek, waar van oudsher een gematigde soefi-variant van de islam wordt beoefend, vervallen was tot terrorisme.
    De jonge Abdulmutallab genoot kwaliteitsonderwijs, onder meer op de Britse School in Togo. Zijn geschiedenisleraar Michael Rimmer noemde de jongen ‘de droom van elke onderwijzer, zeer oplettend, enthousiast, zeer slim, zeer beleefd’. Wel vertelde hij de BBC dat Abdulmutallab ‘zeer religieus’ was en soms extreme opvattingen had. ...
    Vader maakte zich zorgen over het gedrag en de ideeën van zijn zoon. Hij informeerde de Amerikaanse ambassade in Lagos en zocht hulp bij de autoriteiten in Nigeria en Saoedi-Arabië.    ...

Waarmee alle andere verklaringen voor het gedrag van dit specifieke geval zijn uitgeschakeld: het is de islam, al dan niet in combinatie met opleiding  . En dat islamitische geloof is het laatste dat de immigranten zullen verliezen. Een blijvende bron voor verwijdering en radicalisering.

Een ander waanidee is dat de allochtone opvoeding zal verdwijnen (Volkskrant.nl, weblog,  22-12-2009, door Burro_Holanda  ):
  Dat maak ik zelf wel uit!!

Minister Van der Laan van integratie zei het vandaag nog eens. Het is noodzakelijk, dat ouders van allochtone afkomst beseffen, dat zij hun kinderen ernstig tekort doen als zij niet meteen vanaf de geboorte van het kind Nederlands met hun kinderen praten. Een achterstand van zo’n twee jaar schijnt zelfs al te zijn ontstaan bij intrede in het basisonderwijs. ...
    Het komt bij mij op school dagelijks voor, dat ouders van Turkse of Marokkaanse afkomst absoluut geen Nederlands met hun kind spreken. Zelfs op het plein en in school wordt er Marokkaans of Turks gesproken. Wij doen als team ons uiterste best om deze ouders ervan te doordringen, dat het Nederlands spreken voor hun kind zo belangrijk is. Alleen al de enorme achterstand in de woordenschat is een ramp voor zo’n kind. ...
    Wij hebben de ouders verteld, dat er bij ons op school gewoon Nederlands moet worden gesproken en dat wij dat ook van ouders verlangen.
    Dat heeft collega Marja geweten. Toen een Marokkaanse moeder al Marokkaans sprekend met haar kind de klas binnenkwam ,zei Marja vriendelijk: “Weet u nog? We zouden op school Nederlands spreken. “ De Marokkaanse moeder reageerde furieus. “Waar bemoei jij je mee? Ik maak zelf wel uit waar ik Nederlands met mijn kind spreek. Daar heb jij helemaal niks mee te maken! Zorg jij maar, dat mijn kind goed Nederlands praat. Daar ben je voor!”
    Het kind kreeg een zoen en luidkeels Marokkaans mopperend en scheldend liep deze intelligente vrouw de school uit.
    Minister droom rustig verder.

Ze zullen nooit Nederlanders worden.

Weer een waarschuwing, en nu een ruwe (de Volkskrant, 06-01-2010, van verslaggever Gerard Reijn):
  Culemborg | Angst voor escalatie, 'er zit een etnische kant aan'

Marokkaans-Molukse Twisten riskant

Buiten Culemborg is er nauwelijks spanning tussen Molukkers en Marokkanen. Toch kleven er risico’s aan het conflict.

Tussentitel: 'Wat als de Molukkers in Assen denken: misschien hebben ze hulp nodig'

... in Culemborg maken Molukkers en Marokkanen elkaar al maanden het leven zuur. De angst bestaat dat de strijdende partijen versterking krijgen van aanverwanten elders uit Nederland.   ...

Maar in de rest van het artikel wordt er alleen gesust. Het zal zo'n vaart niet lopen...

Ook de Volkskrant zelf is kennelijk geschrokken van haar woorden (de Volkskrant, 09-01-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Beide partijen in Culemborgse wijk zien positieve ontwikkelingen door gesprekken

Familievete zou bron conflict Culemborg zijn

De politie en de mobiele eenheid blijven nog zeker tot begin volgende week in Terweijde | Sinds de jaarwisseling zijn 16 aanhoudingen verricht

De politie en de mobiele eenheid blijven nog zeker tot begin volgende week prominent aanwezig in de Culemborgse wijk Terweijde. Wel zien vertegenwoordigers van de Marokkanen en de Molukkers in de wijk positieve ontwikkelingen in de vele gesprekken die afgelopen week zijn gevoerd met elkaar en de burgemeester. ...
    Farid Azarkan, voorzitter van het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN) en door de Marokkanen in de wijk aangewezen als hun vertegenwoordiger, weerspreekt dat het gaat om een etnisch conflict waarin twee gemeenschappen tegenover elkaar staan. ...

Het is geen etnisch conflict, volgens Farid Azarkan. Maar de groep Marokkanen kiest een Marokkaan, Farid Azarkan, als vertegenwoordiger, en de Molukkers hebben een Molukker aangewezen als vertegenwoordiger. Hoezo geen etnisch conflict?

Van een jaar later de openbare bevestiging van de aard van het probleem (de Volkskrant, 27-12-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Reportage | Culemborg

Alle potentiële relschoppers zijn gewaarschuwd
...
Tussenstuk:
Veertig aanhoudingen en een noodverordening

In de wijk Terweijde in Culemborg moest in september 2009 de mobiele eenheid groepen Marokkanen en Molukkers uit elkaar houden. Tijdens de vorige jaarwisseling kwam het tot nog hevigere rellen. Auto's gingen in de brand, ruiten werden ingegooid. De politie verrichtte er sinds Oud en Nieuw ruim veertig aanhoudingen. Er was een noodverordening van kracht. Een 22-jarige Marokkaan is veroordeeld voor poging tot doodslag: hij reed tijdens de jaarwisseling in de Molukse Diepenbrockstraat op een voortuin in. Vier Molukkers werden veroordeeld voor hun aandeel in de rellen, waaronder de mishandeling van een Marokkaanse man.

En dit zijn de etnische achtergronden:
  Sinds september heeft het overlegorgaan met Ab Warnar een nieuwe voorzitter. Als gepensioneerd schoolhoofd is hij een bekende in Terweijde en zijn voorzitterschap wordt breed gedragen.   ...
    'Culemborg kent grotestadsproblemen, kijk bijvoorbeeld naar de brute overvallen die in de stad plaatsvinden. En in welke wijk leven nu 1.400 Marokkanen en 1.000 Molukkers op elkaars lip? De vlam is in de pan geslagen, er is te weinig respect voor elkaar.'   ...
    Er zijn, meent Warnar, nu eenmaal 'historische fouten' gemaakt bij Terweijde - te veel mensen van verschillende bevolkingsgroepen zijn op een kluitje geplaatst. Zaak is nu dat deze groepen hun 'territoriumdrift' kunnen loslaten. Warnar: 'Hij heeft hier niets te zoeken, is wat je geregeld van beide kanten hoort.'

    Kijk hier nog maar eens naar de houding van de allochtone jongere in een stad met allochtonenwijken: Almere  .

De mening van een praktijkdeskundige (de Volkskrant, 08-02-2010, column door Nazmiye Oral):
  Het experiment (3, slot)

Tussentitel: Waarom lukt het de één wel tot bloei te komen en de ander niet?

Na een half jaar is het einde in zicht, mijn persoonlijke experiment is afgelopen. De groep van vijftien vrouwen aan wie ik elke dinsdagochtend drie uur ‘les’ gaf, heeft me ontzettend veel geleerd. Vijf vrouwen zijn doorgestroomd naar niveau 2, de overige tien krijgen hun certificaat aan het einde van dit lesjaar.
    Mijn aandeel in hun succes? Nul komma nul. Mijn eigen queeste betrof het ontrafelen van het geheim van tot bloei komen. Waarom lukt het de een wel en de ander niet? Is er een gouden formule, waardoor je in je kracht kunt komen, groeien, bloeien en vrij kunt zijn? Een geheim dat je kunt toepassen en dat ook echt werkt?
    Mijn interesse hierin lag in het feit dat bijna iedereen die ik tegenkwam op een bepaald gebied in hun leven wel een wens had tot bloei, maar dat het zoveel mensen niet lukte. Inclusief mijzelf.    ...
    Groei is beperkt. Verdomme.

Verdere toelichting overbodig. Het komt niet vanzelf goed. En als de problemen sneller stijgen dan deze langzame groei, komt er een catastrofe.

Een tweeluik. Eerst de criminele variant (de Volkskrant, 13-02-2010, van verslaggever Menno van Dongen):
  Ook zus scooterverdachte roert zich

De zus van een verdachte van het Nijmeegse scooterongeluk geeft de politie de schuld.

Opnieuw heeft de familie van een verdachte van het dodelijke scooterongeluk in Nijmegen voor ophef gezorgd. Nadat dagblad de Gelderlander onder druk had besloten af te zien van plaatsing van een interview met familieleden, heeft de website Maroc.nl vrijdag een vraaggesprek gepubliceerd met een zus van de 18-jarige Marokkaanse verdachte.
    Laila el G. geeft de politie de schuld. Het slachtoffer, een 50-jarige man, werd vorige maand op het zebrapad aangereden door haar broer en zijn vriend. Ze reden op een scooter zonder helm, licht en kenteken. Toen de politie hen wilde aanhouden, sloegen ze op de vlucht.
    ‘Als de politie ze niet had opgejaagd, was dit nooit gebeurd’, stelt El G. ‘Waarom gingen deze agenten tieners achtervolgen op zo’n druk tijdstip midden in het centrum van Nijmegen?’
    Haar lezing is in tegenspraak met verklaringen van de politie. Volgens getuigen is de scooter helemaal niet achtervolgd.
    El G. zegt dat haar broertje de man per ongeluk heeft doodgereden. ‘Zijn probleem is dat hij met verkeerde jongens omgaat die scooters en fietsen stelen. Zijn IQ is maar 60. Hij zou nooit iemand kwaad willen doen.’
    Ze bestrijdt dat haar familie na het ongeluk hulpverleners heeft bedreigd. ‘Als we emotioneel reageren, zien ze dat meteen als doodsbedreiging.’
    Berichten dat journalisten van de Gelderlander zijn bedreigd, noemt ze onjuist. Haar ‘geëmotioneerde’ oudere broer ‘vroeg alleen of ze alsjeblieft konden stoppen met schrijven over zijn broertje. Misschien heeft hij zijn stem verheven’.
    De rechtbank in Arnhem besloot donderdag haar broer twee weken vast te houden vanwege de veronderstelde doodsbedreiging. De scooterrijders zitten tot eind april in de cel op verdenking van doodslag, heling en het voorbereiden van een overval op een hotel.
    ‘Het is puur een manier om reclame te werven voor het hotel’, stelt El G. ‘Feiten zijn verdraaid.’

En dan de niet-criminele. Aanleiding is de val van het kabinet Balkenende IV (de Volkskrant, 22-02-2010, column door Nazmiye Oral):
  Beste Wouter Bos

Ik moet zeggen: chapeau! Eindelijk eens geen woorden maar daden. ...
    Klare taal helpt, maar is alleen wat waard als deze wordt gestaafd door actie. Iemand kan de hele tijd iets roepen, zoals Wilders, maar als hij dat niet onderbouwt met acties (weglopen uit de Tweede Kamer als hij het ergens niet mee eens is, monsterlijke filmpjes maken), zal niemand hem meer serieus nemen. ...
     Ik vind het schandalig dat er niemand is die een afdoende stem tegenover die van Wilders kan zetten. Ik verwacht van u een doordachte strategie tegenover de PVV. Tegenover de gechargeerde vraag wat migranten de maatschappij wel niet kosten, verwacht ik van u cijfers die u paraat heeft, omdat u uw ambtenaren hebt laten uitrekenen wat migranten de Nederlandse maatschappij hebben opgeleverd sinds hun komst in de jaren zestig.
    Ik neem aan dat het niet heel moeilijk is om uit te rekenen wat de goedkope arbeidskrachten ons opleverden, wat het ons opleverde dat onze fabrieken konden blijven produceren. Misschien kunt u ook laten uitrekenen wat er met Nederland zou gebeuren als elke allochtoon zou vertrekken. Ook verwacht ik van u niets minder dan een hysterisch verontwaardigde woedeaanval danwel lachstuip, mocht Wilders of zijn partij weer een wetsvoorstel doen dat mensen vergelijkt met honden, zoals met de kopvoddentaks. Ik neem het u zeer kwalijk dat u Wilders marginaliseert, terwijl hij deel is van het systeem.
    Ook verwacht ik van u dat u elke keer weer kleur bekent: niemand mag uitgesloten worden, er zijn geen zondebokken, hele bevolkingsgroepen marginaliseren en synoniem maken met problemen is geen politiek bedrijven.
    Dit dient u in elk publiekelijk optreden te herhalen. U mag niet meer bang zijn dat u wordt uitgemaakt voor laf, soft en allochtonenvriend. ...

Iets minder van de helft van de column gaat over etnische belangen. Gepaard met een even intense stroom leugens als mevrouw El G.: weglopen is een actie, het filmpje was realistisch, iedereen (dat wil zeggen: intellectueel en bestuurlijk Nederland) loopt te hoop tegen Wilders   , de tientallen miljarden kosten van de immigranten zijn een feit  , tegenover een paar jaar werken in fabrieken staat het dubbele aan uitkeringen  , moslims zijn begonnen met het vergelijken met honden (en apen en varkens enzovoort  ), moslims worden geen zondebokken gemaakt (integendeel   ), moslims worden niet gemarginaliseerd (integendeel   ; ze doen het wel zelf door slechte opleidbaarheid    ), moslims zijn synoniem met problemen omdat ze consequent problemen maken   , en wie dat laatste weigert te constateren is inderdaad een lafbek.
    Naast de dikte van de stroom leugens zijn er nog een paar overeenkomsten: ze hebben zelf niets gedaan, ze zijn zelf modelburgers, en de schuld van alle problemen en de slechte reputatie is de schuld van anderen.
    Allemaal tekenende van in het geheel niet zelf willen leren van ervaringen. Allemaal tekens dat het dus niet vanzelf goed zal komen.

Eentje waarvan bekend is dat hij wat eerlijker is in zijn afkeer - let niet op de hoofdtitel (DePers.nl, 26-02-2010, door Marcel van Engelen):
  Theater | Overtuigd moslim en trots Marokkaan

‘Alsjeblieft, verkaas zoveel mogelijk’

Onder jonge Marokkaanse Nederlanders is hij heel populair, maar kaaskoppen kennen hem niet. Salaheddine Benchikhi schrijft en maakt theater en tv-programma’s. ‘Er zal na ons nooit meer een generatie komen die meemaakt wat wij hebben meegemaakt.’

Waarschijnlijk kent u Salaheddine Benchikhi niet. Mogelijk kreeg u vorig jaar iets mee van een relletje rond gescheiden zitplaatsen voor vrouwen in een Rotterdams theater. Misschien zapte u op een verloren zondagmiddag eens langs Nederland 2 en zag u zijn gezicht. Maar van Moussie El Kandoussie, zijn alter ego, heeft u nog nooit gehoord. Op straat zou u ‘Sal’ niet herkennen.
    Tenzij u Marokkaans bent.
    Als Salaheddine Benchikhi zijn rijtjeshuis in Hendrik-Ido-Ambacht verlaat, doen zich taferelen voor die je veelzeggend zou kunnen noemen voor multicultureel Nederland. In een kledingwinkel in Rotterdam, Gouda maar ook Antwerpen merkt niemand hem op, totdat er Marokkanen langslopen. Ze komen opgewonden naar binnen, willen op de foto met Sal. De verkopers vragen het letterlijk: ‘Wie bén jij?’
    Salaheddine is een BN’er, maar alleen onder Marokkanen.
    Om een indruk te geven van zijn populariteit: sommige YouTube-filmpjes van Moussie El Kandoussie zijn 300.000 keer bekeken. ‘Bijna alleen door Marokkanen, daar ga ik vanuit’, zegt Benchikhi. Zijn Moussie-hyves heeft immers ook (drieduizend) vrijwel uitsluitend Marokkaanse leden.
    Het theaterprogramma Salaheddine Live! dat de steden aandoet, is steeds uitverkocht. Wederom: in de zaal alleen Marokkanen. Ze komen anders nooit in het theater, zoals Benchikhi er zelf nooit kwam. ‘Ja, een keer met school, toen het verplicht was. Verder interesseerde het me niet. Het was een andere wereld.’
    Op een verrassende en tegelijk simpele manier is het Benchikhi (29) gelukt een wereld te scheppen waarin jonge Marokkaanse Nederlanders zich wel thuisvoelen. Want dat is bovenal de aantrekkingskracht: het is een feest van herkenning.

Nou, is dat niet duidelijk:een geheel eigen wereld. Hoezo integratie? Ze spreken misschien Nederlands, maar daar het het dus wel zo'n beetje op - qua cultuur. En cultuur is toch hetgeen waar het over gaat.
     Wat Salaheddine zelf van integratie vindt is ook snel duidelijk:
  Salaheddine schrijft op zijn website over ouders van tegenwoordig die hun kinderen ‘trendy’ namen geven als Rayan of Lina. ‘Waar zijn de stoere en krachtige namen gebleven als Mustapha, Mohamed, Abdullah?’ Reactie van Amina: ‘Laatst hoorde ik dat een tweeling (jongetje en meisje) Rayan en Layan werden genoemd. Jongen, ik heb me kapotgelachen!’

En ook van zijn haat met afkeer maakt hij geen moordkuil:
  Als Salaheddine schrijft over ‘kaasjes’ (autochtonen) die vroeger bij hem in de klas zaten en een geleend dubbeltje kwamen terugvragen of een arm langs hun proefwerk legden zodat hij niet kon afkijken, reageert Adil: ‘Wollah precies die gierige Hollanders maar sommige gunnen wel.’

En Salaheddine geldt toch als heel verlicht - vanwege dit soort zaken:
  Doordat hij de overbekende en minder florissante kanten niet uit de weg gaat, winnen zijn verhalen aan geloofwaardigheid. In rauwe dialoogjes laat hij fictieve Marokkaanse vrienden vertellen hoe ze over trouwen en vrouwen denken (‘Ik mag het zelf weten, maar mijn vader heeft er liever eentje uit de buurt van Temsamen’) of hoe iemand een cornervlag stuksloeg op het hoofd van een scheidsrechter. En hij beschrijft hoe hij vroeger misbruik maakte van naïeve Nederlandse autoriteiten, zijn ouders voorloog en tegen leraren de troefkaart van racisme speelde. ‘Als we eerlijk zijn, was het vaak ten onrechte.’

Tja, sommige vormen van brutaliteit zijn in bepaalde kringen populair. Oprechte mensen doet het verlangen naar de tijd dat ze het dubbel-en-dwars terugkrijgen. Een enkeltje richting Marokko lijkt behoorlijk passend.
    In Nederlandse  kringen is Ahmed Marcouch erg populair en een reden om te veronderstellen dat het best goed zal gaan als je dat soort mensen maar hun gang laat gaan. Hier is wat Marokkanen van hem denken:
  Een opmerkelijk filmpje dat Salaheddine maakte voor tv.marokko.nl, is de persiflage op Ahmed Marcouch, de PvdA’er die de strijd verloor om het lijsttrekkerschap van het nieuwe stadsdeel Amsterdam-Nieuw West. Het maakt in een keer duidelijk welk sentiment er leeft onder Marokkanen, of waarom Marcouch niet heeft gewonnen. Sal laat hem zeggen: ‘Probeer een gezonde, Germaanse, blanke, Noord-Europese, participerende burger te worden, met een Marokkaanse achtergrond. Net als ik ben.’
  ‘Veel Marokkanen vinden dat hij hun vertrouwen heeft geschonden’, zegt Benchikhi. ‘Mensen begrijpen heus dat hij moet balanceren, maar hij is doorgeslagen. Hij heeft zich te veel geprofileerd als iemand die ten dienste staat van de blanke Nederlander.’

Een specifiek gevalletje:
  Wat is zijn opvatting over homoseksualiteit? ‘Voor mij is heteroseksualiteit de norm. Homoseksualiteit is een afwijking. Maar iemands geaardheid is niet mijn probleem, we leven in een vrij land. Wat wilde Marcouch bereiken? Natuurlijk zijn er jochies die homo’s aanvallen, maar de overgrote meerderheid doet dat niet. Marcouch moet de wet verdedigen. Hij kan niet opleggen dat we homoseksualiteit normaal gaan vinden.’

Dat is dus weer een generatie die zich zeker niet gaat aanpassen:
  Als Salaheddine een boodschap heeft, is het deze: pas je aan waar nodig, maar verder niet. Hij is overtuigd moslim en trots Marokkaan. In de aankondiging van zijn theatershow heet het ‘stop de verkazing’. ... ons geloof, onze namen, onze ideeën over het gezin moeten we niet opgeven. Je kunt goed een succesvol advocaat zijn en vasten tijdens de ramadan.’

Maar, zoals gezegd: Salaheddine geldt als een verlicht exemplaar. Vanwege dit soort dingen:
  Wij kunnen veel leren van Nederlanders op terreinen als democratie, organisatie, onderwijs. Als het daarover gaat, kan ik alleen maar zeggen: alsjeblieft, verkaas zoveel mogelijk ...
    ‘Ik begrijp heel goed het sentiment van de Nederlander die zijn buurt heeft zien veranderen en zich niet meer thuis voelt. Zo zou ik het ook ervaren. Wij zijn niet de perfecte buren geweest.

Als understatement komt die laatste in aanmerking voor de keuze van het jaar.
    En dan houden die ene opmerking over. Maar wat Salaheddine kennelijk niet beseft is dat die paar dingen die hij als positief ziet, het product zijn vanen niet kunnen zonder al die culturele dingen die hij even daarvoor keihard heeft afgewezen, zie Westerse cultuur

Wat sociologische gegevens over de segregatie (de Volkskrant, 27-02-2010, van verslaggeefster Anneke Stoffelen):
  Kloof rijke en arme kinderen is gegroeid

Winst vooral in wijken  die het toch al niet slecht doen | 'Weinig gedaan voor jeugd die hulp het hardst nodig heeft'

De kloof tussen kinderen die opgroeien in een achterstandswijk en hun leeftijdsgenoten in betere buurten wordt steeds dieper. Terwijl het vergeleken met vijf jaar geleden gemiddeld beter gaat met de Nederlandse jeugd op punten als armoede, speelruimte en schooluitval, is de situatie van kinderen aan de onderkant van de samenleving nauwelijks veranderd. Dat blijkt uit het vijfde onderzoek Kinderen in Tel, dat maandag wordt gepresenteerd aan demissionair minister Rouvoet van Jeugd en Gezin. Het Verwey-Jonker Instituut voert het onderzoek elk jaar uit in opdracht van onder meer Unicef, Stichting Kinderpostzegels en Defence for Children.
    Het databoek Kinderen in Tel vergelijkt de leefomstandigheden van kinderen op gemeente- en wijkniveau aan de hand van twaalf indicatoren. Zo ontstaat een ranglijst van 4.033 postcodegebieden. Het onderzoek signaleert verbeteringen: het aantal tienermoeders is drastisch afgenomen, er is minder zuigelingen- en kindersterfte, meer speelruimte en er zijn minder vroegtijdige schoolverlaters.
    Maar de winst is vooral geboekt in wijken die het toch al niet slecht deden. Onderzoeker Bas Tierolf van het Verwey-Jonker Instituut: ‘In de top-100 van slechtste wijken is nauwelijks iets veranderd. Vooral op het gebied van jeugdcriminaliteit en armoede is geen verbetering te ontdekken. Nog steeds groeit eenderde van de kinderen in deze wijken op in een gezin dat leeft op bijstandsniveau.’
    Dat de segregatie bij kinderen toeneemt is opmerkelijk, omdat jeugdbeleid een belangrijk speerpunt was de afgelopen jaren. ...

Het wordt hier weer eens niet gezegd (als het over noodzakelijke psychiatrische hulp gaat natuurlijk wel), maar dit betreft natuurlijk (de 'top-100 van slechtste wijken' is vrijwel synoniem met "de top-100 van zwartste wijken") allochtonen.

En ook het idee dat het onderwijs hier de oplossing biedt, is op zijn minst slechts ten dele waar (de Volkskrant, 04-03-2010, door Robin Gerrits):
  Onderwijs verkleint de sociale ongelijkheid niet

Het onderwijs slaagt er nog altijd niet in sociale ongelijkheid op te heffen. Ook de Mammoetwet uit 1968 heeft er niet merkbaar aan bijgedragen dat kinderen uit lagere sociale klassen makkelijker doorstromen naar het hoger onderwijs. Dit concludeert sociologe Nicole Tieben in een onderzoek naar onderwijsvormen tussen 1925 en 2000, waarop ze vandaag aan de Radboud Universiteit Nijmegen promoveert.
    Tieben gebruikte gegevens over de schoolloopbaan van 7.500 mensen die tussen 1914 en 1985 geboren zijn. Daarbij kon ze gericht kijken naar de overgang tussen verschillende soorten onderwijs: van lagere naar middelbare school en vervolgonderwijs.
    Al langer is bekend dat niet alleen talent en cognitieve vermogens de schoolkeuze bepalen. Financiële overwegingen en onbekendheid met hoger onderwijs bij ouders uit de lagere groepen, spelen ook een rol. Ook het mechanisme dat kinderen er vooral naar streven het opleidingsniveau van de vader te halen, belemmert een grotere stijging.
    Onderwijs vlakt wel iets van de verschillen af, constateerde Tieben, maar vooral in de ‘lagere’ schoolsoorten (vmbo-havo). ‘Het vwo blijft veel meer het exclusieve terrein van hoger opgeleiden.’ En als kinderen uit lager opgeleide gezinnen op grond van hun intelligentie toch naar havo of vwo gaan, zakken ze sneller af naar lagere schooltypen dan kinderen met hoger opgeleide ouders. Of ze vallen helemaal uit.
    Van de scholieren die wel met succes het vwo afsluiten, gaan de kinderen van lager opgeleide ouders vaker naar het hbo en die van de hoger opgeleide naar de universiteit.
    ‘Bij al dit soort overgangen merk je dat een omgeving van hoger opgeleiden al vanaf het eerste begin stimulerender is’, zegt Tieben.   ...

Wat natuurlijk vrijwel onverkort geldt voor allochtonen. Het enige effect dat je daar extra kan verwachten is dat een kleinere groep wel erop vooruit gaat, namelijk degenen die in eigen land qua talent wel tot de hoger opgeleiden zouden hebben behoord, maar door  geboorte op het achterlijke platteland niet vooruit zijn gekomen. Maar dit betreft in Nederland al hoogstens de top 15 tot 20 procent, en voor allochtonen vermoedelijk minder - zie ook het voorbeeld van de negers in Amerika, waarin de topgroep wel mee kan, maar een grote meerderheid nog steeds afhaakt.
    Het veelgehoorde argument dat het vanzelf wel goed zal omdat de allochtone immigranten steeds hoger, of beter: steeds minder laag, opgeleid zijn, is dus al zeer dubieus. Er zijn een aantal andere verschijnsel die deze scepsis verhogen: redelijk bekend is dat de meeste terroristen hoger opgeleid zijn - evenals natuurlijk de "denkers" erachter. Maar ook in  het algemeen zijn er aanwijzingen dat het eerder andersom lijkt te zijn: hoe hoger opgeleid, hoe minder bereidheid tot integratie, zie hier  .

Een saillant geval (de Volkskrant, 08-03-2010, column door Kader Abdolah):
  De PVV

De PVV is in Almere de grote winnaar geworden en werd tweede in Den Haag tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.
   Geert Wilders heeft daar gewonnen.
    Ik forceer mezelf om hem in deze tekst te feliciteren, maar het gaat niet, het is lastig. Hij is verzadigd met haat.
    Geert Wilders heeft een doel, een angstdroom, helaas is zijn angst gebaseerd op de werkelijkheid.
    Hij spreekt de waarheid verpakt in zijn eigen formules:
    Weg met de hoofddoeken.
    Weg met de islam in mijn cultuur.
    Weg met hen die mijn belastingen opeten.
    Weg met de moslimmisdadigers.
    Weg met de Koran.
    Weg met de moskee.
    Weg met de baard.
    Weg met de Marokkaanse rotjongens.
    Zet commando’s in. Pak hen.
    De stem van Almere is een belangrijk signaal en mogelijk een bepalende stem. Almere is bang, half Den Haag is bang, half Rotterdam is bang en meer dan de helft van vele dorpen in Nederland voelt zich goed bij de formules van Geert Wilders.   ...
    Ik ben niet tegen Geert Wilders, hij boeit mij zelfs, maar zijn woorden en de haat in zijn stem, wekken woede in mij. Ik wil het niet, maar hij plant haat in mijn vlees met zijn formules. Als hij praat, doe ik bewust mijn handen in mijn broekzakken, ik veracht hen die geweld gebruiken om hun mening te bewerkstelligen.
    Een wijsheid luidt: ‘Wil je weten wie een ander is, dan moet je weten wie je zelf bent.’
    Als hij die woede in mij wakker kan maken, zal hij dat ook bij anderen doen.
    Ik vrees voor zoveel woede die Geert Wilders los gemaakt heeft.
    Ik vrees voor zoveel haat die hij zaait.

Natuurlijk is er geen enkele reden om haat te voelen tegen Geert Wilders als hij zijn sterke afkeer van de islam uitspreekt, want de islam, bij monde van de koran, spreekt een nog veel sterkere afkeer uit van diverse soorten niet-islamieten  . En als haat jegens Wilders terecht is, is haat jegens de islam nog veel meer terecht. Dus zegt Wilders zijn dingen terecht.
    Maar dit alles tezamen laat overduidelijk zien dat het niet niet vanzelf goed zal komen.

Hyper-multiculturalist Pieter Hilhorst heeft een nieuwe bijbaan: Ombudsman op televisie voor het gelijknamige VARA- programma. Dat heeft hem bij gewone mensen in Nederland gebracht (de Volkskrant, 23-03-2010, column door Pieter Hilhorst):
  Ondergedoken in Slotervaart

Tussentitel: Jongens schreeuwen haar toe:  'Hé, hoer, wil je me pijpen voor drie euro?'

Ze kwam op houten slippers naar buiten lopen. Ik stond voor het televisieprogramma De Ombudsman opnamen te maken in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart. Als ik me druk maakte over onrecht moest ik haar verhaal maar eens horen.
    Haar appartement leek nog het meest op een bunker. Voor de ramen hing luxaflex. Door de halfgesloten lamellen zag ik ramen besmeurd met de onsmakelijke restanten van eieren die kinderen uit de buurt ertegenaan hadden gegooid. Er waren ook wel eens stenen door de ruit gegooid, vertelde ze me. ‘Omdat ik mijn mond open deed. Als enige.’ Overal stonden spullen in dozen ingepakt. Zij kwam tegenover me zitten. Haar man bleef staan. Zij gingen na veertig jaar verhuizen. Ze hielden het in deze buurt niet meer uit.
    Naast hen woonde een Marokkaans gezin met zeven kinderen. Die kinderen hadden geen respect voor hen. Voor niemand. Op straat hingen jongens rond die haar toeschreeuwen: ‘Hé hoer, wil je me pijpen voor drie euro?’ Haar man was niet blij dat ze me naar binnen had gevraagd. ‘Ze hebben al gezien dat hij binnen is.’ Ik vroeg wie die ‘zij’ waren. Dat waren de straatterroristen die hen intimideerden. ‘Ik heb de oorlog meegemaakt’, zei de man die boven de 70 zal zijn geweest, ‘dit is nog erger dan in de oorlog.’
    Daarop begon hij te huilen. Met zijn grote handen probeerde hij me weg te wuiven en liep de kamer uit. Zij voelden zich onderduikers in Slotervaart.
    Ze had heimwee, vertelde de mevrouw me. Heimwee naar de tijd dat Slotervaart nog een onderwijzersbuurt was. Een blanke onderwijzersbuurt. ‘De mensen uit Marokko hebben heimwee naar hun land, maar ik heb heimwee naar de buurt van vroeger.’
    Nu vertrekken ze. Maar de verhuizing gaat niet gemakkelijk. Ze durven geen verhuiswagen te laten voorrijden, want ‘dan weten zij waar we heengaan’. Dus smokkelen ze elke dag een paar ingepakte dozen naar buiten. Maar kasten en hun ruim bemeten televisie kun je toch niet ongezien afvoeren? Het lijkt een probleem waarop ze nog geen antwoord weten.
    De wanhoop van het echtpaar is compleet. Ik vraag wat ze willen dat ik doe. Maar hun antwoord is even kort als ontluisterend: niks. Ze willen dat ik niks doe. En ze willen al helemaal niet hun verhaal voor de televisie vertellen. Ze zijn te bang voor wraakacties van de jongeren uit de buurt. Ik bood aan om contact op te nemen met de politie of met stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch. Maar ook dat zien ze niet zitten. De politie is al zo vaak bij ze langs geweest. Geholpen heeft het niet. En ook in Marcouch hebben ze geen enkel vertrouwen.
    ‘Maar willen jullie dan niet dat er iets gebeurt tegen deze intimidatie?’, vraag ik ten slotte vertwijfeld. De man wordt nu echt onrustig. Hij wil dat ik weg ga. Op mijn vraag of ik nog eens langs mag komen, schudt zij nee. Haastig schrijf ik mijn naam en telefoonnummer op. Voor het geval ze zich bedenkt. Hun namen en telefoonnummer willen ze me niet geven. Bij de deur druk ik haar nogmaals op het hart dat wat hen overkomt onacceptabel is en dat er moet worden opgetreden. Maar van een gesprek bij de geopende deur wordt ze helemaal nerveus.
    Schuilen of vluchten. Dat lijken de enige mogelijkheden die deze mensen nog voor zichzelf zien. Ze geloven niet meer dat het zin heeft je stem te verheffen of voor jezelf op te komen. Dat hebben ze wel afgeleerd. Dat levert alleen maar problemen op. Ze hebben ook elk vertrouwen in anderen verloren. Niemand kan hen nog helpen.   ...

En op deze manier zijn honderdduizenden vertrokken uit hun eigen woonwijk. Nederlanders, blanken, verjaagd door allochtonen, gekleurden. Een uitstekende reden voor veel meer weerzin tegen de allochtonen dan er ooit naar buiten komt. Veel meer weerzin dat er zou blijken uit het stemmen op de PVV.

Er kwam nog een vervolg (de Volkskrant, 30-03-2010, column door Pieter Hilhorst):
  Ondergedoken in Slotervaart (2)

...    Het voorval in Slotervaart staat niet op zichzelf. Het tijdschrift Binnenlands Bestuur (26 maart) heeft bij het ministerie voor Wonen, Wijken en Integratie de subsidieverzoeken verkregen van gemeenten die extra geld hebben aangevraagd voor straat- en gezinscoaches. Roosendaal, Gorinchem en Oosterhout hebben om hun aanvraag kracht bij te zetten een overzicht gegeven van de lokale overlast. ‘Het is een ontluisterende bloemlezing van vaak al jaren slepende provocaties, treiterijen, intimidatie, geweld en – veel – brandstichting.’
    De gemeenten constateren ook dat overlast gemakkelijk overgaat in criminaliteit. Jongens van 12, 13 hangen op straat rond met hardnekkige criminelen en kopiëren het gedrag van de oudere jongeren. Het bestrijden van overlast en het terugdringen van criminaliteit gaan dus hand in hand.
    Maar het gezag heeft moeite met het bestrijden van de overlast. Vaak zijn de mogelijkheden voor een strafrechtelijke aanpak beperkt. Is iemand uitschelden strafbaar? En hoe is het met het bewijs?    ...

Behalve als het om blanke overlast gaat, dan is men er razendsnel bij want dat is racisme - het "Kevin Duinmeijer"-syndroom  .
  Om overlast goed te kunnen bestrijden, hebben de politie én de slachtoffers bondgenoten nodig in de buurt. Bondgenoten die bereid zijn jongeren die zich misdragen aan te spreken. Maar het echtpaar uit Slotervaart heeft geen bondgenoten. Ze hebben nauwelijks contact met andere ouderen die zich onveilig voelen.
    Een buurtbijeenkomst hierover liep helemaal mis. De ouders van de betrokken jongeren voelden zich eerder aangevallen dan dat ze beloofden hun kinderen tot de orde te roepen.

Natuurlijk: de kinderen uit de eigen etnische groep wordt niet afgevallen - als een draaideurcrimineel bij het plegen van zijn zoveelste misdaad per ongeluk de dood vindt, organiseert men een stille tocht voor hem  .

Het eerste artikel hakte er kennelijk nogal in. Per kerende post kwam er een antwoord van een andere hyper-multiculturalist (de Volkskrant, 24-03-2010, column door Evelien Tonkens):
  Witte woede, zwarte woede

Tussentitel: Golf van woede onder nieuwe Nederlanders voorspelbaar

...    Pieter Hilhorst schetste gisteren op deze pagina treffend de angst en beklemming van sommige autochtonen in verkleurde wijken. De mensen die Hilhorst sprak, waren bang. Veel anderen zijn boos. Terecht krijgen zij nu van alle politieke partijen de aandacht die ze verdienen.
    Maar intussen is er ook een andere groep die last heeft van dezelfde etterbakken, maar die politiek in de schaduw staat. Ze zoeken zelf vaak ook de schaduw op. Veel NN’ers die last hebben van buurtklieren, maar bovendien van negatieve berichtgeving over Marokkanen of moslims, doen vooral hun best niet op te vallen.
    Wat doet het met mensen wanneer zo langdurig de boodschap krijgen dat ze niet mogen klagen en hun problemen bij die van anderen in het niet vallen? Dat lot was eerder veel autochtonen beschoren. We weten sinds de opkomst van Fortuyn wat het met ze doet: het is krenkend en het is een goede voedingsbodem voor woede. Het relaas dat Hilhorst optekende, is nu vaak verteld en bekend en staat bovenaan de politieke agenda.

Een aperte leugen. Het probleem dat Holhorst optekent mag nu in de krant staan zonder dat je meteen voor xenofoob, nationalist en racist wordt uitgemaakt - althans niet meer dan een beetje. Want Tonkens vindt het al veel te veel, en je kan die woorden al weerzien schimmeren.
    Want kijk maar waar zij de echte pijn voelt zitten:
  Intussen zaaien we de volgende krenking en woede bij hun gekleurde buren. Er moeten talloze NN’ers zijn bij wie het van binnen broeit en gist. Het gevoel te worden weggekeken en onwelkom te zijn, laat hen niet onberoerd. Te meer daar van sommigen tegelijkertijd veel wordt gevraagd en verwacht. Vooral actieve NN’ers, die succesvolle initiatieven oprichten voor bijvoorbeeld beter onderwijs, een veiliger buurt of betere toegang tot de gezondheidszorg.

NIEUWS!  Er zijn een paar allochtonen gesignaleerd die iets doen voor beter onderwijs (voor de eigen groep) een veiliger buurt (de eigen buurt), of toegang tot gezondheidszorg (eigen toegang). Niet meer dan een paar, hoor  . Maar Tonkens heeft er al een hele sociale beweging van gemaakt.
    En ze raakt op dreef:
  Zij worden wel gewaardeerd voor hun bijdrage, maar ook vaak uitgemolken. Ze mogen zich vrijwillig uit de naad werken en anderen die daarvoor wél worden betaald, uitleggen hoe hun eigen achterban kan worden bereikt.

Ja hoor, de uitgebuite allochtoon. Die als groep als geheel iets van 200 miljard heeft gekost, met iets van 12 miljard per jaar erbij  . Wat niet uitsluit dat velen ervan wél werken:
  Woede moet ook sluimeren bij die vele NN’ers die naast autochtone Nederlanders dagelijks hun bijdrage leveren als taxichauffeur, loodgieter of caissière, en die toch regelmatig worden aangekeken alsof ze uitvreters zijn.

Tja, dat is inderdaad pech. Maar zo werken de dingen nu eenmaal, sociologisch gezien- iedereen moet over de verkeersdrempels gericht op de snelheidsmaniak rijden.
 Tijd voor een conclusie:
  Een golf van woede van NN’ers valt dus te voorspellen. Hij zal vrij plotseling opkomen en ons overspoelen, net als de witte woede een decennium geleden deed.

Inderdaad. Door alle leugens die ze door de multiculturalisten aangeleerd worden:dar het de schuld is van de autochtonen, gaat de bestaande afkeer  over in woede, haat  :
  Fortuyn gaf de witte woede een stem; Wilders geeft hem een megafoon. Nu zijn we daar zo op gebrand dat we ons niet realiseren welke woede in de schaduw daarvan ontstaat. Maar het is nog niet te laat om deze ook te zien, zonder die andere woede te hoeven ontkennen. Ze delen immers grotendeels dezelfde problemen. In de steek gelaten zijn door de politiek, de buren die wegtrokken, organisaties die tot doolhof zijn gefuseerd en zich verschansen achter onneembare doorkiesvestingen en de politie die niet komt. Scholen waar kinderen geen les krijgen, verpleeghuizen waar ouders verkommeren. ... Ze hebben ook meer last van discriminatie, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt.

Wat er al staat: de achterstand van de allochtonen is de schuld van de autochtonen - dat van discriminatie op de arbeidsmarkt is allang ontmaskerd als een leugen, maar de alfa-gamma linksmens liegt dat het een lieve lust is  .
     De autochtonen moeten hun wandaden dus goedmaken:
  Een groot onderzoek naar discriminatie zou in de jaren tachtig meteen zijn omarmd. Nu is dat ondenkbaar. Juist daarom is het een goed idee. Net als de tweede feestdagen ruilen voor het Suikerfeest en de slavernijherdenking.

En waar komen deze dwaasheden nu vandaan? Zelfs dat staat er:
  Een veerkrachtige samenleving met enig zelfvertrouwen verwelkomt de blik van vreemden. Wat valt nieuwkomers op aan onze rariteiten? Welke lachspiegel houden ze ons voor? Maar hier worden goedwillende nieuwkomers slechts gemaand tot stilte en aanpassing.

Het multiculturele ideaal, waarin twee culturen, per definitie gelijkwaardig, in een gezonde uitwisseling komen - in vrijheid en gelijkheid.
    Iets dat kan met een andere Westerse cultuur of iets van ongeveer gelijke hoeveelheid beschaving. Maar niet met de cultuur van islamitische immigranten, afkomstig uit landen met uithuwelijken, eerwraak, besnijdenis, vrouwenonderdrukking en vele andere achterlijkheden.

Het komt niet vanzelf goed (de Volkskrant, 25-03-2010, door Eva Rooijers):
  Agressie tegen moslima levert toegangsverbod op

Een inwoner van Hoogezand-Sappemeer mag een jaar lang niet in gebouwen van de gemeente komen omdat hij een medewerkster met een hoofddoek agressief benaderde. De man maakte vorige week op onbeschofte wijze duidelijk dat hij niet geholpen wilde worden door de moslima, meldt een gemeentewoordvoerder.
    ‘De man weigert om principiële redenen hulp van ambtenaren die een hoofddoek dragen’, zegt de woordvoerder. Het college van burgemeester en wethouders stelt ‘dat dit soort emoties onder geen enkele voorwaarde worden getolereerd in een multiculturele gemeente als Hoogezand-Sappemeer’.
    Met een telefonische of schriftelijk afspraak mag de man niettemin wel naar binnen. De woordvoerder: ‘We kunnen iemand niet het recht op gemeentelijke diensten weigeren.’   ...

Een goede kans dat de agressie op zijn minst deels van de moslima komt, gezien de manier waarop de meesten in hun godsdienst staan. Maar hoe dan ook: niemand hoeft geconfronteerd te worden met andermans agressieve religieuze afwijkingen. En als dat wordt toegestaan, zal het zeker niet zo maar goed komen.

Hier is zo'n agressieve moslima (de Volkskrant, 23-03-2010, van verslaggeefster Janny Groen):
  Met een hoofddoek door Almere, voor de vrijheid

Strijdbare moslima wil aangifte wegens discriminatie doen tegen Almeerse PVV-fractievoorzitter. Dat is niet gemakkelijk.

Vanochtend gaat ze voor de derde keer naar het politiebureau in Almere, in de hoop dat haar aangifte tegen de lokale PVV-fractievoorzitter Raymond de Roon eindelijk wordt opgenomen. Ayse Bayrak-de Jager (44) weet dat een rechtszaak loopt tegen PVV-leider Geert Wilders. Die wil ze niet afwachten, want ze vindt dat ieder PVV-raadslid ‘discrimineert en haat zaait’ en zich dus voor de rechter zou moeten verantwoorden.
    Vrijdag kreeg ze het advies zich te wenden tot het Meldpunt Discriminatie. Ze moest een aparte afspraak maken voor haar aangifte. Gisteren toog de strijdbare Bayrak-de Jager opnieuw naar het politiebureau. ‘Ze vertelden me over een speciaal PVV-protocol en dat alleen de districtsrecherche mijn aangifte kon opnemen.’
    Ze kreeg het gevoel dat ze werd afgescheept. Maar: ‘Ik blijf volhouden. Het is een belangrijke zaak. Met het hoofddoekverbod wil de PVV eigenlijk artikel 1 van de Grondwet schrappen, waarin gelijkheid voor iedereen is geregeld.’   ...
    De moslima, die zich op haar 15de tot de islam bekeerde, weet inderdaad de aandacht van de media te trekken. Eind 2006 organiseerde ze een online handtekeningenpetitie tegen het door toenmalig minister Verdonk van Vreemdelingenzaken afgekondigde boerkaverbod.
     Met ‘moslimzusters’ protesteerde ze voor de Tweede Kamer met leuzen als ‘Baas in eigen buik? Baas op eigen hoofd!’ en ‘Geen besluiten over onze hoofden’.
    Nu loopt ze door Almere met het bord ‘Mijn hoofddoek, mijn vrijheid!’ ... 

Natuurlijk wordt ook hier weer de bekende leugen verkondigd. Een hoofddoekverbod is niet in strijd met de grondwet, omdat godsdienst niet ermee verboden wordt - het gaat hier slechts om een uiting, om gedrag. Een godsdienst gebaseerd op naaktlopen zou ook niet in het openbaar mogen.   

Een aspect dat zeker nier weg zal gaan voor de voorzienbare toekomst: de religieuze onaangepastheid aan de open maatschappij. Want bij die open maatschappij hoort humor (de Volkskrant, 13-04-2010, column door Peter Giesen):
  Geloof & humor

Tussentitel: Wie lacht om het geloof, maakt van het geloof iets menselijks

Boze moslims verstoorden onlangs een lezing van de schrijver Benno Barnard. Ze hadden zich gestoord aan de titel: Leve God, weg met Allah. De titel was ironisch bedoeld, zei Barnard. Dat lijkt me een leugentje om bestwil. Er viel weinig ironisch te ontdekken aan de tekst die vorige week in de Volkskrant werd afgedrukt. Maar interessant was de reactie van de protesterende moslims: om het geloof kan niet gelachen worden.
    Dat is natuurlijk niet waar. Er is heel wat afgelachen om het geloof, van de katholieke cabaretier Fons Jansen tot Monty Pythons Life of Brian.
    In de reeks Kleine Klassieken van uitgeverij Boom verscheen Lachen van de Franse filosoof Henri Bergson (1859-1941). Hoewel hij niet over religie en humor schrijft, maakt zijn komische filosofie duidelijk waarom religieuze grappen onverteerbaar zijn voor vrome zeloten.
    We kunnen alleen lachen om het menselijke. ‘Een landschap kan mooi, sierlijk, verheven, onbetekenend of lelijk zijn; nooit is het lachwekkend’, schrijft Bergson. We kunnen lachen om dieren, maar alleen als we ze menselijke eigenschappen toeschrijven. We lachen om een dier dat iets doms doet, of zich voor de gek laat houden. Als we lachen om een raar hoedje, lachen we niet om het stuk stof, maar om de mens die voor schut loopt, aldus Bergson.   ...
    Wie lacht om het geloof, maakt van het geloof iets menselijks. Dat is tegen het zere been van de fanaten die menen dat zij beschikken over een absolute waarheid, die hun direct door God is ingefluisterd.
    Bij een religie hoort het geloof in de absolute waarheid. Daarvoor is het een religie. Een katholiek of moslim kan moeilijk zeggen dat zijn geloof ook maar een mening is. ...
    Wie vindt dat je om geloof niet kunt lachen, probeert zijn geloof aan het menselijke te onttrekken. Hij wil zich boven zijn feilbare medemensen verheffen door te suggereren dat hij over een absolute waarheid beschikt. Die is zo heilig, dat anderen niet eens een poging mogen doen om zijn pretenties te ontmaskeren.
    Daar valt inderdaad niet om te lachen.  

Dit stukje is afkomstig van een fanatieke multiculturalist, dus staat een aperte leugen in, namelijk dat om geloof wél gelachen kan worden. Uit de voorbeelden valt al af te leiden: dat geldt alhier voornamelijk tot uitsluitend voor het christelijke geloof. Het geldt in ieder geval op geen enkele manier voor het islamitische geloof en haar aanhangers.
    Dit probleem wordt op dit moment opgelost op een manier die erger is dan een schijnoplossing, namelijk een contraproductieve oplossing - zijnde de oplossing van een beperking van de uitingsvrijheid aangaande de islam. Het is een contraproductieve oplossing omdat het weliswaar openlijke conflicten voorkomt op dit moment, maar voortdurend groeiende weerzin kweekt bij de autochtone bevolking, die indien niet tijdig opgelost, tot een uitbarsting zal leiden.

In dezelfde krant twee stukken van oude vertrouwden in het Nederland-haten (de Volkskrant, 19-04-2010, column door Nazmiye Oral):
  Job we can, and must

Tussentitel: Verbondenheid door verdeling, stigmatisering en polarisatie is ongezond

Vier jaar geleden was ik de bruid in de Zina-bruiloft. ...
    De zaal in de Balie in Amsterdam was gevuld met prominente Nederlanders uit de politiek en uit de kunstwereld, omdat het uitspreken van een intentie, de belofte de dingen anders te doen, alleen waarde heeft en gedragen kan worden als er getuigen zijn waarin de belofte weerklinkt. Naast de prominenten was de zaal gevuld met mensen uit de wijken van Amsterdam die uit een islamitische cultuur komen.  ...
    Er was nog een belangrijke partij bij deze ceremonie, die de roep om een nieuwe liberale traditie gewicht gaf: Job Cohen. Als burgervader was hij aanwezig om zijn zegen uit te spreken vanuit de stad en zijn steun te betuigen aan mensen die vrijheid, vooruitgang en verlichting zoeken.   ...
    Het ontbreekt Cohen aan angst en afkeer voor de islam. Lijkt mij een voorwaarde om goed te kunnen regeren in het huidige Nederland. Voor velen is het een reden om hem te wantrouwen. Ik was blij toen Cohen zich aandiende als kandidaat-lijsttrekker voor de PvdA. omdat ik hoop dat hij eindelijk de sterke humanistische stem kan zijn die adequate oplossingen heeft. Helder, daadkrachtig en sterk.
    Allereerst hoop ik dat er, naast Pechtold, iemand het beestje bij de naam noemt: Wilders is uit op verdeling, en heeft het vooral gemunt op de islam en de moslim. Hij vindt de islam onverenigbaar met onze christelijke waarden, wat betekent dat integratie niet van toepassing is, aangezien de twee tradities onverenigbaar zijn. ...  

Een constatering die tot nu toe volkomen juist is gebleken, door voortdurende bevestiging in het gedrag van moslims zodra ze ook maar enigszins bekritiseerd worden of gehinderd in hun expansie.
  De laatste maanden krijg ik steeds beter zicht op de PVV-stemmer. De meesten blijken geen afkeer te hebben van buitenlanders. Velen van hen hebben niet eens allochtonen in de buurt wonen. Ze geven collectief uiting aan hun ongenoegen tegenover Den Haag en de gevestigde orde.

De moslims volgen blind de leiding die ze hierin krijgen van de Nederlandse multiculturalisten met dit soort opmerkingen.
    En het is volkomen duidelijk dat de moslim zijn hoop hernieuwd heeft in de PvdA van Cohen, die het begrip "compenserende neutraliteit" heeft bedacht en ingevoerd als eufemisme voor het bevoordelen van moslims.
  De sociaal-democraten verliezen terrein in heel Europa, een zorgwekkende ontwikkeling. Verbondenheid door verdeling, stigmatisering, polarisatie en het aanwijzen van een zondebok is geen gezonde ontwikkeling. Het wordt tijd dat de PvdA weer de Partij van de Arbeid wordt. Met een sterke, rechtvaardige leider aan het roer, die de belangen van het volk werkelijk behartigt.

En hier wordt op een onbeschofte manier de belangen van de moslims vereenzelvigd met die van het Nederlandse volk.  En omdat dat wat al te duidelijk is, wordt meteen het tegenovergestelde erbij gelogen
  Niet omdat hij voor ‘mijn belangen’ zou opkomen, aangezien ik mijzelf niet zie als behorende tot de moslimgarde,

Wat dit allemaal waard is we hebben we weer gezien bij de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam, waar 8 van de 14 PvdA-raadsleden van allochtonen afkomst zijn, grotendeels gekozen met voorkeurstemmen door allochtonen. En lees voor "allochtonen" voor het overgrote deel "moslims".

De volgende, Kader Abdolah, maakt het nog een stuk bonter. Eerst alle beledigingen op een rijtje (de Volkskrant, 19-04-2010, column door Kader Abdolah):
  In Berkeley

Op de universiteit van California in Berkeley  ...
    Europa is oud geworden. Europa interesseert de studenten niet meer, ze zien hun toekomst daar niet liggen.
    De Europeanen kunnen niet meer een iPhone of iPad ontwikkelen, of iets als internet bedenken. Een Europeaan kan het niet meer in zijn hoofd halen om een wandeling op Mars te gaan maken.
    Europa is bang en reactief geworden. Europeanen geloven niet meer in hun eigen kracht. Ook kunnen ze niet in de kracht van hun immigranten geloven.
    Nederland kan het niet, Duitsland, Frankrijk, België en Denemarken kunnen het ook niet.
    Denemarken is nog in staat om enkele cartoons te maken.
    Nederland kan types als Geert Wilders produceren.
    We hebben in Nederland een zware rem op de zonen en dochters van de immigranten gezet, waardoor ze hun talent en hun kracht niet volledig kunnen gebruiken. Nederland beledigt onze eerste, tweede en derde generatie immigranten.  ...   

Eerst wat oud nieuws: Europa is anders dan Amerika, en in de ogen van de brutale vlerken van de wereld is Amerika een stuk beter - vraag maar na in Vietnam, Irak, Afghanistan, enzovoort.
    Daarna volgende meer concrete beledigingen en leugens. Met als grofste de bewering dat Nederland een rem zet op allochtone kinderen. Terwijl er miljarden wordt uitgegeven om hun educatieve wanpresteren enigszins op de rails te krijgen. Alleen al deze schofterig belediging zou voldoende moeten zijn om deze kerel het land uit te zetten.
  De aanleiding voor deze stroom giftigheden is zijn kennismaking met de studentenbevolking in Californië:
  Op de universiteit van California in Berkeley zijn bijna alle studenten zonen en dochters van Aziatische immigranten ...
    Gisteren tijdens een hoorcollege heb ik aan zo’n dertig studenten ... hun namen gevraagd en genoteerd: Yanan, Lila, Vanessa, Mikael, Imran, Rastin, Kirajit, Shumoni, Alyssa, Bethlehem, Marv, Daniel, Sheila, Ambreen, Mao, Rami, Naomi, Niveen, Walaa, Shirin, Chen, Cheng, Sina, Fabini, Shirin, Kate.

Iets meteen opviel, en natuurlijk meteen met Nederland begon te vergelijken: waarom zaten er in Nederland niet zo veel immigrantenkinderen in de collegezalen?  Dat moest dus door achterstelling en discriminatie, racisme, komen. Dus kwam meteen de "allochtoon met de donkere kleur"  in hem boven, want alleen een "allochtoon met een donkere kleur" zou hier dit van kunnen maken:
  Op de universiteit van California in Berkeley zijn bijna alle studenten zonen en dochters van Aziatische immigranten en hun mooie donkere huidskleur valt direct op. ...
   ...Gisteren tijdens een hoorcollege heb ik aan zo’n dertig studenten met een donkere huidskleur ...
    De klas was benieuwd waarom ik de namen van sommige studenten noteerde, maar de namen van anderen niet.

Wat een grofstoffelijk racisme. Als een blanke dat zou doen, zou hij meteen worden afgevoerd en (verbaal) geëxecuteerd. Ook in Amerika.
    Maar dat "allochtoon met de donkere kleur"  dit zo ziet is natuurlijk allemaal de schuld van de Nederlander:
  De klas was benieuwd waarom ik de namen van sommige studenten noteerde, maar de namen van anderen niet. Ze zouden nooit kunnen begrijpen dat huidskleur en afkomst in Nederland een ‘issue’ kunnen zijn. Hier, op de universiteit, durft niemand aan een student te vragen waar zijn of haar ouders vandaan komen, welke taal ze thuis spreken, welke religie ze beleven en of ze soms teruggaan naar hun vaderland. Niemand veroorlooft zich om de volgende grove opmerking te maken: ‘Oh, wat spreek je goed Engels. Hoe lang woon je al hier in Amerika?’

Toch erg hè, van die Nederlanders... (overschakelend op de ideeënwereld van Abdolah) als ze een eerste kroeskop met dikke lippen tegenkomen dat ze verbaasd kijken naar die kroeskop met dikke lippen, en zich afvragen waar dat allemaal vandaan komt, en daar ook eens met de kroeskop met de dikke lippen over willen keuvelen. Iets waar in Amerika inderdaad niet van opgekeken wordt, omdat Amerika al heel lang kroeskoppen met dikke lippen kent. En talloze andere immigrantengroepen. Omdat  Amerika een immigrantenland is. En Nederland dat nooit is geweest. Tot de komst van Kader Abdolah en zijn in zwarte wikkellappen gehulde trollenvrouwtjes.
   En dat laatste staat hier om nog eens even aan te geven waar het objectieve deel van Abdolah vandaan komt. Want met zo veel bezwaren tegen Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder, en zo'n fantastisch alternatief in Amerika, is het toch volkomen voor de hand liggend om meteen je boeltje op te pakken en meteen nar Amerika af te reizen - is het niet voor jezelf, dan toch voor je kinderen waar in Nederland 'een zware rem' op gezet wordt. De reden dat dat niet gebeurt is simpel: Amerika heeft redelijk strenge toelatingseisen, waar  Kader Abdolah en zijn mede migranten niet doorheen zullen komen. De succesvolle migranten gaan naar Amerika, en de achterblijvers zijn naar Europa gekomen.
    En vandaar dat in Amerika succesvolle migrantenkinderen in de collegebanken zitten, en in Nederland succesarme migrantenkinderen de vmbo's onleefbaar maken.
    Deze werkelijkheden zijn aan Kader Abdolah niet besteedt. Die koestert zijn etnische en religieuze superioriteitsenken met zijn "prachtige" koran.  En projecteert dat op Nederlanders. En dat zal niet zomaar goed komen - in de voorzienbare toekomst.
   De wrakke argumentatie van de Iraniër-met-snor is ook anderen opgevallen (de Volkskrant, 23-04-2010, ingezonden brief van Mariana Spasova):
  Allochtoon

Net als Kader Abdolah (Kunst, 19 april) heb ik een afkeer van het woordje allochtoon dat sinds vier jaar (zo lang woon ik in Nederland) een stempel op mij drukt. Maar ik ben er tegelijkertijd van overtuigd dat als je vrijwillig in een land leeft en daar je toekomst ziet, je ook de taal van dit land moet leren. ‘Oh, wat spreek je goed Engels. Hoe lang woon je al hier in Amerika?’ Deze vraag wordt in Amerika volgens Abdolah niet gesteld.
    De Nederlandse versie zou klinken: ‘Oh, wat spreek je goed Nederlands. Hoe lang woon je al in Nederland?’ Maar deze vraag wordt ook niet gesteld als je gesprekpartner het Nederlands inderdaad goed beheerst. Niemand heeft tijdens mijn studie aan de universiteit van Utrecht gevraagd waar mijn ouders vandaan kwamen. Dus onderscheidt de Nederlandse situatie zich niet van de Amerikaanse. Het probleem hier is dat er nieuwkomers zijn die, hoewel ze decennialang hier wonen, zich in het Nederlands nog steeds niet verstaanbaar kunnen maken en de taal niet willen leren.   ...  

Maar ja, allochtoon betekent in de praktijk dan ook :"moslim of creool".
    En niet "Russisch".

En van kort daarvoor (de Volkskrant, 10-04-2010, door Steffie Kouters):
  Een serie gesprekken over de stand van ons land (deel 11)

'De Hollander wil ondeugend zijn, maar hij durft niet'

Vandaag: Roberto Payer, directeur van het Hilton hotel in Amsterdam ...


...    'Ik was een van de eerste gastarbeiders, maar heb me nooit gastarbeider gevoeld. Al op mijn 21ste werd ik manager van de Fietsotheek, de disco van het Hilton in Amsterdam, een van de twee uitgaansclubs in de stad. ...
    De Italiaan is geboren boven Venetië, ...

U schijnt uw pakken nooit te laten stomen. maar weg te gooien.
... Toen de jonge Roberto manager werd van de Fietsotheek kreeg hij al snel een halve woning in de Jordaan aangeboden. 'Fantastisch, zoals de Jordanezen me opvingen. Het leek een samenleving zoals in Italië. Mensen uitnodigen in de keuken. Ik deed de ramen open en ik hoorde opera.'

Klein-Italië.
'Ja, maar je had er de vrijheid van een Nederlander. Ik sprak redelijk Engels, maar ik merkte dat de Nederlanders na twee minuten Engels toch overschakelden op hun eigen taal met hun vrienden. Op de PC Hooftstraat heb ik Nederlandse les genomen; bij mevrouw Mazzoleni. Ik zal haar nooit vergeten. Vanaf toen kon ik hier praten, communiceren.
    'Veel migranten voelen onmacht omdat ze niet worden begrepen. Dat leidt tot een  minderwaardigheidscomplex, opgekropte agressiviteit, ageren tegen Nederland. Ik vind dat ze naar zichzelf moeten kijken.'

U zegt: migranten moeten Nederlands leren.
'Dat is een must. Dat was een van de grootste fouten van de PvdA, de partij waarvan ik heel veel houd: te accepteren dat migranten de taal niet leerden. Je bent gast in een land. En je kunt alleen verwachten opgenomen te worden in een land als je snapt waar het in zo'n maatschappij over gaat. Hoe kun je een samenleving doorgronden als je de taal niet kent?
    'Ik woon in Nederland in een seculiere omgeving en ik wil opgevoed worden in de Nederlandse mentaliteit. Ik ben katholiek. Maar ik probeer mijn waarden te vinden, binnen de samenleving, zonder anderen voor het hoofd te stoten.
    'Italië is katholiek, Nederland is calvinistisch. Ik weet dat bepaalde uiterlijkheden in Nederland niet worden gewaardeerd en houd daarmee rekening.'   ...

Maar de allochtone immigrant houdt geen rekening met de Nederlander, voelt zich onterecht niet begrepen, en:
   'Dat leidt tot een minderwaardigheidscomplex, opgekropte agressiviteit, ageren tegen Nederland.'

Amen.

Eén van de grote bezwaren tegen wat men "niets-doen" noemt, is dat me, ook als men zegt dat men dit wil, men het niet doet - met doet niet niets, maar men doet wel iets. Dat "iets" is het ondersteunen van bestaande achterstanden (de Volkskrant, 07-05-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Directeur van Utrechtse stichting Doenja pleit voor radicale herziening welzijnswerk

'Stop pamperen van achterstand'

Een werkende moeder zou een betere invloed op haar kinderen hebben dan een moeder die thuis zit en opvoedingsondersteuning ontvangt.

Tussentitel:  'Huidige aanpak heeft overeenkomsten met ontwikkelingshulp'

Allochtone vrouwen in achterstandswijken als Kanaleneiland kunnen beter aan een baan worden geholpen door het welzijnswerk, dan dat ze opvoedingsondersteuning krijgen. Werkende moeders ondersteunen hun kinderen beter om hun best te doen op school dan moeders die thuis zitten.
    Desnoods zouden kinderen die in zulke wijken op volledig zwarte scholen zitten, met busjes naar witte scholen in andere wijken moeten worden gereden, als daardoor hun schoolprestaties beter worden.
    Dat is nodig, want alleen met een dergelijk rigoureuze omslag kunnen de bewoners van zogeheten Vogelaarwijken een tree omhoog komen op de maatschappelijke ladder. Met de huidige wijkenaanpak worden namelijk onvoldoende resultaten bereikt.
    Dit betoogt directeur Heinz Schiller van Doenja, de welzijnsstichting van de Utrechtse Vogelaarwijk Kanaleneiland, in zijn boek De kunst van het stijgen - Over sociale mobiliteit en welzijnswerk dat er toe doet.
    Hij schreef het boek vanwege de discussie die ontstond na een interview met hem in de Volkskrant van mei vorig jaar. Daarin betoogde Schiller dat het welzijnswerk en andere hulpverleners al decennialang hun ‘stinkende best’ doen in wijken als Kanaleneiland. De bewoners blijven echter met dezelfde achterstanden kampen, ondanks de miljoenen die er in projecten werden geïnvesteerd. Volgens Schiller doen ze de verkeerde dingen, ‘die niet helpen om de negatieve spiraal van armoede, laaggeletterdheid, werkloosheid en negativisme te doorbreken’.
    Schiller vindt dat de sociale stijging van bewoners voorop moet staan. De Vogelaaraanpak, gericht op het verbeteren van de buurten, leidt volgens hem niet per definitie tot verbetering van de positie van de bewoners op de maatschappelijke ladder.
    Het ‘verplichte elkaar ontmoeten’ om de, in projecten vaak genoemde, sociale cohesie te versterken, werkt volgens hem eerder contraproductief. Bewoners zouden veel meer gebaat zijn bij het ontstaan van een ‘middenklassementaliteit’ in de wijk.   ...

Wat Schiller hier omschrijft als een "middenklassenmentaliteit" is natuurlijk niets meer of minder dan de westerse cultuur, de westerse manier van organiseren en met elkaar omgaan  . Die westerse cultuur staat haaks op de cultuur die die mensen nu hebben: de allochtone niet-westerse cultuur  . Schiller beschrijft hier een wijk als Kanaleneiland als een van de uitscheidingen ontstaan na het mengen van twee te verschillende culturen, wanneer een te hoog percentage van de mengcultuur komt: het klontert samen in zijn eigen gebiedjes  .
    Deze wijk is ontstaan, en wordt in stand gehouden, door het "niets-doen" dat men, de multiculturele elite, voorstaat:
  In Kanaleneiland zijn veel ongeletterde importbruiden, waardoor telkens een nieuwe generatie met een achterstand op de basisschool komt, constateert Schiller. Hij denkt dat ‘juist het hardnekkig omzichtig benaderen van allochtonen in achterstandswijken ervoor zorgt dat fundamentele veranderingen uitblijven’.
    Hij citeert instemmend deskundigen die stellen dat de ontwikkelingsmogelijkheden van allochtone kinderen worden benadeeld door ‘de hardnekkige gewoonte van beleidsmakers en beroepskrachten om laagopgeleide allochtone vrouwen met jonge kinderen vooral als moeder te benaderen in plaats van als vrouw met eigen ontwikkelingsmogelijkheden en ambities’.   ...
    De huidige aanpak van achterstand heeft volgens Schiller overeenkomsten met ontwikkelingshulp, die burgers lui zou maken. ‘Kinderen in Kanaleneiland kunnen aan de meest uiteenlopende activiteiten deelnemen, zonder dat hiervoor enige moeite hoeft worden gedaan, laat staan voor hoeft te worden betaald.’
    Hierdoor neemt de verantwoordelijkheid van ouders voor hun kinderen volgens Schiller juist af.   ...

Zijn conclusie:
  ‘Wie geeft zonder een tegenprestatie te verlangen, creëert passiviteit.’ Stoppen met pamperen dus, luidt zijn devies. Welzijnswerk zou er volgens hem op gericht moeten zijn dat mensen op eigen benen kunnen staan en niet telkens met de dezelfde vraag opnieuw aankloppen.    

En dat is dus iets dat de "niets-doen"-ers op hopeloze wijze niet kunnen laten: pamperen.
    Heel hoopvol besluit de directeur met:
  Geen vis geven, maar een hengel, stelt de welzijnsdirecteur, naar analogie van de ontwikkelingssamenwerking.

Een adagium dat ook in het ontwikkelingswerk al tientallen jaren bestaat, en nog steeds nauwelijks of niet werkt. Want je moet niet alleen geen vis geven, maar ook geen hengel - een hengel is niets meer dan een stok met een draadje die ze indien gewenst ook kunnen maken. Wat je moet geven is een andere mentaliteit. Een andere cultuur. De mentaliteit om op zoek te gaan naar een sok en een draadje, er desnoods een zelf te maken, en samen met anderen een ooitje te gaan ouwen om richting vis te varen. De mentaliteit die haaks staat op de passiviteit van een wereld bestuurt door de almachtige Allah.

Nog een "het gaat beter"-verhaal dat tot sprookje kan worden verklaard (de Volkskrant, 22-05-2010, boekrecensie door Anet Bleich):
  Verscheurd tussen onverzoenbare liefdes

De romance tussen Sofia (Marokkaans-Rotterdams) en de Utrechtenaar Maarten is stukgelopen. Margalith Kleijwegt gaat na waardoor.

...    Het waar gebeurde verhaal (al zijn de namen van de personages gefingeerd) is, benadrukt Kleijwegt zelf in het nawoord, niet extreem; Sofia is na de breuk met haar ouders niet bedreigd, ontvoerd of vermoord, haar vader heeft haar ‘alleen maar’ verstoten, hij wil niet dat haar naam thuis nog wordt genoemd. 
   Sofia hoefde ook niet bang te zijn te worden uitgehuwelijkt, ze mocht zelf een partner kiezen, zolang het maar een moslim was.   ...
    Sofia was een vrolijke, vlotte meid, die al vroeg haar eigen weg zocht. Ze wilde niet zo eindigen als haar moeder, die uit liefde met haar vader was getrouwd, maar haar dagen nu thuis doorbracht achter aanrecht en fornuis. Haar vader had zich van eenvoudig gastarbeider opgewerkt tot succesvol zakenman. Hij hield van zijn vrouw, zoons en dochters, het ontbrak Sofia als kind niet aan barbiepoppen.
    Maar tussen de vrijheidslievende dochter en de traditionele, in de loop van de tijd steeds vromer geworden vader – de toenemende invloed van orthodoxe geloofspraktijken was in de jaren tachtig en negentig een algemeen verschijnsel onder moslims in Nederland – kwam het ook tot felle botsingen. ...

"Het geloof wordt steeds gematigder" is een sprookje.

Een zeer goed mogelijke toekomst voor Nederland (de Volkskrant, 25-05-2010, van correspondent Ariejan Korteweg):
  Noodkreet burgemeesters van banlieues

‘Moeten eerst nieuwe opstanden uitbreken wil de overheid belangstelling krijgen voor onze steden en voor hen die daar leven?’ Die vraag stellen 46 burgemeesters van banlieue-gemeenten in een open brief die dit weekeinde is gepubliceerd.

Volgens de burgemeesters zijn na de rellen van 2005 de beloften die gedaan zijn om de situatie te verbeteren, niet nagekomen.
   De noodkreet wordt breed gedragen. Het gaat niet alleen om gemeenten in de directe omgeving van Parijs. Ook burgemeesters van voorsteden van Lyon, Marseille en Bordeaux tekenden de brief. Veel ondertekenaars zijn socialist, maar ook groene, communistische, rechtse en centrumrechtse collega’s luiden de noodklok.
    ‘Het gaat niet slechts om geweld, drugshandel en misdaad – de onderwerpen waarnaar gewoonlijk de aandacht van de media uitgaat’, schrijven de burgemeesters. ‘Elke dag weer ervaren we het isolement, de werkeloosheid, de schooluitval, de huisvestingsproblemen en een algeheel gebrek aan gemeenschappelijke voorzieningen. De inwoners van onze gemeenten voelen zich verlaten in een mate die de rest van Frankrijk zich niet kan voorstellen.’   ...
     ‘Mijn departement verkeert op de rand van een zenuwinzinking’, zegt Claude Baralone, voorzitter van het bestuur van Seine Saint-Denis, in Le Monde. Zijn Noord-Parijse departement behoort tot de gebieden met de meeste problemen. ‘Bij de rellen van vijf jaar geleden was er nog een hele sociale laag aan verenigingen. Door het wegvallen van subsidies is die laag verdwenen. Hoe zouden we een nieuwe opstand pareren?’ ...
    De afgelopen maanden was het vaak onrustig in de Parijse banlieues. In Tremblay werden bussen beschoten. Ondanks een politie-escorte brandden er twee uit. Chauffeurs weigeren nog langer op die lijn te rijden. Het geweld zou verband houden met drugshandel. Kort voor de aanvallen nam de politie voor meer dan een miljoen euro aan handel in beslag.

En in het bericht natuurlijk geen woord over wat die bewoners zelf zouden kunnen doen. Zoals de rest van het land de dingen gewoon zelf doet.

Het volgende artikel lijkt over iets anders te gaan (de Volkskrant, 02-06-2010, door Charlotte Huisman):
  'Armen niet gebaat bij gemengde buurt'

Beleidsmakers maken een denkfout, zegt promovenda Gwen van Eijk. ‘Een gemengde buurt leidt niet automatisch tot meer relaties tussen arm en rijk.’

Tussentitel: 'Je komt vooruit door te studeren en actief te zijn in je vrije tijd'

De beleidsmakers zijn er vol van: in veel Nederlandse steden gaan flats met veel sociale woningbouw tegen de vlakte om plaats te maken voor koopwoningen die de middenklasse moeten lokken. In het actieplan voor de Vogelaarwijken wordt gesteld dat inwoners van dergelijke gesegregeerde ‘arme’ wijken er de relevante contacten en relaties missen. Als kansrijkeren en kansarmen bij elkaar in de buurt wonen, komen de kansarmen makkelijker een stapje hoger op de maatschappelijke ladder, is het idee.
    Die beleidsmakers maken een denkfout, zegt criminologe Gwen van Eijk. Zij promoveert vrijdag aan de Technische Universiteit Delft. Of een kansarme nu in een gesegregeerde, ‘arme’ wijk woont of in een gemengde wijk met ook rijkere bewoners; het maakt nauwelijks uit voor de opbouw van zijn netwerk, dat hem vooruit zou kunnen helpen. Zij concludeert: een gemengde buurt leidt niet automatisch tot meer relaties tussen arm en rijk.
    ‘De buurt speelt een steeds kleinere rol in het dagelijks leven. Dit komt bijvoorbeeld omdat vrouwen zijn gaan werken, mensen elkaar kunnen bellen of de bus kunnen nemen naar een ander deel van de stad. Dat weten we al heel lang. Toch wordt in veel beleidsrapporten de buurt nog aangeduid als de locatie waar het allemaal moet gaan gebeuren. Maar mensen hebben hun meeste contacten niet in de buurt, maar bijvoorbeeld op het werk, in hun vrije tijd, met mensen met dezelfde interesses.’
     Hoogopgeleide werknemers blijken over een aanzienlijk groter netwerk te beschikken dat ze vooral in hun verschillende banen hebben opgedaan, dan werknemers met minder geschoold werk. Ook hebben ze vaak nuttige contacten gelegd tijdens hun studie. De contacten in de buurt spelen voor hen nauwelijks een rol.
    Daarbij, stelt Van Eijk, zou een kansarme ook niet veel hebben aan contacten met welgestelden om verder te komen. ‘De eigen economische positie is bepalender. Want stel dat je wel een invloedrijke kennis hebt die weet heeft van interessante vacatures, dan heb je daar weinig aan als je niet de juiste opleiding hebt gevolgd of geen interessante werkervaring hebt. Door te studeren en actief te zijn in verenigingen, kom je vooruit. Je kunt het niet omkeren. Als je geen opleiding hebt, of je bent werkloos, komt het niet zomaar goed met je dankzij een goed netwerk.’   ...
    Meerdere wetenschappers zijn kritisch over de veronderstelde zegeningen van het mengen van wijken. Van Eijk zegt dat ze niet verbaasd is over de uitkomst van haar onderzoek. ‘Ik was me bewust van de afnemende rol van buurten in het dagelijks leven. Maar ik had wel verwacht dat kansarme bewoners grotere netwerken zouden hebben in hun buurt, bijvoorbeeld omdat ze niet altijd over een auto beschikken. Kansarmen compenseren hun kleinere netwerk niet door meer relaties aan te gaan met buurtbewoners. Wel gaan kansarmen vaker in een buurt wonen omdat er al familie van hen woont.’   ...

Samengevat in een tussenstuk:
  Armere bewoners krijgen geen waardevoller netwerk als zij in een wijk wonen met ook kansrijke bewoners, is haar conclusie. Persoonlijke netwerken kunnen toegang geven tot waardevolle zaken voor iemands positie, zoals informatie, banen, vaardigheden en invloed. Maar zowel rijk als arm bouwt zijn netwerk nauwelijks op in de buurt en dus leveren gemengde wijken nauwelijks nieuwe contacten op.

Oké, wat doet dit artikel in een verzameling die poogt te laten dat niets-doen aan de integratie van allochtonen niet zorgt voor een automatische oplossing. Nou, ten eerste slaat dat 'armen' inde titel natuurlijk voor 100 procent op de groep allochtonen waar het integratiebeleid om gaat: de grote groep kansarmen. En ten tweede zal wat hier geschreven wordt over wel iets doen: "Het werk niet", natuurlijk alleen maar in sterkere mate slaan op niet iets doen. En ten derde zijn de zaken die genoemd worden als degene die wél helpen: studeren en actief zijn in je vrije tijd, zaken waarin moslims sterk onderpresteerder - voor school en studie zie hier   en voor vrijetijdsbesteding hier  .

De Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni 2010 zijn achter de rug. Tot afgrijzen van heel progressief en multiculturalistisch Nederland was de PVV de grote winnaar, met een stijging van 9 naar 24 zetels - de partij die het meest bezwaren maakt tegen het gedrag van allochtonen en met name moslims en hun hun islam. En ook dit wordt niet vanzelf beter (de Volkskrant, 09-06-2010):
  Scholieren kiezen voor PVV en VVD

De PVV is als winnaar uit de bus gekomen bij schaduwverkiezingingen die maandag en dinsdag onder middelbare scholieren zijn gehouden. De PVV haalde bij de Scholierenverkiezing dertig zetels. De VVD eindigde als tweede met 28 zetels, gevolgd door de PvdA (25 zetels). Het Instituut voor Publiek en Politiek maakte de uitslag dinsdag bekend. Verspreid over 386 scholen brachten ruim 91 duizend van de bijna 178 duizend aangemelde middelbare scholieren via internet hun stem uit. ...

Die scholieren, die kennen hun pappenheimers ...

Weer een waarschuwing uit het buitenland (de Volkskrant, 19-06-2010, door Marnix de Bruyne):
  Interview | Ela Gandhi, kleindochter van Mahatma Gandhi

'Moslims worden meer moslim, hindoes meer hindoe'

Ela Gandhi vindt dat Zuid-Afrika de idealen van geweldloosheid van haar grootvader weer hard nodig heeft.

Ela Gandhi (69) herinnert zich haar grootvader nog goed. De Indiase icoon van het vreedzaam verzet, Mahatma Gandhi, verbleef twintig jaar in Zuid-Afrika waar hij een ‘ashram’, een commune, stichtte in Phoenix, 25 kilometer van Durban. Ela Gandhi is er geboren, en woonde er tot haar zesde. ...
    De Indiase gemeenschap in Zuid-Afrika is veranderd sinds het formele einde van de apartheid in 1994, zegt Gandhi. ‘Toen ik opgroeide, wist je niet wie moslim was en wie hindoe. Mijn moslimvriendinnen droegen geen hoofddoek. Maar nu pik je ze er zo uit. Dat komt doordat de grens open is. Er komen moslimpriesters naar Durban en hindoepriesters. De moslims worden meer moslim, de hindoes meer hindoe. Terwijl de wereld aan het globaliseren, zie je dat diaspora aan het polariseren is.’   ...

Dat lijkt een tegenstelling maar is het niet: door de toegenomen communicatiemogelijkheden zijn de banden binnen dezelfde geloofsgemeenschappen in verschillende landen toegenomen. Dus voelt men meer het verschil tussen die geloofsgemeenschappen. Met als aloude les dat religie niet leidt  tot binding maar tot afstoting, en de extra les dat het verschijnsel dat ook in Nederland plaatsvindt niets met Nederland te maken heeft.

Kijk maar eens hoe het werkt met twee religies die veel minder verschillen (de Volkskrant, 26-06-2010, door Jan Tromp):
  Interview | Wiel Kusters, hoogleraar, dichter, schrijver

Vreemdeling in eigen land

Kom niet aan Limburg, want dan kom je aan Wiel Kusters. Het irriteert de schrijver en dichter dat juist in zijn provincie Geert Wilders zo’n enorme aanhang heeft. ‘Ik denk dat ze in hem een noodzakelijke schreeuwlelijk zien.’
...
Is het CDA te protestants geworden?
‘Ik denk dat voor veel Limburgse CDA-stemmers dat het geval is. Globaal gesproken houdt de Zuid-Limburger van een zekere gemoedelijkheid. Wees niet te fanatiek. Besef dat alles mensenwerk is.
    ‘Wij hebben ook een andere God. Niet de wrekende God van de donder en de bliksem. Wij spraken, in mijn dialect, over God als over ’t Herrjöttsje. Het staat voor het Herr Gott in het Duits, maar dan verkleind. Lief gemaakt. Het Here Godje.’

Dat moet je eens tegen een calvinist zeggen.
‘Precies. Balkenende straalde helemaal niets uit van enig gevoel voor ’t Herrjöttsje. Hij is een christen. Maar een christen is nog geen katholiek.
    ‘Hoezeer is hij niet bezig geweest met die VOC-mentaliteit? We moesten ons allemaal een VOC-mentaliteit aanmeten. Van Surhuisterveen tot Spekholzerheide, zal ik maar zeggen. Maar die VOC was iets van de 17de-eeuwse Republiek, van ‘Holland’. Wij waren de wingewesten. Ik geloof niet dat hij zich die omstandigheid zelfs maar één moment heeft gerealiseerd.
    ‘Ik weet niet zeker of je het een blunder moet noemen. Wezensvreemd aan de cultuur van hier is zo’n VOC-verhaal in elk geval.’

Dus als de oude KVP de gedaante aanneemt van het protestantisme van Cappelle aan den IJssel...
‘Dan krijg je olie en water. Dat mengt niet.’

En dit na vele centennia. Maar, beweert de multiculturalist, met moslims gaat het binnen enkele decennia wel lukken ...

Een update, twee jaar later, uit Kanaleneiland (de Volkskrant, 22-07-2010, door Charlotte Huisman):
  Interview | Utrechtse wethouder wonen Harry Bosch

'Wijkaanpak nog zeker 10 jaar nodig'

Utrechtse ‘krachtwijken’ zijn nog lang niet uit de gevarenzone. ’We moeten de aanpak volhouden om banlieues te voorkomen.’

Niet op alle punten ontwikkelen de Utrechtse ‘krachtwijken’ zich gunstig, ondanks de miljoenen euro’s die erin worden geïnvesteerd. Zo zijn er meer schoolverlaters zonder diploma in Kanaleneiland, willen meer bewoners van Zuilen-Oost verhuizen en is er meer criminaliteit in Ondiep.
    Maar uit de jaarlijkse gemeentelijke monitor van de vorderingen in Utrechtse probleemwijken blijkt ook dat veel zaken wel beter gaan: de inwoners ervaren minder overlast van jongeren en meer bewoners hebben weer geloof in de toekomst van de wijk. En in Kanaleneiland-Noord is het veiliger geworden.
    Volgens verantwoordelijk wethouder Harrie Bosch (PvdA) moeten we niet meteen grote resultaten verwachten van de inspanningen in deze gebieden. ‘Maar de investeringen zijn nodig. De wijken in Nederland zijn niet de banlieues van Frankrijk, maar we moeten voorkomen dat ze dat worden. Het zou ook gek zijn als we in twee jaar het probleem zouden hebben opgelost in wijken waar het de afgelopen tientallen jaren structureel mis is gegaan.’    ...

Waar het 'de afgelopen tientallen jaren structureel mis is gegaan' is "meel in de mond"-taal voor de allochtone instroom van de afgelopen tientallen jaren. Een flink deel,of het overgrote deel, van die achterstand zit in vastgebakken culturele patronen. Die verdwijnen niet. Hoeveel er vastgebakken zit, blijkt in de toekomst. Een "interessant" sociologisch experiment. De huidige trends:
  Tussenstuk:
30 miljoen euro voor Utrechtse 'krachtwijken'

...  Met een jaarlijkse monitor volgt Utrecht de vorderingen. Daaruit blijkt dat het niet op alle punten beter gaat. Positief is dat het aantal bewoners dat last heeft van jongeren in alle wijken is gedaald. Maar in Kanaleneiland daalde sinds 2007 het aandeel kinderen dat naar havo of vwo gaat van 27 procent naar 24 procent. Het percentage voortijdige schoolverlaters in deze wijk steeg eveneens. In Overvecht steeg het aantal jonge werkzoekenden. In Zuilen-Oost steeg het aantal bewoners dat zich onveilig voelt en wil verhuizen.

Het zijn barbaren.

Een velgehoorde kreet  is dat de jongeren zich veel meer op het verblijfland richten dan de migratiegeneratie. In deze moderne wereld is dat niet meer zo (de Volkskrant, 26-07-2010, column door Kader Abdolah):
  Facebook

...   Vroeger was het alleen de eerste generatie immigranten die zich nog een beetje bezighield met het thuisland, maar sinds de komst van Facebook houdt ook de tweede generatie er een sterke band met de leeftijdsgenoten in het vaderland op na.   ...

Oftewel: het zullen nooit en te nimmer Nederlanders worden.

In Duitsland is het hetzelfde verhaal (de Volkskrant, 14-09-2010, door Marnix de Bruyne):
  Neem een voorbeeld aan de opmars van baklava

De makers van Der Spiegel zijn er eens goed voor gaan zitten. In een omslagverhaal waar liefst negen journalisten aan meewerkten, gaat het blad in op de vraag ‘Waarom in Duitland de integratie is mislukt’.
    Het onderwerp is ‘hot’ in Duitsland sinds de omstreden uitspraken van Thilo Sarrazin, voormalig bestuurslid van de Bundesbank, die zei dat moslims slechter integreren dan andere immigranten.   ...
    ... de cijfers en grafiekjes die in het stuk volgen, tonen dat het inderdaad slecht gaat met de integratie van moslims.
    Op de meetlat voor integratie, ontwikkeld door het instituut voor bevolking en ontwikkeling in Berlijn, scoren immigranten uit EU-landen, zonder Zuid-Europo, een ronde 7,0, en die uit het verre oosten een 6,8. Turken komen echter niet verder dan 1,3 (en Zuid-Europeanen tot een schamele 3,5). Dat heeft veel te maken, verzucht Der Spiegel, met lage opleidingen: 72 procent van de Turken in Duitsland mist een goede opleiding. En het bedrijfsleven zoekt helaas ‘geen mannen die sinaasappelkisten versjouwen.’    ...

Zoals gezegd: precies hetzelfde verhaal als in Nederland - sociale rampen in het verschiet. Maar dat is ook in Duitsland natuurlijk de schuld van anderen dan de immigranten. Ten eerste: de boodschapper:
  Het is niet vreemd, schrijft Der Spiegel, dat na Wilders in Nederland en Haider in Oostenrijk, ook in Duitsland de ‘simplificeerders boven komen drijven’. ‘Waarom zou uitgerekend Duitsland van deze tyfus verschoond blijven?’
    De woordkeus zal bedoeld zijn om de lezer ervan te overtuigen dat het blad aan de goede kant staat.

Ten tweede: het onschuldige slachtoffer.
  Het blad vindt wel dat autochtonen ook een bijdrage aan de integratie mogen leveren. ‘Moet het nu echt zo zijn dat één op de vier Duitsers geen enkele moslim in zijn kennissenkring heeft? Dat jaarlijks 4,5 miljoen Duitsers op vakantie gaan in Turkije, maar dat bijna geen Duitser in zijn leven een moskee heeft bezocht?’

Ook in Duitsland worden media natuurlijk gedomineerd door leden van de bovenste derde klasse, cultuurverraders, en solidair met graaiende kosmopolitische oligarchen.

Nog een voorbeeldje uit Duitsland (de Volkskrant, 15-09-2010, door Sacha Kester):
  Islam? Nein danke

Vrouwen met een hoofddoek, patiënten die geen Duits spreken, en islamitische gezinnen met meer dan vijf kinderen zijn niet langer welkom bij een huisarts in het Duitse Hessen. ´Ik heb al jaren grote problemen met islamitische patiënten’, zei de arts vorige week in de Gelnhauser Neuen Zeitung. ‘Daarom heb ik in mijn praktijk een lijst opgehangen met de nieuwe spelregels die hier gelden.’
    De arts kon niet goed met gesluierde vrouwen communiceren vanwege het gebrek aan oogcontact en omdat hij gezichtsuitdrukkingen niet goed kon zien. De taalachterstand maakte het nog lastiger om islamitische patiënten te behandelen – en met tolken had hij slechte ervaringen. Bovendien was het een paar keer voorgekomen dat allochtone kinderen de wachtkamer ‘onder handen hadden genomen’ toen ze zonder toezicht in de ruimte werden achter gelaten.   ...

Klachten over gedrag vanuit een specifieke groep, die maatregelen richting dat gedrag, dus die groep, ten stelligste rechtvaardigen. Maar dan komt vijfde colonne in actie:
  De huisregels leidden tot een storm van kritiek uit de moslimwereld,

...en kan het capituleren en de zelfislamisering vanuit de top van de maatschappij beginnen:
  de arts heeft na een gesprek zijn excuses aan de islamitische gemeenschap aangeboden. Het vaktijdschrift Medisch Contact meldt dat de arts zich nu ook tegenover zijn eigen beroepsgroep moet verantwoorden. De regionale beroepsorganisatie legt de kwestie voor aan de tuchtrechter.

Waar de rest van de burgers heel anders over denkt, en over een aantal jaren gaat stemmen op een partij die die mening vertegenwoordigt. En dan is men daarover verbaasd ... En dus worden moslims nog bozer, en er is weer een cirkeltje rond.

Volgende: discriminatie. Inmiddels algemeen bekend is door de komst van de moslims de discriminatie van Joden en homo's sterk is toegenomen. En dat komt sinds kort onverkort in het nieuws. Hier de reactie van de moslims (de Volkskrant, 22-09-2010, door Fouad Sidali, oud-stadsdeelbestuurder in Amsterdam):
  Moslims moeten zelf centrum tegen discriminatie betalen

Onlangs werden zorgwekkende discriminatiemeldingen bij verscheidene politiekorpsen vrijgegeven. Zorgwekkend, omdat er sprake zou zijn van een toename van intolerantie en discriminatie van met name Joden en homoseksuelen. Het landelijk Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN) haast zich intussen om ook aandacht te vragen voor discriminatie van moslims.
    Ook ik vind het triest dat het aantal discriminatie-incidenten op grond van etniciteit en herkomst juist de grootste categorie vormt, maar verder geen aandacht krijgt.   ...

Waarna het in de rest in het artikel alleen nog maar gaat over wat moslims moeten doen aan de discriminatie van moslims. Wat als Moslims aangesproken worden op het discrimineren van joden en homo's, dan is dat natuurlijk ook discriminatie. En zo is er weer en cirkeltje rond.

De afscheiding wordt steeds groter (de Volkskrant, 22-09-2010, van verslaggeefster Anneke Stoffelen):
  Zorg op maat voor Turkse patiënt

Volgende maand komt er in Amsterdam een speciale kliniek voor allochtonen. Initiatiefnemer Sukru Genco wil vooral communicatieproblemen aanpakken.

Allochtonenkliniek Vatan, die in oktober opengaat in Amsterdam, wil vooral een oplossing bieden voor de communicatieproblemen tussen arts en patiënt. Volgens kinderarts Sukru Genco, een van de initiatiefnemers, leiden cultuurverschillen en taalproblemen er nu nog te vaak toe dat allochtone patiënten rondshoppen met hun medische kwaal of uitwijken naar het buitenland.
    ‘Allochtone patiënten weten niet wat er met hen aan de hand is, ze voelen zich onbegrepen ...’, aldus Genco.
    Bij Vatan werken vanaf volgende maand zeven medisch specialisten met Turkse achtergrond die zijn opgeleid in Nederland. ...
    Zorgverzekeraar Agis steunt het initiatief en vergoedt de consulten volgens de gangbare tarieven. ‘We merken dat er vraag naar is bij onze cliënten’, zegt woordvoerder René Muller. ‘Die voelen zich niet altijd op hun gemak bij een Nederlandse arts.’ Agis ziet er geen bezwaar in cliënten als etnische groep te benaderen, zolang de zorg kwalitatief goed is en de kosten hetzelfde zijn.
    Het bedrijf heeft veel allochtone cliënten, omdat Agis als enige Nederlandse verzekeraar contracten heeft met klinieken in Turkije, Marokko en Suriname voor planbare zorg – van het verhelpen van staar tot heupoperaties. Jaarlijks laten 34 duizend patiënten zich via Agis in Turkije behandelen, veelal omdat ze zich daar beter begrepen voelen dan in Nederland.   ...  

Het is allemaal het gevolg van sociale achterstand, wantrouwen, wij-zij-denken, en nog wat van die zaken, die de eerstkomende decennia niet noemenswaardig zullen afnemen gezien de voortdurende instroom van nieuwe achterstandigen.
    Overigens werd initiatiefnemer Genco in Nieuwsuur (Ned.2, 22h00  ) gevraagd naar zijn initiatief. Hij hield de boot af aangaande de naam van de kliniek: Vatan. Het was één of ander acroniem. Elders op het internet stond de waarheid: het betekent "thuis".
    Inderdaad.
    Tevens een voorbeeld van het het gemak waarmee allochtonen je voorliegen over hun gehechtheid aan het vaderland.
    Dit is een zo'n helder geval van zelf-geïnduceerde segregatie, dat zelfs de Volkskrant er zich tegen uitspreekt (de Volkskrant, 24-09-2010, hoofdredactioneel commentaar):
Segregatie in zorg

Aparte kliniek geen goed antwoord op ontevreden allochtonen patiënt

In Amsterdam komt een speciale kliniek voor allochtonen. Dat is geen goed idee. Segregatie in de zorg dient te worden vermeden. Gezondheidszorg hoort, net als onderwijs, toegankelijk en kwalitatief op orde te zijn voor alle burgers.    ... 

Natuurlijk vindt men wel dat het de Nederlanders zijn die zich moeten aanpassen:
   Het feit dat er behoefte is aan dergelijke kliniek toont echter aan dat niet alle burgers zich thuis voelen in de Nederlandse ziekenhuizen. ...
    Dit negatieve sentiment moet serieus genomen worden. De zorg wordt in snel tempo geconfronteerd met een meer etnisch diverse patiëntenpopulatie. In sommige ziekenhuizen in de Randstad is nu al de meerderheid van de patiënten afkomstig uit een niet-westers land. Zoals elke organisatie zullen ook zorginstellingen moeten inspelen op de veranderende vraag uit de samenleving.    ...
    Van alle zorgverleners mag worden verwacht dat zij zich verdiepen in hun patiënt en zich bekommeren om zijn welbevinden. ...

Het is natuurlijk volkomen andersom: van alle Nederlandse ingezeten mag worden verwacht dat zij zich verdiepen in hun verblijfsland. Als ze aan deze eis niet kunnen voldoen, moeten ze gaan naar een land waar ze daar wel toe in staat zijn.

Marcel van Dam is één van de luidste voorstanders van niets-doen. Hier haalt hij zijn eigen standpunt definitief onderuit (de Volkskrant, 14-10-2010, column door Marcel van Dam, socioloog):
  Ons brein en de politiek

Tussentitel: Helaas kan niemand vrije keuzes maken, ook Femke Halsema niet

Recent las ik drie boeken over de oorsprong van menselijk gedrag. Waardoor wordt ons doen en laten beïnvloed en welke mogelijkheden hebben we om die invloeden te weerstaan? Het betreft De vrije wil bestaat niet van Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, Wij zijn ons brein van Dick Swaab, die dertig jaar directeur was van het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek, en Het lucifer effect van Philip Zimbardo, oud-hoogleraar psychologie aan Stanford University.
    Het is ondoenlijk in een column de inhoud van die boeken recht te doen. Er wordt verslag gedaan van wereldwijd onderzoek naar het functioneren van het brein en de vrijheidsgraden van het individu om gedrag zelf te bepalen. In alle drie genoemde boeken is de boodschap helder: er is geen ‘ik’ of ‘zelf’ om te besluiten iets te doen of te laten wat afwijkt van wat het brein onbewust al heeft besloten.
    Alle besluiten van ons brein gaan vooraf aan de bewustwording ervan. Het bewustzijn is slechts de spindoctor van het brein. Dat onbewuste proces is een verwerking van prikkels die voortkomen uit onze erfelijke eigenschappen, alle in ons geheugen opgeslagen ervaringen, vooral die in de vroege jeugd, en de actuele prikkels uit de omgeving. Wij dirigeren niet ons brein, het brein dirigeert ons. Vrije wil is een illusie.   ...
    In een lezing over godsdienstvrijheid zei Femke Halsema dat wij moeten zorgen dat islamitische homo’s en vrouwen, los van de groepsdwang die zij ondervinden, hun vrije keuze moeten kunnen maken. Helaas kan niemand los van zijn omgeving vrije keuzes maken, ook Femke Halsema niet. Wat zij wil, is dat moslims hun groepsdwang verruilen voor die van haar en van mij. Dat wil ik ook wel, maar ik weet dat ik ze dan moet verleiden lid te worden van onze groep. 

Het lid zijn van hun groep is onder andere het behoren tot de islam. De islam voor hen de zin van hun leven. Er is niets in onze groep dat ook maar in de buurt komt van de kracht van "de zin van het leven" zoals gevoeld door een gelovige. Het onderbewuste maakt dat lid worden van onze groep kansloos.

Twee berichten uit dezelfde krant, en staande naast elkaar (de Volkskrant, 01-11-2010, van correspondent Diederik van Hoogstraten):
  Goed humeur, geen boodschap

Vlak voor de Congresverkiezingen organiseerde komiek Jon Stewart een bijeenkomst voor ‘gezond verstand’ en tegen de vechtcultuur in Washington. Het apolitieke karakter stelde velen teleur.

...   Ambitieus klinkt dat niet. Maar het sluit aan bij de wens van Stewart, de uitvinder en succesvolle uitbater van het begrip ‘nepnieuws’ met een praatprogramma (The Daily Show) op Comedy Central. Stewart trekt vooral jonge, progressieve kijkers. Velen van hen geven gehoor aan zijn oproep om zaterdag de hoofdstad over te nemen in de naam van – ja, van wat? Een goed humeur. Plezier maken. ‘Er zijn’, zoals ook Stewart zegt.
    Pas aan het einde van het drie uur durende evenement wordt zijn toon eventjes serieus. Stewart is naast grappenmaker een scherpe, soms getormenteerde commentator. In zijn programma hekelt hij de vecht- en schreeuwcultuur van Washington, die zijn weerklank vindt op de vele talkradiozenders en de ideologische kabelomroepen als Fox (op rechts) en MSNBC (op links).
    In het land praten mensen gewoon met elkaar en werken ze samen, zegt Stewart zaterdag. ...
Toch is de sfeer als het weer: cool en zonnig. Stewart kiest een apolitieke toon, en ook de talloze borden in de meute hebben een persoonlijke of ironische toon. ...
    Mahmoud (29) en Bushra (23), een pas getrouwd stel uit een buitenwijk van Washington, is het ernst. ‘We hebben niet zo vaak de kans om onszelf zo te laten zien’, zegt Mahmoud, ‘als gewone Amerikanen en gematigde moslims in de middenklasse.’
     ‘Bange moslimman’, staat er op zijn bord. Zij draagt een hoofddoek en houdt een ander bord vast: ‘Moslimvrouw met gezond verstand.’ Ze lachen voortdurend en krijgen veel opgestoken duimen en steunbetuigingen van passanten.
     Ze willen hun achternaam niet geven, ‘gezien het huidige klimaat’, zegt Bushra. Een joodse vrouw komt er even bij zitten en roept: ‘Zie je, joden en moslims samen, het kan!’ Mahmoud grijnst. ‘Dit zie je nooit op tv.’   ...  

Het geluid van vóór niets-doen, "dan komt het met steun van de redelijke mensen vanzelf goed".
    Het andere bericht (de Volkskrant, 01-11-2010, The New York Times):
  Al Qaida in Jemen sinds de lente weer actiever

Tussentitel: Amerikaanse burgers staan lokale tak bij in wetteloos achterland

Tot voor kort hadden de meeste Amerikanen nauwelijks gehoord van Jemen. Sinds afgelopen vrijdag, toen het nieuws bekend werd over het complot om explosieven per pakketpost te sturen van Jemen naar synagoges in Chicago, is de aandacht weer gevestigd op de gevaren die broeien in het dorre landje in de zuidelijke punt van het Arabisch schiereiland.   ...
    De lokale tak van Al Qaida opereert vanuit Jemens wetteloze, door strijd verscheurde achterland. Amerikaanse burgers helpen er de groep bij het aanvallen van de Verenigde Staten.
    De in Amerika geboren geestelijke Anwar al-Awlaki stond in contact met de Nigeriaan. Sommige deskundigen geloven dat de jongste poging mogelijk ook het werk was van Al-Awlaki, een charismatische prediker die zich schuil houdt in Jemen en die op internet allerlei bedreigingen uit.  ...  

Objectief bezien zou je al zeggen dat de reeks voorvallen van de tweede soort zwaarder weegt dat die van de eerste. Tel daar nog het basale psychologische proces bij op dat negatieve zaken altijd veel meer indruk maken en veel langere beklijven dan positieve (ten gevolge van de oude overlevingsdrang). Dan is het risico van een slechte uitkomst op zijn minst aanzienlijk.
 
De nieuwste mode  van de multiculturalisten is tussen hun bezweringen in een enkele zin of alinea te wijden aan uitdrukkingen als "Er zijn weliswaar ook problemen ...", en gaat over tot de orde van de dag, zijn excuses, smoezen enzovoort. Hetgeen niet helderder geïllustreerd wordt als er een daadwerkelijke maatregel wordt voorgesteld (de Volkskrant, 09-11-2010, van verslaggevers Menno van Dongen en Kim van Keken):
  Reljeugd | Kabinet gaat probleemjongeren hard aanpakken

Ook wijkverbod na lichte vergrijpen

Overlastgevers krijgen straks sneller een gebiedsverbod. Oppositiepartijen en jongeren zijn kritisch.

Het nieuwe kabinet gaat reljeugd hard aanpakken. Jongeren vanaf 12 jaar lopen het risico op een wijkverbod als ze vernielingen aanrichten of buurtbewoners bedreigen.
    Dat staat in een wetsvoorstel van minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie. Nieuw is dat rechters de mogelijkheid krijgen om overlastgevers een gebiedsverbod op te leggen, voor maximaal twee jaar. Als jongeren zich daar niet aan houden, riskeren ze een verblijf in de (jeugd)gevangenis. 
    Burgemeesters kunnen al zo’n maatregel opleggen als mensen langdurige, ernstige overlast veroorzaken. In de toekomst mogen rechters een dergelijk verbod instellen na lichtere vergrijpen, zoals strafbare samenscholing, hinderlijk gedrag of openlijk drank- of drugsgebruik.  ...  

De reacties van de "Er zijn weliswaar ook problemen ..."-prekers:
  Magda Berndsen van D66 ziet vooral veel ‘stoere taal’. ‘De afspraak is: geen extra taken voor de politie zonder extra geld. Ik zie geen geld.’
    Ze wijst op de Britse maatregelen tegen asociaal gedrag, de zogeheten asbo’s (anti-social behaviour orders). Die werden in de jaren negentig ingevoerd om reljeugd te beteugelen. Onlangs werden ze afgeschaft, mede omdat ze tijdrovend en ingewikkeld bleken. ‘Het werd een geuzennaam wanneer je als jongere een asbo had’, memoreert Berndsen. ‘Schieten we niet met een kanon op een mug?’

Mooi, die wil dat we niets doen.
  Collega Tofik Dibi van GroenLinks: ‘Een jongere kan straks voor een jointje al een wijkverbod krijgen.’

Tja, het gaat over zijn mede-Marokkanen.
  Peter van der Laan, hoogleraar reclassering aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, betwijfelt of rechters de maatregel daadwerkelijk opleggen na een lichte overtreding. ‘Het gaat heel ver als je voor zoiets als samenscholing een gebiedsverbod krijgt.’

De geitenwollensokkensector heeft ook nog steeds niets geleerd.

Voordat we wat andere opmerkingen van deze mensen oppikken, eerst wat andere partijen (de Volkskrant, 09-11-2010, van verslaggever John Wanders):
  Burgemeester van Gouda: wegsturen niet de oplossing

Volgens de PvdA-politicus moet je ouders betrokken maken, in plaats van alleen wijkverboden instellen.

Het door minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) voorgestelde wijkverbod met een duur van 2 jaar kan een nuttige aanvulling zijn op het bestaande arsenaal aan bevoegdheden van burgemeesters, vermoedt de Goudse burgemeester Wim Cornelis (PvdA). ‘Je hebt er iets aan als verlenging van het huidige gebiedsverbod, dat een termijn kent van 3 maanden.’
    Maar biedt een wijkverbod ook een structurele oplossing voor overlast van probleemjongeren? Cornelis: ‘Nee, dat doet het niet. Al gaat er vast wel een preventieve werking van uit.’ Volgens zijn politiechef stuit een gebiedsverbod bovendien op praktische bezwaren. ‘Je kunt ze niet verbieden naar huis te gaan’, zegt Paul van Musscher.   ... 

Maar natuurlijk, alles dat geen schouderklopje of cadeautje is gaat niet helpen ... Moslims zijn niet vatbaar voor correctie. Dat geldt alleen voor blanken.

En hier meer redenen dat correctie niet gaat werken. Maar misschien is de dadergroep zelf onder de indruk (de Volkskrant, 09-11-2010, van verslaggeefster Eileen Ros):
  Jongeren en buurtwerkers kritisch over plannen Opstelten

‘Een gebiedsverbod verplaatst problemen’

De vrienden Faisal (19), Yildirim (20) en Wesley (19) roken een sigaret voor buurtcentrum de Evenaar in de Baarsjes, Amsterdam-West. Faisal: ‘Je zit met je mattie buiten te chillen. Je rookt een jonko (joint) of twee. Als je dan te luid bent voor de buren, kun je dat beter tegen elkaar zeggen, ja toch? Zo’n gebiedsverbod maakt zulke gesprekken onmogelijk.’
    Volgens de vrienden is het door minister Opstelten voorgestelde wijkverbod ‘niet zo snugger’. Faisal, geboren en getogen ‘Amsterdammer’, denkt dat de nieuwe wet het probleem zelfs verschuift. ‘Er zijn meer regels dan oplossingen. Wanneer je een alcoholist verbiedt zijn wijk in te gaan, gaat-ie naar de eerste de beste bank waar hij wel kan zitten. Dan krijgen bewoners van die wijk toch de overlast op hun bordje?’
    Wesley spingt op en neer tegen de kou. ‘Met zo’n gebiedsverbod raak je het vertrouwen van jongeren kwijt. Misschien is er een reden voor overlast. Is er iets gebeurd thuis, je weet toch? Daar kom je niet achter als je iemand twee jaar de laan uit stuurt.’   ...
    Faisal, Yildirim en Wesley hebben een croissantje gehaald. Ze maken een praatje met twee straatcoaches. Ook die zijn sceptisch over de gevolgen van het wetsvoorstel: ‘Wanneer een overlastgever de buurt uitmoet, gaat deze naar een andere buurt waar straatcoaches niets van hem afweten. Met een gebiedsverbod loopt iets eerder uit de hand.’
     Faisal trekt zijn Armanipet naar achteren en lacht: ‘Hoe valt eigenlijk te controleren of iemand zich in een verboden gebied bevindt? Met animalcops?’ 

Nou, die zijn totaal niet onder de indruk.
    Misschien was dit een aanleiding om een betere oplossing voor te stellen. De enige kwam van de burgemeester:
  Voor een structurele oplossing heb je meer aan betrokkenheid van ouders, buurtbewoners, straatcoaches en gezinsmanagers dan aan een wijkverbod, zegt Cornelis. Aan het vergroten van die betrokkenheid wordt in Gouda hard gewerkt, zegt hij.

Dat is de thee-drink aanpak van Cohen. Heeft nog nooit ook maar voor een stuiver voortgang geboekt - zo was het:
  De Goudse flatwijk Oosterwei werd in het najaar van 2008 het nationale symbool van overlast door Marokkaanse probleemkinderen. Toen omdat Connexxion aankondigde drie bushaltes in de wijk tijdelijk te schrappen. De busmaatschappij was het zat dat haar chauffeurs werden geïntimideerd en bedreigd door treiterkoppen uit Oosterwei. De PVV riep het kabinet-Balkenende op het leger naar Gouda te sturen.

En zo is het:
  Nederlands-Marokkaanse onruststokers tussen de 8 en de 14 jaar haalden de afgelopen dagen weer het nieuws nadat ze een buurtevenement hadden verpest in de wijk Oosterwei. Ze bekogelden er mensen, onder wie een clown, met bloembollen..

Cornelis' reactie:
  De namen van een aantal jongens zijn bekend. De gemeente wil de schade op hun ouders verhalen.

Als het niet zo triest was, zou het om te brullen van het lachen zijn.
    Ooit, tijdens een tv-uitzending na een reeks soortgelijke incidenten in Amsterdam, met, zeldzaam, een aantal van het tuig in de zaal, werd glashelder dat deze lieden van totaal nergens onder de indruk zijn. Met één enkele uitzondering. Toen toe nog VVD-politicus Henk Kamp opmerkte dat uitzetting ook maar een mogelijkheid moest worden. Dáár werden ze wél stil van.
    En dat is natuurlijk wat moet gebeuren. Zie de woorden van Cornelis:
  Wij hebben procentueel de meeste Marokkanen van Nederland, de meeste Marokkaanse verdachten en de meeste Marokkaanse recidivisten. Er gaan nog wel twee generaties overheen, voordat het evenwicht gevonden is.’

Daar kunnen we niet op wachten - zie de beelden vanaf de straat in Oosterwei, wanneer twee gewone Marokkaanse jongens langs een geïnterviewde buschauffeur lopen en hem of het team "Kankerhollander!" toevoegen (Pauw & Witteman, 09-11-2010  , na 5:05 min.). We hebben iets nodig dat nú werkt. En het enige dat nu werkt is uitzetting. Je hoeft slechts één vliegtuiglading te verzamelen, en dan is de ellende vermoedelijk over.
   Een paar dagen later voegt ook de rest van bestuur zich bij het niets-doen (de Volkskrant, 11-11-2010, van verslaggever John Wanders):
  Raad Gouda steunt de burgemeester

Alleen Trots op Nederland schaart zich achter de kritiek op de aanpak van overlastgevende jongeren.

‘Soms krijg ook ik het gevoel dat het dweilen met de kraan open is’, verzucht burgemeester Wim Cornelis (PvdA) van Gouda woensdagavond tot twee keer toe in zijn raadszaal. ‘Maar dat gevoel mag niet overheersen. We mogen niet cynisch worden.’
    De flatwijk Oosterwei werd twee jaar geleden het nationale symbool van overlast door Marokkaanse probleemkinderen. ...
    Nadat tien Nederlands-Marokkaanse jongens onder de 14 jaar onlangs een buurtevenement om zeep hielpen door mensen te bekogelen met uitgedeelde bloembollen, liep de temperatuur weer flink op. Cornelis heeft het opnieuw zwaar te verduren in een deel van de media en de politiek.  ...
    De structurele problematiek met Nederlands-Marokkaanse probleemkinderen is domweg te groot om te veronderstellen dat het vraagstuk alleen met nog stoerder optreden opgelost kan worden, betoogt Cornelis keer op keer. Hij noemt het voorbeeld van twee jongens uit een gezin die al meer dan vijfhonderd keer met de politie in aanraking zijn geweest, terwijl ze nog geen 20 jaar oud zijn.   ...
    Het is raadslid Bas Driesen van Trots op Nederland die het ongeduld in een deel van de samenleving verwoordt ... Driesen verwijt Cornelis een veiligheidsbeleid te voeren van pappen en nathouden. ...
    Maar Driesens fractie staat goeddeels alleen en krijgt uit alle hoeken van de zaal de wind van voren. Oosterwei is een rechtse hobby, oordeelt GroenLinks Gouda. ‘Helaas wordt daarbij niet bezuinigd op grote woorden. Dat Trots in dit verband sprak over de verspreiding van een kankergezwel, is niet iets om trots op te zijn.’
    Moedig voorwaarts met het vijf maanden geleden door de raad goedgekeurde veiligheidsplan, onder leiding van burgemeester Wim Cornelis, zo concludeert bijna de hele Goudse gemeenteraad.  

Het bestuur collaboreert met de allochtonen

Een waarschuwing uit Griekenland (de Volkskrant, 12-11-2010, van correspondent Arjen van der Ziel):
  In delen van Athene is het oorlog

De komst van de immigranten veroorzaakt grote spanningen in de Griekse samenleving. Autochtone Grieken voelen zich bedreigd: ‘We verzetten ons tegen de islamisering.’

De Griekse winkelier Aristides Giannakopoulos komt er rond voor uit dat hij racistische opvattingen heeft. ‘Mijn broer is getrouwd met een blanke Zuid-Afrikaanse. Ik had vroeger felle discussies met haar, omdat ik niet tegen haar ideeën over zwarten kon. Maar tegenwoordig denk ik er net zo over.’
    Giannakopoulos is een 60-jarige Griek met donkere wenkbrauwen en een grijze kuif. Hij runt een thee- en zoetwarenwinkeltje in de Sofokleous-straat in het hart van Athene. ‘Ik heb te veel gezien. Als de stammen hier slaags raken met elkaar, wordt het al snel heel bloedig. Ze vechten met messen, bijlen, pistolen. Ik heb hier zelfs zwaardgevechten gezien.’
    De Sofokleous-straat werd vroeger ‘het Griekse Wall Street’ genoemd. Maar de aandelenbeurs is vertrokken en arme immigranten uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten hebben een groot deel van de straat en de omringende buurt overgenomen. Etalage-opschriften zijn in het Arabisch, Perzisch en Chinees. En criminaliteit, drugshandel en prostitutie zijn sterk toegenomen.   ...
    De komst van de immigranten veroorzaakt grote spanningen in de van oudsher hechte, op families gerichte Griekse samenleving. Er is een verhit debat over wat het betekent om Griek te zijn, en in de politiek zijn leiders in opmars die zich keren tegen immigranten. ‘Ik ben bang dat we afstevenen op een explosie van geweld in Athene en enkele andere steden’, zegt de Griekse migratie-expert Alexandros Zavos. ‘Er is nu al een kleine oorlog gaande in delen van Athene.’
    Dat die angst niet volledig uit de lucht is gegrepen, is te zien op het Agios Panteleimonas-plein in het centrum van Athene. Op en rond het plein patrouilleren sinds kort knokploegen, georganiseerd door buurtbewoners. Deze hebben immigranten met geweld van het plein verjaagd. Ze slaan geregeld allochtonen in elkaar en hebben al meermaals een kleine moskee in de kelder van een appartementengebouw aangevallen met stenen en molotovcocktails.
    ‘Wij hebben het recht in eigen hand genomen, omdat de staat de Grieken niet beschermt’, zegt de 34-jarige Dionisis. Hij zit met een groepje jongemannen in de avondschemering op een terras aan de rand van het plein. De meesten hebben kortgeknipt haar. ‘We vallen de moskee aan omdat we ons verzetten tegen de islamisering van Griekenland, en omdat de moskeebezoekers ons provoceren met knuppels. Ze hebben ook een politie-agent neergestoken.’ Onzin, zegt de lokale politie. Er is geen agent neergestoken. En voor zover bekend hebben de moskeebezoekers ook niet geprovoceerd met knuppels.   ...
    In de moskee zit de schrik er goed in. De gevel is dichtgespijkerd met houten platen en voor de deur staat permanent een ploeg van de oproerpolitie om nieuwe aanvallen te voorkomen.
    ‘Het is voor ons gevaarlijk geworden op het plein te komen’, zegt de bebaarde gebedsleider Muhammad Shamsul Alam. ‘Vooral ’s avonds, of als we alleen zijn, lopen we een groot risico in elkaar geslagen te worden.’  

Dit is het normale geval: actie gevolgd door reactie: de overlast en criminaliteit van immigranten zijn vormen van geweld, en ze krijgen andere vormen van geweld terug. met hun moskeeën demonstreren ze intolerantie, en ze krijgen  intolerantie terug. Probeer je de reactie te bestrijden, en dat lukt nog ook, stel je de reactie alleen maar uit. Na het verzamelen van een grote berg hoeveelheid reactie, zal deze op een bepaald moment door de barrière heen breken. Dan krijg je een opgehoopte reactie die talloze malen heviger is dan de hier en nu geconstateerde Griekse reactie.

Een waarschuwing van Frits Bolkestein (de Volkskrant, 10-11-2010, door Frits Bolkestein):
  Collectief recht leidt tot etnische apartheid

Dit is een licht bekorte versie van een toespraak die voormalig VVD-leider Frits Bolkestein maandagavond hield tijdens de 11de Nederlands-Duitse Conferentie in Den Haag.

Mijn beroep heeft vele reizen meegebracht. Omdat ik nieuwsgierig van aard ben, heb ik mijn gesprekspartners in die vele buitenlanden vaak de oren van het hoofd gevraagd. Tot mijn verbazing kreeg ik zelden een vraag terug. Nederland, vond men blijkbaar, was niet interessant. Het was een keurig land dat zijn zaken goed voor elkaar had. Betrouwbaar, maar saai.
   Dat is nu anders. Dat komt niet alleen omdat Nederland wordt gezien als trendsetter inzake abortus, euthanasie en het homohuwelijk, maar vooral vanwege immigranten uit niet-westerse culturen. Op dat terrein heeft Nederland een snelle ontwikkeling doorgemaakt. Daarover heeft de Frankfurter Allgemeine Zeitung op 15 oktober een gehele pagina gepubliceerd. Aan het slot van dat artikel noemt de auteur mijn persoon. Dat is waar de parlementariër Geert Wilders wordt besproken, die als uiterst rechts wordt gekenschetst, hoewel zijn sociale politiek eerder uiterst links moet worden genoemd. Hij wordt een tovenaarsleerling genoemd, waaruit moet volgen dat ik de tovenaar geacht moet worden te zijn. De reden daarvoor is een artikel dat ik in september 1991 in de Volkskrant heb gepubliceerd en dat voor nogal wat ophef heeft gezorgd.
    In dat artikel heb ik de tot dan toe geldende regel ‘Integratie met behoud van identiteit’ afgewezen. Wij leven hier in een vrij land, heb ik geschreven, men kan gaan en staan waar men wil. Maar men dient zich wel te schikken naar de fundamentele waarden van Nederland, zoals de vrijheid van godsdienst en meningsuiting, de scheiding van kerk en staat en de gelijkheid van man en vrouw.
    Wat lees ik nu in de dagbladpers over de Duitse president Christian Wulff? ‘Wie in Duitsland wil leven’, heeft hij gezegd, ‘moet Duits leren, dient onze levenswijze te accepteren en moet zich aan de geldende regels houden. Daartoe horen allereerst onze grondwet en de daarin vastliggende waarden.’ Geheel mee eens. Zo ver durfde ik negentien jaar geleden nog niet te gaan.   ...
    Ik ga nog even door met citeren. Bondskanselier Angela Merkel betoogde dat ‘multiculti volledig mislukt is’. Het hangt er maar vanaf wat men onder multiculti verstaat. Dat begrip stond centraal in een Perlentaucher-debat. Daaraan nam Jutta Limbach deel, die van 1994 tot 2002 president van het Constitutionele Hof was. Zij merkte op dat de Duitse grondwet geen recht erkent dat zou bestaan uit de ‘bescherming en ondersteuning van de culturele identiteit en autonomie van een etnische of godsdienstige minderheid’. Een dergelijk collectief recht zou er wel moeten komen, vindt Frau Limbach.
    We zijn hier gekomen bij des Pudels Kern. Betekent multiculti collectieve rechten van minderheden op cultureel gebied? Wij hebben daar in Nederland veel ervaring mee. Het is de grondslag van wat wij de verzuiling noemen. Die is nu veel minder krachtig dan vroeger. Maar vooral op het gebied van het onderwijs bestaat zij nog. In artikel 23 van de Nederlandse Grondwet krijgen godsdienstige minderheden het recht van scholen op basis van hun eigen godsdienst.
    Dientengevolge kent Nederland nu islamitische lagere en middelbare scholen. Ik acht dit een noodlottige ontwikkeling. Niet alleen maken sommige islamitische schoolbesturen zich schuldig aan wanbestuur en malversaties; niet alleen is de kwaliteit van het onderwijs vaak beneden peil; maar te vaak is de strekking van het onderwijs op die scholen anti-emancipatoir en strijdig met de integratie. Jongens en meisjes worden zoveel mogelijk gescheiden gehouden. De islam wordt aangeprezen als ver verheven boven het christendom. Het antisemitisme wordt niet bestreden. De Holocaust wordt niet onderwezen. Het is een ramp en het advies van Frau Limbach moet naar de prullenmand worden verwezen.
    Er is nog een tweede reden waarom dat moet gebeuren. Collectieve rechten versterken de neiging tot etnische getto’s. Want dat is wat islamisten willen. Zoals een van hen het in Engeland uitdrukte: wij willen een niet-territoriale moslimstaat waar de sharia geldt. Etnische apartheid dus. Een moslimintellectueel als Tariq Ramadan zegt ook: geen integratie, wel participatie. Die apartheid mag in geen geval voet aan de grond krijgen.
    Daar komt nog een belangrijk aspect bij. Binnen zo’n etnisch getto zouden gebruiken bestaan die strijden met de Nederlandse rechtsorde. Gedwongen huwelijken zijn schering en inslag. Eermoorden gelukkig niet, maar ook die komen voor. Huiselijk geweld is courant. De helft van de vrouwen in Blijf-van-mijn-lijf-huizen zijn moslima’s. Zulke toestanden spotten met de Nederlandse rechtsorde. Zij zijn ontoelaatbaar. 

De voorspellingen van Frits Bolkestein zijn tot nu toe redelijk nauwkeurig uitgekomen. En van wat hij nu voorspelt, zijnde trends al vele jaren zichtbaar: de ruimtelijke segregatie in eigen wijken waarin invloeden van buiten als politie en openbaar vervoer worden gezien als cultuurvreemd, en de steeds verder toenemende islamisering zichtbaar middels het hoofddoeken-dragen. In de integratiedebat en in de media heeft men dit nog niet durven bespreken, omdat de zichtbare trend regelrecht leidt naar een hoofddoekenverbod.

Maar de groei in het hoofddoekdragen is, naast wat iedereen op straat kan zien, nu ook zichtbaar in de schoolomgeving. Eerst in België, mar nu ook in Nederland (de Volkskrant, 28-10-2010, door Charlotte Huisman):
  Protest leerlingen tegen regel hoofddoeken

Op het Gerrit Rietveld College in Utrecht is onrust ontstaan over de schoolregel voor hoofddoeken.
    Het voorschrift verbiedt leerlingen een hoofddoek te dragen tot vlak boven of over de wenkbrauwen. De hoofddoek mag van de schoolleiding alleen het hoofdhaar bedekken. Leerlingen van de interconfessionele scholengemeenschap voor vmbo-tl, havo en vwo zijn een handtekeningenactie begonnen om de regel van tafel te krijgen.
    In juni stelde de school nieuwe regels in, de zogeheten IJzeren Vijf, waarin naast de verscherpte regel voor de hoofddoek een verbod geldt voor petjes op en jassen aan in de les.   ...
    Rector Tjeerd Talsma: ‘Hoofddoeken mogen worden gedragen zolang communicatie mogelijk is. ... Wij houden de pasfotonorm aan, waarbij 90 procent van het gezicht zichtbaar moet zijn. Dat is belangrijk om met de leerlingen te kunnen communiceren.’
Talsma vertelt dat de leerlingen met een te laag gedragen hoofddoek een aantal keer zijn aangesproken, maar dat er geen sancties zijn ingesteld. 

Vijftien jaar terug waren er geen hoofddoeken, tien jaar terug nauwelijks tot weinig, sinds enige tijd ziet het er figuurlijk zwart van, sinds kort is dat geworden tot letterlijk zwart zien, en dus, zoals hier geconstateerd, worden het meer en meer qua oppervlakte.
   De trend is glashelder. En even glashelder is dat het problemen veroorzaakt - voor het eerst als zodanig besproken bovenstaand, en nu het schaap over de dam is, blijken er natuurlijk al veel meer plaatsen zijn waar het speelt. Dat durft men nog niet op te schijven,maar zie de reportage in het NOS Journaal hier  . Hoe deze misstand is ontstaan, is volkomen duidelijk:
  In juni stelde de school nieuwe regels in, de zogeheten IJzeren Vijf, waarin naast de verscherpte regel voor de hoofddoek een verbod geldt voor petjes op en jassen aan in de les.

Die petten-en-jassenregel geldt op heel vele plaatsen, en op bijna evenveel plaatsen heeft men de hoofddoek daarvan uitgezonderd. Een doodzonde, natuurlijk, want het geeft een speciale status aan het vergif van de godsdienst - godsdienst is men name een vergif op school, want geloven is in tegenspraak met denken en dus met leren.
    Dat de hang naar hoofddoeken een kwestie is van religieuze indoctrinatie, blijkt uit de reacties:
  ‘Een belachelijke regel’, reageert een leerlinge met een laag gedragen hoofddoek uit 6vwo. Zij wordt met rust gelaten, zegt ze, maar vooral op de leerlingen van de onderbouw wordt volgens haar druk uitgeoefend. Een Marokkaanse havo-leerling zegt: ‘Eerst gingen de meiden blij naar school, nu zie ik ze soms huilen. Sommige meiden durven niet meer naar school. Het wordt hun zo moeilijk gemaakt om aan hun toekomst te werken, terwijl juist deze meiden ijverig zijn. Ze voelen zich weggepest.’

Ze moeten voorgoed van school verwijderd worden. Geen nazi-uniformen, geen moslim-uniformen.
 
Terug naar de jongens (de Volkskrant, 18-11-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Ook met hulp is werk een illusie

De Utrechtse gemeenteraad debatteert vandaag over Fourstar, dat er onvoldoende in slaagt lastige jongeren aan het werk te krijgen. Maar dat blijkt vaak vrijwel onmogelijk.

Tussentitel: Ze hebben geen diploma, een zwakke spanningsoog en ze haken snel af

Een grote groep meest allochtone jongeren zonder diploma heeft zo’n afstand tot de arbeidsmarkt, dat zij ook met intensieve en kostbare hulptrajecten heel moeilijk aan regulier werk zijn te helpen.
    Dit zegt directeur Michel Kollau van Fourstar Midden, het reïntegratiebedrijf dat in Utrecht de moeilijkste groep jongeren naar werk of school moet leiden. Het is zijn antwoord op de kritiek van onder meer de gemeente dat zijn bureau niet functioneert. De Utrechtse gemeenteraad debatteert vandaag over de zaak.
    Het Jongerenloket, waar jongeren tot 27 jaar zich kunnen melden voor hulp bij het vinden van werk of een opleiding, stuurt de klanten door naar Fourstar. Kollau: ‘Wij krijgen de jongeren van wie het Jongerenloket zegt: dit lukt ons niet.’
    Fourstar kwam deze maand negatief in het nieuws vanwege een scriptie die tijdelijk niet op de site van de Universiteit Utrecht stond. ...
     ... het een bijzonder sappig werkstuk is. Te lezen is hoe ‘criminele’ jongeren zonder iets te doen een stagevergoeding van maximaal 900 euro kwamen ophalen bij Fourstar. Dat was, in de omschrijving van een geciteerde medewerker van het Jongerenloket, een buurthuis waar bendeleden ongestoord konden rekruteren en waar gemotiveerde jongeren niet meer durfden te komen.
    ....Nadat begin dit jaar een strenge controle op aanwezigheid werd ingevoerd voor het verkrijgen van een stagevergoeding, vertrokken de ergste lastpakken.
    Maar ook nu zijn er nog veel problematische jongeren bij Fourstar. Een aantal van hen is duidelijk gemotiveerd. ...
    Neem Faruk (26), de enige van het groepje mannen bij de ‘jobtraining’ die niet nors wegkijkt als de verslaggeefster een vraag stelt. ...
    Lukt het Fourstar deze jongeren aan het werk te krijgen? In de effectiviteitsmeting is het vruchteloos zoeken naar het percentage jongeren dat uiteindelijk een baan heeft gekregen. Ruim eenderde krijgt een zorgtraject dat niet het vinden van werk tot doel heeft. Iets minder dan een kwart van de jongeren is aan het werk, een half jaar na vertrek bij Fourstar, is te berekenen. Een klein percentage is terug naar school gegaan. De gemeente betaalde van 2006 tot 2010 ruim 12 miljoen euro voor de bijna tweeduizend trajecten van een half jaar voor jongeren bij Fourstar.   ...
    Bijna 90 procent van de jongeren bij Fourstar is allochtoon en de meesten zijn van Marokkaanse afkomst; het gros is doordrongen van de straatcultuur. Kollau: ‘Ze hebben geen diploma, een zwakke spanningsboog, ze haken snel af: zie je wel, het lukt niet. Ze willen vaak met weinig inspanning veel geld verdienen. Veel jongens zitten heel erg in de slachtofferrol. Ze zitten niet op me te wachten, zeggen ze, de leuke banen gaan naar anderen. Dit soort problemen los je niet op met een werk-leertraject.’   ...
    Niets doen met deze jongeren is ook geen alternatief, meent Kollau. ‘Wat moeten we anders, we kunnen deze jongeren ook niet in de wijken laten lopen. Je kunt het niet maken deze jongeren op te geven en ze hun hele leven in de bijstand te laten leven. Voor je het weet heb je een verloren generatie, die alleen maar verder wegzakt in de slachtofferrol.   ...

Tussenstuk:
Loket voor jongeren die het  niet redden
Bij het Utrechtse Jongerenloket, geopend in 2008, kunnen jongeren tot 27 jaar terecht met vragen over school, werk en inkomen. In het loket werken gemeente Utrecht, een werkbedrijf en ROC’s samen.
    Bij het Jongerenloket melden zich de jongeren die het niet op eigen kracht redden. Ongeveer 80 procent van hen heeft geen diploma. Vorig jaar kwamen er ruim 3800 jongeren. ...
    ‘Veel jongeren moet je duidelijk maken dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven’, aldus Gerda Houtman, projectleider Jongerenloket. Veel van hen blijken ook geen duidelijk beeld te hebben van de beroepen die binnen hun bereik liggen. Volgens Houtman werkt de stevige en duidelijke aanpak het best bij deze moeilijke groep. 

elt u even mee: 'bijna tweeduizend trajecten van een half jaar'. Dat is per jaar een kleine vierduizend jongeren. Over vijf jaar genomen: 20 duizend jongeren. Een tikkende sociaal-culturele tijdbom.

De linkse media voeren een langdurige campagne over het zo gematigd zijn van de gewone moslim, en dat deze steeds geseculariseerder en westerser wordt en zal worden. Het zijn verrekte leugens (de Volkskrant, 31-12-2010, door Geke van der Wal):
  De daden van Schoon Schip

Huiswerk maakte hij in de opbergkast en om vijf uur 's ochtends bezorgde hij de Volkskrant. Achmed Marcouch beschreef zijn 'coming of age'.

Hij is van ver gekomen. Geboren in een dorp dicht bij de Marokkaanse kust vanwaar je bij helder weer het begerenswaardige Europa kon zien liggen. ...
    Hij werd politieman in Amsterdam-Oost. Hij trad op met harde hand en emotionele speeches en daarmee maakte hij naar eigen zeggen indruk op de jonge Marokkaanse criminelen. Ook zij moesten iets van hun leven maken. ...
    Omstreden was zijn opvatting dat de politiek zich met de godsdienst moet bemoeien. Nederland heeft, schrijft hij, altijd genegeerd hoe belangrijk religie is voor moslims. Het geloof heeft zich vanaf de jaren zeventig buiten het oog van politici, wetenschappers en beleidsmakers in conservatieve zin kunnen ontwikkelen. ... 

In een aparte verzameling is al aangetoond dat het beweerde verzachtende effect van opleiding niet bestaat, en eerder het tegendeel waar is  .

Hier de laatste bevestiging, naar aanleiding van de dood van Osama bin Laden - de auteur van het artikel is correspondent voor Afghanistan en omliggende regio, en is goed op de hoogte (de Volkskrant, 07-05-2011, door Natalie Righton):
  Interview | Hasan Askari Rizvi, Pakistan-analist

Een dreun voor Al Qaida

De dood van Bin Laden betekent een psychologisch en wellicht ook financiële dreun voor Al Qaida, zegt de Pakistaanse analist Hasan Askari Rizvi. Maar de populariteit van het islamitisch extremisme in Pakistan is er niet mee weggenomen.

Tussentitel: Dat de islam zo sterk is doorgedrongen in de denkwereld van studenten vind ik alarmerend

De dag dat Osama bin Laden werd gedood zal Hasan Askari Rizvi nooit vergeten. Hij las de krant in zijn werkkamer in het Pakistaanse Lahore, toen de telefoon ging. Een journalist vertelde hem het nieuws, maar hij kon het niet geloven. De televisie ging aan en hij zag het de president van Verenigde Staten zelf vertellen. Rizvi glimlacht nog steeds: 'Wat een historische gebeurtenis'.
    Rizvi wordt door alle nationale en ook veel internationale media gevraagd om commentaar over de dood van 's werelds meest gezochte terrorist. Hij publiceerde veel over radicalisme en moslimextremisme en is een van de weinige onafhankelijke analisten in Pakistan, waar andere experts meestal relatief bevooroordeeld zijn omdat ze zijn verbonden aan een politieke partij, het leger of een uitgesproken westers of Pakistaans instituut.
    Rizvi combineert de westerse en oosterse wereld graag, getuige alleen al zijn werkkamer. Boven zijn westerse sofa hangt een Pakistaans schilderij. Op tafel ligt een Pakistaanse krant in het Urdu naast het Amerikaanse Time Magazine. Hij gaf les in de VS, Duitsland en Pakistan. Inmiddels is hij gepensioneerd, maar hij vliegt nog steeds de wereld over om westerlingen uit te leggen hoe het komt dat Pakistan zo geradicaliseerd is en waarom Osama bin Laden er als een held wordt gezien.
...
Bin Laden wordt in veel delen van Pakistan en Afghanistan gezien als held. Waarom?
'Dat komt door het extremistisch islamitisch denken dat populair is in de regio. Dat islamitisch denken houdt in dat alle problemen puur worden verklaard vanuit religie. De ongelovigen (niet-moslims) worden als schuldigen aangewezen van alles wat verkeerd gaat in het leven van Pakistanen en Afghanen. Vooral de VS worden gezien als de belichaming van het kwaad.
    'Iedereen die de druk van niet-islamitische grootmachten weet te weerstaan, wordt daardoor automatisch populair. Bin Laden was zo iemand.'

Hoe komt het dat het moslimextremisme zo populair is geworden in de regio?
'De Pakistaanse staat heeft het monster van radicalisme zelf gecreëerd, met hulp van het Westen. In de jaren tachtig van de vorige eeuw kwam er plots een hoop geld beschikbaar voor extremistische moslimgroeperingen. Zij werden door de Pakistaanse overheid en de VS gesteund om weerstand te bieden aan de communistische Russen, die Afghanistan toen bezetten.
    'Zowel Pakistan als het Westen heeft de gewapende islamitische groepen dus zelf groot gemaakt. Er was waardering voor islamitische gewapende groepen. Dat was staatsbeleid.
    'Het gevolg was dat het aantal islamitische scholen zich razendsnel vermenigvuldigde. Ook Pakistaanse staatsscholen werden geïslamiseerd. Er moest plots gebeden worden op school - iets wat daarvoor niet gebeurde in het seculiere Pakistan. Kinderen kregen les over jihad - heilige oorlog.   ... 

Natuurlijk heeft de steun in de vorm van geld en wapens niets te maken met het stichten van islamitische scholen. Ook is de oprichting van de Taliban een zaak van de Pakistani en Afghanen zelf geweest - de Russen waren toen al enige jaren weg.
  Inmiddels - na 25 jaar - is een hele generatie Pakistanen en Afghanen opgegroeid in een schoolsysteem dat doorspekt is met islam. Dat heeft hun denken geradicaliseerd. Met sommige van mijn studenten valt niet meer redelijk te praten. Ze verklaren alles louter vanuit de islam. Waarom de VS zich met Pakistan bemoeien? 'Omdat ze de islam willen vernietigen', zeggen ze dan. Er is weinig ruimte om andere verklaringen te bespreken.
    'Lees een Pakistaanse krant of praat met jonge studenten en je zult merken dat hun analyse van de problemen in de regio volstrekt onrealistisch is.'

Is dat de reden dat de Taliban en Al Qaida zo populair zijn onder Afghanen en Pakistanen?
'Ja, het islamitisch staatsonderwijs speelt een grote rol. Daarnaast zijn media geïslamiseerd en hebben islamitische groeperingen voet aan de grond gekregen door jarenlange financiële steun. Ze profiteren ook van de grote armoede. Het is makkelijk om rekruten te vinden.
    'De islamisering van het onderwijs moet niet worden onderschat. Het is een misverstand in het Westen dat radicale moslims ongeletterde mensen van het platteland zijn. Universitair geschoolde studenten zijn ook in grote mate geïslamiseerd en geradicaliseerd.
    'Zo'n 75 procent van de afstudeerscripties die ik lees, begint tegenwoordig met twee alinea's dankwoord aan Allah. 25 jaar geleden gebeurde dat niet. Toen bedankte een student gewoon zijn hoogleraar en ouders.
    'Dat het geloof zo sterk is doorgedrongen in de denkwereld van jonge academici vind ik alarmerend. Dit is een serieuzer probleem dan de militante groeperingen zelf. Misschien steunen jonge academici de Taliban niet, maar ze hebben er wel sympathie voor.'    ...

En dit betreft dan nog de hoger opgeleiden. Onderaan de ladder kan je meer problemen verwachten.
 
Wat meteen bevestigd wordt, in een in Nederland tot nu toe zeldzaam stukje herkenning van het probleem aan die andere kant van de maatschappelijke ladder. Eén zinnetje is uit het onderstaande citaat gelicht (de Volkskrant, 07-05-2011, column door Martin Sommer):
  Onder en boven de honderd kiloo

Even in Frankrijk voor de frisse lucht. Daar las ik inEven in Frankrijk voor de frisse lucht. Daar las ik in Le Figaro een column van oud-minister van Onderwijs Luc Ferry. Wat is het ongezegde probleem in het onderwijs? Kinderen willen niet meer. Ze willen blingbling en een iPad, maar hun best doen, dat zit er niet meer in. ... Een hele onderlaag van vooral jongens ziet het nut van school niet meer in. Dat is niet altijd zo - er is een taaie onderste 10 procent aan het ontstaan ... die niet meedoet, van de steun leeft en op de rand van de criminaliteit.
    Heel West-Europa kampt met dit probleem. Is het verzet tegen de ratrace van de maatschappelijke orde? De discussie is onaangenaam en er zijn dus nogal wat taboes. ...  

Dit is het zinnetje, en het is heel wat dat Martin Sommer het durft op te schrijven:
  Onuitgesproken blijft dat het vooral jongens 'uit de migratie' zijn, zoals de keurige uitdrukking in het Frans luidt.

En het kernprobleem zit in de onvermijdelijke wrok die deze lieden gaan kweken, en ze voor een deel al hebben.

In Nederland is er een regel dat dieren voor ze geslacht worden, verdoofd moeten worden. Onder druk vanuit religieuze kring , de religieuze terreur, is daar in het verleden voor ritueel slachten ooit een uitzondering op gemaakt. De Partij voor de Dieren heeft nu, 2011, een wetsvoorstel ingediend om deze uitzondering ongedaan te maken. En de p[oltiek partijen hebben stemverklaringen afgegeven doe wijst op een meerderheid voor het voorstel. Nadat dit bekend werd, kwam de campagne op gang. Het onderstaande komt uit de twee pagina's breed artikel waarin de Volkskrant de religieuze zaak steunt. En hert laat het onder de oppervlakte smeulende moslim-vuur zien (de Volkskrant, 23-05-2011, door Janny Groen en Sarah Venema):
  'Slachten zonder verdoving moet je Europees regelen''

De Tweede Kamer lijkt het onverdoofd ritueel slachten te gaan verbieden. Dit verbod stuit op groeiend verzet. Zoals van het Nederlands Normalisatie-instituut.De Tweede Kamer lijkt het onverdoofd ritueel slachten te gaan verbieden. Dit verbod stuit op groeiend verzet. Zoals van het Nederlands Normalisatie-instituut.

...     Voorzitter Abdulfettah Ali-Salah van Halal Correct Certification (HCC) laat doorschemeren dat er flink wordt gesjoemeld. 'Slechts 16 of 18 slachthuizen in Nederland gebruiken geen verdoving. De rest werkt als volgt: ze zetten er een Hassan of een Ali neer en noemen het halal.' Volgens Ali-Salah is 72,5 procent van de vleesconsumptie van moslims niet ritueel geslacht. 'Slechts een klein deel daarvan is verantwoord verdoofd en strikt gecontroleerd halal.' Ramdjan van HIC geeft cijfers die haaks staan op de HCC-rapportage: 'In 90 procent van de halal slachthuizen wordt onverdoofd geslacht.'
    Het Nederlands Normalisatie-instituut probeert enige orde te scheppen in de chaos met de vorming van een nationale halal-commissie. Die zal ook invloed kunnen uitoefenen op de ontwikkeling van een Europese norm. Noura el Guennouni, die het NEN-project leidt, zat vorige week voor het eerst met alle betrokken partijen rond de tafel: certificeerders, religieuze belangengroeperingen, consumenten, producenten, dierenbeschermers, wetenschappers.
    De emoties liepen hoog op. Moslimvertegenwoordigers hebben het gevoel dat zij door de politiek en door halal-marktpartijen (vooral de autochtone) religieus onverantwoorde maatregelen door de strot geduwd krijgen. Bij een besloten internationale bijeenkomst over het verbod, eind april georganiseerd door het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO), werden de termen 'politieke islamofobie' en 'cultureel terrorisme' gebezigd.
    El Guennouni vindt dat de politiek de marktpartijen de kans moet geven om tot een compromis te komen en zelf de markt voor halal voedsel en ritueel slachten te reguleren via een Europese standaard .... El Guennouni: 'Stemmen over een verbod nu is voorbarig en, gezien de oplaaiende emoties bij religieuze consumenten, onverstandig.'  

Natuurlijk wordt er door de moslims in deze systematisch gelogen - een kwestie van belang. Even duidelijk dat die NEN volstrekt onbetrouwbaar is - ze zetten  een moslim aan het hoofd van een commissie. Maar het gaat om de kwalificaties door moslims van van 'politieke islamofobie' en 'culturele terrorisme'. Dit van mensen die vrijwillig naar Nederland zijn gekomen met hun eigen, de Nederlandse cultuur tegensprekende cultuur, en die cultuur aan Nederland willen opleggen. Oftewel: de culturele terroristen zijn dusdanig brutaal en terroristisch dat ze degenen die ze aanvallen beschuldigen van wat ze zelf doen. Iets dat alleen in oorlog kan eindigen. Tenzij ze tijdig inbinden.

Na de aanslag van Anders Breivik in Noorwegen op 22 juli 2011 en de rassenrellen in Londen van de daaropvolgende 8 augustus is er nog meer goed nieuws voor Nederland (VARAgids, nr. 8-2011, column door Twan Huys):
  Kaplann

Zeldzame kwaliteit, een journalist die zijn missers toegeeft. U begrijpt, ik ben een bewonderaar van het werk van Kaplan

'Ik doe geen verslag van presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten, daar zijn veel te veel journalisten. I like to be alone.' In Amsterdam spreek ik met de Amerikaanse journalist Robert D. Kaplan. Hij is in Nederland voor zijn nieuwe boek Moesson. Kaplan is een van de invloedrijkste Amerikaanse journalisten van deze tijd. ...
    Kaplan is altijd op zoek naar de eerstvolgende grote gebeurtenis. Een nieuw verhaal dat van invloed is op ons allemaal.
    'Ik reis niet mee met de kudde van journalisten naar conflictgebieden: In de jaren 90 was Kaplan de eerste journalist die berichtte over de vonken die vlam vatten, de bloedige burgeroorlog in Joegoslavië. Vlak voordat de inwoners van Sarajevo afgeslacht werden door Bosnisch-Servische sluipschutters, schreef Kaplan het boek Balkan Ghosts. Zijn onderzoek voor dat boek speelde zich afin de jaren 80. 'Een eenzame onderneming', zegt Kaplan, 'want op dat moment was echt niemand geïnteresseerd in Joegoslavië.' Op het moment van publicatie in 1993 was de burgeroorlog in volle gang. President Bill Clinton liep het Witte Huis binnen met een exemplaar van Balkan Ghost en plotseling stond de onbekende journalist Kaplan op de kaart.
    The next big thing, noemt hij het zelf, zijn zoektocht naar het volgende conflict.   ...
    Ziet u trouwens nog een toekomst voor Europa en Nederland? Ik geloof dat Amerikanen ons toch vooral zien als een groot museum?
    'In Europa en Nederland is een constante spanning voelbaar met de islamitische gemeenschap. Een symptoom daarvan is Geert Wilders. Onder die schijnbare rust in uw land heerst sociale onrust en spanning. Dit is een fascinerende episode in de geschiedenis van Nederland.'  

Oh ja, dat stuk over Kaplan is van vóór de aanslag van Breivik en de rassenrellen in Londen. Nog meer goed nieuws, dus voor de voorstanders van "niets-doen"...

Een voorbeeld van "hoe het steeds minder wordt" (de Volkskrant, 19-09-2010, van verslaggeefster Janny Groen):
  'Wegwezen voordat het verbod er komt'

Haar boerka afdoen is voor Shaista Khan (27) geen optie. 'Omdat ik wil zijn wie ik ben.'

Morgen wordt Shaista Khan 27. Ze draagt haar gezichtsbedekkende sluier (nikab) dan acht jaar. De sluier afleggen, nu ook in Nederland een boerkaverbod van kracht wordt, is onbespreekbaar.   ...
    De keuze voor de sluier komt voort uit de behoefte aan religieuze verdieping. Aanvankelijk droeg ze niet eens een hoofddoek. 'Het begon met vijf keer bidden per dag. Vervolgens ging ik een hoofddoek dragen en een lange jurk; uiteindelijk de nikab. Ik wil zo dicht mogelijk blijven bij de levenswijze van de metgezellen van de profeet.'   ...  

Daarom moeten er ook steeds meer nieuwe moskeeën worden gebouwd  .

Burgemeester Cees van der Knaap van Ede heeft geschreven dat het beter wordt met de overlast van Marokkanen in de wijk Veldhoven. Het gaf aanleiding tot twee reacties, waarbij het hier gaat om de tweede (de Volkskrant, 20-09-2011, ingezonden brief van Jan Kijlstra, Ede):
  Marokkanen in Ede

Als burgemeester Cees van der Knaap van Ede zelf een ingezonden brief stuurt (O&D, 17 september) moet het wel belangrijk zijn. Er is een probleem dat heel moeilijk oplosbaar is: het gedrag van een groep jongeren van Nederlands-Marokkaanse afkomst in de openbare ruimte. 

De problemen met de jongeren van Nederlands-Marokkaanse afkomst in de Edese wijk Veldhuizen A. zijn, door forse repressie, inderdaad verminderd. Maar die door de repressie afgenomen problemen met de jongeren in de wijk Veldhuizen hebben zich eenvoudigweg verplaatst naar de op korte afstand gelegen wijk Rietkampen. Daar wordt nu dezelfde oorlog door dezelfde burgemeester tegen een deels nieuwe generatie van dezelfde jongeren gevoerd. ... (de Volkskrant, 23-09-2011, ingezonden brief van dr. P.E. van der Werff, Amsterdam):
  Berbercultuur

Opnieuw gaat de aandacht voor 'Marokkaanse lastpakken' compleet voorbij aan de echte oorzaak van hun gedrag. Jan Kijlstra (O&D, 18 september) wijst er terecht op dat repressie niet helpt. Maar tolerantie helpt evenmin, dat is nu wel duidelijk.
    Sociaal-economische achterstand is ook de verklaring niet want dan zouden Turkse jongens net zo lastig moeten zijn en dat zijn zij niet. De oorzaak zit ook niet in Marokkaanse cultuur, want niet-Berbers uit Marokko zijn ook veel minder lastig.
    Waar het om gaat is de doorwerking van de Berbercultuur. In het Noord-Afrikaanse Atlasgebergte helpt het agressieve gedrag van jongens en jonge mannen uit de vrijheidslievende Berbergemeenschappen de heerszucht van de omringende Arabische bevolking te bestrijden.
    Hun weerbaarheid vindt daarom waardering en stimulans door de andere leden van de Berbergemeenschappen en hun gedrag is, zoals gebruikelijk in culturen, onbewust verankerd in de opvoeding vanaf de vroegste jeugd.
    In Nederland heeft deze Berbercultuur met een heel andere omgeving te maken. Het diepgewortelde onafhankelijkheidsstreven is hier niet meer van belang. Maar de opvoeding kan door de bijhorende onbewuste dynamiek niet zomaar veranderen. De beste manier om iets te wijzigen is om speciaal met aankomende of jonge Berbermoeders hun opvoedingspatroon te verhelderen en in gezamenlijkheid te zoeken naar aanpassingen.  

Allemaal argumenten tegen niets-doen. Maar repressie is uit den boze, en heropvoeding van allochtonen mag natuurlijk al helemaal niet. Dus blijft er maar één daadwerkelijke oplossing over: remigratie. Wat er zeker niet zal komen. Althans niet georganiseerd. Dus is het voortmodderen met de problemen, tot die zich inderdaad vanzelf oplossen, of de massale eigenrichting komt.

Kijk eens hoe aangepast de tweede en derde generatie als is (de Volkskrant, 25-10-2011, van verslaggeefster Janny Groen):
  'Kogelgaten zitten in de deur'

Woedend laat de Koerdische Nederlander Feyzi Bayran (61) zijn beschadigde bril zien: beide glazen zijn stevig bekrast. ...
    ... Een demonstratie van Turken tegen de Koerdische afscheidingsbeweging PKK liep uit de hand, waarna een groep jongeren optrok naar het pand van het Koerdisch Nederlands Cultureel Centrum Amsterdam (KNCCA) aan de Sloterkade.
    Ruiten van het gebouw werden ingegooid en naar de beleving van de Koerden die binnen zaten, is er ook op het pand geschoten. 'De kogelgaten zitten in de deur', zegt Egid Kaynak (35) van de Koerdische federatie Fedkom, waarbij negen verenigingen zijn aangesloten. Hij vindt dat de Amsterdamse politie de dreiging die uitging van 'de Turkse fascisten' heeft onderschat. Hij noemt het 'shockerend' dat de politie hen 'tot aan onze voordeur heeft begeleid'. En 'verbijsterend dat 'de Koerden als criminelen zijn behandeld en de betogers met rust zijn gelaten'.
    ...politiewoordvoerder Ebe van der Land ...
    ... ontkent dat de politie de demonstratie heeft onderschat. 'Uit onderzoek bleek dat er geen dreiging werd verwacht. De demonstratie verliep ook rustig, tot vanuit het niets zo'n tachtig jongeren zich afscheidden en koers zetten richting Sloterkade.' Volgens Van der Land was de politie met twintig man niet opgewassen tegen die groep en is het niet gelukt hen af te stoppen. Wie die losgeslagen jongeren zijn, is nog in onderzoek. Een van de organisatoren van de betoging Deniz (17) zegt het ook niet te weten. 'De demonstratie was vreedzaam', zegt hij. Het geweld tegen de Koerdische vereniging keurt hij af. 'In een woord schandalig.' Deniz ontkent de veronderstelling van de Koerden dat de betoging vanuit Turkije is geïnstigeerd. Hij was, zegt hij, 'emotioneel geraakt' door het bericht dat de PKK in het zuid-oosten van Turkije militaire posten had aangevallen, waarbij zeker 26 soldaten waren gedood.
    'Donderdagochtend had ik het daarover met vrienden. Toen hebben we spontaan besloten via Facebook een demonstratie te organiseren tegen de PKK-terroristen.' Hij heeft Turkse organisaties benaderd, waaronder het Inspraakorgaan Turken (IOT), met het verzoek hun oproep tot demonstreren door te geven.
    Dat heeft IOT-voorzitter Aydin Akkaya niet gedaan. 'Demonstreren hier is onzinnig', zegt hij. 'We moeten de Turkse politiek niet naar Nederland halen.'
    Daar kijkt Deniz ('omschrijf me maar als een student die opkomt voor zijn land') anders tegen aan. Hij vindt het niet raar dat Hollandse Turken zich laten meeslepen door gebeurtenissen in Turkije. 'Het doet ons heel veel pijn dat onze broeders daar door terroristische aanslagen om het leven komen. Later moeten wij ook in dienst in Turkije. We willen niet dat onze moeders huilen.'  

Hartstikke Nederlands, die tweede en derde generatie jonge Turken.

Kijk maar (de Volkskrant, 07-11-2011, door Zihni Özdil, docent en promovendus maatschappijgeschiedenis aan de Erasmus Universiteit):
  Voor jonge Turken doet Nederland er niet toe

Het opiniestuk van Tuncay Cinibulak over de 'Turks-Koerdische rellen' in Nederland (O&D, 2 november) bevat een aantal analytische fouten en een misplaatste causaliteit. Cinibulaks stuk illustreert dat de integratie van de Turken in Nederland bij lange na niet is voltooid.   ...  

Een eufemisme, zoals verderop blijkt:
  Ten eerste maakt Cinibulak een fout die je in veel reacties op de rellen terugziet: hij noemt de relschoppers 'jonge Turken en Koerden'. Het zijn in werkelijkheid jonge Nederlanders wier (groot-)ouders afkomstig zijn uit Turkije. Deze jongeren zijn in Nederland geboren en zullen uiteindelijk ook hier sterven. Deze vanzelfsprekendheid wordt bijna vijftig jaar na de arbeidsmigratie nauwelijks onderkend door de meeste Turkse Nederlanders.

Welke laatst zin de eerste tegenspreekt. Let op het 'nauwelijks' - de relschoppers en Turken en Koereden in het algemeen zijn dus nauwelijks Nederlanders.
  Het klopt dat de ontvangende samenleving 'allochtone' Nederlanders altijd als 'de anderen' heeft gezien.

Correctie: het klopt dat de allochtone Nederlanders zich van begin af aan niet hebben willen aanpassen en zich altijd anders hebben gedragen.
  Door de opkomst van het rechtspopulisme zijn Nederlanders met een moslimachtergrond bovendien gereduceerd tot 'kopvodden' en 'straatterroristen'.

Omdat moslims zich steeds weerzinwekkende zijn gaan gedragen.
  In het multiculturele tijdperk werden voormalige gastarbeiders en hun nakomelingen gestimuleerd zich vooral in een geprefabriceerde en gesubsidieerde zuil te bewegen. Turkse Nederlanders waren hier bij uitstek zeer goed in. Verstopt in organisaties die banden hebben met dubieuze religieuze of ultranationalistische clubs uit Turkije waren de Turken goed aan het 'integreren'.

Het zuilensysteem heft er niets mee te maken - in Duitsland was er geen zuilensysteem, en de Turken aldaar gedragen zich precies hetzelfde als in Nederland.
  Cinibulaks stelling dat jonge Turken en Koerden in Nederland goed Nederlands spreken en vertrouwd zijn met de Nederlandse omgangsnormen is in regelrechte tegenspraak met de feiten: 'De taalachterstand is het grootst onder leerlingen met een Turkse achtergrond (...) Turken zijn in hun contacten meer gericht op de eigen groep dan Marokkanen. Hierin is de afgelopen tien jaar weinig veranderd', aldus enkele conclusies van het SCP.

Precies.
  Volgens onderzoek kijkt bijna 70 procent van de Turkse Nederlanders dagelijks naar Turkse tv-zenders. De verontwaardiging die de Turkse media ventileerden na de aanslag op Turkse soldaten, werd dus direct overgenomen door (jonge) Turkse Nederlanders. Op internet lieten ze blijken hoezeer ze begaan waren met 'hun land' en 'hun soldaten'.

Verreken dat die 30 procent die beweert naar Nederlandse televisie te kijken op zijn minst voor de helft het gevolg is van sociaal-wenselijk antwoorden, en het percentage dat Turkse tv kijkt stijgt naar 90.
  Cinibulak wijst op de vele, goed gedocumenteerde, sociaal-psychologische problemen die Turks-Nederlandse jongeren ondervinden. Maar net als de verontruste Turken die in januari een manifest opstelden, ziet Cinibulak deze jongeren vooral als zielige slachtoffers van 'de Nederlanders'. Ik bestrijd dat. Deze jongeren zijn zelf ook Nederlanders en zijn allesbehalve zielig. Ze zijn intelligent en hebben veel potentie.
    Maar hun toekomst in Nederland ligt in hun eigen handen. De meesten kiezen nog te vaak voor de makkelijke weg. In plaats van de op Turkije gerichte ketens van hun (groot-) ouders en al die organisaties van zich af te werpen, omarmen ze die juist.
    In plaats van de mouwen op te stropen en zich samen met hun Marokkaanse, Surinaamse, Antilliaanse en autochtone landgenoten in te zetten voor een toekomst in Nederland zonder discriminatie en uitsluiting kiezen ze ervoor om alleen in actie te komen voor Turkije.

Precies.
  In april hield ik in Den Haag een toespraak tijdens een manifestatie tegen de onderwijsbezuinigingen. De Turkse studentenverenigingen waren uiteraard afwezig, en dat was te verwachten. Deze verenigingen 'integreren' liever door middel van het organiseren van jaarlijkse iftar-diners, Istanbul-reizen en enkele gastsprekers uit Turkije.
    Cinibulak beseft niet dat de kern van het probleem ligt in de begrijpelijke maar op lange termijn funeste zelfidentificatie van deze jongeren. Hun Turkse afkomst is niet een erfgoed dat hun Nederlandse identiteit aanvult. Integendeel, anno 2011 zijn de Turkse 'Blut und Boden' juist de allesbepalende identiteit voor veel van deze jongeren.
    Ik spreek regelmatig met uitwisselingsstudenten uit Turkije, en zij zijn altijd ontzettend verbaasd wanneer ze zien hoe conservatief en nationalistisch de Turkse jongeren in Nederland zijn.
    De overmatig op Turkije gerichte organisaties in Nederland houden de geslotenheid van de gemeenschap en daarmee ook de schizofreen te noemen zelfidentificatie van jonge Turkse Nederlanders in stand. Fysiek leeft men in Nederland maar Turkije is vaak het enige land waar men zich werkelijk om bekommert. Het publieke debat over maatschappelijke kwesties in hun eigen land gaat grotendeels aan deze jongeren voorbij.

Amen.

Een voorbeeld (de Volkskrant, 10-02-2012, door Janny Groen):
  'Turken blijven te veel in eigen kring'

Een eigen bedrijf is de oplossing voor veel Turkse ondernemers. Ook voor de jonge Gögüs.


Suleyman Gögüs (25) solliciteerde zich twee jaar geleden een ongeluk. Twee- tot driehonderd brieven stuurde de sociaal pedagogische hulpverlener rond.
    Hij was bereid te werken als administratief medewerker, desnoods als verkoper. ...
    Maar Gögüs wilde in zijn vakgebied aan de slag. ... 

Aan de slag op een vakgebied waarin kennis van de cultuur essentieel is. Kennis die hij dus niet heeft:
  Gögüs is geboren en getogen in Zaandam. Autochtone vrienden had hij daar niet. 'Wel Marokkaanse en Surinaamse vriendjes. Tot de middelbare school wist ik weinig van de Nederlandse cultuur. Mijn oudere broer heeft me uit die gesloten cirkel getrokken. Ik kreeg huiswerkbegeleiding en ik niet alleen, maar de hele wijk.'

Wat misschien voldoende is om niet zelf meteen uit de boot, te vallen, maar volstrekt onvoldoende om Nederlanders te helpen. Dus wat doe je dan:
  Van een kennis leende hij duizend euro. Hij schreef zich in bij de Kamer van Koophandel, maakte reclame en werkte zich, vanuit een kamertje in zijn ouderlijk huis, op tot eigenaar-manager van Sensa Zorg.
    Nu zetelt hij in een riant pand aan de rand van Haarlem. Hij heeft 41 werknemers in dienst, verleent hulp aan ouderen, problematische jongeren, lichamelijk gehandicapten en chronisch zieken 'met een niet-Nederlandse achtergrond'.

Maar ongetwijfeld gebaseerd op Nederlandse uitkeringen en zorggelden. Oftewel: dit is ook allemaal parasitisme. Maar dat heeft hij wel meegekregen:
  Allochtone ondernemers zijn er legio. Volgens het SCP beginnen vooral Turkse-Nederlanders, zoals ook Gögüs heeft gedaan, een eigen bedrijf. Zo kunnen ze zich onttrekken aan discriminatie of aan slecht betaalde banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt.
    Maar ook de ondernemers blijven te veel in eigen kring. Gögüs: 'Het besef dat we uit onze Turkse schulp moeten kruipen en ons meer moeten mengen met de Nederlanders, begint nu pas door te dringen.'

Een verhaal dat erg begint te lijken op het aloude bordje in het café: "Morgen is alles gratis". Hier "Morgen gaan we integreren". En ondertussen:
  Vanzelf gaat dat niet. 'Zelfs hoogopgeleiden krijgen het gevoel dat ze niet welkom zijn. Ik merk het ook. Ik liep op straat met vrienden om naar de WK-finale voetbal te gaan kijken. Werd er vanaf een balkon geroepen: jullie doen toch niet mee. Jullie? Ik ben hier geboren.'

Krijgen de Nederlanders de schuld: natuurlijk is een kameel geboren in Artis geen koe. En een Turk geboren in Nederland is geen Nederlander. Een Nederlander protesteert niet tegen aanslagen gepleegd door Koerden - die protesteert tegen terreur gepleegd door Turken jegens Koerden

Gunst, zelfs de leugenaars van de sociale wetenschap kunnen wel eens eerlijk zijn (de Volkskrant, 07-01-2012, door Hans Wansink):
  Migratie gaat met pijn en weerstand gepaard

... te vinden in de encyclopedie van migratie en minderheden in Europa. De Engelstalige uitgave in één band bestaat uit 17 overzichtsartikelen over de migratie in grotere Europese regio's en staten vanaf de zeventiende eeuw en 219 lemma's van gemiddeld tweeduizend woorden waarin de migratie van een bepaalde groep wordt beschreven. Het gaat dan bijvoorbeeld om die oorlogsbruiden, om schoorsteenvegers die begin vorige eeuw vanuit de Alpen Europa in trokken, om Chinezen die in de Italiaanse mode-industrie werken, om Schotse soldaten in Europese legers, om sefardische Joden in de zeventiende eeuw die van Spanje en Portugal naar de Nederlanden trokken of Tamils die na 1980 in Zwitserland terechtkwamen. Maar ook om grote migratiebewegingen, zoals de twee miljoen Russen die na de bolsjewistische revolutie in 1917 de Sovjet-Unie ontvluchtten, of de vijf miljoen Grieken die naar de Verenigde Staten en Duitsland emigreerden.
    De encyclopedie is een initiatief van de Duitse migratiehistoricus Klaus Bade van de Universiteit van Osnabrück. Elf jaar is door 230 migratiewetenschappers gewerkt aan eerst een Duitse en nu een Engelstalige editie. Zo is voor het eerst een handzaam, feitelijk overzicht beschikbaar van vier eeuwen migratie naar en binnen Europa. ...
    Centraal bij elk artikel in de encyclopedie staat de vraag in hoeverre de etnische groep in het land van aankomst is geïntegreerd. Er zijn groepen die binnen drie generaties door gemengde huwelijken onherkenbaar zijn opgegaan in het nieuwe vaderland, maar voor de meeste geldt dat niet. Ook een culturele elite, bijvoorbeeld de Russische kunstenaars en intellectuelen die na 1917 moeiteloos hun weg wisten te vinden in Berlijn, Praag, Parijs, New York of San Francisco, blijkt generaties lang de eigen taal, de eigen geschiedenis en het verloren vaderland te cultiveren.

En is er sprake van grotere culturele achterstanden, is dit natuurlijk alleen maar erger, en die achterstanden zullen dan ook generaties lang blijven, en indien bij voldoende grote verschillen en problemen, mogelijk een explosie veroorzaken.

Het wordt almaar slechter. In Nederland nodigen islamitische studenten een haatprediker uit uitleg of detail , en in België tonen ze hun groeiende fanatisme op een andere manier (de Volkskrant, 11-06-2012, van correspondent Leen Vervaeke):
  Belgen bezorgd over fanatieke islamdocenten

Vlaamse scholen maken zich zorgen over de denkbeelden van hun islamdocenten. Dit naar aanleiding van twee zware incidenten met islamitische leerkrachten in de voorbije weken..
    Een islamdocent behandelde een leerling met een epilepsieaanval met verzen uit de Koran, in plaats van een ambulance te bellen. Een andere docent zei dat hij homoseksuele leerlingen naar de imam zou sturen voor een duiveluitdrijving.
    De twee incidenten, die zich voordeden op Nederlandstalige scholen in Brussel, kwamen afgelopen weekeinde ter sprake in de Vlaamse krant De Standaard.
    In één school waren twee leerkrachten overtuigd dat een leerling met een epilepsieaanval bezeten was door de duivel. Ze namen hem vast en reciteerden koranverzen, en weigerden een ambulance te bellen. De twee werden op staande voet ontslagen.
    Volgens de schooldirectie is de nieuwe generatie islamdocenten een stuk fanatieker dan voorheen. 'Die jonge lichting evolueert niet in de goede richting', zei schooldirecteur Jacky Goris in De Standaard. 'Als we niets doen, verwacht ik alleen maar meer incidenten. We moeten dit probleem aanpakken.'
    Directeur Erik Van Den Berghe, bij wie de homofobe islamdocent lesgaf, merkt dat islamitische leerkrachten vroeger veel makkelijker omgingen met een uitstap naar een concentratiekamp of natuurhistorisch museum. 'Dat gebeurde zonder problemen, zonder verwijzing naar negationisme of creationisme. Met de nieuwe generatie dreigt dat minder vlot te verlopen.'    ... 

Is verdere uitleg nodig ...?
 
Het argument tegen niets-doen is nu ook in harde cijfers geformuleerd (de Volkskrant, 22-10-2012, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Harde aanpak jeugdoverlast lost problemen nog niet op

De eerste resultaten van een nieuwe intensieve aanpak van criminele jongeren in Kanaleneiland laten geen daling van de overlast zien. Toch wil burgemeester Wolfsen van Utrecht niet spreken van een mislukking.


Een beruchte jeugdgroep uit de wijk Kanaleneiland waarop Utrecht het afgelopen jaar een nieuwe, intensieve aanpak heeft uitgeprobeerd, lijkt er in die periode niet minder crimineel op geworden. Dit valt op te maken uit cijfers van de politie Utrecht.
    Het betreft een groep van 43 jongeren van Marokkaanse afkomst, waarvoor de gemeente Utrecht, de politie, het Openbaar Ministerie en andere partijen een nauw samenwerkingsverband met veel extra mankracht hebben opgezet. De doelstelling de jongeren hun leven te laten beteren, is niet gehaald, blijkt uit rapportages over dit proefproject.    ... 

Dat aantal is natuurlijk onzin. Van andere cijfers is allang bekend dat het ergens rond de helft van alle allochtone jeugd betreft. En evenzeer onzin is die kop met zijn harde aanpak:
  De jongeren kregen een brief van Wolfsen, met de waarschuwing dat de politie hen extra in de gaten zou houden. Een rechercheur is aangesteld om de strafzaken tegen deze jongens met meer succes voor de rechter te kunnen brengen.

Wat een grap: die brief gaat in de vuilnisbak, vermoedelijk ongelezen, en dat andere ding is de definitie van politiewerk. Waar we hier mee te maken hebben is de verandering van de aanpak van zacht tot half-zacht. Een echte harde aanpak is transportatie naar de drooggelegde Markerwaard, of Marokko.

Nog een bevestiging (de Volkskrant, 23 -10-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
  'Je verpest zijn leven als je hem oppakt'

Tussenstuk:
De hoofdrolspelers keihard aanpakken, omgeving begeleiden en helpen
Drugscriminaliteit openlijk aan de orde stellen is riskant voor een school. Toch aarzelde directeur Door Faber van de Cornelis Leeflang School niet toen haar werd gevraagd mee te werken aan de pilot 'samen weerbaar'. Ze is niet bang voor reputatieschade. 'We moeten de problemen erkennen. Pas dan kunnen we kinderen weerbaar maken voor de straat.'
    Allochtone jongeren, blijkt uit diverse onderzoeken, zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteitsstatistieken. Meer dan de helft van Marokkaans-Nederlandse en Antilliaanse jongeren tussen de 16 en 24 jaar kwam al wel eens met justitie in aanraking en het begint steeds jonger. ...

Alleen verslechtering, dus.

En, eindelijk, beginnen ook de multiculturalisten het toe te geven (de Volkskrant, 06-11-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
  Jonge moslim hecht sterk aan zijn geloof

Nederlandse moslims houden stevig vast aan hun geloof. De voorzichtige trend van secularisering, die het Sociaal en Cultureel Planbureau in 2004 ontwaarde, heeft niet doorgezet.




Het wekelijkse moskeebezoek van Turkse en Marokkaanse Nederlanders van de tweede generatie neemt de laatste tijd zelfs toe. Tussen 1998 en 2011 steeg dit bij Marokkaanse tweedegeneratiemoslims van 9 naar 33 procent. En bij Turkse van 23 naar 35 procent.    ... 

Als eerste valt hier bij aan te tekenen dat dit natuurlijk geen gemeten cijfers zijn, maar de uitkomsten van enquêtes: de moslims is gevraagd wat ze doen. waarvan overbekend is dat de uitkomsten middelmatig tot zwaar onbetrouwbaar zijn, en wil meer naarmate het over zichzelf gaat en gevoelige onderwerpen betreft - wat hier beide het geval is.
    De daling tot aan 2004 kan rustig worden toegeschreven aan verminderende bereidheid om het moskeebezoek toe te geven. Waarna je een  vrijwel constante trend overhoudt. Zoals te verwachten is bij een zo gevoelige en belangrijke zaak voor die mensen.
    Maar, onder druk van die knik omhoog aan het einde, beginnen nu zelfs de onderzoekers toe te geven:
  De verwachting dat migranten minder hechten aan hun geloof naarmate ze hier langer verblijven en hoger opgeleid raken, moeten we loslaten', zegt onderzoekster Mieke Maliepaard van de Universiteit Utrecht.
    Ze ziet door de tijd 'een hoge mate van stabiliteit in de geloofsbeleving'. Dat de secularisering stagneert, kan liggen aan het negatieve maatschappelijke klimaat rond moslims sinds de terroristische aanslagen van 2001, en in Nederland, vooral sinds de moord op Pim Fortuyn (2002) en Theo van Gogh (2004). 'Daardoor zoeken ze hun toevlucht wellicht eerder in de moskee.'

Het is dus andersom: gedurende die tijd, na 2001, hebben ze minder toegegeven naar de moskee te gaan, en dat effect is nu, door de tijd, weggeëbd.
    En nog een sprookje gaat eraan:
  Vooral Marokkaanse Nederlanders zijn erg met hun geloof bezig, zelfs de hoogopgeleiden. Terwijl uit allerlei onderzoeken blijkt, ook onder autochtonen, dat religiositeit afneemt als het opleidingsniveau stijgt. Maliepaard: 'Maar voor hoogopgeleiden van Marokkaanse en Somalische herkomst geldt dat niet. Turkse moslims met een hogeronderwijsdiploma hebben duidelijk minder met religie en gaan losser met de geloofsregels om.'

En ook dat heeft een voor multiculturalisten onprettige verklaring: hogeropgeleiden zitten beter in de Nederlandse maatschappij, en worden veel duidelijker geconfronteerd met de kracht van die maatschappij. En dus ook veel meer geconfronteerd met de fundamentele achterstand van hun cultuur. Dat wordt, de mens eigen, gecompenseerd door zich op een ander vlak beter te willen gaan voelen. En dat vlak ligt voor de hand: het geloof. Een analyse die juist bevestigd wordt door het feit dat het voor Turken minder geldt. Want Turken hebben een alternatief: hun nationalisme. Wat bij Turken blijkt uit het wil tot terugkeer (de Volkskrant, 24-09-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
  40 procent hoogopgeleide jongeren denkt over carrière in Turkije

Turks-Nederlandse jeugd wil weg


Tussentitel: 17,8  - Percentage Turks-Nederlandse jongeren dat verwacht in Nederland te blijven.

Ruim 40 procent van de hoogopgeleide Turks-Nederlandse jongeren overweegt een carrière op te bouwen in Turkije. Slechts 14 procent denkt in de toekomst voor een Nederlands bedrijf te werken. ... 

Zowel de toename bij hoogopgeleide Marokkanen als de mindere toename bij hoogopgeleide Turken kan dus verklaard worden vanuit dezelfde achtergrond - te benoemen als "culturele nederlaag". Reden om niets-doen tot een zeer domme optie te verklaren.

Zelfs bij de Volkskrant is er een bresje geslagen in de zelfverzekerdheid (de Volkskrant, 08-11-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
  De moskee trekt

Het SCP signaleert een toenemende religiositeit onder moslims. Ze keren een kille samenleving de rug toe.


In de hitte van het debat over het 'multiculturele drama' werden vaak de volgende bezweringsformules uitgesproken: scholing baant de weg naar integratie. En: de secularisering gaat aan de islamitische gemeenschappen niet voorbij. In 2004 stelde het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) nog vast dat geregeld moskeebezoek onder Turken en Marokkanen in Nederland 'voorzichtig' afnam. Van deze statistische berichten ging iets geruststellends uit: naarmate de religiositeit onder de moslims afneemt, voelen zij zich meer Nederlander.    ... 

Van de soort "Stapel-onderzoeken". Waarvan iedereen wist dat ze gelogen waren. Er waren wel onbetwistbare cijfers: de aantallen die op hadj, bedevaart naar Mekka, gingen - die namen alleen maar toe cijfers aangaande.
    De Volkskrant meent ook een verklaring te zien voor het valse verschijnsel:
  Hoewel het SCP deze trends slechts signaleert, en niet verklaart, kunnen ze niet los worden gezien van de maatschappelijke ontwikkelingen sinds 11 september 2001 en de moord op Theo van Gogh, drie jaar later. Van de Turken en Marokkanen in Nederland meent respectievelijk 63 en 80 procent 'dat veel Nederlanders veel te negatief tegenover de islam staan'.

Zo meteen nog een fraaie weerlegging hiervan.
    Maar men is ineens wat voorzichtig:
  Vooralsnog duidt niets erop dat de terugkeer naar de moskee een vluchtige reactie was op de kilte die moslims plotseling in Nederland ondervonden. De tegenstellingen tussen islamitische en niet-islamitische Nederlanders zijn de laatste jaren niet afgenomen, ze zijn slechts aan het zicht onttrokken door een taaie economische crisis. Te vrezen valt dat die crisis de problemen verergert: ze raakt jonge migranten harder dan de rest van de beroepsbevolking, en ze leidt ertoe dat moskeeën - al dan niet met buitenlandse donaties - taken op zich nemen die de verzorgingsstaat niet meer kan vervullen. De rust in multicultureel Nederland is betrekkelijk, en mogelijk zelfs bedrieglijk.

EnEn om de rust in Nederland te verzekeren, zou onmiddellijk moeten worden begonnen met de formulering van een programma van uitzetting. Te beginnen met het ongeldig verklaren van alle Nederlanderschappen verschaft aan buitenlanders sinds de Tweede Wereldoorlog. Dit om het mogelijk te maken om bij ieder teken van afkeer van Nederland, de betrokkenen meteen te kunnen uitzetten.

De essentiële vraag in deze discussie is een vraag die je dus natuurlijk niet mag stellen. Die grote essentiële vraag is deze : "Is dit erfelijk?". De tekenen worden steeds minder gunstig. Hier is zo'n teken (de Volkskrant, 11-12-2012, door Janny Groen):
  Nee, alzheimer is geen straf van Allah

Het aantal dementerende ouderen van Marokkaanse of Turkse komaf neemt snel toe. De onbekendheid met dementie is in allochtone kring groot. Zo leeft er de mythe dat je alzheimer kunt uitbannen door je baby kaal te scheren.

...
Tussenstuk:
Aantal allochtonen met dementie stijgt vijf keer zo snel
Volgens onderzoek van Alzheimer Nederland stijgt het aantal allochtonen met dementie de komende jaren vijf keer zo snel als het aantal autochtonen met die ziekte. Ruim 250 duizend Nederlanders zijn nu gediagnosticeerd met dementie, onder wie naar schatting 13 duizend allochtonen (6 procent). In 2020 zal het allochtone aandeel zijn opgelopen tot 11 procent (30 duizend patiënten).
    Leeftijd is de belangrijkste factor. De eerste generatie niet-westerse migranten die in de jaren zestig en zeventig naar Nederland kwam, begint te vergrijzen. Die doelgroep krijgt ook vaker dementie. Dit komt doordat risicofactoren als hart- en vaatziekten en diabetes drie keer zoveel voorkomen bij allochtonen. Dit hangt weer samen met een relatief ongezond eetpatroon en een minder gezond arbeidsverleden. Ruim 31 procent van de Marokkanen en 28 procent van de Turken kampt bijvoorbeeld met diabetes, tegenover 10 procent van de autochtone ouderen. ... 

En wat voor het lichaam geldt, weet iedereen die enig besef heeft van de wereld, geldt op zijn minst deels ook voor de geest.

"Het gaat vanzelf goed komen" was tot voor een jaar of zo een onomstreden mantra, in de politiek-correcte kringen. Daar lijkt met toch wat minder gerust op, met het verstrijken van de tijd (de Volkskrant, 21-12-2012, van een verslaggeefster (pag.1)):
  Stilstand in 15 jaar integratie

De laatste vijftien jaar is het contact tussen niet-westerse minderheden en autochtonen in Nederland niet verbeterd. In hun vrije tijd gaan de groepen nauwelijks met elkaar om.
    De voorspelling van wetenschappers dat de tweede en derde generatie allochtonen zich meer zouden mengen met autochtonen en een grotere verbondenheid zouden voelen met Nederland, is niet uitgekomen.
    Dit stelt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in zijn rapport Dichter bij elkaar?, dat donderdag is verschenen.    ... 

De volledige deconfiture van het "het gaat vanzelf goed komen"-idee, zou men zeggen. Daar durft men toch nog niet aan:
  De jongere generatie spreekt beter Nederlands, is hoger opgeleid

Dat beter Nederlands spreken is op deze website als één van de eerste sprookjes al afgedaan: de taal leren in geen integratie, maar een absolute voorwaarde om met de integratie te kunnen beginnen . En dat 'hoger opgeleid' is correcter geformuleerd als "minder extreem laag", en de hogere opleidingen die men kiest liggen vrijwel uitsluitend in de makkelijke en uitbuitersbaantjes van de alfa- en gamma-lieden, de dienstensector, waar bij  economisch mindere tijden de hardste klappen zullen vallen . Zoals eind 2012 ook blijkt.
    Op het culturele vlak ziet zelfs het SCP het:
  Toch blijven de sociaal-culturele verschillen tussen de groepen onverminderd groot, constateert het SCP. De oorzaken liggen in de toegenomen segregatie, het verslechterde maatschappelijke klimaat, het belang van religie en de werkloosheid.

Die segregatie is beslist niet toegenomen de laatste twintig jaar, die was namelijk toen al bijna voltooid - ze valt alleen maar meer op door de voortdurende overlast komende vanuit de allochtone buurten en kringen. Wat betreft die werkloosheid: die is natuurlijk geen oorzaak, maar gevolg. van het overige. Maar is het wel de sterkste katalysator voor verdere achteruitgang:
  Met name de laatste factor maakt dat migranten somber zijn over hun toekomst in Nederland. Ze zijn steeds vaker aangewezen op een bijstandsuitkering en ook de tweede generatie is economisch kwetsbaar

Omdat ze het verdommen om economisch nuttig werk te doen, wat overgenomen is door Oost-Europeanen, voornamelijk Polen, en het laatste jaar ook Spanjaarden, vooral in de wat hogere banen uitleg of detail .

Dit zijn de feiten. De Volkskrant verkeert nog in de staat van hevige ontkenning. "Onze verslaggeefster" is natuurlijk Janny Groen, de vrouw van "Een hoofddoekje is een teken van integratie". Men vult een hele pagina met zand om het hoofd in te steken. Te beginnen met de kop (de Volkskrant, 21-12-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
  Allochtonen voelen zich nog niet geaccepteerd 

Dit alles volgens het multiculturalistische adagium: Wat er ook gebeurt met allochtonen (als het geen succes is): het is de schuld van de Nederlanders.
    Hoe kan het ook anders: "Allochtonen zijn volkomen gelijkwaardig - het gaat ze minder dan autochtonen - ergo, dus, q.e.d.: het is de schuld van de autochtonen"
    Hetgeen nog eens, enigszins verborgen, terugkomt in de onderkop:
  Kinderen van migranten zijn beter geïntegreerd, maar trekken zich ook meer terug in de eigen groep

Een uitspraak van de soort: "De maan is van steen, maar de maan is ook van groene kaas". Wat de Volkskrant natuurlijk suggereert is dit: "De kinderen van migranten hebben zichzelf beter geïntegreerd, maar omdat ze geweigerd worden door de Nederlanders, trekken ze zich terug in eigen kring".
    Wat nog eens bevestigd wordt door de tussentitel:
   'Samenleving is geobsedeerd door verschillen'

En natuurlijk zijn deze migrantenkinderen daar zelf het hardst van overtuigd:
  Hoogopgeleide Turkse en Marokkaanse Nederlanders van de tweede en derde generatie hebben de indruk dat ze niet worden geaccepteerd, wat ze ook doen. Verbittering klinkt door tijdens een rondgang van de Volkskrant langs veertig hoogopgeleide, niet-westerse Nederlanders.

En dat zijn dan de hogeropgeleiden - bij de rest zal het nog veel slechter liggen. En als je de versterkende trap gaat losgelaten op 'verbittering', kom je al snel op "afkeer", en nog wat verder op "haat". 
    En natuurlijk is dat allemaal gebaseerd op hetzelfde argument:
  In allerlei varianten komen dezelfde conclusies terug: autochtoon Nederland moet ophouden met 'navelstaren'; omdat ze in de ogen van autochtone Nederlanders 'buitenlanders' zijn, gaan ze zich meer Marokkaan of Turk voelen; de samenleving is geobsedeerd door de verschillen tussen groepen mensen en heeft geen oog voor de overeenkomsten; door het verharde maatschappelijke klimaat gaan mensen liever om met 'hun eigen soort'.

Het komt allemaal neer op deze grofstoffelijke leugen. Dat ... (vul hier alvast wat kernachtige termen in)  heeft zich eerst in eigen winkels, eigen theehuizen, eigen gebedsruimtes en eigen kerken gestopt en zichzelf achter baarden, djellaba's en hoofddoeken verstoken, en beschuldigt daarna ons van 'navelstaren',' geobsedeerd door de verschillen',  'geen oog voor de overeenkomsten' en het en omgaan met 'hun eigen soort'. Het is om agressief van te worden.
    Een belangrijk deel van het probleem zit natuurlijk hier:
  De positie van de tweede generatie in Nederland doet re-integratiespecialist Karima Moumen (39) denken aan het programma Hoe heurt het eigenlijk? van Jort Kelder. 'Daarin vinden de mensen van het oude geld dat zij het recht hebben op de titel 'rijke society' en dat de mensen van het nieuwe geld er niet echt bij horen.' Dat is een voor haar herkenbare wij-versus-zij-situatie.

Afgunst en jaloezie. Op onze welvaart. Dit alles volgens het aloude (bij deze redactie) proces: de eerste generatie vergelijkt zich met wat ze achterlieten, en is tevreden - de tweede generatie vergelijkt met waar ze tussen zitten, en heeft de pest in. Want de maatschappelijke achterstanden ten gevolge van de zware culturele achterstanden zijn natuurlijk na nog niet vier of vijf generaties zichtbaar minder geworden.
    Die culturele achterstanden blijken nog eens in de reacties op dit soort rapporten:
  Hasib Moukaddim (34), directeur van het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN), vergelijkt de eerste generatie Marokkanen met de Chinezen. 'Ze wilden niet opvallen en dan ziet de samenleving de verschillen ook niet.'

Het gore lef om zijn eigen groep te vergelijken met Chinezen. Chinezen hebben altijd hard gewerkt nooit een beroep gedaan op Nederlandse sociale voorzieningen, nooit overlast veroorzaakt, geen honderden boeddhistische tempels op Nederlandse openbare pleinen neergeplempt, veroorzaken niet meer dan de helft van de criminaliteit, enzovoort.
  Hasib Moukaddim ....' Zijn generatie praat terug, zegt hij.

Hebben de Chinezen ook nooit gedaan. Om een hele simpele reden: er werd niet gepraat tegen hen. Althans niet op de manier die deze moslim bedoelt - want met terugpraten bedoelt deze moslim dat zijn groep aangesproken wordt op een manier waarop dat niet met de Chinezen is gedaan. Over de overlast en ander ellende die ze veroorzaken. En dat terugpraten door deze moslim-groep  zien we hier: wij Nederlanders zijn de schuld van de overlast die het moslim-gribus veroorzaakt. Wat hij durft te zeggen zonder te blozen, vanwege zijn arrogante moslim-achtergrond. Die hem dwingt te liegen, want moslims zijn superieur, dus gaat er iets niet goed .dan is het andermans schuld:
  Tegelijkertijd constateert Moukaddim met spijt dat ze zich steeds meer terugtrekt in de eigen groep. 'Ze benadrukt meer de eigen culturele of religieuze identiteit.'

Een vuile leugen voor de bekende beschuldiging richting Nederlanders. Zijn groep heeft altijd de eigen identiteit sterk benadrukt. met als ergste de Turken:
  Turkse Nederlanders 'hebben geen zin in dat voortdurende gezeik, ze trekken hun eigen plan', meent Aydin Akkaya (47), voorzitter van het Inspraakorgaan Turken (IOT). 'Dat ze niet zijn geïntegreerd, kun je niet stellen. Ze zijn gewoon voor zichzelf gaan zorgen. Er zijn liefst 22 duizend Turkse ondernemers. Als andere minderheden ruziën omdat ze de disco niet in mogen, opent een Turk zijn eigen disco.'

Een gotspe, uit de mond van deze aartsnationalisten uitleg of detail - die in de Nederlandse disco's niet welkom zijn omdat ze hun zussen thuis opsluiten en de Nederlandse meisjes lastigvallen. En die ondernemers: allemaal winkeltjes en dergelijk. Dienstensector. Het levert geen cent economische winst op.
    Het is volkomen duidelijk: het is allemaal de schuld van de Nederlanders. Een soort houding die ervoor gezorgd heeft dat hun eigen culturen zo arm zijn, en altijd zo arm zullen blijven.

De Volkskrant doet er natuurlijk alles aan om deze houding in stand te houden (de Volkskrant, 21-12-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Peter Giesen):
  Lange adem

Het integratievraagstuk is onverkort actueel, maar heeft ook iets van z'n venijn verloren.
 

Niets van waar, zoals blijkt uit de houding en de reacties. Als polder-moslima Janny Groen spreekt over 'verbittering', dan is er sprake van een ernstige toestand.
  Integratie heeft tijd nodig, zeggen sociologen en andere deskundigen.

Leugen één: ze hebben altijd beweerd dat er zo gebeurd zou zijn, en trouwens ook niet zo hoefde want die nieuwe culturen hadden alleen maar voordelen.
  Vaak duurt het drie generaties voordat een etnische groep werkelijk opgaat in zijn land van aankomst.

En al het voorgaand: "Er is slechts één generatie nodig en"Er zijn slechts twee generaties nodig, zijn",  dus nu zelftoegegeven leugens. Waarop ieder verstandig mens de conclusie trekt dat ook dit wel weer een vuile leugen zal zijn.
  In dit perspectief zijn de bevindingen van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in het rapport Dichter bij elkaar? teleurstellend.

Tja, de opkomst van de nazi's, en het oprichten van concentratiekampen was ook best wel een teleurstelling ...
  Tussen 1994 en 2012 is de afstand tussen autochtonen enerzijds en Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen anderzijds niet kleiner geworden. Nog altijd sluiten allochtonen en autochtonen vooral vriendschappen en huwelijken in eigen kring.
    De vraag is natuurlijk hoe zorgelijk dat is. Volgens gangbare theorieën neemt integratie zo'n drie generaties in beslag. In dat licht is de achttien jaar die het rapport bestrijkt niet zo'n lange periode.

En verder niets aan de hand, dus.
  Allochtonen vinden ook dat het maatschappelijke klimaat ten opzichte van immigranten sterk is verslechterd. Toch lijkt daar een kentering zichtbaar. Niet alleen heeft de economische crisis het integratievraagstuk volkomen overschaduwd, ook lijkt Nederland een beetje moslimmoe.

Inderdaad, het wordt gewoon.
  Steeds meer mensen lijken te beseffen dat het 'benoemen' en bestrijden van reële problemen niet gepaard hoeft te gaan met het verketteren van complete bevolkingsgroepen.

Een leugen. Er is niemand die ook maar iets doet aan het bestrijden van reële problemen. Want er zijn geen reële probleem. Kijk maar naar de reële problemen die Peter Giesen noem: geen enkele. En als anderen die problemen noemen:
  Het was opvallend hoe de dodelijke mishandeling van een grensrechter maar niet echt een Marokkanenkwestie wilde worden, ondanks de pogingen van de PVV om het debat in die richting te sturen. Hopelijk is het een voorzichtige opmaat naar meer toenadering.

Dan beweert iedereen, dat wil zeggen: iedereen in de media, gewoon dat het geen probleem is. Dat doodschoppen door die Marokkaan van een grensrechter heeft, net als het doodschieten van Theo van Gogh, het doodschieten van juweliers, enzovoort enzovoort enzovoort, niets te maken met welk probleem dan ook.
    Overigens stonden er bij  het grote artikel ook wat illustratieve grafieken:

Wat hier geïllustreerd wordt, is hoe sterk moslims liegen over hun positie en meningen- merk op dat sowieso alle uitkomsten die voor eigen parochie goed zijn, gehalveerd moeten worden vanwege het universele verschijnsel van sociaal wenselijk antwoorden. De eerste twee kolommen gaan over vragen die slaan op de opvatting of moslims idee-matig, cultureel, passen in het westen. En natuurlijk vinden ze zelf van wel. Maar de derde kolom gaat over een concreet punt dat ze raakt: de man-vrouwverhouding. meteen worden de uitkomsten twee keer zo ongunstig. Waarop de onmiddellijk conclusie luidt dat die eerste twee kolommen nog eens een factor twee gelogen zijn. Als het erop aankomt, hier met de man-vrouwverhouding, blijkt hun cultuur keihard onverenigbaar. Zoals natuurlijk bijna alle Nederlanders inmiddels door hebben. Want onder die 19  procent zit natuurlijk nog minstens de helft sociale wenselijkheid - die 11 procent geen mening kan je zonder meer bij de 81 optellen. En daar waar de man-vrouwverhouding uitleg of detail eigenlijk niet te denken is van tal van andere culturele aspecten  , staat hier doodgewoon dat de cultuur van die  moslims totaal niet verenigbaar is met de westerse cultuur

Deze waren  we vergeten, maar er komt jaarlijks een herinnering (de Volkskrant, 12-01-2013, van een verslaggeefster):
  Emma en Daan in 2012 opnieuw populairste namen

Emma en Daan waren in 2012 weer de populairste babynamen, blijkt uit een inventarisatie van de Sociale Verzekerings Bank. ...
    Mohammed is de populairste Arabische naam ... 

"Ik ben in nog geen 10 generaties aangepast" is de populairste Arabische naam. En deze cijfers liggen dus ook al decennia hetzelfde. Er zit totaal geen verandering in de culturele achterlijkheid.

Nog meer "openbaringen" (de Volkskrant, 23-01-2013, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Meer Marokkaanse drop-outs

Tussentitel: Ondanks 30 miljoen euro rijksgeld voor projecten nauwelijks vooruitgang geboekt



Het percentage Marokkaanse jongeren dat zijn school verlaat zonder diploma is sinds 2009 licht gestegen, terwijl het aantal niet-allochtone drop-outs in die periode juist is gedaald. Het verminderen van de oververtegenwoordiging bij schooluitval van Marokkaans-Nederlandse jongeren, een van de belangrijkste doelstellingen van de 22 zogeheten Marokkanengemeenten, is hiermee verder uit zicht geraakt..
    Dit blijkt uit het rapport Marokkaanse Nederlanders 2012 van het onderzoeksinstituut Risbo van de Erasmus Universiteit, dat, met andere rapporten over integratie, op 30 januari in de Tweede Kamer wordt besproken. Risbo heeft voor het derde jaar op rij de positie van Marokkaanse jongeren onderzocht op het gebied van onderwijs, arbeid en criminaliteit in 22 gemeenten in Nederland met hoge percentages Marokkaanse inwoners.   ...

Voor zover geregistreerd. Er zijn ongetwijfeld vele meer gevallen, want de poltieke-correctheoid is nog steeds endemisch.
    En er is meer potentieel verontrustend nieuws:
  Bovendien verschillen de problemen met Marokkaanse jongeren aanzienlijk per gemeente, blijkt uit de Risbo-monitor. In Gouda verliet 5,1 procent van de Marokkaans-Nederlandse scholieren de school zonder diploma, in Zeist was dat maar liefst 10,7 procent.

Nu is ook bekend dat, door het proces van kettingmigratie, in een bepaalde gemeente vaak personen uit hetzelfde dorp of streek zitten. En tel daar dit bij op (van vroeger) (de Volkskrant, 01-09-2007, column door Fadoua Bouali):
  Een mond half-open, een vreemd loopje

...   We verbleven samen een weekje in Agadir en gingen een dagje naar een dorp vlak daarbuiten. Na een uurtje rondslenteren begon mijn vriendin erover. Toen ze een shirt wilde afrekenen op de markt, kostte het haar veel moeite contact te krijgen met de verkoper. Hij zat haar met grote ogen en een half-open mond aan te kijken.
    De meeste dorpelingen hadden die vreemde blik, hun mond half-open, of een raar loopje. Bij sommigen zag je dat de ene schouder lager hing dan de andere.
    Bij de ingang van de markt lagen zwaar gehandicapte mannen en vrouwen op de grond te bedelen. We begrepen dat veel bedelaars die rondliepen min of meer (geestelijk) gehandicapt waren, maar zichzelf wel konden redden.
    Een nicht van me vertelde dat ze, toen ze was afgestudeerd als lerares, door de overheid was uitgezonden naar een dorpje in het Rifgebergte, om daar les te geven op de lagere school. Het dorpje lag afgelegen, had geen stromend water en elektriciteit. Het hele dorp liep uit om mijn nicht te bekijken toen ze arriveerde. Meteen zag ze dat er iets niet klopte. Toen ze beter keek, zag ze hoeveel mensen geretardeerd of gehandicapt waren. Inteelt vierde hier hoogtij.

Het is dus heel wel mogelijk dat we hier te maken hebben met een genetisch bepaald probleem. En hoe gaan we dát oplossen ...?

Nog een lesje uit het verleden aangaande de stelling dat het vanzelf goed komt met de islam (de Volkskrant, 25-01-2013, door Piet Gerbrandy):
  Louter zotheid

14de-eeuwse geleerden herontdekken Griekse teksten uit de Oudheid. Zo concludeerde Erasmus dat van oude Latijnse bijbelteksten weinig klopte. Het werd de voedingsbodem voor zijn kritiek op de kerk.

...    De Hollander Desiderius Erasmus (1467-1536) geldt als een van de grootste literatoren uit de Renaissance. Misschien is hij de eerste die het belang van de onlangs uitgevonden drukpers ten volle heeft ingezien. Onvermoeibaar reisde hij door Europa om manuscripten te bestuderen en edities voor te bereiden, aanvankelijk in Venetië, later vooral in Bazel. Zijn voornaamste wapenfeit is de uitgave van het Nieuwe Testament in het Grieks (1517), waarmee hij, tot ontzetting van traditionele theologen, aantoonde dat de tot dan toe gebruikte Latijnse bijbelvertaling op veel punten niet deugde.   
    Erasmus was ervan overtuigd dat nuchtere wetenschappelijke kennis misverstanden uit de weg kon ruimen en daardoor het fundament zou worden van een gezuiverde kerk, die zich niet meer zou richten op geld, macht en scholastieke haarkloverijen, maar op een verinnerlijkt, oprecht geloof. ... 

Op precies dezelfde manier als de multiculturalisten denken dat er uit de islam, dat wil zeggen: de moslim-immigranten, een nieuwe, verlichte, gezuiverde, verinnerlijkt, oprecht geloof zou kunnen ontstaan.
    Met als werkelijke uitkomst:
  In een beroemde brief uit 1517 ziet hij zelfs een Gouden Tijd in het verschiet liggen. Niet lang daarna drong het tot hem door dat hij te optimistisch was geweest. Maar dat er anderhalve eeuw lang verschrikkelijke religieuze conflicten zouden woeden, had niemand kunnen vermoeden.

Waarna Erasmus ook zijn oordeel uitspreekt over de muticulturalisten:
  In De Lof der Zotheid, opgedragen aan zijn vriend Thomas More, steekt Erasmus de draak met alles wat hij aan krankzinnigheid om zich heen ziet. Hoewel de eerste hoofdstukken een staalkaart vormen van satirische elementen die al in de Oudheid gemeengoed waren, ontwikkelt het boekje zich gaandeweg tot een snoeiharde kritiek op maatschappelijke en kerkelijke instituties. Erasmus houdt zichzelf in zoverre buiten schot dat niet hijzelf de spreker is, maar de Zotheid in eigen persoon, die hier en daar niet aarzelt ook Erasmus belachelijk te maken. De Zotheid die zotheid aan de kaak stelt, is dat niet de Kretenzer die beweert dat alle Kretenzers leugenaars zijn? Hoe dan ook, de Lof is een magistraal schotschrift tegen hypocrisie - geschreven door een man van eenvoudige afkomst, die niet aarzelde mogelijke beschermheren te vleien als hem dat een aardige beurs zou opleveren. Nee, Erasmus was niet vrij van de zotheid die hij belachelijk maakte. Is het tekenend voor de Renaissance dat hij zich daarvan bewust was?

Ziet u ze al voor u? De Marcel van Dam's en Maarten van Rossem's met hun zottekap op ...

Nog meer zottigheid (de Volkskrant, 08-02-2013, column door Nausicaa Marbe):
  Excellente segregatie

Bij de scholen die van staatssecretaris Dekker het predikaat 'excellent' kregen, zitten twee islamitische basisscholen. Daar worden uitzonderlijke leerresultaten bereikt. Deze inhaalslag is te prijzen.    ... 

Marbe is iets ontgaan. Het prestatieniveau wordt gemeten door het niveau van uitstroom te vergelijken met het niveau van de ouders. Daar waar dat laatste voor een flink deel slaat op halve en hele analfabeten, is iedere verwarring op matig Nederlands niveau al excellent in deze meting. Het echte niveau kan je afleiden uit de rest van het verhaal. 
  Maar hoe excellent zijn zulke religieuze scholen verder in de vorming van het kind? De vraag is legitiem, omdat islamitische scholen vooral negatief in het nieuws kwamen en dat niet alleen door bedroevend onderwijs.
    Volgens AIVD-rapporten zaten in het bestuur van 20 procent van die scholen lieden die gelieerd zijn aan organisaties als de Moslimbroederschap en Hamas. 40 procent van die scholen hangt een orthodoxe islam aan. En dan zwijgen we nog over berichten van lijfelijke straffen of besturen die met voor de scholieren bestemde subsidie zichzelf op reizen naar Mekka trakteerden.
    ... wat zijn de doelstellingen van de 'islamitische grondslag' in 2013 precies?
    Wie in de schoolgidsen iets over het geloof verwacht, over de rol ervan in de intellectuele en psychologische ontwikkeling van het kind en het wereldbeeld dat het krijgt, treft er nauwelijks iets. De scholen zijn islamitisch, lees ik, om hun 'pedagogische filosofie'. En dan komt iets dat iedere Hollandse heikneuter had kunnen bedenken als hij om subsidie verlegen zit: het kind staat centraal, het mensbeeld is positief, de opvoeders zijn voorbeeldig. Het unieke kind moet zich optimaal en zelfstandig ontwikkelen, met vaardigheden voor actief burgerschap in de multiculturele maatschappij waarin tolerantie voor verschillende waarden en normen voorop staat.
    Nog steeds niets over het geloof ...
    Hoe minder zo'n school vertelt, hoe meer vragen. Als de kinderen unieke individuen moeten worden, waarom moeten ze dan vanaf groep vijf een hoofddoek dragen? Waarom wordt binnen die vrijheid dan een 'godsdienstige identiteit' bevorderd? Als het kind zich veilig moet voelen, waarom linkt de school naar sites met smeekbeden waarin het hellevuur sinister figureert? Hoe levert dit een leven op zonder angsten, trauma's, godsdienstwaanzin en wantrouwen jegens andersdenkenden? En wat te doen met zonden waar Allah geen vergeving voor kent?
    In deze context is het lastig praten over afvalligheid, kritisch denken of respect voor het areligieuze kind. Ook hoorde ik op een schoolfilmpje een ouder meisje beweren dat 'als je naar een school gaat van niet je eigen geloof, dan word je buitengesloten, dan ga je iets doen waar je je niet prettig bij voelt'. Adieu, training actief burgerschap: als een toefje niet-islamitisch Nederland direct onprettig aanvoelt. Toch heb ik meer sympathie voor de eerlijkheid van zo'n meisje, dan voor de geaccepteerde leugen dat je op dezelfde school én religieus kunt indoctrineren én kritisch denken en tolerantie kunt stimuleren.

Het is helder: deze scholen leiden op tot religieuze achterlijkheid. Daar komen halfopgeleiden vanaf, die zullen bemerken dat ze door zeer foute culturele houdingen ondanks beheersing van taal en rekenen niet mee kunnen komen. Dat brengt nog vele grotere gevaren met zich mee dan de echte analfabeten. Hieronder zitten de toekomstige Mohammed Atta's, die vliegtuigterrorisme kunnen plannen.

Het volgende signaal - een paar citaten uit een groot artikel (de Volkskrant, 16-02-2013, door Charlotte Huisman):
  Verboden vruchten

Marokkaanse jongens krijgen veel aandacht. Nu beginnen hun zussen zich ook te roeren. Anoniem vertellen ze over hun stiekeme leven.


...    Deze Marokkaanse meisjes willen onder een schuilnaam best een boekje open doen over hun stiekeme leven. Is eenmaal beloofd dat ze anoniem blijven, dan komen de verhalen los. Over spijbelen van school en afspreken met andere meiden op een uithoek van het Centraal Station, om samen naar Amsterdam of Den Haag te gaan. Kunnen ze toch even het leven verkennen, en zijn ze tegen etenstijd netjes thuis. Sommigen hebben seks gehad, zonder dat hun ouders daarvan af weten. Een hoofddoek hoeft niet alles te zeggen: ook meisjes die hun haren bedekken, kunnen weleens hebben gedronken en gerookt, of een vriendje hebben.    ...
    Los van elkaar verwoorden ze hun grote zorgen over hun generatie Marokkaanse meisjes, van wie zij een aantal over het randje zien vallen. Die halen hun schooldiploma niet, stelen, blowen excessief, komen soms in de prostitutie terecht. En ze merken op hoe hun zussen van 13 en 14 jaar staan te trappelen om weer een stukje verder te gaan dan zij zelf deden.
    De meisjes kennen de afschrikwekkende voorbeelden. Onder Marokkaanse jongeren in Utrecht circuleert een schokkend filmpje, dat inmiddels van internet is gehaald. Over de beelden met een aantal frontale naaktfoto's van een goed herkenbaar meisje rappen jongens hoe hoerig zij is. Ze melden ook haar woonadres, naar welke school ze gaat en bij welke supermarkt ze achter de kassa zit. Het meisje is sindsdien niet meer gesignaleerd in de wijk. Het gerucht gaat dat haar familie haar deze zomer naar Marokko zal sturen.
    'Sommigen zijn erger dan ongelovigen, het loopt echt uit de hand', zegt Jasmina over dit meisje. Toch heeft ze vooral medelijden met haar en anderen met wie het zo mis loopt. Ze konden de verlokkingen van de verboden vruchten niet weerstaan. 'Wie eenmaal van de chocola heeft geproefd, kan moeilijk stoppen. Ze wilden alleen maar aandacht, nu vechten ze met zichzelf vanbinnen.'    ...
    Nouhaila maakte schulden, onder meer door boetes vanwege zwartrijden in het openbaar vervoer. Natuurlijk was ze voortdurend bang betrapt te worden. Maar het stiekeme van haar acties gaf haar vooral een kick, merkte ze. Soms zei ze tegen haar moeder dat ze bij een vriendin bleef logeren. Of dat ze 's avonds moest werken. Nooit ging ze in haar eigen stad stappen. Het was niet de bedoeling dat ze bekenden of familie zou tegenkomen.    ...
    Het begint onder het motto: wat mama niet weet, kwetst haar niet. Dan blijkt de spanning van het verborgene verslavend te werken. Zijn ze eenmaal overstag, dan slaan Marokkaanse meisjes vaak door met blowen, alcohol drinken, seks, zegt Nouhaila. Ze steken elkaar aan. 'Vriendinnen trekken elkaar mee in het slechte. Door het voortdurende liegen wordt de drempel ook lager om bijvoorbeeld make-up en kleren te stelen uit winkels.'    ...
    Hun worsteling is redelijk onzichtbaar. Terwijl veel geld gaat naar de projecten voor Marokkaanse probleemjongens, werken hun zussen zich ernstig in de nesten. Marokkaanse vrouwenclubs als Al Amal in Kanaleneiland (Utrecht) en Nisa for Nisa (Slotervaart, Amsterdam) maken zich steeds meer zorgen over deze meisjes.    ... 

Ook de belangrijkste oorzaak staat erbij:
  Tussenstuk:
Heel diverse meisjes

... Trees Pels. Zij is bijzonder hoogleraar 'Opvoeden in de multi-etnische stad' aan de Vrije Universiteit Amsterdam en onderzoeker van het Verwey-Jonker Instituut. ...
    Hoe groot deze groep is, is moeilijk te zeggen. Het percentage Marokkaanse meiden dat de school verlaat zonder diploma, is de afgelopen twee jaar met een vijfde gestegen, blijkt uit data van onderzoeksinstituut Risbo van de Erasmus Universiteit. Ook de criminaliteit onder deze groep is toegenomen. Daarbij zijn deze percentages beduidend lager dan van Marokkaanse jongens.
    Hun leven verschilt enorm van dat van hun moeders. ...
    Dat het soms misgaat, komt ook door de snelheid van deze ontwikkelingen, denkt Pels. 'Abrupte veranderingen zijn psychologisch minder goed bij te benen, voor ouders en kinderen. ...'

De overstap van een achterlijke naar een voorlijke cultuur.
    Let ook nog even op dit:
      Jasmina, een stevig meisje van bijna 17, vindt het achteraf bezien doodzonde dat ze door haar 'nieuwsgierigheid naar spanning' is afgegleden van het vwo naar het vmbo. Op haar 13de rookte ze haar eerste sigaret. Veel meisjes doen zowat alles stiekem. ...
    De meisjes kennen de afschrikwekkende voorbeelden. ...
    'Sommigen zijn erger dan ongelovigen, het loopt echt uit de hand', zegt Jasmina over dit meisje. ...

Daar staat het: het laagste van het allerlaagste waartoe je als moslima kan afzakken, is het niveau van een ongelovige. Iets dat iedereen had kunnen zien, en nog steeds kan zien. Kijk naar de beelden , haal de vrouwen eruit, en zoek naar iets met in de je achterhoofd de term "arrogantie". Het druipt er aan alle kanten van af. Die hoofddoek is niets meer en niets minder dan een "Ik ben meer oneindig veel dan jij ongelovige"-doek. Wat helemaal niet verwonderlijk is, want zij hebben het "Ware Geloof". 
   Dit is een illustratie van iets dat al vele jaren terug eerder op deze website is opgemerkt: het idee dat als de allochtonen de taal leren alles daarna automatisch goed zal gaan, een volkomen dwaas idee is.  Het verschil dat het Nederlands praten maakt, is dat wat de opmerkingen die de moslims over ons maken nu niet meer gebeurd in voor ons onverstaanbaar Turks, Arabisch of berbers  "gebrabbel", maar in min of meer verstaanbaar Nederlands. Maar dat maakt het probleem van de inhoud ervan juist groter. Want die inhoud luidt "Ik wil... Ik eis ... Ik ben superieur".

Een roepende in de woestijn die het weer eens probeert (de Volkskrant, 27-02-2013-2013, door David Pinto):
  Leer Marokkaanse jeugd in twee werelden leven

Marokkaanse jongeren moeten uitleg krijgen over de kloof tussen de Marokkaanse binnenwereld en de westerse buitenwereld.


Tussentitel: Je westerse leraar moet je wel aankijken, maar je Marokkanse vader juist niet

Bijna 20 jaar geleden, op 29 oktober 1994 schreef ik in de NRC een opiniestuk over het falen op school en het criminele gedrag van veel Marokkaanse jongens. Dat artikel zou zo weer in de krant kunnen. Er is niets veranderd.
    In 2009 besloten 4 ministeries en 22 gemeenten met hoge percentages Marokkaanse inwoners de situatie van Marokkaanse jongeren te verbeteren. Er werd 30 miljoen euro in geïnvesteerd. En wat is het resultaat blijkens het rapport van het onderzoeksinstituut Risbo van de Erasmus Universiteit? Het percentage Marokkaanse jongeren dat van school gaat zonder diploma steeg van 2009 tot 2011 van 5,8 tot 6,2 procent. De jeugdcriminaliteit is sinds 2009 over de hele linie licht afgenomen. Toch zijn Marokkaanse jongeren in de jeugdcriminaliteit nog even oververtegenwoordigd als voor het project begon.    ...
    Waarom presteren Marokkaanse jongeren slechter op school en zijn ze oververtegenwoordigd in het criminele circuit? Dat komt doordat er een sterke inconsistentie bestaat tussen de waarden en normen in het gezin waarin zij opgroeien enerzijds en die op school en in de maatschappij anderzijds. Driekwart van de Marokkaanse migranten komt uit een onderontwikkeld en geïsoleerd deel van het traditionele platteland. De kloof tussen de normen en waarden in de binnen- en de buitenwereld is daardoor immens, zowel voor de eerste als voor de tweede generatie migranten. De verwarrende werking van deze kloof draagt bij aan agressief gedrag.    ... 

Waarna Pinto de rest van het artikel wijdt aan oproepen dat leraren dit aan Marokkaanse jongeren moeten gaan uitleggen.
    Onzin natuurlijk. Dat vergt een halve tot hele schoolcarrière, en de andere kinderen moeten wat leren. Die kunnen niet gaan zitten wachten tot de Marokkanen gesocialiseerd zijn.
    Er zijn dus maar twee smaken oplossing: een waarbij hetzelfde wordt gedaan als de Marokkaanse vader doet om zíjn doel te bereiken:  keihard repressief opgetreden tegen het geringste asociale gedrag - het neutraliseren van een kan alleen door een even sterke tegenkracht. Of: je geeft het op, ontneem het Nederlanderschap, en laat ze dus remigreren.

Weer een aanwijzing voor het meest sinistere aspect aan de zaak (de Volkskrant, 05-03-2013, van verslaggever Jaap Stam):
  Amsterdams verrast over succes aanpak veelplegers
 
De 600 ergste veelplegers van Amsterdam zijn de afgelopen jaren aanzienlijk minder vaak opgepakt voor misdrijven. Het aantal arrestaties daalde met 59 procent sinds zij onophoudelijk op de huid worden gezeten.


Burgemeester Eberhard van der Laan presenteerde maandag de jongste cijfers van de Top600-aanpak. Daarin trekken 32 instanties (politie, justitie, reclassering, zorginstellingen) gezamenlijk op teneinde de straat te heroveren en de veelal jonge draaideurcriminelen uitzicht te geven op een normaal bestaan. ...
    Van de Top600 is 47 procent van Marokkaanse afkomst, gevolgd door Surinamers (24 procent), Antillianen (9) en autochtone Nederlanders (9). Niet-westerse allochtonen, Turken en westerse allochtonen completeren de lijst.     ... 

Dit zijn slechts de achtergrondgegevens. Waar het hier om gaat is dit:
  Een kwart van de 600 is echt crimineel, een kwart heeft psychiatrische problemen, de helft is licht verstandelijk beperkt, volgens Van der Laan.

Een zoveelste aanwijzing voor de mogelijkheid van een genetische component.

Een voorbeeld van iets met verschillende culturen dat "vanzelf goed is gekomen" (de Volkskrant, 16-03-2013, van correspondent Jan Hunin):
  Roemenen en Hongaren botsen

Tussentitel: Positie etnische Hongaren in Roemenië staat onder druk

Tienduizenden etnische Hongaren hebben zondag op verscheidene plaatsen in Transsylvanië betoogd voor meer autonomie. Velen hadden hun regionale vlag meegebracht. Een dispuut daarover heeft de laatste weken de relaties tussen Roemenië en Hongarije grondig verzuurd.
    De betoging vond plaats naar aanleiding van de Hongaarse nationale feestdag. Op 15 maart herdenken de Hongaren een opstand uit 1848 tegen de Oostenrijkse Habsburgers.
    Meer dan anderhalve eeuw later zijn het de Roemenen die de kop van Jut zijn. De ethnische Hongaren zijn boos sinds in februari hun Szekely-vlag van het districtsgebouw van Covasna werd verwijderd. Een Roemeense rechtbank had de lokale overheid daarvoor permissie gegeven. ... 

Enzovoort. Tussen twee groepen die veel minder verschillen dan tussen Turken/Marokkanen en Nederlanders, is het na minstens 150 jaar nog niet goed gekomen.

En alweer krijgen de "niets doeners" een dodelijk schok te verwerken. We nemen meteen maar het commentaar erbij, dat (weer) komt van één van de weinige publicisten die de moslims kritisch volgt: Nausicaa Marbe. Ze leidt zelf de aanleiding in (de Volkskrant, 29-03-2013, column door Nausicaa Marbe, schrijfster):
  Hersenspoeling

Tussentitel: Zijn patat-jihadisten 'slachtoffer van hun eigen ideeen'?  Maak dat de kat maar wijs

De aantrekkingskracht van de jihad in Syrië neemt toe. Niet alleen Nederland levert 'patat-jihadisten', maar ook Duitsland. In het Egyptische Alexandrië woont een cel bekeerde Duitse salafisten. Ze worden er klaargestoomd voor de heilige oorlog in Mali en Syrië. Der Spiegel bericht daar ontluisterend over. Redacteur Takis Würger vertrok voor drie weken naar Egypte, maar keerde na drie dagen terug. Op bevel van zijn hoofdredacteur die een executiewaarschuwing voor hem ontving. Blijkt dat de salafistische entourage van de twee bekeerlingen die de journalist bezocht, hem wilde liquideren. Ze hadden nog gewaarschuwd: 'Wij staan achter hen die je iets willen aandoen.'
    Ook uit Nederland vertrekken jongeren naar de jihad in Syrië. ...

Dit kon nog veel minder stil gehouden worden dan het SCP-rapport waar deze verzameling mee begon, omdat het naar buiten gebracht werd, een week of twee terug, door de coördinator terrorismebestrijding, die, terecht, dacht: "Als het misgaat met één van die teruggekeerde jihadisten en ik heb niets gezegd, dan krijg ik de zwarte piet.
    Maar net als dat rapport is de impact aanzienlijk. Want nog meer dan dat rapport toont het iets heel ongeriefelijks aan: er is geen sprake van integratie, maar van verwijdering. Ziet ook Marbe:
  De verwarring is groot. De islam was toch geen issue meer, de integratiediscussie toch voorbij? Maar nu vallen er doden. Anderen verdwijnen: pubers die steevast als 'lieve, stille jongens' worden bestempeld door wanhopig huilende moeders. Hoe is het mogelijk?

Een eerste poging tot "damage control": de huilende behoofddoekte moeder. Terwijl die lui al maanden weg zijn, en niemand, met of zonder hoofddoek, aan de bel heeft getrokken. Die huilende hoofddoek was vermoedelijk een staaltje sociaal gewenst toneelspel. Zijn ze erg goed uit, die lieden vanuit die contreien.
    En, zoals altijd, niemand heeft het gedaan, natuurlijk. Constateert ook Marbe:
  Niemand heeft het gedaan hoor, het indoctrineren van jongeren zodat ze gaan sterven in burgeroorlogen ver van huis. De Amsterdamse jongerenimam en woordvoerder van het Contactorgaan Moslims en Overheid Yassin Elforkani weet het ook niet. Elforkani, twee jaar geleden tot BN'er gepromoveerd door Felix Rottenberg, die met deze 'swingende soulmachine' de Koran ging lezen en een integratiefilm maakte, is een man van vage antwoorden. Toen PowNews hem vorig jaar vroeg te reageren op de Egyptische president Morsi die ging bidden met een imam die om de vernietiging van de joden riep, zei Elforkani: 'Vernietiging is heftig natuurlijk, dat wil je voor niemand.' Maar verder begréép hij die 'emoties'.
    Deze week zat Elforkani bij Pauw & Witteman. Schouderophalend beweerde hij dat die jongens niet door de moskee, niet door de imam, niet door de islam naar Syrië gingen. Nee, niet direct. Maar hij maakt mij niet wijs dat ze helemaal los van de radicale islam in Nederland op het idee gebracht zijn dat het de plicht van elke goede moslim is om de moslimgemeenschap wereldwijd bij te staan in de jihad. Dat de jihadidealen er door internet ingeramd zijn en niets te maken hebben met orthodoxie en haatpredikers in Nederland. Aan de stamtafel van de publieke omroep zei Elforkani nu dat de Koran niets over de jihad zegt. Niemand vroeg door.

Nee, doorvragen is beperkt tot mensen waar de heren het niet mee eens zijn: Geert Wilders, Emile Roemer, en Henk Krol. De rest, van graaiende bankier tot psychopate minister, kan rekenen op warm begrip.
  Maar gelukkig is daar SalafiMedia en die filmden en plaatsten op YouTube een gesprek na een Syriëgangersdebat deze week in de Amsterdamse Al Kabir-moskee. En wie staat daar na afloop met de fanatieke broeders te debatteren, en houdt een verhaal over islamgeleerden, de profeet en de jihad? Juist, Rottenbergs swingende soulmachine. Daar zegt hij wél dat alle geleerden (hij dreunt namen op) en alle geloofsscholen het met elkaar eens zijn: als een gemeenschap zelf de jihad niet kan voeren, dan moet 'de omgeving' dat komen doen. Er zijn echter twee eisen, doceert Elforkani. Dat je ertoe in staat bent. En dat je toestemming van je ouders hebt.
    Vraagje: verwerpt Elforkani nu de jihad principieel als een catastrofale verspilling van levens? Of verwerpt hij enkel het ondoordachte vertrek naar Syrië?
    De jongeren die toch gaan, zijn 'slachtoffer van hun eigen ideeën', zei Elforkani op tv. Maak dat de kat maar wijs. Deze jongens zijn slachtoffer van een cultuur die hun bestaan onderwerpt en beheerst, die onmenselijke verboden oplegt, absolute toewijding aan offers vereist - voor de islam. Daarbinnen en niet daarbuiten zijn ze geradicaliseerd.

Die Elforkani is aangaande dit soort zaken een leugenaar, en hoogstvermoedelijk een habituele leugenaar. Net als bijna alle overige moslim-woordvoerders. Die daarmee het "niets doen" hopen te voeden, zodat ze ongestoord verder kunnen werken aan hun overname van de cultuur.

Een van de manieren waarop het volgens de niets-doeners goed zou moeten komen: gemengde huwelijken (de Volkskrant, 03-04-2013, van verslaggever Olaf Tempelman):
  'Grote broer uit Ankara komt graag'

Joost Lagendijk en zijn Turkse echtgenote Nevin Sungur schreven op wat iedereen over Turkije moet weten. 'Het idee is: als Turk kun je alleen maar een Turk vertrouwen.'


Dit Europees-Turkse echtpaar loopt in veel opzichten op de troepen vooruit. Neem alleen al die combinatie Turkse vrouw-Nederlandse man. Het aantal Turkse mannen met westerse vrouwen is al jaren stijgende, andersom blijven de stellen zeldzaam als klavertjesvier. Sungur: 'In de Turkse gemeenschap in Nederland is het een groter taboe dan in Istanbul of Ankara. De diaspora is conservatiever. De gedachte is dat een zoon de Turkse identiteit meeneemt, terwijl een dochter een vreemde identiteit aanneemt. ...

Turken zijn ook nog gore discriminerende racisten. Want neem maar het geval dat een blanke dat zou zeggen ... En tel daar nog een ding bij op: de partners van de Turkse (en andere islamitische) mannen worden vrijwel altijd gedwongen zich te bekeren tot de islam, de kinderen krijgen islamitische namen en worden islamitisch opgevoed uitleg of detail . Dan kan je nog maar één conclusie trekken: racistische cultuur-imperialisten passen niet in dit land. Remigreren, die groep.

Nog een keihard bewijs (de Volkskrant, 10-04-2013, ingezonden brief van Jean-Pierre Weijters, Noordwijkerhout):
  Groepsdenken

In Nederland leven we in een geïndividualiseerde samenleving. Niks 'hullie' en 'zullie'. Toch zitten aan dit individualiteitsdenken ook nadelen; in Nederland zien we (sorry, 'we' ) alleen nog maar de losse bomen, waardoor het bos zelf, en vooral allerlei verschillende boomsoorten, zich aan onze waarneming onttrekken.
    Nu kent Nederland sinds een aantal decennia ook tal van migrantengroepen. Veel van deze nieuwkomers komen uit culturen waar groepsdenken centraal staat. Eenmaal in Nederland blijven veel migranten en veel nakomelingen zich identificeren met de eigen groep. En ze gedragen zich daarnaar.
    Als één groep meer overlast veroorzaakt dan gemiddeld kijken we liever de andere kant op. Naar aanleiding van het doodschoppen van een grensrechter in Almere, aanleiding voor het 'Marokkanendebat', door een aantal allochtone jongens mag blijkbaar alleen van 'voetbalgeweld', en 'ontspoorde jongeren' gesproken worden. Ik denk dat dit de werkelijkheid te kort doet. Er is wel degelijk sprake van een groepsprobleem. Mag het dan ook gezegd worden?

Degene die het tegenovergestelde beweren zijn verantwoordelijk voor alle onrust die eventueel nog zal volgen.

Na de rassenrellen in Parijs 2005 en Londen 2011, zijn er in 2013 soortgelijke rellen uitgebroken in Stockholm, Zweden. Het grote belang van deze keer, zeg maar: "Drie keer is scheepsrecht", is de Volkskrant niet ontgaan. De rellen startten in het weekeinde van 19 en 20 mei, en op een kort ANP-berichtje na heeft men het tot aan donderdag 23 mei verzwegen. En ook nu is het slechts een kantlijnbericht op de linkerpagina. Wel wordt uitgelegd waarom men het had verzwegen (de Volkskrant, 23-05-2013, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Politiekogel doodt man: rellen in Stockholm

Rellen in Stockholm hebben zich verder over de stad verspreid na drie nachten van onrust. In meer dan tien buitenwijken staken relschoppers in de nacht van dinsdag op woensdag tientallen auto's in brand. ...
    De onrust ontstond zondagavond toen in migrantenwijk Husby bewoners de straat op gingen om te protesteren tegen een politieoptreden eerder die week, waarbij een 69-jarige man om het leven kwam. ...

Zoals gezegd: de politiekogel in de kop stamde van de week ervoor. oftewel: in de kop staat een feit van een week oud. De Volkskrant geeft dus de facto toe censuur te plegen. En wel hierom:
  Experts vergelijken de rellen met de eerdere escalaties in Parijs en Londen. De oorzaak zou dezelfde zijn: een falend integratiebeleid in een land dat nog altijd het ideaal van een multi-culturele samenleving hoog houdt.

... dat men moet toegeven dat er een integratiebeleid noodzakelijk is om een "multiculturele samenleving" te doen ontstaan, oftewel: dat de achterstand van allochtone immigranten enorm is. Dit geheel in tegenstelling tot de nieuwst mode van de multiculturalisten en allochtone woordvoerders: "We moeten niet meer aan integratie doen, want dat is discriminerend". En in verlenging van een oude mode, namelijk dat alles de schuld is van de autochtonen:
  'Mensen zijn het brute optreden van de politie zat,' verklaarde Megafonen, een organisatie die zich inzet voor sociale verandering in de migrantenwijken. 'Dit is de enige manier die ze zien om dat duidelijk te maken.'

Een leugen, zoals blijkt uit het feit dat de politie niets maar dan ook helemaal niets heeft gedaan om de rellen te stoppen. Men stond slechts toe te kijken, geen arrestaties. Net als in Londen. Met de ervaring van Londen in de hand had men natuurlijk de tweede avond al met rubberen kogels moet schieten, en de derde avond met scherp.
    En er wordt ook nog steeds uitvoerig gelogen over de eigen rol:
  Het oproer heeft het debat over de gebrekkige integratie van immigranten op de spits gedreven.

Een aperte leugen omdat er geen debat is. In Nederland al helemaal niet, natuurlijk, en ook uit Zweden zie je alleen de hoogwaardigheidbekleders die de bekende dingen roepen (in de televisierubrieken): "Het zijn slechts incidenten", "Het zijn slechts kwajongens", "Het heeft niets met cultuur te maken", en "Het is onze schuld". En oh ja: "We moeten ten koste van alles voorkomen dat de rechtse partijen hiervan profiteren".
    Maar één ding kan je er wel direct uit concluderen: het "Als we niets doen komt het vanzelf goed"-kamp heeft weer zware averij opgelopen.

Even nog een bevestiging van de leugenachtigheid van die moslims met hun klachten over de politie - overigens: nu heeft de zaak wel de eerste pagina gehaald: (de Volkskrant, 24-05-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
  'Ze verbranden mijn geluk'

Tussen de bomen vol bloesem branden de resten van een bestelbus. Twee politieagenten doen een poging om de plek des onheils in de Zweedse hoofdstad Stockholm af te zetten met een lint. Ze vinden het beginnetje van de rol niet, vloeken zachtjes, bewegen schichtig. ...
    Honderden omstanders slaan het tafereel gade, sommigen zichtbaar geschrokken, anderen lachend of bellend. Een paar jongens in te grote capuchontruien lopen net iets te dicht voor de agenten langs, opzichtig in hun kruis graaiend. ...

Dit soort goor tuig moet onmiddellijk gedeporteerd worden, natuurlijk. Het zijn vijanden van de staat. En van een paar goed-willende immigranten:
  De kans dat de daders worden gepakt is klein, volgens de van oorsprong Poolse Wanda (64), 'want de politie doet niks tegen buitenlanders; ze zijn bang dat ze dan racisten zijn'.

Nee, geen moslims, natuurlijk. Daarvoor geldt dit:
  De Somalische man naast haar ...
    Verder zijn Wanda en hij het trouwens nergens over eens. 'Jullie Somaliërs zijn van alles de schuld, met jullie moskeeën, moskeeën en nog eens moskeeën', schreeuwt Wanda.

Wat ze even later nuanceert, maar dat is overbodig, natuurlijk.
    De Volkskrant doet nog een keer "stommetje spelen":.
  Rellen in Zweden. De schok is in het buitenland misschien nog wel groter dan in Zweden zelf. Oproer in de banlieues van Parijs zoals in de zomer van 2005 toen een man was omgekomen bij een politieachtervolging, dat begreep de rest van Europa wel. Ook voor de plunderende meutes in Londen, twee jaar geleden, was een verklaring: de crisis. Maar Zweden, het rijke Zweden, proeftuin van de verzorgingsstaat?

Het is jaloezie en culturele nederlaag. Op alledrie de plekken.

Omdat de overige berichten hier al staan, ook hier dan maar de analyse - dat wil zeggen: de anlayse van de redactie van de analyse (de Volkskrant, 24-05-2013, door Irene de Pous):
  Analyse | Stockholmrellen

Zweedse rellen leggen jarenlange spanningen bloot

De politie noemt de rellen in Stockholm de ergste Zweedse rellen ooit. Heeft de multiculturele samenleving gefaald?

Dit en het eerst stuk slaan we even over. Eerst de reeks leugens:
  De rellen ontstonden zondagavond in migrantenwijk Husby, toen een vreedzaam protest tegen de dood van een wijkgenoot door een politiekogel uitmondde in een vechtpartij met de ordepolitie. De nachten erna verspreidde de oproer zich naar andere buitenwijken. Niet alleen auto's werden in brand gestoken, ook een kleuterschool, politiegebouw en restaurant.

Dat 'vreedzaam' is de eerste onzin: de rellen in :Londen begonnen ook met een "vreedzaam protest".
  Een organisatie die zich inzet voor sociale verandering in de migrantenwijken, Megafonen, noemde direct na de eerste onrust de marginale positie van immigrantenjongeren en de harde opstelling van de politie als oorzaak.

Al gezien - tweede leugen
  Politici uit de oppositie gaven de schuld aan falend overheidsbeleid

Ook al gezien: de derde leugen: de overheid hoeft niets te doen voor Chinezen. het zijn de allochtone immigranten die falen, niet de overheid.
  ... experts wijzen naar de werkloosheid, die onder migranten meer dan twee keer zo hoog is als gemiddeld.

Vierde leugen: werkloosheid is nergens een reden voor rellen - behalve onder allochtone  immigranten. Voornamelijk moslims en negers.
  De premier houdt zich verre van deze analyses en blijft erbij dat het gaat om boze, stenengooiende jongeren die geloven in geweld. 'Het in brand steken van een auto is geen vorm van vrije meningsuiting, het is vandalisme', zegt hij.

Leugen vijf. Hoeven we eigenlijk niet over te hebben. Dit is doodgewoon om maar niet de immigratie-component te hoeven noemen.
  Volgens de politie ging het in eerste instantie om jeugdbendes en criminele jongeren, maar is er inmiddels een zwaan-kleef-aaneffect ontstaan en relt er een heel divers scala aan mensen.

Leugen zes. Zie de overeenkomst met Parijse en Londense gevallen: moslims en negers.
  Uit de uitspraken van de rellende jongeren ... Sommigen zeggen boos te zijn over werkloosheid, discriminatie en uitsluiting. Anderen zeggen gewoon stoer te willen doen, 'kijken wie het slechtste is'.

Nog meer leugens: het is gekwetste persoonlijke en culturele trots. Dat hebben moslims en neger gemeen: zichzelf superieur achten uitleg of detail uitleg of detail , en helemaal niet mee kunnen komen. En dan komen met dit:
  De jongeren zeggen zich opgejaagd te voelen door de politie, die als onderdeel van een strengere handhaving op illegalen de laatste maanden steeds vaker identiteitscontroles uitvoert in de buitenwijken. Als een vorm van racisme, zo ervaren de jongeren het ...

Want ze willen niets te maken hebben met gezag anders dan van de eigen groep. Blanken zijn inferieur, zeker omdat ze alleen maar controleren, en er niet op losslaan. Dat laatste zouden ze wel begrijpen. Dat is namelijk wat hun soortgenoten doen als ze de regels overtreden; er op losslaan.
    Dan de apart gehouden factor:
  Stockholm en andere Zweedse steden kenden de afgelopen jaren al eerder rellen, met brandende auto's en stenengooiende jongeren. ....

Zonder dat het in de media kwam.
  Duidelijk is in elk geval dat de rellen spanningen blootleggen die al langere tijd smeulen.

Zonder dat het in de media kwam.
  ...  nu de oproer in Stockholm de vijfde dag is ingegaan en over een tiental buitenwijken is verspreid, ...

Nadat het vier dagen lang de Volkskrant niet was ingekomen.
  In 2010 legde de racistische moorden van een schutter in Malmö

Die moorden werden en worden gepresenteerd als racistische moorden, maar op precies dezelfde gronden zijn de rellen racistische rellen. Als de rellen  veroorzaakt zijn door alles behalve cultuur en etnie, dan zijn die moorden ook veroorzaakt door alles behalve cultuur en etnie. Het was het vervolg van een vreedzaam protest (zeg: stukken in de krant), het was werkloosheid, het was vandalisme, het was stoer doen, enzovoort. En:
  In 2010 legde de racistische moorden van een schutter in Malmö onderhuidse spanningen bloot toen daardoor het integratiedebat oplaaide.

Er werd niets gezegd over onderhuidse spanning, destijds,, het ging allen maar over racisme, en er was, voor zover te zien in Nederland, absoluut geen integratiedebat - alleen maar klachten over racisme.
    Dat is dus als geheel één van de essentie bijdragen aan de rellen: het negeren van alle flagrante waarschuwingen n door de media door niet te berichten over die waarschuwingen, onder het motto: het stigmatiseert de moslims en negers, en gaat in tegen het ideaal van culturele gelijkheid.
    Nu wat waarheden:
  Wat ook de precieze oorzaak mag zijn, feit is dat het integratiedebat in Zweden nog altijd zeer ongemakkelijk wordt gevoerd,

Nog erger dan in Nederland.
  ... terwijl de problemen er wel degelijk zijn.

Nog erger dan in Nederland.
  De regering predikt nog altijd het ideaal van een gastvrije en multiculturele samenleving.

Nog erger dan in Nederland.
  In 2012 nam het land, waar inmiddels bijna een op de zes inwoners immigrant is, nog een recordaantal nieuwkomers op. Voor dit jaar worden er nog meer verwacht.

Nog erger dan in Nederland.
  Maar in de praktijk groeit de kloof tussen de immigrantenbevolking, vaak geclusterd in buitenwijken in flats uit de jaren zestig, en de oorspronkelijk Zweedse bevolking. Experts noemen het land in toenemende mate gesegregeerd.

Even erg als in Nederland.
    Kortom: het allemaal zeer begrijpelijk, en veel van het aloude en bekende: allochtone culturen passen niet in een westerse samenleving. Niets doen leidt tot ellende, en wat er gedaan moet worden is, als eerste poging: ze hard in de oren toeteren dat ze zelf de schuld zijn, en als dat niet helpt, uitzetten.

Het eerste commentaar van de Volkskrant: (de Volkskrant, 25-05-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Fokke Obbema):
  Zweedse rellen

Moet Zweden nu ook maar eens zijn ideaal van de multiculturele samenleving bij het grof vuil zetten? ...

Hoe beantwoordt je zo'n vraag? Je stelt twee vervolgvragen:: Wat zijn de feiten voor? En wat zijn de feiten tegen? Tel beide op. Het antwoord is een eenduidig: "Ja!". Kijk maar:
  De aanhoudende rellen in de voorsteden van Stockholm, waarbij vooral immigranten- jongeren zich keren tegen de politie, kunnen gemakkelijk tot die conclusie leiden.

Maar dat kan natuurlijk nooit het antwoord zijn volgens de Volkskrant. Dus wat doe je: je poneert:
  Het zou te kort door de bocht zijn.

Waarom? We komen er niet achter, Want de erop volgende zin ...:
  Nuttig is de vergelijking met de Franse banlieue-perikelen van 2005. De discussie over die veel omvangrijkere rellen voltrok zich langs dezelfde lijnen.

... bevestigt alleen het "Ja!". En dan gaat het verder met propaganda en leugens:
  Een deel van de publieke opinie ziet de daders vooral als slachtoffers van een onverschillige overheid

Leugen 1: een bijzonder klein deel van de publieke opinie, en verder alleen de elite: intellectuelen, bestuur, politiek en media. Niet de publieke opinie, maar de elite-opinie.
  ...  een onverschillige overheid die - de hoge jeugdwerkloosheid ten spijt - geen banen voor deze jongeren creëert ...

Leugen 2: De overheid creëert sinds vele decennia al geen banen meer. Die zoek je zelf, na een opleiding.
  ... een onverschillige overheid ... niet op hun verdere integratie aandringt. 

Leugen 3: dat mocht helemaal niet van de politiek-correcten en multiculturalisten, met name die in de media. Want dat is assimilatie.
  Overgelaten aan hun lot in Bijlmer-achtige flats ...

Leugen 4: net als de rest van Nederland overgelaten is aan hun lot. Al dan niet in flats.
  ... kunnen zij rekenen op hard politieoptreden - geen wonder dat er rellen uitbreken.

Leugen 5: omdat ze zich overgeven aan overlast en criminaliteit, krijgen ze aandacht van de politie. Dat politieoptreden is veel te soft. Zowel in Engeland na drie dagen als in Stockholm na één dag had moeten worden geschoten  Wat ze willen is "criminaliteit zonder politieoptreden".
    Dan volgt er een juiste opmerking:
  De les is dat geen enkel Europees land een soepel werkend integratiemodel heeft.

Niet gevolgd door de vanzelfsprekende conclusie: "En omdat al die landen in eigen cultuur en aanpak van de allochtone immigranten verschillen, maar de allochtone immigranten zelf niet, zit dus in die allochtone immigranten het probleem".
    En daarna weer snel terug naar de hypocrisie en leugens:
  Zweden hoeft niet op dat van Frankrijk over te stappen, maar is vooral gebaat bij een open debat over de zwakke kanten van de eigen benadering.

Een gore hypocriete leugen: zelfs in Nederland is vele tientallen jaren het debat gecensureerd door met name de media, en zelfs in Nederland mag nu nu nog steeds niet zeggen waar het probleem ligt: de achterlijke cultuur en de achterlijke religie van de allochtonen. En zonder benoemen van het werkelijke probleem komt er geen enkele werkende oplossing.
  Alleen dan valt de lofwaardige, open Zweedse houding tegenover immigranten vol te houden.

Hoezo, kop in het zand. Dat lovenswaardige model is net van gebleken niet te werken. Wat is daar lovenswaardig aan? Oh ja: het gaat uit van gelijkheid. En verder is het dan natuurlijk de schuld van de autochtonen:
  Niet alleen dient de overheid actiever te worden om deze groep jongeren aan een adequate opleiding te helpen ...

En het artikel wordt besloten met diepe hypocrisie:
  ...  ook moet worden afgerekend met een overmaat aan politieke correctheid, waardoor zij tegenover hun rechten te weinig plichten hebben ervaren.

Waarvan het bovenstaande namelijk weer een archetypisch voorbeeld is. Er is namelijk geen enkele plicht genoemd. Geen enkele.
    Maar dat kan ook niet. Je kan kan mensen niet verplichten om te leren. Dat moeten ze zelf doen.

En gaat dat gebeuren? Hier zijn de aanwijzingen daarvoor (de Volkskrant, 23-05-2013, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Politiekogel doodt man: rellen in Stockholm

Rellen in Stockholm hebben zich verder over de stad verspreid na drie nachten van onrust. In meer dan tien buitenwijken staken relschoppers in de nacht van dinsdag op woensdag tientallen auto's in brand. Het oproer heeft het debat over de gebrekkige integratie van immigranten op de spits gedreven.    ...
    Zondag raakte de ordepolitie slaags met demonstrerende jongeren. In de nachten erop ontstonden ook rellen in andere buitenwijken waar veel immigranten wonen. 'Mensen zijn het brute optreden van de politie zat,' verklaarde Megafonen, een organisatie die zich inzet voor sociale verandering in de migrantenwijken. ...

Gore leugen nummer 1. De rellen konden plaatsvinden en zich verspreiden door het veel te softe optreden van de politie. met de ervaringen van Londen 2011 achter de rug, hadden ze de tweede nacht al met rubberkogels moten schieten, en de derde nacht met scherp. Maar er werden zelfs geen arrestaties verricht.
    De tweede, even archetypische, leugen (de Volkskrant, 27-05-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
  In naam van God helpen in Husby

... staan op het pleintje voor het metrostation van Husby rond middernacht vijftien jonge mensen met dezelfde woestijnkleurige windjacks, tot boven dichtgeritst tegen de avondwind. Ze zijn van integratieorganisatie 'Lugna Gatan' ...
    'Ik weet niet of de regering iets verkeerd doet' , zegt Malin (21) van Lugna Gatan. 'Maar ik begrijp de jongeren wel. Als je een baan zoekt en je zegt dat je uit Husby komt, kun je het meteen vergeten.' ...

Een gore leugen. Want het gaat hier dus over discriminatie. En stel dat de Zweden echt zouden discrimineren. Dan gebeurt dat al bij fase één: het lezen van de naam. En is dat toevallig gemist, bij fase twee: het zien van het gezicht. En dan pas komt eventueel de vraag naar "Waar kom je vandaan?" aan de orde.
    Twee kwaadwillende gore leugens. Aanwijzing twee:
  De aanhoudende aanwezigheid van relschoppers in de Stockholmse voorsteden, heeft een tegenmacht in het leven geroepen: een leger van vrijwillige hulpverleners. ...
    Zo staan op het pleintje voor het metrostation van Husby rond middernacht vijftien jonge mensen met dezelfde woestijnkleurige windjacks, tot boven dichtgeritst tegen de avondwind. Ze zijn van integratieorganisatie 'Lugna Gatan', wat - toepasselijk - 'rustige straat' betekent. Ook ijsberen er zwijgzame mannen met baarden in gele hesjes: hulpverleners van de moskee. Zweedse kranten meldden dat er alleen al in Husby elke avond honderd ouders en oudere broers de straat opgaan om de jongeren te kalmeren.
    Het doel van de hulpverleners is eensgezind: een einde aan de rellen op een vreedzame manier. Gevraagd naar de oorzaak van de rellen en een eventueel verband met het ruimhartige Zweedse immigratiebeleid en de vermeende politieke correctheid van de regering, gaan de gezichten op strak en zijn de antwoorden summier.

Oorzaak:
  Ik weet niet of de regering iets verkeerd doet' , zegt Malin (21) van Lugna Gatan. 'Maar ik begrijp de jongeren wel. Als je een baan zoekt en je zegt dat je uit Husby komt, kun je het meteen vergeten.' Haar collega Noilia (23) vult aan: 'De regering heeft het ziekenhuis hier in de buurt geprivatiseerd, met het gevolg dat veel mensen de behandelingen niet meer kunnen betalen. Ze zijn boos op 'Het Systeem'.'
    Ook Mohammed (53) vindt dat 'Het Systeem' niet deugt. Maar wiens schuld dat is, nee, daar wil hij geen uitspraken over doen. ... 'Er is iets mis in de verhouding tussen overheid, school, ouders en kinderen. Maar hoe precies? Vraag het mij niet.    ...

De moslims voelen zich gediscrimineerd en zijn wrokkig. Moslims zijn tenslotte superieure mensen uitleg of detail , en dus moet hun achterstand wel te wijten zijn aan de anderen. De blanken. 'Het systeem'. Maar omdat het niet echt aan het systeem ligt, kunnen ze het dus niet aanwijzen.
    Maar waar hun echte loyaliteit ligt, wordt wel duidelijk:
  '... De regering moet in elk geval niet de deur dicht doen, zoals in Denemarken.'

Bij hun soortgenoten - al dan niet in het buitenland.
    Er zijn dus twee aanwijzingen om te kunne  bepalen of de allochtone immigranten het zelg gaan leren: ze liegen over alles aangaande de interactie met de autochtone bevolking, en ze koesteren gevoelens van afkeer en vijandschap. Tel deze twee aanwijzingen bij elkaar op, en het antwoord op de vraag: "Gaan ze uit zichzelf leren?" luidt "hoogstwaarschijnlijk niet". En het waarom is op deze website al geformuleerd, maar wie de basisoorzaken ervan uit allochtone mond wil horen, luister naar dit fragment uit Nieuwsuur uitleg of detail (24-05-2013, na 19:30 min.). Parafraserend: "De eerste generatie vergelijkt met de achterstanden waar ze vandaan komt en is tevreden, de tweede generatie vergelijkt met de autochtonen en verneemt van de autochtone elite de gelijkheids-ideologie en is dus ontevreden". Afgekort op deze website: de tweede generatie beseft de culturele nederlaag  .
    Iets dat ook de hulpverlenende latino-immigranten geobserveerd hebben:
  Ook de Carolina's, hun lippen felroze en donkerrood stiftend in het waterige zonnetje, spreken zich niet graag uit over het politieke aspect van rellen. ...
    Een derde missionaris, de Argentijnse Maybeth (31), wil wel iets zeggen. 'Deze regering heeft jongeren teveel vrijheid, subsidies en faciliteiten gegeven. Ze doen maar. Nu moet de overheid zorgen dat de ouders weer macht krijgen, dat het evenwicht hersteld wordt.'

Maar dat laatste gaat er dus voorlopig niet van komen, want ook de overheid is volkomen bevangen door de gelijkheidsideologie.   

En meteen daarna kwamen er harde cijfers vrij over de loyaliteit van de allochtonen. Eerst het standaard-artikel van de Volkskrant als zoiets gebeurt: het bagatelliseren (de Volkskrant, 28-05-2013, van verslaggeefster Sofie van Lommel):
  Reportage | Naar Syrië

'Geen enkele Nederlander heeft daar iets te zoeken'

Hebben moslims meer begrip voor jongens die naar Syrië willen? Op het Javaplein ligt het anders.

Dit gaat dus over de jihadi's: in Nederland woonachtige moslimjongeren die naar Syrië trekken om daar te vechten aan de kant van de soennitische terroristen. En de Volkskrant is naar de buurt getrokken om te laten zien hoe genuanceerd moslims daar over denken:
  Semih Benli (20) is een rustige jongen van Turkse origine. ...
   Hij noemt jongens die naar Syrië trekken 'slecht geïnformeerd. Ze denken dat ze strijden voor religie en dat de islam hun strijd rechtvaardigt. ...
    Enig begrip is er bij Sil Bijlsma (27), ook geboren en getogen in deze kleurrijke wijk. 'Ik kan mij voorstellen dat die jongens idealen missen en vatbaar zijn voor radicale ideëen, omdat ze hun plek hier niet vinden.' De samenleving verhardt, stelt Sil vast. 'Het kan best dat wij meer voor hen kunnen doen.'

En de andere kant van de medaille:
  Kahlid Zahi (31) is strenger voor de groep die hij 'een kleine, maar gevaarlijke minderheid' noemt. 'We hebben na de moord op Theo van Gogh gezien hoe één persoon ervoor kan zorgen dat Nederlanders alle moslims met andere ogen bekijken.'
    'Deze jongens worden gedreven door emoties', zegt hij. 'Ze kennen geen Arabisch en nemen alles blindelings aan van schimmige figuren met politieke agenda's. Ze zijn psychisch zwak, mogelijk mishandeld of verkracht. Ze weten hoe ze een bom moeten maken en hebben een afkeer van het westen.'

Maar denk niet dat Khalid tot deze conclusie komt op grond van overwegingen van de Nederlandse soort:
  Khalid groet niet met een handdruk, maar met een handpalm op zijn borst. In zijn rechterhand een halfverorberd broodje, met zijn linker strijkt hij door zijn pluizige baard. 'Niet elke Nederlander ziet mij als Nederlander', zegt hij. 'Maar ik geloof dat ik hier kan leven, en dat hoeft niet op een westerse manier.'

Bijna nog minder geruststellend.
    Maar goed: dit zijn dus de resultaten als je het als journalist gaat vragen: gematigdheid. Dan komt hier het formele onderzoek, naar aanleiding waarvan de Volkskrant ging rondvragen (de Volkskrant, 28-05-2013, van verslaggeefster Janny Groen):
  Vechten in Syrië | Kloof moslims en niet-moslims

Moslim begrijpt de Syrië-ganger


Bijna driekwart van de Nederlandse moslims vindt het prima dat Nederlanders naar Syrië vertrekken om mee te strijden tegen het regime van Assad. Die jongens doen wat de Verenigde Naties nalaten: actief steun verlenen aan de opstandelingen, vinden zij.
    Door een overgrote meerderheid (73 procent) van de moslims worden de Syrië-gangers zelfs gezien als helden. Autochtone Nederlanders zijn het met deze visie absoluut niet eens. 70 procent kan zich niet vinden in dergelijk heldendom.
    Dit blijkt uit een onderzoek dat Motivaction in opdracht van het NCRV-televisieprogramma Altijd Wat heeft uitgevoerd. Motivaction heeft alleen de grootste en het meest bij het conflict betrokken groepen moslims, Marokkaanse en Turkse Nederlanders, gepeild - dus geen islamitische Surinamers of Indonesiërs. Om een zuivere vergelijking te kunnen maken, zijn autochtone bekeerlingen uit de representatieve steekproef gefilterd.    ...

En hoe vertaalt zich dat met betrekking tot praktische punten:
  De meeste moslims vinden dat potentiële Syrië-gangers geen strobreed in de weg moet worden gelegd. Zij willen niet dat ze preventief worden opgepakt en vervolgd. Bij terugkeer moeten de strijders weer worden opgenomen in de Nederlandse samenleving. Hun Nederlandse nationaliteit mag niet worden afgepakt.

Helemaal consistent dus met het algemene beeld. Wat bijna lijnrecht staat tegenover de Nederlandse opvattingen:
  De meerderheid van de moslims ziet de Syrië-gangers ook niet als jihadi's, maar eerder als strijders voor gerechtigheid. ... Toch beschouwen autochtonen terugkerende strijders vaker als potentiële terroristen, van wie het Nederlandse paspoort moet worden ingenomen.    ...
    De moslims (81 procent) zijn ook veel meer bereid dan autochtonen (20 procent) om hun portemonnee te trekken voor Syrische vluchtelingen. Ook op het punt van wapenleveranties aan de rebellen gaapt een kloof tussen autochtonen en moslims. Bijna de helft (49 procent) van de moslims is daar voorstander van, tegen 6 procent van de autochtonen.

Dit zijn voor enquêtes al sterke contrasten. Maar daar komt nog iets bij. Als je het als journalist gaat vragen, is iets van zeg tweederde van de moslims gematigd over deze zaak, zoals we gezien hebben. Doe je een formeel onderzoek, dat wil zeggen: men hoeft slechts op knopjes te drukken en er is geen waarnemend oog van Nederlanders, dat is de uitkomst ineens sterk anders. Maar ook is het natuurlijk zo dat nog steeds een flink deel van de ondervraagden sociaal-wenselijk antwoordt, net als in alle enquêtes. Dus je moet zonder meer de in de analyse van enquêtes al genoemde regels uitleg of detail toepassen op een ruime manier: je moet het sociaal-wenselijke antwoord ongeveer halveren. En sociaal-wenselijk is in dit geval dus het gematigde, "Laten we de Nederlanders niet al te zeer voor het hoofd stoten" antwoord. Dus halveer die kleine 30 procent steun voor het gematigde standpunt, het Nederlandse standpunt, en je komt erop dat moslims voor in de buurt van de 90 procent voor de eigen islamitische harde lijn kiezen. Ze zijn absoluut en op geen enkele wijze loyaal aan Nederland. Op hoogstens een kleien tot zeer kleine groep na, die vrijwel zeker onder de 10 procent ligt.
    Een zeer harde aanwijzing voor de stelling dat het van zichzelf nooit en te nimmer goed zal komen, althans: niet voordat de negatieve gevolgen van wat zelfs door de Volkskrant een "kloof" wordt genoemd, allang hun bestek hebben gekregen.

De grote stroom is dus nog steeds die van de mooie grote regenboog vol kleurige diversiteit met aan het einde de pot met goud. Maar onder de aanhoudende druk van "incidenten" begint er toch aarzelend wat tegengeluid te komen uit de oligarchie. Hier de twee tot nu toe detecteerde exemplaren, de eerste van politiek redacteur en commentator van de Volkskrant Martin Sommer, die wel eens meer de regels overtreedt (hij is ook niet volstrekt eurofiel) (de Volkskrant, 25-05-2013, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant):
  Religie verdwijnt echt niet

Over islam en democratie is iets te bespreken, maar we laten het liggen voor Wilders.


Tussentitel: Nog nooit een SGP'er met een bebloed slagersmes gezien

Naar Arnhem voor een achterhoedegevecht. In Café de Kroeg kruisen twee jonge heren de degens over het zogenoemde christenpesten. Die term wordt in orthodoxe SGP-kring gehanteerd voor een rijtje politieke besluiten dat op de rol staat. Ewout Klei, een van de twee, spreekt van theocratische restjes opruimen. ...
    De tweede jongeman heet Remco van Mulligen. Hij doorliep een omgekeerde carrière, komt uit een SP-nest, werd christen, daarna katholiek en belandde via de gereformeerde studentenvereniging bij de ChristenUnie. ...
    In Café de Kroeg overheerst een hihi-atmosfeer. Een vraag. Je hebt er toch die tegen de evolutieleer zijn en denken dat dinosaurussen tegelijk met mensen rondliepen? ...
    ... Vorig jaar liepen de gemoederen in de Kamer hoog op in het debat over de rituele slacht. Dat had alles te maken met de opkomst van de islam, maar alleen de PVV was daar duidelijk over. De anderen hadden allemaal plotseling meededogen met het arme dier, ook ten koste van de joden die al vierhonderd jaar probleemloos hebben kunnen slachten. Ook de christelijke partijen voelden de verkilling tegenover hun rituele rariteiten.
    Maar die islamitische olifant in de kamer wordt ook in Café de Kroeg niet genoemd. Een week geleden stond in Trouw een groot artikel over de sharia-driehoek in de Haagse Schilderswijk. Daar worden niet-moslims getreiterd en geïntimideerd. Het was een degelijk stuk, de journalist had er twee maanden rondgelopen. Dinsdag ging Geert Wilders er demonstratief naar toe en meteen ging de discussie over Wilders, omdat hij niemand had aangesproken. ...

Het stuk ter reactie in de Volkskrant. De ware Wilders-obsesseerden (overigens is dat natuurlijk ter afleiding, zie verder):
  En donderdag mocht PvdA-senator Adri Duivesteijn op de voorpagina van Trouw een goedmakertje plegen met zijn standpunt dat 'zijn' Schilderswijk weer werd gestigmatiseerd.
    De islam was pijlsnel uit het zicht verdwenen. Wat je ook wel hoorde of las: op de Veluwe bij de SGP of bij de orthodoxe joden in New York is het precies hetzelfde als in die sharia-driehoek. Altijd weer die rare gelijkstelling. Wordt het er daardoor in de Schilderswijk beter op? Om het bruut te zeggen, ik heb nog nooit iemand met een bebloed slagersmes zien staan die zich op het beginselprogramma van de SGP beriep. Na de moord in Londen zei premier Cameron meteen dat er met de islam niks mis is. Om bestuurlijke redenen begrijpelijk, hij moet de boel bij elkaar houden.

Kijk, zo werkt het dus nog steeds. Meteen afzwakken, bagatelliseren, goedmaken ...
  ... Maar het houdt tegelijk wel tegen dat er eerlijk en open over de islam wordt gesproken.
    We hadden een vrolijke avond met de D66-jongeren in Arnhem. ... Maar in multicultureel Nederland ligt de vraag vierkant op tafel: op welke grondslag willen we de samenleving moreel en geestelijk ordenen?
    Niet alleen die kaarsjes voor Ruben en Julian zijn heel christelijk, de liberale democratie is dat ook. Rechten voor het individu, vrijheid van geweten, zo nodig tegen de hele groep in, het is de vrucht van het christendom. ...

Onzin. Het is de vrucht van het seculiere rationele denken, maar het christelijke denken bleek, door haar ten opzichte van islam en judaïsme redelijke gematigdheid, niet in staat dit tegen te houden. Maar de rest klopt wel weer:
  ... Wat dat aangaat is die sharia-driehoek inderdaad wezenlijk anders dan Staphorst. In het groot: na de Arabische Lente is er niet veel vrolijks te melden, zeker niet wat betreft de tolerantie tegenover christelijke minderheden. Over de islam en democratie is iets fundamenteels te bespreken, maar de grote partijen vinden het eng en laten het zo liggen voor Wilders. Maar gelachen dat we hebben om die refo's met hun lange rokken!

Precies. Het belachelijk maken van de christenen gaat nog steeds door uitleg of detail . En in de richting van de islam tref je van dezelfde lui niets anders dan lafbekkerij. Vandaar ook dan men het in de Volkskrant weer over Wilders had ...

De tweede ietwat minder politiek-correcte kwam met en aanvulling na het weekeinde (de Volkskrant, 27-05-2013, column door René Cuperus, cultuurhistoricus):
  De integratiedebat-moeheid voorbij

Tussentitel: De crisis heeft culturele identiteitsvraagstukken verdrongen

Het liefst zouden we het allemaal vrolijk op zijn beloop laten. Hopen dat het allemaal wel goed komt. Dat de hele wereld een soort Multicultureel Disneyland wordt. Hoe diverser, hoe beter. Eén grote regenboog-samenleving, waar cultureel verschil geen last of conflictbron is, maar wordt weggedacht of juist toegelachen. Hoezo integratie?
    Een beetje zoals De Groene Amsterdammer ons deze maand wilde doen geloven. 'Superdivers!', schreeuwde de cover. In 2025 zullen de 'witte' Nederlanders een van de vele etnische minderheden zijn. Nou en? Wat maakt het uit? We worden een happy-go-lucky superdiverse samenleving. Spannend, toch?    ...

Wat we al schreven: de gouden pot aan het einde van de regenboog - meer over dit artikel hier uitleg of detail .
  Tegelijk blijft de naïviteit rondgieren en haar slachtoffers maken. Zie de rellen in Stockholm. Zie de opwinding over de Haagse 'sharia-driehoek'. Zie de geschoktheid over home-grown radicaal-islamitische strijders in Syrië en Londen.
    Een maand of wat geleden was ik in Zweden. Op een conferentie over immigratie en integratie. Niet ver buiten Stockholm. Eerst hield een Zweedse hoogleraar een verhaal over migratie in het Stenen Tijdperk, toen jagers-verzamelaars op zoek gingen naar landbouwgrond. Daarna was het de beurt aan een hoogleraar Middeleeuwen, die vertelde over de tijd van de Grote Volksverhuizingen. Migratie, het was van alle tijden. Eigenlijk nauwelijks de moeite waard om bij stil te staan, zo luidde de boodschap van dit verkrampte gezelschap Zweedse academici. Denen en Nederlanders vonden ze maar een vulgair zooitje. Die spraken zo bot over migratie en integratie. Deze Zweden leefden geheel en al in het pre-Fortuyn tijdperk der politieke correctheid.

In Nederland is de sociaal-democratie al dicht bij het krankzinnige, maar in Zweden zijn ze helemaal van de pot gerukt. In meerdere opzichten - zie ook de man-vrouw-ideologie uitleg of detail .
  Leedvermaak is te veel gezegd, maar enig told-you-so-gevoel kan ik niet onderdrukken als ik nu naar de Parijse banlieue-rellen in Stockholm kijk. De flatwijken van Olof Palme zijn naargeestige getto's geworden, de Zweedse verzorgingsstaat een broedplaats van ongelijkheid, segregatie en intolerantie. Migratie en integratie gaan niet vanzelf goed.
    Nederland lijdt dan ook ten onrechte aan 'integratiedebat-moeheid'. Sinds Fortuyn en Van Gogh heeft Nederland een ongekend heftig debat gevoerd over de drie I's van immigratie, integratie en islam. Dat debat is, nu de kampen zijn moegestreden, in rustiger vaarwater terecht gekomen. De sociaal-economische crisis heeft culturele identiteitsvraagstukken verdrongen. Zelfs Geert Wilders is van islam-bashing op Europa-demonisering overgegaan.
    Toch is het de vraag of we ons deze pauzestand in het integratiedebat kunnen veroorloven. Wie niet over integratie wil of durft te praten - en denkt dat de wereld achteloos en probleemloos 'superdivers' wordt - riskeert twee alternatieve scenario's. We worden ooit wakker in een samenleving die gekenmerkt wordt door vergaande segregatie en ongelijkheid op zijn Amerikaans. Of we krijgen te maken met een radicaal-xenofobe terugslag, inclusief een onbeheersbare assimilatiedruk op migranten.

Dat laatste, onbeheersbare assimilatiedruk, is de minste van de zorgen in dat scenario. De bijkomende verschijnselen zijn namelijk hoogstwaarschijnlijk opstand en geweld.
  Deze stelling wordt betrokken door David Goodhart, de 'Britse Paul Scheffer' die onlangs in Nederland op bezoek was (in Buitenhof en De Balie) om zijn boek The British Dream - Successes and Failures of Post-war Immigration onder de aandacht te brengen.
    Goodhart, zelf een progressief liberaal uit Londen, zegt dat hij met terugwerkende kracht heeft moeten erkennen dat de publieke opinie het bij het juiste eind had. Engeland heeft in korte tijd veel te veel migratie gehad.

Niet alleen die van de publieke opinie, maar ook die van de wetenschappelijke sociologie   .
  Die heeft met name voor de onderkant van de samenleving rampzalig uitgepakt. Anders dan die Zweedse hoogleraren, laat Goodhart zien dat het Verenigd Koninkrijk in de laatste 15 jaar meer migratie heeft gekend dan in de gehele periode 1066-1950. Met name linkse partijen wijst hij op de progressieve dilemma's van migratie. Een solidaire verzorgingsstaat en diversiteit gaan niet als vanzelf goed samen, net zomin als een open, tolerant, westers maatschappijmodel elke superdiversiteit kan absorberen.

Populair te verwoorden als "De allochtone immigratie is als het vermengen van vla met stront, en dat gaat niet vanzelf lekker smaken".
  Wie een sharia-driehoek en 'Zweedse' rellen wil tegengaan, kan niet om een dwingend en verplichtend integratiedebat heen. Voor migranten én de gastsamenleving.

Kijk, en in die laatste drie woorden zit de reden dat opstand en geweld zo waarschijnlijk is. Want die immigranten zitten hier vrijwillig. Weet iedereen. Dus de gastheerbevolking heeft geen enkele verplichting. Weet iedereen die niet multiculturalistisch is - dat wil zeggen: iedereen behalve de elite. Dus denkt de rest van Nederland, de minstens tweederde meerderheid, in de woorden van Hans Teeuwen in zijn de debat met de Meiden van Halal uitleg of detail , die ook die term "moeten" als religieuze dwingelanden natuurlijk ook in de mond namen: "IK MÓÉT HELEMAAL NIKS!!!"
    En omdat de gewone Nederlanders tot in diep van binnen voelen dat ze helemaal nergens toe verplicht zijn, en toch op één of andere manier tot dingen ten gunste van de allochtone immigranten verplicht gaan worden, bijvoorbeeld samen op dezelfde school gaan ten koste van de eigen kinderen, is opstand en geweld beslist een zeer reële mogelijkheid. Waar René Cuperus het dus nog even niet over wil hebben.
    Maar hij beseft wel de urgentie van het proces op zich:
  Wie integratie veronachtzaamt of bagatelliseert, en denkt dat alles lekker superdivers wordt, speelt met de toekomst van de open, democratische verzorgingssamenleving.

Maar dat zal er wel niet van komen.
    Dat het er in ieder geval voorlopig niet van zal komen, volgt uit het feit dat het zo ver heeft kunnen komen, want dit is een proces over vele decennia. De belangrijkste twee krachten in dat decennialange proces zijn de multiculturalisten, de ideologen van culturele gelijkheid, en de al aanwezige immigranten. De reacties van de eersten hebben we al gezien: het bekende wegkijken, bagatelliseren en wegkijken.
    De reacties van de tweede groep, de al aanwezige immigranten, zijn nog treffender. De allochtone immigranten hieronder hebben een vrijwel identieke boodschap als hier boven al is vernomen uit Zweden: afkeer, vijandschap en haat. En natuurlijk is alles de schuld van de autochtonen. Maar deze groep heeft een zeer beperkt bereik: fysiek in dat ze beperkt zijn tot eigen websites en de haatzaai-site Joop.nl, en af en toe een artikel in de reguliere media, die, indien er de mogelijkheid tot reacties bestaat, tegenwoordig vrijwel universele afkeer terug van de autochtone reageerders oproepen.
   De subgroep van de groep al aanwezige immigranten die wel toegang heeft tot de reguliere media en bovendien ook nog een sterke invloed is die van de Joodse immigranten. Want de artikelen van Martin Sommer en René Cuperus, gepubliceerd op de opiniepagina's ergens aan het eind van het nieuwskatern van de Volkskrant, waren respectievelijk twee en één publicatiedagen oud, of de reacties vanuit de hoek van Joodse immigranten verschenen al op pagina 1 en 2. De kleine intro-column op de voorpagina, en de hoofdcolumn op pagina 2. Gevuld door columnisten Arnon Grunberg uitleg of detail en Bert Wagendorp uitleg of detail , beide hebbende een Joodse culturele achtergrond, en beide hebbende al uitvoerig blijk gegeven van de bijbehorende multiculturalistische en migratiefundamentalistische opvattingen (zie de links).
     De opinies van Sommer en Cuperus waren ze het dus totaal niet mee eens. Die laatste twee gaan namelijk uit van of komen op voor, al dan niet bewust, Nederlandse belangen - en daar waar die belangen conflicteren met die van immigranten, voor de Nederlandse belangen zelfs boven die van de immigranten. En dat is dus iets dat helemaal niet kan, in Joodse ogen. De Joodse cultuur heeft namelijk een  zeer sterk nomadistisch  karakter. Waarbij "nomadistisch" dus in contrast gezien moet worden met "residentieel"  - twee cultuuraspecten met volkomen conflicterende belangen  . En dus met vele bijkomende conflicterende culturele aspecten. Iets waarvan beide columnisten dus al uitvoerig blijk van hebben gegeven, net als overige vertegenwoordigers van hun cultuur die de media halen: ze vertonen een diep afkeer van alles dat ruikt naar de Nederlandse identiteit en nationaliteit uitleg of detail .

De taal van de reacties van de nomadische columnisten is bijpassend - en kenmerkend voor hun cultuur. En omdat het conflict in culturele aspecten hier essentieel is, wordt die kenmerkende taal van de nomadisten ook expliciet bij de analyse van hun reacties betrokken, net als overige relevante kenmerkende aspecten van hun cultuur (de Volkskrant, 28-05-2013, column door Arnon Grunberg):
  Islamitische olifant

Staat er een islamitische olifant in de kamer waarover wij maar niet wensen te spreken? Zaterdag in de Volkskrant meende Martin Sommer van wel. In zijn stuk suggereerde Sommer dat er een verband bestaat tussen de islam en het geweld. Dat vraagt om enige nuancering.
    De grote slachtpartijen van de vorige eeuw werden uitgevoerd in naam van seculiere ideologieën. ...

Ook tijdens discussies op het Volkskrant-weblog kwam deze stupiditeit eindeloos veel voorbij. De weerlegging van de redactie: "En Djenghis Kahn was nog veel verschrikkelijker". Oftewel: de zaken hebben niets met elkaar te maken (de denkfout: Het gaat om het heden, en de huidige krachten die daar spelen).
  De guerrillabewegingen in Zuid-Amerika waren seculier, de zelfmoordaanslagen van de Tamiltijgers tijdens de bloedige burgeroorlog op Sri Lanka hadden evenmin iets met de islam te maken. En het is goed eraan te herinneren dat de seculiere religie van het Westen, veiligheid, ook enige slachtoffers maakt.

Ook herhaalde stupiditeiten lijken voor sommige mensen altijd iets van glans te krijgen. De bekende retorische truc van herhaling  .
    Maar Grunberg kent nog een variant:
   Wat integratie betreft: men houdt zich aan de wet, basta.

Ook al eindeloos herhaald. Net als de weerlegging: cultuur gaat niet over de wet, maar over de regels.
   En daarna komen de eigen regels van Grunberg:
  Integratie moet een natuurlijk proces blijven. Oftewel, men aanvaardt de ander als wezenlijk anders, of niet.

Oftewel: je moet alles accepteren. Althans, waarvan Grunberg vindt dat je het moet accepteren. Zelf accepteert hij eindeloos veel niet - gesloten grenzen en al dat soort zaken. Daarover gaat hij dan op zijn minst cynisch lopen zeiken en zieken.
    Maar één ding ziet hij wel goed:
  In het laatste geval zal men vroeg of laat moeten teruggrijpen op het beproefde recept van de etnische zuivering.

Dat is namelijk wat de moslims doen met hun minderheden, zoals de christenen, die ze niet accepteren.
    De kern van het betoog van Grunberg: integratie is uit den boze. De immigranten moeten hun eigen cultuur kunnen behouden, ook al betekent dat dat ze je ze eindeloos moet onderhouden, of ze je steden platbranden. Een gedachtengoed dat volkomen gestoord is natuurlijk. Maar waarvoor één argument op de achtergrond is aan te voeren: het behoud van de eigen cultuur ten koste van alles en iedereen is de kern van de Joodse, nomadistische cultuur. Dan is de houding van Grunberg ineens volkomen begrijpelijk.

En ook die van de volgende auteur, die op pagina 2. Bert Wagendorp zit nog sterker in zijn retorische gaven als Grunberg, één van Joodse culturele sterktes. We gaan daarom meteen in de culturele tegenaanval (de Volkskrant, 28-05-2013, column door Bert Wagendorp):
  Islamdebat

In het nieuwskatern van de Volkskrant van gisteren stonden acht stukken die op de een of andere manier hadden te maken met de islam. ...

Ook voor Bert Wagendorp geldt: er is geen enkele verdere band denkbaar met de islam, behalve deze twee: het zijn migranten of nakomelingen van migranten, of het is op basis van een gedeelde semitische afkomst (Arabieren zijn net als Joden semieten).
    En hij volgt na deze introductie meteen met een specimen van zijn retorische gaven. Die dus allemaal in dienst staan van de aanval op Nederland en zijn cultuur
  En dan hadden we nóg geluk dat Arjen Robben zaterdagavond de winnende goal maakte voor Bayern en niet Franck Ribéry, want die heet sinds zijn bekering eigenlijk Bilal Yusuf Mohamed en gaf zijn zoon de naam Seif al-Islam - Zwaard van de Islam.

Dit soort gore praatjes, dus. En deze:   
  De islamstukken gingen respectievelijk over haatincidenten na de moord op Lee Rigby

Wagendorp neemt natuurlijk deze smerigheid over: wat anti-islamincidenten na de gruwelijke moord bedreven door moslims worden haat-incidenten genomen, en de gruwelijk moord wordt door de moslims die kwalificatie onthouden. Ook Bert Wagendorp's sympathie ligt bij de moslims-hakmesmoordenaars en hun groepsgenoten in plaats van bij het westerse slachtoffer en zijn groepsgenoten.
    Maar voor zijn doen was er dit keer redelijk veel inhoud:
  ... over de aanslag op een soldaat in Parijs die volgens president Hollande geen verband hield met die Britse zaak, over het dringende verzoek van een afgevaardigde van het Vrije Syrische Leger aan jonge Nederlandse moslims om niet naar Syrië te komen, over YouTube en Facebook als podia van de media-jihad, over de strijd tussen soennieten en sjiieten in Tripoli, over Obama die de terreurdreiging zou onderschatten, over de strijd van het Franse leger in Mali en Niger tegen moslimextremisten en ten slotte over de Zweedse wijk Husby - zeg maar gerust de Schilderswijk van Stockholm.    ...
    Die moslimhausse begon al met de jonge jihadi en de snelkookpanaanslag in Boston. Daarna volgden de moord in Londen en de rellen in de föroter van Stockholm. Even dreigden we hier de aansluiting te gaan missen ...

Knap hè, zo'n wending. Wagendorp is expert.
  ... ware het niet dat dagblad Trouw ontdekte dat in een 'vergeten driehoek' van vijf straatjes in de Haagse Schilderswijk een kalifaat bleek te zijn gevestigd waar allang de sharia-wetgeving is ingevoerd.

Hier gaat het om het woordje 'allang'. Geniale vondst. Dit is de truc van het hellende vlak in één woord  .
  Over die kwestie werd vorige week in het programma Dit is de Dag van de EO de laatste Nederlandse inwoner van 'de sharia driehoek' ondervraagd. Het beviel hem er prima en er was hem noch van sharia noch van kalifaat iets bekend. Dit tot hoorbare teleurstelling van de interviewers.

En dit is ook een klassieker die Wagendorp er naadloos weet in te weven - dit is de stroman  , het iemand standpunten toedichten die hij niet heeft. Maar alweer meesterlijk uitgevoerd. Van deze is hij een fan - we hebben ze maar genummerd:
  De jihad van een paar jongeren naar Syrië, de incidenten in Londen en Boston, de rellen in Husby en de ontdekking van 'Driehoek van het Zwaard' in Den Haag werden in sommige kringen met een gevoel van heimelijke vreugde [1, red.] begroet. Er werd gretig [2, red.] op ingesprongen -
    Je proefde de opluchting [3, red.] van de man die in de stralende zon al weken slecht weer voorspelt en eindelijk een wolkje aan de hemel ziet verschijnen. Had-ie het niet gezegd? [4, red.]
    Op het nieuwsblog Dagelijkse Standaard haalde de conservatieve denker Bart Jan Spruyt afgelopen vrijdag blij [5, red.] Enoch Powell aan ...
    Bij elke Britse rassenrel wordt Powell verwachtingsvol [6, red.] geciteerd ...
    'De integratiedebat-moeheid voorbij', luidde gisteren de kop boven de wekelijkse opiniebijdrage van de gewaardeerde René Cuperus, het negende islamstuk. Er sprak een diep verlangen [7, red.] uit naar debat - het debat, het duizenddingendoekje van de Nederlandse intellectueel.

En nog een paar hellend vlakjes -  het alles naar zwart-wit trekken is een dominant kenmerk van de Joodse cultuur, veroorzaakt door hun absolute godheid:
  Op het nieuwsblog Dagelijkse Standaard haalde de conservatieve denker Bart Jan Spruyt afgelopen vrijdag blij Enoch Powell aan, de Britse politicus die vanwege de immigratie in 1968 al 'de rivier de Tiber schuimend van het bloed' [1, red.] voor zich zag
    Weliswaar was ook in Woolwich nog geen sprake van rivieren van bloed [2, red.] , maar het was toch alvast een beginnetje ...

Waarom toch al die toegedachte emoties? Oh ja, het Joodse neuroticisme uitleg of detail dat hoort bij het absolutistische zwart-witdenken: "Von Himmelhoch Jauchzend zum Tode betrübt". De reden dat de ene helft van de mannelijke "Joodse intellectueel" (zie 'de Nederlandse intellectueel') leidt aan manisch-depressiviteit of bipolaire stoornis zoals het tegenwoordig chiquer heet, en de andere helft zijn kost verdient met de behandeling ervan.
    Het is voor een belangrijk deel aan de overdadige invloed uitleg of detail van dit soort mensen te danken, dat er zo weinig voortgang is geboekt in het rationeel bespreken van immigratie, en de ernstige problemen die de als bestaande immigratie heeft veroorzaakt. Met als als voorgangers bekende namen als Hedy d'Ancona, Ed van Thijn, Ernst Hirsch Ballin, Job Cohen en ten tijde van dit schrijve: Diederik Samsom. Om alleen maar de politieke figuren te nomen. Deze mensen zijn verantwoordelijk voor het steeds verder naderbij brengen van de deels al door Cuperus gedane en door deze redactie aangevulde voorspellingen: een radicaal-xenofobe terugslag, inclusief zaken als opstand en geweld.
    Deze Joodse woordvoerders van de nomadistische zaak zijn daarmee een dodelijk gevaar voor onze cultuur en maatschappij. Een gevaar dat dus op alle mogelijke niet-gewelddadige wijzen bestreden moet worden.

Deze discussie trok natuurlijk ook de aandacht van lezers. Nu wordt normaliter hun reacties niet bekritiseerd op deze website, onder het motto: het zijn geen professionals. Voor deze belangrijke discussie wordt een uitzondering gemaakt, mede in verband met het illustratieve karakter ervan (de Volkskrant, 01-06-2013, ingezonden brief van Rein Heijne, Rotterdam)
  Islam en democratie

Volgens Martin Sommer 'is er over de islam en democratie iets fundamenteels te bespreken' (O&D, 25 mei). Maar met zijn opmerking dat hij nog nooit iemand van de SGP met een bebloed slagersmes heeft gezien, blokkeert hij meteen een open, genuanceerde discussie. ...

Een stelling waarvoor geen argument worden opgegeven. Wat de auteur dus hoogstwaarschijnlijk bedoelt, is dat de argumenten van Sommer door hem niet te weerleggen zijn.
  Die stellingname getuigt ook van een gebrekkig historisch inzicht

Wat vermoedelijk een afkorting is van: "Vroeger hebben de christen ook met een bebloed slagersmes in hun handen gestaan en gebruld: Dit is wraak uit naam van de islam". Maar dat wordt waarschijnlijk niet genoemd, omdat het irrelevant is: vroeger gebeurde er zoveel.
  Die stellingname ... is natuurlijk koren op de molen van Geert Wilders c.s.

En dat is argument van de soort "Hitler scheet en was fout - Jij schijt - dus, ergo, q.e.d.: Jij bent ook fout".
  Kennelijk heeft Sommer zich niet zo erg verdiept in de achterliggende oorzaken van de opkomst van het radicale, gewelddadige islamfundamentalisme. En in de rol van het christelijke Westen daarbij.

Allemaal klassiekers uit het repertoire van het multiculturalisme: "De christenen hebben het ook gedaan", "Je steunt Wilders", "Het is de schuld van het westen".
   Het is ook mogelijk gewoon de feiten en de discussie te volgen (de Volkskrant, 01-06-2013, ingezonden brief van RW. Abbing, Rotterdam):
  Islamitische olifant

Dat Arnon Grunberg op de voorpagina (Voetnoot, 28 mei) de islamitische olifant, die Martin Sommer een paar dagen eerder in deze krant signaleerde, tot een mug reduceert, verruimt in elk geval de actualiteit tot een wat breder perspectief, maar het ongebreideld wegrelativeren van Bert Wagendorp op pagina 2 in zijn column 'Islamdebat' (Ten eerste, 27 mei) laat mij diep zuchten.
    Volgens Wagendorp hebben geld en roem rare dingen gedaan met de tot de islam bekeerde voetballer Ribéry met als gevolg dat hij zijn zoon de naam Seif al Islam heeft geven - Zwaard van Islam.
    Het lijkt mij toch alleszins redelijk te stellen dat ook religieuze opvattingen mensen tot rare namen en daden kunnen inspireren.    ...

Hetgeen de opmerking van Wagendorp in zijn juiste licht plaatst: selectief. Welke selectie blijkt verderop:
  Het verschijnsel dat Nederlandse moslimjongeren als jihadisten naar Syrië afreizen, doet hij af met 'een paar jongeren'. In dezelfde krant lezen wij dat driekwart van de Nederlandse moslims deze jongeren als helden ziet. Misschien geen islamitische olifanten, maar in elk geval wel islamitische volkshelden.
    Het islamdebat hoeft volgens Wagendorp nooit te worden gevoerd. Alle incidenten van de laatste weken zijn kennelijk bij voorbaat op zichzelf staande bedrijfsongevallen. Shoot the messenger.

Oftewel: Wagendorp doet aan vergoelijken, bagatelliseren, enzovoort. De standaardreactie van dit soort mensen op misstanden veroorzaakt door moslims. Als een blanke iets dergelijks doet, bijvoorbeeld Anders Breivik, zijn vergoelijken, bagatelliseren, enzovoort verder weg dan de andere kant van het heelal.

Ook in België geldt: het gaat vanzelf fout-komen (de Volkskrant, 06-09-2013, van correspondente Leen Vervaeke):
  'Je kan letters ook hinkelend leren'

Vlinderwijs is een Vlaamse manier van spelend leren. Het lijkt op het in Nederland omstreden Iederwijs, maar dan ietsje strenger. Kan in Vlaanderen meer dan in Nederland?

...
Tussenstuk:
Nog een speciale school in Antwerpen: Iqra

Ook de Federatie van Marokkaanse Verenigingen kon van het Antwerpse scholentekort gebruikmaken om een eigen school op te richten. Hun school Iqra - Arabisch voor 'leren' - wekte in Vlaanderen wel wat ophef.
    Volgens critici is het een islamitische school, van een type dat nog niet eerder werd opgericht in Vlaanderen.
    In werkelijkheid is Iqra geen islamschool: tijdens de godsdienstuur-tjes geeft de school geen koranles maar cultuurbeschouwing, net als andere methodescholen. Wel kan de school op termijn naschoolse islamlessen aanbieden. De school wordt gesteund door Fopem, de koepel van methodescholen.
    Iqra wil vooral de achterstand van leerlingen van allochtone origine wegwerken. Nergens is die achterstand zo groot als in België. De school wil dat doen door meer ruimte te geven aan de taal en cultuur uit de landen van herkomst van de leerlingen. Verder worden de ouders nauwer bij de school betrokken. De zeventig leerlingen zijn vooral van Marokkaanse origine, een weerspiegeling van de bevolkingssamenstelling van de buurt.
    De onderwijsvrijheid in België laat in principe toe om een islamitische school op te richten. Maar door de versplintering van de Belgische moslimgemeenschap slaagde die er niet in te voldoen aan de zware praktische eisen van de overheid. Wel telt België een paar islamitische privéscholen. Die kunnen echter geen erkende diploma's uitreiken.

Op die school worden dus de toekomstige jihadi's opgeleid. Die nu nog naar Syrië gaan, maar later in eigen land actief zullen worden.
   Overigens: wat die Marokkanen dus willen is Marokkaanse cultuur. Dus kunnen ze zonder één enkel bezwaar naar Marokko uitgezet worden, want daar wordt aan hun liefste wensen voldaan.

Weer is er niets gedaan, en weer gaan ze verder (de Volkskrant, 10-09-2013, van verslaggeefster Janny Groen):
  Radicale Haagse moslims: meer 'voetbalacties' tegen politie

Ging het zondag om een potje voetbal of verstoring van de openbare orde? In Den Haag dreigt een kat-en-muisspel tussen radicale moslims en politie.


De radicale moslims die zondag op een Haags trapveldje zijn aangehouden door de politie, hebben nieuwe voetbalacties aangekondigd. 'Volgende week zijn we er weer. Die week erop weer. En die week dáárop weer', zegt Abou Moussa, een van de voetballers. 'We gaan door met bewijzen dat Nederland een politiestaat is voor moslims.'
    Zondag kwam een veertigtal moslims bijeen op een speelveldje aan de Hondiusstraat. Om te voetballen, zeggen ze zelf. 'Dat zag er niet zo uit', reageert politiewoordvoerder Wim Hoonhout. '41 volwassen mannen in de schemering op een trapveldje, die een vlag ophangen en leuzen scanderen. Dat is geen gemiddeld potje voetbal.'
    Volgens de politie dreigde een verstoring van de openbare orde. Op 1 september was al ophef ontstaan over een foto op Twitter, waarop biddende moslims zijn te zien op een veldje met het logo van voetbalclub ADO. Een van hen zwaait met een islamitische vlag (zwart met witte Arabische letters).    ...

En er hoeft geen enkel misverstand te bestaan over de bedoelingen:
  'Broeders' die niet werden gearresteerd zijn na afloop van het incident - 'om te treiteren', zegt Moussa - naar een Cruyff Court gegaan om opnieuw een groepsfoto te maken met de gewraakte vlag.

Die bedoelingen zijn territoriaal. Waartegen dus maar één kruit gewassen is, en dat onmiddellijk ingezet moet worden. De laatste vreedzame oplossing. Uitzetting.

Dat uitzetten uiteindelijk voor henzelf ook het beste is, weten ze ook. Kijk maar (de Volkskrant, 12-09-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
  Een andere school of les in Turkije?

De islamitische school gaat dicht, dat is vrijwel zeker. Woede en angst overheersen bij de leerlingen en hun ouders. 'De school is zo hecht.'


Yilderim wacht op zijn dochter. Hij staat aan de rand van het schoolplein, zij zit in een van de lokalen van Ibn Ghaldoun, achter gesloten korenblauwe gordijnen. Ze zit in de brugklas. Sinds twee weken rijdt Yilderim twee keer per dag heen en weer van Maassluis naar Rotterdam-Zuid. Twee keer 50 kilometer. Ver weg? 'Ja.' Onhandig? 'Ook. En duur.' Maar Yilderim doet het graag, hij hoopt dat hij deze rit nog vijf jaar mag maken, tot zijn dochter haar havo-diploma heeft. Maar het lot van de school hangt aan een zijden draad, weet Yilderim.
    Ibn Ghaldoun, de enige islamitische middelbare school in Nederland, gaat dicht. Per 1 november stopt de subsidie. Woensdagavond vroeg de school faillissement aan en werd bekend dat alle docenten zijn ontslagen. Er is een laatste strohalm: het bestuur voert gesprekken met de christelijke scholenkoepel CVO, die de school eventueel zou willen inlijven. Of dat zal lukken, op zo'n korte termijn, is onzeker. Zo niet, dan worden de 670 leerlingen verdeeld over andere Rotterdamse scholen.    ...
    'Als de school stopt, laat ik mijn dochter verder leren in Turkije.' Yilderim slaat zijn armen over elkaar, vastbesloten. Zijn leren jas knispert. 'Op een niet-islamitische school kan ze zichzelf niet zijn, kan ze zich niet ontwikkelen. Niet vanwege het geloof, maar vanwege de cultuur, hoe de mensen met elkaar omgaan. In een omgeving met Nederlandse kinderen wordt ze...' hij zoekt naar het juiste woord. '...wordt ze stil.'    ...

Yilderim weet het: zijn dochter hoort thuis in Turkije. Net als de rest van de Turkse gemeenschap. En hoe ze staan tegenover Nederland ...
  Wat voor de vakantie nog kon worden afgedaan als een dreigement van vijandig gezinde gemeentepolitici ...

... vijandig dus, onderstreept dit alleen maar.
    Wie dit "live" wil meemaken, kan kijken naar hun uitspraken en algemene houding zoals tentoongesteld in Pauw &Witteman (11-09-2013, na 37:27 min.) uitleg of detail . Reacties hier uitleg of detail (gematigd) en hier uitleg of detail (realistisch).

En het gaat minstens nog vele generaties duren (de Volkskrant, 13-09-2013, van verslaggeefster Marjan van den Berg
  'Etniciteit leerlingen moet wel worden meegewogen'

Om te beoordelen of een kind een achterstandsleerling is, moet wel degelijk worden gekeken naar de etniciteit van de ouders. Zeven jaar geleden werd juist besloten dat afkomst geen criterium meer mocht zijn. Het opleidingsniveau van ouders zou volstaan. Maar dat is een vergissing geweest, schrijft de Onderwijsraad in een rapport dat donderdag naar de Tweede Kamer is gestuurd.    ...
    De problematiek van achterstandsleerlingen is hardnekkig, schrijft de Onderwijsraad. Onderzoek laat zien dat allochtone leerlingen in ruim 15 jaar een inhaalslag hebben gemaakt, maar niettemin nog steeds lager scoren. ...
    Het gaat om ongeveer 40 duizend kinderen in de voorschoolse educatie, 190 duizend basisschoolleerlingen en 80 duizend leerlingen in het voortgezet onderwijs. ...

Met natuurlijk ook een mogelijkheid die nog meer taboe is ...

Hoe goed passen ze? (de Volkskrant, 03-10-2013, door Henk Müller):
  Twistgesprek | Henk Müller met Mathijs Euwema

'Jonge moslims hebben een kick extra: de jihad'

Jonge jihadisten vechten niet voor de islam, maar omdat hun leven geen zin heeft. Consumeren is de enige religie.
.
...
U stelt dat consumentisme van jongeren leeghoofdige slapjanussen zou maken die behoefte aan een kick hebben. U onderschat de islam. Die biedt de levensvervulling waar jongeren zo'n behoefte aan hebben. 73 procent van de moslims hier vindt Syrië-gangers trouwens helden. Dat is andere koek dan vechten uit geestelijke leegte.
'De eerste generatie moslims kijkt televisie via de schotel en is hier niet geworteld. Die voelt zich verbonden met de 'broeders en zusters'. Maar jonge jihadisten weten heel weinig van de islam. Ik zie de jihad niet als iets religieus, maar als iets pyschologisch. Ik geloof helemaal niet dat de islam zo'n belangrijke rol speelt. Het gaat om de kick.'    ...

Dat laatste is deels waar, het eerste vrijwel volledig onwaar. Jongeren weten alles van de islam wat er te weten valt: je moet er ten alle tijde solidair meer zijn. Zelfs met inzet van je leven. En wat ze willen, krijgen ze niet hier. Dus gaan een aantal naar daar. En dat vooral gestimuleerd worden, voor zo veel mogelijk anderen.

Weer een stukje onthullende informatie (NRC.nl, 03-10-2013, door Yasmina Aboutaleb uitleg of detail ):
  Amsterdamse allochtoon kan zichzelf niet goed redden

Allochtone Amsterdammers zijn gemiddeld minder zelfredzaam en minder economisch zelfstandig dan andere diverse groepen in de hoofdstad. Ook zijn ze minder tolerant, hebben minder vertrouwen in de democratie dan andere Amsterdammers en zetten zij zich minder vaak in voor anderen en de stad.   ...

Conclusie: deze mensen zijn niet geschikt voor een hogerontwikkelde maatschappij als de Nederlandse. En het komt uit de best mogelijke bronnen:
  Dat blijkt uit de Scorekaart Burgerschap en Diversiteit 2009-2011, opgesteld door het Bureau Onderzoek en Statistiek, van de gemeente Amsterdam.

Zo politiek-correct en multiculturalistisch als de pest, dat bestuur van Amsterdam, nu onder leiding van de GroenLinkse voorvrouw van poltieke-correctheid en multiculturalisme Andrée van Es. En het wordt niet  beter:
  Tussen 2009 en 2011 trad er geen verbetering op in de slechtere score van allochtonen op het gebied van zelfredzaamheid, economische zelfstandigheid en tolerantie. Wel werd een afnemende tolerantie gesignaleerd ten opzichte van homo’s, en kregen allochtonen minder vertrouwen in de lokale democratie.

Overigens moest de redactie dit artikel onder ogen komen via GeenStijl uitleg of detail - de Volkskrant heeft deze zeer belangrijke informatie weten te onderdrukken.

Nog meer goed nieuws (de Volkskrant, 18-12-2013, van verslaggeefster Janny Groen):
  'Jihad-hooligans' op ramkoers

Twee gematigde imams hebben aangifte gedaan van ernstige bedreigingen. In Nederlandse moslimgemeenschappen is 'een gevaarlijke polarisatie' aan de gang, zeggen ze.


Niet alleen felle islamcritici zoals PVV-leider Geert Wilders worden in Nederland bedreigd, maar ook moslims die jihadreizen naar Syrië openlijk afkeuren. In Nederlandse moslimgemeenschappen is 'een gevaarlijke polarisatie' aan de gang, zeggen het Eindhovense CDA-raadslid en jongerenwerker Ibrahim Wijbenga en de Amsterdamse jongerenimam Yassin Elforkani.
    Zelfs in moskeeën is de sfeer soms grimmig. Debatten over islam en democratie en de strijd in Syrië kunnen nauwelijks meer zonder beveiliging worden georganiseerd. Afgelopen vrijdag liepen in het Partycentrum Noord in Amsterdam zowel agenten in burgers als privébeveiligers rond bij een Syrië-debat, waarvoor ook radicale moslimjongeren waren uitgenodigd. Wijbenga paste de avond voor het debat een kogelvrij vest. Hij heeft het, vanwege de extra beveiliging, uiteindelijk niet gedragen.
    Een van de radicale jongeren, die de bijeenkomst boycotte omdat hij niet met 'de leugenaar' Elforkani aan één tafel wilde zitten, had een surprise voor de jongerenimam bedacht. 'Een bosje brandnetels met de boodschap: voor de domme circusbeer die danst naar het pijpen van Den Haag en de AIVD', vertelde de jongen de Volkskrant-verslaggeefster.    ...

Dit bericht stelt min-of-meer dat er twee kampen zijn. Dat is, grofweg gezien, een leugen. Dat wil zeggen: het ene kamp is minstens drie keer zo groot als het andere, zie een bericht van eerder (De Volkskrant, 28-05-2013, van verslaggeefster Janny Groen):
  Vechten in Syrië | Kloof moslims en niet-moslims

Moslim begrijpt de Syrië-ganger


Bijna driekwart van de Nederlandse moslims vindt het prima dat Nederlanders naar Syrië vertrekken om mee te strijden tegen het regime van Assad. Die jongens doen wat de Verenigde Naties nalaten: actief steun verlenen aan de opstandelingen, vinden zij.
    Door een overgrote meerderheid (73 procent) van de moslims worden de Syrië-gangers zelfs gezien als helden. Autochtone Nederlanders zijn het met deze visie absoluut niet eens. 70 procent kan zich niet vinden in dergelijk heldendom.
    Dit blijkt uit een onderzoek dat Motivaction in opdracht van het NCRV-televisieprogramma Altijd Wat heeft uitgevoerd. Motivaction heeft alleen de grootste en het meest bij het conflict betrokken groepen moslims, Marokkaanse en Turkse Nederlanders, gepeild - dus geen islamitische Surinamers of Indonesiërs. Om een zuivere vergelijking te kunnen maken, zijn autochtone bekeerlingen uit de representatieve steekproef gefilterd.    ...

Dit moest de Volkskrant wel publiceren, omdat het ook in de politiek-correcte media had gestaan en dan zouden ze te openlijk censuur bedrijven. De boodschap: zelfs indien gevraagd door Nederlanders, geeft driekwart van de moslims toe meer achter de islam dan achter Nederland te staan. En dat moet je, in verband met sociaal wenselijk antwoorden, nog minstens verdubbelen (dat wil zeggen: de kwart die voor Nederland zegt te kiezen halveren): ergens rond de 85 tot 90 procent minimaal kiest voor de islam boven Nederland.
    Er zijn dus slechts twee kampen in zeer beperkte zin. Die discussie in het vorige bericht is vermoedelijk alleen tussen Ibrahim Wijbenga en Yassin Elforkani en de nog radicalere rest. En hoe dat dan ligt ten opzichte van Nederland, kan geijkt worden aan de standpunten van Wijbenga en Elforkani zoals te vinden in de verzameling Vijfde colonne, woordvoerders uitleg of detail : sterk anti-Nederlands.

Een van de zeldzame berichten waarin men durft te schrijven over de wortel van het probleem - niet in Nederlandse omstandigheden, natuurlijk (de Volkskrant, 06-01-2014, van correspondent Peter Giesen):
  'School der Republiek' is glans kwijt

De tweedeling in het onderwijs is nergens zo groot als in Frankrijk. Hoe geef je wiskunde aan kinderen die niet eens de tafels beheersen?


Tussentitel: Sommige leerlingen kunnen het tempo al in het eerste jaar niet bijbenen. Ze zijn verloren - Jean-Luc Belin - directeur van het Copernic Collège in Montmagny

Eerst de aanleiding:
  Bonjour, madame!' Als één man staan de leerlingen op als directeur Myriam Cholet de klas binnen loopt. Geduldig wachten de pubers tot Cholet het teken geeft dat ze weer mogen gaan zitten. In menig opzicht voldoet het Franse onderwijs aan het ideaal van veel Nederlandse ouders. Streng, gedisciplineerd, geen studiehuisachtige fratsen, maar stevig blokken op wiskunde en de klassieke Franse cultuur.

Oftewel: orde is het probleem niet.
  Toch doet de Franse school het helemaal niet zo goed. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) presenteerde onlangs een nieuwe ronde van het PISA-onderzoek, de internationale vergelijking van het onderwijspeil van 15-jarigen. Bij wiskunde zakte Frankrijk van de 22ste naar de 25ste plaats op een lijst die werd aangevoerd door Shanghai en andere Aziatische tijgers. Nederland stond 10de. In veel media werden deze cijfers opgevoerd als een zoveelste bewijs voor het verval van Frankrijk, de grote natie waar niets meer lijkt te lukken, waar de erfgenamen van de Verlichting er niet eens meer in slagen hun adolescenten fatsoenlijk onderwijs te geven.

Met een illustratie in cijfers:

Waaruit al meteen alles is af te leiden. Maar laten we de geleidelijke weg volgen:
  PISA schetst een genuanceerder beeld. Zo slecht is het Franse onderwijs ook weer niet. De goede leerlingen doen het prima. De matige totaalscore wordt veroorzaakt door de zwakke broeders, die het slechter doen dan zwakke leerlingen in andere landen.

Oftewel: het Franse onderwijs is selectiever dan in de meest andere landen. Een zaak waar je over kan discussiëren, maar op deze website is het standpunt dat er in landen als Nederland te weinig selectie is  .
    Waarna de volgende stap kan worden genomen:
  Ook kinderen van immigranten scoren in Frankrijk lager dan elders

Maar natuurlijk. Het ging ervoor natuurlijk ook al voornamelijk om kinderen van immigranten. Want ga maar terug naar de grafiek (staafdiagram): één van de merkwaardigheden is de (bijna) twee keer zo slechte score van Zweden ten opzichte van Nederland. Redelijk gelijkende Noordwest-Europese landen. Met één groot verschil: Zweden heeft ongeveer twee keer zo veel niet-westerse immigranten.
    Kijk nu naar de rest van het diagram, en dan zie je dat deze grotendeels samenvalt met de aanwezigheid van de hoeveelheden achterstandige immigranten. En in de VS zijn het gewoon grotendeels de creolen. En het extreem hoge percentage in Brazilië, bijvoorbeeld ten opzichte van de rest van Zuid-Amerika: in Brazilië is ongeveer de helft van creoolse afkomst - er is voor hen zelfs een bevoordelingprogramma uitleg of detail gestart.
    En in de rest van het artikel wordt ook nog even duidelijk gemaakt hoe het werkt:
  In de klas van Habib Maouche, wiskundeleraar op het Copernic Collège in de Parijse voorstad Montmagny, is goed te zien hoe dat komt. Zijn klas staat bekend als lastig. Leerlingen van een jaar of 15, die eruitzien als kinderen overal ter wereld, gemodelleerd naar rappers, voetballers en soapsterren. Blank, zwart en Noord-Afrikaans zitten broederlijk door elkaar heen. Montmagny is zeker niet het slechtste deel van de Parijse banlieue, maar de helft van de leerlingen komt uit een achterstandsmilieu. ...

Niet-westerse immigrantenmilieu. Moslims en creolen.
  Maouche heeft de wind er goed onder. 'Ze weten dat ik gemeen kan zijn', zegt hij. Van wanorde is geen sprake. Van leren helaas ook niet, voor een flink deel van de klas. Sinds 1975 gaan alle Franse kinderen tussen 11 en 15 jaar naar het collège unique, een soort middenschool, ongeacht hun niveau. 'Dat maakt lesgeven heel moeilijk', zegt Maouche. 'Ik heb leerlingen die hun huiswerk maken, die goed meedoen in de les. Maar een kwart tot eenderde is afgehaakt. Ze begrijpen het niet.'
    Zo lijken de leerlingen een groep wielrenners op weg naar Alpe d'Huez. Een paar koplopers, een groot peloton en een flinke staart die moet lossen. 'Hoeveel is zes keer vier?', vraagt Maouche aan een jongen. Er volgt slechts stilzwijgen. 'Daar zie je het probleem', zegt de leraar naderhand. 'Er zijn leerlingen die de tafels niet eens kennen. Hoe moet je dan wiskunde doen?'

En er is in Frankrijk dus niet sprake van discriminatie:
  Juist voor Frankrijk is dat een tragedie. De school van de Republiek wordt immers geacht alle leerlingen evenveel kansen te geven, ongeacht hun sociale of etnische herkomst.

En dat doen ze ook in Frankrijk. Maar daardoor zijn ze selectief, en omdat ze selectief zijn:
  In werkelijkheid is het verband tussen sociaal milieu en schoolsucces nergens zo sterk als in Frankrijk, de 'kampioen ongelijkheid op school', zoals Le Monde kopte.

Maar dus niet ongelijkheid van kansen, maar ongelijkheid van inherente mogelijkheden.
    Dit gaat dus voornamelijk over moslims en creolen. En voor het overgrote deel kinderen geboren in frankrijk. Het staat dus vrijwel vast dat de slechte opleidbaarheid van met name creolen en moslims bepaald is door hun cultuur. En het lijkt er steeds sterker op dat die slechte opleidbaarheid dusdanig sterk wordt overgegeven tussen de generaties, dat het onderscheid met "erfelijk" irrelevant is.
    Dit gaat heel erg niet goed komen.

Als je niets doet, gaan ze vanzelf minder doen aan hun geloof. Kijk maar (de Volkskrant, 20-01-2014, van verslaggeefster Janny Groen):
  Reportage | Moslimpartij in Rotterdam

Partij voor zelfbewuste moslims

De kersverse moslimpartij Nida doet mee aan de raadsverkiezingen in Rotterdam. Want de gevestigde partijen, die komen alleen in verkiezingstijd 'bij de moskeeën vrijen'.


Lijsttrekker Nourdin El Ouali (32) sluit de eerste verkiezingbijeenkomst van de kersverse Rotterdamse partij Nida af met een gloedvol betoog vol islamitische inspiratie. Hij raakt zichtbaar een gevoelige snaar bij zijn toehoorders.
    Meer dan honderd hoogopgeleide moslimjongeren zijn donderdagavond naar de Mevlana-moskee gekomen om te luisteren naar de politieke ideeën van het ex-raadslid van GroenLinks, dat pas een maand geleden uit die partij is gestapt.    ...

Die partijen behartigen de belangen van de islam namelijk niet hard genoeg:
  Ook de voormalig voorzitter van een islamitische studentenvereniging (NIF Studenten) Halil Ibrahim Karaaslan hoopt vurig. Vooral dat Nida het opportunisme van de gevestigde partijen kan doorbreken. Kandidaten met een Turkse of Marokkaanse achtergrond komen in de verkiezingstijd 'bij de moskeeën vrijen', zegt Karaaslan, van Turkse komaf. 'Dan mogen de flyers ineens wel in het Turks zijn. Maar zodra ze zijn gekozen, willen ze zo min mogelijk met hun etnische achtergrond worden geassocieerd.'

Wat ze dus willen: etnisch cliëntilisme. Een glaszuivere vorm van racisme.
    En dit gaat, zoals al geschreven, vooral over "hogeropgeleiden":
  Die resoneert al buiten de Rotterdamse stadsgrenzen. Amin Mousaoui (23), student bedrijfseconomie, woont in Den Haag en stemt D66. Hij zou voor Nida kiezen als die partij daar mee zou doen.

Dat "hogeropgeleiden" staat tussen aanhalingstekens, want daar waar ze iets doen dat als zodanig benoemd wordt, het vrijwel uitsluitend gaat over pret- en fopstudies als economie en de juristerij, die alleen maar diploma's voor parasiteerbaantjes afgeven. Voor economisch nuttige werkzaamheden moeten immigranten uit Oost-Europa gehaald worden. En Aziaten.
   En dit soort lui, soortgenoten van de lieden die elkaar op leven en dood bevechten in Syrië, en Libanon, Jemen, Afghanistan enzovoort, wil je graag zo snel mogelijk kwijt.
  Nederland is een immigratieland en dat moeten de autochtonen eindelijk eens accepteren. Dat gegeven kun je niet wegpoetsen, ook niet met pittige (PVV)-retoriek, is Nida's boodschap.

Hier is de boodschap terug: Nederland is een emigratieland, en dat moeten de moslims eindelijk eens accepteren  Dat gegeven kan je niet wegpoetsen, ook niet met jihadistische en anti-Nederlandse moslim-retoriek:
  ... Nida heeft nog geen programma. Er zijn wat puntjes aangestipt over het ontwikkelen van een collectief geheugen, over geschiedenislessen waarin ook ruimte moet zijn voor de slavernij en het Ottomaanse verleden.

Er is ontzettend veel ruimte voor het Ottomaanse verleden ... in Turkije.
  Habib el Kaddouri, coördinator bij het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN). ...
    De linkse partijen hebben een negatieve visie ontwikkeld op integratie, zegt hij. De debatten over de rituele slacht, de strafbaarstelling van illegaliteit en de komst van Roemenen en Bulgaren zijn daar een illustratie van.

Ah ha: dat is dus integratie: het invoeren van rituele slacht en vrije immigratie voor moslims en anderen.
    Gelukkig hebben de moslims veel steun bij de elite in hun streven:
  ... politicoloog André Krouwel van de VU ...
    'Via de PvdA krijgen moslims politieke invloed en de partij ondersteunt hun organisatie. ...

'Waarvan akte.
    En ook van:
  Hoogleraar politicologie Jean Tillie van de UvA ...
    Het grote probleem voor die kiezers is volgens hem een gebrek aan een alternatief. Vier keer al voorspelde Tillie dat ontevreden allochtonen op moslimpartijen zouden gaan stemmen. 'Ik zat steeds fout. Ik kan niet in een glazen bol kijken, maar ik denk dat Nida in Rotterdam nu wel dat aantrekkelijke alternatief kan zijn.' Voor de andere steden vreest hij een historisch lage opkomst van allochtonen. 'Dat is slecht voor de democratie.' ...

Het is natuurlijk precies andersom: zodra er ook maar op enigerlei wijze onderscheid gemaakt wordt, geldt er natuurlijk dit: Nederland is het land van de Nederlanders. Immigranten en nakomelingen  die ook maar op enigerlei wijze de cultuur van een ander land willen beleven, moeten teruggaan naar dat land. En zich vooral niet met Nederland bemoeien.

De Volkskrant gooit nog wat olie op het vuur (de Volkskrant, 21-01-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):
  Moslimpartijen

Er dienen zich nieuwe lokale partijen aan voor en door moslims. Dat schept verplichtingen.


Tussentitel: Nida heeft nog geen verkiezingsprogramma

De moslims die het volk vertegenwoordigen in gemeenteraden ...

Hier staat al bijna een contradictie: als de mensen in die gemeenteraden het volk vertegenwoordigen, hoeven en zelfs mogen ze niet benoemd en gegroepeerd worden als "moslims". Dat dat hier wel gebeurd, zegt al genoeg.
  ... het stichten van partijen die inspiratie putten uit een islamitische overtuiging is op zichzelf volkomen legitiem.

Het stichten van een partij die inspiratie put uit de overtuiging dat remigratie van moslims een heilige zaak is, is op zichzelf dus ook volkomen legitiem. Desondanks wordt een partij die daar slechts oppervlakkig aan raakt op alle mogelijke niet-gewelddadige manieren vervolgd.
  Veel moslims, met name van de hier geboren jongere generaties, voelen zich onvoldoende vertegenwoordigd door de gevestigde partijen. Zij beklagen zich over het feit dat hun belangen niet adequaat worden behartigd, ook niet door islamitische raadsleden. Deze politici worden door jonge moslims gezien als 'etalagepoppen' zonder invloed of als opportunisten die hun eigen belangen najagen.

Oftewel: deze jonge hier geboren moslims strijden voor een staat met invloed van de islam, een islamitische staat, met een sharia.
  Zelfbewuste, goed opgeleide jonge moslims hebben vaak het idee dat ze zich enorm inzetten om mee te doen met de Nederlandse samenleving, maar dat ze toch niet als volwaardig worden gezien.

Wat ze ook niet zijn, want:
  Op punten die voor hen belangrijk zijn, zoals ritueel slachten, de rechten van illegalen, mogelijkheden voor islamitisch onderwijs of gescheiden zwemmen, vinden ze dat bestaande partijen te snel concessies doen uit angst om de PVV in de kaart te spelen.

... ze staan voor punten uit een achterlijke cultuur.
    Deze mensen zijn zo ver verwijderd van begrip voor wat democratie is, dat het dus minstens nog twee of drie generaties vergt om daar enig schot in te krijgen, wanneer het dus vermoedelijk al veel te laat is.

En, na vele jaren of beter decennia, hier dan eindelijk een geval dat ook in de rnagen van het multiculturalisme een bres slaat - eerst de feiten (de Volkskrant, 14-08-2014, van verslaggever Remco Meijer):
  Ambtenaar van Justitie: IS is complot van zionisten

Het ministerie van Veiligheid en Justitie heeft woensdag ambtenaar Yasmina Haifi geschorst. Zij kwam in opspraak nadat ze had getwitterd dat terreurorganisatie Islamitische Staat (IS, voorheen ISIS) 'niets met islam te maken' heeft, maar een 'vooropgezet plan van zionisten' is om de islam zwart te maken. Haifi, gespecialiseerd in 'diversiteitsbeleid', was als projectleider gedetacheerd bij het Nationaal Cyber Security Centrum.    ...

En het was geen opwelling:
  Hoewel zij na heftige reacties de tweet weer verwijderde, vanwege 'de politieke gevoeligheid in relatie tot mijn werk', bleef zij op Radio 1 haar opvatting verdedigen. ...
    Haifi zei duidelijk te hebben willen maken dat IS onmogelijk islamitisch kan zijn, omdat de daden van de beweging 'lijnrecht staan ten opzichte van wat de islam predikt'. Maar, voegde zij toe, 'kennelijk mogen bepaalde zaken niet gezegd worden'.

Oftewel: een moslima die een positie van vertrouwen is gegeven binnen het Nederlandse bestuur blijkt een keiharde geloofsfanaticus. Want alleen iemand die fanatiek de islam aanhangt kan een club als ISIS associëren met Joden. Want dat kan alleen op grond van de overtuigingen van de islam, want het is een beschuldiging niet gebaseerd op feiten. Die lui van ISIS zijn voor iedereen zichtbaar fanatieke moslims. En geen Joden.
    Iemand die op deze manier zich laat leiden door de islam, is ook bereid op andere punten het belang van de islam te stellen boven dat van Nederland, haar inwoners en haar bestuur.
    Een conclusie zelfs zichtbaar in de Volkskrant - in het tot nu toe enige commentaar in die krant (de Volkskrant, 15-08-2014, column door Aleid Truijens (pag.2)):
  Schuttersputje

...    De tweet van Justitie-ambtenaar Yasmina Haifi was niet onbezonnen, niet geinig bedoeld en vermoedelijk niet in dronkenschap verstuurd. Het was gewoon haar mening, een mening die wel meer mensen aanhangen. Dat is het schokkende eraan. ...

Maar Aleid Truijens, een baken van gezond verstand binnen de Volkskrant, maakt er nog iets veel te positiefs van:
  Een drietrapsraket van domheid. Allereerst de onthutsend debiele inhoud van de tweet, dat de Islamitische Staat (IS) niet islamitisch is, maar 'een complot van de zionisten', ten tweede het hardnekkig vasthouden aan die mening. 'Er zijn genoeg bewijzen voor een link tussen IS en Israël', zei ze op Radio 1. En: 'Ik sta voor wat ik zeg. Een ambtenaar heeft ook het recht om zijn mening te uiten.'    ...
    Moeten ambtenaren voortaan worden gescreend op extreme of extreem domme meningen, voordat ze worden aangenomen? Liever niet. Maar is Haifi de enige? Hoe voorkom je zulke ontsporingen? En wat moet de PvdA met een lid dat zulke schadelijke onzin uitkraamt? Weg ermee, lijkt me. Volgens De Telegraaf is Haifi 'flink geschrokken' van wat ze heeft losgemaakt. Dat - derde domheid - kan ik niet begrijpen. Hoe is het mogelijk dat deze vrouw; hoogopgeleid, goede baan, volkomen thuis in de digitale wereld en gewend aan publiciteit - ze was ooit te gast bij Pauw & Witteman - nog steeds niet in de gaten heeft wat de impact van een tweetje kan zijn?

Maar dat is dus heel simpel: hier is sprake van religieus denken, en in het religieuze denken gaan alle religieuze stellingen en ideeën voor al het andere. Ze was volkomen rationeel, binnen het zijn van een religieus. Een reden waarom je geen enkele religieus in welke positie waarin redelijkheid wordt vereist kan tolereren, en het allerminst moslims.
    Iets dat op grond van de bijbehorende domheid in de ogen van normale mensen ook Truijens inziet:
  Maar is Haifi de enige? Hoe voorkom je zulke ontsporingen? En wat moet de PvdA met een lid dat zulke schadelijke onzin uitkraamt? Weg ermee, lijkt me.

En op de eerste vraag kwam eigenlijk meteen een antwoord (Telegraaf.nl, 17-08-2014, door Alexander Bakker uitleg of detail ):
  Omstreden ambtenaar krijgt bijval

Duizenden mensen spreken via een speciale pagina op Facebook hun steun uit voor de omstreden justitieambtenaar Yasmina Haifi. Ze komen vooral voor de Haagse op omdat ze het met haar theorie eens zijn dat de gruweldaden van terreurorganisatie ISIS een zionistisch complot vormen.


Dat het niet alleen gaat om steun voor Haifi bleek nadat een Facebookgebruiker een bericht plaatste met de oproep aan het voormalige Haagse PvdA kandidaat-Kamerlid om haar complottheorie terug te nemen. „Deze pagina is bedoeld voor mensen die Haifi steunen, dus ook dat het zionisme en ISIS verband hebben”, reageert de initiatiefnemer van de actie die daarop de oproep direct verwijderde.

Moslims, want geen Nederlander zal zich encailleneren met deze vorm van antisemitisme. En voor wie maar moeilijk geloven kan:

Oftewel: de moslims, van wat hogere opleiding en hogere graad van "geïntegreerdheid", staan massaal achter haar.

En dat hakt er echt helemaal in - want op een voor iedere maatschappij-waarnemer zichtbaar terrein. De eerste boomstam die viel, na die van Trijens maar die had al  een redelijk kritisch kijk door de ervaringen met moslims van haar kinderen (de Volkskrant, 25-08-2014, column door René Cuperus, cultuurhistoricus):
  De morele Leitkultur van Nederland

...    De Holocaust neemt in het naoorlogse verhaal van de moraal een centrale plaats in. Elke 4 en 5 mei staan we stil bij Jodenvervolging, antisemitisme, bezetting, discriminatie en geweld tegen onschuldigen, alleen 'om wie zij zijn'. Schoolboeken voeden op in de morele lessen van de oorlogstijd. De Holocaust is centraal komen te staan in de morele zelfidentificatie van Europa. Morele herbewapening in een post-religieuze samenleving. Het is vanwege deze morele Leitkultur dat we het lastig hebben met twee actuele gebeurtenissen. We hebben moeite met een ultranationalistisch Israël dat zelfverdediging opvat als vrijbrief voor agressie. En we hebben moeite met het uit de moslimwereld mee-geëmigreerde antisemitisme.
    Om me hier op dat laatste te concentreren. Ik kom nog even terug op die ontslagen vrouwelijke ambtenaar die werkte voor het ministerie van Veiligheid en Justitie. Zij werd geschorst vanwege een tweet, waarin ze ISIS als een 'zionistisch complot' voorstelde, louter bedoeld om de islam zwart te maken. Er was veel schokkends aan deze tweet. Vooral natuurlijk dat niet IS werd veroordeeld, maar via IS juist 'de zionisten'. Een dubbelzinnig scheldwoord voor Joden en de staat Israël. De tweet verraadt de schaamtecultuur waarmee de islam koste wat het kost verdedigd en afgeschermd wordt, ook al besmeurt het islamo-fascisme van IS deze wereldgodsdienst met woord en daad. Maar in plaats dat men IS scherp veroordeelt en komt tot een intellectuele zelfbevraging van de islam, grijpt men liever naar complottheorieën over 'de zionistische vijand'.
    Het is schokkend dat een hoogopgeleide, op het oog goed geïntegreerde ambtelijk projectleider met moslimachtergrond, er het wereldbeeld van de satellietschotels op na blijkt te houden, en niet dat van een in het Westen opgeleide professional.
    Als dit de stem en opvatting is van de hoog opgeleide, gematigde Nederlandse moslims, hoe goed gesteld is het dan met de integratie? ...
    Verontrustend is dat deze 'anti-zionistische' ambtenaar geen weet lijkt te hebben van de morele Leitkultur van Nederland en Europa. Laat staan dat ze daarin geïntegreerd is geraakt. 'In naoorlogs Europa is geen plaats voor antisemieten.' Die strofe ontbreekt blijkbaar in de Inburgeringscursus.   ...   .

Onzin, dat laatste. Natuurlijk heeft iemand met een universitaire opleiding in de culturele antropologie weet van de Nederlandse Leitkultur. En deze dame heeft geen inburgeringcursus hoeven volgen want ze is hier geboren. De moslima heeft uitstekend kennis genomen van de Nederlandse Leitkultur, maar die Nederlandse Leitkultuur heeft geen enkele kans. Want lang voordat ze kennis nam van de Nederlandse Leikultur, werd ze opgevoed in de islamitische Leitkultur. En die twee zijn op alles behalve de meest onbelangrijke punten volkomen onverenigbaar.
    Cuperus maakt nog een slotopmerking:
  De integratie zal ermee gediend zijn als moslim-migranten zich meer rekenschap geven van de morele Leitkultur van naoorlogs Europa. Maar gevreesd moet worden dat de maatschappelijke vrede in Europa afhangt van wat de satellietschotels over het Midden-Oosten berichten.

Een voor de "normale" politieke-correctheid al een scherpe bocht. Want iedereen weet dat die satellietschotels de komende eeuwen dezelfde boodschap zullen verspreiden. En dat er met "niets doen" een binnenlandse ramp te wachten staat.

En de derde boomstam lijkt dat al weer een beetje beter te beseffen (De Groene Amsterdammer, 28-08-2014, door Margalith Kleijwegt):
  Antisemitisme | Breekpunt

Kkalil, doe me een lol

In een poging om bevolkingsgroepen dichter bij elkaar te brengen schreef Margalith Kleijwegt jarenlang over integratie en discriminatie. De tweet van een PvdA'er dat Isis een zionistisch complot is, valt haar dan ook rauw op het dak.


...    De uitspraak van Haifi hakte er zo diep in vanwege de complottheorie, de joden als bron van alle kwaad. Onbegrijpelijk dat politici als Fatima Elatik en Tofik Dibi, die worden geacht goed te kunnen denken en die in dialooggroepen zitten, niet meteen en ondubbelzinnig afstand namen van deze gevaarlijke redenering. Dibi nam het zelfs voor haar op. 'Eerlijkheid wordt te snel afgestraft', schreef hij.
    Na meer dan twee decennia te hebben geschreven over integratie, discriminatie, het soms lamlendige gedrag van allochtone jongeren, het geploeter van ouders, maar ook hun wegkijken bij problemen, de lichtpuntjes, de inzet van de jongere generatie, was de tweet van Yasmina Haifi voor mij een breekpunt. Voor het eerst in die twintig jaar overviel me een groot gevoel van moedeloosheid en teleurstelling. Waarom hadden niet meer moslims zich uitgesproken tegen die puur antisemitische uitspraak van ambtenaar Haifi? Dat hadden autochtone Nederlanders toch ook gedaan na het abjecte optreden van Wilders tijdens de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in maart, toen hij in een zaaltje 'minder Marokkanen' liet scanderen? Toen waren er steunbetuigingen, petities, werd er honderden keren aangifte van discriminatie gedaan, want zoiets mochten we niet laten passeren. Asscher maakte zich ook bij die gelegenheid terecht enorm kwaad. 'Ik heb met walging naar deze beelden gekeken', zei hij achteraf. 'Het vormt een triest dieptepunt in onze politieke geschiedenis.'
    Moslims kwamen niet in opstand tegen de uitspraak van Haifi, omdat, zo bleek, ze als één man achter Haifi stonden. Er kwam een speciale Facebook-pagina met de naam 'Wij steunen ambtenaar Yasmina Haifi'. Ik kan me voorstellen dat je haar wilt steunen omdat ze geschorst is, maar daar bleef het niet bij. De 6500 adhesiebetuigingen die ze binnen een paar dagen kreeg, hadden ook betrekking op de inhoud van haar tweet. 'Wij steunen Yasmina en haar uitspraken met betrekking tot Isis', meldde de Facebookpagina.    ...

Waarna het verder langdurig gaat over het antisemitisme onder de moslims. Wat voor een overgroot deel juist is, maar niet de reden van de problemen hier. Hoewel ze el wel erger door worden gemaakt door de steun alhier aan de Joden die huishouden in Palestina ("Het is niet erg dat we er maar 2000 Palestijnen hebben vermoord want we hadden er veel meer kunnen hebben"). Nee, hier ligt het fundamentele probleem:
  Intussen had Khalil Aitblal zich in de discussie gemengd. Vroeger actief in de groep 'Islaamaangenaam', die debatten en bijeenkomsten organiseerde, en inmiddels een bekende ondernemer en veelgevraagd zanger bij islamitische diensten vanwege zijn loepzuivere stern. Orthodox gelovig en behoorlijk fel. In Het Parool liet hij weten weinig te zien in de Marokkaansjoodse praatgroep Salaam-Shalom. Leuk dat gebabbel, maar daar win je op dit moment niet de oorlog mee, beweerde hij. Het antisemitisme vond hij niet zo'n groot probleem. Moslims moeten eerst bij zichzelf te rade gaan en antwoord vinden op vragen als: welke kant wil ik op met mijn religie en wat doe ik tegen onrecht en islamofobie in de wereld? Hij pleitte voor een nieuwe organisatie: Salaam-Salaam. Hij schreef: 'Geloof je in "Er is geen God behalve Allah en Mohammed is zijn boodschapper", dan hoor je bij de club.'

En het zit hier in dat onschuldig lijkende woordje. Gevonden? Inderdaad: 'de club'. Nederlanders horen niet bij die club. Joden nog veel eerder dan Nederlanders. Met hun "   ". "Jahweh".  In feite nog weerzinwekkender. Dus vandaar dat antisemitisme niet het probleem is. Het probleem in het Joodse en islamitische superioriteitsdenken - in combinatie met totale culturele mislukking bij de moslims, en de sociaal-culturele parasitaire rol bij de Joden uitleg of detail . Vandaar ook de steun die de Joden de moslims altijd in Nederland hebben gegeven uitleg of detail :
  Na meer dan twee decennia te hebben geschreven over integratie, discriminatie, het soms lamlendige gedrag van allochtone jongeren, het geploeter van ouders, maar ook hun wegkijken bij problemen, de lichtpuntjes, de inzet van de jongere generatie

Margalith Kleijwegt was allang bij deze redactie bekend als één van de ergste "doe goeder" met betrekking tot de moslims, alleen scheef ze vrijwel uitsluitend voor weekbladen - en geen tijd om dat ook allemaal na te pluizen. En met die achternaam leek die steun Nederlands - onterecht:
  Een goede moslimvriend vroeg me laatst of ik vanwege alle turbulentie in de wereld overwoog om te gaan remigreren. Hoezo? vroeg ik. Toen ik snapte dat hij Israël bedoelde, was ik verbijsterd. Ik legde geduldig uit dat ik nauwelijks een band met dat land had, bovendien was ik geboren en getogen Nederlandse en woonde de joodse familie van mijn moeder hier al meer dan vierhonderd jaar.

En dus alweer eentje die naar de andere kant van de streep kan: het is hier de culturele achtergrond die de pro-moslimimmigranten stellingname verklaart. De zo sterk hardnekkige tegen alle tekenen in pro-moslimimmigranten stellingname, dat er een hele sterke drijfveer achter moet zitten. Die is dus nu gevonden., een zeer sterke drijfveer. De kans dat het de echte drijfveer is, is gezien wat we al aan mensen van Joodse afkomst hebben met precies hetzelfde ideologische gedrag uitleg of detail , vrijwel volkomen vast.
    Maar op deze plaats essentieel is de constatering dat zelfs onder de meest fanatieke steuners, het besef van de onmogelijkheid van het "integreren" van moslims begint door te dringen.

Zelf geven ze ook nog eens aan dat ze niet zullen veranderen (de Volkskrant, 30-08-2014, van verslaggeefster Janny Groen):
  'Nederland verwordt tot een islamofoob land'

In radicale moslimkringen wordt verbolgen gereageerd op het pakket verscherpte maatregelen van het kabinet en de arrestaties donderdag van drie mogelijke ronselaars voor de jihad.    ...

Onzin van de moslim- verslaggeefster Groen,natuurlijk. minstens driekwart van d em0olims staan achter deze zogenaamde "radicalen'. En wat die dus allemaal vinden:
  Er wordt getwitterd over 'klassenjustitie', over 'tokkies en PVV'ers' die hun gang kunnen gaan en moslims niet. Over een burgemeester ('Joodzias van Aartsen') die vreest voor zijn baan en dan maar mensen 'onnodig aanhoudt'.    ...
    De vlam is al veel eerder in de pan geslagen, meent Okay Palay, woordvoerder van de radicale organisatie Hizb-ut-Tahrir Nederland. Moslims hadden die pavlovreacties wel verwacht, kijken nergens meer van op in dit 'islamofobe land'. Volgens hem hebben politieke maatregelen een momentum nodig en in dit geval is dat het door de Islamitische Staat (IS) verspreide onthoofdingsfilmpje van de Amerikaanse journalist Foley.
    Hij vindt dat 'extremistische elementen' worden gebruikt om de gehele moslimgemeenschap aan banden te leggen. 'Moslims worden nauwlettend in de gaten gehouden en gedwongen te denken als Nederlanders. Doen ze dat niet dan worden ze hard aangepakt. Ik kan geen adequater woord bedenken dan onderdrukking.'

Dat is in wat andere woorden precies hetzelfde als wat "geïntegreerden" of hogeropgeleiden als Laila Ezzeroili uitleg of detail en de rest van de allochtone woordvoerders vinden: "We willen en gaan ons niet aanpassen".

Weer een breuk in de censuur, vermoedelijk door barbarij van ISIS in Irak en Syrië (de Volkskrant, 07-10-2014, van verslaggeefster Margreet Vermeulen):
  'Geen integratie door gemengde huwelijken'

Gemengde huwelijken van autochtone Nederlanders met partners van Turkse of Marokkaanse komaf dragen niet bij aan de integratie van deze minderheidsgroepen. Jongeren die gemengd trouwen, komen veelal los te staan van de groep waar zij uit voortkomen. Ze zijn geen wegbereiders, ze blijven uitzonderingen.
    Dat concludeert de sociologe Leen Sterckx in haar proefschrift Trouwen met een vreemdeling waarop ze vandaag promoveert aan de Universiteit van Amsterdam. 'Het is ijdele hoop te verwachten dat gemengde paren bevolkingsgroepen nader tot elkaar brengen. Een gemengd huwelijk leidt niet of nauwelijks tot emotionele banden tussen de familie en de vriendenkring van de partners.'    ...

De bevestiging van wat uit verspreide berichten al viel af te leiden. Wat verrassender is het volgende, omdat er de laatste tijd met enige regelmaat beweerd werd dat er sprake was van een toegenomen aantal gemengde huwelijken:

Het is op slag duidelijk: in deze grafiek is het minder dan 10 procent. Maar bedenk: er zijn minstens 20 keer zo weinig Turken of Marokkanen als Nederlanders. In kansen is de verhouding veel minder dan 1 op 100. Turken en Marokkanen hebben een dusdanige afkeer van Nederlanders dat ze een huwelijk meet Nederlanders slechts circa 1 procent kans geven. Turken en Marokkanen zijn gore racisten!
    Er zit dus totaal geen voortgang in de integratie. De integratie zit hopeloos vast. Multiculturele samenleving? Multi-etnische apartleving, blijkt hier uit. Blijkt ook in de gemengde huwelijken:
  Sterckx baseert zich op de ervaringen van 28 stellen die ze jaren achtereen volgde. Deze koppels schipperen hun leven lang tussen de twee families. Sterckx: 'Het begint al op de bruiloft. De ene familie wil geen alcohol en geen mannen en vrouwen in dezelfde feestzaal. De andere familie wil dat per se wel. Zodra er kinderen komen, gaan de ruzies over wel of niet besnijden, een Nederlandse of Marokkaanse naam en of het kind wel een frikandel mag bij de friet. Als de Marokkaanse of Turkse partner overlijdt, eist de familie het lichaam soms op om het in het land van oorsprong te begraven. De familierelaties worden zelden harmonieus.' De onderzoekster baseert haar conclusies ook op honderden verhalen van familieleden van gemengde koppels die ze de laatste tien jaar voor andere studies verzamelde.

De conclusie: de multiculturele samenleving is een multiculturele rotzooi. Ophouden met die handel. Het zal nooit goed komen. Boedelscheiding en echtscheiding. Remigratie.

En nog meer bevestiging (de Volkskrant, 12-11-2014, van verslaggeefster Susanne Geuze):
  Turks-Nederlandse jongeren positief over IS

Een grote meerderheid van de Turks-Nederlandse jongeren staat positief tegenover de opmars van Islamitische Staat (IS) en heeft begrip voor het geweld van jihadstrijders tegen mensen met een ander geloof. ...
    Dat staat in een dinsdag gepubliceerd verkennend onderzoek dat direct veel reacties losmaakte in politiek Den Haag. De conclusies worden door onderzoekers van Motivaction getrokken op basis van een enquête in opdracht van Forum, een instituut voor multiculturele vraagstukken. Het onderzoeksbureau vroeg 300 Turkse en 404 Marokkaanse Nederlanders tussen de 18 en 34 jaar naar hun betrokkenheid bij conflicten in de Arabische landen.    ...

Reeds in dit onderzoek stonden verzachtingen in de conclusies die men uit de cijfers trok:
  De steun van jonge Turkse Nederlanders voor jihadisten in het Syrië-conflict is volgens de onderzoekers te verklaren door hun referentiekader. Turkse jongeren volgen het nieuws vooral via de Turkse televisie. Zij zijn uitgesproken positief over de huidige Turkse overheid, die Assad als grote bedreiging in de regio ziet.

Wat doet het er toe hoe ze tot die keuze komen ... Er waren minstens even goede argumenten voor de Duitsers om voor de nazi's te kiezen. Vraag eens aan de Joden of ze het daar over willen hebben ... Die conclusies zijn weer van de politiek-correcte sociologen.
  Opvallend is dat tegelijkertijd het aantal Turks-Nederlandse jongeren dat positief over democratie denkt, is gegroeid. In 2011 was dat nog driekwart, nu 93 procent

Boven staat hoe dat werkt: "democratie" kan je jezelf makkelijk voor verklaren. Maar neem eens iets dat daarvan een cruciaal deel uitmaakt, zoals vrijheid van meningsuiting, of vrijheid van kunstuiting, maar vooral vrijheid van religiekritiek en vrijheid van cultuurkritiek, en de krijgt ook een massale meerderheid - tegen. En dan is er ineens geen tegenstelling meer met het aanhangen van IS. Of neem dit concrete punt:
  Verder laat het onderzoek zien dat 83 procent van de Turkse jongeren pessimistisch is over de mogelijkheid tot vriendschap tussen moslims en joden in Nederland.

Juist ja... Ook dit is een punt onlosmakelijk verbonden aan "democratie".
    De uitkomsten voor Marokkanen lijken gunstiger te liggen. Ook weer in tegenstelling tot de feiten: van de jihadi-gangers is het overgrote deel Marokkaan, en geen Turk. Maar ook voor deze paradox is een zeer simpele verklaring: de Marokkanen hebben het de laatste manden zo grondig ingepeperd gekregen dat ze niet gewenst zijn door een groot deel van de Nederlanders, dat ze zich van de weeromstuit niet zomaar meer anti-Nederlands durven bekennen. Maar dat ze ons nu minder graag de moeder zullen neuken uitleg of detail als een half jaar geleden, is uiterst onwaarschijnlijk - of de Joden willen prikken uitleg of detail .

En hier en daar gaat bij nog een enkeling de ogen open (de Volkskrant, 22-11-2014, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer):
  Daarom haten ze ons zo

De grote mythe is dat na het verslaan van de tiran vanzelf de vrijheid volgt


Tussentitel: Democratie is altijd ruzie en tegenspraak en halfhartigheid

Slecht volk, daarover moeten we het hebben. Minister Koenders (Buitenlandse Zaken) zei dinsdag dat we het kwaad in de wereld niet moeten onderschatten. Hij verdedigde de buitenlandbegroting in de Tweede Kamer, waar het uiteraard op Islamitische Staat kwam. Voeg daarbij dat de nieuwe lichting halsafsnijders van vorige week uit België, Frankrijk, Engeland en Denemarken bleek te komen. ... Wat we met IS aan moeten, is in wezen dezelfde vraag als wat er moet gebeuren met de polderjihadi's.
Waarom sluiten jongeren zich aan bij de halsafsnijders in Syrië? Daarover voerden ex-GroenLinks-voorvrouw Femke Halsema en Trouw-columniste Elma Drayer onlangs een vinnig debatje. Waarom haten ze ons zo, vroeg Halsema zich af in De Correspondent. Ze vond dat we de beweegredenen moeten kennen, om effectief tegen de jihadisten te kunnen optreden. We moeten juist ophouden de oorzaken van het kwaad te zoeken, schreef Drayer. Als mensen au schreeuwen, denken we dat ze daar wel een reden voor zullen hebben. Maar het idee dat overal een redelijke verklaring voor is, zit in je fatsoenlijke GroenLinkse zelf. Het kwaad begrijpen is het al half goedpraten.    ...

 "Kwaad", dat bestaat niet in de ogen van de jaren-60 generatie en hun opvolgers.
  In het verleden heb ik me verbaasd over Dick Berlijn, toen nog Nederlands hoogste militair. Die had het in het Nederengels van onze generaals over de root causes van het conflict in Afghanistan. De grondoorzaak van de haat tegen het Westen was in zijn ogen niet een naargeestige, radicaal-conservatieve islam, maar armoede.

Voor iedereen met gezond is allang duidelijk dat het andersom is: de grondoorzaak is een naargeestige, radicaal-conservatieve islam, het eerste gevolg is armoede, en het vervolg-gevolg is haat tegen het Westen. Maar de volkomen foute politiek-correcte houding is zo pregnant, dat zelfs militairen in de fout gaan:
  Zijn even zachtaardige opvolger Van Uhm zei dat de jihadi's ideeën en idealen hebben, net als wij.

Klopt, noteert Sommer terecht ...
  Het zijn alleen de verkeerde idealen.

Maar dat mag niet gezegd worden, want die idealen zijn hun cultuur, en van hun cultuur mag je niks slechts zeggen.
    Want het ligt niet aan hun cultuur, maar:
  ... ze hebben alleen een slechte jeugd gehad. Vorige week verscheen een rapport van de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) van Joris Voorhoeve. Dat ging over de vraag hoe Nederland zich moet opstellen tegenover de Arabische wereld. Weer kwamen er ideeën en idealen voorbij en ook waren er weer 'grondoorzaken', zij het dit keer niet in het Engels. Werkloosheid onder jongeren, ontbreken van voorzieningen, gebrek aan sociale grondrechten, politieke marginalisering. Dat zijn volgens de AIV 'push-factoren' om te gaan vechten in Syrië. Maar waarom zeggen de jongens en meisjes die vertrekken dat dan niet gewoon? Ik zal me vergissen, maar ik dacht tot nu toe dat ze hun baard laten staan vanwege de islam en niet uit protest tegen werkloosheid of slechte voorzieningen.

Tot en met:
  We moeten trouwens van de Adviesraad gaan praten met gewelddadige groeperingen, 'al zal dit in eerste instantie op onbegrip stuiten'. Dit lijkt verdacht veel op de neochristelijke andere wang van Joris Voorhoeve ...

Of gewoon het multiculturalisme, kosmopolitisme en migratiefundamentalisme van de D66-neoliberalen waartoe Voorhoeve zich bekeerd heeft.
    Sommer weet beter:
  Het idee dat er een verklaring moet zijn voor de motieven van halsafsnijders en hun vrienden, veronderstelt dat onze toestand de normaaltoestand is. Iedereen wil democratie en rechtsstaat. Wie dat niet wil, is een afwijkeling die voor behandeling in aanmerking komt. Zowel in dat AIV-rapport als in de toelichting van de begroting van Buitenlandse Zaken kun je lezen dat ze van Maghreb tot Maidan democratie willen. Dat zou de les van de val van de Muur zijn. Ik zou zeggen dat de aanslagen van 9/11 leren dat dit een misvatting is. Heel veel mensen staan allerminst te springen om de open samenleving.

Ook in Nederland staan eindeloos veel mensen te springen om vastigheid in idealen als multiculturalisme, kosmopolitisme en migratiefundamentalisme.
  Zowel in dat AIV-rapport als in de toelichting van de begroting van Buitenlandse Zaken kun je lezen dat ze van Maghreb tot Maidan democratie willen. .... Ik zou zeggen dat de aanslagen van 9/11 leren dat dit een misvatting is. Heel veel mensen staan allerminst te springen om de open samenleving. De Arabische Lente heeft ons in de war gebracht. De grote democratische mythe is dat na het verslaan van de tiran vanzelf de vrijheid volgt. Dat dacht men over het Rusland na de Sovjet-Unie, dat was de dramatische misvatting van de Amerikaanse inval in Irak. Het is een naïeve gedachte dat de wereld vanzelf in liberaal-democratische richting beweegt, als water naar het doucheputje. Het bovengenoemde AIV-rapport haalt een Pew-enquête aan die uitwijst dat de overgrote meerderheid in Egypte tegen de scheiding van kerk en staat is, en voor de sharia. In het Irak van na Saddam Hussein willen ze weliswaar vrijheid maar vooral ook een sterke leider, zeg type Saddam Hussein.

En er is geen enkele reden om aan te nemen dat dat voor de moslims in Nederland anders ligt. Ze zijn geboren met sterke mannen: Allah en Mohammed, en die sterke mannen zijn de zin van hun leven. En dat idee zullen ze minstens even lang gaan doorgeven van kind op kind als de christenen dat gedaan hebben. Vijfhonderd jaar lang.

Nog even een toelichting aangaande een specifiek punt (Elsevier.nl, 05-12-2014, door Gerry van der List uitleg of detail ):
  Niks nieuws, wel treurig: moslims keuren homoseksualiteit af

Een studie van het SCP brengt de islamitische homofobie in beeld. Het is de prijs die een multiculturele samenleving betaalt voor het toelaten van veel immigranten met een onverdraagzaam geloof.


'Een volk dat de perken te buiten gaat', zo worden homo's omschreven in de Koran. De heilige schrift van de moslims oordeelt negatief over mannen die 'met wellust mannen in plaats van vrouwen' naderen.
    Geen wonder dat de islam homoseksualiteit verbiedt. In tal van islamitische landen, zoals Iran en Saudi-Arabië, staat er zelfs de doodstraf op.
    Geen wonder ook dat deze onverdraagzaamheid groeit in Nederland. ...
    Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) heeft deze homofobie nu in beeld gebracht. De meerderheid van moslims in Nederland vindt homoseksualiteit verkeerd.     ...

Tussendoor wordt ook nog even een van de vaste pandoers van de barbaren en de verraders weerlegt:
  Dit geldt ook voor strenggelovige protestanten, maar dit is een bescheiden, in omvang afnemende en vreedzame groep. Zij vormen geen bedreiging voor homo's die hand in hand over straat willen lopen.

De moslim-barbaren wel.
    En nog een sprookje weerlegt:
  Opvallend en verontrustend is dat de onderzoekers weinig verschil in opvattingen signaleerden tussen ouderen en jongeren.

Het wordt beslist niet beter.
  Simpele oplossingen zijn er niet. Homo's in islamitische gemeenschappen zullen dezelfde moeizame en langdurige strijd voor acceptatie moeten aangaan die homo's van protestantse en katholieke huize de afgelopen decennia hebben gestreden.

Tezamen met de overige zaken die ze moeten leren: minimaal 500 jaar. Leert de ervaring met christenen.
  Erg vervelend allemaal. Maar dat is de prijs die een multiculturele samenleving betaalt voor het toelaten van grote groepen immigranten uit landen met een intolerante godsdienst.

En eerder uit het artikel:
  De massale immigratie betekende import van achterlijkheid.

En dat is voor het eerst, zoals waargenomen door deze redactie, dat deze conclusie in deze terminologie mag worden opgeschreven in één van de reguliere media.

De vooruitgang in het integratiedebat is er één van de soort "drie stappen vooruit, twee-en-driekwart achteruit". Hier een illustratie daarvan. Merk op: auteur Hans Wansink figureert ook al aan het begin van deze verzameling, met een artikel stammende uit 2008 met de strekking "Integratie gaat niet vanzelf" (de Volkskrant, 05-01-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):
  Etnische ontzuiling

De relatie tussen de overheid en etnische minderheden is beter af zonder subsidie en zonder bevoogding.


De infrastructuur die de overheid na de komst van grote groepen migranten uit Marokko, Turkije, Suriname en de Antillen had opgezet, wordt ontmanteld. Het Landelijk Overleg Minderheden en het instituut voor multiculturele vraagstukken Forum zijn met ingang van 2015 opgeheven.
    Organisaties die zich opwerpen als vertegenwoordigers van Marokkaanse, Turkse en Surinaamse Nederlanders krijgen geen subsidie meer. Dat dwingt die organisaties tot herbezinning op hun maatschappelijke rol en op hun bestaansrecht. Anderzijds zijn die clubs bevrijd van bemoeizucht van een overheid die in ruil voor haar subsidie van minderhedenorganisaties medewerking verlangde voor tal van paternalistische projecten om de 'doelgroepen' naar modern-Nederlandse snit te disciplineren.    ...

Onzin allemaal, dat laatste. Er is nooit ook maar iets van gekomen. Moslims wilden kalifaat en sharia, en willen kalifaat en sharia. Dat is de kern van hun geloof. De rest is geneuzel in de kantlijn.
  Onder het motto 'integratie met behoud van eigen identiteit' voerde de overheid een minderhedenbeleid dat was geïnspireerd door het emancipatiemodel van levensbeschouwelijke groepen in de 19de en de 20ste eeuw.

Nog razender onzin: de identiteit is in ieder geval de absolute heerserschap van Allah en de moslims en dus kalifaat en sharia, en die maken integratie totaal onmogelijk.
  Maar daarbij werd voorbijgegaan aan het feit dat katholieke, protestants-christelijke en socialistische Nederlanders door hun gemeenschappelijke taal, geschiedenis, christelijke achtergrond en worteling in lokale gemeenschappen een veel kortere weg hoefden af te leggen dan de gastarbeiders.

Een sterk eufemistische versie van het voorgaand geconstateerde. Maar toch is het een erkenning en een vorm van stappen vooruit. Hier volgen de stappen achteruit:
  Integratie van minderheden buiten de arbeidsmarkt om bleek een illusie. Zonder scholing, beheersing van het Nederlands en werk is het voor nieuwkomers niet mogelijk om hier een zelfstandig bestaan op te bouwen.

Ook onzin, want de islam belemmert en verhindert scholing en denken. Dus zal men op cognitief niveau zwaar blijven onderpresteren, dus krijgt men veel minder en minderwaardig werk, wat zal men afschuiven op de Nederlanders: "Nederlander zijn racisten", en dat is nu al volop aan de gang (de Volkskrant, 05-01-2015, door Janny Groen):
  Allochtone activisten betreden het subsidieloze tijdperk

Migrantenorganisaties krijgen sinds 1 januari geen subsidies meer. ...
...    Het Surinaamse integratieproces kan niet helemaal worden vergeleken met dat van Turkse en Marokkaanse migranten, zegt ze. Voor Surinamers was er geen taalbarrière. Die kregen Nederlands op school en leerden daar ook het een en ander over de Nederlandse cultuur en geschiedenis. 'Maar waar alle minderheden mee te maken hebben is uitsluiting, discriminatie, weggedrukt worden door witte bestuurslagen.'    ...
    SMN organiseert al jaarlijks 'eigenkrachtconferenties', reageert voorzitter Ahmed Charifi. ...
    Aan de leuze 'niet de afkomst telt, maar de toekomst' maakt Charifi weinig woorden vuil. 'Het is een papieren werkelijkheid. Kijk naar buiten, naar de jeugdwerkloosheid. Dan zie je, potverdorie, dat afkomst er wel degelijk toe doet. Meer dan 40 procent van de Marokkaans-Nederlandse jongeren zit zonder werk.' ...

En deze strijd tegen de Nederlanders zal alles verpesten. Voor alle "integratie" om een kans te hebben is een bijna absolute voorwaarde: er zal verteld moeten worden dat hun achterstanden stammen van een achterlijke cultuur.

En ach, die onderwijsachterstand wil maar niet beter worden, ondanks de wijdverspreide leugens hierover ("De hoofddoekjes doen het zo leuk op school") (de Volkskrant, 07-02-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):
  Eerder naar school

Onderwijs vanaf 3 jaar kan een bijdrage leveren aan bestrijding van achterstanden in taalvaardigheid.


Fractievoorzitter Diederik Samsom van de Partij van de Arbeid maakt zich zorgen over de toenemende ongelijkheid in de Nederlandse samenleving. Hij constateert dat de toedeling van posities op de arbeidsmarkt en in de maatschappij steeds meer wordt bepaald door de opleiding.   ...

En dus zullen de allochtonen, moslims en negers, steeds slechter mee kunnen komen. Bij de moslims vanwege dit:
  Taalachterstanden uit de eerste levensjaren worden gedurende de schooltijd alleen maar bestendigd.

En daar gaat openstellen van scholen met 3 jaar niets aan helpen, want de moslims houden hun kinderen thuis om ze te kunnen indoctrineren.
    Reactie (de Volkskrant, 21-02-2015, ingezonden brief van Geert Driessen):
  Eerder naar school vergroot klasseverschil juist

PvdA-leider Samsom wil dat alle kinderen al op hun derde jaar naar school gaan. Dat zou leiden tot verkleining van de verschillen tussen de sociale klassen. Sinds PvdA-onderwijsminister Van Kemenade is geprobeerd onderwijsachterstanden als gevolg van sociale, economische en culturele factoren in de thuissituatie van kinderen, weg te werken. Helaas hebben niet alle maatregelen geleid tot de effecten die ervan werden verwacht.
    Eén jaar eerder naar school gaan is in Nederland in één studie onderzocht en bleek slechts een zeer klein positief effect te hebben, maar wel relatief goedkoop te zijn. Dat zou perspectieven kunnen bieden. Maar veel achterstandskinderen volgen al vanaf hun tweede jaar VVE (Voor- en Vroegschoolse Educatie): speciale stimuleringsprogramma's in de kinderopvang, peuterspeelzalen en kleutergroepen van de basisschool ter compensatie van een onvoldoende stimulerende thuisomgeving. Hoewel hieraan jaarlijks honderden miljoenen worden besteed, is er nog geen bewijs dat VVE die effecten genereert die ervan worden verwacht.
    Een halve eeuw geleden werd het Mattheuseffect genoemd als verklaring voor de toenemende onderwijsongelijkheid. Dit effect is gebaseerd op het volgende citaat uit het bijbelboek Mattheüs: 'Want eenieder die heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloedig hebben; maar van degene, die niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft.'
    Wanneer nu alle kinderen een jaar eerder naar school zouden gaan, zou dat, als we Mattheüs moeten geloven, weleens tot een onverwacht effect kunnen leiden. Voor VVE is er geen bewijs dat de peuters en kleuters uit achterstandssituaties er baat bij hebben wanneer ze vroeger onderwijs volgen; uit sommige studies volgt zelfs het tegenovergestelde.
    Wanneer we nu de niet-achterstandskinderen ook eerder naar school zouden sturen, zou het weleens zo kunnen uitpakken dat zij door het thuis aanwezige culturele kapitaal meer oppikken van het vroege onderwijsaanbod en daardoor juist hun voorsprong op de achterstandskinderen zouden vergroten.
    Deze lijn volgend zou het voor het verkleinen van de verschillen tussen sociale klassen wellicht eerder voor de hand liggen niet-achterstandskinderen pas op vijf- of zesjarige leeftijd toegang te geven tot het onderwijs.

 Oef ...
    Want ten eerste: 'achterstandskinderen' is het nieuwe pseudoniem voor gekleurde kinderen (zie 'culturele factoren in de thuissituatie'). En ten tweede: dit is alweer een aanwijzing voor het permanent zijn van die achterstanden. Dat wil zeggen: het g-woord ...
    Overigens: voor de inhoud van de hersenpan van de "Ze doen het zo leuk op school"-hoofddoekjes, zie hier uitleg of detail - een staat van volledige indoctrinatie met achterlijkheid.

"Het gaat vanzelf goed komen ... Kijk maar naar de kinderen" -  hier nog eens een bewijs van het tegendeel(Telegraaf.nl, 17-04-2015, door Arianne Mantel uitleg of detail):
  Onderzoekster pleit voor meer aandacht niet-westerse leerlingen

Migrantenkind vaker probleemkind

Kinderen van migranten vertonen al vanaf het begin van de basisschool meer opstandig, antisociaal gedrag en agressie dan hun Nederlandse klasgenoten.


Dat probleemgedrag blijft zo tot aan het einde van groep 8. Dit komt naar voren uit promotieonderzoek van Bouchra Ftitache, verbonden aan de Vrije Universiteit, onder 583 basisschoolkinderen.
    De onderzochte migrantenkinderen zijn voornamelijk van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse afkomst. ...

Hè hè ... Open deuren intrappen. Maar toch goed dat het eindelijk eens in zijn volle openheid wordt gezegd: die culturen functioneren niet, omdat de mensen erin niet functioneren, ook sociaal en psychologisch gezien, en de kinderen die ze opvoeden worden grotendeels diezelfde eigenschappen meegegeven, en die functioneren dus ook niet. Naar onze maatstaven. En dit onderzoek is qua cijfers daarvan ongetwijfeld nog een verzwakte versie:
  Bij het onderzoek is gebruikgemaakt van meldingen van leerkrachten en klasgenoten.

En een bijzonder hoog percentage van de leerkrachten vergoelijkt de problemen met allochtonen, weet deze redactie uit vrij directe ervaring.
  „De grote effecten van etniciteit die zijn gevonden in probleemgedrag gedurende de hele basisschooltijd, kunnen als alarmerend beschouwd worden”, stelt ze in het onderzoek.

Tja ...

En waar vindt je de analyse van het verschijnsel? (GeenStijl.nl, 17-04-2015, door Johnny Quid uitleg of detail ):
  Goh. Migrantenkind vaker kutkind

Volgens onderzoek op basisscholen zijn kinderen van migranten vaker probleemkinderen dan andere kinderen. Dank u wel voor het intrappen van deze open deur, onderzoekers. Kinderen van migranten zijn namelijk Third Culture Kids: kinderen die van huis uit in de ene cultuur staan, maar buiten de deur midden in een andere cultuur. Het onderzoek is gevoerd onder Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse afkomst. Niet de kinderen van welvarende expats waarvan de Third Culture Kids piekfijn begeleid worden op British en American Schools in Leiden en Wassenaar, zeg maar. Nee, het zijn Third Culture Kids van arme migrantenouders die vooral ernstig aan hun lot overgelaten worden en waarvan de cultuur van de ouders behoorlijk botst met de cultuur van de Nederlandse basisschool. Met kutgedrag tot gevolg, omdat dit soort migrantenkids van de constante cultuurclash geen idee meer hebben wat gewenst gedrag is, zich waarschijnlijk lager op de sociale ladder wanen en hun frustraties dus maar gaan externaliseren. Kun je ze moeilijk kwalijk nemen. Jezus, Bouchra Ftitache van de VU, dat had elke halfgare randdebiel je kunnen vertellen. ...

Wat een in- en in-trieste stand van zaken, dat je de psycho-sociologische analyse moet vinden op GeenStijl.nl ...

Een paar maanden later vult een hulpverlener op de werkvloer het beeld van de allochtone kutkinderen, geheel onbedoeld natuurlijk, nog wat verder aan.
    Die hulpverleners op de werkvloer bevinden zich voortdurend in een spagaat ter breedte van de Grand Canyon tussen de werkelijkheid waarin ze werken en het ideaal van waaruit ze dat werk doen. En af en toe kan er eentje het niet langer binnenhouden, en spreekt de waarheid - eerst even aantonen dat het een echte hulpverlener is. Natuurlijk komt dat van GeenStijl, want elders is dat niet mogelijk. Let op: ze gaan in het eerste stuk zo'n dertig jaar terug in de tijd, en voorspellen de toekomst in 2015 (GeenStijl.nl, 11-06-2015, door Van Rossem uitleg of detail ):
  Subsidieslaaf Renee de Zwart houdt sales pitch met versleten verhaal in de Azaanbode

Welkom in de late jaren tachtig. Dat ding daar op het tafeltje in de hal is een T65 draaischijftelefoon, want mobieltjes bestaan nog niet. Daaronder staat de papierbak waar alle kranten, folders, brieven en de Telefoongids in terecht komen, want internet is ook nog geen gemeengoed. Die enorme zwarte kast in de hoek van de huiskamer is een televisie, ja echt, die waren vroeger zo groot. Er zit een gloeilamp in, dat mocht toen nog. In de Volkskrant die op tafel ligt, staat een troosteloos verhaal over integratie, van een mevrouw die De Zwart heet. Ze ziet er uit zoals ze er altijd uitzien in het maatschappelijke veld waar ze over schrijft: als een opdringerig strenge lerares Frans ... Mevrouw De Zwart vertelt in de krant over hoe vreselijk het eigenlijk is om vrouw te zijn in een Marokkaans migrantengezin in Nederland. Het is een lange opsomming van dingen die we in 2015 al dertig jaar zullen horen: Marokkaanse vrouwen en meisjes vinden geen baan en geen stage, hebben problemen op school, zijn onzeker in de publieke ruimte en zitten ziekelijk thuis, waar ze geen sterke schouders vinden om op uit te huilen. De mannen des huizes zijn namelijk ziek in hun hoofd en/of verpest door een dominante cultuur van eer, religie en (huiselijk) geweld die ver van de open Nederlandse samenleving af staat.
   ... Heeft er dan in al die decennia niemand ingegrepen om de situatie te verbeteren, zullen we ons in 2015 afvragen. Nee, het bekende riedeltje over slachtofferschap zal door de jaren heen alleen maar somberder, schraler en schrijnender worden. Maar ja, die islam hè die vrije, gecompliceerde en veeleisende westerse samenleving hè? Daar kun je niet zomaar tegenop integreren vanaf de onderste sport van de sociale ladder. ...

Dodelijk. Met nog een paar trappen na:
  Hoe gaan we dat oplossen? Zoals we al jaren doen: Door er machteloos naar te blijven kijken, te mompelen dat we (altijd 'we') 'de identiteit, de weerbaarheid en het zelfvertrouwen' moeten versterken. En vervolgens gebeurt er niks. Dus geef meer geld, want hoewel we al dertig jaar hetzelfde sociaaldemocratische sprookje zienderogen zagen verslechteren, is het volgens mevrouw De Zwart niet moeilijk, niet duur en heeft het een hoog rendement om Marokkaanse vrouwen te behouden voor de Nederlandse samenleving. Kom op Nederland 2015, de subsidie schouders er onder! Op naar 2045.

En hoe luidt de url van dit artikel:
  http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/06/ maar_wanneer_gaan_we_eens_wat_d_o_e_n.html

Antwoord: als de zaak echt uit de hand is gelopen.
    Hopeloos ...
    En hier is de uitkomst van GeenStijl's voorspelling in de woorden van de hulpverlener (de Volkskrant, 11-06-2015, door Renée de Zwart, medewerkster van een migrantenvrouwenorganisatie in Amsterdam):
  De angst regeert onder Marokkaanse vrouwen

Als vertegenwoordigster van een migrantenvrouwenorganisatie in Amsterdam woon ik regelmatig bijeenkomsten bij over de problemen van Marokkaanse Nederlanders ...
    In de discussies ... gaat de aandacht vooral uit naar mannen en jongens. Maar die mannen en jongens hebben ook moeders, dochters en zussen, die erg kwetsbaar zijn. ...
    De school vertegenwoordigt de westerse waarden en normen ... Jouw groep wordt achtergesteld ...

De termen 'kwetsbaar' en 'achtergesteld'- veel correcter kan het niet worden.
    Nu waar deze voor staan (de citaten staan niet allemaal in originele volgorde):
  De vrouwenorganisatie waar ik werk, staat in een Amsterdamse buurt met veel gezinnen met een kluwen van problemen: lichamelijke en psychische ziekten, werkloosheid, verslaving, schulden, mishandeling, opvoedings- en gedragsproblemen. Er komen veel vrouwen en meisjes bij ons aankloppen voor hulp. ... op school hebben zij het moeilijker. Maar als je thuis een warm liefdevol nest hebt, kun je die tegenslagen beter het hoofd bieden. Helaas is daar dikwijls geen sprake van.    ...
    Vrouwen en meisjes zijn vaak bang voor hun echtgenoot, broer of zoon die hun gedrag wil controleren. Daarnaast is er de angst voor van alles wat zich buiten de deur af speelt en de angst voor de duivel en de hel. De ouders, ook vaak alleenstaande moeders, zijn niet in staat hun kinderen in onze tamelijk gecompliceerde samenleving, die ze zich onvoldoende eigen hebben gemaakt, op te voeden. Het is vaak slecht gesteld met de communicatie in de gezinnen. De opvoeding is meestal erg directief, dus wel straffen, maar weinig belonen. Dit ontaardt in stressvolle situaties, in onderdrukking en in een gebrek aan liefde en aandacht thuis.

Juist ja. En de mannen:
  De jongens vertonen eerder zichtbaar ongewenst gedrag. ...
    In de discussies over criminaliteit en radicalisering gaat de aandacht vooral uit naar mannen en jongens.

"Criminaliteit en radicalisering" staat voor schietpartijen in Amsterdamse wijken en onthoofdingen bij ISIS.
    Oftewel: het eerdere "kutkinderen" blijkt hier "achterlijkheden" en "barbaarsheden".

Een direct onderzoek (de Volkskrant, 16-06-2015, door Dirk Waterval):
  'Groep Duitsers blijvend antisemitisch door nazi's'

De propagandamachine van het Derde Rijk heeft een deel van de Duitsers blijvend antisemitisch gemaakt. Dat stellen Duits-Amerikaanse onderzoekers deze week in wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
    Onder Duitsers die jong waren tussen 1933 en 1945, toen de nazipropaganda op haar hevigst was, is het aandeel dat nog steeds sterk antisemitische gevoelens heeft twee tot drie keer zo groot als bij Duitsers die ver voor of na die periode zijn geboren. Historici kennen traditioneel veel invloed toe aan het effect van indoctrinatie op scholen, maar verschillende onderzoeken daarnaar vonden tot op heden weinig effect.
    Maar dat is er wel degelijk, zagen onderzoekers van onder meer de University of California door naar oude bevolkingsonderzoeken te kijken. 5.300 Duitsers hebben in 1996 en 2006 via een puntensysteem laten weten hoe groot hun affiniteit is met de Joodse gemeenschap. Zij reageerden op stellingen als 'Joodse mensen zouden gelijke rechten moeten hebben' en op vragen als 'Hoe zou u het vinden om een Joodse buurman te hebben?'    ...

Ken je nagaan hoe dit zit bij religieus ingebrachte ideeën. Dan staat er ook nog eens hel-en-verdoemenis achter, en de hemelpoort voor. Oftewel: bijvoorbeeld het antisemitisme van moslims is er nog voor zeer veel generaties.

Vergeleken bij andere kwesties, zoals moslimterreuraanslagen en moslimterreurvluchtelingen, is het niet-integreren van de terreurallochtonen momentaan een kleinere kwestie. Maar het toont het voortzetten van de trend die hier al eerder geconstateerd is: de afkeer van alle allochtonen neemt voortdurend toe. "Met de hoogopgeleiden zal het beter gaan"... Nee, dus, voor de zoveelste keer (Joop.nl, 24-12-2015, door Abid Boutkabout - Student Werktuigbouwkunde uitleg of detail ):
  Waarom mag ik me niet thuis voelen in Nederland, mijn geboorteland

En meteen al volkomen "af". Nederlandhater. Want natuurlijk is de klacht gericht tegen Nederlanders:
  Ik ben en zal altijd de zoon blijven van een gastarbeider

En even natuurlijk zou ze moeten zijn richting Marokkanen. Degenen die hem opgevoed hebben. Binnen- en buitenshuis. En aan dat "zoon van een gasterbeider zijn" is op liefst twee manieren op zeer effectieve wijze af te komen (en geen andere want een fysieke waarheid van zijn bestaan): zelfmoord, en verhuizen naar Marokko.
    Waar bestonden de griefjes dan uit? Hier is de belangrijkste:
  Als ik een proefrit maak in een nieuwe BMW wil ik niet dat iedereen mij aankijkt als een crimineel.

Zelfs bij het zeer allochtonofiele Joop.nl werd daar korte metten mee gemaakt:
  Tom deWit, do 24 december 2015 17:34
Je bent 22, student en maakt een proefrit in een niruwe BMW, welke autochtone student van 22 doet dat nog meer? Niet zo gek toch dat er raar gekeken wordt dst heeft niks met afkomst te maken.

de heer Meijerink, do 24 december 2015 23:48
Bester jongen, als mijn (volstrekt autochtone) zoon van 21 in een BMW 5 of een Benz E rijdt, kijkt iedereen ook met een verdachte blik naar hem.
Wen er maar aan dat de buurt altijd jaloers op jou is, als je een nieuwer/groter blikje hebt dan zij!

Jan E, vr 25 december 2015 19:30
"Als ik een proefrit maak in een nieuwe BMW wil ik niet dat iedereen mij aankijkt als een crimineel. "
Het betoog kon ik prima volgen tot deze passage.
Als een eerstejaars student zich ogenschijnlijk een nieuwe auto uit een hogere prijsklasse kan permiteren, dan wordt daar door velen vreemd tegen aan gekeken. Niet omdat hij Marokkaan, laat staan crimineel zou zijn, maar omdat studenten normaal gesproken al hun geld nodig hebben om hun studie te kunnen betalen.
    Omdat de opmerking uit de lucht komt vallen en verder niet verklaard wordt, doet hij afbreuk aan de centrale boodschap die uit het verhaal spreekt.

Nog meer griefjes? Ja, deze:
  Ik wil dat er ook een keer naar mijn mening wordt gevraagd.

Bijna nog ridiculer: geen enkele student "wordt naar zijn mening gevraagd". Moslimitische arrogantie.
    Nog meer griefjes? Ja, deze:
  In een volle trein wil ik dat er ook iemand naast mij komt zitten.

In ieder geval nog ridiculer: niemand wil zetten naast een figuur die ze er redelijkerwijs van verdenken eerder hun grootmoeder te hebben beroofd, of daar sterk op lijkt, of het in ieder geval goedpraat omdat het een mede-Marokkaan is.
    Nog meer griefjes? Ja, deze:
  Ik voel mij hier het minst thuis, omdat ik mijzelf continu moet bewijzen.

Vaagheid op hetzelfde niveau als die kop. Waar? Van wie? Geen antwoord op deze vragen.
    Was er dan helemaal niets concreets behalve dan die BMW? Ja, dit:
  Vorige week ontmoette ik op mijn hogeschool minister Asscher van Sociale Zaken. Hij ontving een onderzoeksrapport ...
    Na afloop van het ontvangst ging de minister in debat met de studenten van de Haagse hogeschool. Ik als eerstejaars student werktuigbouwkunde ben daarop ingegaan. Later op de avond werd een fragment ervan uitgezonden in het NOS Achtuurjournaal. ...
    In de tijd dat ik les kreeg van minister-president Mark Rutte op het Johan de Witt college in Den Haag, ...

Allemaal voorrechten. En ook nog eens allemaal gebaseerd op etnie.
    En ten bewijze dat het niet de ene student is, hier zo'n beetje alle allochtone reageerders op dit item met een voor hen karakteristieke reactie:
  Dennis Mollis, do 24 december 2015 23:42
Mooi en met de werkelijkheid van alle dag herkenbaar betoog want ook al wordt het hier door sommigen ontkend, onderzoeken wijzen uit dat moslimjongeren hier gewoon gediscrimineerd en buitengesloten worden en weinig kansen hebben op de arbeidsmarkt. ...

F Bidar, vr 25 december 2015 07:13
Beste Abid, goede morgen.
Ik weet niet wat je opleiding betekent in arbeidsmarkt en welke banen gaat die jou leveren. Maar mijn advies aan jonge migranten is altijd; kies voor een studie die jou overal kan werk of een baan leveren en vooral niet uitgaan van wat blanken zelf aangeven. Want het minste kans heb je waar blanken een studie of een baan hard nodig hebben. Daar maak je het meeste discriminatie en uitsluiting mee.

Tim Tim, vr 25 december 2015 10:21
Wat ik bijzonder vindt is dat je blijkbaar om "Nederlander" te zijn ook de geneugten van de "Nederlandse" cultuur moet over nemen. Dat wil zeggen dat je je vooral truttig moet gedragen, niet teveel herrie moet maken (behalve als je teveel gezopen hebt op Koningsdag), vooral veel "bij de groep (Nederlanders) moet blijven" en je allerlei flauwe grappen over afkomst en huidskleur moet laten welgevallen.    ...
    Als allochtone Nederlander heb ik mij nergens zo "anders" of "raar" gevoeld als in Nederland. Nederland heeft wat dit betreft jaren stilgestaan.

Je zou ze er met plezier allemaal uittrappen.
    En dus maar weer wachten op de volgende aanslag, tussen het continu overvallen van bejaarden door. En het tikken van de tijdbom van de rassenburgeroorlog wordt steeds luider.

Nog signaal, direct van de maatschappelijke "werkvloer" (de Volkskrant, 04-02-2016, door Antoinette van der Maas, Den Haag):
  Ik geef ze al tien jaar les, maar ik ben lucht voor ze

Laat ik me ook eens mengen in het koor van mensen met een mening over het artikel van Nadia Ezzeroili. Ik ben in 1944 geboren in Rotterdam en heb sindsdien Nederland onherkenbaar zien veranderen - en de laatste tijd gaat het een beetje snel. Er is veel wat ik niet begrijp en daar word ik onzeker van. Sommige kennissen zeggen: 'Ik voel me in mijn eigen stad niet meer thuis.'
    In mijn stad wonen mensen uit zo'n 120 verschillende landen, heb ik me laten vertellen. Ik heb de eerste Italianen zien komen. De eerste Surinaamse Nederlanders. De eerste Turken en Marokkanen. En daarna dus al die anderen. Welkom allemaal.
    Ik geef al tien jaar fietsles, taalles en gezinsondersteuning aan nieuwe Nederlanders (vrouwen). Na een verblijf van twintig, dertig jaar in Nederland kom ik hen voor het eerst tegen en dan kunnen ze niet fietsen en ze spreken zeer gebrekkig Nederlands, en ik heb het niet over een accent. Ze laten zich niet zien op de school van hun kinderen. Ze doen niet aan lichaamsbeweging, zijn vaak ziek en hebben flink overgewicht.
    Ik word hun vriendin, hun steun en toeverlaat: ik ga mee naar de gemeente, naar het ziekenhuis, naar de woningbouwvereniging en ik schrijf brieven voor hen naar allerlei instanties. En ik sleep hen mee naar die scholen, in het belang van de kinderen.
    Maar in het centrum van deze mooie stad word ik op het fietspad links en rechts ingehaald door agressieve donkere jongens op scooters. In het warenhuis blokkeren vrouwen met hoofddoeken de roltrap. Iedereen gooit zijn afval gewoon op straat; plakkaten ingedroogde kauwgom bij de bioscopen en cafetaria's, allerlei verpakkingen van junkfood. Niemand kijkt me in de ogen of glimlacht naar me. Niemand zegt sorry als ze in de weg lopen. Ik ben lucht voor hen.
    'Mijn' kinderen, vooral de jongetjes, lijken nooit gecorrigeerd te worden. Vaak neem ik hen in de schoolvakanties mee om iets leuks te gaan doen, en bijna net zo vaak ga ik eerder naar huis terug dan gepland, omdat ze zich in de openbare ruimte zo misdragen. Ze gooien hout en stenen naar de eendjes in het park. Ze zeuren om snoep, ijs en dure spullen. Ooit haalden kleine kinderen achter mijn rug geld uit mijn portemonnee. Ooit boog een jongetje van 4 mijn pink expres keihard en pijnlijk naar achteren, omdat ik hem verbood mijn bril te verbuigen.
    Toch blijf ik iedereen door dik en dun verdedigen tegenover mijn kennissenkring. Ik heb tien jaar lang bol gestaan van begrip. Maar ik word er een beetje moe van dat ik geen vooruitgang zie. En ik heb er ook geen verklaring voor. Al die vrijwilligers. Al die subsidies. Al die faciliteiten, buurthuizen, bibliotheken, al die vrijwel gratis taalcursussen. Al die opvang, al die uitkeringen en toeslagen.
    Waarom werkt dit niet? Omdat Nederland hen niet verwelkomt zoals Nadia Ezzeroili dat zou willen?

Amen. En let vooral nog even op deze twee:
  Niemand kijkt me in de ogen of glimlacht naar me.
... ik word er een beetje moe van dat ik geen vooruitgang zie.

Het zijn hatende mensen en vooral van ons, en het gaat niet beter worden.

Lees dit eens (de Volkskrant, 23-04-2016, ingezonden brief van Myriam Lipovsky, Utrecht):
  Dat is jóuw mening

De column van Martin Sommer over de studie van Margalith Kleijwegt Twee werelden, twee werkelijkheden (O&D, 16 april) is onthutsend, want die gaat vooral over het desastreuze effect van niet weten wat het verschil is tussen een feit en een mening. Ontkennen dat er aanslagen bij Charlie Hebdo gebeurd zijn, ligt in dezelfde lijn als het fenomeen Holocaustontkenning. Je mag zeggen dat het je niets kan schelen (of erger) dat het gebeurd is, dat is een mening.
    Maar als je zegt dat het niet gebeurd is, hoor je thuis bij de psychiater wegens gebrekkige realiteitstoet- sing. Maar om feit en mening te kunnen onderscheiden, moet je wel gecorrigeerd worden over wat jij denkt dat feiten zijn. Zeker in een tijd dat ieder zijn of haar 'waarheid' op internet als feit kan neerzetten.
    En daarom is Sommer terecht nog het meest verontrust over het machteloze zwijgen van de docenten, die de studenten niet eens meer durven te confronteren, of, erger, zelf het verschil niet meer weten. Mijn hoop is dat docenten het tot topprioriteit gaan maken dat hun leerlingen (en zijzelf) het verschil leren herkennen tussen feit en mening.

Aanleiding om de stelling ietwat aan te passen: "Het gaat fout komen".
    Een bevestiging daarvan (Telegraaf.nl, 24-04-2016, door Joris Polman
  Turkse Nederlanders door het dolle op Facebook

Blijdschap om arrestatie columniste Ebru Umar

Op Facebook is de arrestatie van columniste Ebru Umar met gejuich ontvangen door honderden Turkse Nederlanders. "Ebru Umar is opgepakt in Turkije na een belediging tegenover Erdogan. Hoera!”, kopt bijvoorbeeld Hollandale Türkler, een facebookpagina van en voor Turkse Nederlanders.
    Er onder stromen de hatelijke reacties aan het adres van Umar binnen. “Nu kunnen we lekker feesten!”, schrijft een bezoeker. Een ander schrijft: “Gelijk naar de dierentuin, dat is waar ze thuis hoort!” Of: "Levenslang opsluiten in een paardenstal. Wat ben ik blij zeg.”
    Het is bepaald niet voor het eerst dat Ebru Umar vanuit haar eigen gemeenschap te maken krijgt met hatelijke mails en zelfs doodsbedreigingen, zegt hoofdredacteur Robert van Brandwijk van de gratis krant Metro.
    Dat is volgens hem twee jaar geleden begonnen, toen ze voor Metro een column schreef over lawaaioverlast van een moskee in een Turkse badplaats. De familie van Ebru bezit daar een vakantiehuisje. Van Brandwijk: “Ze kreeg toen een lawine van bedreigingen over haar heen. Wat opviel is dat die vooral afkomstig lijken van derde en vierde generatie Turkse Nederlanders. Je zou verwachten dat die inmiddels meer Nederlands dan Turks zijn. Maar dat blijkt toch anders te zijn.”    ...

Waarbij het hier dus voornamelijk gaat om die laatste observatie: met volgende generaties wordt het alleen maar erger ...

Gunst ... een lang artikel bij Joop.nl waarin het onverkort wordt toegegeven (onbedoeld, natuurlijk) (Joop.nl, 27-04-2016, door Gert Jan Geling - Historicus, Theoloog en Arabist uitleg of detail ):
  Affaire Umar legt pijnlijk segregatie en gebrek aan gedeelde waarden bloot

Deze diepgaande en uiterst problematische segregatie is een van de grootste uitdagingen voor Nederland voor de komende jaren

De arrestatie van columniste Ebru Umar in Turkije - vanwege tweets die worden gezien als beledigend ten opzichte van de Turkse President Erdogan - de daarop volgende (in veel gevallen goedkeurende en zelfs juichende) reacties vanuit Turks-Nederlandse kring en de ophef die in de bredere Nederlandse samenleving als gevolg van dit alles ontstond leggen een aantal problematische zaken pijnlijk bloot. Als eerste dat er sprake is van zeer sterke segregatie tussen verschillende bevolkingsgroepen in Nederland - in het bijzonder Turkse Nederlanders en de rest van de samenleving - , een gebrek aan gedeelde waarden in Nederland - mede als gevolg van die segregatie - en het feit dat we als samenleving op dit moment - daar waar het Turkije, Erdogan en Ebru Umar betreft - niet in staat lijken te zijn om de bestaande kloof in de samenleving te overbruggen en te streven naar gedeelde waarden.    ...
    Hier moet iets aan veranderen, want wanneer in een steeds diverser wordende samenleving bevolkingsgroepen steeds verder uit elkaar dreigen te groeien en gedeelde waarden zoek zijn hebben we een fundamenteel probleem dat in de toekomst wel eens goed uit de hand zou kunnen lopen. ...
    Maar onderwijs is niet het enige dat oplossingen kan bieden. ...
    Lange tijd dachten we dat in een plurale, multiculturele, samenleving het wel prima was dat een ieder op zijn eigen eilandje kon leven, met de eigen waarden. Maar nu worden we met de gevolgen daarvan geconfronteerd. Nu ervaren we hoe sterk die segregatie is, en hoe hard we die gezamenlijke waarden nodig hebben. ...
    Om dit alles te bewerkstelligen zullen we ons af moeten keren van het multiculturele denken waarin we segregatie toestaan - of zelfs aanmoedigen - cultuur- en moreel relativisme praktiseren. In plaats daarvan moeten we toe naar een samenleving waarbinnen we in al onze diversiteit die er in Nederland bestaat toch in staat zijn om onszelf onderling als natie zijnde verbonden te voelen, om fundamentele vrijheden uit te dragen, de waarden van de liberale democratie onderling te delen, om te streven naar een samenleving waarin segregatie actief wordt tegengegaan - vanuit zowel de overheid als vanuit de samenleving- en als burgers van deze samenleving op te komen voor diegene - ongeacht hun afkomst- wiens rechten en vrijheden geschonden worden. Alleen dan zullen we in staat zijn om in de toekomst fundamentele botsingen - die de bestaande kloven in onze samenleving alleen maar nog groter zullen maken - te voorkomen.

En vermoedelijk is dit niet alleen te laat, maar veel te laat: bij de huidige generaties zullen pogingen hiertoe alleen maar meer weerstand oproepen, aangezien ze denken dat ze even- en meerwaardig zijn en "gelijke rechten hebben". Dat wil zeggen: recht op hun eigen achterlijkheid.

Er zijn ondertussen weer tientallen doden gevallen onder de moslimterreur om dit te kunnen bewerkstelligen (GeenStijl.nl, 01-02-2017, door Mosterd uitleg of detail ):
  HORRORRAPPORT toont aan: integratie mislukt



Linkse indoctrinatie begint niet op uw universiteit, maar is al volle bak aanwezig in het basis- en voortgezet onderwijs. In een onderwijsonderzoek blijkt dat een deel van de leraren ‘gevoelige onderwerpen’ vermijdt. “Vijf procent van de respondenten in het basisonderwijs geeft aan dat op de eigen school bepaalde onderwerpen niet meer met de leerlingen kunnen worden besproken als gevolg van toenemende segregatie. In de vier grote steden is dat gemiddeld veertien procent.” Ja mensen, de aanwezigheid van moslimkleutertjes en moslimkindjes is voor een deel van de meesters en juffen reden om de boel eens flink aan te passen. Homoseksualiteit? Taboe in sommige landen en kindertjes met een achtergrond uit die landen laten we lekker in de waan dat het verderfelijk is. Nederlandse normen en waarden bijbrengen over homoseksualiteit, tut tut, dat moeten we natuurlijk niet willen: we laten papa en mama, die toch al zo verschrikkelijk goed geïntegreerd zijn in Nederland, de teneur wel bepalen. Religie en geloof met nadruk op islamisering en IS? Verboten in de schoolklas! Islam is de religie van de vrede. Je kan het een kind natuurlijk niet aandoen om naast pais en vree-indoctrinatie uit eigen moskee wat kritische puntjes aan te stippen; dat gehersenspoelde volidioten koppen afhakken en minderjarigen de trekker laten overhalen om het woord van de vrede te verspreiden. Gebeurt niet, bestaat niet, geen discussie mogelijk. Aanslagen en terrorisme? Niet oké om afgrijselijke gebeurtenissen af te keuren en te bespreken in het klaslokaal. Goed, Londen, Brussel, Parijs, Nice, Istanbul…. Misschien is het wel gebeurd, maar stél, stél dat het al zo is, dan heeft het natuurlijk geen nut krankzinnige islamitische moordmachines aan te wijzen. We zeggen gewoon NIKS. Alles voor de pax van het klaslokaal. Slavernij en Zwarte Piet? Nope. Geen discussie over hoe zwarte mensen werden verhandeld door blanke mensen, geen discussie over hoe een kinderfeest behoort tot Nederlandse cultuur en geen discussie over het hoe en waarom sommige mensen Pietje willen wegjorissen. En zo creëren we in Nederland dus een gemeenschap van angsthazen en wegkijkers, waar niemand durft te zeggen waar het op staat en waar kritiekloos jaknikken als de norm wordt gezien. ...

En dit is een samenvatting van (parool.nl, 01-02-2017, door Michiel Couzy uitleg of detail ):
  Meerderheid Amsterdamse docenten: integratie is mislukt

De integratie op Amsterdamse scholen is mislukt, vindt meer dan de helft van de docenten. Een deel durft gevoelige onderwerpen niet meer te bespreken in de klas.

Marokkaanse leerlingen die bij elkaar klitten en autochtone scholieren die vooral met elkaar omgaan. Ouders van verschillende afkomst die nooit met elkaar praten, kinderen die niet bij elkaar over de vloer komen.
    Veel leraren herkennen het beeld van toenemende segregatie en mislukte integratie op hun eigen school, blijkt uit onderzoek van bureau DUO onder 2200 schoolleiders en leraren uit het basis- en voortgezet onderwijs.
    In Amsterdam bevestigt 54 procent van de docenten en directeuren dit beeld. In Den Haag, Rotterdam en Utrecht gaat het om soortgelijke percentages, buiten de grote steden vindt maar dertig procent dat de segregatie op school toeneemt.
    "Op scholen is totaal geen integratie," reageert Trudy Coenen, docent aan Montessori Lyceum Oost, auteur en in 2010 uitgeroepen tot Leraar van het Jaar.
    "Op onze school zitten zestig nationaliteiten, maar niet de Nederlandse. Alles wat deze kinderen van Nederlanders weten, leren ze van de docenten. Mijn zoon zat op het Sint Nicolaas Lyceum in Zuid en kent op zijn beurt de wereld van mijn leerlingen totaal niet."
    Uit onderzoek van Onderzoek, Informatie en Statistiek (OIS) blijkt dat slechts acht van de circa zestig middelbare scholen in de stad gemengd zijn.
    Docenten spreken van groepjesvorming, een oververtegenwoordiging van kinderen van allochtone komaf op vmbo en van autochtone leerlingen op havo en vwo.
    Ook is sprake van ouders die zich weleens afkeren van de Nederlandse samenleving en leerlingen die erg vaderlandslievend zijn en een vorm van radicaliserend gedrag vertonen.    ...

Wat natuurlijk moet zijn: "ouders die zich weleens afkeren van de Nederlandse samenleving, erg oorsprongslandlievend zijn en een vorm van radicaliserend gedrag vertonen". Zie de stroom jihadi's.
  Eén op de acht leraren in Amsterdam, zowel in het basis- als voortgezet onderwijs, zegt dat gevoelige onderwerpen niet meer besproken kunnen worden in de klas als gevolg van de toenemende segregatie.
    De genoemde onderwerpen zijn seksuele voorlichting, de politieke situatie in bepaalde landen, zoals Turkije en Rusland, het geloof, terrorisme en discriminatie. Ook de discussie over Zwarte Piet ligt gevoelig.
    Ongeveer 58 procent van de Amsterdamse docenten heeft hiervan geen last.

Die laatsten omdat ze die onderwerpen sowieso niet ter sprake brengen. Denk aan leraren wiskunde en natuurkunde. Biologie is natuurlijk wel al een probleem: evolutie ...

Deel twee (Volkskrant.nl, 01-02-2017, door Jurre van den Berg uitleg of detail ):
  Leraren maken zich 'grote zorgen' over segregatie op scholen in Randstad

Met name in de Randstad maken scholen zich zorgen over toenemende segregatie. Kinderen met ouders van niet-westerse afkomst klitten samen: onder invloed van 'de huidige politieke sfeer' voelen zij zich gediscrimineerd of achtergesteld. In een klein deel van de klassen worden gevoelige onderwerpen als homoseksualiteit en terrorisme vermeden.


Dat blijkt vandaag uit een enquête van commercieel onderzoeksbureau Duo Onderwijsonderzoek in samenwerking met het AD. Ruim 2200 docenten en schoolleiders uit het basis- en voortgezet onderwijs vulden de online vragenlijst in. Uitgangspunt van de studie was dat in 'veel verschillende media' tegenwoordig wordt gesproken over 'de mislukte integratie'.
    Twee derde van de ondervraagden ziet toenemende segregatie in de samenleving als 'een grote zorg'. 'Vooral moslimmeisjes zijn buitengesloten van activiteiten zoals uitwisselingen. Niet door de school zelf, maar de ouders verbieden ze om mee te gaan', licht een van ondervraagden toe.
    Onderwerpen als homoseksualiteit, Zwarte Piet, de politieke situatie in Turkije of terrorisme worden als gevolg van de toenemende segregatie soms vermeden in de klas. In het voortgezet onderwijs is dat volgens 11 procent van de respondenten het geval; in het basisonderwijs volgens 4 procent. ...

Conclusie: De aanwezigheid van allochtonen, van welke voorlopig voorzienbare generatie dan ook, zal uiteindelijke alle rationele en redelijke en wetenschappelijke discussie smoren, aangezien alle rationele en redelijke en wetenschappelijke discussie over cultuur uitkomt op: ook culturen zijn onderhevig aan evolutie en de achterlijke religieuze  niet-westerse zullen verdwijnen of ten onder gaan. Met als eerste teken ... (uit het GeenStijl-artikel):
  Ondertussen blijkt uit het schrikrapport wel dat docenten en schoolleiders merken dat de INTEGRATIE FALIEKANT FAALT. Kinderen van niet-westerse cultuur 'klitten samen', willen niet met autochtone kindjes spelen, allochtone ouders hersenspoelen kindjes zelf wel, ‘onwil om te integreren’…

... segregatie, en dat teken is allang aan de gang. Met als tegenmaatregel dat (uit het GeenStijl-artikel:
  O ja, Kamerleden reageren op het onderzoek met woorden als 'dramatisch', 'heftig' en 'ronduit zorgelijk'. Nou, dan weet je het wel.

Oftewel: er gebeurt niets, want om iets te ondernemen, dat wil zeggen: af te dwingen, moet je eerst de noodzaal bewijzen, dat wil zeggen: je moet openlijk zeggen dat er en sprake is van een anderszins onoverkomelijke culturele achterstand. Want ook dit rapport werd weer zo snel als men maar kon weggerelativeerd (uit het Volkskrant-artikel):
  Peter Lugtig, universitair hoofddocent methoden en statistiek aan de Universiteit Utrecht, is niettemin uiterst kritisch over de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd. 'In algemene zin is dit een flut-onderzoek. Ik heb het gevoel dat de onderzoekers hier misschien een dag aan hebben gewerkt', zegt hij.

De bekende Volkskrant-tactiek: is  de uitkomst van een onderzoek naar haar zin, wordt het veel enthousiasme gebracht en wordt er nooit een kritisch weerwoord gezocht, en is het onderzoek niet naar de zin ... Dan ziet u wat er gebeurt: het wordt zonder enige onderbouwing afgebrand met terminologie als:
  '... dat de onderzoekers hier misschien een dag aan hebben gewerkt'

Hetgeen ongetwijfeld een gore leugen is. In de krantenversie werd het onderzoek zelfs nog meer verdacht gemaakt.
    Wat nog wat verder leidt tot nog een onontkoombare conclusie: Er gaat alleen wat gebeuren als er zich een voor iedereen onontkoombare noodzaak zich aandient. En bij de volstrekte dominantie van de politieke-correctheid betekent dat: een revolutionaire of gewelddadige noodzaak.
    Waarmee het pad van niet-westerse instroom in de vorm van moslims en geweld zoals te constateren valt bij stijgende percentages volkomen gesloten is.

Nog een bevestiging (de Volkskrant, 14-02-2017, door Wendy Vianen, voormalig docent voorgezet onderwijs en kandidaat Tweede Kamerlid):
  Dat integratie stokt ligt niet aan docenten maar aan hun bazen

Afgelopen week viel in verschillende kranten te lezen dat docenten bepaalde onderwerpen niet meer durven te bespreken in de klas. Zo zou er over homoseksualiteit en Turkije niks gezegd mogen worden. De conclusie luidde dat de integratie mislukt was. Wat in de berichtgeving vooral ontbrak was de rol van de schoolleiding en de raden van bestuur.
    Tot voor kort was ik zelf vmbo-docent op een multiculturele school in Den Haag. Een school waarop leerlingen van meer dan twintig nationaliteiten zitten.
    Voor het bespreken van een gevoelig onderwerp zijn twee zaken van belang. Zorg dat een discussie op een goede manier wordt gestart en dat het klimaat in de klas veilig is. Vraag een leerling als hij over een gevoelige kwestie begint waaróm hij dat onderwerp wil bespreken en hoe hij tot zijn eigen mening is gekomen. Een veilig klimaat in de klas is van belang omdat alleen dan leerlingen uit zichzelf zullen beginnen over zaken die spelen op 'straat'.
    Hier begint de schoen te wringen. Vaak is van een veilig klimaat geen sprake omdat - in het bijzonder jonge - docenten, zonder enige vorm van begeleiding voor de klas worden gezet. Hierdoor zijn zij (nog) niet in staat met de groepsdynamiek om te gaan. Start dan maar eens een discussie over het Midden-Oostenconflict.
    Daarnaast leert de praktijk dat schooldirecties of raden van bestuur het bespreekbaar maken van bepaalde onderwerpen door docenten verbieden. Toen ik na de zomervakantie weer aan het werk ging, werd mij en mijn collegadocenten op het hart gedrukt vooral niet over de coup in Turkije te beginnen. Verhalen van leraren die door schooldirecties of raden van bestuur worden geadviseerd geen ruchtbaarheid te geven aan hun homoseksualiteit ken ik eveneens. Onacceptabel. Een schooldirecteur moet achter zijn mensen staan en zich niet als een marionet van de raad van bestuur laten sturen.
    Dat de integratie op sommige scholen (deels) stokt, heeft dus niet zozeer te maken met de onwil van docenten, maar eerder met de opstelling van schooldirecties en raden van bestuur. Dit is onacceptabel. Laat docenten hun werk doen en geef ze vertrouwen. Alleen dan kan een school een bijdrage leveren aan de integratie.

Hieraan viel niets in te korten. Het toont: verraad. Van de elite. Grootschalig.

Verslagje van het gedachtengoed van de derde generatie, naar aanleiding van zwembadterreur (GeenStijl, 26-04-2017, door Ronaldo uitleg of detail )
  Antropologie in Trouw: 'Seks mag niet van Allah, behalve met meisjes in strakke leggings'



Zei er daar iemand 'zwembad-jihad'? Bij de krant van Perdiep Ramesars Nederland zijn ze het zwembad ingedoken en kwamen ze Ahmed, Mehmet en Ilyas (achternamen bij de redactie bekend) tegen. Ahmed, Mehmet en Ilyas zijn 16 jaar en leggen u even uit hoe de wereld in elkaar zit. Stukje sociologie: "Ik wil niet etnisch profileren, maar christelijke mensen zijn minder gehecht aan het geloof dan islamitische mensen." Ilyas: "Wij bidden vijf keer per dag. De Nederlanders zijn alleen op zondag en woensdag met hun geloof bezig." Stukje biologie: "Van ons geloof mogen we niet met meisjes omgaan. Maar Nederlanders hebben schijt, die doen alles wat ze willen. Sommige meisjes sturen naaktfoto's of ze geven hoofd* voor geld en aandacht." Stukje theologie: "Als hij bidt, vraagt Mehmet soms vergiffenis voor de dingen die hij met meisjes doet. Want hij weet: seks voor het huwelijk mag niet. "Allah weet wat je doet. Maar Allah weet ook dat het in Turkije heel anders is dan hier. Daar zie je geen meisjes in strakke leggings." Stukje economie: "Eén les: laat het meisje die 2 euro voor de cabine betalen. Zodra jij betaalt, gaat ze je altijd om geld vragen." En een stukje sociaal-psychologie: "Als ze niet wil, dan benader ik haar niet", zegt Mehmet. Hij wil niet racistisch overkomen, maar: "Alleen negers doen dat. Die pushen.""...

Dit is zelf-rapportage, dus moet met een correctie-factor voor sociaal-gewenst antwoorden vermenigvuldigd worden. Die factor valt in te schatten aan de hand van het percentage zusjes dat de broertjes meenemen naar het zwembad. Het is ongewtijfeld niet gemeten, maar ligt naar alle bekende feiten onder de 1 op 10. Het gedrag is dus minstens 10 keer zo erg als geschetst. Oftewel: is die van terreur.
    De etnische burgeroorlog staat vrijwel vast uitleg of detail .

Een Turk-met-baard-en-haat uitleg of detail verschaft nog wat illustratieve (de Volkskrant, 20-04-2017, door Cemil Yilmaz, sociaal-psycholoog.):
  Niet de lange arm uit Ankara, maar de korte arm uit Den Haag is het probleem

Na 100 procent van de getelde stemmen, blijkt er in totaal 51,41 procent van de stemgerechtigde Turken (25.157.025 stemmen) ja en 48,59 procent (23.777.091 stemmen) nee te hebben gestemd.
    In landen buiten Turkije heeft 59,09 procent van de Turken ja en 40,91 procent nee gestemd. In België stemde zelfs 74,95 procent, in Oostenrijk 73,23 procent en Nederland 70,94 procent voor een vernieuwing van de Turkse grondwet. ...

Oftewel: naarmate ze in meer verlichte landen wonen, stemmen Turken dictatoriëler. En naarmate landen beschaafder dus verlichter worden, zullen Turken dus daar meer tegen zijn.

Het wordt steeds duidelijker. Zelfs de PvdA-allochtonenknuffelaars worden wanhopig (de Volkskrant, 04-07-2017, door Bart Dirks)
  'Inburgeringsbeleid faalt volledig'

De landelijke politieek blijft doof voor zijn noodkreet, dus heeft de Haagse wethouder zelf een inburgeringstraject opgezet. Zonder vrijblijvendheid.

En wat is de sanctie:
  En het is niet vrijblijvend. Wie niet meedoet, riskeert een korting op de uitkering.'

Brullen van de lach!!! Je mag van de rechter niet eens zo veel inhouden dat het pijn doet. Next
    Natuurlijk is er maar één ding dat werkt: "Werken of uitzetten". Zijn al die Polen ook niet meer nodig.

Een bijzonder "grappig" voorbeeld (de Volkskrant, 19-07-2017, door Dion Mebius):
  Memo: het botert niet tussen KLM en Air France

Iets dat al een hele tijd rommelt in de media ... Oorzaak, bijvoorbeeld:
  De Nederlanders zijn hautain en geldbelust, de Fransen zijn te veel bezig met politieke spelletjes

Oorzaak, algemener:
  Tussentitel: Intern onderzoek onder managers: enorm verschil in culturen

Vooruitzichten:
  Het voortbestaan van Air France-KLM loopt gevaar door de grote cultuurverschillen tussen de Nederlanders en Fransen.

En moeten we de analogieën nog expliciet maken ...? Je kan ze zo één voor één invullen. Met één groot verschil: de verschillen in cultuur tussen Fransen en Nederlanders zijn een miniem peuleschilletje vergeleken bij de verschillen in cultuur met moslims en negers.

Een direct voorbeeld van onovertroffen en misschien zelfs onovertrefbaar niveau -  de melding in Nederland kwam, natuurlijk, van GeenStijl, maar hier eerst het bericht waarnaar verwezen werd (ad.nl, 22-08-2017, door Sven Spoormakers uitleg of detail):
  'Kleuter die 'ongelovig varken' zegt, heeft dat niet van zichzelf'

Leraren van een basisschool in het Belgische Ronse slaan alarm omdat zelfs kleuters onder invloed lijken van radicalisering. Met hun vinger maken ze moordbewegingen en noemen andere kinderen varkens. Heel België is geschrokken van de extreme uitspraken door deze zeer jonge scholieren.


Het interne verslag van de Dr. Ovide Decroly-kleuterscholen in Ronse, dat de krant Het Laatste Nieuws kon inkijken, dateert van afgelopen schooljaar. Een juf beschrijft het problematische gedrag van kinderen uit haar klas. ...

Dat verslag hadden ze, alweer natuurlijk, geheim gehouden, maar het is op één of andere manier dus uitgelekt naar de genoemde krant. En eigenlijk zegt dit citaat al bijna alles. En dit bijna in aansluiting op de laatste in de inmiddels lange reeks aanslagen door "gewone moslims" in heel Europa, die laatste zijn de aanslag op de Ramblas in Barcelona. "Piepjonge jongens", reageerde de politiek-correcte meute hypocriet verbaasd. "En ze stonden bekend als uitsluitend en alleen heel gewone en heel goed geïntegreerde jongens". Behalve de leeftijd ook allemaal al vele malen eerder gehoord. Net als natuurlijk: "Hoe hebben ze zover kunnen komen...?"
    Nou, van dat laatste is hier dus nu definitieve bevestiging die iedereen die beweert dat hij het niet wist ook allang had kunnen weten: "Van hun ouders". Met de paplepel ingegoten:
  Tussentitel: Bij gesprekken met de ouders stelt men vast dat die hun kind steunen en erom lachen

En zelfs in dit glasheldere geval is de reactie van de politiek-correcte meute dit:
  Tussentitel: Kinderen doen uitspraken die uit de orthodoxe, salafistische lezing van de Koran komen, zonder dat zelf te beseffen - Karin Heremans

Ja, en morgen gaat de zon op ...
    En dat is de weerslag van een heel interview met deze dame:
  Interview

Karin Heremans, directrice van het Koninklijk Atheneum in Antwerpen en beleidscoördinator radicalisering, vraagt zich af waar die kleuters hun ideeën hebben opgepikt.

Heeft wat in Ronse is gebeurd wel met de school te maken of praatten ze anderen na?
,,Kleuters bedenken zulke dingen niet zelf, inderdaad. Ze doen uitspraken die uit de orthodoxe, salafistische lezing van de Koran komen, zonder dat zelf te beseffen. Daarom is het vooral belangrijk dat we de hele context in kaart brengen: hebben de kinderen dat soort gesprekken thuis gehoord, of op de zondagschool voor moslims? Of pikken ze het op straat op, van oudere jongens? En waar hebben dié dat dan vandaan? We moeten dat grondig onderzoeken.''    ...

Brullen van de lach!!!  Het antwoord is vanzelfsprekend gezien de leeftijd en allang gegeven: nummer één: de ouders. En het alternatief, de wijdere omgeving, is nog erger want betreffende nog meer mensen.
  Eén ding is duidelijk: Ronse is géén voorbeeld van jongeren die in de ban zijn van extremisten.

Stompzinnige vraag: Ronse is een uitstekend voorbeeld, van het proces van het verschaffen van de vruchtbare voedingsbodem - de brandstof. Waarna een enkele inspiratiebron van buiten voldoende is voor "de explosie".
    Het antwoord is natuurlijk even stupide:
  ,,Nee, helemaal niet. Dit zijn geen 'groomers' die jongeren - kinderen soms nog - losweken van onze samenleving en het wij-zij-verhaal uitvergroten.

Tja ...
    Overigens was de reactie bij de Volkskrant natuurlijk nog stompzinniger, of kwaadaardiger zo men wilt: die ging alleen over de Belgisch ophef over de zaak.
    En het Algemeen Dagblad was ook nog zo bereidwillig het bewijs te leveren dat deze mentaliteit in de hele islamitische gemeenschap zit, zelfs bij hoogopgeleide zij-instromers (ad.nl, 26-08-2017, door Sabrine Fathi uitleg of detail ):
  Gaan we straks kleuters in de handboeien slaan?

Opinie | Sabrine Fathi las het artikel op deze site over radicaliserende kleuters 'met kromme tenen'. Ze vindt het niet gek dat kinderen thuis de islamitische doctrine meekrijgen. ,,Christelijke kinderen bidden voor het slapengaan.''

Waarna je je in totale verbijstering voor het hoofd slaat ... "Ze zijn o zo lief, die kindertjes met hun bomgordeltjes ..."  En die beelden zijn ook vertoond want zoiets kan deze redactie niet verzinnen.
    En die koppen zijn een volkomen betrouwbare weerspiegeling:
  Met kromme tenen heb ik het artikel over kleuters die radicaliserend gedrag vertonen gelezen. Na de recente aanslagen begrijp ik dat de angst voor terreur steeds groter wordt. Wij zijn bang en moeten met zijn allen samenwerken om radicaliserend gedrag in een vroeg stadium te signaleren. In dit proces moeten we niet uit het oog verliezen dat het gedrag van 'de ander' niet per se een signaal van radicalisering is. Assimilatie is niet de oplossing, het verketteren van een religie ook niet.
    Ik vind het een kwalijke zaak dat kinderen uit de kleuterklas beschuldigd worden van radicaliserend gedrag. Iemand een varken noemen of ongelovige, wil niet zeggen dat we hier te maken hebben met een terrorist in spe. Zij zeggen varken of ongelovige, wat zeggen andere kinderen? Het is een manier van ruziemaken. ...

Er is echt maar één conclusie mogelijk: die hele bevolkingsgroep moet uitgezet worden, wegens onoverkomelijk en ongeneselijk gevaarlijk. Wie zich hier tegen keert, is voor de volle honderd procent mede-verantwoordelijk voor iedere volgende dode, en eigenlijk ook allang voor de voorgaande. Dit had men allemaal en helemaal zien aankomen, gezien de ervaringen met de islam elders: gewelddadig expansief uitleg of detail .
    Oh ja, ook nog het commentaar van GeenStijl (GeenStijl.nl, 21-08-2017, door Ronaldo uitleg of detail ):
  Integratie! Geradicaliseerde kleuters dreigen 'ongelovige varkens' te vermoorden

Niet zo gek dat de Imam des Doods van Barcelona & Cambrils vorig jaar een paar maandjes in België woonde. Het radicaliseren wordt daar namelijk al met de paplepel ingegoten. Op de Dr. Ovide (en zijn vrienden, red.) Decroly-kleuterscholen in Ronse wordt de cultuur al een tijdje verrijkt met verschillende verrijkingen. Zo was het een aantal jaren geleden een beetje gek om andere kindjes uit te maken voor 'varkens' en onthoofdingsgebaartjes te maken. Ook werd er onder speeltijd weinig uit de Koran geciteerd en kwamen kinderen op vrijdag gewoon naar school. Het uithuwelijken van kleuters is ook relatief nieuw ... Voor de goede orde: dit zijn dus kinderen tot en met zes jaar. Zes. "Bij gesprekken met de ouders stelt men vast dat die hun kind steunen en ermee lachen." Ach, gewoon een paar jaar geduld hebben en dan komt het vanzelf in orde met de integratie, hè mannekes. ...

Geen commentaar.

Nog eentje, om te bewijzen dat de elite dit allemaal willens en wetens negeert (elsevier.nl, 12-09-2017, door Emile Kossen uitleg of detail ):
  Zo krijgen salafisten hun moskeeën steeds voller

... schrijft het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) in een rapport.


Het WODC stelt dat het aantal bezoekers van salafistische moskeeën de afgelopen jaren is gegroeid. ...
    Salafistische moskeeën zeggen de enige juiste en ‘zuivere’ vorm van de islam voor te staan, waaraan een reeks strenge gedragsregels zijn verbonden. De Koran dient letterlijk te worden genomen. Salafistische leiders wijzen de democratische rechtstaat af, vrouwen dienen zich te voegen in een ondergeschikte rol.

Oftewel: actieve aanhangers van het kalifaat, en gevaarlijker voor de rechtsstaat dan nazia's en neonazi's.
     Gesteund door leugens van de onderzoekende elite:
  Salafistische moskeeën in Nederland zijn effectiever in het ronselen van nieuwe volgers dan minder orthodoxe stromingen. Salafisten maken onder meer slimmer gebruik van onlinemogelijkheden, schrijft het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) in een rapport.

Flagrante onzin, natuurlijk: het zijn niet de "reclamemakers" maar de "consumenten" die de populariteit bepalen. Oftewel: de moslims zijn salafistischer aan het worden of waren dat al.
    En gesteund door de besturende elite:
  Minister Blok schrijft in reactie op het rapport dat de overheid voorlopig hetzelfde beleid blijft voeren. Salafistische moskeeën worden al in de gaten gehouden.

Die doorgaan met wat ze al deden: niets.

Soms wordt het je makkelijk gemaakt. Een gekleurde immigrante legt uit dat het de komende generaties niet goed zal komen aan de hand van eigen ervaringen en ontwikkelingen (de Volkskrant, 25-11-2017, door Marjon Bolwijn):
  'Migratie is mooi, maar ook een drama'

Schrijfster Naema Tahir (47) veranderde van standpunt over de emancipatie van migrantenvrouwen.

Naema Tahir is dochter van een gekleurde immigrant, moslim, uit Pakistan. Maar geen arbeider. Naema Tahir heeft gestudeerd en is dus hoogst mogelijk opgeleid. Naema Tahir is getrouwd met een even hoog opgeleide Nederlandse man, die een universitaire baan heeft. Naema Tahir heeft eerder geschreven afstand genomen te hebben van de islam en een aanzienlijk deel van haar culturele achtergrond uitleg of detail . Naema Tahir gaat nu uitleggen hoe uitzonderlijk dat is:
  Oude opvatting

'Migranten moeten kiezen voor het land waar ze wonen. Daar ligt hun toekomst. Ze zijn ernaartoe gegaan om een beter leven te krijgen. In Europa is het prachtig: de mensenrechten worden nageleefd, er is inkomenssolidariteit, je krijgt kansen je te ontwikkelen en uit je klasse te breken. Plaats je achtergrond op de achtergrond. Dit was de kern van de eerste opiniestukken die ik schreef na 9/11, de aanslagen op de Twin Towers in New York.
    'Ik wilde mij in het debat mengen en schreef met name over de positie van migrantenvrouwen. De mensenrechtenjurist in mij zei: eis je rechten op, hier is vrijheid, breek los uit de gemeenschap. Ik verwachtte dat de meeste moslimvrouwen zich zouden aanpassen aan de dominante groep in het Westen. Dat ze als individuen voor hun eigen keuzes zouden gaan en bijvoorbeeld de hoofddoek minder zouden dragen en zouden breken met tradities als het gearrangeerde huwelijk. Dat leek mij een logische stap in hun emancipatie.'

Vanuit haar positie. Als hoogopleidbare en hoogopgeleide. De top paar procent. Voor hoogstens 5 procent komen dit soort zaken in vizier waarvan dus slechts een deel het haalt net zoals Naema Tahir. Een procentje of wat. Die dan ook allemaal de kans krijgen.
  Het kantelpunt

'In 2012 werd mijn dochter geboren. ...
    'Door het moederschap kwam ik terug bij mijn roots. Ik voelde mij verbonden met mijn moeder en familie in Pakistan. Er kwam een lotsverbondenheid met alle moeders in mijn familie. En ik voelde mij een kind van migrantenouders.'

Bijpassende neurologie, zie hier  .
  Nieuwe opvatting

'Omarm het land waar je woont, maar je roots op de achtergrond plaatsen is onmogelijk. Migrant zijn is een sterk onderdeel van je identiteit. Kind zijn van migranten ook. Waar je ook bent, je wordt gezien als migrant. In je nieuwe land kijken ze met empathie of afkeer naar je. In het land van je roots wordt er naar je opgekeken: jij bent naar Europa gegaan, en hebt het nu beter. Je bent eraan gewend in beide landen een outsider te zijn, dat wordt je tweede huid.
    'Migratie is mooi, maar ook een drama. Beide aspecten verdienen aandacht. Er is veerkracht en ambitie voor een beter leven. Er is ook verwarring over de westerse cultuur van persoonlijke vrijheid en de groepscultuur uit het land van herkomst. Migranten zijn verbonden met een pre-moderne, niet liberale cultuur waarin individuele keuzevrijheid ondergeschikt is aan het collectief.
    'Je losmaken uit tradities heeft grote consequenties voor het welzijn van de familie. Liever dan losbreken wil een migrantenvrouw in de groep blijven. Ze kiest ervoor haar ouders gelukkig te maken. Dat doet ze niet uit angst, maar uit een opofferende liefde. Laat moslimvrouwen in Europa die een hoofddoek dragen en meegaan in een gearrangeerd huwelijk in hun waarde. Zij kiezen er bewust voor om rekening te houden met hun familiecultuur. Het respect en vertrouwen dat ze daarmee winnen, geeft hun de bewegingsvrijheid zich te ontwikkelen en in hun tempo te emanciperen.'

In andere woorden: integratie is een hopeloos begrip. Alle culturele achterlijkheden en barbaarsheden zullen blijven, want dat is de culturele traditie. Daarom waren hun thuislanden achterlijk, en daarom zijn ze hier achterlijk.
    Zoals al benadrukt: dit zijn de woorden van een hoogst mogelijk opgeleide. Voor alle andere deelgroepen, 95 procent of meer, ligt alles totaal hopeloos.

Héééé ... Een erkenning ... Maar natuurlijk alleen omdat ze elkaar ook doodschieten ... (de Volkskrant, 05-02-2018, door Hassan Bahara):
  Wanhoop over 'opgefokte jeugd'

Ruim een week na alweer een moord op een jonge Marokkaanse Amsterdammer maken vrouwen uit de Marokkaanse gemeenschap zich grote zorgen. Want wat bezielt hun jongeren? En wat is eraan te doen?


'Wie is het volgende slachtoffer?', vraagt mevrouw Fatima Mouyah een groepje verzamelde Marokkaanse vrouwen, politici en waarnemend burgemeester van Amsterdam Jozias van Aartsen. 'Een jongen, vermoord tijdens zijn stage - hoe ver zijn we dan afgedwaald? ...'
    Mouyah spreekt deze vrijdagavond tijdens een besloten bijeenkomst in buurtcentrum Huis van de Wijk in Amsterdam-Slotervaart over de verbijstering en angst in de Marokkaans gemeenschap na de zoveelste liquidatie van een jonge Marokkaanse Amsterdammer. Een week terug, ook op vrijdag, werd de 17-jarige Mohammed Bouchikhi - geen bekende van de politie - omgebracht op zijn stageplek in een buurthuis aan de Grote Wittenburgerstraat. Drie maanden eerder, in november 2017, werd de 19-jarige Ayman Mouyah - zoon van mevrouw Mouyah en buurtgenoot van Mohammed Bouchikhi - aan de Kattenburgerkade doodgeschoten na een geëscaleerde straatruzie.    ...

Omdat het gajes is, opgevoed door barbaren:

Of in tekst:
  Tijdens de emotionele en chaotische brainstormsessies is de kritiek op de gebrekkige opvoeding in de Marokkaanse gemeenschap niet van de lucht. 'Ik weet hoe het is als je thuis genegenheid en liefde mist, als je nooit eens een knuffel krijgt', zegt een Marokkaanse man. 'Dan voel je je niks waard. Dat is wat er mis is met deze jongens.'
    Een jongerenwerker brengt ertegenin dat Marokkaanse ouders te veel de schuld krijgen. De leefwereld van jongeren, die zich grotendeels online afspeelt, ligt vaak buiten de greep van hun ongeschoolde vaders en moeders. 'Dit is internetjeugd. We hebben het over jongens die AK-47's als wallpaper op hun telefoon hebben.'

Natuurlijk is het én het eerste dus het tweede. Zie ook dit:
  'Waar zijn de ouders?', vraagt een docent van het Wibautcollege, een Amsterdams ROC waar Ayman Mouyah op zat. 'Ik zie ze nooit bij ouderavonden of diploma-uitreikingen.'

En natuurlijk geven de barbaren de schuld geeft aan de Nederlanders:
  Enkele moeders halen het recente nieuws aan over discriminerende uitzendbureaus. Zulke uitsluiting helpt jongeren niet om de juiste keuzes te maken.

Tja ... De cliënten van uitzendbureaus willen geen gezagsschuw gajes dat informatie doorspeelt aan hun criminele familie.
    En natuurlijk helpt dit geouwehoer absoluut en helemaal niets:
  Enkele deelnemers wijzen op een eerdere bijeenkomst, in 2013 belegd in de Blauwe Moskee naar aanleiding van een reeks liquidaties die eind 2012 begon met een dubbele moordaanslag in de Staatsliedenbuurt. Die bijeenkomst, waar de opvoedkwaliteiten van Marokkaanse ouders ook niet werden gespaard, lijkt het moorden niet te hebben kunnen stoppen.

Er helpt maar één ding: remigratie of sterilisatie. En anders dit:
  Tussentitel: Dit is een generatie jongeren die buurthuizen komt binnenstormen en in het wilde weg begint te schieten. Wat zal de volgende generatie dan wel niet doen? - Said Bensellam - jongerenwerker

Oftewel: etnische burgeroorlog .
    Overigens: het slachtoffer is inmiddels begraven uitleg of detail - dus daar waar het thuishoort: Marokko. Net als de rest.
    Overigens nummer 2: er zijn inmiddels al weer hele reeksen gajes-daden van Mo, Mo en Mo gepasseerd bij GeenStijl uitleg of detail ... Maar ja ... Die slachtoffers waren Nederlanders ... Dus niets ervan in de media ...

Gunst ... De wetenschap constateert wat iedereen al twee decennia lang op straat kon zien (telegraaf.nl, 07-06-2018, uitleg of detail ):
  Moslims in Nederland steeds religieuzer

De religiositeit onder Nederlanders van Turkse en Marokkaanse afkomst is de afgelopen jaren toegenomen. Ze bidden vaker, de vrouwen dragen vaker een hoofddoek en de moskee wordt vaker bezocht. Dat blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).
    Van de Marokkaanse moslims bidt volgens het onderzoek 78 procent vijf maal per dag, bij de Turkse moslims is dit 33 procent. Bij de Turkse moslims is het moskeebezoek toegenomen. Ongeveer 40 procent van beide groepen bezoekt tenminste wekelijks een moskee.
    Marokkaanse moslima’s dragen steeds vaker een hoofddoek. Meer dan driekwart van hen (78 procent) zegt er een te dragen, tegen 64 procent tien jaar geleden. Ook bij jongeren en de tweede generatie is een toename te zien. Bij Turkse moslima’s is deze toename er niet.
    Zeven van de acht Marokkaanse moslims vasten alle dagen tijdens de ramadan. Bij Turkse moslims geldt dat voor iets meer dan de helft. Een zeer groot deel van de moslims eet (bijna) altijd halal.    ...

En, eveneens volkomen voorspelbaar en hier voorspeld:
  Onder Turkse Nederlanders is in de periode 2006-2015 een lichte toename in het deel dat niet-gelovig is, onder Marokkaanse Nederlanders niet. Het aandeel moslims is bij Turkse Nederlanders afgenomen (van 93 naar 86 procent), maar niet bij Marokkaanse Nederlanders. Van hen beschouwen 94 van de 100 zich moslim. Vooral hoger opgeleide en tweede generatie Turkse Nederlanders noemen zich relatief vaak niet-moslim.    ...

Een kleine toename van de kleine toplaag, die veel te winnen heeft bij integratie. Tegenover dus een aanzienlijke toename van de desintegratie van de grote massa.

In de versie van de Volkskrant (de Volkskrant, 09-06-2018, door Jeroen van Raalte & Irene de Zwaan):
  Nederlandse moslims worden vromer

Nederlandse moslims zijn de afgelopen tien jaar religieuzer geworden, concludeert het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Het idee dat integratie vanzelf leidt tot secularisering van migrantengroepen kan de prullenbak in. ...


Moslims worden steeds religieuzer?
Turkse en Marokkaanse moslims in Nederland gaan vaker naar de moskee, bidden meer en vrouwen dragen vaker een hoofddoek dan tien jaar geleden. Dit blijkt uit een onderzoek van het SCP, dat respondenten een vragenlijst voorlegde en de resultaten vergeleek met die uit eerdere enquêtes in 2006 en 2011. Het rapport verscheen vrijdag.     ...

Zijn de jongeren net zo religieus als hun ouders?
Zowel de eerste als tweede generatie moslims hecht meer waarde aan religie dan tien jaar eerder, constateert het SCP. De eerste generatie is weliswaar religieuzer, ‘maar ook onder de tweede generatie zien we dat een groter aandeel zich strikt of vroom noemt’, zegt hoofdonderzoeker Willem Huijnk.    ...

Dit zijn geen verrassende uitkomsten, zegt Herman Beck, hoogleraar godsdienstwetenschap in Tilburg en gespecialiseerd in de islam. ‘Deze ontwikkeling is al twintig jaar gaande. Vaak zijn gelovigen die zich in een diaspora-situatie bevinden religieuzer dan zij, of hun ouders, waren in het land van herkomst.’
    De secularisatiethese, die stelt dat naarmate een samenleving moderner wordt religie een kleinere rol speelt, is volgens Beck achterhaald. ‘In de jaren zestig dachten ze dat religie op den duur zou verdwijnen, maar het tegendeel is het geval. Dat geldt niet alleen voor moslims.’

Hoe valt die religieuze opleving te verklaren?
‘Religie verschaft migrantengroepen zekerheid en een identiteit in een samenleving die hen niet per se hartelijk ontvangt’, zegt Beck. Ook SCP-onderzoeker Huijnk weet uit eerdere onderzoeken dat Nederlanders met een migratieachtergrond in een ‘negatief maatschappelijk klimaat’ geneigd zijn zich vast te klampen aan hun herkomstgroep. ‘Dat zorgt voor een versterkte oriëntatie op het geloof.’

Veel moslims voelen zich niet thuis in Nederland, schrijft het SCP. Respondenten gaven politie en rechtspraak een krappe voldoende, de regering een onvoldoende. Slechts 40 procent geeft aan dat de meeste mensen te vertrouwen zijn.

Opvallend is dat de groep ‘selectieve moslims’, veelal bestaande uit jongeren die een eigen invulling geven aan het geloof, het negatiefst oordeelt over Nederland. Bijna de helft voelt zich hier niet thuis, zeggen de cijfers van het SCP. Dit heeft te maken met de zogeheten ‘integratieparadox’, verklaart Huijnk. ‘Juist degenen die participeren in de samenleving, hoogopgeleid zijn en tot de tweede generatie behoren, voelen zich het meest gediscrimineerd.’    ...

Allemaal hier allang beschreven, en allemaal hardnekkig ontkent door media en elite. Ook hier nog ens een keer:
  ... Het idee dat integratie vanzelf leidt tot secularisering van migrantengroepen kan de prullenbak in. Of toch niet?
...
Dus het idee dat integratie leidt tot secularisering kan de prullenbak in?
Nee, stelt Frank van Tubergen, hoogleraar sociologie in Utrecht, die onderzoek doet naar dit vraagstuk. ‘Uit ons onderzoek blijkt dat er wel degelijk sprake is van secularisering onder Turkse en Marokkaanse migrantengroepen in Nederland.’ Vergelijk je de jonge generatie met de ouders, dan is die op alle fronten (gemiddeld) minder bezig met religie, zegt hij. ‘Logisch, want het netwerk van de tweede generatie bestaat al voor de helft uit autochtone Nederlanders.’
    Ook het SCP concludeert dat de tweede generatie minder religieus is dan de eerste, maar tegelijkertijd stellen de onderzoekers vast dat de hang naar religie sinds 2006 is toegenomen. Van Tubergen komt in zijn onderzoek tot andere bevindingen. ‘Wij leggen sinds 2010 hetzelfde panel jonge allochtonen ieder jaar exact dezelfde vragenlijst voor. Dan zie je geen verandering over de tijd.’

Vanwaar de verschillende bevindingen?
Het verschil wijt Van Tubergen aan de onderzoeksmethode van het SCP, waarbij de uitkomsten van drie verschillende enquêtes in een tijdsbestek van tien jaar werden vergeleken. ‘Dan moet je heel zorgvuldig te werk gaan. In dit geval verschilde de vraagvolgorde van de enquêtes, wat invloed kan hebben op de resultaten. Bij de laatste enquête kregen respondenten het frame van nationale identiteit opgedrongen.’ Ook merkt hij op dat het SCP telkens een andere groep heeft ondervraagd.    ...

Je reinste gelul, natuurlijk, of beter: een keiharde methodologische leugen: de methode met vergelijking is in alle omstandigheden nauwkeuriger, natuurlijk, dan een enkelvoudige enquête. Vele systematische fouten in een enkele enquête verdwijnen (groten)deels als je het verschil van twee of meer bekijkt.
  Sociologisch onderzoek onder migratiegroepen is altijd lastig, bevestigt Jelke Bethlehem, bijzonder hoogleraar survey-methodologie in Leiden. ‘De non-respons (het aandeel mensen dat is benaderd maar niet ingaat op de uitnodiging, red.) ligt doorgaans hoog bij deze groepen.’ Dat verschillende soorten onderzoeken andere resultaten opleveren, is volgens hem dan ook niet zo verwonderlijk.

En dit is onzin omdat het op alle onderzoeken slaat, en dus niets kan zeggen omtrent de vergelijking tussen twee als er verschillen zijn.
    Merk op dat dit soort bezwaren niet geopperd zouden worden als de uitkomsten in overeenstemming zouden met de politieke-correctheid. Noch zou de Volkskrant de mening van andere onderzoekers hebben gevraagd, laat staan kritische.

"Het gaat steeds beter met de allochtoontjes" is wat je voortdurend te horen krijgt van de staatsmedia en de politieke-correctheid van het gedrukte papier. Maar komen er per ongeluk signalen van de werkvloer naar buiten ... (de Volkskrant, 29-11-2018, door Ianthe Sahadat):
  Een tweede taal leren zonder die zelf te spreken

Met een taalmethode uit de jaren zestig hoeven kinderen niet zelf te spreken. Ideaal voor tweedetaalleerders met een taalachterstand, dacht Hanneke Pot, die deze week promoveert.


Waarom haalt u een oude methode van stal?
'Vanaf 6 jaar hebben kinderen recht op een tweedetaalklas, maar 4- tot 5-jarigen vallen erbuiten. Voor hen bestaan geen speciale methodes. Ze volgen het gewone kleuterprogramma, gericht op voorlezen en gesprekjes over allerlei onderwerpen. Dat kan voor kinderen die nog helemaal geen Nederlands kennen lastig en stressvol zijn. ...

Maar er zijn toch helemaal geen kindertjes die geen Nederlands kennen meer ... ? Alle kindertjes zijn toch Nederlanders, en alle Nederlanders spreken Nederlands en echt in ieder geval alle Nederlandse kindertjes. Punt. Want er zijn geen eerste generatie allochtonen meer die vier-jarige kindertjes zijn. Toch ...?
  Om hoeveel kinderen gaat het eigenlijk?
'Dat wordt nergens bijgehouden. We weten dat de helft van de basisschoolleerlingen in Amsterdam en Rotterdam een anderstalige achtergrond heeft. Een groot deel van hen begint op school met een geringe taalbeheersing van het Nederlands, met een kennis van minder dan duizend woorden. In vergelijking met de gemiddelde 4-jarige met Nederlands als moedertaal is dat weinig, die kent drieduizend woorden.
    'De twintig scholen in Rotterdam, Dordrecht en Gouda die meededen aan het onderzoek hadden gemiddeld 5 kinderen op de 20 of 25 met een taalachterstand. Dat is veel. En mensen denken vaak dat het om kinderen gaat van recente migranten, vluchtelingen of nieuwkomers uit bijvoorbeeld Polen. Maar een grote groep is nakomeling van een tweede of derde generatie migranten, met ouders die wel Nederlands spreken maar dit thuis niet gebruiken. '    ...

Goh, hoe kan dat nou ...?
    De allochtoontjes zijn en blijven achterlijke barbaartjes, tot in lengte van dagen ... In ieder geval tot aan het punt dat dit leidt tot een soort van revolutie of opstand, omdat de Nederlandse ouders hun kinderen niet op dezelfde scholen willen stoppen.
    Segregatie. Enorme sociale achterstanden. Wrok. Rancune. Etnische burgeroorlog .

Achtergrondje. Bron: een hoogst-verlichte moslima die op een advocatenkantoor werkt en getrouwd is met een mens ... uhhhh ... Nederlander. Wegens er knap uitzien in plaats van dwergmongolig. En van dat hoogstverlicht en dus uiterst representatief zijn, mag ze kond doen in het Magazine van de Volkskrant (de Volkskrant, 19-01-2019, column door  Ibtihal Jadib):
  Prettig, weldenkend en evenwichtig

Mijn kinderen zijn 2 en 3 jaar oud, voorlopig zijn ze nog gericht op kleurpotloden en chocoladekoekjes. Toch kan ik nu al onrustig worden van de vraag hoe ik ze moet grootbrengen tot prettige, weldenkende en evenwichtige mensen. Daarbij zit ik op dit moment vooral in mijn maag met het religieuze aspect: ikzelf ben moslim en wil mijn kinderen daarom kennis over de islam meegeven. ...

Brullen van de lach!!!
    "Ik wil mijn kinderen opvoeden tot prettige, weldenkende en evenwichtige mensen en ze daarom kennis over de islam meegeven"...
    Kijk, daar is het hele elkaar hatende en oorlogszuchtige Midden-Oosten nu mee gevuld.
    En zelfs dat besef helpt dus niet ...
    Nee, dat gaat beslist langer duren dan die 1500 jaar die het geduurd heeft om het christendom uit de dominante rol te krijgen ...

Het volgende komt uit de verzameling Sociologische begrippen, genen uitleg of detail (de Volkskrant, 30-04-2020, door Patrick van IJzendoorn):
  Opvallend veel migranten onder Britse coronadoden

In het Verenigd Koninkrijk is een onderzoek ingesteld naar de buitenproportioneel hoge coronasterfte onder etnische minderheden. Bijna eenvijfde van de doden is van Caribische, Afrikaanse en Aziatische komaf, terwijl die groepen 13 procent van de bevolking uitmaken. Bij zorgpersoneel ligt de sterfte in migrantengroepen zelfs dertig procent hoger.
    Een blik op een treurige fotocollage van gestorven artsen, verpleegkundigen en andere zorgwerkers is genoeg om het probleem te zien. Er staan vooral gezichten op van mensen met wortels in India, China, Pakistan, de Filipijnen, Ghana en het Caribische gebied. Liefst driekwart van de aan het coronavirus overleden werknemers van de gezondheidsdienst NHS hoort tot de zogeheten BAME-groepen: Black, Asian & Minority Ethnic. ...

Over de hele NHS is het 20 procent uitleg of detail . Oftewel: de sterfte onder allochtonen is veer keer die van blanken.
    Eerder was al gemeld dat de sterfte onder New Yorkse gekleurde gemeenschap veel hoger lag dan van blanken (rtlnieuws.nl, 13-04-2020, uitleg of detail ):
  Opvallende cijfers: in de VS sterven vooral minderheidsgroepen aan coronavirus

Er is grote bezorgdheid in de VS over cijfers waaruit blijkt dat gekleurde Amerikanen veel vaker sterven aan Covid-19 dan andere groepen. President Trump heeft zich er ook over uitgelaten en wil weten hoe dat komt.


In Chicago is 30 procent van de bevolking zwart, maar van alle mensen die sterven na een coronabesmetting is volgens de burgemeester 70 procent zwart. Vergelijkbare cijfers komen uit de zuidelijke staat Louisiana. En in New York City heeft een latino bewoner twee keer zoveel kans heeft om ziek te worden dan een witte bewoner.    ...

Maar dat werd allerwegen gekoppeld aan sociaal-economische verschillen:
  Achterstandspositie
Correspondent Erik Mouthaan dook in de cijfers en bezocht een van New Yorks meest getroffen wijken om daar met minderheden te spreken. Zijn conclusie: "Er zijn enorm veel verschillende redenen waarom deze ziekte harder aankomt bij minderheden. Het heeft veel te maken met hun achterstandspositie in de maatschappij en met het feit dat deze mensen meer worden blootgesteld aan risico’s."    ...

In het licht van de gegevens onder NHS-personeel, met een grotendeels gelijkwaardige sociaal-economische positie, kan die verklaring als hoofdelement de deur uit.
    De hoofdverklaring staat over al: etniciteit.
    Het geschrijf eromheen is ontkenning van het genetisch zijn van die factor.
    Wat dus alles zegt over de kansen dat het spontaan goed zal komen.
    Die liggen dicht bij nul.

Wat deed herinneren aan dit (Volkskrant Magazine, 01-02-2020, column door Ibtihal Jadib):
  Identiteit

...    Om te begrijpen wat er op dit moment aan de hand is met de islam zijn mensen als Shadi Hamid en Nasr Abu Zayd zinvoller. Abu Zayd was een Egyptische hoogleraar die onder meer aan de Leidse universiteit heeft gedoceerd waar hij de Cleveringa-leerstoel bekleedde. Over de politieke islam merkte hij op dat de geschiedenis van deze religie volstrekt anders is dan die van het christendom. Daar waar het christendom ontstond in het Romeinse rijk dat een gevestigde staatsstructuur en rechtsstelsel had, begon de islam in een ongedefinieerde samenleving zonder staatsinrichting. Mekka werd bewoond door conflicterende stammen die voortdurend met elkaar vochten om water, land en handelsposten. Toen de Koran werd geopenbaard was dit de enige bron op grond waarvan de samenleving werd georganiseerd. De verwevenheid van de islam met politiek krijg je er nu dus niet uit met een simpele inhaalslag.    ...

Dat ...
  ... conflicterende stammen die voortdurend met elkaar vochten om water, land en handelsposten. ...

... is dus nog steeds zo, 120 jaar later, dus wat deze mevrouw formuleert voor de islam ...
  ...  De verwevenheid van de islam met politiek krijg je er nu dus niet uit met een simpele inhaalslag.    ...

... kan wat betreft het begin dus direct vertaald worden in ... :
  Het zijn conflicterende stammen die voortdurend met elkaar en hun concurrenten vechten, ...

... en dat ... :
  ...  krijg je er nu dus niet uit met een simpele inhaalslag.    ...

... in:
  ... , en dat ga je er dus niet in veel minder dan 1200 jaar eruit krijgen.

Amen.

Soms is de deugmenserij ook behulpzaam bij het signaleren van problemen (de Volkskrant, 22-04-2020, tv-recensie, door Frank Heinen):
  Raakmeaandan

Wie goed kijkt, ziet dat door tegenzin, luiheid en wangedrag andere, herkenbaardere emoties schemeren.


Tussentitel: Zo veel desinteresse, zo veel onwil, zo'n onvermogen tot zelfreflectie: je zou van minder waanzinnig worden

In Centrum De Nieuwe Kans worden drie jongens gevolgd door de camera van Marina Meijer. Het resultaat - de 2Doc Carrousel - was maandagavond te zien bij de VPRO. De jongens heten Delgano, Nabil, Tayfun. Jongens bij wie zware schermen voor hun binnenste hangen. Ze zijn krap aan volwassen, voor de wet althans. Wat ze hebben gedaan, is onbekend, en wat er met hun oude kans is gebeurd, vermeldt de historie niet.
    Dat hun kerfstok nu al nauwelijks nog te dragen valt, lijkt de enige zekerheid.
    Delgano bezit een onleesbaar gelaat. Leeg. Zijn gevoel tekent zich af op zijn vuisten, waarmee hij gaten in muren mept. Aan Tayfun zie je alles; hij wil het zo graag goed doen, maar het lukt hem maar niet. Elk moment kan er iets ontbranden. Eendrachtige samenwerking in de werkplaats kan binnen een tel een crisissituatie worden. Koppen tegen mekaar.
    'Raak me aan raak me aan raak me aan raak me aan raakmeaanraakmeaandan.'
    Aanleiding: de andere jongen begon te snel met bezemen.
    Nabil wil niks. Nurkser dan hij bestaat niet. Zijn schouders hangen langs zijn lijf, ze zeggen: hier zit iemand die nooit begrepen is, en nooit begrepen zal worden. Bij een schouderklopje in het voorbijgaan krimpt hij ineen. 'Niet te veel aanraken alsjeblief.' ...
     Zo veel desinteresse, zo veel onwil, zo'n onvermogen tot zelfreflectie: je zou van minder waanzinnig worden. ...

Natuurlijk, het is tenslotte de VPRO, gaat er toch weer veel goed komen ...
    Hahahahaha!!!

Hier een blik aan de basis (het gaat over beide smaken der geïmporteerde gekleurde beschaving). aanleiding: de coronacrisis en twee maanden gesloten scholen (de Volkskrant, 12-05-2020, door Kaya Bouma):
  De docent schrikt van de verhalen

Het gezicht van Floris ter Veen glimt al de hele morgen, maar om tien voor negen barst het open in een brede grijns. Daar komen ze aangelopen, schuchter lachend en stipt op tijd: zijn leerlingen. 'Hee man, wat goed je te zien!' 'Strakke coupe gozer!' De kinderen lachen onwennig. Daarna houden ze hun handen op. Voor ze het klaslokaal in mogen, krijgen ze van van de docent een klodder antibacteriële handgel.
    Na acht stille weken klinken er sinds maandag weer volop kinderstemmen in basisscholen. Op De Buikslotermeer in Amsterdam-Noord komt het vrolijke geroezemoes langzaam op gang. Om drukte op de gangen te voorkomen, heeft de school elke klas een ander begintijdstip gegeven. De jongste kinderen starten om half negen, daarna loopt het op.    ...

De standaardverhalen over de allochtone integratie. Hier de werkelijkheid, deel 1:
  ...    Als de docent even later aan zijn eerste les begint, blijkt ook dat niet mee te vallen. Zoals veel scholen richt De Buikslotermeer zich tot de zomer op de belangrijkste vakken: rekenen en taal. Ter Veen begint met technisch lezen, aan de hand van een tekst over 4 en 5 mei. Nadat ze de tekst hebben doorgenomen op moeilijke woorden, laat hij de hele klas de tekst synchroon voorlezen. De zwakkere lezers kunnen zich zo optrekken aan de sterken.
    Ze waren er goed in, maar nu loopt het al na een paar zinnen zo in de soep dat Ter Veen ingrijpt. 'Stop maar. Dit kunnen wij toch veel beter?' Na nog twee mislukte pogingen deelt hij de klas op in kleine groepjes. Dat gaat beter, al is nu goed te horen dat sommige kinderen helemaal niet meelezen.
    'Ze hebben de afgelopen weken geen boek opengeslagen, dat is duidelijk', zegt Ter Veen als de leerlingen een kwartiertje pauze hebben. Ze zijn naar het plein gegaan voor een potje voetbal. De docent kijkt vanaf een afstandje toe, minder vrolijk dan vanmorgen. Dat zijn leerlingen zijn achteruitgegaan mag geen verrassing heten, zegt hij. 'Maar ergens hoop je toch dat ze het tegendeel bewijzen.'

Er is geen opvoeding, thuis.
    Les nummer 2:
  ...    Al snel blijkt dat er ook het nodige is dat minder vrolijk stemt. Als Ter Veen zijn leerlingen vraagt hoe ze de afgelopen weken zijn doorgekomen, komt de een na de ander met een verhaal over geweld. Een jongen in een grijze trui vertelt dat hij getuige was van een vechtpartij onder jongeren. Hij kende het slachtoffer, maar durfde hem niet te hulp te schieten. 'Die anderen waren te groot.' Ogenschijnlijk emotieloos vertelt hij over de afloop. 'Zijn gezicht zat onder het bloed. Zijn kaak hing scheef.'
    Een andere jongen zegt dat hij twee mannen heeft zien vechten. 'Toen pakte één zijn mes erbij.' Meerdere leerlingen hebben het over een schietpartij in de buurt, al lijken ze er niet erg door aangedaan. 'Er werd alleen maar in de lucht gesloten.' Een meisje in een rood trainingspak vertelt over een jongen uit hun klas die er nu niet bij is. Een oud-klasgenoot zou hem hebben bedreigd. 'Hij zei dat hij iemand met een mes zou sturen.'

Er is geen opvoeding, thuis.

Met nog een bevestiging (de Volkskrant, 15-05-2020, door Ciska Schippers):
  Hoog verzuim op scholen met veel leerlingen uit de armere gezinnen

Op basisscholen met veel leerlingen uit arme gezinnen is het verzuim deze week hoog, omdat ouders angstig zijn hun kinderen weer de klas in te sturen. Zo dreigen kwetsbare kinderen een nog grotere onderwijsachterstand op te lopen.   ...

... kwetsbare kinderen.
    Nu is, vanwege dat eerdere onvoorzichtige artikel wat natuurlijk veelgelezen werd omdat daar de allochtone achtergrond heel duidelijk uit bleek, de taal wat aangepast: allochtone kinderen zijn nu 'leerlingen uit de armere gezinnen' geworden, als het voluit moet, en 'kwetsbare kinderen' in de afkorting.
    Maar dat het om allochtonen gaat, is ook hier volkomen duidelijk:
  ...   Een van die scholen is De Zeven Gaven in de Utrechtse wijk Kanaleneiland, waar maandag 41 kinderen ontbraken, een kwart van alle leerlingen.  ...

Kanaleneiland ... Zo zwart als roet ... (kan deze redactie uit eigen ervaring getuigen).
    En nog duidelijker:
  ...     Ook andere schoolleiders die bij het Jeugdeducatiefonds aankloppen, vertellen dat ouders vooral bang zijn. '... legt Spekman uit. 'Ouders van Marokkaanse en Turkse afkomst die nieuws uit het land van herkomst volgen, zien dat in deze landen strengere coronamaatregelen gelden. Dat voedt de angst.'  ...

Oftewel: 'kwetsbaar' is een volkomen synoniem van "achterlijk".
    Net als 'leerlingen uit de armere gezinnen'.
    Of in deze context: allochtonen geven hun kinderen geen schoolopvoeding mee.

Dit keer is het de Volkskrant die in haar ijver om zich in te spannen voor de reputatie van de allochtonen, hier met name de moslims, een aardig licht laat schijnen op de werkelijkheid (de Volkskrant, 04-08-2020):

Oftewel: "De kinderen van de moslims zijn hartstikke lieve kinderen". Want slechts ... (de Volkskrant, 04-08-2020, door Haro Kraak, Charlotte Huisman):
  'Sommige agenten rennen best hard'

'Anderhalf op de tien jongens' in het Cruyff Court belandt op het foute pad ...
 

Nou zijn er twee methodes om dit soort getallen te herijken richting werkelijkheid. De eerste is "Vermenigvuldigen met twee ten ongunste van het politiek-correcte getal". Dat levert op dat drie op de tien jongen crimineel wordt.
    De andere methode is "Omkeren" - dat levert op dat achteneenhalf op de tien jongens crimineel wordt.
    De waarheid ligt er vermoedelijk ergens tussen.
    Met iets van driekwart van de gevangenisbevolking van allochtone afkomst moeten die toch ergens vandaan komen ...
    En waarom doen ze ...
  ... veelal van Marokkaanse en Somalische komaf, ... 

... dat allemaal:
  ... aan soms moeilijke situaties thuis of op school. ... 

En ...
  Tussenstuk:
Zomer | In Tilburg-Noord

Achterstandswijken  lopen door corona de hardste klappen op,waarschuwen burgemeesters van de grote steden. ...

... corona.
    We wist niet dat "corona" de nieuwe naam was voor culturele achterlijkheid.
    Dat 'soms moeilijke situaties thuis' klinkt wel bekend.
    Maar in de wereld van de Volkskrant gaat dat natuurlijk allemaal hartstikke goed komen.
    Nee, voor paupers ... Dan moet je bij de blanken zijn ...

Twee voorvallen leidende tot erkenningen uit eigen kring. Voorval nummer 1: zwarte rappers uit Amsterdam hebben zwarte rappers uit Rotterdam overhoop gestoken in Scheveningen. Harriet Duurvoort uitleg of detail , zelf zwart, gaat het uitleggen (die delen waarin de blanken het hebben gedaan laten we natuurlijk weg) (de Volkskrant, 20-08-2020, column Harriet Duurvoort, publicist):
  Keukenmespubers

Een zwart jochie passeerde me op de fiets, glimlachend bouncend op een heel gewelddadige rapsong. Schietsalvo's op elke beat. De agressie van de muziek contrasteerde met zijn kinderlijke blijdschap. Hij was een jaar of 12. Opgroeien gaat snel in Rotterdam Zuid. Gisteren zag je ze nog knikkeren, vandaag hangen ze ineens voor de coffeeshop.
    Als je maar uit de klauwen van een jeugdbende blijft, dacht ik. Waar ik woon, Rotterdam Zuid, zijn verschillende drillgangs actief. Kinderen die met een sjaal om hun hoofd 'mijn keukenmes, dat ga je voelen!' rappen en dat op Instagram zetten. Jongens uit Charlois dissen jongens uit IJsselmonde en ook uit Amsterdam, ergens heeft het iets weg van hooliganisme. Met dodelijke gevolgen, zoals onlangs weer.    ...
    Nee. Gangstarap was art imitating life, want bendegeweld bestond al eeuwen voordat er hiphop was. In achterstandswijken, waar kids op straat opgroeien, zijn gangs alomtegenwoordig in de levens van arme jongeren. ...
    Ook in het Amsterdam, waar ik opgroeide, was het er ineens: de grote jongens uit de speeltuin die stoer pochten over een 'kraak' die ze zouden zetten. Ik ... Wist dat ze vaak vochten en beeldde mij in dat dat eruitzag zoals in de clip van Beat it. Bendeleden die elkaars polsen aan elkaar vastbonden en in de vrije handen de messen tevoorschijn halen. ...
    Waar zijn de ouders? Tja. Thuis biedt lang niet altijd het houvast dat een kind nodig heeft. Van armoede tot huiselijk geweld, van verslavingsproblematiek tot vechtscheidingen.    ...

Allemaal de schuld van de blanken, dit.

Twee voorvallen leidende tot erkenningen uit eigen kring. Voorval nummer 2: rassenrellen opgestookt door Marokkanen (en een enkele Turk - die delen waarin de blanken het hebben gedaan laten we natuurlijk weg) (telegraaf.nl, 27-08-2020, door Wierd Duk uitleg of detail ):
  ’Stop met rellen, word een man’

Een sterk karakter en een goede opvoeding zijn voorwaarden om niet op het slechte pad te raken als je uit een probleemwijk komt, zeggen Reda Reddam en Nordin Ghouddani. De Marokkaanse Nederlanders zoeken naar nuance in het explosieve ’Marokkanen’-debat. „Hoe krijgen we die jonkies op de juiste plek?”


Laatst schrok Reda Reddam (28). „Een jongen die ik ken, hbo afgerond, bleek bij een plofkraak betrokken te zijn. Die is nu zwaargewond geraakt bij de politie-achtervolging.” Journalist en vlogger Nordin Ghouddani (43): „Zodra ze makkelijk geld hebben geroken, wordt het lastig om weer uit dat milieu te komen.”
    Wat is er aan de hand met die reljongeren? Waarom raken zij op het slechte pad? „Het begin van een antwoord ligt bij mensen die in de wijk wonen, zoals Reda”, zegt Nordin. Reda Reddam: „Ik ben hier supermarkt-manager geweest. Ken veel van die jongens en weet welke problemen er spelen achter hun deuren: armoede, instabiele gezinssituatie, afwezige vaders.” Nordin: „Het klinkt heel zoet, maar het ontbreekt bij hun ouders vaak aan het type liefde dat wij onze kinderen wél geven. Genegenheid tonen, knuffelen, zeggen: ’Ik hou van je, ik ben trots op je’.”    ...

Dat 'wij' hier zijnde die enkelingen die wel enigszins boven hun achterlijke cultuur uitstijgen.

Twee voorvallen leidende tot erkenningen uit eigen kring. De conlusie: na vijftig jaar van deze ellende is de kans dat het vanzelf goed gaat komen infinitesimaal klein.
    De kans dat binnen twee decennia bewezen gaat worden dat het grotendeels genetisch bepaald is, is al ruim door de 50 procent en verder stijgende.
    Hier de illustratie daarvan:
 

Glashelder zichtbaar: dezelfde problemen als met de voorgaande generaties ... Ingeboren sociale problemen.

En nog eentje ... Uit eigen kring ... (de Volkskrant, 08-09-2020, door Robert Vuijsje):
  Verkeerd ingeschat

Als kind al wilde Saadia Ait-Taleb (37) mensen helpen die het verkeerde pad op dreigden te gaan. Tot haar ontzetting werd ze, als lid van het deradicaliseringsteam van de gemeente Amsterdam, zelf verdachte. Nu is haar naam gezuiverd, maar er is veel schade aangericht.


...     'Mijn vader was heel duidelijk. We waren met acht kinderen, vier jongens en vier meisjes, en voor iedereen gold: eerst je diploma, dan een huis en je rijbewijs. Als een van de weinige Marokkaanse immigranten was mijn vader actief betrokken bij de opvoeding. Hij zag al vroeg dat het in Nederland niet goed ging, met name bij de jongens. Mijn vader zag twee verschillende werelden en het begin van een straatcultuur.'    ...

Wat wilde u nog meer weten ... ?

De wetenschappelijke bevestiging. Eerst de biologische onderbouw (de Volkskrant, 26-02-2022, door Frank Rensen):
  Biologie | Vroege ontwikkeling

In de eerste duizend dagen gebeurt het

De slimste investering voor de maatschappij? Geef kinderen een zo goed mogelijke start, zegt bioloog Tessa Roseboom. Want die is bepalend voor veel meer dan gezondheid alleen.


Tussentitel: Als er in die fase iets stokt, fysiek of mentaal, kan dat gevolgen hebben voor de rest van het leven
...
Wat gebeurt er tijdens de eerste duizend dagen van een kind, dat die periode zo sterk het leven kan tekenen?

'Het is een periode van buitengewone groei: van één enkele bevruchte eicel tot een peuter in twee jaar. Op geen ander moment in het leven groeit een mens zó hard, het legt de fundering voor de rest van het leven. Zo kun je na de geboorte vrijwel geen nieuwe hartspiercellen meer aanmaken, dus moet een mens het doen met wat er tijdens de zwangerschap is aangelegd.
    'Als er iets stokt in die levensfase, of het nu lichamelijk of psychisch is, kan dat gevolgen hebben voor de rest van het leven. Proefdieronderzoek laat zien dat slechte ervaringen zelfs generaties lang kunnen doorwerken. In een Amerikaans onderzoek kregen muizen schokken wanneer ze een bepaalde geur opmerkten. Zelfs hun kleinkinderen deinsden nog terug voor die geur, zonder ooit met een schok te maken te hebben gehad. Dit gaat over muizen, maar er zijn ook indicaties dat menselijke trauma's overerven.'    ...

Dat gebeurt dus allemaal voordat het kind het eerste schoolgebouw van binnen ziet.
    Alles wat er in die tijd gebeurt, gebeurt in het ouderlijk huis.
    Dus als dat ouderlijk huis een achterlijke cultuur heeft, heeft het kind, voor het de eerste schooldeur ziet, al een onoverbrugbare sociaal-culturele achterstand.
    Dat staat er doodgewoon.
    En hoe groot die achterstand is, heeft de Volkskrant, in een wat andere context en natuurlijk uitsluitend bedoeld als goeddoenerij, een paar maanden eerder onthuld (de Volkskrant, 24-12-2021, door Irene de Zwaan):
  'Wij weten hoe het voor de kinderen voelt om te moeten knokken'

Zelf gingen ze naar school in een tijd dat het woord 'kansenongelijkheid' nog niet bestond. Ze knokten zich omhoog. Astrid Brugman en Jolanda Rietel staan nu al ruim dertig jaar voor de klas. De documentairemakers van
Klassen lieten via hun werk zien hoe ongelijkheid eruitziet in 2021.

...    Astrid en Jolanda doen veel meer dan onderwijs geven, ze bekommeren zich ook over het welzijn van de kinderen. ...
    De serie is soms pijnlijk om naar te kijken ...

De discussie over kansenongelijkheid in het onderwijs is door de serie aangezwengeld. Is er een jaar na dato iets veranderd?
Astrid: 'Er is veel aandacht voor gekomen. Wat ik merk, is dat mensen denken dat kansenongelijkheid alleen komt doordat de kinderen een beperkte woordenschat hebben. Omdat er thuis Turks of Arabisch wordt gepraat. Maar het is zoveel meer.
    '... Er wordt van huis uit weinig met ze ondernomen. Voorlezen, een uitstapje ergens heen - het gebeurt gewoon niet. Het is niet dat de ouders het niet willen hè, maar ze weten het niet.'

Ontbreekt het ze aan pedagogische kennis?
Astrid: 'Ja... We krijgen soms kinderen op de kleuterschool binnen waar nog nooit mee gesproken is, ook niet in een andere taal. Gewoon helemaal niet.'

Hoe is dat mogelijk?
Astrid: 'Nou, dan verzorgt de moeder haar kind. Ze zet een flesje neer, knuffelt even, geeft het kind te eten.'
    Jolanda: 'Maar er wordt dan niet gezegd: 'We gaan even je schoenen aantrekken, we gaan even wandelen. Dus die kinderen komen hier op school en spreken geen woord Nederlands.'    ...

Zich allemaal afspelende in die eerste drie jaar, die dus nooit meer echt helemaal goed komen, en voor een groot deel helemaal niet goed komen.
    Wat dit heeft sociaal-economische gevolgen (uit het eerste artikel):
  ... Die periode, van conceptie tot grofweg de tweede verjaardag, is bepalend voor veel meer dan alleen de gezondheid van het kind: zo heeft de start van een mensenleven directe gevolgen op de kansen die het bijvoorbeeld zal hebben op de arbeidsmarkt.    ...

Kosten, geschat, in de vele zo niet tientallen miljarden.
    En de biologisch-geneeskundige bijdrage staat er doodgewoon:
  ''Uit onderzoek in Nieuw-Zeeland en Denemarken blijkt dat daar de meeste maatschappelijke kosten, bijvoorbeeld voor zorg, uitkeringen en justitie, gemaakt worden door een klein deel van de samenleving. 20 procent van de samenleving is goed voor 80 procent van de maatschappelijke kosten, om precies te zijn. Wat heeft die 20 procent gemeen? Ze kenden allemaal een valse start.    ...'

En daar staat het: de kosten van de allochtonen in de zorg en elders lopen in de meerdere tientallen miljarden,.
    Zorg dus alleen al 20 tot stijgende naar de 50 en misschien zelfs meer, als je die 80-20 regel toepast.
    Maar de sociaal-culturele kosten, zoals in de ondermijning van het sociale vertrouwen uitleg of detail , zijn nog oneindig veel groter.


Naar Cultuur, integratie, toekomst, niets-doen  , Cultuur, integratie, toekomst  , of site home  ·.

5 apr.2008